Na lotnisku w Izmirze

 

Po krótkim reportażu dotyczącym lotniska w Pyrzowicach - Międzynarodowy Port Lotniczy Katowice im. Wojciecha Korfantego (tu link do tego materiału), zgodnie z obietnicą, zapraszam do Izmiru.

İzmir Adnan Menderes Airport to jedno z większych lotnisk w Turcji. Mieści się ono w miejscowości Menderes, w odległości około 24 kilometrów od centrum Izmiru. Korzystają z niego głównie tureccy przewoźnicy: Turkish Airlines, Pegasus i SunExpress. Regularnie pojawiają się tam także maszyny zagranicznych linii, jak np. Iran Aseman Airlines w obsłudze rejsu z i do Teheranu, czy Azerbejdżan Airlines w relacji z i do Baku. W sezonie turystycznym ruch znacznie wzrasta i lądują czarterowe maszyny. 

My dotarliśmy tam na pokładzie Boeinga 737-800 linii Ryanair (a w zasadzie w tym przypadku jako Buzz) o rejestracji SP-RKD. Czarter z Katowic. 3 sierpnia 2021.

Podobnie, jak na lotnisku w Pyrzowicach, starałem się udokumentować pracę tego portu. Poniżej kilka wykonanych wówczas zdjęć. Najciekawszą maszyną był bez wątpienia rosyjski Iljuszyn IŁ-76MD. Niestety ustawiony dość daleko. Inny rarytas to samolot z Białorusi. Na kraj Łukaszenki już wówczas nałożono unijne sankcje ograniczające ruch lotniczy (na podstawie rozporządzenia Rady UE (WE) NR 765/2006 wprowadzającego zakaz przelotów przez przestrzeń powietrzną Unii Europejskiej i zakaz lądowania na lotniskach w UE dla wszystkich białoruskich przewoźników lotniczych), więc zobaczenie na żywo maszyny linii Belavia nie było zbyt łatwe. 

Na dużym zoomie i przez zabrudzone okno samolotu. Maszyna, którą nie jest łatwo sfotografować. Wojskowy, transportowy Ił-76MD z 224. Jednostki Lotniczej rosyjskiej armii. To samolot o rejestracji RA-78818. Za nim stoi drugi egzemplarz o nieustalonej rejestracji. Wówczas agresja kraju Putina na Ukrainę nie osiągnęła jeszcze obecnych rozmiarów i rosyjskie samoloty wojskowe pojawiały się w krajach NATO. W tym przypadku ma to związek z pożarami lasów, które w wakacje 2021 pustoszyły Turcję. Rosja również pomagała w ich gaszeniu, a transportowce dowoziły niezbędny sprzęt. 3.08.2021.

Znowu duży zoom przez samolotowe okno. Zgrupowany tabor do obsługi naziemnej samolotów. To sprzęt firmy Havaş. Na pierwszym planie kilka zielonych autobusów Contrac Cobus 3000. W trakcie naszego pobytu na lotnisku nie były one wykorzystywane. Przewoźników, którzy nie korzystali z rękawów swoimi Cobusami obsługiwała firma TGS (Turkish Ground Services). 3.08.2021.

Nim do naszego samolotu podstawiono schody, obok ustawiła się taka amerykańska ciężarówka. Cysterna International serii S. Niestety nie udało się jej sfotografować w całości. Ta rodzina pojazdów była produkowana w latach 1977 - 2001. W dali widoczny Ił-76MD, a po lewej stronie zielone autobusy z firmy Havaş. 3.08.2021. 

Tą maszyną przylecieliśmy z Katowic: Boeing 737-800 o rejestracji SP-RKD linii Buzz (malowanie Ryanair). Rocznik 2016. Pasażerowie wysiadają na płytę lotniska, aby przesiąść się do podstawionych tuż obok autobusów firmy TGS. Idealna okazja do robienia kolejnych zdjęć. Celem tego jest pokazanie małego pojazdu (z TGS), który był wówczas podpinany do samolotu. To przyczepka produkcji firmy TLD. Jej funkcja to zasilacz naziemny. 3.08.2021.

Contrac Cobus 3000 nr 53 z firmy TGS (Turkish Ground Services) oczekuje na pasażerów lotu nr FR5217 z Katowic do Izmiru. Po lewej stronie fragment identycznego autobusu oznaczonego numerem taborowym 69. 3.08.2021.

Contrac Cobus 3000 nr 69 z firmy TGS wiezie pierwszą turę pasażerów lotu z Katowic. 3.08.2021.

Dokumentacja przez przyciemniane szyby Cobusa nr 53, a dodatkowo o tej porze dzień już się kończył. Po lewej stronie pasażerów z Katowic do budynku terminala wiezie Cobus nr 69. Za bliżej nieokreślonym zestawem cysterną pochodzącej z Azerbejdżanu paliwowej firmy Socar, stoi Airbus A319-100 ACJ z Global Jet Luxembourg. Rocznik 2009. Jego rejestracja to M-RBUS. Wówczas maszyna miała dłuższy postój w Izmirze. 

Jeszcze raz widok na cysternę firmy Socar i odpoczywającego Airbusa nr M-RBUS. Jak podaje portal AzerNews, firma Socar paliwo na tureckie lotniska dostarcza już od roku 2013, początkowo tylko dla linii Pegasus. Baza w Izmirze działa od stycznia 2021. 

Do jednego z wielu rękawów izmirskiego lotniska stoi podstawiony Boeing 737-800 o rejestracji
TC-SPE tureckiego przewoźnika SunExpress. To rocznik 2008. Niestety nie wiem, jaką relację maszyna ta wówczas obsługiwała. Obecnie (przełom stycznia i lutego 2024) jej stałym zadaniem jest latanie do Niemiec, głównie do Düsseldorfu (był też Lipsk i Berlin), z kierunków tureckich Antalya, Gaziantep i Samsun. Obok stoi autobus Contrac Cobus 3000 nr 88 z firmy TGS. 3.08.2021.

Contrac Cobus 3000 nr 88 ustawiony obok niewidocznego na tym zdjęciu Boeinga TC-SPE linii SunExpress. W tle Airbus M-RBUS. 3.08.2021.

Ta maszyna nad krajami Unii Europejskiej wówczas latać nie mogła. Boeing 737-86Q(WL) o rejestracji EW-438PA białoruskich linii Belavia. Czarter z i do Mińska. To rocznik 2003. Pierwotnie samolot użytkowany przez Air Berlin. Obecnie pod rejestracją 9H-GEF lata dla włoskich linii Aeroitalia. Na przełomie stycznia i lutego 2024 maszyna obsługiwała głównie krajowe loty z rzymskiego lotniska imienia Leonardo da Vinci w miejscowości Fiumicino (około 20 km od centrum Rzymu, główny włoski port lotniczy). Jej najczęstszym celem było sycylijskie Palermo. Latała też do Mediolanu i Alghero (Sardynia). Jedyny międzynarodowy wyjątek to rejs do Bacău w Rumunii. 3.08.2021.

Zestaw cysterna paliwowa i ciągnik Mercedes-Benz 2034. Niestety nie ustaliłem tego dostawcy paliwa. Obok odstawione wózki z bagażami. 3.08.2021.

Oprócz popularnych na wielu lotniskach Cobusów, po płycie izmirskiego portu jeżdżą także takie małe, tureckie autobusy. To Isuzu Novo Apron z firmy TGS. Pojazd otrzymał nr 41. 3.08.2021.

Wracaliśmy do Polski tydzień później, 10 sierpnia 2021. Wówczas także fotografowałem na lotnisku. Będzie to temat drugiego wpisu z İzmir Adnan Menderes Airport.

Materiał z innego tureckiego lotniska (w miejscowości Antalya) pod tym linkiem.

Nowy Jork – Lexington Avenue (3)

Ciąg dalszy wirtualnej podróży po Nowym Jorku. Poprzednie wpisy tu i tu.

Na Lexington Avenue samochód Google utrwalił także inne autobusy. W sumie można powiedzieć, że to takie ciężarówki, którym zamontowano pasażerską budę. GMC oznaczone numerem 349 wozi turystów:

Inny dziwoląg, czyli mały autobus na bazie Forda E450. Tego typu zabudowy wykonują różne firmy, np. kanadyjski Girardin. Nie podjąłem się jednak próby dokładnego ustalania co to za cudo. Z tyłu winda na wózek inwalidzki:

Przy Lexington Avenue znajduje się szkoła (może więcej niż jedna), więc zobaczymy na niej także charakterystyczne żółte autobusy szkolne. Element bardzo amerykański, pojawiający się regularnie w wielu produkcjach filmowych made in USA. Pojazd poniżej to efekt współpracy słynnego producenta autobusów szkolnych Blue Birda z kanadyjskim Girardinem, czyli Micro Bird G5 znany także jako Girardin  G5. Autobus produkowany na podwoziu Chevroleta. Pojazd jeżdżący po Nowym Jorku w dowodzie rejestracyjnym ma na pewno wpisaną markę Blue Bird:

IC Bus CE, gdzie „IC Bus” to marka, a „CE” to nazwa modelu. IC Bus należy do koncernu Navistar, który produkuje także ciężarówki marki International. Model ten jest nadal w ofercie, w której znajdziemy informacje, że to autobus mocny, solidny i zapewniający pasażerom większe bezpieczeństwo niż produkty konkurencji oraz łatwy w utrzymaniu. W zależności od długości może zabrać od 29 do 77 pasażerów. Utrwalony przez Google IC Bus to raczej ta najdłuższa opcja:

Tak IC Bus CE wygląda od strony drzwi, czyli krótki film znaleziony na YouTube oraz screen - widok na część tylną. Na pojeździe duży napis nakazujący zatrzymanie jadącego za autobusem pojazdu - gdy migają czerwone światła:

Za IC Busem jedzie trochę starsza zabudowa na Chevrolecie, czyli wcześniejsza wersja Blue Birda Micro Birda:

 

Na tym kończę prezentację ciężarówek i autobusów z nowojorskiej Lexington Avenue. W kolejnej, ostatniej już części coś mniejszego.

Wpisy z tej serii część I, część II, część IV.

Wpisy ze zdjęciami Street View.