Przyznam, że spotkania z przedstawicielem tej marki nie spodziewałem się. Na dworzec Kraków Płaszów trafiłem z celem dokumentowania SN84 z Zagórza.
Przy dworcu był też zaparkowany Renault, który pełni funkcję krakowskiego „streetbusa” (tu wpis na jego temat). Poszedłem więc go obfotografować, a przy okazji zrobiłem też kilka zdjęć jakiegoś białego autobusu, który stał na placu Braci Dudzińskich. Nie zajmowałem się nim zbytnio, bo po czekaniu na pociąg byłem dość zmarznięty i jak najszybciej chciałem wracać do domu.
Kiedy przeglądałem zdjęcia okazało się, że ten biały autobus (pierwotnie i pospiesznie uznałem go za jakiegoś lokalnego Irizara) to totalna egzotyka na polskich drogach. Produkt chiński. Dość oryginalna marka: Golden Dragon. Dokładnie model XML6121J.
Autobus obsługiwał kolejową komunikację zastępczą. Niestety ponieważ nie sfotografowałem go z przodu, nie wiem, jaki pociąg zastępował.
Pojazd ma rejestrację KR 2RF18. To rocznik 2013. Własność krakowskiej firmy Adam-Tours. Autobus wcześniej był eksploatowany w Norwegii.
Golden Dragon XML6121J z firmy Adam-Tours na pl. Braci Dudzińskich. 3.01.2021.
Golden Dragon jest jednym z 10 największych chińskich producentów autobusów. Firma ta powstała w 1992 roku, w miejscowości Xiamen.
Oferta Golden Dragona jest dość bogata. Obejmuje autobusy miejskie, lokalne i dalekobieżne. Także z napędem elektrycznym i gazowym, w tym przegubowe.
Przykład obecnej oferty tego chińskiego producenta: elektryczny Golden Dragon Pivot E18. Źródło: Golden Dragon.
W Internecie można znaleźć informację, że firma Adam-Tours posiada jeszcze jednego, takiego samego Golden Dragona.
Na temat chińskich ciekawostek na polskich drogach pisałem już wcześniej. Tu link do materiału o autobusie marki King Long kursującym do Mielca.
Po prezentacji polskiego elektrowozu Dragon (tu link) pora na obiecany zielony autobus szynowy.
To RegioSprinter. Trójczłonowy pojazd wyprodukowany przez niemiecką firmę Siemens-Duewag. Czyli dawny Duewag przejęty przez Siemensa. W latach 1995 – 1999 powstało 39 egzemplarzy. Obecnie są one eksploatowane w Niemczech, Austrii, Danii i Czechach.
Pojazd pokazany w Ostrawie oznaczono jako 654 005-7. Rocznik 1995. To własność firmy AŽD Praha, która od 15 grudnia 2019 obsługuje linię kolejową U10, będącą częścią Zintegrowanego Systemu Transportowego kraju usteckiego (stolica Ústí nad Labem). Prezentacja na targach była elementem promującym nowego przewoźnika. Linia U10 łączy miejscowości Most i Litoměřice. Jej długość to 51 km, które pokonywane są w czasie około godziny i 10 minut. Częstotliwość kursów: raz na godzinę.
Regularne pociągi pasażerskie na trasę Most - Litoměřice horní nádraží ostatni raz wyjechały w 2007 roku. Potem pojawiały się tam tylko pociągi o charakterze turystycznym o różnej częstotliwości kursowania. Linia ta określana jest jako Švestková dráha, czyli „Śliwkowa kolej”. Nazwa ta wywodzi się z okresu przed drugą wojną światową, kiedy w rejonie przebiegu tej linii kolejowej znajdowały się liczne sady śliwkowe i obsadzone tymi drzewami aleje.
AŽD Praha użytkuje łącznie cztery RegioSprintery. Oprócz pokazanego w Ostrawie 654 005-7, są to także pojazdy o numerach 654 007-3, 654 008-1 i 654 010-7. Wszystkie pierwotnie były eksploatowane w Niemczech.
Pojazdy te są przystosowane do przewozu 165 pasażerów, w tym 100 na miejscach siedzących i 65 stojących. Prędkość maksymalna: 100 km/h.
Zmodernizowany RegioSprinter nr 654 005-7 dla AŽD Praha. 11.06.2019.
Wnętrze kabiny maszynisty w RegioSprinterze.
RegioSprinter nr 654 005-7, wnętrze pojazdu.
Plakat reklamujący „Śliwkową kolej” umieszczony wewnątrz RegioSprintera. Film prezentujący te pojazdy w ruchu dostępny pod tym linkiem.
Kończąc wpis o RegioSprinterach nie mogę pominąć informacji o moim zdaniem najciekawszym wykorzystaniu tych autobusów szynowych. Dotyczy ono taboru eksploatowanego przez niemieckiego przewoźnika Vogtlandbahn. Pojazdy te wjeżdżają do centrum miasta Zwickau, korzystając z torowiska tramwajowego (splot trzech szyn, bo tramwaje mają tam rozstaw szyn 1000 mm).
W roku 2019 obchodzono dwudziestą rocznicę uruchomienia tego kolejowo-tramwajowego rozwiązania. W inauguracji wziął udział między innymi skład złożony z dwóch sprzęgniętych RegioSprinterów (tu link do filmu).
Około 10 lat temu byłem w Zwickau, ale niestety mimo podjętej próby, nie udało mi się znaleźć przystanku, z którego odjeżdżają autobusy szynowe – wtedy jeszcze Internet za granicą był dość drogi, papierowej mapy nie miałem, a o tym, że będę w centrum tej miejscowości dowiedziałem się dosłownie w ostatniej chwili. Na szczęście zgromadziłem materiały tramwajowe i autobusowe.
W kolejnej części relacji z ostrawskich targów pokażę lokomotywę serii 744. Tu link do tego materiału.
Pora na kolejną porcję ciężarówek udokumentowanych przez Google w bułgarskiej miejscowości Nova Makhala (Нова Махала). Tu link do wcześniejszego materiału.
Nim opiszę następne pojazdy, zajmę się nazwą miejscowości. Przyznam, że zawsze wyświetlała mi się ona w wersji angielskiej, czyli Nova Makhala. Stąd tytuły poszczególnych wpisów. Jest jednak przyjemniejsza dla polskiego ucha nazwa: Nowa Machała.
Marka GAZ zdecydowanie dominowała w Nowej Machale. Zaczynam więc od kolejnych jej przedstawicieli. Na początek coś najstarszego, czyli terenowy GAZ 63. Wokół niego dość sporo błota. Kabinę chyba niedawno pomalowano, więc ten weteran szos najprawdopodobniej był wówczas sprawny i eksploatowany.
Pośród błota, na wzniesieniu pozuje kolejny oldtimer z Nowej Machały, czyli GAZ 63. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.
GAZ 53 to zdecydowanie najpopularniejsza ciężarówka w Nowej Machale. Na poniższych zdjęciach pozuje razem z UAZ-em, pewnie typu 469 (oznaczenie wersji wojskowej) lub 469B (wersja cywilna), bo wygląda na dość starego (sprzed 1985 roku, w którym nastąpiła zmiana oznaczeń). UAZ jest mocno skorodowany.
GAZ 53 i UAZ 469B (prawdopodobnie) odpoczywają na poboczu. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.
W innej części tej obfitującej w stare pojazdy bułgarskiej miejscowości firma Google udokumentowała kolejny duet GAZ 53 i UAZ. Tym razem terenowa osobówka jest zadbana i wygląda na nowszą, więc to może model 31512. Natomiast GAZ ma dość ciekawą maskę – poplamiona lub obdarta. Taki „dalmatyńczyk”.
GAZ 53 „dalmatyńczyk” i UAZ. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.
Kolejny GAZ 53. Tym razem niekompletny - bez jednego z bliźniaczych kół. Na dachu kabiny widoczne wgniecenie, więc coś większego w nią uderzyło.
Pozbawiony jednego z kół GAZ 53. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.
W dalszej części wirtualnej wędrówki po Nowej Machale pokażę kolejny pojazd marki GAZ. Tym razem będzie to straż pożarna. Pojawią się też Kamazy i IFA.
Od 7 grudnia 2020 po Krakowie kursuje dość nietypowa linia autobusowa. To trasa przeznaczona dla osób bezdomnych. Wzorem Wrocławia nazwano ją „streetbus”.
Takie rozwiązanie jeszcze nigdy nie funkcjonowało w stolicy Małopolski. Jest to efekt rezolucji nr 70/XLVII/20 podjętej przez Radę Miasta Krakowa w dniu 14 października 2020. Jej treść dotyczy działań „względem osób będących w kryzysie bezdomności poprzez uruchomienie specjalnego autobusu pełniącego funkcję mobilnego punktu pomocowego”. Autobus ten ma także dowozić do ogrzewalni przy ul. Księcia Józefa 52.
„Streetbus” kursuje codziennie w następującym planie pracy. Pomiędzy godzinami 19 – 20 przewozi osoby bezdomne z okolic krakowskiego Dworca Głównego do ogrzewalni. Potem, pomiędzy 20:15, a 23:15 pokonuje trasę wyznaczoną II obwodnicą, z około 30 minutowymi postojami w ustalonych miejscach (tak zwane parkingi „park & ride” dla autobusów), np. na ul. Warszawskiej i Pawiej. Kolejne zadanie jest realizowane rano dnia następnego, czyli pomiędzy godzinami 7:30 – 8:30. To odwóz z ogrzewalni przy Księcia Józefa do centrum Krakowa.
Obsługę „streetbusa” zapewnia prywatny przewoźnik. Konkretnie znana w tym rejonie Małopolski firma MAT-BUS z miejscowości Szczygłów w rejonie Wieliczki. Obsługuje ona różne linie do Krakowa i w jego okolicy, np. Czyżyny Dworzec – Niepołomice – Chobot. W taborze dominują pojazdy najmniejszej pojemności, czyli tak zwane busy.
Do przewozu bezdomnych wyznaczono autobus Renault Tracer o rejestracji KWI 63780. Ro rocznik 1999. Nr VIN: VF6R332A100003376. Autobus pierwotnie był eksploatowany we Francji, gdzie kursował pod wciąż widniejącym na pojeździe numerem taborowym 993232. Niestety jego dawnego właściciela nie udało mi się ustalić.
Renault Tracer z MAT-BUSA, czyli krakowski „streetbus”. Żółte malowanie jeszcze po wcześniejszym właścicielu, natomiast naklejona reklama już miejscowa - z Wieliczki. Autobus w dzień odpoczywa przy dworcu kolejowym Kraków Płaszów. 3.01.2021.
Zgodnie z treścią wspomnianej rezolucji, „streetbus” ma kursować do dnia 31 marca 2021.
Grudzień 2020 na kanale Lukaszwo – Transport Movies był zdominowany przez filmy poświęcone pojazdom szynowym, głównie kolejowym.
Pierwsze nagranie powstało na stacji Kraków Nowa Huta, na której od 15 marca 2020 zatrzymują się regularne pociągi pasażerskie. Ich ilość nie powala, ale liczy się fakt, że po wieloletniej przerwie miejsce to powróciło do kolejowego rozkładu jazdy.
Najpierw zobaczycie EN77-003 jako pociąg nr 33128 „Hubal” Kolei Małopolskich, w relacji Kraków Główny – Tarnów. Wjazd na peron, krótki postój i odjazd.
Potem pojawią się dwa elektrowozy PKP Cargo. Zielony EU07-195 ze składem węglarek i niebieski ET22-845 luzem. Całość nagrałem w dniu 29 maja 2020.
Pociągi na stacji Kraków Nowa Huta będą dokładniej opisane w oddzielnym wpisie.
Drugi film prezentuje tramwaje MPK Kraków na pętli Osiedle Piastów w dniu 24 września 2020. Głównym celem tego nagrania był potrójny Konstal 105Na, czyli #RZ234 + RZ233 + RZ206 na linii 52. Skład ten jest dość „egzotyczny”, bo to zestawienie 105Na + 105NaD + 105Na.
Pośród innych tramwajów zobaczycie także solowy wagon E1 #168 na linii 21. Pojedyncze „wiedeńczyki” przed laty pojawiały się w centrum miasta. Teraz są do zobaczenia już tylko na trasach nowohuckich, czyli 16 i 21.
Więcej informacji o prezentowanych na poniższym filmie wagonach przedstawię w oddzielnym wpisie.
Ten materiał czytelnicy Bloga Transportowego już znają. 22 grudnia 2020, Stacja Kraków Główny i pierwszy pociąg TLK „Sudety” do Jeleniej Góry. Wielki powrót dalekobieżnych składów pasażerskich na niezelektryfikowaną Magistralę Podsudecką, a także premierowy pociąg z czeską spalinówką (754 015-6) w stolicy Małopolski. Obszerny wpis na ten temat pod tym linkiem.
Ostatnia z grudniowych nowości na moim kanale Lukaszwo – Transport Movies to Magistrala Podsudecka w Kędzierzynie-Koźlu. Najpopularniejszy polski pociąg końca roku 2020, czyli TLK „Sudety”. Na wieczornym głównym i zelektryfikowanym dworcu w dniu 27 grudnia 2020 w relacji do Krakowa i już „bez druta” przelotem przez Kędzierzyn-Koźle Zachodnie dzień później, w relacji do Jeleniej Góry. Lokomotywa to czeski „brejlovec” o numerze 754 026-3.
Obszerny wpis o TLK „Sudety” w Kędzierzynie-Koźlu pod tym linkiem.
22 grudnia 2020 dalekobieżne pociągi pasażerskie powróciły na niezelektryfikowaną Magistralę Podsudecką. Pisałem o tym tutaj. Od tamtego czasu Internet, a dokładniej serwis YouTube jest dosłownie zalewany materiałami z przejazdu pociągu TLK „Sudety”. Codziennie pojawiają się nowe filmy.
Ja również postanowiłem ponownie udokumentować ten ciekawy skład. Zdecydowałem się na miasto, w którym najczęściej fotografowałem pociągi przemierzające Magistralę Podsudecką. To Kędzierzyn-Koźle.
Na główny dworzec trafiłem w niedzielę, 27 grudnia 2020. Moim celem był powrotny TLK „Sudety”, czyli z Jeleniej Góry do Krakowa Głównego. W Kędzierzynie-Koźlu planowo na godzinę 18:59. Przyjechał jednak z dość sporym opóźnieniem. Około 30 minut.
Na szczęście PKP PLK udostępnia na swojej stronie lokalizację pociągów online. Nie musiałem więc czekać, tylko przyjechałem na dworzec w odpowiednim czasie.
Do odjazdu szykował się wówczas regio nr 46631 relacji Kędzierzyn-Koźle (19:29) – Prudnik (20:24/25) – Nysa (20:57). Do jego obsługi wyznaczono autobus szynowy SA134-009. To już 12-letni produkt firmy PESA. Pojazd ten od 2017 roku ma obecne malowanie – nowe barwy taboru kolejowego Opolszczyzny.
SA134-009 na stacji Kędzierzyn-Koźle oczekuje na godzinę odjazdu jako regio nr 46631 do Nysy. 27.12.2020.
W końcu nadjechał opóźniony TLK „Sudety”. Byłem pewien, że prowadzi go „brejlovec” o oznaczeniu 754 015-6, którego dokumentowałem w Krakowie. Przyjechała jednak inna maszyna. Moim zdaniem ciekawsza, w starszym malowaniu. To 754 026-3. Rocznik 1979, czyli już 41-letnia lokomotywa.
Pasażerów jak na trwającą pandemię było całkiem sporo, co na pewno miało związek z właśnie kończącymi się świętami.
Lokomotywa 754 026-3 z TLK „Sudety” do Krakowa Głównego wjeżdża na peron drugi stacji Kędzierzyn-Koźle. 27.12.2020.
Lokomotywa 754 026-3 z TLK „Sudety” w trakcie postoju na stacji Kędzierzyn-Koźle. Peron drugi, który jest po remoncie. Prace trwają jeszcze w innych rejonach stacji. Po lewej fragment SA134-009.
Widok na peron pierwszy stacji Kędzierzyn-Koźle. Tam remont jeszcze trwa. Dawniej między peronami pierwszym i drugim był peron bagażowy. Jak widać, został zlikwidowany. Ciekawe, czy po zakończeniu przebudowy, od strony budynku dworcowego pozostanie ślepy tor, z którego przed laty odjeżdżały pociągi do Strzelec Opolskich? 27.12.2020.
Czeska spalinówka z opóźnionym TLK „Sudety” odjeżdża ze stacji Kędzierzyn-Koźle do Krakowa. 27.12.2020.
Następną sesję fotograficzną z TLK „Sudety” zrealizowałem dzień później, w poniedziałek 28 grudnia 2020. Tym razem trafiłem na dawną stację, a obecnie tylko przystanek Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. Pociąg z Krakowa Głównego do Jeleniej Góry nie ma tam postoju. W dokumentacji przejazdu wspomagała mnie żona. Trójwagonowy skład ponownie prowadziła czeska lokomotywa 754 026-3, która już od 2014 roku jeździ dla PKP Intercity.
Lokomotywa 754 026-3 z TLK „Sudety” do Jeleniej Góry przejeżdża przez Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. 28.12.2020.
Skład już przejechał przez Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. Dalszy odcinek jego trasy jest jednotorowy - do Twardawy, gdzie znów ruch pociągów odbywa się po dwóch torach. Taka sytuacja panuje od 1997 roku, gdy słynna powódź zniszczyła infrastrukturę. Na zdjęciach widać, że na torze przeciwnym dla ruchu pociągu stoi kolejowy „zakaz wjazdu”, czyli czasowo i do samego Kędzierzyna-Koźla jest tylko jeden tor. O złym stanie torowiska w tym rejonie Magistrali Podsudeckiej i remoncie jednego toru pisałem tutaj. 28.12.2020.
Moje dokumentowanie pociągu TLK „Sudety” polegało przede wszystkim na nagrywaniu filmów. Poniżej prezentuję całość materiału. Najpierw nocna stacja Kędzierzyn-Koźle, w tym migawka z odjazdu SA134-009 do Nysy. Druga część to przejazd składu przez Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. W jego trakcie usłyszycie piękne dźwięki wydawane przez „nurka” 754 026-3.
Na niezelektryfikowaną Magistralę Podsudecką na pewno będę jeszcze wracał. Mam nadzieję, że powodem wciąż będą pasażerskie składy wagonowe. Na publikację czeka też sporo zdjęć pociągów tam udokumentowanych po roku 2000.
Warto jeszcze dodać, że drugi z dalekobieżnych pociągów pasażerskich kierowanych na magistralę, TLK „Kormoran”, rozpoczął kursowanie 2 stycznia 2021, czyli wcześniej niż zapowiadano (podawana była data 10 stycznia).
