Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Wielka Brytania. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Wielka Brytania. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 30 listopada 2023

Leyland National 11,3 – model EFE

 

W Blogu Transportowym co jakiś czas prezentuję modele różnych pojazdów. Ostatnio był to trolejbus Pullman Standard z Valparaíso (tu link do tego materiału). Element kolekcji „Kultowe autobusy PRL-u” wydawnictwa De Agostini. 

W tym wpisie pokażę model autobusu Leyland National 11,3. Jego producentem jest brytyjska firma EFE. Jej nazwa to skrótowiec od Exclusive First Editions. 

Zacznę dość nietypowo, bo od ceny modelu. Przeglądając Internet natrafiłem na kilka ofert sprzedaży. Dotyczyły one rynku brytyjskiego i mieściły się w przedziale 10,99 – 15,95 funtów brytyjskich. Według kursu na dzień 27.11.2023 daje to wartości od 55,09 zł do 79,95 zł. W większości przypadków wysyłka stanowiła dodatkowy koszt i dotyczyła wyłącznie Wielkiej Brytanii. Były to egzemplarze ładne, zadbane, niektóre fabrycznie zapakowane w pudełko. Tu warto podkreślić, że firma EFE przestała istnieć w 2016 roku. Postawiona w stan likwidacji została przejęta przez firmę Bachmann.

Mój egzemplarz trafił do mnie dość przypadkowo. Niedawno pisałem o otwarciu nowego przystanku kolejowego Kraków Grzegórzki (tu link). Tuż obok niego, przy hali targowej, w każdą niedzielę odbywa się targ staroci. Stoisk jest dość sporo, a na nich przeróżne przedmioty. Jeden z handlujących miał duże ilości różnych samochodzików – resoraków. Pośród tych zabawek wyróżniał się pojazd innego przeznaczenia, czyli model – bohater tego wpisu. Leyland był w dobrym stanie, jedynie lekko poobcierany i trochę zabrudzony. Cena śmieszna. Raptem 10 zł, więc szybko stał się moją własnością.

Po wyczyszczeniu (tu wielkie podziękowania dla mojej żony, bo to ona oczyściła Leylanda) model prezentuje się bardzo dobrze, a drobne zarysowania praktycznie nie są widoczne i dodają „efekt eksploatacji”.

Mój egzemplarz posiada jedną z kilku dostępnych wersji malowania. Jest żółty, w oznaczeniu firmy Northern General Transport Company. Numer taborowy 4444. Linia 316 w kierunku N Shields / New York. Ma on sporo wiernie odwzorowanych detali – np. bardzo dobrej jakości (czytelne) napisy, chociażby informacja o siedzibie firmy w miejscowości Gateshead. Model został wydany w roku 1993. Jego skala to 1:76, czyli zbliżona do tej, w której ukazała się seria „Kultowe autobusy PRL-u” (1:72).

Dlaczego niektóre autobusy Northern były żółte wyjaśnia ten artykuł.

W roku 1987 firma Northern General Transport Company została sprywatyzowana. Obecnie, po przekształceniach jest to część Grupy Go-Ahead (Go-Ahead Group). 



Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFELeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFELeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFELeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE
Leyland National 11,3 nr 4444 przewoźnika Northern General Transport Company. Model firmy EFE. 


Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE
Spód modelu z podaną nazwą oraz skalą i logo EFE.

 
Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFELeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFELeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFELeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE
Detale brytyjskiego modelu.


Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De Agostini

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De Agostini

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De AgostiniLeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De Agostini

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De AgostiniLeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De Agostini

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De AgostiniLeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De Agostini

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De AgostiniLeyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De Agostini

Leyland National 11,3, Northern General Transport Company, 4444, EFE; Jelcz PR-110U, De Agostini
Porównanie modelu Leylanda z przedstawionym wcześniej (tu link) Jelczem PR-110U.


Autobusy Leyland National produkowano w Wielkiej Brytanii w latach 1972 – 1985. Był to wspólny projekt dwóch znacjonalizowanych przedsiębiorstw – National Bus Company i British Leyland. W tym celu powstała nowa fabryka w miejscowości Workington.

Pojazdy te były dostępne w pięciu wersjach długości: 10,3 m, 10,6 m, 10,9 m, 11,3 m (pierwowzór dla prezentowanego modelu) i 11,6 m. Autobusy mogły mieć jedno, dwa lub trzy otwierane przez kierowcę wejścia (+ dodatkowe klamkowe drzwi awaryjne po przeciwnej stronie).

Łącznie powstało ponad 7000 tych pojazdów. Głównie na rynek Wielkiej Brytanii, a w mniejszej ilości na eksport. Autobusy Leyland National trafiły np. do Caracas w Wenezueli (aż 450 egzemplarzy – największe zamówienie eksportowe). Ponad 100 pojazdów popłynęło do miasta Kingston na Jamajce, a 40 trafiło do państwa Trynidad i Tobago. Leylandy National były także eksploatowane w Australii, Francji i Holandii oraz w Singapurze. 

Obecnie autobusy Leyland National są częścią różnych kolekcji pojazdów zabytkowych. Przykładowo taki pojazd zobaczymy w Manchester Museum of Transport. 

Prezentowany model autobusu nr 4444 był także dostępny w wersji z naklejoną na obu bokach czerwoną reklamą piwa „Vaux” i w oznakowaniu linii 310 w relacji do Sunderland. Ta wersja ukazała się w listopadzie 1993 (mój model bez reklamy trafił do sprzedaży w marcu 1993). Dodatkowo posiada ona numer rejestracyjny: MCN 843L. Tylko kilka detali więcej, a cena większa. Przeglądając Internet znalazłem nawet egzemplarz za 43,05 funtów (w oryginalnym opakowaniu).



Blog Transportowy na Facebooku


środa, 31 maja 2023

Nowe filmy – kwiecień 2023

 

W kwietniu 2023 kanał filmowy Bloga Transportowego na YouTube (Lukaszwo – Transport Movies) zasiliły dwa nowe materiały. Autobusowy i tramwajowy. Oba z zagranicy.

Pierwszy z nich powstał 15 czerwca 2017 na brytyjskim terytorium zamorskim, a dokładniej na Gibraltarze. Prezentuje on przede wszystkim autobusy obsługujące komunikację miejską. Przeważają hiszpańskie Caetano City Midi na podwoziu MAN przewoźnika Gibraltar Bus Company. To firma działająca na zlecenie Ministerstwa Transportu Gibraltaru. Obsługuje ona 7 linii dziennych (nr 1, 2, 3, 4, 7, 8 i 9) oraz trzy nocne (nr N1, N8E i N8S). 

Zobaczycie także charakterystyczny piętrowy tabor prywatnej firmy Calypso Transport Limited, która pod marką Citibus obsługuje linie nr 5 i 10. W tym kultowy autobus Leyland Olympian o rejestracji G 77960. To pojazd, który był eksploatowany w Iraku, w Bagdadzie. Przewoźnik ten posiadał wówczas także innego piętrusa z Iraku - Leyland Atlantean (nr G 59681), ale w trakcie naszego pobytu stał on w zajezdni.

Na Europa Point (między innymi punkt widokowy na Cieśninę Gibraltarską i Morze Alborańskie) nagrałem niebieską naukę jazdy: Caetano Slimbus na podwoziu Dennis.



Leyland Olympian, Gibraltar, Calypso Transport Limited
Fragment filmu. Przez Winston Churchill Avenue (od strony Hiszpanii) jedzie Leyland Olympian (rejestracja G 77960) z firmy Calypso Transport Limited. Autobus o bardzo ciekawej historii. Powstał on w 1981 roku w Eastern Coach Works (angielski producent nadwozi) jako wersja demonstracyjna dla Bagdadu, po którym wówczas kursowały w dużej ilości Leylandy Atlantean. W stolicy Iraku spędził kilka lat, a od roku 1990 już jako własność Calypso rozpoczął kursowanie po Gibraltarze. Towarzyszył mu inny ex Bagdad, czyli  Leyland Atlantean (nr G 59681). Pandemia COVID-19 spowodowała wycofanie obu ex irackich piętrusów z eksploatacji. Leylandem Olympianem zainteresował się Dave Rogers, znany brytyjski kolekcjoner autobusów. Ten wyjątkowy pojazd powiększył jego zbiory. Jak podawały w 2022 roku brytyjskie media, Leyland Olympian po remoncie pozostanie w barwach Calypso. Obecny los autobusu Leyland Atlantean niestety nie jest mi znany. 15.06.2017.


UNVI Urbis 2.5 DD, Gibraltar, Calypso Transport Limited
Fragment filmu. Nowy piętrowy tabor firmy Calypso to pozyskane z Madrytu autobusy UNVI Urbis 2.5 DD. Tu pojazd o rejestracji G 7303 E w trakcie przejazdu jako linia nr 5 przez pas startowy lotniska. 15.06.2017. 


Caetano City Midi, Gibraltar, Gibraltar Bus Company, Europa Point
Fragment filmu. Najpopularniejszy na Gibraltarze autobus miejski, czyli Caetano City Midi z firmy Gibraltar Bus Company. Przystanek końcowo-początkowy linii nr 2 na pętli Europa Point. 15.06.2017.


Caetano Slimbus, Gibraltar, Europa Point
Fragment filmu. Kiedyś ten model autobusu był trzonem gibraltarskiej komunikacji miejskiej - Caetano Slimbus na podwoziu Dennis. Obowiązywało także niebieskie malowanie. Ten egzemplarz spędza emeryturę jako nauka jazdy. Europa Point. 15.06.2017.


Film zaczyna się i kończy na lotnisku. Dokładnie na jego pasie startowym, przez który przechodzi ogólnodostępna droga z Hiszpanii. To stamtąd rozpościera się piękny widok na słynną Skałę Gibraltarską. 

Druga część materiału powstała na pętli linii nr 2 Europa Point. Pojawiają się tam autobusy Caetano City Midi na podwoziu MAN, a jako nauka jazdy służy dawny miejski autobus Caetano Slimbus na podwoziu Dennis. Model ten jest jeszcze eksploatowany przez firmę Calypso i zobaczycie go w dalszej części nagrania.

Potem pojawiają się sceny z centrum miasta. Caetano City Midi (nr G 9500 D – rejestracja, taborowych oznaczeń nie wprowadzono) jako linia nr 2 obsługuje ciekawy, zabudowany, chroniący przed słońcem przystanek. Popularne rozwiązanie w tej części Wielkiej Brytanii.

Przez rondo na Europort Avenue i Europort Road jadą kolejne Caetano oraz Ford Transit z GBC, który także obsługiwał numerowaną linię miejską.

Kolejne pojazdy dokumentowałem na prowadzącej do lotniska i granicy z Hiszpanią Winston Churchill Avenue. Np. Caetano Slimbus z Calypso, Caetano City Midi na liniach 4 i 8. Jednak najbardziej zadowolony jestem z nagranego tam słynnego Leylanda Olympiana z Bagdadu (przejazd w obie strony).





Drugi z filmów nagrałem w Wiedniu. To materiały tramwajowe z maja 2016 i sierpnia 2017.

Przedstawiają wagony ULF w różnych wersjach, w kilku lokalizacjach, także w tunelu tramwajowym.



Wiener Linien, ULF B
Fragment filmu. SGP ULF B nr 630 jako linia nr 1 opuszcza rejon przystanków „Schwedenplatz U”. 27.05.2016.


Wiener Linien, Siemens ULF B1
Fragment filmu. Siemens ULF B1 nr 716 jako linia nr 2 przejeżdża przez Marienbrücke. 27.05.2016.


Co dokładnie zobaczycie na filmie? 

Pierwsza scena to rejon przystanków „Schwedenplatz U”. Na linii nr 1 jedzie SGP ULF B nr 630 (rocznik 1999). Potem na Marienbrücke (Most Mariacki) jako linia nr 2 wjeżdża Siemens ULF B1 nr 716 z 2010 roku. 27 maja 2016.

Druga scena to podziemny przystanek tramwajowy „Matzleinsdorfer Platz”, przez który jako linia nr 62 przejeżdża Siemens ULF A1 o oznaczeniu 122 (rocznik 2015). Potem na trasie nr 6 jedzie SGP ULF B nr 636 z 2000 roku, a w przeciwną stronę zmierza Siemens ULF B1 nr 747 z 2012 roku. 28 maja 2016.

Trzecia scena to przejazd ULF-a B1 nr 702 (rocznik 2009) na linii 60 – odjazd z przystanku „Hietzing” w rejonie wiedeńskiego zoo i Pałacu Schönbrunn. 13 sierpnia 2017.

Ostatnie nagranie to ponownie rejon przystanków „Schwedenplatz U”. Na linii nr 2 mijają się ULF-y B1 nr 728 (z 2011 roku) i 780 (z 2016 roku). 14 sierpnia 2017.





Autobusy kursujące po Gibraltarze będą głównym tematem oddzielnego materiału.

Do wiedeńskich tramwajów także powrócę. Warto jeszcze dodać, dlaczego część ULF-ów oznaczana jest jako SGP (skrót od Simmering-Graz-Pauker), a pozostałe jako Siemens. Wynika to ze stopniowych przekształceń własnościowych i przejmowania SGP przez Siemensa i finalnie całkowitego wygaszenia marki SGP.


Starszy materiał o wiedeńskich tramwajach.

Wyjątkowa wiedeńska zajezdnia tramwajowa.



Blog Transportowy na YouTube, kanał Lukaszwo - Transport Movies


poniedziałek, 24 kwietnia 2023

Autobus lotniskowy Mallaghan w Krakowie

 

Specjalistyczny tabor autobusowy dowożący pasażerów do samolotów jest zdominowany przez pojazdy Contrac Cobus. Przynajmniej takie odniosłem wrażenie co jakiś czas korzystając z tego środka transportu na różnych lotniskach. 

Mimo powszechności Cobusów, po portach lotniczych kursują także autobusy lotniskowe innych producentów. Na przykład w Krakowie od kilku miesięcy niskokosztowy przewoźnik Ryanair korzysta z pojazdów marki Mallaghan. 

Ich producent ma siedzibę w Wielkiej Brytanii, a dokładnie w Irlandii Północnej, w mieście Dungannon. Autobusy lotniskowe są częścią dość bogatej oferty Mallaghana dedykowanej portom lotniczym, w skład której wchodzą między innymi specjalistyczne ciężarówki (np. cysterny; pojazdy szkoleniowe z podnoszoną zabudową; myjki i odmrażacze samolotów), systemy załadunku bagażu, czy schody pasażerskie.

Oferta autobusów lotniskowych składa się z dwóch opcji. Napęd Diesla z modelem Mallaghan Árbus  50W oraz napęd elektryczny z modelem Mallaghan Árbus electric.   

Po lotnisku w podkrakowskich Balicach kursują przedstawiciele tradycyjnego, spalinowego modelu, czyli Mallaghan Árbus 50W. Ile ich jest? Na pewno dwa egzemplarze, bo tyle widziałem w trakcie mojego wrześniowego wylotu do Wiednia. Przypuszczalnie jest ich więcej. 

Jeden z Mallaghanów przewiózł mnie z terminala pod samolot. Tam oczekując na możliwość wejścia na pokład udokumentowałem nadjeżdżającego drugiego z nich. Niestety nie mogłem autobusom poświęcić zbyt wiele czasu – trzeba było wsiadać do Boeinga. W dodatku moje pole manewru zostało mocno ograniczone, bo przecież swobodne przemieszczanie się po płycie lotniska nie było możliwe. Musiałem pozostać blisko samolotu.



Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport

Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport
Oto i on. Mallaghan Árbus  50W na płycie podkrakowskiego lotniska w Balicach. Wyraźny napis Ryanair na pojeździe informuje, dla jakiego przewoźnika jeździ. W tym przypadku wiezie pasażerów porannego rejsu nr FR946 do Wiednia. Będzie on realizowany wyprodukowanym pod koniec 2021 roku Boeingiem 737-8200 MAX o rejestracji SP-RZH w malowaniu Buzz. Autobus omija inny samolot w barwach Buzz (czyli dawny czarterowy Ryanair Sun). To również Boeing 737-8200 MAX (nr SP-RZC) z 2021 roku. Ta maszyna wykona lot nr FR4203 do Glasgow. 25.09.2022.


Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport

Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport

Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow AirportMallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport

Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow AirportMallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport

Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow AirportMallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport

Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport
Kolejne ujęcia Mallaghana podjeżdżającego do Boeinga SP-RZH do Wiednia. Fotografowanie musiałem zakończyć gdy otworzyły się drzwi autobusu - wysiadający pasażerowie zasłonili go. 25.09.2022.


Mallaghan Árbus  50W, Ryanair, Krakow Airport
Zdjęcie potwierdzające, że po Krakow Airport na pewno kursują dwa Mallaghany Árbus 50W. Niestety widoczne w dość sporym oddaleniu. Po prawej odjeżdża pojazd, który mnie przywiózł, a po lewej zbliża się bohater powyższych fotografii. Niestety na autobusach nie dostrzegłem żadnych oznaczeń taborowych. Na pierwszym planie fragment B737 nr SP-RZC. 25.09.2022.


Mallaghan Árbus  50WMallaghan Árbus electric
Fragmenty broszur promocyjnych producenta. Po lewej stronie Mallaghan Árbus 50W, a po prawej Mallaghan Árbus electric. Źródło: https://mallaghangse.com.


Jak podaje na swojej stronie internetowej producent, Mallaghan Árbus 50W jest autobusem lotniskowym o największej pojemności na świecie, przewożącym do 125 pasażerów. Jego produkcja rozpoczęła się po ogłoszeniu wielomilionowego kontraktu na budowę floty autobusów lotniskowych dla linii Ryanair (premiera autobusu w 2019 roku). Napisano także, że to również jedyny autobus lotniskowy na świecie ze skrętną tylną osią, co zmniejsza promień skrętu.

Ma on 15 metrów długości, 3,2 m szerokości i 3,1 m wysokości. Napęd stanowi silnik firmy MAN (dostępne wersje Euro-5 i Euro-6). W broszurze promocyjnej maksymalna liczba pasażerów została zredukowana do wartości 118. Także dla wersji elektrycznej (dla opcji o długości 15 m, jest też dostępny wariant krótszy „elektryka”, o długości 13,6 m).



Blog Transportowy na Facebooku