Lubsko – autobusy na dworcu

 

W wyjątkowo długi, majowy weekend 2023 udało się nam zwiedzać Dolne Łużyce. Zarówno po polskiej, jak i niemieckiej stronie. Piękne krajobrazy, budynki i oczywiście różne środki transportu. Wówczas między innymi trafiliśmy do miasteczka o nazwie Lubsko.

Lubsko liczy około 14 tysięcy mieszkańców. Położone jest w południowo-zachodniej części województwa lubuskiego, w pobliżu granicy z Niemcami. Najstarsze informacje historyczne na temat tej miejscowości pochodzą z 1258 roku (wówczas pod nazwą Sommerfeld), a na jej terenie znajduje się kilka wartych obejrzenia budynków. Np. Wieża Pachołków Miejskich z XV wieku.

W Lubsku jest najstarszy dworzec kolejowy w województwie lubuskim. Zbudowany w 1846 roku, na trasie Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej. Niestety nieczynny – obecnie (bo program Kolej Plus ma to zmienić) jedyną formą transportu publicznego docierającego do miasta są autobusy. W Lubsku funkcjonuje nawet dworzec autobusowy, zlokalizowany przy ul. Strażackiej, czyli w rejonie wspomnianej wieży, od której jest blisko do rynku.

Do Lubska dotarliśmy w święto, 3 maja. Jak to w weekendy, a tym bardziej w święta w Polsce bywa, transport publiczny w wielu miejscach ma wolne. Teren dworca autobusowego był jednak dostępny, więc wykonałem tam kilka zdjęć.

Dworcem autobusowym w Lubsku zarządza firma Feniks V. Powstała ona w 2009 roku z połączenia PKS Żary i PKS Gliwice.

Słowo „dworzec” jest dość nieadekwatne do obiektu, który znajduje się w Lubsku. To po prostu mały plac postojowy (z dość dziwną nawierzchnią – na pierwszy rzut oka robi wrażenie gruntowej, a w rzeczywistości to raczej miks wszystkiego) obok którego zlokalizowano cztery stanowiska z charakterystycznymi PRL-owskimi wiatami typu „T”. Jest też kontenerowa zabudowa mieszcząca między innymi poczekalnię i toalety. Podsumowując, wizyta w tym miejscu to taka podróż w czasie do lat 90-tych ubiegłego wieku (w kwestii infrastruktury dworcowej, nie taboru). Oczywiście dobrze, że to wszystko jest i w jakiś sposób jeszcze działa.

Na terenie dworca przeważały autobusy firmy Feniks V. Były także trzy pojazdy PKS Zielona Góra. Umieszczony w Internecie rozkład jazdy dla dworca w Lubsku rozdziela kursy wykonywane przez Feniksa i innych przewoźników. Tak przynajmniej podano w legendzie. Wszystkie wypisane z Lubska kursy oznaczono jako Feniksa, więc ciężko jest ustalić, jakie zadania przewozowe realizują pojazdy z Zielonej Góry. Wypisane na ich tablicach kierunkowych relacje (Biecz i Gubin) nie znajdywały odzwierciedlenia we wspomnianym rozkładzie jazdy. Były w nim natomiast dodatkowe informacje o kursach użyteczności publicznej organizowanych przez powiat żarski lub województwo lubuskie (w tym przypadku wszystkie kursy do Zielonej Góry).

Fragment placu postojowego na dworcu autobusowym w Lubsku. Widoczne pojazdy firmy Feniks V. Od prawej strony stoją: Irisbus Crossway 10.6M o rejestracji FZA 07488 (rocznik 2007, od nowości w PKS Żary, potem Feniks V), Irisbus Crossway 10.6M o rejestracji FZA 07424 (również rocznik 2007, od nowości w PKS Żary, potem Feniks V) i Karosa C955 o rejestracji FZA 44735 (rocznik 2004, przez Feniksa pojazd kupiony w roku 2019, ex Régie Départementale des Transports de l’Ain, Francja). Na tablicy kierunkowej Karosy podano miejscowość Dąbrowa. Rozkład jazdy na stronie Feniksa nie zawiera takiej relacji. 3.05.2023.

Dalsza część placu postojowego dworca w Lubsku. Od lewej strony stoją: Mercedes-Benz Integro z PKS Zielona Góra o rejestracji FZ 1284G (rocznik 2000, pierwotnie eksploatowany w Norwegii - Oslo, a od 2011 roku w PKS, na tablicy kierunkowej napis: „Zjazd na zajezdnię”), Mercedes-Benz Conecto o rejestracji FZA 53234 (rocznik 2005, ex Rhône Nord Autocars - Francja, od 2019 roku w Feniksie), Irisbus Ares 12M o rejestracji FZA 45786 (rocznik 2005, ex Francja, od 2019 roku w Feniksie) i Irisbus Axer o rejestracji FZA 6P41 (rocznik 2004, od nowości w PKS Żary, potem Feniks). Oba Irisbusy mają wstawione tablice kierunkowe „Jasień” i numery tras 2 i 3. Być może są to linie szkolne, bo ogólnodostępny rozkład jazdy ich nie wykazuje. 3.05.2023.

Zbliżenie na ustawione obok siebie Mercedesy. Integro z PKS-u i Conecto z Feniksa. Z tyłu gruzowisko - być może trwa tu jakaś modernizacja obiektu. 3.05.2023.

Widok ogólny na plac postojowy dworca autobusowego w Lubsku i opisane powyżej autobusy. Po prawej fragment MAN-a z PKS Zielona Góra, który zaparkował za stanowiskami. 3.05.2023.

Za stanowiskami zaparkował MAN SÜ283 z PKS Zielona Góra o rejestracji FZ 0193N. Rocznik 2004, sprowadzony ze Szwecji w 2014 roku. Na bocznej tablicy kierunkowej napis „Biecz”. Zbiorczy rozkład jazdy nie zakłada takiej relacji z Lubska, ale są np. dwa odjazdy (o 8:20 i 14:15, w dni robocze bez 2 maja, organizowane przez powiat żarski) w relacji Lubsko D.A. - Lubsko Plac Wolności (przy rynku, blisko dworca) przez Brody i Biecz. Może zatem tu nie podaje się nazw przystanków końcowych tylko pośrednie dla linii jadących w relacji Lubsko - Lubsko. Inna moja teoria to wypożyczenie przez Feniksa (lub kupienie) od PKS Zielona Góra obecnych na dworcu autobusów, bo kursy, które teoretycznie obsługują mają oznaczenie, że wykonuje je Feniks. Takie zagadki małej miejscowości. 3.05.2023.

  

Przy stanowisku czwartym zaparkował trzeci z autobusów w barwach PKS Zielona Góra. Mercedes-Benz Integro o rejestracji FZ 0348G. Rocznik 1999, pierwotnie kursujący w rejonie Oslo. Od 2011 roku w PKS. Na klapkowej tablicy kierunkowej zniekształcony napis „Gubin” - w Internecie znajdziemy informacje, że miał stały przydział do tego miasta. 3.05.2023.

Ogólny widok na tabor zgromadzony w Lubsku. Za budynkiem po prawej stronie kryła się jeszcze Setra z Feniksa, której niestety dokładniej nie udokumentowałem. 3.05.2023.

Widok na stanowiska i charakterystyczne dla PRL-u wiaty typu „T”.

Zabudowa dworca autobusowego w Lubsku. 3.05.2023.

Tak oznakowany jest dojazd do dworca autobusowego w Lubsku. Skrzyżowanie ulic Strażackiej i Zielenieckiej z Mikołaja Kopernika. Przyznam, że przez dużą niebieską tablicę (i coś dziwnego pod nią) przez chwilę myślałem, że to tu jest dworzec, a w zasadzie przystanek dworcowy. W tle widoczny budynek miejscowej straży pożarnej. 3.05.2023.

Jedna z atrakcji Lubska - Wieża Pachołków Miejskich. Tuż obok znajduje się opisany dworzec autobusowy. 3.05.2023.

Widok z Wieży Pachołków Miejskich w stronę rynku. Góruje zabudowa kościoła, za którym stoi wyremontowany budynek urzędu miasta. 3.05.2023.

Tyle w kwestii Lubska. Natomiast do Dolnych Łużyc ponownie zaproszę już niedługo. Tym razem w temacie kolejowym po stronie niemieckiej.

Parada autobusów MPK Kraków, 26.09.2021 (1)

 

W roku 2021 do Krakowa powróciły parady taboru komunikacji miejskiej. Opisywałem już przejazd wagonów typu N, który miał miejsce 13 czerwca (tu link). Kolejna kolumna pojazdów MPK Kraków przejechała przez miasto 26 września 2021 (niedziela). W zasadzie były to dwie parady. 

Osobno prezentowały się historyczne i współczesne autobusy MPK, a w innej kolumnie jechał tabor tramwajowy. Ponieważ obie parady przemieszczały się jednocześnie, na dokumentowanie wybrałem tylko jedną – autobusową. Jej trasa pozwalała na fotografowanie pięknych pojazdów w kilku miejscach.

Autobusy wyruszyły o godzinie 11:30 z zajezdni Bieńczyce, przemieszczając się następującą trasą: ul. Makuszyńskiego, Kocmyrzowska, Obrońców Krzyża, Żeromskiego, al. Róż, al. Przyjaźni, al. Solidarności (tu nastąpiło spotkanie z paradą tramwajową), pl. Centralny, al. Andersa, al. Bora-Komorowskiego, Młyńska, Meissnera, Lema i stamtąd wjazd na teren Tauron Areny Kraków, wraz z przejazdem przez budynek. 

W rejonie Tauron Areny (na al. Pokoju) zakończyła się także parada tramwajowa. Dlaczego obie kolumny dotarły w to samo miejsce? Na terenie Tauron Areny odbywała się 4. Wielka Lekcja Ekologii pod hasłem „Kraków dla klimatu”. 

Do tego, co działo się przy Tauron Arenie jeszcze powrócę. Najpierw jednak autobusowa parada. Jej przejazd udało mi się dokumentować w trzech lokalizacjach. Na początek wybrałem skrzyżowanie ul. Kocmyrzowskiej z Obrońców Krzyża. 

Przejazd parady autobusów był zabezpieczany przez policję i pracowników MPK. Jako pierwszy jechał najstarszy czynny w Polsce autobus, czyli Rugby Express L z roku 1929.

Za nim przemieszczał się Ikarus 620 #118 z przyczepą Karosa B40 #600 (czeska ksywka tego pojazdu to „vlečka”). Następnie jechał kolejny mały przedstawiciel bogatej kolekcji historycznego taboru MPK Kraków. Nysa 522 #803. Rocznik 1980. Taki tabor wykorzystywano do obsługi linii mikrobusowych „M”. To był ciekawy rozdział krakowskiej komunikacji miejskiej. 

Wyjątkową paradę krakowskich autobusów prowadził Rugby Express L. 26.09.2021.

Jako drugi jechał Ikarus 620 z przyczepą Karosa B-40. W tle Nysa 522.

 

Nysa 522 #803. Kolor dość nietypowy, ale również i tak malowane były pojazdy obsługujące linie mikrobusowe „M”. Miały różne barwy - w zależności od tego, jak pomalowana partia Nysek opuszczała fabrykę.

Zestaw, który jechał za Nysą był dla mnie wielkim zaskoczeniem. Miłą niespodzianką. To dwa nowe pojazdy w jakże bogatej kolekcji taboru historycznego MPK Kraków.

Pogotowie techniczne powstałe na bazie autobusu Jelcz 272 MEX z przyczepą autobusową Gottfried Lindner z 1943 roku. Powiem krótko: rewelacja. Przejazd w paradzie był premierowym pokazem tych pojazdów.

Warto jeszcze dodać, że to już drugi odrestaurowany „pogot” w zbiorach przewoźnika. Pierwszy to Ikarus 280/A. Tu jego zdjęcie.

Premierowy przejazd dwóch kolejnych krakowskich zabytków: pogotowie techniczne na bazie autobusu Jelcz 272 MEX + przyczepa osobowa Gottfried Lindner. 

Za pogotowiem autobusowym paradowały pozostałe krakowskie „ogórki”, czyli Jelcz 272 MEX z przyczepą Jelcz PO1 i niesamowity przegubowiec, Jelcz 021 #549.

Jelcz 272 MEX z przyczepą Jelcz PO1 (#341+608).

Jelcz 021 #549.

Następni uczestnicy parady to Jelcz M-11 #12240 i dwa Ikarusy 280.26. Biało-czerwony #34260
i jeszcze kilka miesięcy wcześniej błękitny, a tu już w nowym schemacie malowania #24575.

Jelcz M-11 #12240.

Ikarus 280 #34260.

Ikarus 280 #24575 w nowej wersji malowania.

Za Ikarusami jechał „melon”, czyli Autosan H6-20.02 #10108, a następnie Scania CN113ALB #38030 i Scania CN113CLL #PS001. 

Jako ostatni przedstawiciel taboru historycznego przemieszczał się MAN SG242 #36001. Takich autobusów mogło po Krakowie jeździć całkiem sporo, ale finalnie nic z tego nie wyszło (brak zainteresowania producenta polskim rynkiem i jego wymaganiami taborowymi) i zakupiono tylko jeden egzemplarz. 

Autosan H6-20.02 #10108.

Scania CN113ALB ##38030.

Pierwsza krakowska Scania CN113CLL, czyli pojazd #PS001.

MAN SG242 #36001.

Kolejne paradujące autobusy reprezentowały tabor obecnie eksploatowany przez MPK Kraków. Jako pierwszy jechał przedstawiciel najliczniejszej grupy przegubowców w mieście, Solaris Urbino 18 czwartej generacji #BR501. Obecnie 118 egzemplarzy.

Następny autobus to jeden z 30 przedstawicieli modelu Mercedes-Benz Citaro hybrid, a dokładniej egzemplarz o oznaczeniu PO206. Oprócz niego jest jeszcze 56 takich tradycyjnych Diesli, czyli łącznie przewoźnik eksploatuje aż 86 najnowszych Citaro (więcej o nich tutaj).

Za Mercedesem jechał Solaris Urbino 12,9 Hybrid #BH402. Rocznik 2014. MPK Kraków eksploatuje tylko dziewięć takich autobusów.

Kolejny pojazd to elektryczny przegubowiec. Solaris Urbino 18 electric #DN002. Rocznik 2017. Po Krakowie jeżdżą aż 54 takie autobusy.

Paradę kończył Autosan M09LE #DA108. Rocznik 2009. Takich autobusów przewoźnik ma 36 egzemplarzy.

Solaris Urbino 18 #BR501.

Mercedes-Benz Citaro hybrid #PO206.

Solaris Urbino 12,9 Hybrid #BH402.

Solaris Urbino 18 electric #DN002.

Autosan M09LE #DA108.

Autobusy odjechały w stronę pl. Centralnego, a ja przeszedłem około 400 m, do ronda Kocmyrzowskiego, gdzie ta niezwykła kolumna miała pojawić się już za kilka minut.

Wykonane wówczas zdjęcia (a w zasadzie screeny z materiału filmowego) przedstawię w drugiej części tego reportażu.

TransExpo 2018 (11) – Iveco

 

Pokazałem już wystawione w Kielcach autobusy marki SOR (tu link). Zgodnie z zapowiedzią, teraz marka Iveco.

Pojazdy te były eksponowane pod dachem i na terenie zewnętrznym. Zaczynam od głównego stoiska producenta. Ustawiono na nim dwa autobusy: Iveco Crossway 12 LE CNG i Iveco Evadys 12M.

Ten pierwszy to rocznik 2017. Powstał w czeskiej fabryce, w miejscowości Vysoké Mýto, czyli w dawnych zakładach Karosa, gdzie już od wielu lat produkowane są autobusy Iveco.

Oprócz targów TransExpo 2018, to Iveco Crossway 12 LE CNG było pokazywane również na innych imprezach wystawienniczych. Pojazd pełnił także funkcję testera, np. u przewoźnika z Bielska-Białej. W Internecie można znaleźć informację, że w roku 2019 autobus został kupiony przez firmę z Rumunii.

Iveco Crossway 12 LE CNG. 23.10.2018.

Tak prezentuje się wnętrze Iveco Crossway 12 LE CNG. 23.10.2018.

Iveco Crossway 12 LE CNG - stanowisko pracy kierowcy.

Iveco Crossway 12 LE CNG. Dane techniczne. Zamiast skrótu CNG producent zastosował oznaczenie Natural Power.

Ustawione obok Iveco Evadys 12M było młodsze, można powiedzieć nowiutkie, bo z 2018 roku. To również egzemplarz demonstracyjny, który testowali polscy przewoźnicy, np. Inter ze Strzelec Opolskich (np. obsługa linii Kraków – Katowice przez A4).

Niestety nie ustaliłem, jakie były dalsze losy tego pojazdu.

Iveco Evadys 12M na targach TransExpo 2018. 

Iveco Evadys 12M. Wnętrze autobusu i stanowisko pracy kierowcy.

Iveco Evadys 12M. Dane techniczne udostępnione przez producenta.

Iveco Crossway 12 LE CNG i Iveco Evadys 12M.

Teraz zapraszam do obejrzenia dwóch autobusów Iveco ustawionych na terenie zewnętrznym. Zaczynam od moim zdaniem najciekawszego, jednocześnie największego, trójosiowego. To Iveco Crossway 14.5 LE. Rocznik 2018.

Również egzemplarz demonstracyjny, który był testowany przez czeskich i polskich przewoźników. Np. jeszcze przed targami, w lipcu 2018 trafił do MPK Kraków, które sprawdziło go np. na linii 134 do pętli ZOO. To bardzo charakterystyczna trasa ze względu na końcowy, górski odcinek. Tabor klasy mega nie jest tam eksploatowany.

Iveco Crossway 14.5 LE na ekspozycji zewnętrznej targów TransExpo 2018.

Iveco Crossway 14.5 LE. Dane techniczne udostępnione przez producenta na pojeździe. Przy ilości miejsc jakaś nieścisłość, bo podano tylko 45, czyli bez uwzględniania pasażerów stojących.

Obok trójosiowca ustawiono znacznie mniejszy pojazd. Zabudowa na bazie Iveco Daily. W tym przypadku nie sfotografowałem kartki z danymi technicznymi. Szkoda, bo to produkt dość egzotycznej w Polsce hiszpańskiej firmy Carrocerías Ferqui z miejscowości Noreña. Producent pod tą nazwą funkcjonuje od roku 1969, ale jego historia sięga roku 1957. 

Omawiany autobus to Ferqui Sunrise. Jest on oferowany w kilku wersjach, np. szkolnej.

W ofercie Carrocerías Ferqui znajdują się tylko autobusy klasy mini i midi. Głównie na podwoziach Iveco. Sprzedawane są również pojazdy zabudowywane na bazie Mercedesa-Benza Sprintera.

Ferqui Sunrise prezentowany na terenie zewnętrznym.

Tyle w temacie Iveco. W dalszej części relacji z tej targowej imprezy zajmę się ekspozycją taboru historycznego. Tu link.

Pierwszy materiał dotyczący TransExpo 2018.

Relacja z TransExpo 2016.