Pokazywanie postów oznaczonych etykietą pogotowie techniczne. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą pogotowie techniczne. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, 16 grudnia 2024

Kilka autobusów z Kędzierzyna i coś o przesiadkach

 

Z okazji 15-lecia Bloga Transportowego opublikowałem starsze zdjęcia z Kędzierzyna-Koźla. Przedstawiają one Jelcza M-11 nr 428 z tamtejszego MZK (tu link). Teraz ponownie zapraszam do tego miasta, ale ze współczesnym materiałem, choć w trochę historycznym kontekście.

Już od wielu lat przy stacji kolejowej Kędzierzyn-Koźle funkcjonuje zespół przystanków komunikacji miejskiej o nazwie „Kędzierzyn Dworzec Kolejowy”. Powstał on w miejscu dawnego parkingu, obok nieistniejącego dworca autobusowego PKS, zastępując oddzielne przystanki dla poszczególnych kierunków, które były zlokalizowane na al. Jana Pawła II, ul. Miarki i Grunwaldzkiej. Pomysł bardzo dobry, znacznie ułatwiający przemieszczanie się po mieście – kwestia przesiadek. 

W sobotę, 19 października 2024, właśnie w rejonie przystanków „Kędzierzyn Dworzec Kolejowy” udokumentowałem dwa Solarisy Urbino 12. To obecnie w miejscowym MZK dominujący model autobusu, który występuje w różnych wersjach.

Jako linia nr 5 do końcówki Partyzantów nadjechał Solaris Urbino 12 nr 168 w malowaniu „radomskim”. Rocznik 2011. To drugi przydział oznaczenia „168” w kędzierzyńskiej komunikacji miejskiej. Do początku lat 90-tych z takim oznaczeniem funkcjonował jeden z dwóch ostatnich Jelczy PR-110U. Były to wozy nr 167 i właśnie 168. Kresem eksploatacji tych pojazdów chyba był rok 1992, może 1993 lub 1994. Na pewno wówczas po mieście jeździły już nowe „peerki” nr 169 – 172, a te dostarczono w 1991 roku. 

Mam wrażenie, że wozy 167 i 168 na jakiś czas odstawiono (w ruchu tylko cztery nowe PR-110M) i nagle oba wyjechały na miasto. Przyznam, że byłem bardzo zdziwiony, gdy je zobaczyłem. Niestety nie posiadam ich zdjęć. Tylko mglisty obraz w pamięci. Na pewno 167 zrobił na mnie wrażenie bardziej zużytego i wyróżniał się różnokolorowymi drzwiami od strony zewnętrznej. To znaczy, że miał skrzydła drzwi od różnych autobusów. Jedne całe białe, inne biało-czerwone, bo tak wcześniej malowano te pojazdy. 

Na podstawie zgromadzonego archiwum będę w stanie szczegółowiej określić, kiedy Jelcze nr 167 i 168 wycofano. To wymaga jednak czasu, więc nastąpi pewnie dopiero za kilka lat, przy okazji jakiegoś jubileuszowego wpisu. 



Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle
Solaris Urbino 12 nr 168 z MZK Kędzierzyn-Koźle na węźle przesiadkowym „Kędzierzyn Dworzec Kolejowy” jako linia nr 5. do końcówki Partyzantów. W tle dwóch pierwszych zdjęć lokalizacja dawnego zadaszonego i kilkustanowiskowego dworca autobusowego PKS, który przestał istnieć w latach 90-tych, zamieniając się w funkcjonujący obecnie parking. 19.10.2024.


Drugi z Solarisów Urbino 12 to posiadacz współczesnych barw MZK, czyli w szaro-czarnym malowaniu. Dokładnie to nr 166. Rocznik 2010. Obsługiwał on linię 9 do Sławięcic.

Pierwotnie pod nr 166 funkcjonował także Jelcz PR-110U. Niestety nie mam żadnych szczegółowych informacji na jego temat. Jedynie mogę potwierdzić że był on czynnym pojazdem w dniu 21 stycznia 1992. Wówczas obsługiwał linię nr 8 z Elektrowni do Pogorzelca (przystanek końcowy na ul. Żwirki i Wigury). 



Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle
Solaris Urbino 12 nr 166 jako linia 9 zmierza do Sławięcic. Tu w trakcie wjazdu na węzeł przesiadkowy „Kędzierzyn Dworzec Kolejowy”. 19.10.2024.


To, jak wyglądał ten rejon miasta przed laty prezentuje np. poniższy film. Nagrałem go 26 września 2008. Wówczas nie było jeszcze węzła przesiadkowego „Kędzierzyn Dworzec Kolejowy”, a wszystkie autobusy jadące w stronę dzielnicy Pogorzelec odjeżdżały z przystanku przed wiaduktem. Głównym bohaterem nagrania jest Kapena Thesi City nr 2, która jako linia 15 z Lenartowic zmierza do dworca autobusowego w Koźlu. Zarówno autobus, jak i trasa tej linii są już historią. Kapena to rocznik 2004, w MZK Kędzierzyn-Koźle eksploatowana do 2015 roku. Następnie trafiła do firmy Transkom ze Skoczowa, gdzie przez kilka lat kursowała po okolicznych miejscowościach (np. realizując połączenia do Wisły, Cieszyna). Linia nr 15 (uruchomiona wraz z drugą „lenartowicką” trasą - nr 12, w dniu 18.10.2004) obecnie nadal funkcjonuje, ale ma inny przebieg. Ze Sławięcic, przez ulice Piotra Skargi i Wyspiańskiego do dworca kolejowego w Koźlu, z wariantami przez przystanek „Blachownia Elektrownia”. 

W przeciwną stronę jedzie Ikarus 415 nr 204 na linii 8. To rocznik 1994. Jeden z czterech w mieście. Ich pojawienie się w kędzierzyńsko-kozielskiej komunikacji miejskiej to była swoista rewolucja. Robiły wrażenie swoją ówczesną nowoczesnością. Dodatkowo to niesamowite przyspieszenie. Ze względu na nie często były nazywane „rakietami”. Co ciekawe, ten egzemplarz przetrwał jako jedyny, nawet został odrestaurowany i uświetnił swą obecnością obchody 50-lecia tamtejszej komunikacji miejskiej w 2019 roku. Finalnie najprawdopodobniej został ostatnim przedstawicielem tej serii w Polsce. Czy nadal jest czynny? Niestety nie wiem. Widziałem go 8.12.2024 odstawionego pod płotem zajezdni (od strony ul. Kozielskiej).

Za Ikarusem jedzie Solaris Urbino 12 nr 158 na linii 1. Rocznik 2008, wówczas jeden z najnowszych nabytków przewoźnika.





Teraz zapraszam na przystanek „Kłodnica Kanał” przy ul. Szymanowskiego. Wcześniej nazywał się on „Kanał” i co ciekawe, pod tą samą nazwą funkcjonował przystanek w innej części miasta, w Blachowni. Obecnie nazywa się on „Blachownia Kanał n/ż”. Rozwiązanie takie mogło funkcjonować, gdyż nie było żadnej linii, która na swój trasie miała oba przystanki „Kanał”. Od 1 września 2001 zlikwidowano kurs linii 1, który z Azot do Koźla jechał przez Koźle Port (ul. Szymanowskiego i Portowa) – ostatni, po godzinie 23. Zastąpiono go linią 13 z Blachowni Elektrowni. Zatem na trasie tego jedynego dziennie kursu były dwa przystanki „Kanał”, które dzieliła dość znaczna odległość. Niestety nie wiem, w którym roku wprowadzono obecne nazewnictwo i kiedy zlikwidowano nocny kurs linii 13 przez Koźle Port.

Na poniższym zdjęciu przystanek „Kłodnica Kanał” obsługuje Solaris Urbino 12 nr 170. Rocznik 2011. To linia nr 2 do pętli Rogi Stocznia. Z przystanku tego korzysta także linia 4 i 12. Od wielu lat brak tu linii 14, która była moją ulubioną trasą. Można powiedzieć, że turystyczną, bo zapewniała najdłuższy czas przejazdu pomiędzy Koźlem i Kędzierzynem, jadąc przez Koźle Port, Żabieniec i objeżdżając najdalsze zakamarki Pogorzelca, czyli przez al. Partyzantów. Kursowała tylko w dni robocze, w godzinach szczytu. Obsługiwał ją jeden autobus. Miejsce siedzące praktycznie zawsze było gwarantowane, bo nie cieszyła się zbyt dużym powodzeniem. Linii nr 14 planuję w przyszłości poświęcić oddzielny wpis.

Natomiast wracając do Solarisa nr 170, to również on odziedziczył numer po „peerce”, a dokładniej po Jelczu PR-110M z 1991 roku. Jego cechą charakterystyczną była oryginalna, mała kabina kierowcy. Wszystkie pozostałe kędzierzyńskie „peerki” miały kabiny powiększone i zabudowane (jak w Jelczach M-11) z wykorzystaniem różnych elementów innych autobusów. Jelcz nr 170 taką metamorfozę przeszedł dopiero pod koniec swego istnienia, czyli w styczniu 2001. W lipcu 2002 był on już na złomowisku, więc długo z tym udogodnieniem dla kierowców nie pojeździł. 



Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle
Solaris Urbino 12 nr 170 na przystanku „Kłodnica Kanał” przy ul. Szymanowskiego. 19.10.2024.


MZK Kędzierzyn-Koźle, rozkład jazdy
Przystanek „Kłodnica Kanał” jest obsługiwany przez trzy linie: 2, 4 i 12. Częstotliwość odjazdów dość skromna. Dla porównania, około połowy lat 90-tych linia nr 2 w szczycie porannym i popołudniowym kursowała co 10 minut, a poza szczytem co 25 minut. Zdjęcie rozkładów z 20.10.2024.


Teraz pora na temat, który pojawił się w tytule tego wpisu. Przesiadki. Przez lata była to cecha charakterystyczna komunikacji miejskiej w Kędzierzynie-Koźlu. Nie chodzi mi o zmianę linii z jednej na drugą, np. na węźle przesiadkowym „Kędzierzyn Dworzec Kolejowy”, a o przejście pasażera z autobusu danej linii do innego pojazdu kontynuującego przejazd po tej samej trasie. Nie było zmiany kierowców, tylko zmiana autobusu.

Jak w wielu małych przedsiębiorstwach, w MZK Kędzierzyn-Koźle kierowcy są przypisani do konkretnych pojazdów. To właśnie dlatego powstało coś takiego jak przesiadki. Kiedy pracę kończył dany kierowca, a zastępował go inny, który nie był jego zmiennikiem, autobusy obsługujące daną brygadę zmieniały się. Przesiadki realizowano w najbliższym sąsiedztwie zajezdni MZK. Dla linii 2, 4 i 13 była to ulica Kozielska, przystanek „MZK”, obecnie „Kozielska MZK”. Tam na autobus jadący od strony Koźla, prowadzony przez kierowcę kończącego pracę, oczekiwał pojazd z pracownikiem właśnie rozpoczynającym zmianę. Lokalizacja zatoki pozwalała na bezpośredni zjazd do zajezdni po wysadzeniu pasażerów. Co ciekawe, wiele razy widziałem sytuację, że po krótkim czasie autobus ten opuszczał bazę, wyruszając do obsługi innej linii lub brygady ze zmiennikiem kierowcy, którego podmienił szofer z innym autobusem. Taka ciekawostka, dla kierowców i pasażerów komunikacji miejskiej przyzwyczajonych do zmiany kierowców i motorniczych na przystankach, o której tak naprawdę wiedzą tylko osoby podróżujące z przodu. Tu warto jeszcze dodać, że przesiadki w Kędzierzynie były czymś tak powszechnym i normalnym, że często kierowcy niczego nie mówili pasażerom, a ci sami zmieniali autobus. Czasami prowadzący pojazd wołał: „Przesiadka!”.

Dla linii 1 i 5 przesiadki odbywały się na przystankach przy ul. Bema lub Reja. Czasami przesiadka dla relacji w stronę Pogorzelca miała miejsce na jezdni przy MZK, gdzie nie ma przystanku. Linia 3 przesiadała się na ul. Grunwaldzkiej, a dla trasy nr 9 nie było przesiadek, ponieważ miała końcówkę na ul. Miarki. Opisane przesiadki obserwowałem w latach 90-tych i około roku 2000. Nie wiem, czy obecnie taka praktyka nadal jest stosowana. Na pewno nie było to rozwiązanie charakterystyczne tylko dla Kędzierzyna-Koźla. Raz przesiadałem się w Opolu, w miejscu bardzo oddalonym od zajezdni.

Poniżej „przesiadkowy” przystanek „Kozielska MZK”, na którym udokumentowałem Solarisa Urbino 12 nr 155. Linia nr 2 do Osiedla Piastów. Rocznik 2007.



Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle
Solaris Urbino 12 nr 155 jako linia 2 do końcówki Osiedle Piastów na przesiadkowym przystanku „Kozielska MZK”. 20.10.2024.


Bilety, MZK Kędzierzyn-Koźle
Obecnie bilet w Kędzierzynie-Koźlu kosztuje 4 zł. Jest to taryfa przystosowana do przesiadek, bo bilet ma ważność 90 minut. Tu przykłady skasowane w Solarisach nr 155 i 170. Jeszcze w latach 90-tych i długo po roku 2000 taryfa biletowa była oparta wyłącznie na biletach jednorazowych, pozwalających na podróż jednym autobusem. Przykład pewnej ciekawostki biletowej pod tym linkiem.  


Lepszy obraz tego, jak wyglądały kędzierzyńskie przesiadki dają przykłady. Zatem cofnijmy się trochę w czasie. W swoich zapiskach sprzed lat znalazłem np. informację o jednej z przesiadek z dnia 27 listopada 2001. Przystanek „MZK”, na który podjeżdża obsługujący linię nr 2 z Rogów niskopodłogowy Ikarus 412 nr 210. Czeka tam już na niego pojazd innej generacji, czyli wysokopodłogowy Jelcz M-11 nr 430. Dla pewnej grupy pasażerów na pewno to niespodziewane wspinanie się po schodach „miga” nie było powodem do zadowolenia. Jakiś czas później 430 przestał wozić pasażerów, stając się pogotowiem liniowym.

Przez długi okres czasu (kilka lat) linię nr 4 obsługiwał tylko jeden autobus – Ikarus 260.73A nr 208. Miał on dwóch stałych kierowców (jeden z nich przeszedł z opisanego powyżej Jelcza PR-110 nr 170). Spotkanie na tej trasie innego pojazdu wręcz graniczyło z cudem, który co jakiś czas jednak następował. Tak było np. 7 maja 2002. Wówczas na pierwszej zmianie kursował Jelcz M121MB nr 175. Po południu nie jeździł zmiennik z „niskowejściowca”, lecz tradycyjnie kierowca mający na stanie 208. Zatem na przystanku „MZK” nastąpiła przesiadka. Co ciekawe, na następnym przystanku linia 4 kończy trasę, więc w sumie przesiadki mogło nie być. Jeden autobus by wyjechał na linię, a drugi z niej zjechał. Na pewno opcja z przesiadką była ekonomiczniejsza, bo pojazdy nie wyjeżdżały dodatkowych kilometrów.

Jeszcze jedna ciekawostka dotycząca obsady linii 4. Przed Ikarusem 260 nr 208 na stałe obsługiwał ją Jelcz M-11 nr 418. Taki stały przydział danego wozu (a w zasadzie kierowców) do danej linii w MZK Kędzierzyn-Koźle był wyjątkiem. Cała reszta jeździła na różnych liniach i brygadach.

Może jeszcze coś wcześniejszego i większego kalibru, czyli przegubowiec. Mamy zatem 30 maja 1997. Popołudniowa godzina szczytu. Ikarus 280 nr 310 realizuje kurs linii 1 w relacji Koźle Koszary – Azoty. Dojeżdża do przystanku przy ul. Reja i tam czeka na niego coś mniejszego, czyli Jelcz M-11 nr 423. To była nietypowa przesiadka, bo kędzierzyńskie przegubowce kursowały tylko w godzinach szczytu i miały jednego kierowcę, więc tu nie chodziło o koniec zmiany, tylko najprawdopodobniej o zgłoszoną wcześniej dyspozytorowi awarię. Jedynym przegubowcem z MZK, który kursował na brygadach całodziennych przez dłuższy czas był Ikarus 280 nr 315. On również miał tylko jednego kierowcę, więc przesiadki były zawsze i co ciekawe przeważnie do lub z tego samego autobusu. To Ikarus 260 nr 202. Można powiedzieć, że to byli zmiennicy, ale w innych autobusach. Kiedyś ktoś z MZK powiedział mi, że to rozwiązanie to taki eksperyment. Sprawdzanie, czy w mieście przegubowce są potrzebne również między godzinami szczytu. Ikarusa 280 nr 310 można zobaczyć na tym zdjęciu, a 315 w ruchu (gdy już obsługiwał tylko brygady szczytowe) pod tym linkiem

Ikarus 260 nr 202 na stanowisko kasacyjne trafił w październiku 1997, więc chyba wówczas zakończył się „eksperyment” z 315. 

Tyle w kwestii przesiadek i ich rysu historycznego, choć pozostając w temacie „przesiadkowego” przystanku MZK. W jego sąsiedztwie znajduje się kilka miejscówek do fotografowania pojazdów MZK, które są na terenie zajezdni. Między dwoma budynkami stojącymi przy wjeździe do bazy (ul. Kozielska 4 i 6) jest przejście, które prowadzi wprost na wyposażony w liczne otwory betonowy płot. Równolegle do niego często parkują autobusy. W latach 90-tych to tam stały nowe nabytki, nim jeszcze wyruszyły na trasę (np. Ikarus nr 208, czy Ikarusy 412). Tam także parkowały autobusy testowe. Zaglądając przez płot można było się zatem wielu ciekawych rzeczy dowiedzieć. W zasadzie innego źródła informacji o nowościach w MZK wówczas nie było.


Volvo 7900 Hybrid, MZK Kędzierzyn-Koźle

Volvo 7900 Hybrid, MZK Kędzierzyn-Koźle
Volvo 7900 Hybrid nr 50 podejrzane przez płot od strony ul. Kozielskiej. To 2019 rocznik. 20.10.2024.


Druga miejscówka to peron czwarty stacji Kędzierzyn-Koźle. Zieleń trochę utrudnia, ale czasami da się tam coś ciekawego upolować. Ja trafiłem na Ikarusa 260, który pełni funkcję pogotowia technicznego. To pojazd o rejestracji OK 59610, który w MZK nigdy nie był eksploatowany jako autobus. Kupiono go w latach 90-tych jako tabor techniczny. Na stronie przewoźnika widnieje informacja, że to 1982 rocznik. Przez pewien czas użytkowano go z innym, wcześniejszym Ikarusem technicznym, być może przerobionym z modelu 280. Niestety nie mam zdjęć go przedstawiających.



Ikarus 260, pogotowie techniczne. MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 260, pogotowie techniczne. MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 260, pogotowie techniczne. MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 260, pogotowie techniczne. MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 260, pogotowie techniczne. MZK Kędzierzyn-Koźle
Techniczny Ikarus 260 widziany z peronu czwartego stacji Kędzierzyn-Koźle. Na boku charakterystyczne logo z herbem miasta i napisem MZK Kędzierzyn-Koźle. Najstarszy pojazd w taborze przewoźnika. 20.10.2024.


Jak już wspomniałem, tabor kędzierzyńskiego MZK jest zdominowany przez różne wersje Solarisów Urbino 12. Eksploatacja tych pojazdów rozpoczęła się w roku 2003 od zakupu wozów nr 150 i 151. W ruchu nadal pozostają najstarsze egzemplarze i co ciekawe, czasami można je zobaczyć na linii również w weekendy. Przykładowo w jedną z sobót (7.12.2024) natrafiłem na 20-letniego Solarisa nr 152 z 2004 roku. Przez cały dzień obsługiwał on linię nr 2. 



Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle

Solaris Urbino 12, MZK Kędzierzyn-Koźle
Jeden z najstarszych autobusów w MZK Kędzierzyn-Koźle. Solaris Urbino 12 nr 152 w trakcie obsługi linii nr 2. Ulica Szymanowskiego, przez którą przejeżdża jest dość ciekawym miejscem. Liczne drzewa (stopniowo ich ubywa), a po jednej stronie brak zabudowy - jest tam Kanał Kłodnicki, który powstawał w latach 1792 – 1812. Finalnie żeglugę przeniesiono na Kanał Gliwicki (oficjalnie otwarty w 1939 roku), a na trasie linii 2 jest jedna z niewielu pozostałości po tej ciekawej drodze wodnej. 7.12.2024.


Tak ten weteran kędzierzyńskich ulic prezentował się w ruchu. Przejazd przez ul. Szymanowskiego w stronę Osiedla Piastów. 





Więcej wpisów dotyczących miejskiego przewoźnika z Kędzierzyna-Koźla znajdziecie pod tagiem „MZK Kędzierzyn-Koźle”.

Natomiast zbiór wszystkich wpisów, w których pojawia się miasto Kędzierzyn-Koźle jest dostępny pod tagiem „K-Koźle”.



Blog Transportowy na Facebooku


niedziela, 13 października 2024

TransExpo 2022 (12) – oldtimery z Krakowa

 

Pozostając w temacie targów TransExpo 2022, po krótkiej prezentacji poznańskiego Ikarusa 260.04 (tu link) pora na oldtimery, które przyjechały z Krakowa. Były to łącznie trzy pojazdy. Pogotowie techniczne powstałe na bazie autobusu Jelcz 272 MEX z przyczepą autobusową Gottfried Lindner z 1943 roku oraz autobus Jelcz 272 MEX nr 341. 

Pojazdy te były już prezentowane w Blogu Transportowym, szczególnie Jelcz nr 341. Można go zobaczyć np. tutaj lub tutaj.

Natomiast materiał prezentujący między innymi pogotowie techniczne na bazie „ogórka” dostępny jest pod tym linkiem.

Niestety, jak już wcześniej pisałem, tabor historyczny był ustawiony bardzo blisko siebie, co utrudniało jego dokumentację fotograficzną. Szkoda, bo zaprezentowano pięknie odrestaurowane egzemplarze.



Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022

Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022

Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022

Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022

Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022
Dwa Jelcze 272 MEX z Krakowa. Czerwony nr 341 co jakiś czas obsługujący trasy specjalne w ramach Krakowskiej Linii Muzealnej i żółty nr 130 przebudowany na pogotowie autobusowe - ten pojazd pojawia się na ulicach Krakowa wyjątkowo rzadko. 


Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022

Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022
Część przednia wnętrza technicznego Jelcza 272 MEX wraz ze stanowiskiem pracy kierowcy. 


Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022

Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022
Część warsztatowa technicznego „ogórka” z Krakowa.


Jelcz 272 MEX, MPK Kraków, TransExpo 2022
Charakterystyczna ściana tylna technicznego „ogórka” z Krakowa. Po prawej autobus Jelcz 272 MEX nr 341, a po lewej przyczepa autobusowa Gottfried Lindner.


Gottfried Lindner, MPK Kraków, TransExpo 2022

Gottfried Lindner, MPK Kraków, TransExpo 2022
Przyczepa autobusowa Gottfried Lindner.


Gottfried Lindner, MPK Kraków, TransExpo 2022

Gottfried Lindner, MPK Kraków, TransExpo 2022Gottfried Lindner, MPK Kraków, TransExpo 2022
Wnętrze przyczepy autobusowej Gottfried Lindner.


Kolejny, a jednocześnie już ostatni z pokazanych na targach TransExpo 2022 oldtimerów to pojazd rzadki i jakże wyjątkowy. Kolejny gość z Warszawy. Somua Six. Będzie to bohater następnej części relacji. 






Wpisy dotyczące MPK Kraków

sobota, 20 stycznia 2024

Tramwajowy Star w Katowicach

 

Ciężarówki marki Star to już wyjątkowy rarytas na polskich drogach. Niektóre z nich mają historyczne, żółte tablice rejestracyjne i cieszą oko np. na różnych zlotach. Są jednak Stary, które wciąż pracują i daleko im jeszcze do motoryzacyjnej emerytury.

Przykładem takiego wciąż czynnego Stara jest przedstawiciel modelu 744 z firmy Tramwaje Śląskie. Natrafiłem na niego pod koniec 2023 roku w Katowicach. Wysiadam z autobusu, a tu niespodzianka – Star. 

22 grudnia 2023 otwarto nowe torowisko tramwajowe w ul. Grundmanna w Katowicach. Media dość intensywnie rozpisywały się na ten temat, bo to pierwsze od 76 lat nowe torowisko w mieście. Nim to wydarzenie nastąpiło, wstrzymano ruch tramwajów na ul. Chorzowskiej. W wykonywanych wówczas pracach uczestniczył również Star 744 z Tramwajów Śląskich.

Włączenie nowego torowiska do już istniejącego w ul. Chorzowskiej zlokalizowane jest przy przystanku „Dąb Huta Baildon”. To właśnie tam sfotografowałem Stara 744 nr 539A z Tramwajów Śląskich. Z krążących po Internecie informacji wynika, że to rocznik 1997.

Terenowe ciężarówki Star 744 były produkowane w latach 1992 – 2000. Zastąpiły model 244 wytwarzany od roku 1975. Powstawały w trzech wersjach różniących się rodzajem kabiny. Od dwuosobowej do opcji z większą ilością pasażerów – kabina brygadowa (crew cab).



Star 744, Tramwaje Śląskie, Katowice

Star 744, Tramwaje Śląskie, Katowice

Star 744, Tramwaje Śląskie, Katowice

Star 744, Tramwaje Śląskie, Katowice

Star 744, Tramwaje Śląskie, Katowice
Wciąż czynny Star 744 z Tramwajów Śląskich przy przystanku „Dąb Huta Baildon”. Pojazd wyposażony w dodatkową kabinę typu „crew cab”. 21.10.2023.



Obok Stara 744 pracowały jeszcze dwa inne pojazdy specjalne. Samochody sieciowe. Starszy Mercedes-Benz LK 1114 nr 448A z 1992 roku i znacznie nowszy, kilkuletni, dostarczony Tramwajom Śląskim przez Przemysłowy Instytut Maszyn Budowlanych, MAN TGL o rejestracji SH 8911C. Niestety MAN-a udokumentowałem bardzo ogólnie – w tle.
 


Mercedes-Benz LK 1114; MAN TGL, Tramwaje Śląskie, Katowice

Mercedes-Benz LK 1114; MAN TGL, Tramwaje Śląskie, Katowice

Mercedes-Benz LK 1114; MAN TGL, Tramwaje Śląskie, Katowice

Mercedes-Benz LK 1114; MAN TGL, Tramwaje Śląskie, Katowice
Na pierwszym planie oznaczony jako „pogotowie techniczne” Mercedes-Benz LK 1114. W tle MAN TGL. 21.10.2023.


Więcej wpisów dotyczących tej kultowej polskiej marki pod tagiem Star.



Wpisy poświęcone ciężarówkom


piątek, 7 lipca 2023

Historyczny tabor techniczny MPK Kraków

 

W niedzielę, 25 czerwca 2023 krakowskie MPK na pętli autobusowej Osiedle Kurdwanów przygotowało wyjątkową wystawę. W godzinach od 11 do 15 można było oglądać tabor techniczny przewoźnika. Nie były to jednak pojazdy współczesne, lecz historyczne. W tym jeden pokazany premierowo.

Tabor techniczny ustawiono w kolumnie, którą rozpoczynał pojazd premierowy. Pięknie odrestaurowany holownik na bazie „ogórka”, czyli Jelcz PR-06. Zbudowany w 1978 roku, oznaczony numerem taborowym 708. 

Pojazd ten nie jest ściśle związany z Krakowem. Stolica Małopolski posiadała taki tabor, ale ten konkretny egzemplarz pochodzi z Puław.  W roku 2016 krakowskie MPK odkupiło go od PKS Puławy. W latach 2022 – 2023 przeprowadzono restaurację, której wspaniały efekt można było podziwiać na pętli Osiedle Kurdwanów.

Źródła internetowe podają, że holownik ten do PKS Puławy trafił ze zlikwidowanego PKS Opole Lubelskie.



Jelcz PR-06, holownik, MPK Kraków

Jelcz PR-06, holownik, MPK Kraków

Jelcz PR-06, holownik, MPK KrakówJelcz PR-06, holownik, MPK Kraków
Premierowy krakowski zabytek. Świeżo odrestaurowany Jelcz PR-06. Holownik nr 708 pozyskany z Puław. 25.06.2023.


Jelcz PR-06, holownik, MPK Kraków
Wnętrze kabiny Jelcza PR-06. 25.06.2023.


Jelcz PR-06, Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie, ex MPK Kraków
Oryginalny holownik Jelcz PR-06 eksploatowany przez MPK Kraków jest zachowany. Pojazd o numerze taborowym 707 powstał po przebudowie z autobusu Jelcz 272 MEX. Po zakończeniu eksploatacji trafił do Składnicy Taboru Zabytkowego, która stała się następnie Muzeum Inżynierii Miejskiej. Można było go oglądać w trakcie wystawy czasowej  „Moto-historie” w Hangarze Czyżyny w 2018 roku. 16.09.2018.


Za holownikiem ustawiono innego technicznego „ogórka”. To pojazd już od jakiegoś czasu znany mieszkańcom Krakowa (premierowo i ogólnodostępnie pokazany w trakcie parady 26 września 2021 - tu link do wpisu na jej temat). Był on także historycznym eksponatem targów TransExpo 2022 w Kielcach.

Oznaczone numerem taborowym 130 pogotowie autobusowe, powstałe na bazie miejskiego „ogórka”, czyli Jelcza 272 MEX. 


Pogotowie techniczne na bazie autobusu Jelcz 272 MEX, MPK Kraków

Pogotowie techniczne na bazie autobusu Jelcz 272 MEX, MPK Kraków

Pogotowie techniczne na bazie autobusu Jelcz 272 MEX, MPK KrakówPogotowie techniczne na bazie autobusu Jelcz 272 MEX, MPK Kraków
Pogotowie techniczne na bazie autobusu Jelcz 272 MEX. Jego interwencje dotyczyły głównie wymiany kół. 25.06.2023.


Trzeci z pojazdów technicznych to dawny autobus Ikarus. Ale jaki? 

W Internecie w zasadzie krążą dwie wersje informacji. Pierwsza opcja zakłada, że to pozbawiony przyczepy dawny przegubowiec. Zatem tak zwany model 280/A. Takie oznaczenie zastosowałem we wpisie opisującym paradę autobusów z 2018 roku (tu link). 

Druga opcja podaje, że to pojazd techniczny powstały z Ikarusa 260.04. Rok produkcji 1984, przebudowa na „pogota” w roku 1986. I to ta wersja jest poprawna, dodatkowo potwierdzona na stronie internetowej MPK Kraków oraz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.

Techniczny Ikarus 260 posiada obecnie numer taborowy 856. Przed rokiem 2018 (wówczas zaprezentowano go po restauracji) był on oznaczony jako 049.


Ikarus 260, pogotowie autobusowe, MPK Kraków

Ikarus 260, pogotowie autobusowe, MPK Kraków

Ikarus 260, pogotowie autobusowe, MPK KrakówIkarus 260, pogotowie autobusowe, MPK Kraków

Ikarus 260, pogotowie autobusowe, MPK KrakówIkarus 260, pogotowie autobusowe, MPK Kraków

Ikarus 260, pogotowie autobusowe, MPK Kraków
Pogotowie autobusowe na bazie Ikarusa 260. Ten pojazd również wkraczał do akcji głównie, gdy trzeba było wymienić koło. 


Ikarus 260, pogotowie autobusowe, MPK KrakówIkarus 260, pogotowie autobusowe, MPK Kraków
Fragmenty wnętrza technicznego Ikarusa 260. 


Jako czwarty techniczny zabytek został zaprezentowany Star 266, pełniący funkcję żurawia tramwajowego. Rocznik 1986. Jego zadaniem było wkolejanie tramwajów. Pojazd ten był użytkowany przez zajezdnię Podgórze. Identyczny Star trafił do Nowej Huty, ale obecnie tylko żuraw z Podgórza odpowiada historycznym realiom. Egzemplarz z zajezdni przy ul. Ujastek przeszedł zaawansowaną modernizację.



Star 266, żuraw tramwajowy, MPK Kraków

Star 266, żuraw tramwajowy, MPK Kraków

Star 266, żuraw tramwajowy, MPK KrakówStar 266, żuraw tramwajowy, MPK Kraków

Star 266, żuraw tramwajowy, MPK KrakówStar 266, żuraw tramwajowy, MPK Kraków

Star 266, żuraw tramwajowy, MPK Kraków
Star 266 w roli żurawia tramwajowego. Pierwsza 100% ciężarówka w muzealnej kolekcji pojazdów MPK Kraków. Jeżeli czegoś nie przeoczyłem, to w roli zabytku samochód ten wystąpił publicznie po raz pierwszy. 25.06.2023.


Zabytkowy tabor techniczny MPK Kraków

Zabytkowy tabor techniczny MPK Kraków
Kolumna zabytkowych pojazdów technicznych ustawionych na pętli autobusowej Osiedle Kurdwanów. 25.06.2023.


Na pętlę Osiedle Kurdwanów tego dnia docierały także historyczne autobusy. W ramach Krakowskiej Linii Muzealnej obsługiwały one trasę nr 579 z końcówki Dworzec Główny Zachód. Były to przegubowce, które kursowały w takcie co 30 minut. Ikarus 280, MAN SG242, Jelcz M181MB i Jelcz 021. Co ciekawe, autobusy linii 579 przejeżdżały (bez przystanku) przez teren zajezdni Wola Duchacka, dając pasażerom możliwość zobaczenia, jak taka baza taboru wygląda od wewnątrz.



Ikarus 280, MPK Kraków

Ikarus 280, MPK KrakówIkarus 280, MPK Kraków

Ikarus 280, MPK KrakówIkarus 280, MPK Kraków
Oprócz zabytkowych pojazdów technicznych, na pętli Osiedle Kurdwanów można było także oglądać historyczne autobusy, które obsługiwały linię specjalną 579. Tu Ikarus 280 o numerze 34260. Rocznik 1988. 


Solaris Urbino 18 electric, MPK KrakówSolaris Urbino 18 electric, MPK Kraków
Na pętli Osiedle Kurdwanów pojawiał się także najnowszy tabor. Tu jako obsługa linii 179 autobus Solaris Urbino 18 electric nr DN033. Rocznik 2021. 


Historyczny tabor techniczny krakowskiego MPK nie jest zbyt często publicznie prezentowany, bo w zasadzie nie ma ku temu okazji. Pogotowie techniczne nie przewiezie pasażerów, nawet na linii muzealnej. Dlatego bardzo dobrym pomysłem są tego typu wystawy. Mam nadzieję, że za jakiś czas zabytkowe „pogoty” znowu wyjadą na ulice Krakowa.



Blog Transportowy na Facebooku