Bohumin, Dzień Kolei 2023 – dojazd z Leo Express

 

W sobotę, 23 września 2023 w Polsce odbywało się kilka imprez komunikacyjnych. Np. Tramwaje Śląskie zorganizowały dzień otwarty – zwiedzanie zajezdni w Będzinie. Natomiast na Galę Parowozów zapraszało muzeum z Jaworzyny Śląskiej. W temacie parowozowym można było się wybrać także do Doliny Popradu, którą w ramach Małopolskich Szlaków Turystyki Kolejowej przemierzał parowóz Ty2-911 ze skansenu w Chabówce. Ciekawie działo się również za granicą. 

Nasz wybór padł na imprezę u południowych sąsiadów. Koleje Czeskie już od dłuższego czasu na swoich mediach społecznościowych reklamowały wydarzenie pod nazwą Národní den železnice 2023. Tym razem na lokalizację wybrano znajdujący się tuż przy polskiej granicy Bohumin. W takim wydarzeniu już kiedyś uczestniczyłem – tu link do relacji z 2015 roku. 

Lista pojazdów biorących udział w wydarzeniu była imponująca. Przewidziano np. aż cztery czynne parowozy (433.001 „Skaličák”, 464.202 „Rosnička” – więcej o nim tutaj, 477.013 „Papoušek” i 475.111 „Šlechtična”) i siedem historycznych spalinówek (w tym „Gagarin”). Oprócz nich jeszcze sporo różnych historycznych i współczesnych pojazdów (także z Polski), które będę systematycznie prezentował.

Niestety miałem poważne obawy, czy wyjazd ten na pewno będzie miły i przyjemny. Koleje Czeskie chwaliły się, że w trakcie już zrealizowanych regionalnych dni kolei były bite rekordy frekwencji. Siedem tysięcy osób w Pradze, po pięć tysięcy w innych lokalizacjach. To wielkie tłumy, które nie sprzyjają fotografowaniu poszczególnych pojazdów i są dość mocno uciążliwe. Tamtym wydarzeniom towarzyszyła jednak piękna, słoneczna pogoda. Na Bohumin zapowiadano deszcz, który faktycznie padał (niekiedy wręcz ulewnie) i na pewno w jakiś sposób ograniczył ilość odwiedzających, choć i tak było ich dość sporo.

Wstęp na teren ekspozycji był możliwy od 9:00. Z żoną zaplanowaliśmy dotrzeć jeszcze przed tą godziną, aby było jak najmniej osób. Tym razem na środek transportu wybraliśmy kolej. Najbardziej pasujące połączenie zapewniał czeski przewoźnik Leo Express. Jechaliśmy z Krakowa. Co ciekawe, szukając połączenia Kraków – Bohumin w internetowym rozkładzie jazdy PKP Informatyka (strona www.rozklad-pkp.pl) takiego pociągu nie znajdziemy. Wyświetla się on dopiero na odcinku czeskim, czyli od Bohumina do Pragi.  

Pociąg nr LE412, który wybraliśmy kursuje według następującego rozkładu jazdy. Kraków Główny (5:39) – Mysłowice (6:31) – Katowice (6:44) – Katowice Ligota (6:51) – Tychy (7:03) – Rybnik (brak postoju) – Bohumin (8:33/49) – Ostrava hl. n. (8:55/57) – Ostrava-Svinov (9:03/05) - Studénka (9:13/14) - Suchdol nad Odrou (9:21/22) - Hranice na Moravě (9:34/35) - Přerov (9:53/56) – Olomouc hl. n. (10:08/10) - Zábřeh na Moravě (10:30/31) - Ústí nad Orlicí (10:57/58) – Pardubice hl. n. (11:27/28) - Kolín (11:50/51) - Praha-Libeň (12:24/25) - Praha hl. n. (12:31). Odcinek na terenie Polski nie jest obsługiwany codziennie. Koszt jednego biletu Kraków Główny – Bohumin to 42 zł (zakup na ponad miesiąc przed podróżą) dla najtańszej klasy ekonomicznej. 

Na dworzec Kraków Główny dotarliśmy około godziny 5:20. Pociąg LE412 był już podstawiony, ale nie zabierał jeszcze pasażerów. Tworzył go czarny, pozbawiony napisów informujących o przewoźniku, elektryczny zespół trakcyjny Stadler FLIRT nr 480 004-1 z 2012 roku.

Stacja Kraków Główny. Stadler FLIRT nr 480 004-1 przewoźnika Leo Express jako pociąg LE412 do Pragi Głównej. Drzwi jeszcze zamknięte, wsiadać nie wolno. Na pojeździe brak informacji o przewoźniku, co w połączeniu z niecodziennym, czarnym malowaniem pojazdu wzbudzało zainteresowanie osób postronnych. 23.09.2023.

Wnętrze klasy ekonomicznej, którą podróżowaliśmy. Początkowo oświetlenie było wyłączone, co widać na zdjęciach. 23.09.2023.

Fragment wnętrza klasy ekonomicznej już przy włączonym świetle. Gdzieś przed Mysłowicami. Jak widać, dość sporo miejsc pozostawało wolnych. 23.09.2023.

Na większości stacji ktoś się dosiadał, choć dość sporo miejsc pozostawało wolnych. Przyznam, że niezrozumiałe jest dla mnie wprowadzenie postoju na stacji Katowice Ligota, a zrezygnowanie z niego w Rybniku. 

Wnętrze FLIRT-a nr 4 było już trochę zużyte (np. zniszczone rozkładane stoliki), ale i tak podróżowało się w nim wygodnie. Denerwujące były dość częste, czasami dłuższe, postoje na odcinku za Tychami. Ponieważ do Bohumina dotarliśmy planowo, było to zgodne z rozkładem jazdy. Wewnętrzne wyświetlacze pozwalały śledzić aktualną prędkość pociągu. Tylko kilka razy wyniosła ona ponad 90 km/h. Nigdy nie przekroczyła 100 km/h.

Kiedy wysiedliśmy w Bohuminie, od razu było wiadomo, że to tu odbywa się kolejowa impreza. Wszędzie było pełno osób, które fotografowały nadjeżdżające pojazdy. Tych pojawiało się dość sporo, bo ruch w tamtym miejscu jest duży. Wpływ na to mają także polscy przewoźnicy.

Ślepo zakończony tor nr 8 przy peronie pierwszym stacji Bohumin. Kierunek jazdy właśnie zmienił na nim pociąg LE412 z Krakowa Głównego do Pragi. Odjazd o godzinie 8:49.

Ponieważ do otwarcia ekspozycji przygotowanej na Národní den železnice 2023 pozostawało jeszcze ponad 30 minut, zabraliśmy się za dokumentowanie przejeżdżających przez stację pociągów, w tym specjalnych retro w związku z tą niesamowitą imprezą. Przedstawię je w drugiej części relacji. Teraz mały smaczek tego, co było w postaci filmu shorts z pięknym, czerwonym „Gagarinem” (dla Czechów to „Sergej”) na popychu składu specjalnego przez linie przemysłowe. Maszyna o oznaczeniu T679.1529.

Link do filmu shorts - „Sergej” T679.1529 na popychu pociągu specjalnego po bocznicach kopalnianych. 23.09.2023.

Powyższy „Sergej” ma już 50 lat. W następnej części przedstawię jego kolejne ujęcia.

Solaris Trollino w Kanadzie

 

W połowie września 2023 Solaris opublikował ciekawą informację prasową dotyczącą Ameryki Północnej. Dotyczyła ona testów modelu Trollino 12 w Kanadzie.

Oto ten tekst:

W sierpniu trolejbus Solaris Trollino 12 jeździł testowo po ulicach Vancouver w Kanadzie. Prezentacja pojazdu za oceanem to jeden z elementów planu wejścia z ofertą autobusową na rynki Ameryki Północnej, zgodnie ze strategią Grupy CAF i Solarisa, zapowiadaną pod koniec 2022 r.

Po raz pierwszy w historii Solarisa pojazd marki zawitał do Ameryki Północnej. W kanadyjskim Vancouver przez kilka ostatnich tygodni testowany był w regularnym ruchu miejskim trolejbus Solaris Trollino 12. Pojazd wyposażony w dodatkowe baterie mógł jeździć zarówno zasilany energią elektryczną z trakcji trolejbusowej, jak i poza obszarem Vancouver, gdzie sieci trakcyjnej nie ma.

Testy były okazją do zapoznania się z produktem marki Solaris przez przewoźników z Ameryki Północnej. Prezentacja dała też producentowi możliwość zebrania cennych uwag i informacji z użytkowania pojazdu w nieco odmiennych od europejskich warunkach transportu publicznego.

Inicjatywa ta została przyjęta także z entuzjazmem przez lokalną społeczność i miłośników trolejbusów, którzy nie przeoczyli okazji, aby „śledzić” nowy pojazd w trakcie trwających kilka dni testów.

Obecna flota trolejbusowa w Vancouver to 262 pojazdy, które były dostarczone do metropolii w latach 2006 - 2009. Przewoźnik zamierza odnowić swoją flotę do końca obecnej dekady.

Prezentacja Trollino w Vancouver to kolejny krok w ramach realizacji strategii wejścia Solarisa ze swoją ofertą do USA i Kanady. Producent rozważa w najbliższych latach oferowanie na tamtejszych rynkach wyłącznie pojazdów zeroemisyjnych, czyli bateryjnych, wodorowych oraz trolejbusów.

Solaris Trollino 12 na testach w Vancouver. Pojazd skręca z ul. Granville w ul. Cordova. 16.08.2023. Fot. Solaris - materiały prasowe.

Solaris Trollino 12 na testach w Vancouver. 17.08.2023. Fot. Solaris - materiały prasowe.

Prezentacja Solarisa w Vancouver zbiegła się z obchodami 75-lecia trolejbusów w tym mieście. Obecnie jest to jedyna sieć trolejbusów w Kanadzie (po likwidacji w 2009 roku trolejbusów w Edmonton). Jak wspomniano w powyższym materiale prasowym, do jej obsługi wykorzystywane są 262 trolejbusy. Kursują one na 13 liniach, korzystając z ponad 370 kilometrów sieci trakcyjnej. Obsługę pojazdów zapewnia firma Coast Mountain Bus Company. Są to trzy modele, wszystkie kanadyjskiej marki New Flyer. Solowe E40LF (tylko jeden egzemplarz, prototyp nr 2101 z 2005 roku) i E40LFR (187 egzemplarzy z lat 2006 – 2007, nr 2102 – 2289, gdzie 2289 to dawny 2200) oraz przegubowe E60LFR (74 egzemplarze z lat 2006 – 2007 i 2009, numeracja 2501 – 2574).

Trolejbusy w Vancouver są dobrze udokumentowane przez firmę Google, w usłudze Street View.

New Flyer E40LFR nr 2159 w lokalizacji, w której pozował testowy Solaris Trollino 12, czyli na ul. Granville, przed ul. Cordova. Wówczas ten rejon wyglądał trochę inaczej. Trolejbus nie obsługuje żadnej linii. Pełni on funkcję nauki jazdy. Rocznik 2006. Maj 2012. Źródło: Google Street View.

New Flyer E40LFR nr 2215 na dość długiej ul. Granville. Obsługuje on linię nr 14 w kierunku pętli UBC. To rocznik 2007. Sierpień 2011. Źródło: Google Street View.

New Flyer E40LFR nr 2103, czyli jeden z pierwszych przedstawicieli tego modelu na ulicach Vancouver. Rocznik 2006, w roku 2021 przeprowadzono remont pojazdu. Firma Google trolejbus ten udokumentowała na West Pender Street, w trakcie obsługi linii 19 do pętli Stanley Park. Maj 2023. Źródło: Google Street View.

Przegubowy trolejbus, czyli New Flyer E60LFR. W tym przypadku pojazd o oznaczeniu 2524. Rocznik 2007. Obsługuje on linię 10 do pętli Granville. W przeciwną stronę jadą dwa solowe New Flyery, nr 2128 na linii 5 i 2252 także na linii 5. West Pender Street. Maj 2019. Źródło: Google Street View.

W oparciu o usługę Street View, w Blogu Transportowym cyklicznie prezentuję trolejbusy z miast Valparaíso (tu link) i Równe (tu link).

Nowe filmy – sierpień 2023

 

W sierpniu 2023 na kanale Lukaszwo – Transport Movies publikowałem zarówno tradycyjne „duże” filmy, jak i krótkie typu „shorts”. Były to materiały dotyczące ciężarówek, pociągów i tramwajów.

Na początek zapraszam do Egiptu, na spotkanie z kilkoma tamtejszymi ciężarówkami. 

W trakcie wycieczki do Luksoru, nasz autobus zatrzymał się na parkingu przy toalecie, restauracji i kilku sklepach. Było to gdzieś obok przebiegającej przez pustynię drogi nr 60, która łączy miejscowości Kina (Qena) i Safadża (Safaga). Postój ten wykorzystałem do nagrania trzech ciężarówek. Dwie Scanie 113 i Mercedes-Benz Actros.

Fragment filmu. Scania 113 z przyczepą nabiera prędkości po przejechaniu przez progi zwalniające w rejonie miejscowego punktu obsługi podróżnych. 

Fragment filmu. Mercedes-Benz Actros z dużym numerem taborowym „5” na szybie wiezie spory, wystający ponad burty ładunek.

Moja miejscówka była bardzo dobra, bo ciężarówki dawały tam pokaz swojej mocy, powoli rozpędzając się po wcześniejszym spowolnieniu na progach zwalniających. Być może dawniej znajdował się tam punkt kontrolny (jest ich dość sporo w Egipcie) i dlatego wymuszano powolną jazdę.

Warto zwrócić uwagę na to, że egipskie rejestracje są zamontowane na wcześniejszych, europejskich blachach.

Nagrywanie tam było dla mnie dość mocnym, egzotycznym przeżyciem. Trochę oddaliłem się od naszego autobusu, ale wciąż pozostawałem w zasięgu wzroku naszego uzbrojonego w karabin maszynowy ochroniarza. Przyznam, że tylko dlatego, że nasz „opiekun” bacznie mnie kontrolował, zdecydowałem się na odejście od grupy i ustawienie się przy szosie. Kierowcy ciężarówek pozdrawiali mnie klaksonami i generalnie było wszystko w porządku. Ograniczył mnie tylko czas, bo nie mieliśmy zbyt długiego postoju. Oprócz filmu robiłem także zdjęcia i już niedługo zamieszczę większy materiał z tamtego miejsca i całej podróży do Luksoru. To było w sobotę, 3 czerwca 2023.

Kolejny opublikowany w sierpniu 2023 materiał to shorts. Austria, Wiedeń. Dokładnie główny dworzec kolejowy, czyli stacja Wien Hauptbahnhof. Statycznie pokazany elektrowóz węgierskich kolei MÁV (Bombardier TRAXX nr 480 001, rocznik 2010), który przed chwilą przyprowadził opóźniony pociąg EN 346 „Dacia” z Bukaresztu przez Budapeszt. Planowa trasa przejazdu: București Nord (14:07) - Ploiești Vest (14:44) - Brașov (16:30/33) - Sighișoara (19:33/34) - Coșlariu (20:35/50) - Teiuș (20:57/21:02) - Cluj Napoca (22:46/23:03) - Oradea (1:51/53) - Episcopia Bihor (2:01) - Biharkeresztes (1:17/50) -  Püspökladány (2:42/58) - Szolnok (3:53) - Budapest-Keleti (5:20/40) - Budapest-Kelenföld (5:55) - Győr (7:00/02) - Hegyeshalom (7:29/32) - Wien Hbf (8:21). Nagrałem go o godzinie 10:30, więc opóźnienie miał dość spore. Na początku składu wagony rumuńskich kolei CFR. 

Na sąsiednim torze, w tle widoczny elektrowóz austriackich kolei ÖBB. To maszyna 1144 259 z roku 1993. Produkt firmy SGP, pierwotnie pod oznaczeniem 1044 259. Lokomotywa ta przyprowadziła opóźniony pociąg Nightjet nr NJ 40294 z Włoch. Jego relacja to: Ancona (21:15) – Pesaro (21:52/55) – Rimini (22:24/27) – Bologna Centrale (23:35/45) – Villach Hbf (3:57/4:18) – Klagenfurt Hbf (4:38/40) – Wien Hbf (8:52).

Nagrywałem 20 czerwca 2023.

Link do filmu shorts - Bombardier TRAXX nr 480 001 kolei MÁV.

 

Kolejny shorts również powstał na głównym wiedeńskim dworcu kolejowym. Przedstawia on lokomotywę spalinową 2070 082 (producent Vossloh), która zabiera ze stacji przyprowadzony przez elektrowóz 1044 259 skład dziewięciu wagonów pociągu NJ 40294 z Ancony. 

Link do filmu shorts - Vossloh nr 2070 082 zabiera wagony pociągu NJ 40294 z włoskiej Ancony. 

Ostatni z sierpniowych materiałów to film prezentujący tramwaje w niemieckim Cottbus. W centrum miasta udokumentowałem dwa wagony Tatra KTNF6 na linii nr 2. Dokładnie pojazdy o numerach 129 i 145. Pierwotnie były to Tatry KT4D, czyli dwuczłonowe wagony produkowane na rynek NRD. W latach 90-tych poddano je modernizacji, dodając nowy środkowy, niskopodłogowy człon. Tak stały się wersją o oznaczeniu KTNF6.

Fragment filmu. Tatra KTNF6 nr 145 na Sandower Straße, obok kościoła ewangelickiego.

Fragment filmu. Tatra KTNF6 nr 129 mija rynek.

Tak te ciekawe pojazdy prezentują się w ruchu. Nagrywałem 30 kwietnia 2023. 

Do tematu tramwajów w niemieckim Cottbus powrócę jeszcze w oddzielnym wpisie. Teraz obiecana w ubiegłym miesiącu informacja o moim nowym kanale YouTube. Nie ma on związku z tematyką Bloga Transportowego. 

Nazwałem go Lukaszwo – Travels, bo to po prostu materiały z podróży. Ciekawe budynki, miejsca. Architektura i przyroda. Na początku dość sporo treści z Egiptu. Przede wszystkim w formacie shorts.

 Zachęcam do oglądania i subskrybowania. 

Tu link do kanału Lukaszwo – Travels.

„Nowe” przegubowce w Oświęcimiu

 

Po raz kolejny wracam do tematu autobusów przegubowych eksploatowanych w Oświęcimiu. Dokładniej do pojazdów będących na stanie tamtejszego MZK. Ostatni raz pisałem o nich w kwietniu 2020 (tu link), gdy zajmowałem się dawnym krakowskim Solarisem Urbino 18. To ex BR723, który w Oświęcimiu otrzymał oznaczenie 46.

Wówczas Solarisowi towarzyszył ostatni z dwóch tamtejszych przegubowych DAB-ów, czyli przedstawiciel modelu 1800B o numerze 66.

Co ciekawe, w roku 2022 tabor MZK Oświęcim powiększył się o trzeciego przegubowca. Również Solarisa Urbino 18, tym razem pozyskanego od MZA Warszawa, gdzie jeździł pod oznaczeniem 8176. Rocznik 2007. W Oświęcimiu otrzymał on numer 48.

Były zatem trzy czynne przegubowce: 46, 48 i 66. Niestety nie na długo, bo DAB uległ awarii i na początku 2023 roku w ruchu pozostały tylko dwa Solarisy.

Jeden z dwóch oświęcimskich DAB-ów 1800B, jednocześnie najdłużej eksploatowany, czyli autobus nr 66. Rocznik 1993, początkowo jeżdżący w duńskim Aarhus, a od roku 2007 w Oświęcimiu. Ulica Powstańców Śląskich, wjazd i postój na przystanku „Dworzec PKP” jako linia 28 do pętli Oświęcim Lodowisko. 6.05.2022.

Razem z DAB-em nr 66 eksploatowany był ex krakowski Solaris Urbino 18 nr 46. Rocznik 2006, w Oświęcimiu od 2019 roku. Na zdjęciach jeszcze w Krakowie, jako BR723. Przegubowiec właśnie opuszcza przystanek początkowy Chełmońskiego Pętla i jako linia przyspieszona 501 udaje się w stronę pętli Bulwarowa. 30.07.2017.

Ostatniego przegubowego DAB-a z Oświęcimia oraz ex krakowskiego Solarisa Urbino 18 możecie zobaczyć na poniższym filmie. Nagrywałem 6 maja 2022.

Obsługującego linię nr 1 Solarisa udokumentowałem na ul. Chemików i al. Słowackiego. W planach było jeszcze nagranie jego odjazdu spod dworca kolejowego, ale niestety nie zdążyłem wysiąść z samochodu. Natomiast DAB-a na linii 28 do pętli Oświęcim Lodowisko nagrałem w rejonie dworca PKP, na ul. Powstańców Śląskich.

Niestety przewoźnik zdecydował o zakończeniu eksploatacji kultowego już DAB-a nr 66. W kwietniu 2023 jako ładunek na naczepie ciągnika siodłowego opuścił teren zajezdni. Tak zakończył się trwający od 2006 roku etap w historii przewoźnika – eksploatacja przegubowych DAB-ów. Wówczas do ruchu wprowadzono autobus nr 58. DAB-y 1800B były następcami Ikarusów 280. Łącznie eksploatowano dwa takie pojazdy (nr 58 i 66).

Wycofanie duńskiego przegubowca nie oznaczało powrotu do liczby dwóch czynnych autobusów klasy mega. Już w marcu 2023 na liniach MZK zadebiutował trzeci Solaris Urbino 18. Także pozyskany z Warszawy. W MZA miał oznaczenie 8137 (rocznik 2007), a w Oświęcimiu otrzymał numer 49.

W przeciwieństwie do ex krakowskiego przegubowca, nabytki z Warszawy nie były przemalowywane. Pozostały w oryginalnym malowaniu.  

Przegubowce MZK Oświęcim na linie wyjeżdżają tylko w godzinach szczytu dni roboczych, w których prowadzona jest nauka szkolna. To właśnie młodzież dojeżdżająca do szkół jest generatorem największego napełnienia oświęcimskich autobusów i zapotrzebowania na tabor przegubowy.

Kiedy autobusy nie są na linii, można je bez problemu zobaczyć w zajezdni przy ul. Leszczyńskiej. Stałym miejscem ich postoju jest rejon przy myjni, czyli przy bramie wjazdowej do obiektu. Są zatem bezproblemowo dostrzegalne z ogólnodostępnego chodnika.

Kiedy są na linii, można ustalić ich lokalizację, korzystając z dostępnego na stronie internetowej MZK podglądu online, ponieważ wyświetlany jest tam również numer taborowy pojazdu. Tu link. Wspaniałe narzędzie, szczególnie jeżeli planujemy np. fotografowanie tamtejszych autobusów.

Moje pierwsze podejście do fotografowania ustawionych na terenie zajezdni ex warszawskich przegubowców nie było zbyt udane. Ze względu na budowę nowej myjni, tabor mega ustawiono na końcu placu postojowego i przysłonięto innymi autobusami. Na samym końcu w żółto-czerwonym malowaniu Solarisy Urbino 18 nr 48 i stojący za nim nr 49. Widoczne również DAB-y 1200B, na pierwszym planie nr 70. 11.04.2023.

Stałe miejsce postoju przegubowców z MZK Oświęcim - przy myjni, w tym przypadku nowej. Solarisy Urbino 18 w komplecie. Od lewej stoi ex krakowski nr 46 i dalej przybysze z Warszawy nr 48 i 49. 17.06.2023.

Oświęcimskie przegubowce już od lat parkują przy myjni. Tu dwa z czterech ostatnich Ikarusów 280, nr 8 (eksploatacja 1990 - 2004) w otablicowaniu linii 4 i nr 7 (eksploatacja 1990 - 2007) z linią 28 w gablotce. Czerwiec 2003.  

Lokalizację oświęcimskich autobusów można śledzić na żywo. Podawany jest także numer pojazdu, więc bez problemu można ustalić, na jakich liniach kursują przegubowce. Tu fragment informacji o ex krakowskim Solarisie nr 46, który w tym przypadku obsługuje linię 28. 29.04.2022. Źródło: www.rozkladjazdy.mzk.oswiecim.pl.

Na linii 32 z miejscowości Chełmek po godzinie 16 wraca ex warszawski Solaris nr 48. 12.04.2023. Źródło: www.rozkladjazdy.mzk.oswiecim.pl.

Co ciekawe, trzy Solarisy Urbino 18 z MZK Oświęcim nie są jedynymi przedstawicielami tego modelu kursującymi po mieście. Oprócz nich w rejonie zajezdni przy ul. Leszczyńskiej jeżdżą także takie pojazdy obsługujące bezpłatną linię łączącą tereny byłych niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych Auschwitz I i Auschwitz II-Birkenau. Jak podaje muzeum, od kwietnia do października częstotliwość kursowania wynosi 10 minut, a od listopada do marca 30 minut. 

Obsługujące muzeum Solarisy Urbino 18 należą do firmy Mirko z pobliskiej miejscowości Brzeszcze. Pierwotnie były eksploatowane przez BVG Berlin, w którego żółtym malowaniu pozostają.

Obok zajezdni MZK Oświęcim, przez ul. Leszczyńskiej przejeżdża Solaris Urbino 18 z firmy Mirko, który obsługuje bezpłatną linię łączącą muzea - tereny byłych niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych Auschwitz I i Auschwitz II-Birkenau. Tu kurs w stronę Brzezinki. Rocznik 2009, ex 4387 w BVG Berlin. W Brzeszczach otrzymał znacznie niższy numer taborowy: 4. 11.04.2023.

Ta sama lokalizacja, lecz inny Solaris Urbino 18 zmierzający do Brzezinki. To nr 1, czyli ex 4405 w BVG Berlin. Także rocznik 2009. 17.06.2023. Obecnie bezpłatne autobusy dowożące do byłych obozów mają inną trasę, kursują przez ul. Więźniów Oświęcimia, co wiąże się z protestami okolicznych mieszkańców (protesty nie dotyczą tylko tej linii, ale całej obsługi muzeum, po otwarciu nowego Centrum Obsługi Odwiedzających na terenie dawnej zajezdni PKSiS Oświęcim). 

Dawniej muzeum miało swoje autobusy, o których pisałem w tym wpisie.