Autosan na 121 w Łęgu

 

Ponownie prezentuję materiały z 2005 roku. Ostatnio pisałem o zimowej krakowskiej zajezdni Płaszów (tu link). Pozostając w śnieżnym klimacie zapraszam na pętlę linii 121. Teraz kursuje ona w relacji Borek Fałęcki – Kliny Poranne i jest to najnowsza trasa autobusowa w stolicy Małopolski. Uruchomiono ją 15 lutego 2021.

Wcześniej linia 121 obsługiwała zupełnie inny rejon Krakowa. W latach 1970 – 2012 łączyła ona pętle Plac Centralny i Łęg. Od 17 listopada 2012 zmieniono jej przebieg i końcówki – pojechała z pętli Czyżyny Dworzec do Lesiska. Był to jednak krótki epizod, bo w 2013 roku trasa ta przestała istnieć.

Prezentowane poniżej zdjęcie powstało 23 stycznia 2005. To była niedziela. Trwała piękna zima. Wówczas jedyną brygadę linii 121 obsługiwał Autosan H6-20 o numerze DA105. Rocznik 1996, pierwotnie o numerze 20105. Od nowości w zajezdni Wola Duchacka, dla której kierowców trasa ta była wielką egzotyką. 

Wsiadłem do niego na przystanku początkowym „Plac Centralny” przy al. Jana Pawła II. „Melon” stał tam dość długo, oczekując na godzinę odjazdu: 11:40. W notatce opisującej zdjęcie zapisałem sobie, że w jego wnętrzu „elementy metalowe były bardzo skorodowane”. Przyznam, że nie pamiętam, o co mi dokładnie chodziło, ale na pewno pojazd ten był już dość mocno wyeksploatowany. Od ul. Na Załęczu byłem jedynym pasażerem. Czas przejazdu całej trasy wyniósł około 15 minut.

Pętla Łęg znajdowała się na końcu ul. Na Załęczu. Dokładnie na wysokości chłodni kominowych położonej obok elektrociepłowni. Widać je na poniższym zdjęciu. 

Obecnie z tej pętli nie korzysta komunikacja miejska. Natomiast w miarę bliskiej odległości (około 400 m) od niej przebiega trasa linii 113 (Czyżyny Dworzec – EC Łęg), przez ul. Siwka.

W trakcie krótkiego postoju na pętli Łęg rozmawiałem z kierowcą. Powiedział mi, że tego dnia po raz pierwszy tu jeździ. Dwa poranne kursy wykonał całkowicie na pusto – nie było żadnego pasażera. Dowiedziałem się też od niego, że w zajezdni Wola Duchacka #DA105 uważany jest za najlepszego Autosana.

Autosan H6-20 #DA105 na pętli linii 121 Łęg. W tle chłodnie kominowe elektrociepłowni. Na klapkowej tablicy kierunkowej podana jest już relacja powrotna do Placu Centralnego. 23.01.2005.

Jeszcze w 2005 roku prezentowany Autosan został przekazany do zajezdni Bieńczyce, gdzie otrzymał oznaczenie #BA105. Źródła internetowe podają, że pojazd ten wycofano z eksploatacji w roku 2007.

W dalszej części relacji z 2005 roku zaproszę na zimową pętlę autobusową Prądnik Czerwony w Krakowie. Tu link do tego materiału.

Początek serii materiałów z 2005 roku pod tym linkiem.

Trolejbusy w Valparaíso (2) – Pullman z 1952 roku i model De Agostini

 

Pora na drugą część materiału o najstarszym eksploatowanym liniowo taborze trolejbusowym na świecie (tu link do pierwszej). Ponownie zapraszam do portowego Valparaíso w Chile. 

Zgodnie z obietnicą prezentuję pojazd z roku 1952. Pullman Standard oznaczony numerem 721. Od nowości kursujący po Valparaíso i co ważne, nie przeszedł on modernizacji. Zatem to z zewnątrz stan oryginalny sprzed ponad 60-lat. We wnętrzu pewnie były jakieś ingerencje.

Samochód Google sfotografował ten niezwykły pojazd na ulicy Condell. Co ciekawe, Pullman był wtedy niesprawny. Przed nim ustawił się Mercedes-Benz 711, również własność Trolebuses de Chile S.A. – samochód wieżowy, a jednocześnie pogotowie techniczne. Pracownik techniczny spina oba pojazdy holem sztywnym. Najprawdopodobniej piękny klasyk zostanie przetransportowany do zajezdni przy ul. Van Buren.

Trolejbus Pullman Standard o numerze 721 na ulicy Condell. Awaria uniemożliwiła dalszą obsługę linii 802. Do pojazdu podczepia się techniczny Mercedes 711. Za trolejbusem biało-zielony autobus Busscar Micruss - tego typu pojazdy dość licznie kursują po Valparaíso. Lipiec 2015. Źródło: Google Street View.

Wieżowy Mercedes-Benz 711 spinany holem sztywnym z Pullmanem #721, a za nimi autobus Busscar Micruss #110 na linii 214. Lipiec 2015. Źródło: Google Street View.

Valparaíso. Czerwonym znacznikiem zaznaczono miejsce wykonania powyższych zdjęć Pullmana z 1952 roku: ul. Condell 1527.  Źródło: Google Maps.

Inna mapa Valparaíso. Tym razem po lewej stronie rozwinięty dynamiczny rozkład jazdy dla ostatniego obsłużonego przez zepsutego Pullmana #721 przystanku o nazwie  „Condell - Pudeto”. Od podanych godzin odjazdów w Polsce jest o 4 godziny później. Jak widać jedyna linia trolejbusowa (nr 802) w Chile kursowała wówczas co 5 minut. Tamten rejon opanowały głównie autobusy, przede wszystkim te mniejszej pojemności, jak np. Marcopolo Senior, czy Busscar Micruss. Źródło: Google Maps. 19.02.2021 (piątek).

Publikacja w Blogu Transportowym pierwszego wpisu o trolejbusach w Valparaíso zbiegła się z podaną przez De Agostini informacją, że w jednym z kolejnych numerów kolekcji „Kultowe Autobusy PRL-u”, na początku 2021 roku będzie dostępny model Pullmana Standard. Malowany na zielono, więc na pewno z Valparaíso. Przyznam, że bardzo ucieszyła mnie ta wiadomość. 

Model ten już mam i polecam zakup, który wciąż jest możliwy przez Internet (zeszyt nr 69). Wygląda na to, że twórcy tej miniatury wzorowali się na wozie nr 814. Od prezentowanego powyżej #721 różni on się innymi bocznymi oknami. W rzeczywistości jest on starszy od #721, bo z roku 1947 i nadal pozostaje zachowany w stanie oryginalnym. Pierwotnie eksploatowany w Santiago (stolica Chile). 

Model trolejbusu Pullman Standard, który ukazał się jako zeszyt nr 69 serii „Kultowe Autobusy PRL-u”. Tu jeszcze w wersji opakowanej. Wyprodukowano w Bangladeszu.

Model Pullmana #814 będzie bohaterem oddzielnego wpisu prezentującego niezwykłe trolejbusy z Chile. Wcześniej jednak pokażę kolejne egzemplarze udokumentowane przez Google. Tu link do tego materiału.

Zimowo z Krakowa do Oświęcimia

 

Mroźna i śnieżna zima przez ostatnie lata w wielu rejonach Polski była tylko marzeniem. Rok 2021 przyniósł całkowitą zmianę. Konkretnie sypnęło śniegiem, a w dodatku pojawił się silny mróz utrwalający na dłużej tę białą warstwę.

Śnieg i niskie temperatury to na pewno wielka radość dla dzieci i narciarzy, ale zmora dla osób prowadzących różne pojazdy, czy odpowiedzialnych za utrzymanie szlaków komunikacyjnych.

W poniedziałek, 8 lutego 2020 musiałem pokonać około 70 km trasę z Krakowa do Oświęcimia. Temperatura -5 stopni i trochę śniegu, który spadł w nocy. Przy samochodzie okazało się jednak, że tego śniegu było jednak więcej niż „trochę”. Służby porządkowe nie radziły sobie z jego usuwaniem. W efekcie nawet główne drogi Krakowa były mocno zasypane. Warstwa śniegu wymieszana z piachem – generalnie w niektórych miejscach bardzo ciężko się jechało. Tramwaje kilka razy wykolejały się. Przykładowo ul. Monte Cassino przy skrzyżowaniu z ul. Szwedzką była tak zasypana, że moja osobówka prawie się zakopała. Co ciekawe, mijane pługi nie zgarniały tego „błota śniegowego” z jezdni, bo lemiesze miały podniesione. Sypały więc solą i piaskiem, nie usuwając z nawierzchni warstwy utrudniającej jazdę. Fatalnie. A to wszystko działo się już dość sporo czasu po ustąpieniu opadu. 

Wyruszyłem już po porannym szczycie komunikacyjnym, czyli po godzinie 9:00. Ponieważ byłem pasażerem, mogłem fotografować mijane w tych trudnych warunkach pojazdy. Zapraszam zatem do obejrzenia poniższego fotoreportażu. Niestety robienie zdjęć utrudniała zmrożona wycieraczka, która nie była w stanie usunąć z szyby wszystkich zabrudzeń, co w kilku przypadkach wpłynęło na jakość fotek (częściowy brak ostrości). Na wspomnianej ul. Monte Cassino aparat całkowicie odmówił mi posłuszeństwa i nie udokumentowałem tego najgorszego odcinka.

Aleja Andersa przed rondem Kocmyrzowskim (kierunek pl. Centralny). Tu w porównaniu z innymi głównymi ciągami z nawierzchnia była całkiem dobrze odśnieżona. Gorzej na pasie do prawoskrętu. Po lewej widać fragment potrójnego Konstala 105Na #HZ255 + HZ256 + HZ257 na linii 52. Kawałek dalej, na ul. Bieńczyckiej sfotografowałbym go w całości, bez zasłaniających osobówek, ale niestety aparat złapał ostrość na jakiejś kropce na szybie. Numeru Bombardiera NGT6 na linii 14 nie ustaliłem. 8.02.2021.

Na ul. Bieńczyckiej, pomiędzy przystankami tramwajowymi „Bieńczycka”, zawraca Autosan A1010T  pełniący funkcję nauki jazdy (nr rej. KR 4GF95). Rocznik 2006, własność firmy Ośrodek Szkolenia Kierowców „Codex”.

Chwilę później, na rondzie Czyżyńskim sfotografowałem inną naukę jazdy. Tym razem tramwajową. Przyszły motorniczy szkolił się na stopniowo wycofywanym ex wiedeńskim taborze. Dokładnie na składzie SGP E1 + Lohner C3 #HW122+HB522. Roczniki 1966 i 1961, czyli już dość wiekowy tramwaj.

Aleja Pokoju była trochę przykorkowana. Nawierzchnia różna – w zależności od miejsca, raz mniej, raz więcej „błota śniegowego”. Przez jej większą część towarzyszył nam kultowy „dźwig pana Kotka” z serialu „Alternatywy 4”, czyli Hydros T351 (o takim pojeździe pisałem tutaj). Jego rejestracja to SBL E151, własność Firmy Chrobok z miejscowości Bojszowy Nowe.

Aleja Pokoju przed rondem Grzegórzeckim. Wagon przysłonięty znakiem i słupem, ale publikuję, bo „Krakowiak” w tym miejscu to nie jest codzienny widok. To jednak nie przejazd liniowy, a techniczny. W tym przypadku to wagon #HG934 z roku 2015.

Inna PESA 2014N. Tym razem w rejonie, w którym „Krakowiaki” są codziennością, czyli na al. Powstania Warszawskiego, przed rondem Grzegórzeckim. To wagon #RG903 na linii 50 do Kurdwanowa. 

Tak wglądała ul. Grzegórzecka pomiędzy rondem, a wiaduktem kolejowym. Tędy jechało się dość ciężko, a umieszczony dalej wyspowy próg zwalniający był mocno zasypany i prawie niewidoczny. Po lewej stronie znajduje się dość kontrowersyjna droga rowerowa, która zajęła pas ruchu – w tym przypadku nieprzejezdna dla jednośladów (całkowicie zasypana, nieodśnieżona). Samochody jadące w stronę ronda przemieszczają się po torowisku, po dość mocno uszkodzonej nawierzchni.

Nadal ul. Grzegórzecka, rejon hali targowej. Jezdnia tak zasypana, że nieznający tego rejonu kierowca dostawczego Forda Transita na katowickich numerach prawie wjechał na przystanek tramwajowy. W tle nowy (stylizowany na stary, oryginalny) wiadukt kolejowy dobudowany dla dwóch dodatkowych torów.

Most Grunwaldzki. W stronę pętli Krowodrza Górka jedzie Bombardier NGT8 #RY807 na linii 18. To rocznik 2012. W tle budynek Centrum Kongresowego ICE Kraków.

Jest pług. Lemiesz nawet ma opuszczony. Pojazd oczyszcza pas autobusowo-tramwajowy prowadzący z ul. Monte Cassino na rondo Grunwaldzkie. Natomiast jezdnia ruchu ogólnego ul. Monte Cassino (ta w stronę Kapelanki, bo przeciwnej nie widziałem) była w stanie tragicznym – pokryta sporą warstwą śnieżno-piaskowo-solnej mazi, przez którą moje małe auto osobowe ledwo przejechało.

Tak wyglądał wlot ul. Konopnickiej (od strony mostu Dębnickiego) na rondo Grunwaldzkie. Czerwone światło zatrzymało autobus Solaris Urbino 18 #DR551. Rocznik 2017. Obsługuje on linię 173 w relacji Azory - Nowy Bieżanów Południe.

Ulica Księcia Józefa w rejonie ul. Rybnej. Na asfalcie w porównaniu z innymi rejonami Krakowa tylko niewielka ilość „błota śniegowego”. Na aglomeracyjnej linii 209 w skróconej wariantowo relacji Morawica Centrum – Salwator (pełna trasa z pętli Mników Skały) jedzie Mercedes-Benz Citaro #DO253. Rocznik 2018.

Nadal ul. Księcia Józefa, rejon przy skrzyżowaniu z obwodnicą. Mercedes-Benz Sprinter o rejestracji KRA 80461. Rocznik 1998. Własność firmy WITOMPOL z miejscowości Czułów, która pod nazwą „SUPER BUS” obsługuje kilka linii do Krakowa. To najprawdopodobniej kurs z miejscowości Zalas.

Nieprawdopodobne – czysty asfalt. Śnieg w całości usunięty. To obwodnica Przegorzał pomiędzy ul. Księcia Józefa. Przyznam, że ten odcinek spowodował kontynuację jazdy do Oświęcimia, bo biorąc pod uwagę wcześniejszy stan nawierzchni podróż miała być przerwana. Jednak już po wyjechaniu z Krakowa jezdnia znowu pokryta była sporą ilością błota, która dość mocno ograniczała naszą prędkość, a akurat tego dnia czas przejazdu był bardzo ważny. Chodnik odśnieża i posypuje, a przy okazji co nieco zrzuca na drogę ciągnik Ursus C-360.

Na razie tyle w temacie tego zimowego przejazdu. W drugiej części jeszcze coś z Krakowa, a potem zdjęcia z okolicznych miejscowości, przez które przebiega droga wojewódzka nr 780. Tu link do tego materiału.

TransExpo 2018 (10) – autobusy SOR

 

Po prezentacji jedynego wystawionego w Kielcach trolejbusu (tu link), pora na czeskie autobusy marki SOR.

Producent ten pokazał dwa pojazdy. Niebieski Diesel i czerwony elektryczny. Przedstawiciele nowej rodziny taboru, która wizualnie bardzo różni się od wcześniej oferowanych autobusów. Ich stylistyka nie odpowiadała wielu osobom, co miało swoje odzwierciedlenie chociażby w tekstach pojawiających się od lat na różnych forach specjalistycznych. Teraz SOR-y mają nowoczesną linię nadwozia, która mi osobiście bardzo podoba się.

Elektryczny SOR to model ENS12 (określany także jako NS12 electric), o którym pisałem już w 2017 roku, w relacji z targów SilesiaKOMUNIKACJA 2017. Tu link. 

Wystawiony na TransExpo 2018 egzemplarz był przeznaczony dla Bratysławy, dla tamtejszego przewoźnika o nazwie Dopravný podnik Bratislava, który oznaczył go numerem taborowym 3012. Łącznie DP Bratysława posiada obecnie 16 takich elektrycznych SOR-ów.

Niskopodłogowy elektryczny autobus SOR ENS12 dla słowackiego przewoźnika z Bratysławy. Na dachu widoczny podniesiony odbierak prądu. 23.10.2018.

Wnętrze autobusu SOR ENS12 przeznaczonego dla Bratysławy. W Kielcach miał on już zamontowane wyposażenie dedykowane dla DP Bratysława, np. kasowniki. 

Dane techniczne elektrycznego SOR-a. Na tym ustawionym obok pojazdu prospekcie jest on oznaczony jako NS12 electric.

Natomiast pokazany w Kielcach Diesel to model NS12. Rocznik 2017. Egzemplarz demonstracyjny wystawiony wcześniej np. w trakcie targów IAA w Hanowerze. 

Niebieski Diesel, czyli demonstracyjny SOR NS12.

SOR NS12 - wnętrze pojazdu.

W następnej części relacji z TransExpo 2018 pokażę autobusy Iveco.

Część nr 11 - Iveco.

Pierwszy materiał dotyczący TransExpo 2018.