Zimowo z Krakowa do Oświęcimia (4), Libiąż

 

Wracam do tematu zimowego przejazdu samochodem osobowym z Krakowa do Oświęcimia, a dokładnie do prezentacji zdjęć wówczas wykonanych. Ostatnio pisałem o mocno śnieżnym odcinku w Alwerni (tu link). Teraz zapraszam do Libiąża i jego okolic.

Jeszcze przed tą miejscowością (a dokładnie przed Żarkami), na skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej 780 z boczną szosą prowadzącą do wsi Zagórze, udokumentowałem autobus obsługujący linię w sieci połączeń Związku Komunalnego Komunikacja Międzygminna w Chrzanowie. 

Był to Autosan M09LE (inna nazwa modelu to Sancity 9LE) z firmy Elbud, która od wielu lat jeździ dla ZKKM. Rocznik 2014. Numer taborowy 08. Wykonywał on kurs linii nr 8 w relacji Chrzanów Dworzec Tymczasowy – Żarki - Libiąż Jowisz. Rozkładowy czas przejazdu to 28 minut. Wariant skrócony. Pełna trasa linii 8 to Chrzanów Dworzec Tymczasowy - Chełmek Młyny, którą planowo autobusy pokonują w 47 minut. Jest też wersja z dodatkową obsługą przystanku „Libiąż Kopalnia Janina”, gdzie całość przejazdu rozkładowo wynosi 52 minuty. Zgodnie z podaną na stronie internetowej ZKKM informacją, obecny rozkład jazdy linii 8 jest tymczasowy ze względu na zamknięcie przejazdu pod wiaduktem kolejowym w ciągu ul. Krakowskiej w Chrzanowie.

Autosan Sancity 9LE #08 z firmy Elbud Jaworzno. 8.02.2021.

W pobliskich Żarkach sfotografowałem następny, przemieszczający się po zaśnieżonej nawierzchni autobus. To Setra S315 GT-HD (nr rej. GDA 36179). Rocznik 1999. Pierwotnie eksploatowana we Francji. Do Polski sprowadzona w roku 2012. Początkowo jeździła dla przewoźnika z Olecka, a obecnie użytkuje ją Bus-Trans z Tychów, czyli firma obsługująca np. przewozy pracownicze dla Fiata.

Setra S315 GT-HD z firmy Bus-Trans. 8.02.2021.

Za powyższą Setrą przemieszczał się DAF XF 460 z naczepą. Rejestracja ciągnika: SBI 97688.

DAF XF 460.

Na skrzyżowaniu z sygnalizacją świetlną w Żarkach uzbierało się sporo rozjeżdżonego śniegu. Te utrudnienia pokonuje Mercedes-Benz Axor (nr rej. ST 9108C) z firmy Multi-Form. Oferuje ona między innymi panele podłogowe i drzwi.

Mercedes-Benz Axor. Żarki.

Nadal Żarki. Do zasypanego skrzyżowania z sygnalizacją świetlną dojeżdża dość oryginalnie pomalowany MAN TGA (nr rej. RST SN11). 

MAN TGA, Żarki.

Libiąż, przy ul. Matejki. Kolejny DAF. Tym razem XF 105 z firmy Mawit – Tartak Imielin. Rejestracja z zamówioną treścią: S4 MAWIT. Zestaw kłonicowy.

DAF XF 105, zestaw kłonicowy z firmy Mawit, oddział Tartak Imielin.

Libiąż. Przy ul. Sienkiewicza. Miejscowy Renault Premium o rejestracji KCH RK45. Pas, którym ciężarówka się przemieszcza jeszcze oczekuje na odśnieżenie. Część jezdni dla przeciwnego kierunku jest już oczyszczona z zalegającego śniegu.

Renault Premium.

W trakcie tego zimowego przejazdu miałem szczęście do autobusów obsługujących linie ZKKM Chrzanów. Udało mi się udokumentować trzy pojazdy. Drugi z nich to przedstawiciel dość egzotycznej w Polsce, ukraińskiej marki Bogdan (Богдан). Dokładnie reprezentant modelu А60110.

Autobus został oznaczony numerem taborowym 02. To jak powyższy Autosan własność firmy Elbud z Jaworzna. Rocznik 2009. Pierwotnie użytkowany pod numerem 29, potem 33 (do roku 2014). Przewoźnik łącznie posiada dwa takie pojazdy. Ma także inne modele autobusów marki Bogdan. 

Obecnie nie są sprowadzane do Polski fabrycznie nowe Bogdany. Z dostępnych w Internecie informacji wynika, że tabor używany także do naszego kraju nie trafia. Producent nadal działa. W fabryce zlokalizowanej w mieście Łuck powstają zarówno autobusy, jak i trolejbusy. Tu link do strony Bogdana.

Fotografowany Bogdan #02 zatrzymał się w zaśnieżonej zatoce przystanku „Libiąż Krzywda”. Obsługuje on linię nr 15 w relacji Chrzanów Dworzec ZKKM - Libiąż Kopalnia Janina - Gromiec Granica. Planowy czas przejazdu wynosi 40 minut. Zgodnie z podaną na stronie internetowej ZKKM informacją, obecny rozkład jazdy linii 15 jest tymczasowy ze względu na zamknięcie przejazdu pod wiaduktem kolejowym w ciągu ul. Krakowskiej w Chrzanowie.

Jeden z kilku ukraińskich autobusów w sieci ZKKM Chrzanów. Bogdan (Богдан) А60110 #02 z firmy Elbud.

Libiąż, wspólny odcinek dróg wojewódzkich numer 780 i 933, zlokalizowany pomiędzy dwoma rondami. Udało nam się tamtędy przejechać dosłownie w ostatniej chwili – ciężarówki miały problem z wjechaniem w ul. Oświęcimską i tworzył się zator blokujący ruch.

Udokumentowałem tam ciężarówkę, która osobiście kojarzy mi się z początkiem lat 90-tych. Renault Magnum. Chyba właśnie w roku 1990 (początek produkcji tych charakterystycznych pojazdów) oglądałem przedstawicielkę tego modelu w Sławnie (ówczesne województwo słupskie, teraz zachodniopomorskie). „Magnumka” z naczepą stała przy stacji paliw (wtedy to na pewno był CPN). W kraju zdominowanym przez Jelcze, Stary, Kamazy i inne pojazdy bloku wschodniego taki widok był po prostu czymś niezwykłym. Taki nowoczesny, futurystyczny. Niestety wtedy nie robiłem zdjęć.

Prezentowany Renault Magnum jest zarejestrowany w Limanowej. Dokładnie ma tablice: KLI 39333.

Renault Magnum.

Ostatni ze sfotografowanych w trakcie tego zimowego przejazdu autobusów. Trzeci obsługujący połączenia w ramach sieci ZKKM Chrzanów. Tym razem nie z firmy Elbud, a z Transgóru Mysłowice. „Deskorolka”, czyli Solaris Urbino 15 o numerze taborowym 34. Rocznik 2018, od nowości u tego przewoźnika. 

Udokumentowałem go na ul. Beskidzkiej w Libiążu. Wykonywał kurs linii 15 w relacji Gromiec Granica – Chrzanów – Trzebinia PKP - Młoszowa Wzgórze II. Rozkładowy czas przejazdu całą trasą wynosi 54 minuty. 

Solaris Urbino 15 z firmy Transgór Mysłowice.

Za autobusem jechał zestaw z firmy Łoziński, która swoją bazę ma w pobliskiej miejscowości Bobrek. Naczepę ciągnie DAF XF 460 o rejestracji SK 572GV.

DAF XF 460 z firmy Łoziński.

Ta sama lokalizacja. Tym razem wywrotka. Renault serii K, czyli pojazd przeznaczony dla ciężkiego transportu budowlanego. Jego właściciel to firma Machnik z miejscowości Mochnaczka Wyżna koło Krynicy-Zdroju. 

Na stronie internetowej firmy Machnik znajdziemy między innymi taką informację: „Firma P.B.I. MACHNIK Sp. z o.o. istnieje od 1985 r. Podstawową działalnością firmy jest wykonywanie robót inżynieryjno-budowlanych: w szczególności kompleksowa budowa sieci kanalizacyjnych i wodociągowych wraz z obiektami towarzyszącymi takimi jak: pompownie i oczyszczalnie ścieków oraz budowa dróg, chodników, mostów.”

Numer rejestracyjny wywrotki to: KN 1013F.

Wywrotka Renault serii K.

Droga wojewódzka nr 933. Las za Libiążem. Tam sfotografowałem następną wywrotkę, tym razem znacznie starszą. To MAN F2000 na oświęcimskich tablicach: KOS 11619. Gdy na drogach nie ma już poczciwych ciężarówek rodem z PRL-u, cieszy chociaż widok starego MAN-a. Przyznam, że o wiele więcej radości daje mi fotografowanie właśnie takiego, stopniowo znikającego z ulic taboru, niż nowego.

MAN F2000.

Już prawie Oświęcim. Miejscowość Bobrek, nowy przebieg drogi nr 933. Z jednego z kilku zlokalizowanych na tym odcinku rond właśnie zjechała Scania R420 (rej. TJE 25804) z naczepą cysterną. 

Mimo tablic z Jędrzejowa, pojazd ten jest miejscowy. Z Oświęcimia. Dokładnie z firmy Trans-Chem. Jak podano na stronie internetowej przewoźnika: „Firma dysponuje flotą ponad stu ciągników wraz cysternami jedno i wielokomorowymi przystosowanymi do przewożenia materiałów niebezpiecznych. Dodatkowo wszystkie pojazdy posiadają kompresory lub pompy do rozładunku produktów klasy 3 ADR, część cystern dodatkowo wyposażona jest w instalacje Webasto (pozwalające na podgrzewanie produktu podczas transportu).”

Na ciągniku brak oznaczeń ADR, więc cysterna jest pusta.

Scania R420 z firmy Trans-Chem.

Zjeżdżając z nowego mostu nad Wisłą sfotografowałem jeszcze jedną Scanię. Także R420. Oznaczenie: RDE 5Y77. Na kabinie ciągnik nie miał informacji o właścicielu. W Internecie można jednak znaleźć zdjęcia prezentujące go w oznaczeniu firmy Alta-Trans z miejscowości Żyraków w pobliżu Dębicy. To duży, międzynarodowy przewoźnik, który podaje na swojej stronie, że rozpoczął działalność w roku 1989, początkowo tylko z jedną ciężarówką marki Kamaz.

Scania R420 z firmy Alta-Trans. 

Na dalszym odcinku pojawiło się jeszcze kilka ciekawych ciężarówek. Niestety zabrudzona szyba znacznie pogorszyła jakość wykonanych zdjęć, więc już ich nie publikuję.

Tak więc kończę tę czteroczęściową relację z zimowego przejazdu osobówką z Krakowa do Oświęcimia. Około dwóch godzin później wracałem. Na większości trasy jezdnia była już oczyszczona.

Tu link do pierwszej części relacji z zimowego przejazdu do Oświęcimia.

Czech Raildays 2019 (5) – lokomotywa EffiShunter 1000

Po prezentacji „śliwkowego autobusu szynowego” (tu link) pora na kolejną lokomotywę pokazaną w Ostrawie. Tym razem spalinową. To EffiShunter 1000, będąca w ofercie czeskiej firmy CZ LOKO z miejscowości Česká Třebová.

Ten konkretny egzemplarz został sprzedany narodowemu czeskiemu przewoźnikowi towarowemu: ČD Cargo. Oznaczono go jako 744 110-8. To rocznik 2019.

Łącznie do ČD Cargo trafiło pięć takich lokomotyw. Oznaczono je jako seria 744 i nadano numerację kolejną od 110 do 114. W roku 2020 przewoźnik ten dokupił trzy maszyny EffiShunter 1000-M. One również są oznaczone jako seria 744, ale mają inną numerację kolejną, od 711 do 713.

Oto, co na temat omawianej maszyny na swojej stronie pisze producent (pisownia oryginalna): „EffiShunter 1000 to największe osiągnięcie obecnego rozwoju spółki CZ LOKO. Jest przeznaczony zarówno do eksploatacji na bocznicach przemysłowych w najbardziej wymagających warunkach, jak również w zakresie usług torowych. W tym celu może być wyposażony w Europejski System Sterowania Pociągiem ETCS. Aprobata zgodnie z uznawanym międzynarodowo certyfikatem TSI gwarantuje maksymalną możliwą interoperacyjność w krajach Unii Europejskiej.”

„Ostojnica ułożona jest na ośmiu zwijanych sprężynach na dwóch dwuosiowych wózkach, pomiędzy którymi znajduje się zbiornik paliwa. Przeniesienie sił poprzecznych z wózków na ostoję i odwrotnie zapewniają dwa czopy skrętne. W układzie jezdnym zostały zastosowane koła monoblokowe, na których są zamontowane tarcze hamulca tarczowego. Samo prowadzenie zestawów kołowych dają dwie maźnice we współpracy z resorowaniem lokomotywy składającym się z stalowych sprężyn typu Fllexl-Coil. Nowy agregat napędowy w lokomotywie znajduje się w kontenerze z przodu lokomotywy. Składa się z silnika spalinowego Caterpillar i z alternatora trakcyjnego Siemens. Napędy pomocnicze są zasilane elektrycznie. Przenoszenie mocy z silnika spalinowego na zestaw elektryczne, zmienne (AC/AC). Alternator zasila przez prostownik trakcyjny prądu stałego obwód, z którego zasilane są cztery kontenery trakcyjne i trakcyjne styczniki. Jeden kontener trakcyjny dostarcza energię do przyporządkowanego mu silnika trakcyjnego, który pracuje w trybie trakcyjnym i hamulcowym (HED) z wykorzystaniem maksymalnych możliwości trakcyjnych na granicach adhezji. Silniki trakcyjne ułożone są na łożyskach tocznych. Regulacją mocy i sterowaniem całej lokomotywy zajmuje się system sterowania MSV Elektronika z funkcją automatycznej regulacji prędkości (ARR). Zamontowane są trzy systemy powietrzno-ciśnieniowych hamulców, hamulec mechaniczny ręczny (zabezpieczający) oraz hamulec elektrodynamiczny (HED).”

Firma CZ LOKO lokomotywy EffiShunter 1000 sprzedała także do przewoźników spoza Czech, np. do Włoch (między innymi Ferrovia Adriatico Sangritana, EVM Rail i Ferrovie Nord Milano). 

Z informacji dostępnych w Internecie wynika, że lokomotywa 744 110-8 jest eksploatowana przez ČD Cargo w rejonie Brna.

EffiShunter 1000 o numerze 744 110-8 dla ČD Cargo. 11.06.2019.

Tabliczka znamionowa lokomotywy 744 110-8.

EffiShunter 1000, dane techniczne prezentowane obok lokomotywy ČD Cargo. 

Ze względu na pandemię COVID-19 w roku 2020 targi Czech Raildays nie odbyły się. Natomiast tegoroczna, już 21 edycja jest planowana na okres od 31 sierpnia do 2 września 2021. Oby udało się zrealizować to zamierzenie.

Do oferty CZ LOKO powrócę w kolejnej części relacji z Czech Raildays 2019. Pokażę wówczas lokomotywę serii 719. Tu link do tego materiału.

Pierwsza część relacji z targów Czech Raildays 2019.

Pierwsza część relacji z targów Czech Raildays 2018.

Zimowy Jelcz 120M na Prądniku Czerwonym

 

W cyklu prezentacji zdjęć z 2005 roku ostatnio pokazałem krakowskiego Autosana H6-20 na pętli Łęg (tu link). Pozostając w temacie zimowym, ponownie zapraszam do stolicy Małopolski. 

Tym razem w inną część miasta. Na pętlę Prądnik Czerwony. W dniu 26 stycznia 2005 sfotografowałem tam Jelcza 120M z MPK Kraków. To autobus o oznaczeniu BF269. Rocznik 1995, czyli wówczas pojazd 10-letni.

Początkowo trafił on do zajezdni Płaszów. Był tam oznaczony jako 41009, a po zmianie systemu numeracji autobusów w roku 1999 stał się PF269. Kolejna zmiana numeru miała miejsce w roku 2000, gdy Jelcza przeniesiono do Bieńczyc. Od tamtego momentu był to BF269. W Internecie można znaleźć informacje, że MPK Kraków zakończyło jego eksploatację w 2008 roku.

Kiedy fotografowałem omawianego Jelcza (było to po godzinie 14) trwała śnieżyca. W zasadzie był to całodzienny opad, który dość mocno utrudniał przemieszczanie się po mieście. Dodatkowo Kraków co jakiś czas paraliżowały przejeżdżające kolumny rządowe – w związku z obchodami 60. rocznicy wyzwolenia obozu w Oświęcimiu. Wśród dygnitarzy nocujących w stolicy Małopolski byli między innymi prezydenci Izraela i Ukrainy. 

Jelcz 120M #BF269. Prądnik Czerwony, 26.01.2005.

Jelcz #BF269 obsługiwał linię aglomeracyjną nr 250 do miejscowości Zastów. Trasa ta nadal funkcjonuje. Autobusy kursują około raz na godzinę, tylko w dni robocze.

Wracając do dnia 26 stycznia 2005. Po zrobieniu powyższego zdjęcia jechałem linią 105 do Dworca Głównego. Korki spowodowane śnieżycą bardzo wydłużyły ten przejazd. Generalnie wtedy większość pojazdów krakowskiej komunikacji miejskiej nie jeździła planowo i praktycznie wszędzie były zatory drogowe. Idealnym tego przykładem był przejazd autobusów linii 502, który zaobserwowałem na ul. Basztowej. Gdzieś na trasie musiało być większe zatrzymanie, bo razem, jeden za drugim jechały aż trzy pojazdy tej trasy (kierunek Plac Centralny). Dwa pełne Solarisy Urbino 12 i na końcu też ze sporą ilością pasażerów Jelcz M121MB #DJ613.

W dalszej części fotograficznej relacji z 2005 roku pojawi się czerwony Solaris „made in Kraków”.

Początek serii materiałów z 2005 roku pod tym linkiem.

Nowe filmy – kwiecień 2021

 

W kwietniu 2021 na kanale Lukaszwo – Transport Movies opublikowałem tylko dwa filmy. Autobusowy i tramwajowy.

Ten pierwszy to druga część prezentowanego już jakiś czas temu materiału o autobusach w Katowicach. Kilka pojazdów, które udokumentowałem na al. Korfantego w dniu 16 kwietnia 2019. Na nagraniu zobaczycie między innymi MAN-a NG313 #538 z PKM Sosnowiec; Solarisa Urbino 15 #701 z PKM Katowice, czy ex krakowskiego Jelcza M081MB3 (ex #DH354) na prywatnej linii D.

Materiał tramwajowy powstał 13 września 2014 w Ostrawie. Obchodzono tam wówczas jubileusz 120-lecia komunikacji miejskiej, o którym pisałem już wiele razy (np. tutaj). Publikowałem również związane z tym wydarzeniem filmy.

Na początku zobaczycie historyczny wagon Tatra T1 na linii specjalnej łączącej warsztaty Martinov z zajezdnią Poruba. Potem pojawią się pojazdy techniczne na bazie Tatr T3 i finalnie tramwajowy wagon towarowy #106 z 1951 roku.

Powyższym autobusom i tramwajom poświęcę oddzielne wpisy. To jednak dopiero za jakiś czas.

Riva, czyli Notios Hellas

 

Ponownie zapraszam do Włoch. Dokładnie na Lagunę Wenecką. Ostatnio pisałem o pływającym po niej promie Pallestrina (tu link do tego wpisu). Teraz zajmę się jednostką, którą fotografowałem zaraz po wypłynięciu z miejscowości Chioggia. Było to w 2015 roku.

Bezpośrednio przy szlaku wodnym prowadzącym wzdłuż laguny, w kierunku Wenecji, utknął statek towarowy. Dokładnie drobnicowiec o nazwie Riva. 

Zwodowano go w roku 1962 w holenderskiej stoczni YVC Slikkerveer. Pływał dla różnych armatorów, pod wieloma nazwami. Dostępna w Internecie historia tej jednostki nie jest zbyt dokładnie opisana. Pojawiają się też pewne rozbieżności w temacie jego ostatniej nazwy. Portale marynistyczne (np. Shipspotting.com) piszą, że to Riva, podają też nr IMO 5225239. Natomiast według włoskich mediów nazwa tego statku to Notios Hellas. Widnieje ona także w ogólnodostępnej dokumentacji urzędowej, np. przetargowej.

Wygląda na to, że w roku 1983 grecki statek Notios Hellas został sprzedany rosyjskiemu armatorowi, który zmienił jego imię na Riva. Była to jego ostatnia nazwa, może nie została umieszczona na statku, dlatego włoskie media cały czas nazywają go Notios Hellas.

W roku zmiany armatora i nazwy, omawiany drobnicowiec wpłynął na Lagunę Wenecką, zmierzając do Chioggi. Wejście do portu wymagało od właściciela jednostki wniesienia odpowiednich opłat, a także cła za przywieziony ładunek. Wpłaty nie zrealizowano, a statek, ładunek i załogę porzucono. Finalnie Riva osiadła na mieliźnie i stopniowo niszczała. Przy okazji stała się doskonałym siedliskiem dla ptactwa wodnego.

Do jednostek płynących pomiędzy Chioggią i Wenecją wrak stał ustawiony rufą. Właśnie z takiej perspektywy fotografowałem go 27 sierpnia 2015. Niestety nasz statek przemieszczał się dość szybko, a wokoło były również inne warte dokumentowania jednostki, więc zdjęć go przedstawiających nie wykonałem zbyt wiele.

Wrak statku Riva, czyli wcześniej nazwanego Notios Hellas, w rejonie włoskiej miejscowości Chioggia. Utknął tam w roku 1983. Zdjęcia powstały 27.08.2015.

Riva w blasku popołudniowego słońca. 27.08.2015.

 

Dla turystów Riva stanowiła dodatkową atrakcję Laguny Weneckiej. Miejscowi widzieli w niej jednak głównie porzuconą kupę złomu, która szpeciła okolicę. W dodatku miała dość sporo elementów wykonanych z azbestu. Stan wraku pogarszał się z roku na rok, a jednocześnie wzmagały się działania miejscowych aktywistów domagających się jego likwidacji. Finalnie władze ogłosiły przetarg na demontaż Rivy (w oficjalnej dokumentacji wciąż nazywanej Notios Hellas). Statek rozebrano w roku 2017.

Obok wraku fotografowałem także inne statki, które będą bohaterami następnej części relacji z Laguny Weneckiej.

TransExpo 2018 (11) – Iveco

 

Pokazałem już wystawione w Kielcach autobusy marki SOR (tu link). Zgodnie z zapowiedzią, teraz marka Iveco.

Pojazdy te były eksponowane pod dachem i na terenie zewnętrznym. Zaczynam od głównego stoiska producenta. Ustawiono na nim dwa autobusy: Iveco Crossway 12 LE CNG i Iveco Evadys 12M.

Ten pierwszy to rocznik 2017. Powstał w czeskiej fabryce, w miejscowości Vysoké Mýto, czyli w dawnych zakładach Karosa, gdzie już od wielu lat produkowane są autobusy Iveco.

Oprócz targów TransExpo 2018, to Iveco Crossway 12 LE CNG było pokazywane również na innych imprezach wystawienniczych. Pojazd pełnił także funkcję testera, np. u przewoźnika z Bielska-Białej. W Internecie można znaleźć informację, że w roku 2019 autobus został kupiony przez firmę z Rumunii.

Iveco Crossway 12 LE CNG. 23.10.2018.

Tak prezentuje się wnętrze Iveco Crossway 12 LE CNG. 23.10.2018.

Iveco Crossway 12 LE CNG - stanowisko pracy kierowcy.

Iveco Crossway 12 LE CNG. Dane techniczne. Zamiast skrótu CNG producent zastosował oznaczenie Natural Power.

Ustawione obok Iveco Evadys 12M było młodsze, można powiedzieć nowiutkie, bo z 2018 roku. To również egzemplarz demonstracyjny, który testowali polscy przewoźnicy, np. Inter ze Strzelec Opolskich (np. obsługa linii Kraków – Katowice przez A4).

Niestety nie ustaliłem, jakie były dalsze losy tego pojazdu.

Iveco Evadys 12M na targach TransExpo 2018. 

Iveco Evadys 12M. Wnętrze autobusu i stanowisko pracy kierowcy.

Iveco Evadys 12M. Dane techniczne udostępnione przez producenta.

Iveco Crossway 12 LE CNG i Iveco Evadys 12M.

Teraz zapraszam do obejrzenia dwóch autobusów Iveco ustawionych na terenie zewnętrznym. Zaczynam od moim zdaniem najciekawszego, jednocześnie największego, trójosiowego. To Iveco Crossway 14.5 LE. Rocznik 2018.

Również egzemplarz demonstracyjny, który był testowany przez czeskich i polskich przewoźników. Np. jeszcze przed targami, w lipcu 2018 trafił do MPK Kraków, które sprawdziło go np. na linii 134 do pętli ZOO. To bardzo charakterystyczna trasa ze względu na końcowy, górski odcinek. Tabor klasy mega nie jest tam eksploatowany.

Iveco Crossway 14.5 LE na ekspozycji zewnętrznej targów TransExpo 2018.

Iveco Crossway 14.5 LE. Dane techniczne udostępnione przez producenta na pojeździe. Przy ilości miejsc jakaś nieścisłość, bo podano tylko 45, czyli bez uwzględniania pasażerów stojących.

Obok trójosiowca ustawiono znacznie mniejszy pojazd. Zabudowa na bazie Iveco Daily. W tym przypadku nie sfotografowałem kartki z danymi technicznymi. Szkoda, bo to produkt dość egzotycznej w Polsce hiszpańskiej firmy Carrocerías Ferqui z miejscowości Noreña. Producent pod tą nazwą funkcjonuje od roku 1969, ale jego historia sięga roku 1957. 

Omawiany autobus to Ferqui Sunrise. Jest on oferowany w kilku wersjach, np. szkolnej.

W ofercie Carrocerías Ferqui znajdują się tylko autobusy klasy mini i midi. Głównie na podwoziach Iveco. Sprzedawane są również pojazdy zabudowywane na bazie Mercedesa-Benza Sprintera.

Ferqui Sunrise prezentowany na terenie zewnętrznym.

Tyle w temacie Iveco. W dalszej części relacji z tej targowej imprezy zajmę się ekspozycją taboru historycznego.

Część nr 12 - Rugby Express L.

Pierwszy materiał dotyczący TransExpo 2018.

Relacja z TransExpo 2016.