Ryga – dojazd z lotniska

 

W Blogu Transportowym co jakiś czas zamieszczam informacje praktyczne dotyczące dojazdów z portów lotniczych do centrów miast. Pisałem już np. o Wiedniu (tu link). Teraz zapraszam do stolicy Łotwy.

Ryga nie ma pasażerskiego połączenia kolejowego z lotniskiem (Rīgas lidosta, Port lotniczy Ryga). Tuż obok trwa budowa stacji i linii normalnotorowej w ramach projektu Rail Baltica. Jednak w najbliższym czasie nie należy się spodziewać jej ukończenia. W poszczególnych państwach co jakiś czas pojawiają się różne problemy dotyczące realizacji tej wielkiej trasy kolejowej łączącej torem 1435 mm kraje bałtyckie.

Na szczęście ryskie lotnisko jest oddalone od centrum miasta tylko o około 6 km, więc dojazd autobusem jest dość szybki. Do wyboru mamy różne opcje. Zaczynam od tej moim zdaniem najprostszej i najtańszej. Jest to skorzystanie z komunikacji miejskiej. Bezpośrednio przy terminalu pasażerskim swoją pętlę ma linia 22. Drugi koniec trasy (Abrenes iela) znajduje się w ścisłym centrum, w rejonie dworca kolejowego. 

Linię nr 22 obsługuje taborem przegubowym miejski przewoźnik: Rīgas satiksme. Rozkładowy czas przejazdu całej trasy to około 28 minut w relacji z lotniska i około 36 minut do portu lotniczego (dłuższa trasa – boczną, osiedlową drogą). Przystanek „Autoosta”, który jest zlokalizowany najbliżej starego miasta i dworca kolejowego, linia 22 osiąga w około 25 minut. Niestety Ryga jest bardzo zakorkowanym miastem i podane czasy przejazdu w rzeczywistości mogą być dłuższe.

Częstotliwość odjazdów linii 22 jest dość zróżnicowana. Od taktu co 5 - 8 minut w dni robocze do dwóch odjazdów na godzinę w określonych porach niedziel i świąt.

Przystanek końcowy linii 22 przy terminalu pasażerskim ryskiego lotniska. Kurs właśnie skończył Solaris Urbino 18 nr 78877. To jeden z najnowszych przegubowców w taborze Rīgas satiksme. Rocznik 2021, a w eksploatacji od 2022 roku. Na wyświetlaczu już podana relacja powrotna. 3.10.2024.

 

Na przystanek początkowy linii 22 przy lotnisku właśnie podstawia się Solaris Urbino 18 nr 78637. Również rocznik 2021, w ruchu od 2022 roku. 2.10.2024.

Wnętrze przedniej części powyższego Solarisa Urbino 18 nr 78637. Autobus podstawiony na przystanku początkowym przy lotnisku. Mimo, że już jakiś czas temu minęła godzina odjazdu, kierowca wciąż sprzedaje bilety dość sporej grupie oczekujących pasażerów. Następny autobus odjeżdża za kilka minut, a w pobliżu są automaty biletowe i kiosk. W dodatku bilet u kierowcy jest droższy - to jednak nie są czynniki zniechęcające do blokowania odjazdu. Przy okazji warto zwrócić uwagę na detale - na drzwiach jest flaga Ukrainy. Tak „ozdobione” są wszystkie pojazdy Rīgas satiksme. 2.10.2024.

Trasa linii 22 jest dość ciekawa. Np. przebiega przez osiedle kolorowych drewnianych domów. Wiedzie również obok muzeum kolei i nowoczesnej biblioteki. Przekracza także rzekę Dźwinę przejeżdżając przez Akmens tilts (Most Kamienny) z 1957 roku. Na zdjęciu właśnie z niego zjeżdża kierujący się do pętli Abrenes iela Solaris Urbino 18 nr 78811. To kolejny przedstawiciel większej partii tych autobusów wyprodukowanych w 2021 roku i wprowadzonych do ruchu w 2022. Z mostu tego korzystają również tramwaje i trolejbusy. 2.10.2024.

 

Rozkład jazdy linii 22 z przystanku początkowego przy lotnisku. Poniżej dodatkowa informacja o obowiązkowym po godzinie 21:00 wsiadaniu przednimi drzwiami. Rozkład ważny na dzień 2.10.2024.

Przystanek początkowy linii 22 przy porcie lotniczym. Pod wiatą automat biletowy. 2.10.2024.

W Rydze nie ma biletów papierowych. Najwygodniejsza opcja opłacenia przejazdu to zainstalowanie aplikacji. Tu jednak pojawia się problem. W Internecie natrafiłem na informacje, że aplikacja ta obsługuje tylko numery telefonów krajów bałtyckich. Dlatego w tym przypadku zrezygnowaliśmy z instalacji decydując się na „kartoniki”. Rozwiązanie identyczne, jak w przypadku biletów Io Viaggio z włoskiej Lombardii (tu link do wpisu). 

Na „kartoniku” nie ma żadnych informacji o rodzaju biletu. Zapisujemy na nim dowolny bilet. Jednorazowy lub wieloprzejazdowy. Obowiązkowo „kartonik” należy przyłożyć do czytnika w pojeździe – taka forma skasowania. Bilety możemy zapisywać (kupować) w automatach biletowych lub w powszechnie występujących kioskach Narvesen. Jeden z takich kiosków znajduje się bezpośrednio przy wyjściu z terminala na ryskim lotnisku. Jest tam także kilka automatów biletowych. Oficjalna nazwa „kartonika” to E-talon.

Lotniskowa linia 22 to jedyna trasa obsługiwana przez Rīgas satiksme, korzystając z której można kupić bilet u kierowcy. W tym przypadku płatność jest możliwa tylko kartą. Taki jednorazowy bilet kosztuje 1,81 euro. W linii 22 obowiązują także wszystkie pozostałe bilety. Najtańszy z nich to czasowy, 90-minutowy za 1,50 euro. W jego przypadku przy każdej zmianie pojazdu należy „kartonik” przyłożyć do czytnika. 

Jeżeli podróżujemy więcej, warto wybrać bilet 24 godzinny za 5 euro, 3 dniowy za 8 euro lub 5 dniowy za 10 euro. 

Przykładowy ryski „kartonik”, czyli E-talon.

Obok wyjścia z terminala pasażerskiego, tuż przy przystanku początkowym linii 22 znajduje się automat biletowy i kiosk sieci Narvesen, w którym także kupimy każdy rodzaj biletu komunikacji miejskiej. 2.10.2024.

Nie wszystkie automaty w rejonie ryskiego lotniska to biletomaty. Na przedłużeniu peronu przystankowego umieszczono parkomaty, o czym informuje dość spory napis. 2.10.2024.

Przykładowy kod do aplikacji biletowej umieszczony w autobusie linii 22. 2.10.2024.

Na oficjalnej stronie internetowej Rīgas satiksme nie ma informacji, że do korzystania z aplikacji biletowej wymagany jest bałtycki numer telefonu. Takie zapisy znalazłem w relacjach stworzonych przez osoby, które podróżowały do Rygi. Nie było w nich żadnych szczegółów, np. z której aplikacji korzystały, a dostępne są ich trzy rodzaje: Rīgas satiksme, Mobilly i Narvesen. Oficjalne informacje dotyczące tych aplikacji wraz ze sklepami do ich pobrania znajdziecie pod tym linkiem.

Tu link do strony głównej Rīgas satiksme. Znajdziecie na niej np. rozkłady jazdy. Obecnie po Rydze kursuje 6 linii tramwajowych, 22 linie trolejbusowe i 50 linii autobusowych. Co ważne, ich numeracja jest taka sama, czyli np. mamy tramwaj, autobus i trolejbus linii 11. Sprawdzając rozkłady jazdy trzeba zatem uwzględnić także środek transportu.

Wiszące na jednym słupku rozkłady jazdy linii trolejbusowych i autobusowych. W tym przypadku numery tras nie powtarzają się, ale są przystanki, z których odjeżdża tak samo oznaczony autobus i trolejbus. Dla lepszej czytelności wprowadzono na rozkładzie symbol graficzny rodzaju pojazdu oraz inny kolor: linia autobusowa na żółto, trolejbusowa na niebiesko. Jest także informacja o wsiadaniu pierwszymi drzwiami. Rozkład jazdy dla linii 22 w kierunku lotniska. To przystanek „Grēcinieku iela” obok wpisanego na listę UNESCO starego miasta i tuż przy Moście Kamiennym. 2.10.2024.

Inna forma dojazdu autobusem z ryskiego lotniska do centrum to skorzystanie z usług znanej także w Polsce firmy Lux Express (tu artykuł o jej autobusach w Krakowie). W porównaniu z linią nr 22 częstotliwość kursów jest tu znacznie mniejsza (od 30 minut do ponad godziny), a bilet droższy, po 4 euro. Pojazdy tego przewoźnika łączą lotnisko z dworcem autobusowym, mając na trasie sześć przystanków pośrednich. Rozkładowy czas przejazdu to 20 minut.

Ferqui Sunrise o rejestracji NZ-1236 z Lux Express ma przerwę w obsłudze linii lotniskowej. To 2018 rocznik. Prāgas iela, mostek na kanale w rejonie wielkiego targowiska i dworca autobusowego. 3.10.2024.

Powyższy Ferqui Sunrise w trakcie obsługi kursu do lotniska. Przystanek „Esplanāde” na Brīvības bulvāris. Tuż obok znajduje się XIX-wieczna katedra prawosławna ze złotymi kopułami i bogato zdobionym wnętrzem. Autobus to produkt mało znanej hiszpańskiej firmy Carrocerías Ferqui z miejscowości Noreña. Producent pod tą nazwą funkcjonuje od roku 1969, ale jego historia sięga roku 1957. 3.10.2024.

Do ryskiego lotniska docierają także inni przewoźnicy. Tu przykładowa Setra S315 GT-HD z 2003 roku, która stoi na przystanku dedykowanym dla komunikacji międzynarodowej. 2.10.2024.

Dodatkowe informacje na temat połączeń lotniskowych Lux Express pod tym linkiem.

Amerykański IC Bus w centrum Krakowa

 

Na terenie Krakowa funkcjonują tak zwane przystanki turystyczne Kiss&Ride. Dedykowane są one dla autobusów przywożących zorganizowane grupy wycieczkowe. Ustawione na nich oznakowanie dopuszcza maksymalny postój do 10 lub 20 minut.

Jeden z takich autobusowych parkingów K+R znajduje się na ul. Wielopole, przed skrzyżowaniem z ul. Westerplatte. Ta lokalizacja powoduje, że codziennie korzysta z niego spora ilość pojazdów. Co jakiś czas pojawia się tam dość nietypowy gość. Amerykański szkolny autobus. 

To IC Bus CE, a dokładniej International 3000CE. Rocznik 2017 o dość oryginalnej rejestracji K1 CLASS. Umieszczony nad przednią szybą wyświetlacz zdradza, że nie jest to zwykły autobus szkolny. To „party bus”. Jego wnętrze zostało odpowiednio przerobione, aby realizować „imprezowe podróże”. Właściciel, firma Rentier z Krakowa, tak na swojej stronie opisuje wprowadzone zmiany: „School Bus został wykonany w Stanach Zjednoczonych na indywidualne zamówienie. Wyposażyliśmy go dla Was w skórzane kanapy, przyciemniane szyby. Atmosferę w School Busie podgrzewa karbonowa podłoga, neony i stroboskopy, profesjonalne nagłośnienie o mocy 600 watt oraz odtwarzacz DVD i MP3. Rura do tańca ma spełnić wymagania najbardziej wymagających !!!”. Tu link do strony party-busa.

Autobus ten udało mi się sfotografować 23 maja 2024 na ul. Wielopole i w trakcie odjazdu przez ul. Starowiślną. Wysadził on „imprezowiczów” i na pusto opuszczał centrum Krakowa. 

IC Bus CE jako „party bus” stoi na parkingu K+R Bus na ul. Wielopole w Krakowie. 23.05.2024.

Ruch na przystanku turystycznym przy ul. Wielopole jest bardzo duży. Niekiedy nawet co kilka minut podjeżdża kolejny autobus. W tym przypadku obok „party busa” przejeżdża Setra S415 GT-HD z firmy „Przemysław” z miejscowości Rogoźno. Rocznik 2010.

Imprezowy szkolny autobus odjeżdża z parkingu K+R Bus na ul. Wielopole. Na ścianie tylnej pojazdu kolekcja amerykańskich tablic rejestracyjnych.

Skręcanie z ul. Wielopole w ul. Starowiślną. W tle ostatniego zdjęcia Pałac Prasy z 1921 roku, w którym między innymi mieści się siedziba organizatora krakowskiej komunikacji miejskiej (Zarząd Transportu Publicznego). 

Warto jeszcze dodać, że „IC Bus” to marka, a „CE” to nazwa modelu. IC Bus należy do koncernu Navistar, który produkuje także ciężarówki marki International, stąd inna nazwa International 3000CE. 

Autobusy IC Bus CE są oferowane głównie w wersji szkolnej (obecnie także dostępna opcja pojazdu elektrycznego). Można je także nabyć w zwykłej, pozbawionej dodatków wymaganych amerykańskimi przepisami o przewozie dzieci i młodzieży szkolnej.

W Blogu Transportowym IC Bus CE pojawił się po raz pierwszy w 2014 roku. Prezentowałem go w ramach cyklu o pojazdach na nowojorskiej Lexington Avenue. Tu link do tego materiału. 

Lubsko – autobusy na dworcu

 

W wyjątkowo długi, majowy weekend 2023 udało się nam zwiedzać Dolne Łużyce. Zarówno po polskiej, jak i niemieckiej stronie. Piękne krajobrazy, budynki i oczywiście różne środki transportu. Wówczas między innymi trafiliśmy do miasteczka o nazwie Lubsko.

Lubsko liczy około 14 tysięcy mieszkańców. Położone jest w południowo-zachodniej części województwa lubuskiego, w pobliżu granicy z Niemcami. Najstarsze informacje historyczne na temat tej miejscowości pochodzą z 1258 roku (wówczas pod nazwą Sommerfeld), a na jej terenie znajduje się kilka wartych obejrzenia budynków. Np. Wieża Pachołków Miejskich z XV wieku.

W Lubsku jest najstarszy dworzec kolejowy w województwie lubuskim. Zbudowany w 1846 roku, na trasie Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej. Niestety nieczynny – obecnie (bo program Kolej Plus ma to zmienić) jedyną formą transportu publicznego docierającego do miasta są autobusy. W Lubsku funkcjonuje nawet dworzec autobusowy, zlokalizowany przy ul. Strażackiej, czyli w rejonie wspomnianej wieży, od której jest blisko do rynku.

Do Lubska dotarliśmy w święto, 3 maja. Jak to w weekendy, a tym bardziej w święta w Polsce bywa, transport publiczny w wielu miejscach ma wolne. Teren dworca autobusowego był jednak dostępny, więc wykonałem tam kilka zdjęć.

Dworcem autobusowym w Lubsku zarządza firma Feniks V. Powstała ona w 2009 roku z połączenia PKS Żary i PKS Gliwice.

Słowo „dworzec” jest dość nieadekwatne do obiektu, który znajduje się w Lubsku. To po prostu mały plac postojowy (z dość dziwną nawierzchnią – na pierwszy rzut oka robi wrażenie gruntowej, a w rzeczywistości to raczej miks wszystkiego) obok którego zlokalizowano cztery stanowiska z charakterystycznymi PRL-owskimi wiatami typu „T”. Jest też kontenerowa zabudowa mieszcząca między innymi poczekalnię i toalety. Podsumowując, wizyta w tym miejscu to taka podróż w czasie do lat 90-tych ubiegłego wieku (w kwestii infrastruktury dworcowej, nie taboru). Oczywiście dobrze, że to wszystko jest i w jakiś sposób jeszcze działa.

Na terenie dworca przeważały autobusy firmy Feniks V. Były także trzy pojazdy PKS Zielona Góra. Umieszczony w Internecie rozkład jazdy dla dworca w Lubsku rozdziela kursy wykonywane przez Feniksa i innych przewoźników. Tak przynajmniej podano w legendzie. Wszystkie wypisane z Lubska kursy oznaczono jako Feniksa, więc ciężko jest ustalić, jakie zadania przewozowe realizują pojazdy z Zielonej Góry. Wypisane na ich tablicach kierunkowych relacje (Biecz i Gubin) nie znajdywały odzwierciedlenia we wspomnianym rozkładzie jazdy. Były w nim natomiast dodatkowe informacje o kursach użyteczności publicznej organizowanych przez powiat żarski lub województwo lubuskie (w tym przypadku wszystkie kursy do Zielonej Góry).

Fragment placu postojowego na dworcu autobusowym w Lubsku. Widoczne pojazdy firmy Feniks V. Od prawej strony stoją: Irisbus Crossway 10.6M o rejestracji FZA 07488 (rocznik 2007, od nowości w PKS Żary, potem Feniks V), Irisbus Crossway 10.6M o rejestracji FZA 07424 (również rocznik 2007, od nowości w PKS Żary, potem Feniks V) i Karosa C955 o rejestracji FZA 44735 (rocznik 2004, przez Feniksa pojazd kupiony w roku 2019, ex Régie Départementale des Transports de l’Ain, Francja). Na tablicy kierunkowej Karosy podano miejscowość Dąbrowa. Rozkład jazdy na stronie Feniksa nie zawiera takiej relacji. 3.05.2023.

Dalsza część placu postojowego dworca w Lubsku. Od lewej strony stoją: Mercedes-Benz Integro z PKS Zielona Góra o rejestracji FZ 1284G (rocznik 2000, pierwotnie eksploatowany w Norwegii - Oslo, a od 2011 roku w PKS, na tablicy kierunkowej napis: „Zjazd na zajezdnię”), Mercedes-Benz Conecto o rejestracji FZA 53234 (rocznik 2005, ex Rhône Nord Autocars - Francja, od 2019 roku w Feniksie), Irisbus Ares 12M o rejestracji FZA 45786 (rocznik 2005, ex Francja, od 2019 roku w Feniksie) i Irisbus Axer o rejestracji FZA 6P41 (rocznik 2004, od nowości w PKS Żary, potem Feniks). Oba Irisbusy mają wstawione tablice kierunkowe „Jasień” i numery tras 2 i 3. Być może są to linie szkolne, bo ogólnodostępny rozkład jazdy ich nie wykazuje. 3.05.2023.

Zbliżenie na ustawione obok siebie Mercedesy. Integro z PKS-u i Conecto z Feniksa. Z tyłu gruzowisko - być może trwa tu jakaś modernizacja obiektu. 3.05.2023.

Widok ogólny na plac postojowy dworca autobusowego w Lubsku i opisane powyżej autobusy. Po prawej fragment MAN-a z PKS Zielona Góra, który zaparkował za stanowiskami. 3.05.2023.

Za stanowiskami zaparkował MAN SÜ283 z PKS Zielona Góra o rejestracji FZ 0193N. Rocznik 2004, sprowadzony ze Szwecji w 2014 roku. Na bocznej tablicy kierunkowej napis „Biecz”. Zbiorczy rozkład jazdy nie zakłada takiej relacji z Lubska, ale są np. dwa odjazdy (o 8:20 i 14:15, w dni robocze bez 2 maja, organizowane przez powiat żarski) w relacji Lubsko D.A. - Lubsko Plac Wolności (przy rynku, blisko dworca) przez Brody i Biecz. Może zatem tu nie podaje się nazw przystanków końcowych tylko pośrednie dla linii jadących w relacji Lubsko - Lubsko. Inna moja teoria to wypożyczenie przez Feniksa (lub kupienie) od PKS Zielona Góra obecnych na dworcu autobusów, bo kursy, które teoretycznie obsługują mają oznaczenie, że wykonuje je Feniks. Takie zagadki małej miejscowości. 3.05.2023.

  

Przy stanowisku czwartym zaparkował trzeci z autobusów w barwach PKS Zielona Góra. Mercedes-Benz Integro o rejestracji FZ 0348G. Rocznik 1999, pierwotnie kursujący w rejonie Oslo. Od 2011 roku w PKS. Na klapkowej tablicy kierunkowej zniekształcony napis „Gubin” - w Internecie znajdziemy informacje, że miał stały przydział do tego miasta. 3.05.2023.

Ogólny widok na tabor zgromadzony w Lubsku. Za budynkiem po prawej stronie kryła się jeszcze Setra z Feniksa, której niestety dokładniej nie udokumentowałem. 3.05.2023.

Widok na stanowiska i charakterystyczne dla PRL-u wiaty typu „T”.

Zabudowa dworca autobusowego w Lubsku. 3.05.2023.

Tak oznakowany jest dojazd do dworca autobusowego w Lubsku. Skrzyżowanie ulic Strażackiej i Zielenieckiej z Mikołaja Kopernika. Przyznam, że przez dużą niebieską tablicę (i coś dziwnego pod nią) przez chwilę myślałem, że to tu jest dworzec, a w zasadzie przystanek dworcowy. W tle widoczny budynek miejscowej straży pożarnej. 3.05.2023.

Jedna z atrakcji Lubska - Wieża Pachołków Miejskich. Tuż obok znajduje się opisany dworzec autobusowy. 3.05.2023.

Widok z Wieży Pachołków Miejskich w stronę rynku. Góruje zabudowa kościoła, za którym stoi wyremontowany budynek urzędu miasta. 3.05.2023.

Tyle w kwestii Lubska. Natomiast do Dolnych Łużyc ponownie zaproszę już niedługo. Tym razem w temacie kolejowym po stronie niemieckiej.