Nowe filmy – styczeń 2021

 

Nowy, 2021 rok na kanale YouTube Bloga Transportowego przyniósł pewne zmiany. Odświeżyłem czołówkę dodawanych filmów. Od stycznia zaczyna się ona przejazdem czeskiego „nurka” z TLK „Sudety” przez Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. Potem pojawia się już znany z wcześniejszych nagrań Mercedes-Benz Citaro na krakowskiej pętli Mistrzejowice. Na koniec wprowadziłem element tramwajowy, czyli zachowany jako historyczny Konstal 105Na stylizowany na 105N z MPK Kraków. 

W styczniu 2021 opublikowałem trzy nowe filmy. Każdy z innego działu: autobusowy, kolejowy i tramwajowy. Ten pierwszy powstał w Katowicach, w dniu 16 kwietnia 2019. Na al. Korfantego nagrałem wówczas kilka pojazdów miejskich przewoźników. Np. Jelcz M125M z PKM Katowice, czy MAN Lion`s City G z PKM Sosnowiec. Autobusy te będą także bohaterami oddzielnego wpisu.

Drugi z nowych filmów przedstawia spalinowy zespół trakcyjny SN84-003 ze Stowarzyszenia Kolejowych Przewozów Lokalnych (SKPL) w różnych rejonach Krakowa: Kraków Płaszów, wiadukt nad ul. Powstańców Wielkopolskich, Kraków Główny i Kraków Lubocza. Grudzień 2020 i styczeń 2021. Pojazd obsługuje pociągi TLK „Wetlina” z Zagórza do Krakowa Głównego i TLK „Bieszczady” z Krakowa Głównego do Zagórza. 

SN84 w Krakowie będzie bohaterem oddzielnego materiału.

Ostatni z opublikowanych filmów to tramwajowy materiał z Krakowa. Ponownie zapraszam na al. Andersa, w rejon przystanku „DH Wanda”. W dniu 25 września 2020 powstała tam druga część prezentowanego wcześniej nagrania.

Zobaczycie na nim np. potrójne Konstale 105Na na linii 52. Będą także stopniowo znikające z ulic miasta „wiedeńczyki”. Na końcu nagrania pojawi się jedyny taki wagon w Polsce i na świecie, czyli Protram 405N-Kr.

Poszczególne z powyższych tramwajów także dokładniej opiszę w oddzielnym wpisie.

Jelcz 317 z PZZ

 

Ciągnik siodłowy Jelcz 317 po raz ostatni (i jednocześnie po raz pierwszy) pojawił się w Blogu Transportowym dość dawno temu, bo w 2012 roku (tu link). Tamten pojazd niestety był fotografowany przez płot, więc nie mogłem pokazać go w całej okazałości. Bohater tego wpisu na szczęście jest doskonale widoczny. 

Został on sfotografowany w 1977 roku na terenie Młynu Białołęka w Warszawie. Nie jest to jednak dokumentacja fotograficzna mojego autorstwa. Korzystam z niesamowitych zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego. Pośród nich jest wiele materiałów dotyczących środków transportu.

Młyn Białołęka powstał w latach 70-tych ubiegłego wieku i niestety obecnie już nie funkcjonuje. Pozostała zabudowa wykorzystywana jest do innych celów. W roku 1977, w którym wykonano opisywane zdjęcie działał prężnie i wręcz wzorcowo, korzystając z transportu samochodowego, kolejowego i wodnego. Jego pracę udokumentowała Grażyna Rutowska (1946-2002) - fotoreporterka i dziennikarka.

Jelcz 317 należy do (zgodnie z napisem na drzwiach) Okręgowego Przedsiębiorstwa Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego „PZZ” w Warszawie. Jego rejestracja to 9564-?X (przedostatnia litera niestety nie jest czytelna, dla Warszawy powinna być „W”). W roku 1976 obowiązywały już nowe wzory tablic rejestracyjnych, więc to rocznik z zakresu 1970 – 1976. Skąd ten wniosek? Ponieważ produkcja seryjna Jelcza 317 rozpoczęła się w roku 1971, a trochę wcześniej, w roku 1970 była seria próbna 10 egzemplarzy, jak podaje Wojciech Połomski, autor serii książek o historii Jelcza, które bardzo polecam.

Na temat Jelczy 317 w różnych źródłach dostępnych jest dość sporo informacji. Natomiast o dołączonej do omawianego ciągnika siodłowego naczepie MN 171 nie znalazłem niczego. Natrafiłem jedynie na ogłoszenie o sprzedaży takiego pojazdu zamieszczone w „Tygodniku Płockim”, nr 41 (851) z dnia 9 października 1988. Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego „PZZ” w Płocku oferowało w nim pośród innych pojazdów naczepę „MN 171 M (zbiornikowa do ciągnika Jelcz) r. pr. 75 nr rej. PLS 409S zuż. 75% nr podw. 031 cena wyw. 1180.450 zł”. Użytkownikiem był Zespół Spichrzy i Młynów w Kutnie.

Stąd wniosek, że podstawowym (a może jedynym) użytkownikiem tych naczep były przedsiębiorstwa PZZ. Niestety nie ustaliłem producenta.

Jelcz 317 z naczepą zbiornikową do przewozu zboża MN 171 w trakcie załadunku na terenie Młynu Białołęka. Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe.

Zbliżenia na fragmenty tego niezwykłego zestawu. Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe.

Na terenie młyna w warszawskiej Białołęce pani Grażyna Rutowska sfotografowała także inne ciężarówki, np. Stara 200. Tę część zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego pokażę w terminie późniejszym. 

Brno – tramwaje (5), náměstí Svobody i ul. Rašínova

 

Ponownie zapraszam na brneński rynek, czyli náměstí Svobody (tu link do ostatniego materiału). Tym razem prezentuję zdjęcia tam wykonane oraz na sąsiedniej ulicy - Rašínova.

Przez náměstí Svobody w stronę ulicy Rašínova jedzie Škoda 03T6 Anitra o numerze taborowym 1807. Rocznik 2003. Wagon nie obsługuje żadnej linii - to nauka jazdy. 13.08.2016.

Ponownie Anitra o numerze taborowym 1807. Tym razem już w zwykłym ruchu liniowym - obsługuje linię nr 4. Pierwsze zdjęcie wykonałem na ul. Rašínova, drugie na pl. Wolności. 14.08.2016.

Brneński rynek, czyli plac Wolności otoczony jest ciekawą zabudową. Tamtejsze tramwaje przejeżdżają między innymi obok takiej kamienicy. To Dům pánů z Lipé, czyli po polsku Dom Panów z Lipy, bądź jak kto woli pałac Schwanza. To renesansowa kamienica mieszczańska przy Náměstí Svobody 17, zbudowana w latach 1589-1596 przez architektów włoskich, Antonio Gabriego i Giorgio Gialdiego dla handlarza win, Krzysztofa Schwanza. 13.08.2016.

Wjazd na náměstí Svobody od strony ulicy Masarykova. 13.08.2016.

Wagon KPS mv6.2 #99 z 1941 roku był już prezentowany w jednym z wcześniejszych materiałów o tramwajach z Brna (część o ul. Masarykova). Kursując na linii turystycznej H często mnie mijał w różnych rejonach centrum. Tu zmierza w stronę głównego dworca kolejowego. Na górnym zdjęciu udokumentowałem go na ul. Rašínova. Pozostałe to przejazd przez rynek, czyli náměstí Svobody. Własność Technickégo muzeum v Brně (Muzeum Techniki w Brnie). 13.08.2016.

Dopravní podnik města Brna swoje przegubowe Tatry modernizował w różny sposób. Tu wagon typu K2R03-P, ze zwykłego K2 przerobiony w roku 2000. Rocznik 1974, od samego początku z numerem taborowym 1040. Na zdjęciach w trakcie obsługi linii nr 9 w dniu 13.08.2016. Na ul. Rašínova (postój na przystanku „Náměstí Svobody”) i w trakcie przejazdu przez rynek. Wagon #1040 nadal jest eksploatowany.

Ta Anitra #1809 również pojawiła się we wcześniejszych brneńskich wpisach. To rocznik 2003. Na zdjęciu w trakcie obsługi linii 4 na ul. Rašínova, bezpośrednio po zjechaniu z náměstí Svobody. 13.08.2016.

Škoda 13T  #1905 z roku 2008. Dopravní podnik města Brna nadał jej imię Evelínka. Ulica Rašínova. Wagon obsługując objazdową linię 12 za chwilę wjedzie na náměstí Svobody. Obok widoczna prezentowana powyżej Anitra #1809. Biała wieża w tle to kościół św. Jakuba. W jego podziemiach można zwiedzać cmentarz ofiar epidemii i wojen - eksponowane w różny sposób kości. 13.08.2016. 

Ulica Rašínova. Na przystanku „Náměstí Svobody” jako linia nr 12 w kierunku muzeum techniki stoi

Škoda 13T5 #1922. Dopravní podnik města Brna nadał jej imię Anička. To rocznik 2010. 14.08.2016.

Kolejna Anitra, tym razem pokryta reklamą (Olympia - centrum handlowe). Dokładnie to Škoda 03T6, którą oznaczono numerem 1812. Rocznik 2004. Ul. Rašínova, przystanek „Náměstí Svobody”. Wagon obsługuje linię nr 9 w kierunku pętli Juliánov. 13.08.2016.

Oprócz zdjęć, wówczas powstał także materiał filmowy. Zobaczycie na nim tramwaje przejeżdżające przez náměstí Svobody i ul. Rašínova, w tym historyczny KPS mv6.2 z 1941 roku. Kadr rozpoczynający się po przejeździe Tatry K2R03-P #1040 to już inna lokalizacja – Moravské náměstí (plac Morawski) i wagon Pragoimex VarioLFR.E o numerze 1599. Pojazdy tam udokumentowane będą bohaterami kolejnych wpisów.

W następnej, szóstej już części tramwajowej relacji z Brna nie będzie zdjęć mojego autorstwa. Zajmę się tematem strony internetowej pokazującej rzeczywistą lokalizację poszczególnych wagonów. Brno online.

Link do pierwszego wpisu o tramwajach z Brna.

Golden Dragon w Krakowie

 

Przyznam, że spotkania z przedstawicielem tej marki nie spodziewałem się. Na dworzec Kraków Płaszów trafiłem z celem dokumentowania SN84 z Zagórza. 

Przy dworcu był też zaparkowany Renault, który pełni funkcję krakowskiego „streetbusa” (tu wpis na jego temat). Poszedłem więc go obfotografować, a przy okazji zrobiłem też kilka zdjęć jakiegoś białego autobusu, który stał na placu Braci Dudzińskich. Nie zajmowałem się nim zbytnio, bo po czekaniu na pociąg byłem dość zmarznięty i jak najszybciej chciałem wracać do domu.

Kiedy przeglądałem zdjęcia okazało się, że ten biały autobus (pierwotnie i pospiesznie uznałem go za jakiegoś lokalnego Irizara) to totalna egzotyka na polskich drogach. Produkt chiński. Dość oryginalna marka: Golden Dragon. Dokładnie model XML6121J. 

Autobus obsługiwał kolejową komunikację zastępczą. Niestety ponieważ nie sfotografowałem go z przodu, nie wiem, jaki pociąg zastępował.

Pojazd ma rejestrację KR 2RF18. To rocznik 2013. Własność krakowskiej firmy Adam-Tours. Autobus wcześniej był eksploatowany w Norwegii. 

Golden Dragon XML6121J z firmy Adam-Tours na pl. Braci Dudzińskich. 3.01.2021.

Golden Dragon jest jednym z 10 największych chińskich producentów autobusów. Firma ta powstała w 1992 roku, w miejscowości Xiamen.

Oferta Golden Dragona jest dość bogata. Obejmuje autobusy miejskie, lokalne i dalekobieżne. Także z napędem elektrycznym i gazowym, w tym przegubowe.

Przykład obecnej oferty tego chińskiego producenta: elektryczny Golden Dragon Pivot E18. Źródło: Golden Dragon.

W Internecie można znaleźć informację, że firma Adam-Tours posiada jeszcze jednego, takiego samego Golden Dragona.

Na temat chińskich ciekawostek na polskich drogach pisałem już wcześniej. Tu link do materiału o autobusie marki King Long kursującym do Mielca.

Czech Raildays 2019 (4) – Siemens-Duewag RegioSprinter

 

Po prezentacji polskiego elektrowozu Dragon (tu link) pora na obiecany zielony autobus szynowy.

To RegioSprinter. Trójczłonowy pojazd wyprodukowany przez niemiecką firmę Siemens-Duewag. Czyli dawny Duewag przejęty przez Siemensa. W latach 1995 – 1999 powstało 39 egzemplarzy. Obecnie są one eksploatowane w Niemczech, Austrii, Danii i Czechach.

Pojazd pokazany w Ostrawie oznaczono jako 654 005-7. Rocznik 1995. To własność firmy AŽD Praha, która od 15 grudnia 2019 obsługuje linię kolejową U10, będącą częścią Zintegrowanego Systemu Transportowego kraju usteckiego (stolica Ústí nad Labem). Prezentacja na targach była elementem promującym nowego przewoźnika. Linia U10 łączy miejscowości Most i Litoměřice. Jej długość to 51 km, które pokonywane są w czasie około godziny i 10 minut. Częstotliwość kursów: raz na godzinę.

Regularne pociągi pasażerskie na trasę Most - Litoměřice horní nádraží ostatni raz wyjechały w 2007 roku. Potem pojawiały się tam tylko pociągi o charakterze turystycznym o różnej częstotliwości kursowania. Linia ta określana jest jako Švestková dráha, czyli „Śliwkowa kolej”. Nazwa ta wywodzi się z okresu przed drugą wojną światową, kiedy w rejonie przebiegu tej linii kolejowej znajdowały się liczne sady śliwkowe i obsadzone tymi drzewami aleje. 

AŽD Praha użytkuje łącznie cztery RegioSprintery. Oprócz pokazanego w Ostrawie 654 005-7, są to także pojazdy o numerach 654 007-3, 654 008-1 i 654 010-7. Wszystkie pierwotnie były eksploatowane w Niemczech.

Pojazdy te są przystosowane do przewozu 165 pasażerów, w tym 100 na miejscach siedzących i 65 stojących. Prędkość maksymalna: 100 km/h.

Zmodernizowany RegioSprinter nr 654 005-7 dla AŽD Praha. 11.06.2019.

Wnętrze kabiny maszynisty w RegioSprinterze. 

RegioSprinter nr 654 005-7, wnętrze pojazdu.

Plakat reklamujący „Śliwkową kolej” umieszczony wewnątrz RegioSprintera. Film prezentujący te pojazdy w ruchu dostępny pod tym linkiem.

Kończąc wpis o RegioSprinterach nie mogę pominąć informacji o moim zdaniem najciekawszym wykorzystaniu tych autobusów szynowych. Dotyczy ono taboru eksploatowanego przez niemieckiego przewoźnika Vogtlandbahn. Pojazdy te wjeżdżają do centrum miasta Zwickau, korzystając z torowiska tramwajowego (splot trzech szyn, bo tramwaje mają tam rozstaw szyn 1000 mm). 

W roku 2019 obchodzono dwudziestą rocznicę uruchomienia tego kolejowo-tramwajowego rozwiązania. W inauguracji wziął udział między innymi skład złożony z dwóch sprzęgniętych RegioSprinterów (tu link do filmu).

Około 10 lat temu byłem w Zwickau, ale niestety mimo podjętej próby, nie udało mi się znaleźć przystanku, z którego odjeżdżają autobusy szynowe – wtedy jeszcze Internet za granicą był dość drogi, papierowej mapy nie miałem, a o tym, że będę w centrum tej miejscowości dowiedziałem się dosłownie w ostatniej chwili. Na szczęście zgromadziłem materiały tramwajowe i autobusowe.

W kolejnej części relacji z ostrawskich targów pokażę lokomotywę serii 744. Tu link do tego materiału.

Pierwsza część relacji z targów Czech Raildays 2019.

Nova Makhala (3) – ponownie GAZ, ale także UAZ

 

Pora na kolejną porcję ciężarówek udokumentowanych przez Google w bułgarskiej miejscowości Nova Makhala (Нова Махала). Tu link do wcześniejszego materiału. 

Nim opiszę następne pojazdy, zajmę się nazwą miejscowości. Przyznam, że zawsze wyświetlała mi się ona w wersji angielskiej, czyli Nova Makhala. Stąd tytuły poszczególnych wpisów. Jest jednak przyjemniejsza dla polskiego ucha nazwa: Nowa Machała.

Marka GAZ zdecydowanie dominowała w Nowej Machale. Zaczynam więc od kolejnych jej przedstawicieli. Na początek coś najstarszego, czyli terenowy GAZ 63. Wokół niego dość sporo błota. Kabinę chyba niedawno pomalowano, więc ten weteran szos najprawdopodobniej był wówczas sprawny i eksploatowany.

Pośród błota, na wzniesieniu pozuje kolejny oldtimer z Nowej Machały, czyli GAZ 63. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

GAZ 53 to zdecydowanie najpopularniejsza ciężarówka w Nowej Machale. Na poniższych zdjęciach pozuje razem z UAZ-em, pewnie typu 469 (oznaczenie wersji wojskowej) lub 469B (wersja cywilna), bo wygląda na dość starego (sprzed 1985 roku, w którym nastąpiła zmiana oznaczeń). UAZ jest mocno skorodowany. 

GAZ 53 i UAZ 469B (prawdopodobnie) odpoczywają na poboczu. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

W innej części tej obfitującej w stare pojazdy bułgarskiej miejscowości firma Google udokumentowała kolejny duet GAZ 53 i UAZ. Tym razem terenowa osobówka jest zadbana i wygląda na nowszą, więc to może model 31512. Natomiast GAZ ma dość ciekawą maskę – poplamiona lub obdarta. Taki „dalmatyńczyk”. 

GAZ 53 „dalmatyńczyk” i UAZ. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

Kolejny GAZ 53. Tym razem niekompletny - bez jednego z bliźniaczych kół. Na dachu kabiny widoczne wgniecenie, więc coś większego w nią uderzyło.

Pozbawiony jednego z kół GAZ 53. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

W dalszej części wirtualnej  wędrówki po Nowej Machale pokażę kolejny pojazd marki GAZ. Tym razem będzie to straż pożarna. Pojawią się też Kamazy i IFA.