Nowe filmy – styczeń 2024

 

Blog transportowy to oprócz materiałów tekstowych i fotograficznych, także spora ilość filmów. Zamieszczam je w serwisie YouTube, na kanale o nazwie Lukaszwo – Transport Movies.

W styczniu 2024 opublikowałem łącznie 4 nowe filmy. Jeden tradycyjny 4K i trzy krótkie typu „shorts”. Tematyka autobusowa i kolejowa.

Zaczynam od dużego filmu. Jego głównym bohaterem jest jeżdżący dopiero od kilku miesięcy kolejny przedstawiciel eksploatowanej przez SKPL serii SN84. 

Ten sprowadzony z Niemiec spalinowy zespół trakcyjny (ex DB 614 054-5 + 914 019-5 + 614 060-2) to rocznik 1975. W Polsce od 2019 roku, ale wprowadzony do ruchu dopiero pod koniec 2023 roku (po remoncie). Otrzymał on oznaczenie SN84-005 i imię „Jaśko”.

Na nagraniu pojawia się także lokomotywa EP07-412. Miejsce akcji: stacja Kędzierzyn-Koźle.

Fragment filmu. SN84-005 „Jaśko” jako TLK „Sudety” do Krakowa Głównego na stacji Kędzierzyn-Koźle.

Fragment filmu. Lokomotywa EP07-412 z pociągiem IC „Szyndzielnia” do Ustki wjeżdża na stację Kędzierzyn-Koźle.

Nagrywałem 17 grudnia 2023. 

Na filmie zobaczycie wjazd i odjazd SN84-005 jako pociąg TLK „Sudety” z Jeleniej Góry do Krakowa Głównego. 

Ostatnia scena to wjazd lokomotywy EP07-412 z pociągiem IC „Szyndzielnia” w relacji Bielsko-Biała Główna – Ustka. Elektrowóz ten to 1986 rocznik. Pierwotnie jako EU07-412, a od 1997 roku to już EP07.

Pozostałe styczniowe materiały to krótkie filmy typu „shorts”. Wszystkie nagrałem w Austrii, w Wiedniu.

Na początek centrum starego Wiednia. Ulica Brandstätte przy Katedrze św. Szczepana. Przebiega tam trasa trzech krążących po zabytkowych, wąskich uliczkach linii autobusowych: 1A, 2A i 3A. Tylko ta pierwsza jest obsługiwana taborem klasy maxi. Na dwóch pozostałych kursują małe autobusy elektryczne.

Na nagraniu zobaczycie autobus Mercedes-Benz Citaro nr 8175 z Wiener Linien na linii 1A. To rocznik 2016. Odjazd z Brandstätte i wjazd w Rotenturmstraße. Filmowałem w dniu 20 czerwca 2023.

Link do filmu Shorts - Mercedes-Benz Citaro nr 8175 na linii 1A.

 

Ta sama lokalizacja, lecz inny pojazd i linia. Elektryczny autobus Rampini Alé EL nr 8308 z Wiener Linien na trasie 3A. Rocznik 2013. Filmowałem w dniu 20 czerwca 2023.

Link do filmu Shorts - Rampini Alé EL nr 8308 na linii 3A.

Ostatni styczniowy film to tematyka kolejowa. Dworzec Wien Hauptbahnhof. Wjazd pociągu IC 730 z Villach. Prowadzi go lokomotywa Siemens EuroSprinter kolei ÖBB nr 1116 176. 20 czerwca 2023.

Link do filmu shorts - stacja Wien Hauptbahnhof. Siemens EuroSprinter nr 1116 176 jako pociąg IC 730 z Villach.

Dworzec Główny w Wiedniu był już tematem oddzielnego wpisu w Blogu Transportowym. Tu link. Na pewno za jakiś czas pojawi się nowy materiał z tej ciekawej stacji.

Śmieciarki w Rimini

Położone nad Adriatykiem włoskie miasto Rimini liczy ponad 140 tysięcy mieszkańców. Oprócz nich w sezonie turystycznym przebywają tam tysiące wczasowiczów. Dużo ludzi to niestety także wiele śmieci.

Tam gdzie pojawiają się śmieci są również śmieciarki. W Rimini dość specyficzne – małe. To rozwiązanie bardzo dobre ze względu na szerokość tamtejszych ulic. Są one bardzo wąskie i jednocześnie pozastawiane zaparkowanymi pojazdami. Tradycyjna śmieciarka zabudowana na bazie dużej ciężarówki po prostu nie zmieści się. Natomiast doskonale radzą tam sobie mniejsze pojazdy. W przypadku Rimini podstawę takiej floty stanowią Isuzu. Po mieście jeździ ich dość sporo. Są własnością różnych firm.

W niektórych włoskich miastach (np. Florencja) praktykowane jest przesypywanie ładunku małych śmieciarek do dużych pojazdów, które wywożą śmieci na wysypisko. Czy tak jest także w Rimini? Niestety nie wiem. Faktem jest, że w czasie tygodniowego pobytu w tej miejscowości nie widziałem żadnej dużej śmieciarki.

Poniżej kilka śmieciarkowych zdjęć z Rimini.

Śmieciarka Isuzu L35 o numerze taborowym 101 odpoczywa na Via IV Novembre. To rejon historycznego centrum Rimini. Zabudowę wykonała firma Rossi Oleodinamica z pobliskiej miejscowości Riccione. Ten model śmieciarki nazywa się Qube. 22.08.2015.

Trochę większa śmieciarka, czyli Isuzu P75. Pojazd w trakcie postoju na Via Michele Rosa, przed halą targową i dużym targowiskiem zewnętrznym. Jest on oznaczony numerem taborowym 103. To także produkt firmy Rossi Oleodinamica, model R200. 22.08.2015.

Kolejny przykład Isuzu L35 z zabudową Qube. Mała śmieciarka w trakcie pracy na Piazzale Cesare Battisti, czyli przed głównym dworcem kolejowym. Obok autobusy Start Romagna. Po lewej Autodromo Alè (tak, to jeszcze nie Rampini, które licencję od Autodromo kupiło w 2004 roku, to rocznik 2002), a po prawej Autodromo BusOtto. 24.08.2015.

Po Rimini jeżdżą także śmieciarki innych marek. Tu Nissan Cabstar w trakcie przejazdu przez Piazza Malatesta. Niestety nie udało mi się go utrwalić z boku. Ma on prezentowaną powyżej zabudowę Qube. 25.08.2015.

Isuzu L35 #101 przejeżdża przez Via Bastioni Occidentali na starym mieście. Po prawej stronie samochód z niebieskimi tablicami rejestracyjnymi - przyjechał z pobliskiego małego kraju - San Marino. 25.08.2015.

Nissan Trade 100, czyli jeden z najstarszych przedstawicieli taboru komunalnego w Rimini. To wprawdzie nie jest zabudowa śmieciarki, ale podwyższone burty powodują, że doskonale nadaje się do przewozu odpadów stałych (w tym przypadku gruzu). Pojazd oznaczono numerem taborowym 31. O jego dość zaawansowanym wieku świadczą stare tablice rejestracyjne. Nissany Trade produkowano w Hiszpanii. W latach 1987 - 2001 były oferowane na rynek europejski, a aż do roku 2004 na rynek hiszpański. Pojazd stoi na Via IV Novembre, obok Tempio Malatestiano, czyli kościoła, którego początki sięgają IX wieku. 25.08.2015.

Tempio Malatestiano. Obok tej datowanej na IX wiek, później przebudowanej (rozbudowa nigdy nie została dokończona) katolickiej świątyni stał powyższy Nissan Trade. Niestety nie było możliwe ujęcie pojazdu z tym zabytkiem w tle. 25.08.2015.

Przez Viale Regina Elena jedzie Isuzu NQR. Pojazd ma numer taborowy 101, czyli identyczny, jak prezentowana powyżej śmieciarka. To dlatego, że należy on do innej firmy, stąd ta zbieżność oznaczeń. Zabudowę komunalną wykonało przedsiębiorstwo Officine Porcelli z miejscowości Pegognaga w regionie Lombardia. 25.08.2015.

Isuzu NQR z firmy Ecoservizi L'olmo w trakcie pracy na jednej z bocznych uliczek w rejonie wybrzeża, a dokładniej na Viale Giacomo Leopardi. 24.08.2015.

Śmieciarki w Blogu Transportowym pojawiały się już we wcześniejszych wpisach. Tu zobaczycie Volvo przy bramie Floriańskiej w Krakowie, a tu Jelcza 422 z Brzeszcz. Pisałem także o takiej zabudowie na bazie Renault Trucks D Wide CNG (link). Była także śmieciarka Mack LE  i Mack Granite CV713 (link), elektryczny MAN Metropolis (link) oraz DAF FAN CF75.310 (link).

Autobusem przez zamek

Hofburg. Zimowa siedziba władców Austrii, czyli rodu Habsburgów. Przepiękny, ogromny obiekt łączący różne style. Dominują barok i klasycyzm, choć zobaczymy także np. elementy renesansowe. Hofburg jest przede wszystkim kojarzony z najsłynniejszą parą władców Austrii, czyli cesarzem Franciszkiem Józefem I i cesarzową Elżbietą, znaną także jako Sisi.

Wiedeński Hofburg jeszcze do niedawna miał bardzo oryginalną, nietypową atrakcję turystyczną. Przez główny dziedziniec, czyli przez wnętrze zamku przebiegała regularna, codzienna linia autobusowa nr 2A. To trasa stricte turystyczna, łącząca końcówki Schwarzenbergplatz i Kirchengasse. Odjazdy co 10 minut. Czas przejazdu całej trasy około 15 minut. Niestety użyłem określenia „do niedawna”. Od 1 lipca 2013 autobusy miejskie już nie przejeżdżają przez Hofburg, a jedynie obok niego. Nie kończą trasy na Kirchengasse, a na Schwedenplatz. Bez zmian pozostała jedynie końcówka Schwarzenbergplatz i przebieg linii w jej rejonie.

Zmienił się także tabor obsługujący linię 2A. W trakcie mojej wizyty w Wiedniu w 2012 roku kursowały na niej wyłącznie należące do Wiener Linien dość charakterystyczne i oryginalne autobusy Kutsenits City. Teraz obsługują ją również oryginalne pojazdy, bo z napędem elektrycznym. To Rampini Alé EL, dla których na końcówkach wybudowano specjalną infrastrukturę – krótki odcinek sieci trakcyjnej. Rampini kończąc trasę podnosi pantograf i doładowuje baterie.

Poniżej kilka zdjęć autobusów Kutsenits City na starej trasie linii 2A, czyli przed 1 lipca 2013.

Podstawowa obsługa wiedeńskiej linii 2A w roku 2012, czyli zabudowany na podwoziu Volkswagena austriacki autobus Kutsenits City IV. Tu pojazd #8355. Kilka minut temu odjechał on z pętli Kirchengasse, a teraz skręcił z Burgringu i dojeżdża do przystanku „Heldenplatz”. Tuż za nim przejedzie przez Äußeres Burgtor (brama zewnętrzna zamku Hofburg, otwarta w roku 1824) i mijając pomnik arcyksięcia Karola wjedzie pod kolejną bramę (arkady), a potem do zamku. 30.04.2012.

Äußeres Burgtor od strony Burgringu. Niezwykły element ówczesnej trasy linii 2A. Przez tę piękną bramę przejeżdżają także dorożki i taksówki oraz kończące i zaczynające kursy na Heldenplatz autobusy turystyczne. 30.04.2012.

Äußeres Burgtor od środka. 30.04.2012.

Przez bramę zewnętrzną właśnie przejechał Kutsenits City IV #8362. To Heldenplatz, czyli plac Bohaterów. Tu zawracają autobusy turystyczne. Fragment jednego z nich po prawej stronie - prezentowany w Blogu Transportowym Steyr 380 Cabriolet. 30.04.2012.

Zbliżenie na drugi bok trójosiowego Kutsenitsa. To pojazd #8362, który jako linia 2A opuszcza Heldenplatz i wjeżdżając pod Äußeres Burgtor zmierza w stronę pętli Kirchengasse. 30.04.2012.

Hildenplatz. Kutsenits City IV #8362 w stronę pętli Schwarzenbergplatz przejeżdża obok turystycznych Steyrów i Temsy. 30.04.2012.

Na Hildenplatz oprócz autobusów turystycznych na pasażerów oczekują także dorożki. Szkoda, że obecnie już nie towarzyszą im przejeżdżające co 10 minut pojazdy linii 2A. W tle wiedeński ratusz. 30.04.2012.

Kutsenits #8362 przejeżdża obok oczekującego na turystów Steyra 380 Cabrio. Hildenplatz, kierunek Kirchengasse. 30.04.2012.

Powyższy #8362 na Hildenplatz, a w tle pomnik arcyksięcia Karola. 30.04.2012.

Po przejechaniu przez Hildenplatz linia 2A dojeżdżała do kolejnej architektonicznej atrakcji. Arkady pod zabudową zamkową. Dalej zaczyna się In der Burg Strasse, czyli ulica W Zamku.

Kutsenits #8362 na linii 2A wjeżdża pod arkady. Kierunek Schwarzenbergplatz. 30.04.2012.

Kutsenits City IV #8355 wyjeżdża spod arkad na Hildenplatz. To rocznik 2005. 30.04.2012.

Wnętrze arkad. Tędy przejeżdżały autobusy linii 2A. W dali, w przepalonym tle widać Äußeres Burgtor. 30.04.2012.

Po przejechaniu pod arkadami linia 2A przejeżdżała ulicą In der Burg i wjeżdżała... do zamku. Przez ten fakt śmiało można ją określić mianem jednej z najciekawszych linii komunikacji miejskiej na świecie. Niestety to już historia. 30.04.2012.

Do wnętrza zamku Hofburg wjeżdża Kutsenits City IV #8359. Kierunek Schwarzenbergplatz. 30.04.2012.

 Kutsenits #8359 w kierunku Kirchengasse we wnętrzu rezydencji Habsburgów. Po lewej stronie zdjęcia znajduje się (tu niewidoczne) wejście do Muzeum Sisi, najsłynniejszej mieszkanki Hofburga. 30.04.2012.

Także wnętrze zamku, ale wjazd od drugiej strony, od Burgringu. Tym razem to autobus #8361. Miejsce niezwykłe, ale niestety trudne do fotografowania ruchomych obiektów. W środku ciemno, a z zewnątrz bije blask. Niestety lepszymi zdjęciami nie dysponuję, a nowych już nie da się wykonać. 30.04.2012.

Zdjęcie fatalne, ale jakże historyczne. Kutsenits #8362 na linii 2A przejeżdża obok wejścia do Muzeum Sisi, w którym zgromadzono pamiątki po słynnej żonie cesarza Franciszka Józefa I. 6.08.2012.

Hofburg. Widok na siedzibę Habsburgów od strony Michaelerplatz. Trudno uwierzyć, że przez tę bramę kursowały autobusy komunikacji miejskiej. 06.08.2012.

Kutsenits City IV #8359 na linii 2A wjeżdża do Hofburga. W tle widać Michaelerplatz. 30.04.2012.

Teraz zapraszam na przejażdżkę Kutsenitsem #8362. Kierunek Kirchengasse. Całą trasę z żoną byliśmy jedynymi pasażerami tego pojazdu. Film rozpoczyna się w trakcie skręcania z Michaelerplatz wprost do zamku. Wjeżdżamy do środka Hofburgu. Potem wąski przejazd pod kolejnymi zabudowaniami i wielka brama, spod której wyjazd na Burgring. W końcowym fragmencie filmu słychać głosową informację o następnym przystanku. Mężczyzna o dość specyficznym głosie (moim zdaniem bardzo nieprzyjemnym) wymienia także numery linii, na które można się przesiąść. Tego lektora słychać we wszystkich pojazdach komunikacji miejskiej w Wiedniu. Niekiedy taka zapowiedź trwa bardzo długo, gdy z danego przystanku odjeżdża kilka linii:

Poniżej przykładowy autobus Rampini Alé EL w barwach Wiener Linien. Egzemplarz testowany w Krakowie. Przed zmianą trasy linii 2A pojazdy te także kursowały przez Hofburg.

Elektryczny Rampini Alé EL #8311 z 2013 roku. Ten model autobusu zastąpił prezentowane we wpisie Kutsenitsy City IV. Na zdjęciu jeden z dwóch egzemplarzy wypożyczonych do Krakowa. Ulica Pawia, linia 154. 12.11.2015.

Do tematu wiedeńskich autobusów jeszcze powrócę.

BYD ponownie w Krakowie

W lipcu 2015 na krakowskie ulice powróciła chińska marka BYD. O testach takiego autobusu pisałem w 2013 roku (tu link). Tym razem do stolicy Małopolski trafiły aż dwa egzemplarze. Dwudrzwiowy i trójdrzwiowy, oba to modele eBus 12, wcześniej występujące pod nazwą K9. Jak wszystkie dotychczasowe elektryczne autobusy jeżdżące po Krakowie, również i te pojazdy są testerami. Tu warto dodać, że na pierwsze własne elektrobusy Krakowowi przyjdzie jeszcze poczekać. Ogłoszony w kwietniu 2015 przetarg na 4 takie pojazdy (+1 jako dodatkowa opcja) został unieważniony 6 lipca 2015. Przewoźnik podał, że „nie złożono żadnej oferty niepodlegającej odrzuceniu”.

BYD-y zostały skierowane do obsługi „elektrycznej” linii 154. Tu artykuł na jej temat. Pojazdy oznaczono kolejnymi numerami taborowymi nadawanymi testowanym elektrobusom, czyli DK609 i DK610. Oprócz chińskich testerów na 154 zobaczymy także obsługujące ją od początku tego „ekologicznego eksperymentu” wozy nr DK601 (AMZ CS10E) i DK604 (Rampini Alé EL) oraz pojazd, o którym nie pisałem w Blogu Transportowym, czyli DK608, Solaris Urbino 12 electric. Zastąpił on niebieskiego Solarisa #DK602, który na początku 2015 roku opuścił Kraków i trafił na testy do innych miast, np. do Zielonej Góry i Polkowic.

Dwudrzwiowy BYD eBus 12 otrzymał numer DK609. Tu na przystanku początkowym pętli Dworzec Główny Zachód.

Wnętrze BYD-a #DK609 i logotyp z nazwą modelu.

BYD #DK609 rozpoczyna kolejny kurs na Prądnik Biały. 26.07.2015.

Drugi, trójdrzwiowy BYD został oznaczony jako DK610. Pętla Dworzec Główny Zachód, oczekiwanie na kolejny kurs. W tle Solaris Urbino 12 #PU960 na linii 304. 26 lipca 2015.

BYD eBus 12 #DK609 i Solaris Urbino 12 #BU888 na linii 130. 26.07.2015.

Jeden z pierwszych kursujących regularnie po Krakowie elektrycznych autobusów, czyli AMZ CS10E #DK601 nadal obsługuje linię 154. Na zdjęciu w trakcie dość nietypowego zadania - eksponat z okazji Dni Ziemi na al. Róż. Autobus od kilku miesięcy jest oklejony logotypami promującymi 140 lat Komunikacji Miejskiej w Krakowie (link). 25.04.2015. 

Solaris Urbino 12 electric #DK608 zastąpił innego „elektrycznego jamnika”, czyli autobus #DK602. Pętla Dworzec Główny Zachód. 25.04.2015.

Diesel i elektryczny obok siebie, czyli Solaris Urbino 12 #PU959 i Solaris Urbino 12 electric #DK608 na ul. Kurniki. 25.07.2015.

Rampini Alé EL #DK604 nadal dzielnie jeździ po Krakowie. Ulica Pawia, 26.07.2015.

Rampini Alé EL #DK604 i BYD eBus 12 #DK610 na ul. Kurniki. Pierwszy za chwilę rozpocznie kolejny kurs, drugi właśnie wrócił z Prądnika Białego. 26.07.2015.

Przystanek „Dworzec Główny Zachód” na ul. Pawiej jest często zajmowany przez busy. Tu dwie generacje Mercedesów Sprinterów (pierwszy do Myślenic, drugi do Bochni z przesiadką na Brzesko), za którymi w zatoce zmieścił się jeszcze Rampini Alé EL. 26.07.2015.

Mimo sprowadzenia do Krakowa dwóch BYD-ów, na linii 154 nadal pojawiają się tradycyjne Diesle. W tym przypadku to Autosan Sancity M09LE #DA112. Ulica Kurniki, 25.07.2015.

Elektryczne autobusy w ruchu. Pierwsza scena to BYD eBus 12 #DK609 odjeżdżający z pętli Dworzec Główny Zachód. Potem zobaczycie Solarisa Urbino 12 electric #DK608 na chwilę przesłoniętego przez obsługującego prywatną linię turystyczną MAN-a SD202 (rocznik 1987). Autobus kończy kolejny kurs z Prądnika Białego, a po wysadzeniu pasażerów na ul. Kurniki zjeżdża na przerwę. Bohaterem końcowej części filmu jest Rampini Alé EL. Jak w przypadku Solarisa, elektrobus kończy kurs i zjeżdża na przerwę do pobliskiej zatoki.