Pociągi w Albanii (2) – wagony pasażerskie na stacji Durrës

 

Wracam do tematu Hekurudha Shqiptare, czyli narodowego przewoźnika kolejowego z Albanii. Ponownie zapraszam na stację w Durrës (tu link do pierwszej części materiału). Poniżej kolejne wykonane we wrześniu 2022 zdjęcia, tym razem z uwzględnieniem ustawionych tam wagonów. 

Zajmowały one dwa tory. Jeden przy peronie i drugi przy ogrodzeniu. Przy peronie zgromadzono cztery wagony pasażerskie i lokomotywę T669 1051. Tor przy płocie zajmowały także cztery wagony pasażerskie i jeden towarowy – cysterna.

Wszystkie obecnie użytkowane wagony pasażerskie pozyskano z Niemiec, od Deutsche Bahn. To zmodernizowane, eksploatowane wcześniej przez koleje NRD (Deutsche Reichsbahn) wagony ówczesnej serii Bmhe (określane także jako typ Halberstadt). Produkowano je w latach 70 i 80-tych ubiegłego wieku w zakładach RAW Halberstadt. Powstało łącznie ponad 1200 takich pojazdów. Przez lata poddawano je różnym modernizacjom. Wagony te zewnętrznie przypominają polski typ 120A.

Z informacji dostępnych w Internecie wynika, że po roku 2000 do Albanii trafiło 12 egzemplarzy „Halberstadtów”. Stopniowo wyparły one wagony pozyskane wcześniej od włoskich kolei FS i austriackich ÖBB. Wszystkie w ówczesnym biało-czerwonym schemacie malowania DB. W takich barwach wyruszały na albańskie szlaki, wożąc na sobie widoczne nawet obecnie niemieckie napisy.

Wagony pasażerskie HSH są w stanie (delikatnie to ujmując) znacznie odbiegającym od ogólnie przyjętych norm. Wyglądają, jakby przejechały przez obszar, na którym prowadzone są działania wojenne. To efekt regularnego obrzucania pociągów kamieniami. Taka „fajna” zabawa mieszkających przy liniach kolejowych dzieci. Efektem są poobijane ściany oraz okna pozbawione szyb lub z dziurami, czy licznymi pęknięciami. Latem daje to oczywiście lepsze chłodzenie, ale w okresie zimowym w Albanii robi się zimno, jest mróz i śnieg. Przykładowo na koniec listopada 2022 prognoza pogody dla Durrës podaje maksymalne temperatury w nocy na poziomie +8 stopni. Jazda wagonem bez szyb na pewno nie jest wtedy zbyt przyjemna.

Dawne niemieckie malowanie wagonów widoczne jest głównie w ich części górnej. Reszta pudła każdego „Halberstadta” to większa lub mniejsza bazgranina. Graffiti pokrywa także istniejące fragmenty szyb.

Wśród stojących w Durrës wagonów, dwa wyróżniają się wprowadzonym kilka lat temu nowym malowaniem kolei HSH. Taki sam układ barw otrzymała prezentowana wcześniej lokomotywa T669 1054. Niestety obejrzenie pełnej wersji odmienionego schematu barw Hekurudha Shqiptare nie jest możliwe – przez wspomniane graffiti.

W Durrës znajduje się większość pozyskanych od Deutsche Bahn wagonów: 8 egzemplarzy. Dziewiąty w weekendy obsługuje jedyny pociąg pasażerski w Albanii: Elbasan – Durrës – Elbasan. Być może w Elbasan jako rezerwa jest też wagon dziesiąty i jedenasty. „Halberstadt” nr 12 od samego początku był przeznaczony na źródło części zamiennych (jedyny w szaro-miętowym malowaniu).

Przy jednej z dwóch krawędzi peronowych stacji Durrës ustawiono wagony pasażerskie. Na ich początku lokomotywa T669 1051. Była to maszyna w najmniejszym stopniu pokryta graffiti pośród pozostałych zgromadzonych lokomotyw. Na wagonach natomiast przeważały kolorowe bazgroły. 9.09.2022.

Po lewej stronie kolumna lokomotyw T669 o numerach 1053, 1054, 1047 i 1059. Po prawej wagony produkcji RAW Halberstadt. Ex DB, a wcześniej DR. Na środku peronu niedawno odświeżona biała linia (po co tam jest?) oraz dość nietypowe elementy ozdobne (segregacyjne wspomagające linię ciągłą?) w postaci żółtych kul. 9.09.2022.

 

Jeden z wagonów ustawionych przy peronie. Większa część oryginalnego, niemieckiego malowania zniknęła już pod graffiti. Tu szyby brakuje tylko w jednym skrzydle drzwi. Pozostałe jeszcze się trzymają, choć niekiedy są dość poważnie uszkodzone.

Pozostałości oznaczeń kolei Deutsche Bahn. Ściana obita kamieniami to efekt dziecięcych zabaw.

Dwa ostatnie z ustawionych za maszyną T669 1051 wagonów pomalowano w nowe barwy kolei HSH. Niestety zniknęły już one pod bazgrołami wandali. Najprawdopodobniej wraz z lokomotywą nr 1054 są to jedyne pojazdy, które przemalowano w taki układ kolorów. 9.09.2022.

Widok przez płot na teren stacji w Durrës od strony ulicy Adria. Raczej już nieużywana cysterna i pokryty bazgrołami „Halberstadt” w nowym malowaniu HSH. 8.09.2022.

Ciąg ex niemieckich wagonów pasażerskich ustawionych od strony ulicy Adria. Na końcu kolumny stoi cysterna, która tkwi w tamtym miejscu już od wielu lat (jest widoczna na wielu dostępnych w Internecie zdjęciach). 9.09.2022.

Zbliżenia na wagon rozpoczynający kolumnę od strony szlaku. Bazgroły są także w jego wnętrzu. 

Pusty środkowy tor był wykorzystywany do oblotu składu przez lokomotywę. Identyczny układ jest po przeciwnej stronie jedynego peronu. Ze względu na zgromadzone, odstawione pojazdy takie manewry obecnie nie są możliwe. 9.09.2022.

Tabor kolei albańskich udało mi się także udokumentować w ruchu. Więcej informacji o jedynych pociągach pasażerskich w Albanii przedstawię w trzeciej części tego materiału. Tu link.

Stadler TINA dla miasta Rostock

Pod koniec czerwca 2022 firma Stadler ogłosiła, że niemieckie miasto Rostock zamówiło 28 tramwajów. Będą to przedstawiciele najnowszego modelu o nazwie TINA. Jest to skrótowiec od niemieckiego „Total Integrierter Niederflur-Antrieb”, czyli tłumacząc (za Google): „Całkowicie zintegrowany napęd niskopodłogowy”. 

Nowe wagony dla Rostocker Strassenbahn AG będą trójczłonowe o długości 32 metrów. Ich wnętrze zostanie przystosowane do przewiezienia 221 pasażerów, w tym 75 na miejscach siedzących. 

Podróżni będą mogli oglądać trasę przejazdu przez charakterystyczne panoramiczne okna. Dla spragnionych kontaktu ze smartfonem zostanie wprowadzone bezpłatne Wi-Fi oraz będą zamontowane ładowarki USB, które w zasadzie są już standardem we wszystkich nowych pojazdach. Tramwaje TINA zostaną także wyposażone w zintegrowany system ostrzegania przed kolizją.

Pierwsze z zamówionych wagonów mają trafić do miasta Rostock pod koniec 2024 roku. Pasażerów zaczną jednak wozić dopiero w 2025 roku.

Wizualizacja tramwaju Stadler TINA dla Rostocker Strassenbahn AG. Źródło: Stadler - materiały prasowe.

 

Nowe Stadlery zastąpią część z blisko 30-letnich wagonów DWA 6NGTWDE (lub krótsze określenie 6N1), które dostarczano w latach 1994 – 1996.

Co ciekawe, już od wielu miesięcy tramwaj TINA jest testowany w Krakowie. Pomalowany na niebiesko wagon krąży po mieście. Jest on bardzo podobny do jeżdżących liniowo „Lajkoników” (Stadler Tango). Wyróżnia go zastosowanie pomarańczowego „koguta” na dachu. Ma także zaklejone okna, więc nie można zajrzeć do jego wnętrza.

Nowe filmy – kwiecień 2022

 

Tradycyjnie raz w miesiącu prezentuję nowe materiały filmowe opublikowane na kanale YouTube Bloga Transportowego (Lukaszwo – Transport Movies).

W kwietniu 2022 było dość skromnie, bo zamieściłem tylko jeden film. To mający ponad 18 minut materiał kolejowy. Miks różnych lokomotyw, które nagrywałem w okresie od maja 2012 do października 2013. 

Ogólnie rzecz ujmując dużo maszyn. Z Polski, Austrii, Niemiec, Czech i Ukrainy. Parowozy, spalinowozy i elektrowozy. Prowadzą pociągi osobowe i towarowe, planowe i specjalne. 

Zobaczycie między innymi kilka EU07 z PKP Intercity, ET42 z PKP Cargo, Herkulesy austriackich kolei ÖBB, czeskie Škody w różnych wersjach, parowozy (np. Ty2-911, wąskotorowe), BR232, M62. 

Fragment filmu. ET42-029 z PKP Cargo przejeżdża przez stację Rydułtowy. Maszyna właśnie wyjechała z tunelu. 29.09.2012.

Fragment filmu. BR232-035 eksploatowana przez Kolprem przejeżdża ze składem pełnych węglarek przez stację Kędzierzyn-Koźle (jedzie od strony Zdzieszowic). 6.04.2013.

Fragment filmu. Parowóz Ty2-911 z 1944 roku manewruje na terenie Skansenu Taboru Kolejowego w Chabówce. Wcześniej przyprowadził on jeden z kilka pociągów specjalnych uruchomionych z okazji Parowozjady. 25.08.2012.

Fragment filmu. Stacja Wien Südbahnhof (Ost). Siemens Eurorunner austriackich kolei ÖBB (u tego przewoźnika pod nazwą Herkules) o oznaczeniu 2016 042 właśnie rozpoczął podróż do Słowacji jako pociąg REX 2508 „Roland” do stacji Bratislava hl. st. Po lewej stronie widoczny inny Herkules. To maszyna nr 2016 003, która właśnie przyjechała ze składem REX 2503 „Adebar” relacji Bratislava hl.st. - Wien Südbahnhof (Ost). 6.08.2012.

Fragment filmu. Czeska lokomotywa 163 043-3 reklamująca Euro 2012 prowadzi pociąg regio „Śnieżnik” relacji Kłodzko Główne (14:32) - Lichkov (15:35). Stacja Kłodzko Miasto. 10.08.2012.

Fragment filmu. Lokomotywa EU07-304 z pociągiem TLK 63108 „Dolnoślązak” relacji Wrocław Główny - Przemyśl Główny. Stacja Kraków Mydlniki, 26.05.2012.

Fragment filmu. Niemcy. Wąskotorowy parowóz 99 731 z planowym pociągiem relacji Zittau - Kurort Oybin odjeżdża ze stacji początkowej. 17.08.2012.

Ze względu na upływ 10 lat od daty nagrywania, w wielu przypadkach są to już materiały historyczne, prezentujące miejsca, które uległy znacznej zmianie (np. dworzec w Wiedniu, czy stacja Kraków Mydlniki).

Prezentowany w tym wpisie miks kolejowy to pierwszy tego typu materiał, który opublikowałem na kanale Lukaszwo – Transport Movies. Jednocześnie najdłuższy. 

W planach mam kontynuację takiej mieszanki kolejowej z kolejnego okresu, czyli lata 2013 – 2014. Ale to dopiero w późniejszym czasie.

Iveco T-WAY z nagrodą iF DESIGN AWARD

 

Jak podało Iveco, model T-WAY zdobył prestiżową nagrodę iF DESIGN AWARD w kategorii „Ciężkie pojazdy ciężarowe: wzornictwo przemysłowe”.

Poniżej treść opublikowanej w związku z tym informacji prasowej, a na końcu materiału dodatkowe dane o Iveco.

Nagroda iF ustanowiona w 1953 r. w Niemczech jest przyznawana za innowacyjne wzornictwo, głosami konsumentów i społeczności projektantów. Niezależne jury złożone ze 120 międzynarodowych ekspertów w dziedzinie wzornictwa uznało model Iveco T‑WAY za wybitnie innowacyjny projekt, który łączy styl i technologię w tradycyjnie konserwatywnym segmencie.

Iveco T‑WAY jest mocnym i wytrzymałym uniwersalnym samochodem ciężarowym, który wykona zadanie transportowe w każdych warunkach. W jego wzornictwie wykorzystano główne elementy ciężkich modeli Iveco WAY zaadaptowane do terenowej specyfiki, jak również wszystkie akcenty stylistyczne nawiązujące do DNA marki Iveco, takie jak duże logo na wyrazistym grillu z ciekawie zaprojektowanymi detalami oraz charakterystyczny kształt reflektorów.

Każdy szczegół został zaprojektowany tak, aby oferować maksymalną funkcjonalność na nieutwardzonych drogach. Styl i funkcjonalność łączą się w elementach konstrukcyjnych, takich jak metalowy narożnik zderzaka, który chroni reflektor i który można łatwo wymienić w przypadku uszkodzenia.

Z kolei wszechstronnie funkcjonalne i doskonale ergonomiczne wnętrze kabiny podporządkowano komfortowi i bezpieczeństwu kierowcy, wyposażając je w zaawansowaną technologię i opcje łączności. Deskę rozdzielczą zaprojektowano z myślą o potrzebach zawodowego kierowcy. Wszystkie elementy sterowania znajdują się w zasięgu ręki i są logicznie pogrupowane, a materiały wykończeniowe dobrano z zachowaniem standardów obowiązujących w branży motoryzacyjnej i zaadaptowano do terenowego przeznaczenia pojazdu. Elementy, takie jak metalowe ramki na kierownicy i strefa Infortainment, nawiązują do stylizacji wyglądu zewnętrznego, co zapewnia pełnię wrażeń z użytkowania IVECO T-WAY.

Tak prezentuje się nagrodzona ciężarówka Iveco T‑WAY. Źródło: Iveco, materiały prasowe.

Jednak najważniejsze w Iveco T‑WAY jest sprostanie warunkom, do których został skonstruowany. Nowa zautomatyzowana przekładnia HI‑TRONIX oferuje funkcje opracowane specjalnie do poruszania się poza utwardzonymi drogami. Nowe tylne tarcze hamulcowe, wzmocnione tylne zawieszenie, niska masa pojazdu gotowego do jazdy, usługi łączności, funkcje cyfrowe i komfortowa kabina zapewniają użytkownikowi funkcjonalność wspierającą prowadzenie rentownego biznesu.

Marco Armigliato, Head of Industrial Design, Iveco Group, powiedział: Jesteśmy bardzo zaszczyceni uhonorowaniem Iveco T‑WAY prestiżową iF DESIGN AWARD. Stylistyka i konstrukcja pojazdu łączą solidność, niezawodność, wydajność oraz podporządkowanie potrzebom kierowcy. Funkcja współgra zatem ze stylem. To już kolejna nagroda, którą otrzymaliśmy za Iveco T‑WAY w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, po Niemieckiej Nagrodzie za Wzornictwo w kategorii „Doskonałe wzornictwo produktu” przyznanej przez Niemiecką Radę Wzornictwa oraz prestiżowej Red Dot Award za „Wzornictwo produktu” w edycji 2022.

Uroczystość wręczenia nagród iF DESIGN odbyła się w poniedziałek, 16 maja 2022 r., w słynnym berlińskim Friedrichstadt-Palast, gdzie Marco Armigliato odebrał trofeum w imieniu Grupy Iveco.

Iveco T-WAY to pojazd do ciężkiego transportu, mistrz w zakresie osiągów, niezawodności i wytrzymałości w trudnym terenie, o ponadstandardowej ładowności. Uzupełnia go Iveco X-WAY, pojazd typu crossover, wykorzystywany do transportu drogowego i zaprojektowany tak, by pokonać także ostatnią milę w terenie.

------

Iveco jest marką Iveco Group N.V. (MI: IVG). Iveco projektuje, produkuje i sprzedaje szeroką gamę lekkich, średnich i ciężkich pojazdów użytkowych, ciężarówek terenowych oraz pojazdów do zastosowań terenowych.

Gama produktów marki składa się z Daily, pojazdu z segmentu w przedziale 3,3 – 7,2 tony, Eurocargo od 6 do 19 ton oraz, w segmencie ciężkim powyżej 16 ton, gamy Iveco WAY z pojazdem drogowym Iveco S-WAY, Iveco T-WAY do zadań w ciężkim terenie i Iveco X-WAY do lekkich misji terenowych. Ponadto marka Iveco Astra produkuje terenowe samochody ciężarowe, wozidła sztywne i przegubowe oraz pojazdy specjalne.

Iveco zatrudnia na całym świecie blisko 21 000 osób. Zarządza zakładami produkcyjnymi w 7 krajach w Europie, Azji, Afryce, Oceanii i Ameryce Łacińskiej, gdzie produkuje pojazdy wyposażone w najnowsze zaawansowane technologie. 4200 punktów sprzedaży i serwisu w ponad 160 krajach gwarantuje wsparcie techniczne wszędzie tam, gdzie pracuje pojazd Iveco.

Radiowóz z Gangu Olsena

 

„Gang Olsena” to seria 14 duńskich komedii przedstawiających losy pomysłowych, aczkolwiek pechowych i nieudolnych przestępców. Przewodzi nim tytułowy Olsen. Egon Olsen.

Trzynaście filmów powstało w latach 1968 – 1981, a ostatni nakręcono w roku 1998. Stałym elementem tej serii są różne pojazdy, także kolejowe (np. w części pt. „Gang Olsena na torach” z 1975 roku). Przyznam, że jest to powód, dla którego bardzo lubię ponownie oglądać poszczególne odcinki. Zwłaszcza, że z upływem lat prezentowane środki transportu (np. autobusy marki DAB) stają się jeszcze ciekawsze. Filmy te są dość często emitowane w różnych polskich telewizjach.

Gang Olsena stał się kultowy w wielu krajach europejskich. Powstały nawet sztuki teatralne opowiadające o losach tych filmowych duńskich gangsterów. W roku 2018 w niemieckim Bautzen (po polsku Budziszyn) prezentowano jedną z nich jako widowisko plenerowe na terenie Zamku Ortenburg. 

Miałem okazję być tam 31 maja 2018. Wówczas na dziedzińcu montowano scenę i widownię do spektaklu przedstawiającego losy „Die Olsenbande“. Przed miejscami dla publiczności ustawiono duży rekwizyt, czyli samochód Volvo 66, który grał radiowóz duńskiej policji. 

Volvo 66 było produkowane w latach 1975 – 1979. Co ciekawe, zastąpiło ono model oferowany jako DAF 66 (w latach 1972 -1975), a zmiana marki wynikała z przejęcia przez Volvo działu samochodów osobowych holenderskiego DAF-a. 

Stylizacja osobówki na duński radiowóz policyjny była bardzo prosta. Na bokach doklejono napisy „Politi”, czyli „Policja” oraz zamontowano odpowiednie tablice rejestracyjne. 

Różne radiowozy duńskiej policji to stały element filmów o Egonie Olsenie i jego gangu. Są oni wszakże wciąż tropieni przez przedstawicieli prawa. Komisarz Jensen i asystent Holm jeździli jednak przede wszystkim pojazdami pomalowanymi w charakterystyczne biało-czarne barwy.

Volvo 66 udające pojazd duńskiej policji pozuje do zdjęć na dziedzińcu Zamku Ortenburg, który zmienił się w scenę teatralną. Pojawią się na niej postacie znane z kultowej serii filmów „Gang Olsena”. 31.05.2018.

Plenerową sztukę pt. „Gang Olsena startuje” („Die Olsenbande hebt ab“) miejscowy Niemiecko-Serbołużycki Teatr Ludowy (Das Deutsch-Sorbische Volkstheater Bautzen) na dziedzińcu Ortenburga wystawiał w czerwcu i lipcu 2018. Cieszyła się ona bardzo dużą popularnością, a jak pisały lokalne media, na ten czas na wielu budynkach powiewały nie niemieckie, a duńskie flagi.

Była to już kolejna sztuka przedstawiająca losy „Gangu Olsena”, wystawiana przez teatr z Bautzen. Organizację plenerowych spektakli ułatwia posiadana przez Das Deutsch-Sorbische Volkstheater Bautzen ciężarówka (może nie jedyna), którą także udało mi się udokumentować. To Mercedes-Benz Atego o rejestracji BZ VT 1000.

Mercedes-Benz Atego z Niemiecko-Serbołużyckiego Teatru Ludowego na dziedzińcu  Zamku Ortenburg w Bautzen. 31.05.2018.

Teatralny Mercedes-Benz Atego opuszcza teren zamku zmierzając po kolejne elementy dekoracji.

Na terenie Zamku Ortenburg działa Muzeum Serbołużyczan, którego zwiedzenie gorąco polecam. 

Losy Egona Olsena i jego gangu zostały nagrane również w wersji norweskiej i szwedzkiej. Nie zyskały one jednak takiej popularności, jak duński pierwowzór.

NATO na polskim niebie - cysterny i inne

 

W trakcie pandemii koronawirusa SARS-CoV-2 rozpocząłem cykl wpisów o nazwie „Dużo cargo na niebie”, w którym prezentuję towarowych przewoźników lotniczych, dominujących wówczas w przestworzach. Tu przykładowy link. Materiały te oparłem na serwisie Flightradar24.com. Teraz wracam do tego wyjątkowego źródła informacji o statkach powietrznych. Ma to bezpośredni związek z wydarzeniami na Ukrainie, którą 24 lutego 2022 zaatakowała Rosja. 

Wtedy na polskim niebie pojawiły się samoloty wojskowe NATO, które wcześniej po nim nie latały, bądź nie gościły na nim tak często. Rozpoczęła się w wielu przypadkach nieprzerwana służba. Maszynę, która ją kończy, natychmiast zastępuje inna. Dotyczy to przede wszystkim cystern powietrznych, zapewniających paliwo dla myśliwców. One latają nad Polską bez przerwy, zapewniając ciągłą gotowość do obrony obszaru NATO.

Przykładowo jedna powietrzna cysterna wciąż jest w powietrzu pomiędzy Krakowem, a Tarnowem. Ogólnie rzecz ujmując, lata w kółko, będąc gotową do tankowania myśliwców. W drugim dniu rosyjskiej inwazji na Ukrainę (25.02.2022) przez kilka godzin nad Małopolską latał Boeing KC-135T Stratotanker o oznaczeniu lotu LAGR141. To maszyna o rejestracji 60-0335. Własność sił zbrojnych USA.

Samolot ten przyleciał z Niemiec, z miejscowości Zweibrücken. Do roku 1991 była tam baza NATO, której działalność dotyczyła zimnej wojny. Najprawdopodobniej sytuacja na Ukrainie doprowadziła do jej ponownego otwarcia.

Podniebna cysterna Boeing KC-135T Stratotanker z United States Air Force krąży nad Małopolską. Drugi dzień inwazji wojsk rosyjskich na Ukrainę - 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Równolegle do LAGR141 latała również inna cysterna United States Air Force. Jako LAGR135 na obszarze pomiędzy Krakowem, a Tarnowem krążył Boeing KC-135R Stratotanker o numerze 63-8887. Ten przyleciał także z Niemiec, ale z bazy w Ramstein.

Razem z LAGR141 nad małopolską krążył LAGR135, czyli Boeing KC-135R Stratotanker z United States Air Force o oznaczeniu 63-8887. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Przykładowy Boeing KC-135R Stratotanker z United States Air Force. Avalon International Airshow 2015 (Australia), powrót do bazy w USA (Honolulu na Hawajach). Źródło YouTube, kanał AusAviation. Tu link do całego filmu.

W Internecie można zobaczyć wykonane wówczas zdjęcia tankowania myśliwców przez te powietrzne cysterny. Natomiast myśliwce NATO nie zawsze wyświetlają się na radarze lotniczym. 25 lutego 2022 można było jednak zobaczyć maszynę Royal Air Force (RAF). Był to Eurofighter Typhoon FRG.4 o rejestracji ZK349. Wykonywała lot na północy Polski.

Eurofighter Typhoon FRG.4 z Royal Air Force opuszcza polską przestrzeń powietrzną, kierując się do Niemiec. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Kiedy nad Małopolską krążyły dwie cysterny, przez całą Polskę jako lot JAKE12 przelatywał Boeing RC-135W Rivet Joint z US Air Force (nr 62-4130). Rocznik 1962. Samolot zwiadowczy, przeznaczony do rozpoznania fotograficznego i elektronicznego. Jego pierwotnym celem było np. monitorowanie działalności państw Układu Warszawskiego. Oczywiście maszyna od tamtego czasu zyskała nowsze wyposażenie, dzięki któremu jest skuteczniejsza. Jak podają źródła internetowe, głównym zadaniem stawianym przed załogą samolotu jest śledzenie elektronicznej wymiany danych na wybranym obszarze.

Kilka godzin później samolot ten został zastąpiony przez RC-135W nr ZZ665 z RAF-u, który przyleciał z Waddington w Wielkiej Brytanii.

Boeing RC-135W Rivet Joint z United States Air Force jako lot JAKE12 przelatuje w rejonie Bydgoszczy i Grudziądza. Maszyna wystartowała z Mildenhall w Wielkiej Brytanii. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Boeing RC-135Wz Royal Air Force jako lot RRR7235 przelatuje pomiędzy Warszawą i białoruską granicą. Maszyna wystartowała z Waddington w Wielkiej Brytanii. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Tak powyższy latający nad polską Boeing RC-135W z Royal Air Force (nr ZZ665) prezentował się na terenie bazy RAF Fairford w Wielkiej Brytanii w 2018 roku. Źródło YouTube, kanał MUC-Spotter. Tu link do całego filmu.

Co ciekawe, powyższe maszyny nie były wówczas jedynymi samolotami NATO latającymi nad Polską. W okolicy Poznania jako lot MMF18 krążył holenderski (Royal Netherlands Air Force) Airbus A330-243MRTT o rejestracji T-057. To także podniebna cysterna. Rocznik 2019.

Nad Polską misję pełni również holenderskie lotnictwo. Airbus A330-243MRTT z Royal Netherlands Air Force wykonuje loty pomiędzy Poznaniem i Toruniem. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Przykładowy Airbus A330-243MRTT z Royal Netherlands Air Force (maszyna nr T-055) na Malcie w 2021 roku. Źródło YouTube, kanał Malta Spotter. Tu link do całego filmu.

Nad Polską oraz sąsiednimi krajami NATO przelatywał wówczas także NCHO222, czyli McDonnell Douglas KC-10 Extender z United States Air Force o oznaczeniu 83-0075. Rocznik 1983. Wystartował z Mildenhall w Wielkiej Brytanii. To kolejna podniebna cysterna.

Podniebna cysterna McDonnell Douglas KC-10 Extender z United States Air Force (83-0075) właśnie wleciała do Polski. Maszyna po wykonaniu zadania wraca do bazy w Mildenhall. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Przykładowy McDonnell Douglas KC-10 Extender z United States Air Force (maszyna o oznaczeniu 60-027). Lotnisko Gander w Kanadzie, rok 2015. Źródło YouTube, kanał 235FireFly. Tu link do całego filmu.

W drugim dniu rosyjskiej inwazji na Ukrainę na radarze lotniczym były widoczne także wojskowe śmigłowce. Np. amerykański Sikorsky UH-60M Blackhawk o numerze 10-20314.

Sikorsky UH-60M Blackhawk z United States Air Force (nr 10-20314) w trakcie przelotu z Mielca do Rzeszowa. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Oprócz dużych maszyn NATO, nad Polską przelatywał dość okrężną trasą z Wiesbaden do Poznania mały Beechcraft C-12U-3 Huron o rejestracji 84-00165 z Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. 

Beechcraft C-12 to samolot zwiadowczy dalekiego zasięgu, który może być wykorzystywany także do innych różnych zadań, w zależności od wprowadzonego wyposażenia, np. przewóz osób lub wsparcie operacyjne.

Kolejny nietypowy gość na polskim niebie. Beechcraft C-12U-3 Huron z United States Air Force (nr 84-00165) w rejonie Rzeszowa, czyli w trakcie dość okrężnego lotu do Poznania. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Po pomniejszeniu obrazu można było zobaczyć pustą przestrzeń nad zaatakowaną przez barbarzyńską Rosję Ukrainą. Nic nie latało. Natomiast nad Polską, wzdłuż granicy z Białorusią i Ukrainą samolotów przybyło. W tym sporo rosyjskich przewoźników. 

Smutny widok. Puste niebo nad zaatakowaną Ukrainą. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Wzdłuż polskiej granicy z Białorusią leci Boeing 747-400 o rejestracji EI-XLH rosyjskich linii Rossiya Airlines. Rocznik 1999. Wożąca urlopowiczów relacja z Moskwy do egipskiego Szarm el-Szejk. 25.02.2022. Źródło: Flightradar24.com.

Następnego dnia Rosja już nie miała dostępu do polskiego nieba. Od 26 lutego 2022 nasza przestrzeń powietrzna została dla tego barbarzyńskiego kraju zamknięta. Później zrobiły to również inne państwa.

Podniebne cysterny NATO cały czas krążą nad Polską. Do tego tematu jeszcze powrócę. 

Po prostu słów brak, gdy widzi się to, co Rosja wyprawia. Jak morduje i niszczy.