Bedford J z Pafos

Ponownie zapraszam do miasta Pafos na Cyprze. Ostatnio prezentowałem tamtejszą ciężarówkę Isuzu NQR (tu link). Teraz pora na autobus. Pojazd wyjątkowy, mocno historyczny, bo prawdopodobnie pamiętający czasy, gdy wyspa ta przestawała być kolonią brytyjską.

To Bedford J. Podwozia, na bazie których powstawały takie autobusy produkowano w latach 1958 – 1976. Na Cyprze jest ich jeszcze trochę. Niestety często w postaci porzuconych wraków. Na szczęście są także egzemplarze czynne, wykorzystywane np. do przewozu turystów lub jako obsługa wesel. 

Autobus Bedford J stał się także motoryzacyjnym symbolem wyspy. Jego zdjęcia lub różne wizualizacje znajdziemy na pamiątkach z Cypru (np. magnesy, kubki). Zdobią one także pocztówki. Jeden z egzemplarzy (rocznik 1968) został zachowany w Muzeum Motoryzacji z miejscowości Limassol. Nie miałem okazji zwiedzić jego ekspozycji, ale na dostępnych w Internecie zdjęciach wyraźnie widać logotyp z greckim alfabetem, czyli jest to lokalna, cypryjska zabudowa.  

Bohater tego wpisu, oznaczony rejestracją TES156 niestety nie jest już eksploatowany. Zastąpił go nowy Ford Transit. Stopniowo niszczejący oldtimer stoi na klepisku pomiędzy ulicami Thaleias i Kleious. Jego właścicielem jest firma Evis Jeep Safari, której podstawową działalnością (zgodnie z nazwą) jest przewóz osób Jeepami na safari. Teren ten nie jest zagrodzony, więc bez przeszkód można oglądać i fotografować Bedforda. 

Bedford J odstawiony na placu (klepisku) pomiędzy ulicami Thaleias i Kleious. Parkują tam także inne pojazdy, głównie terenowe osobówki, czyli podstawowy środek transportu firmy Evis Jeep Safari. 12.07.2018.

Piękny klasyk widziany z różnych stron.

Mocno zakurzone wnętrze Bedforda. Siedzenia oryginalne, ale ich układ już nie. Pod sufitem zawieszono wiatraki.

Detale kultowego cypryjskiego autobusu, czyli marka pojazdu i charakterystyczna niebieska tabliczka z napisem ΛΔΧ informującym, że pojazd wykorzystywany jest do przewozu osób. Tak znakowane są autobusy w Republice Cypryjskiej.

Bedford J na tle młodszego następcy - przy ul. Thaleias stoi Ford Transit.

Po Pafos na pewno kursuje jeden czynny Bedford J (być może jest ich więcej). Widziałem go przy dworcu autobusowym Karavella. Pojazd ten przedstawię w późniejszym czasie. Natomiast w następnym wpisie dotyczącym Cypru zajmę się tematem komunikacji miejskiej w Pafos. Tu link.

Warto jeszcze dodać, że identyczne zabudowy autobusowe powstawały na bazie podwozia Ford Thames Trader. 

Pomarańczowa stonka

Na terenie Krakowa realizowanych jest obecnie kilka inwestycji kolejowych. Część z nich dość mocno wpływa na życie mieszkańców miasta, chociażby przez konieczne zamknięcia głównych ulic. Są jednak takie modernizacje, które wykonywane są praktycznie niezauważalnie. To np. prace na linii kolejowej nr 95 Kraków Mydlniki – Podłęże.

To właśnie na tej linii udało mi się sfotografować ciekawie pomalowaną „stonkę”, czyli lokomotywę serii SM42. Nietypową, bo pomarańczową. 

Maszyna ta wraz z pociągiem roboczym stała w sobotę, 1 września 2018 przy ul. Kocmyrzowskiej. To SM42-2613 z firmy Swietelsky Rail Polska z Krakowa. Spółka ta zajmuje się budową i modernizacją stacji oraz linii kolejowych – taką informację podała na swojej stronie internetowej. Znajdziemy tam także zapis, że działa wspólnie z partnerem strategicznym, europejskim koncernem budowlanym  Swietelsky Baugesellschaft m.b.H.

Tak SM42-2613 z firmy Swietelsky Rail Polska prezentowała się na linii nr 95, przed wiaduktem, jaki tworzy ul. Kocmyrzowska. Pierwszy z prawej strony tor już przeszedł modernizację i prowadzony jest po nim ruch pociągów. Obecnie prace trwają na torze zajmowanym przez skład roboczy. Szyny odchodzące łukiem w lewo prowadzą wzdłuż ul. Łowińskiego, do dawnego terminala kontenerowego, czyli do stacji towarowej Kraków Krzesławice. 

Kolejne ujęcia pomarańczowej „stonki” ze składem roboczym.

Zbliżenie na lokomotywę.

Jaka jest historia SM42-2613? Niestety roku produkcji tej maszyny nie udało mi się ustalić. Przeglądając Internet dość łatwo można odnaleźć jej dawnego właściciela. Nim trafiła do firmy Swietelsky Rail Polska, należała do Stomilu z Dębicy. Na terenie tamtejszego zakładu prezentują ją zdjęcia zamieszczone w jednej z galerii transportowych, wykonane w 2013 roku. 

Spora porcja Mercedesów Citaro dla Krakowa

W lipcu 2018 pisałem o dostawie 38 nowych przegubowców do krakowskiego MPK. Były to Solarisy Urbino 18 czwartej generacji (tu link do tego materiału). Na tym jednak nie koniec. Odnowa taboru przewoźnika trwa. Tym razem flotę MPK Kraków zasiliło aż 86 egzemplarzy solowych Mercedesów Citaro. Ich oficjalna, dość spektakularna prezentacja miała miejsce w piątek, 14 września 2018.

Kilkadziesiąt egzemplarzy najnowszych Citaro ustawiono wówczas na terenie dawnego lotniska w Czyżynach. Po tym pokazie część z nich wyjechała na miasto. Obecnie obsługują trasy miejskie, jak i linie aglomeracyjne.

Nowe Mercedesy przydzielono do każdej zajezdni autobusowej MPK: Bieńczyce, Płaszów i Wola Duchacka. Co ciekawe, nie wszystkie z omawianych pojazdów są takie same – 56 egzemplarzy to tradycyjne Diesle z silnikami spełniającymi normę Euro-6. Natomiast 30 pozostałych Citaro to wersja hybrydowa.

Mercedes-Benz Citaro #BO292, czyli przedstawiciel 86 wrześniowych nowości w taborze MPK Kraków. Pojazd obsługując linię aglomeracyjną nr 227 do Górnej Wsi oczekuje na odjazd z pętli Krowodrza Górka. Do celu podróży powinien dotrzeć po ponad 20 minutach rozkładowej jazdy. Obok niego podstawił się Solaris Urbino 12 #PU915 z 2012 roku jako linia aglomeracyjna 247 do końcówki Bibice Rynek. 17.09.2018.

Mercedes-Benz Citaro #BO292 - wnętrze utrwalone podczas postoju na pętli Krowodrza Górka. 17.09.2018.

Mercedes-Benz Citaro z zajezdni Wola Duchacka, a dokładniej #DO269 jako linia miejska 130 w relacji Azory - Dworzec Główny Zachód. Przystanek początkowy. 17.09.2018.

Powyższy #DO269 rozpoczyna kolejny kurs w stronę dworca. Oprócz Solarisów Urbino czwartej generacji na pętli Azory znajdował się wówczas także widoczny na zdjęciach AMZ CS12LF #MZ010 na obsługiwanej przez firmę Mobilis linii 138 do Kombinatu. Screeny z prezentowanego poniżej filmu. 17.09.2018.

Mercedes-Benz Citaro #DO269 jako linia 130 w stronę pętli Azory jedzie przez ul. Wybickiego. 17.09.2018.

Kolejny przykład najnowszego Mercedesa Citaro. Diesel z zajezdni Bieńczyce, a dokładniej pojazd oznaczony jako BO274. Autobus obsługuje przyspieszoną linię aglomeracyjną 304 do Wieliczki, która obecnie przystanek końcowo-początkowy Dworzec Główny Zachód ma na ul. Ogrodowej (wcześniej na ul. Pawiej). 17.09.2018.

Citaro #BO290 przed opuszczeniem Krakowa na linii aglomeracyjnej 232 do Goszczy. Przystanek „Wzgórza Krzesławickie” na ul. Kocmyrzowskiej. 20.09.2018.

Dostawy 38 Solarisów Urbino 18 i aż 86 Mercedesów-Benzów Citaro to nie koniec tegorocznych nowości taborowych w krakowskim MPK. Przewoźnik podaje na swojej stronie internetowej, że: „W najbliższych tygodniach do Krakowa przyjadą jeszcze m.in. autobusy hybrydowe firmy Volvo (12 sztuk) oraz autobusy do obsługi tele-busa (3 sztuki).”

Dostawa nowych pojazdów to tradycyjnie wycofywanie starszych. Przełom września i października 2018 to ostatnie dni kursowania autobusów Jelcz M121MB (i najprawdopodobniej także M121M/4 CNG), Scania CN113CLL i Scania OmniCity. Z krakowskich ulic stopniowo znikają także najstarsze Solarisy Urbino 12, których 50 egzemplarzy powstało w roku 2004. Tu warto przypomnieć, że pojazdy te montowano w Krakowie, w Stacji Obsługi i Remontów MPK. 

To już koniec eksploatacji niskowejściowych Scanii CN113CLL. Tu egzemplarz #PS035 na linii 163 w stronę Osiedla Piastów. Rocznik 1997. Przystanek „Osiedle Jagiellońskie” przy ul. Obrońców Krzyża, 7.09.2018.

Z krakowskich ulic znikają także ostatnie sztuki Jelczy M121MB, które jeszcze we wrześniu 2018 obsługiwały np. linię przyspieszoną 511 (Przybyszewskiego - Osiedle Na Stoku). Na zdjęciu #DJ677 z 2002 roku w trakcie postoju na pętli Dworzec Główny Wschód, na stanowisku do ładowania autobusów elektrycznych, 18.03.2018.

Kiedy nowe Mercedesy Citaro rozpoczynały obsługę krakowskich tras, wciąż na nich można było zobaczyć spore ilości najstarszych Solarisów Urbino 12. Tu jeden z pierwszych egzemplarzy, #BU802 z 2004 roku. Autobus obsługując linię aglomeracyjną 222 do miejscowości Słomniki stoi na przystanku „Teatr Ludowy” przy ul. Kocmyrzowskiej. 19.09.2018.

Inny przykład jednego z 50 egzemplarzy Solarisów Urbino 12 wyprodukowanych w 2004 roku. To #BU829. Autobus przejeżdża przez przejazd kolejowy w ciągu ul. Blokowej (na linii kolejowej nr 95 Kraków Mydlniki - Podłęże) jako linia 117 relacji Łuczanowice - Kombinat. 19.09.2018.

Solaris Urbino 12 #BU813 na przystanku „Politechnika” przy ul. Pawiej. Obsługuje on linię 132 w relacji Dworzec Główny Zachód - Kombinat. 17.09.2018.

Nowego Mercedesa Citaro #DO269 nagrałem, gdy odjeżdżał z pętli Azory. Pojazd obsługiwał linię 130 do końcówki Dworzec Główny Zachód. Następne ujęcie poniższego filmu to ten sam pojazd, tym razem na ul. Wybickiego, także linia 130, kierunek Azory.

W dalszej części nagrania zobaczycie między innymi starsze Solarisy. Urbino 18 #BR730 na linii 105 i Urbino 12 #BU813 na trasie nr 132. To przystanek „Politechnika” przy ul. Pawiej. Natomiast bohaterem ostatniej sceny jest Solaris Urbino 12 electric #DE616, który jako linia 304 zmierza do Wieliczki, dojeżdżając do mostu Dębnickiego.

Temat wycofywanych z eksploatacji krakowskich autobusów pojawi się jeszcze w Blogu Transportowym.

Warto jeszcze przypomnieć, że MPK Kraków pierwsze solowe Mercedesy Citaro wprowadziło do ruchu już w 2011 roku (tu materiał na ten temat).

Národní den železnice 2015, Bohumin

Miesiąc wrzesień w Czechach bez wątpienia kojarzy się z koleją. Wówczas obchodzony jest Narodowy Dzień Kolei (Národní den železnice). Cykl imprez kolejowych odbywających się we wrześniowe soboty, w różnych rejonach kraju. W jednej miejscowości obchody główne i w kilku innych regionalne. Np. 29 września Den železnice 2018 odbędzie się w Ostrawie i pobliskim Bohuminie. Tu link do szczegółów tej imprezy.

Na temat edycji z 2015 roku pisałem już kilka razy, ostatnio o zorganizowanych wówczas pociągach specjalnych po liniach przemysłowych (tu link). Takie przejazdy odbędą się również w tym roku.

Kontynuując relację z 2015 roku, zapraszam do Bohumina, na teren lokomotywowni narodowego czeskiego przewoźnika - České dráhy. 

Osoby wchodzące na teren lokomotywowni mijały dwa wagony pasażerskie kolei ČD. Restauracyjny i klasy drugiej z dziecięcym przedziałem kinowym (dětské kino). Miały one naklejone reklamy nowego bezpośredniego połączenia z Pragi do Opawy, o którym pisałem tutaj. Niestety ze względu na sporą ilość zwiedzających, nie wchodziłem do ich wnętrza.

Ustawione przy wejściu na teren lokomotywowni w Bohuminie wagony: restauracyjny (serii ARmpee832 nr 615485-71001-1) i klasy drugiej z dziecięcym przedziałem kinowym (serii Bmz 229 nr 618120-91004-6).

Na dalszym odcinku stały ustawione różne pojazdy trakcyjne, w tym dwa ezt. Współczesny i historyczny. Ten pierwszy to CityElefant, czyli jednostka 971/471 057 „Karolinka”. Rocznik 2009. Produkt czeski - Škoda Vagonka (pierwotnie ČKD Vagonka). Łącznie do ČD trafiły 83 takie „miejskie słonie”.

CityElefant nr 971/471 057 „Karolinka”. Na tablicy kierunkowej wyraźna informacja, dlaczego znalazł się w tym miejscu.

Drugi ezt to EM475.1 045/046 z lat 60-tych ubiegłego wieku. Historyczny pojazd o ksywce „žabotlam”. Więcej informacji na jego temat przedstawię w oddzielnym wpisie.

Elektryczny zespół trakcyjny w wersji oldtimer, czyli historyczna jednostka EM475.1 045/046.

Na wachlarzu ustawiono różne lokomotywy, spalinowe i elektryczne. Można było również wejść do ich kabin. To oczywiście powodowało, że przy pojazdach stale przebywało sporo osób, czyli o dobre zdjęcia nie było łatwo. 

Jakie maszyny stały na wachlarzu? Zacznę od manewrowej 704 010-8. Rocznik 1992, producent ČKD Praha. Łącznie w latach 1988, 1991 – 1994 wyprodukowano 77 takich dwuosiowych pojazdów. Napędza je spalinowy silnik produkcji firmy Liaz. „Malé lego” – taką nadano ksywkę tym małym, kanciastym spalinówkom. 

Mała lokomotywa manewrowa z 1992 roku, czyli 704 010-8. Pierwszy z pojazdów prezentowanych na wachlarzu lokomotywowni w Bohuminie.

Tabliczka znamionowa lokomotywy 704 010-8.

Obok 704 010-8 prezentowała się inna spalinówka o historycznym oznaczeniu T334 085 (czyli współcześnie 710 085-2). Rocznik 1966. Producent ČKD Praha. Łącznie powstało 596 takich lokomotyw (130 egzemplarzy dla kolei czechosłowackich ČSD, 334 dla kolei przemysłowych Czechosłowacji, 23 dla armii czechosłowackiej i 109 na eksport). Z informacji, które znalazłem w Internecie wynika, że pojazd ten miał stały przydział pracy w Bohuminie.

Historyczna manewrówka: T334 085.

Na sąsiednim torze za T334 085 ustawiono kolejną spalinówkę. Tym razem większą. Była to maszyna oznaczona jako 714 018-9. Rocznik 1996. Producent ČKD Praha. Obecne biało-niebieskie barwy lokomotywa otrzymała około 2012 roku. Wcześniej była biało-czerwono-niebieska.

Lokomotywa 714 018-9.

Dalej ustawiono maszynę znaną już czytelnikom Bloga Transportowego. To 754 021-4, rocznik 1978. Można ją zobaczyć tutaj.

Największa spalinówka pokazana na wachlarzu bohumińskiej lokomotywowni: 754 021-4.

Kolejne ustawione na wachlarzu pojazdy to elektrowozy. Przedstawię je w następnym wpisie dotyczącym wydarzenia o nazwie Národní den železnice 2015. Tu link.