TransExpo 2022 (8) – NesoBus

 

Pozostając w temacie kieleckich targów TransExpo 2022, po prezentacji autobusów Irizar (tu link), pora na wodorowego NesoBusa.

To ówczesna autobusowa nowość. Nowy producent i stworzony od podstaw produkt. Wyłącznie wodorowy. Zaprojektowany (wygląd zewnętrzny oraz wnętrze) przez znaną włoską firmę Torino Design. Ogniwa paliwowe wytwarza Ballard (światowy lider w tej dziedzinie), a zbiorniki wodorowe dostarcza Hexagon (firma specjalizująca się w takiej produkcji).

NesoBus to dzieło spółki PAK-PCE Polski Autobus Wodorowy, którą tworzą Grupa Polsat Plus i ZE PAK (wytwórca energii). 

Jak podaje producent (jednocześnie tłumacząc, skąd wzięła się nazwa NesoBus): „Nasz autobus wodorowy ‘Nie Emituje Spalin i Oczyszcza’ powietrze. Ma zasięg do 450 km, co oznacza, że może być użytkowany bez tankowania przez 2 dni. Jeśli skończy się wodór, tankowanie trwa tylko 15 minut i można cieszyć się z kolejnych 450 km. Dzięki temu nasz w pełni ekologiczny NesoBus nie traci wielu godzin na ładowanie baterii. Zamiast stać i ładować się wiele godzin, cały czas może jeździć”.

„Nasz autobus jest bardzo efektywny - zużywa około 8 kg wodoru na 100 km. Zbiorniki mają pojemność 37,5 kg wodoru, co pozwala na przejechanie ok. 450 km. W teście SORT-2 uzyskał zużycie 5,5 kg wodoru na 100 km”.

„Nasz autobus ma również świetne parametry fizyczne – ma 12 m długości, 2,55 m szerokości, 3,4 m wysokości, jego masa własna to niespełna 13 ton, pomieści do 93 pasażerów, w tym do 37 na miejscach siedzących.”

„Po 65 dniach intensywnych badań poligonowych i laboratoryjnych, obejmujących 40 różnego rodzaju testów realizowanych zarówno w kraju jak i za granicą nasz autobus w kwietniu 2022 roku otrzymał europejską homologację typu pojazdu.”

Obecnie autobusy NesoBus dostępne są tylko w wersji 12 metrowej. Producent obiecuje powiększenie oferty także o pojazdy przegubowe. Docelowo wszystkie NesoBusy mają powstawać w nowej fabryce w Świdniku.

Pokazany w Kielcach NesoBus wyróżniał się wnętrzem. Wyjątkowym, niespotykanym w codziennej eksploatacji i powiedzmy bardzo demonstracyjnym – biała tapicerka siedzeń. 

NesoBus 12 pokazany w trakcie targów TransExpo 2022. 12.10.2022.

Wnętrze autobusu wodorowego NesoBus 12. Uwagę zwraca biała tapicerka, czyli kolor, który nie jest stosowany w komunikacji miejskiej.

Fragmenty specyfikacji technicznej NesoBusa 12. Screeny ze strony producenta: www.nesobus.pl.

Pokazany w Kielcach NesoBus to egzemplarz testowy z 2021 roku. Jeszcze przed targami można go było zobaczyć (i podróżować nim) na ulicach Gdańska i Wrocławia. Następnie kursował między innymi po Warszawie, Lublinie, Szczecinie i Sosnowcu.

Autobusy NesoBus są już w stałej eksploatacji. Pierwsze egzemplarze trafiły w 2023 roku do Rybnika. Łącznie dostarczono tam 20 egzemplarzy. Kolejne 10 sztuk jest użytkowanych przez spółkę Gdańskie Autobusy i Tramwaje.

Pojawiają się także nowe zamówienia. Przykładowo 26 NesoBusów ma trafić do miasta Chełm. Zakończenie dostaw planowane jest w terminie do 30 października 2025.

W następnej części relacji z TransExpo 2022 dla odmiany nie pokażę żadnego nowego pojazdu. Będzie trochę historii, czyli Autosan H9-35.

Część nr 9 - Autosan H9-35.

Relacja z TransExpo 2018.

Relacja z TransExpo 2016.

Relacja z TransExpo 2010.

Początek relacji z TransExpo 2022.

Nowe filmy – czerwiec 2024

 

W czerwcu 2024 na kanale Lukaszwo – Transport Movies pojawiły się cztery nowe materiały filmowe. Jeden większy jakości 4K oraz trzy małe typu „shorts”. Tematyka kolejowa, autobusowa i tramwajowa.

Film jakości 4K jest już znany czytelnikom Bloga Transportowego. Prezentowałem go we wpisie dotyczącym Industriady 2024. Tu link do tego materiału. 

Fragment filmu. Pociągi specjalne na stacji Bytom Karb Wąskotorowy. W drogę do Tarnowskich Gór szykuje się Lxd2-374, a parowóz TKb27-2002 niedawno wrócił z Bytomia Wąskotorowego.

Fragment filmu. Lxd2-374 ze składem pociągu do Tarnowskich Gór zmierza w stronę peronu.

Film prezentuje dwie lokomotywy ze składami pasażerskimi oraz ich przejazdy solo w trakcie manewrów. Zobaczycie parowóz „Ryś”, czyli TKb27-2002, a także spalinowego „Rumuna” o oznaczeniu Lxd2-374. Nagrywałem 1 czerwca 2024.

Pozostając w temacie kolejowym, zapraszam do Szwecji. Dokładniej do Göteborga, na tamtejszy dworzec centralny. Krótki film typu „shorts” przedstawia odjazd wyjątkowego pociągu. Jeden z nielicznych złożonych z lokomotywy i wagonów (na stacji przewaga zespołów trakcyjnych) oraz jedyny nocny wyruszający z tego miasta.

To pociąg nr D74 w relacji Göteborg Central (19:29) – Umeå (8:04) / Duved (9:17). Prowadzi go elektrowóz serii Rc6 nr 1399. Rocznik 1986, producent ASEA (Allmänna Svenska Elektriska Aktiebolaget). Nagranie powstało 2 maja 2024.

Ten wyjątkowy pociąg będzie bohaterem oddzielnego wpisu w Blogu Transportowym.

Zdjęcie to link do filmu Shorts - ASEA z nocnym pociągiem.

Dwa ostatnie czerwcowe filmy przedstawiają historyczne tramwaje kursujące po stolicy Małopolski w ramach Krakowskiej Linii Muzealnej 2024. Miejsce nagrania: pl. Wszystkich Świętych. 23 czerwca 2024.

Na pierwszym z nich zobaczycie wypożyczony z Warszawy wagon Konstal 13N nr 503, który obsługuje linię 0 do pętli Cichy Kącik. W przeciwną stronę zmierza krakowski Konstal 102Na nr 210 na linii 7 do pętli Dąbie.

Zdjęcie to link do filmu Shorts - Konstale 13N i 102Na na krakowskim pl. Wszystkich Świętych.

Drugi z tramwajowych „shortsów” to wypożyczony z Poznania Konstal 102Na nr 71 na linii specjalnej 7 w stronę pętli Krowodrza Górka.

Zdjęcie to link do filmu Shorts - poznański Konstal 102Na obsługujący linię nr 7.

Konstale z Warszawy i Poznania już niedługo będą bohaterami oddzielnego wpisu w Blogu Transportowym.

Trzy powyższe filmy typu „shorts” są autorstwa mojej żony.  

Göteborg – atrakcje, promem po Archipelagu Południowym (2)

 

Ponownie zapraszam do Szwecji, a dokładniej do Göteborga. Pierwszy materiał dotyczący rejsów po tamtejszym Archipelagu Południowym dostępny jest pod tym linkiem. 

Na początek kolejne zdjęcia tamtejszych promów i innych statków.

Prezentowany już we wcześniejszym wpisie prom Fröja na terenie przystani Saltholmen. Za ponad godzinę obsłuży on kurs linii 283 do Brännö Rödsten. 3.05.2024.

Przystań Saltholmen. Promy Vesta i Skarven mają przerwę w obsłudze pasażerów. Przed nimi widoczne słupki z podanymi numerami stanowisk (np. C5). Oznaczenia te są wyświetlane na elektronicznej tablicy bieżących odjazdów oraz w aplikacji ToGo. 3.05.2024. Vesta to rocznik 1998. Ma ona mocny kadłub ze stali odpornej na lód, dzięki czemu może być eksploatowana nawet podczas surowych, mroźnych zim. Powstała w Norwegii (Båtservice Holding w Mandal). To już druga obsada nazwy Vesta w Styrsöbolaget. Pierwszy taki prom był eksploatowany w latach 1937 - 1995, obecnie pod imieniem Rex można zobaczyć go w Sztokholmie. Prom Skarven to 1981 rocznik. Konstrukcja aluminiowa, dlatego na Archipelagu Południowym jest wykorzystywany głównie w trakcie letniego rozkładu jazdy. Pierwotnie na górnym pokładzie miał kawiarnię, która została zlikwidowana po rozpoczęciu eksploatacji nowej Ylwy w 1989 roku. 

Zbliżenie na prom Skarven. 3.05.24.

Zbliżenia na prom Vesta. 3.05.24.

Przystań Saltholmen. Przerwę w obsłudze pasażerów ma także szybki katamaran Rivö. Rocznik 2010. Jego prędkość przy pełnym obciążeniu wynosi 28,5 węzła. Dla porównania, maksymalna prędkość Skarvena to 13,5 węzła. Bliźniacza jednostka to prom Valö, który we wcześniejszym wpisie został zaprezentowany w formie dynamicznej.  

Obok promu Rivö cumował statek turystyczny Lyrön z firmy Börjessons. Nie jest on dostępny w ofercie transportu publicznego Västtrafik. To statek czarterowy, wynajmowany np. do rejsów po Archipelagu Południowym. Rocznik 1973, modernizacja 2006 - 2013. Prędkość maksymalna 19 węzłów, pojemność max. 148 pasażerów. 3.05.2024.

Szybki katamaran Valö jako linia 281 do Vrångö pokonuje odcinek pomiędzy Saltholmen i Köpstadsö. 3.05.2024.

Widok z promów obsługujących Archipelag Południowy to oprócz piękna przyrody i charakterystycznej skandynawskiej architektury także różnego rodzaju duże statki, które przepływają rzeką Göta lub cumują w tamtym rejonie. Tu wycieczkowiec AIDAluna (rocznik 2009), a obok statek towarowy Freesia Seaways armatora DFDS (rocznik 2005). Ten drugi stale obsługuje trasę do Immingham w Anglii, przewożąc np. ciężarówki i kontenery ISO. 3.05.2024.

Z cieśniny Kattegat do rzeki Göta właśnie wpłynął kontenerowiec Beate. Rocznik 2005. Pływa on pod niemiecką banderą dla duńskiej firmy Unifeeder. 

Charakterystyczne dźwigi z portu w Göteborgu. Ze względu na swój kształt nazywane żyrafami. 

Charakterystyczne dla archipelagu skałki, a w tle kontenerowiec Penang Bridge. Rocznik 2009 pływający pod banderą Panamy.

Archipelag Południowy regularnie mijają także wielkie promy. Tu Stena Danica rozpoczynająca właśnie rejs do duńskiego Frederikshavn. 

Silvertärnan, czyli tłumacząc Srebrna Gwiazda, jako linia 282 w skróconej wersji z Styrsö Tången (pełna trasa z Brännö Husvik) do Saltholmen zbliża się do przystani Asperö Östra. 3.05.2024. Prom ten powstał w 1986 roku. Ma wzmocniony aluminiowy kadłub, który pozwala również na rejsy po oblodzonym szlaku wodnym.

Tuż obok przystani promowej Saltholmen cumują liczne małe łodzie, żaglówki. Teren ten jest ogólnodostępny. Można także spacerować po tamtejszych skałkach. Miejscowi przyjeżdżają tam na kąpiele słoneczne. Wodne oczywiście także. 3.05.2024.

Widok z promu Ylva na tor wodny pomiędzy wyspami Asperö i Rivö. 3.05.2024.

Prom Fröja jako linia 283 do Brännö Rödsten kilka minut wcześniej wypłynął ze Saltholmen i zbliża się do pierwszego przystanku - Asperö Östra. 3.05.2024.

Archipelag Południowy znajduje się w tej samej strefie biletowej Västtrafik, co całe miasto Göteborg i kilka okolicznych miejscowości. To strefa A. Najkorzystniejszym rozwiązaniem jest zakup biletu 24 godzinnego za 115 koron (około 42 zł). Pozwala on na nieograniczoną ilość przejazdów w strefie A autobusami, tramwajami i promami. Jeżeli planujemy dłuższy pobyt, to warto kupić bilet 3-dniowy za 230 koron (około 84 zł). Nie ma biletu na 48 godzin.

Ewentualnie można zdecydować się na bilety jednorazowe za 36 koron (około 13 zł). Taki bilet jest ważny przez 90 minut. 

Bilety można kupować w stacjonarnych punktach sprzedaży, w pojazdach (bilet zostaje zapisany na karcie płatniczej – jedna karta, jeden bilet) oraz korzystając z bezpłatnej aplikacji ToGo. Osobiście polecam to ostatnie rozwiązanie. Bilety przez aplikację kupujemy szybko (ważne, aby jeszcze przed wyjazdem do aplikacji podpiąć kartę płatniczą/kredytową) i cały czas mamy podgląd na informację, jaki czas pozostał do końca ważności biletu. Aplikacja ma też wiele przydatnych funkcji, np. podaje bieżące odjazdy z najbliższego przystanku. Po wybraniu danego kursu, wyświetla się cała jego trasa z podanymi godzinami. To rozwiązanie jest szczególnie przydatne, np. w trakcie podróży po archipelagu. 

Przykładowe screeny aplikacji ToGo dla połączeń w sieci Västtrafik. Po lewej bieżący rozkład wybranego rejsu linii 283 do Brännö Rödsten. Po prawej ekran kupowania biletów - wybrana opcja dobowego na strefę A za 115 koron.

Bezpośredni dojazd z centrum miasta do przystani promowej Saltholmens Brygga zapewnia kończąca trasę w jej pobliżu linia tramwajowa nr 11 (w okresie letnim jest tam także wydłużana linia nr 9). Można także dojechać autobusem linii 114 z pętli Brunnsparken.

Miasto Göteborg pojawi się w Blogu Transportowym jeszcze wiele razy. Na pewno powrócę do tematu promów pływających w ramach komunikacji miejskiej. Będą to np. jednostki obsługujące centrum miasta.