Po autobusach Volvo (tu link) przedstawiam pojazdy hiszpańskiej marki Irizar.
Prezentowano je na terenie zewnętrznym oraz na dwóch stoiskach pod zadaszeniem. Były to autobusy wystawiane przez firmy: Wanicki (autoryzowany przedstawiciel marki Irizar w Polsce) i Scania Polska.
Największą ekspozycję miała firma Wanicki, która pokazała aż cztery autobusy. Dwa w hali wystawienniczej i dwa na zewnątrz. Zaczynam od pojazdów pokazanych pod dachem.
Były to modele i8 oraz i6S. Oba nowe, z 2018 roku. Co ciekawe, Irizar i8 to zdobywca prestiżowego tytułu Coach Of The Year 2018 (Autobus Turystyczny Roku), który jest przyznawany przez dziennikarzy mediów branżowych. Są to przedstawiciele 12 krajów. Polskę w tym gronie reprezentuje czasopismo „Autobusy”.
Irizar i8 (szary) oraz Irizar i6S (biały) jako ekspozycja firmy Wanicki.
Irizar i6S.
Irizar i8, czyli Coach Of The Year 2018.
Natomiast na terenie zewnętrznym można było oglądać Irizary i6 (o rejestracji ELW 30N8) z roku 2015 oraz i4 (o rejestracji KR 1E868) z 2012 roku. Była to oferta pojazdów używanych. Tego pierwszego wcześniej eksploatowała firma Gandalf Travel z miejscowości Rzgów.
Autobusy Irizar i4 (po lewej) oraz Irizar i6 pokazane na terenie zewnętrznym.
Scania Polska na swoim stoisku pokazała tylko jednego Irizara. Był to model i6S.
Irizar i6S na stoisku firmy Scania Polska.
W dziewiątej już części relacji z TransExpo 2018 pokażę jedyny wystawiony trolejbus. Marki Ursus.
Ponownie zapraszam do oglądania filmowej wersji Bloga Transportowego. To kanał YouTube o nazwie Lukaszwo – Transport Movies.
We wrześniu 2020 opublikowałem na nim dwa filmy. Oba w jakości 4K.
Nagrania powstały w Krakowie. Pierwsze jest kolejowe. Zostało wykonane na przystanku osobowym Kraków Lubocza, który po wieloletniej przerwie został ponownie otwarty dla podróżnych w dniu 15 marca 2020.
Pociągi nagrywałem tam w dniach 7 i 9 sierpnia 2020. Na uwagę zasługuje zatrzymujący się na tym przystanku tylko w sezonie wakacyjnym TLK Bursztyn z Kołobrzegu do Przemyśla. Prowadzi go EP07-1041. Skład zestawiony jest z wagonów wypożyczonych od czeskich kolei ČD.
Z pozostałych pojazdów kolejowych zobaczycie np. EN78 z Kolei Małopolskich.
Przystanek Kraków Lubocza i udokumentowane na nim pojazdy będą bohaterami oddzielnego wpisu.
Drugi film prezentuje historyczne tramwaje, które w ramach Krakowskiej Linii Muzealnej kursują na linii turystycznej 0 łączącej pętle Św. Wawrzyńca i Cichy Kącik. Dokładniej dwa składy koloru czerwonego. K + ND (437+538) i Ring Tw269 + Duewag KSW + ND (272+126+538).
Nagrałem również wagony obsługujące linie zwykłe, w tym Stadler Tango Lajkonik #RY828.
Całość została sfilmowana w sierpniu 2020. Prezentowane tramwaje będą bohaterami oddzielnego wpisu.
W październiku 2020 planuję między innymi opublikować kolejny film prezentujący historyczny tabor tramwajowy kursujący w ramach Krakowskiej Linii Muzealnej.
Zakończyłem już prezentację trolejbusów Škoda 14Tr, które udokumentowałem we Lwowie (tu link do ostatniego wpisu). Teraz zgodnie z obietnicą pora na produkt lokalny, czyli LAZ (ЛАЗ) 52522.
Te ukraińskie trolejbusy były produkowane w latach 1993 – 2006. Łącznie powstało 85 egzemplarzy. Trafiły one na drogi Ukrainy, a także Rosji i Turkmenistanu.
Aż 48 tych pojazdów sprzedano do Lwowa. Co ciekawe, zaprojektowano je właśnie z myślą o tym mieście. Tamtejszy przewoźnik LvivElectroTrans (Львівелектротранс) musiał wymienić część bardzo zużytego i starego taboru. Wybrano miejscowego producenta.
Według informacji, które możemy znaleźć w Internecie, większość lwowskich przedstawicieli modelu 52522 została już wycofana. W trakcie eksploatacji charakteryzowały się one częstymi problemami technicznymi. Problemem okazała się także szybka degradacja nadwozia (korozja).
Przyznam, że to właśnie LAZ 52522 w trakcie pobytu we Lwowie budził moje największe zainteresowanie. Niestety nie udało mi się trafić do jego wysokopodłogowego wnętrza, ale na szczęście zrobiłem zdjęcia i nagrałem materiał filmowy.
Pierwszy film powstał na krótko po moim przyjeździe do Lwowa. W trakcie porannej podróży z dworca autobusowego do hotelu. Na przystanku przy ul. Podwalnej czekaliśmy z żoną na tramwaj i wtedy nadjechał dość egzotyczny zestaw. KrAZ 255 z LET holujący trolejbus LAZ 52522 o numerze taborowym 042.
Trolejbus był holowany z zajezdni na pętlę linii 13 przy ul. Zernova. Wówczas nie było bezpośredniego połączenia trasy nr 13 z resztą sieci – ze względu na prace remontowe odcinek techniczny nie był przejezdny, dlatego pomoc KrAZ-a okazała się niezbędna.
LAZ 52522 o numerze 042 z zewnątrz prezentował się bardzo ładnie. To zasługa kolorowej reklamy. Najprawdopodobniej niedawno naniesionej na pojazd.
Trolejbus ten został wyprodukowany w 2000 roku i najprawdopodobniej nadal jest eksploatowany.
KrAZ 255 holuje LAZ-a 52522 #042. Zdjęcia niestety nie powalają jakością, bo to screeny z filmu o mniejszej rozdzielczości. 29.04.2013.
Tak wyglądał przejazd #042 holowanego przez KrAZ-a. 29.04.2013.
Na LAZ-a o numerze 042 natrafiłem także kilka dni później, 3 maja 2013. Właśnie rozpoczynał on kolejny kurs linii 13 z ul. Zernova. Niestety był otoczony sporą ilością osobówek, dlatego udało mi się dobrze udokumentować go tylko od tyłu. Obecnie, po zmianie numeracji trasa 13 to linia 33, która ma wydłużoną relację do pętli Plac Ivana Pidkovy (пл. Івана Підкови).
LAZ (ЛАЗ) 52522 #042 jako linia 13 powoli wyjeżdża z ul. Zernova rozpoczynając kolejny kurs na tej odciętej od całej lwowskiej sieci trolejbusowej trasie. 3.05.2013.
Innego LAZ-a 52522 udokumentowałem na pętli Uniwersytet. Był to pojazd wyglądający znacznie gorzej. Dokładnie #039. Rocznik 1998. Według informacji krążących po Internecie, wycofany w roku 2018.
Trolejbus ten rozpoczynał kolejny kurs linii 9 do Aeroportu.
LAZ (ЛАЗ) 52522 o numerze 039 w trakcie obsługi linii 9. Postój na pętli Uniwersytet i odjazd z niej. Za trolejbusem widoczny autobus MAN EL2x2 o rejestracji BC 3044 CP na linii 2A. 29.04.2013.
Pętla Uniwersytet przy ul. Uniwersyteckiej w Blogu Transportowym pojawiała się już wiele razy. Trolejbusy i autobusy zatrzymują się przy okazałym budynku Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki. 29.04.2013.
Zdjęcia z tego miejsca prezentowałem już kilka razy. Brukowana i stroma ul. Czynu Listopadowego, po której wspina się ЛАЗ 52522 o numerze 044. Rocznik 1997. Wycofany w roku 2019.
Trolejbus obsługując linię nr 12 niedawno opuścił pobliską pętlę Uniwersytet.
ЛАЗ 52522 o numerze 044 na końcowym odcinku wspinaczki ul. Czynu Listopadowego. 1.05.2013.
Powyższe trolejbusy #039 i 044 udokumentowałem także na nagraniu filmowym. Tak się prezentowały na pętli Uniwersytet (#039) i na ul. Czynu Listopadowego (#044).
Tyle w temacie trolejbusu ЛАЗ 52522. W następnej części tej „elektrycznej” relacji ze Lwowa pokażę nowszego LAZ-a, czyli model Е183.
Co jakiś czas zamieszczam materiały z Turcji. Tym razem zapraszam do miejscowości, z której zdjęć jeszcze nie publikowałem. To Marmaris. Nadmorskie miasteczko oblegane przez turystów i głównie dla nich funkcjonujące.
W trakcie wędrówki na miejscowe targowisko natrafiliśmy na siedzibę straży pożarnej (przy ulicy 91. Sk.). Nie była ona ogrodzona, a na jej terenie stały ciekawe pojazdy, np. tureckiej marki BMC. Ich fotografowanie niestety trochę utrudniała pogoda. Był to okres, w którym temperatura w cieniu sięgała +40 stopni, a my mieliśmy za sobą dość długi spacer. Takiej atrakcji nie mogłem odpuścić.
Na pojazdach nie ma informacji, że to straż z Marmaris. Wszystkie mają wypisane miasto Muğla. To stolica prowincji.
Warto zwrócić uwagę, że wozy strażackie nie mają niebieskich „kogutów”. Na wszystkich zamontowano pomarańczowe lampy. Pod tym względem nie różnią się więc od taboru komunalnego – tu jednak zastanawiam się, czy tureckie śmieciarki na pewno miały takie „koguty”. Chyba nie.
Przy ulicy stał Ford Cargo. Drabina w połączeniu z inną zabudową ratowniczą. Tego typu łączenie różnych funkcji wozów bojowych straży jest w Turcji dość powszechne. 21.08.2014.
Pozostałe wozy strażackie ustawiono pod wiatą lub obok niej. W tym dwa egzemplarze BMC Fatih. Jak w przypadku powyższego Forda było to połączenie drabiny z inną zabudową ratunkową. 21.08.2014.
BMC Profesyonel PRO 518 cysterna. Rodzina ciężarówek Profesyonel weszła do produkcji w 1996 roku i jeszcze niedawno pozostawała w ofercie producenta.
Pomiędzy BMC zaparkowało Iveco EuroCargo. Na kabinie widoczny napis Otoyol, więc ciężarówka powstała w Turcji, w zakładzie znanego w Polsce z autobusów Otoyola.
Ostatnim ze sfotografowanych wówczas wozów strażackich był Hyundai Mighty, który ustawił się obok BMC Fatih.
Najprawdopodobniej cały tabor straży pożarnej w Marmaris (+ stojący obok Ford Cargo): Hyundai Mighty, dwa razy BMC Fatih, Iveco EuroCargo i BMC Profesyonel PRO 518. 21.08.2014.
Trochę dalej, także przy ul. 91. Sk. stały kolejne ciężarówkowe atrakcje. Zaprezentuję je w następnym wpisie z Marmaris. Tu link do tego materiału.
Prezentując starsze zdjęcia z 2005 roku ostatnio pisałem o nowych Jelczach M181MB/3 w Krakowie (tu link). Teraz pozostając w temacie autobusów ze stolicy Małopolski zapraszam do zajezdni Płaszów.
Wówczas królowała tam marka Scania. Na placu postojowym, w zimowej scenerii utrwaliłem kilka pojazdów.
To był poniedziałek, 24 stycznia 2005. Na śniegu i lodzie stały różne Scanie. Jako pierwsza od lewej CN113ALB o numerze PE087. Rocznik 1993. Autobus wyróżnia się charakterystyczną tablicą kierunkową rodem ze skasowanego Jelcza 120M.
Początkowe oznaczenie tego przegubowca to 38017 – jego eksploatacja rozpoczęła się w nieistniejącej zajezdni Czyżyny. W roku 2009 został wycofany z ruchu.
Obok zaparkowała Scania OmniCity Artic #PE195. Rocznik 2002. Najwyższy numer taborowy dla tego modelu autobusu. Kres eksploatacji pojazdu przypadł na rok 2017.
Stojąca dalej Scania z mocno ośnieżonym przodem to CN113ALB o numerze PE095. Rocznik 1996. W eksploatacji do 2015 roku.
Kolejna „alba” to #PE086. Rocznik 1993. Przegubowiec został wycofany z eksploatacji w roku 2012.
Następny autobus to niedostatecznie widoczna Scania OmniCity Artic #PE181. Rok produkcji: 1999. Wycofana w 2017 roku.
Krakowskie Scanie OmniCity Artic i CN113ALB na zimowym placu postojowym zajezdni Płaszów. 24.01.2005.
Do zasypanej śniegiem zajezdni Płaszów powrócę w kolejnej relacji z 2005 roku. Tu link.
