Przystanek Kraków Grzegórzki otwarty

 

W pierwszy weekend września 2023 w Krakowie otwarto dwie ważne inwestycje. Tramwaj do Górki Narodowej oraz przystanek kolejowy Kraków Grzegórzki. To drugie wydarzenie jest tematem niniejszego wpisu.

Przystanek Kraków Grzegórzki jest zlokalizowany w pobliżu najważniejszego krakowskiego dworca – Kraków Główny. Na rozbudowanej obecnie do czterech torów trasie prowadzącej w kierunku rzeki Wisły i dalej przez przystanek Kraków Zabłocie do Krakowa Płaszowa lub po nowej łącznicy w kierunku Skawiny. Używając oficjalnej terminologii, znajduje się on na modernizowanym fragmencie linii kolejowej E-30, na odcinku Kraków Główny Towarowy – Rudzice.

Szacuje się, że ze względu na lokalizację, przystanek ten może być atrakcyjniejszy dla pasażerów, niż sąsiedni Kraków Główny. Czas pokaże, czy tak będzie. Osobiście znam kilka osób, które już zaczęły korzystać z tego miejsca obsługi podróżnych, rezygnując z głównego dworca.

Przystanek Kraków Grzegórzki pasażerów miał już obsługiwać znacznie wcześniej, lecz stan techniczny wiaduktu (dawnego mostu) nad ul. Grzegórzecką i finalnie konieczność jego rozbiórki i odbudowy znacznie wydłużyły czas prowadzenia prac. W końcu jednak nastąpił ten długo oczekiwany moment około sześcioletniej inwestycji. W dniu 3 września 2023 (niedziela) pociągi Polregio i Kolei Małopolskich zaczęły się zatrzymywać w tym miejscu. Około godziny 10:00 na peronie w stronę Krakowa Płaszowa zebrali się dygnitarze, którzy przemawiając oficjalnie otworzyli nowy przystanek. Były zarówno władze Krakowa (Prezydent Miasta Jacek Majchrowski), jak i przedstawiciele władz centralnych kraju (Minister Infrastruktury Andrzej Adamczyk). Wymieniłem tylko te dwie osoby, ale lista ważnych i znanych postaci otwierających przystanek była większa.

Co do samego, zlokalizowanego przy Hali Targowej przystanku, opinie są różne, z naciskiem na brzydki. Dla mnie osobiście konstrukcja ta jest dość neutralna i w pewien sposób ciekawa i oryginalna. Charakteryzuje się ona jednak dużą ilością pustej powierzchni, czyli jest idealnym celem do dewastacji. Jeszcze przed otwarciem pojawili się tam graficiarze. Ich bohomazy wprawdzie zostały zamalowane, ale ślady po nich były niestety dość dobrze widoczne. Najprawdopodobniej bardzo szybko „bazgrolarze” powrócą w to miejsce. 

Kraków Grzegórzki to bardzo dobre miejsce dla osób dbających o kondycję fizyczną. Schodów jest dość sporo, więc serca pasażerów popracują mocniej w trakcie wspinaczki na peron lub w drodze z niego. Ewentualnie można jechać windą (po jednej na peron), choć najprawdopodobniej już niedługo nie będą one zbyt estetyczne.

Poniżej kilka zdjęć, które wykonałem w dniu otwarcia na przystanku Kraków Grzegórzki.

Przystanek kolejowy Kraków Grzegórzki. Dwa perony, a pomiędzy nimi cztery tory. Dwa środkowe dedykowane dla ruchu dalekobieżnego. 3.09.2023.

Przystanek kolejowy Kraków Grzegórzki. Trwa otwarcie. Właśnie przemawia Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski. 3.09.2023.

EN57-2051 z Polregio na przystanku Kraków Grzegórzki. Przy peronie trwają jeszcze uroczystości dotyczące otwarcia tego miejsca. Ezt obsługuje pociąg nr R 34607 „Bolek i Lolek” w relacji Kraków Główny (10:41) - Skawina (11:08) - Kalwaria Zebrzydowska (11:37) - Wadowice (12:01/02) - Andrychów (12:20/26) - Kęty (12:48). Na dalszym odcinku zastępcza komunikacja autobusowa do stacji Bielsko-Biała Główna (13:28). Jednostka ta to ex EN57-1204 z 1978 roku, w 2007 roku w nowosądeckim NEWAG-u zmodernizowana i przenumerowana na EN57-2051. 

W trakcie odjazdu EN57-2051, po torze aglomeracyjnym w stronę Krakowa Głównego przejechały dwa elektrowozy z PKP Intercity. EP09-003 z 1990 roku (w roku 1994 w Starzynach zderzyła się czołowo z ED72-002; oba pojazdy odbudowano, więcej informacji tutaj) i EU07-052 z 1969 roku. Druga z lokomotyw otrzymała historyczne, zielone malowanie.

Z nowego przystanku Kraków Grzegórzki widać stację Kraków Główny. Na pierwszym planie zielona lokomotywa EU07-052 (z prowadzącą ją EP09-003). Po lewej widoczna EP07-1065 (rocznik 1968, ex EU07-024), a w dali niezidentyfikowana EU07 z PKP Cargo.

Kiedy zakończyły się przemówienia, zagrała Krakowska Kolejowa Orkiestra Dęta. Jako pierwsi z lewej strony zdjęć stoją Minister Infrastruktury Andrzej Adamczyk i Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski.

W stronę Krakowa Płaszowa jedzie bez pasażerów Stadler FLIRT o oznaczeniu ED160-011. To rocznik 2015. Jest już po godzinie 11:00. Uroczyste otwarcie przystanku zakończyło się jakiś czas temu. Po peronach czasami spacerują mieszkańcy oglądający ten nowy punkt na kolejowej mapie Krakowa.  

NEWAG Impuls 2, a dokładniej EN78A-001 z Kolei Małopolskich. To 2021 rocznik. Jednostka obsługuje pociąg linii SKA1 nr 33224 w relacji Kraków Lotnisko/Airport (11:17) - Kraków Główny (11:34/38) - Kraków Płaszów (11:45/46) - Wieliczka Rynek-Kopalnia (12:02).

NEWAG Griffin, a dokładniej EU160-004 z PKP Intercity przejeżdża z nierozpoznanym przeze mnie pociągiem przez nowy przystanek Kraków Grzegórzki w stronę Krakowa Płaszowa. Lokomotywa powstała w 2019 roku.

PESA Elf II, a dokładniej EN62A-105 w barwach województwa podkarpackiego, przejeżdża torami dalekobieżnymi jako pociąg regio nr 39300 w relacji Rzeszów Główny (9:31) - Sędziszów Małopolski (9:56/57) - Dębica (10:15/16) - Tarnów (10:39/45) - Bochnia (11:18/19) - Kraków Płaszów (11:53/54) - Kraków Główny (12:01). Mimo, iż zatrzymuje się on na wcześniejszym przystanku Kraków Zabłocie, przez Kraków Grzegórzki przejeżdża bez zatrzymania. Jednostka ta powstała w 2018 roku.

Jeszcze krótki materiał filmowy. Tak zwany „shorts”. Widok na przystanek. Oficjalne przemówienia już się zakończyły i do akcji wkroczyła Krakowska Kolejowa Orkiestra Dęta, którą założono w 1910 roku.

Link do filmu shorts - otwarcie przystanku kolejowego Kraków Grzegórzki. Gra Krakowska Kolejowa Orkiestra Dęta.

Przy okazji powstało ciekawe miejsce do dokumentowania przejeżdżających przez Kraków pociągów pasażerskich. Mam tylko nadzieję, że w myśl nowych (a w zasadzie starych, dobrze znanych w latach minionych) przepisów, nie pojawi się tu tabliczka o treści: „Zakaz fotografowania”.

Dojazd pociągiem z lotniska do Wiednia

 

W Blogu Transportowym już wiele razy pisałem o Wiedniu (tu przykładowy link) i do tematu środków transportu kursujących po tym mieście będę często wracał. Tym razem zajmę się kwestią dojazdu z portu lotniczego (Flughafen Wien, Port lotniczy Wiedeń-Schwechat). 

Znajduje się on w pobliżu miejscowości Schwechat, w odległości 18 kilometrów od Wiednia. Bardzo duży ruch lotniczy i spora odległość od centrum stolicy Austrii wymusiły stworzenie odpowiedniego połączenia kolejowego, które zapewni szybki dojazd z dającą możliwość wyboru częstotliwością kursów. Osobiście jestem bardzo zadowolony z funkcjonujących rozwiązań i zachęcam do wyboru kolei jako środka transportu pomiędzy lotniskiem i Wiedniem (lub innymi rejonami Austrii). 

Kolej daje kilka opcji wyboru. 

W takcie co 30 minut pomiędzy lotniskiem (stacja Flughafen Wien) i głównym dworcem Wiednia (Wien Hauptbahnhof) kursują pociągi Railjet. To składy zespolone typu push-pull, których jednostką napędową są elektrowozy Siemens EuroSprinter. Niekiedy łączone są dwa składy Railjet. Zaczynają one i kończą bieg na stacji Flughafen Wien, a obsługują dość odległe relacje, np. do Innsbrucku.

Railjet odległość pomiędzy lotniskiem i głównym dworcem kolejowym Wiednia pokonuje w czasie około 15 – 20 minut (w zależności od obsługiwanego pociągu), bez zatrzymywania na stacjach pośrednich. Cena jednego biletu na klasę 2 to obecnie 4,40 euro (niedawno była podwyżka o 10 centów), czyli około 19,60 zł. Nie trzeba mieć miejscówek, a bilet można kupić jeszcze w Polsce, korzystając ze strony ÖBB (tu link).

Na stacjach dostępne są automaty biletowe oraz tradycyjne kasy. Kupując bilet określamy konkretny pociąg, którym chcemy jechać. Jeżeli jednak nie zdążymy, to żaden problem. Bilet jest ważny przez dwie godziny od wybranego kursu, o czym informuje odpowiedni nadruk.

Jeżeli spodziewana frekwencja w pociągu, na który kupujemy bilet przez Internet jest dość duża, system zachęci nas do wykupienia miejscówki. Jednak jak już pisałem, nie jest to obowiązkowe.

Pociąg Railjet przewoźnika ÖBB na stacji Flughafen Wien. Widok na wagon sterowniczy nr 80-90 760. Na jego boku widnieje nazwa „Spirit of Venezia”. Co ciekawe, pojazd ten każdy może kupić. Jednakże w wersji znacznie pomniejszonej - firma Roco sprzedaje modele wagonu nr 80-90 760. Prezentowany pociąg jest podstawiony jako Railjet nr 746 w relacji Flughafen Wien (18:33) - Wien Hbf (18:48/55) - Linz Hbf (20:28/30) - Wels Hbf (20:44/46) - Attnang Puchheim (20:59/21:01) - Salzburg Hbf (21:49). Kilka minut wcześniej przyjechał jako Railjet nr 750 w relacji Graz Hbf (15:25) - Bruck an der Mur (16:00/02) - Mürzzuschlag (16:30/32) - Wien Meidling (17:55/57) - Wien Hbf (18:02/12) - Flughafen Wien (18:27). Rozkładowy czas na zmianę kierunku jazdy i relację pociągu to tylko sześć minut. 21.06.2023.

Stacja Wien Hauptbahnhof. Railjet, który właśnie przyjechał z lotniska. Dokładnie to pociąg RJX 662 Flughafen Wien (8:03) – Wien Hbf (8:18/30) – St. Polten (8:58/9:00) – Linz Hbf (9:44/46) – Salzburg Hbf (10:52/56) – Innsbruck Hbf (12:45/47) – Langen am Arlberg (14:02/04) – Feldkirch (14:42/47) – Bregenz (15:17). Na pierwszym planie lokomotywa Siemens EuroSprinter o oznaczeniu 1116 227. To 2004 rocznik. 25.09.2022. 

Większość pociągów Railjet posiada barwy pokazane na wcześniejszych zdjęciach. Zdarzają się jednak wyjątki. Np. prezentowany tutaj RJX 867 w relacji Bregenz (10:40) - Feldkirch (11:12/17) - Bludenz (11:28/30) - Landeck-Zams (12:25/27) - Innsbruck Hbf (13:11/14) - Wörgl Hbf (13:43/45) - Salzburg Hbf (15:02/07) - Linz Hbf (16:15/17) - Wien Hbf (17:32/42) - Flughafen Wien (17:57). Jego wagony mają okolicznościową, czerwono-białą grafikę dotyczącą 100-lecia ÖBB. Dodatkowo skład prowadzi lokomotywa innego przewoźnika niż ÖBB, choć należącego do grupy ÖBB. To Siemens EuroSprinter o oznaczeniu 1116 045 (rocznik 2002) z Rail Cargo Hungaria (ex MÁV Cargo Árufuvarozási Zrt., po prywatyzacji w 2008 roku 99,9% akcji nabyły koleje austriackie). Stacja Wien Hauptbahnhof, 21.06.2023.

Przykładowe wnętrze wagonu klasy drugiej w pociągu Railjet. Udokumentowane na stacji początkowej Flughafen Wien. Informacja graficzna i głosowa jest zarówno w języku niemieckim, jak i w angielskim. Co ciekawe, obsługa czasami wita się z pasażerami słowami „Grüß Gott”, czyli po prostu „Szczęść Boże”. 25.09.2022.

Przykładowy bilet kupiony przez Internet na połączenie z lotniska (Flughafen Wien) do głównego wiedeńskiego dworca kolejowego (Wien Hauptbahnhof). Widoczna wcześniejsza cena, czyli 4,30 euro. Obecnie koszt takiego biletu to 4,40 euro. Na bilecie informacja, że wyjazd musi nastąpić w ciągu dwóch godzin od podanego terminu.

Dla porównania, bilet kupiony w automacie. Tu relacja przeciwna, czyli do lotniska. Również wcześniejsza cena 4,30 euro.

Peron stacji Flughafen Wien. Widoczne fragmenty pociągów Railjet. 25.09.2022.

Jadąc pociągiem z lotniska do Wiednia mijamy np. różne zakłady przemysłowe. Mają one rozbudowane bocznice kolejowe, na których dominują wagony cysterny. 25.09.2022.

W cenie 4,40 euro możemy również podróżować pociągiem lokalnym S-Bahn. Dokładnie linią S-7, która kursuje w takcie co 30 minut pomiędzy lotniskiem, a stacją Wien Floridsdorf. Obsługują ją elektryczne zespoły trakcyjne kolei ÖBB. Pokonanie całej trasy rozkładowo zajmuje 35 minut. Pierwsza stacja na terenie Wiednia osiągana jest po 13 minutach jazdy. To Wien Zentralfriedhof. Kolejne postoje odbywają się w następujących lokalizacjach: Wien Geiselbergstraße, Wien St. Marx, Wien Rennweg, Wien Mitte, Wien Praterstern, Wien Traisengasse i Wien Handelskai (Bahnsteig 1-2). 

Pomiędzy stacjami Flughafen Wien i Wien Floridsdorf kursują także pociągi linii REX7. Również w cenie 4,40 euro za przejazd. One są też obsługiwane przez ezt kolei ÖBB. Nie zatrzymują się we wszystkich wypisanych powyżej lokalizacjach (bez postoju: Wien St. Marx, Wien Geiselbergstraße i Wien Zentralfriedhof). Rozkładowy czas przejazdu z lotniska do stacji Wien Floridsdorf wynosi 32 minuty.

Pociągi linii REX7 kursują w różnych relacjach (np. Wolfsthal – Mistelbach), ze stałym odcinkiem pomiędzy lotniskiem i Wiedniem Floridsdorfem. Również linia S7 ma dłuższą trasę, choć są warianty jeżdżące tylko na omawianym odcinku z lotniska.

Przykładowa obsługa linii S7 i REX7. Elektryczne zespoły trakcyjne Siemens Desiro sygnowane marką Cityjet przewoźnika ÖBB. Na zdjęciach dwa takie pojazdy odstawione na stacji Wolfsthal w marcu 2022. Źródło: Google Street View.

Najdroższy sposób podróżowania koleją na wiedeńskie lotnisko to CAT. Dokładnie City Aiport Train. Przejazd nim kosztuje aż 14,90 euro. 

Pociągi te kursują z częstotliwością co 30 minut na trasie Flughafen Wien – Wien Mitte. Nie ma żadnych przystanków pośrednich, a rozkładowy czas podróży wynosi 16 minut.

W zależności od linii lotniczych, którymi podróżujemy, istnieje możliwość odprawy bagażowej już na stacji Wien Mitte i wówczas do pociągu wsiada się tylko z bagażem podręcznym.

Pociągi CAT mają charakterystyczne czarno-zielono-białe barwy. Są one zestawiane z piętrowych składów push-pull prowadzonych lokomotywami Siemens EuroSprinter (na ÖBB pod nazwą Taurus).

CAT, czyli City Aiport Train podstawiony na stacji Flughafen Wien. Piętrowy skład typu push-pull prowadzony elektrowozem Siemens EuroSprinter o oznaczeniu 1016 036 (rocznik 2001). 21.06.2023.

CAT udokumentowany z pociągu Railjet, gdzieś pomiędzy lotniskiem, a Wiedniem. Prowadzi go Taurus o oznaczeniu 1016 016. Rocznik 2000. 26.09.2022.

Korytarz prowadzący z lotniska na stację kolejową Flughafen Wien. Połączenie CAT dość mocno reklamuje się w tym miejscu. Czasami można mieć wrażenie, że tędy dojdziemy tylko do pociągu City Aiport Train. To jednak tylko takie wrażenie. 25.09.2022.

 

Stacja Flughafen Wien jest dość oddalona od terminali. Planując podróż należy założyć około 10 minutową podróż pieszą – finalnie jej długość zależy od indywidualnych predyspozycji oraz od terminala z którego lub do którego zmierzamy. 

Podsumowując, pociąg jest bardzo dobrym, szybkim środkiem transportu w relacji lotnisko centrum Wiednia. Relację tę obsługują również autobusy, ale na ich temat się nie wypowiem, bo nie korzystałem z takiej opcji i raczej jej nie planuję.

Nowe filmy – lipiec 2023

 

W lipcu 2023 opublikowałem pięć nagrań. Tylko jedno z nich to „zwykły” film. Pozostałe cztery to tak zwane „shortsy”, czyli krótkie (do minuty) obrazy nagrywane ustawionym pionowo telefonem.

Pierwszy „shorts” powstał na Rynku w Starogardzie Gdańskim. Przedstawia on odjazd autobusu tamtejszego MZK, który obsługuje linię nr 19 w stronę pętli Żabno. To Autosan Sancity 10LF oznaczony jako 311. Rocznik 2018. Widoczny fragment budynku z wieżą to Kościół św. Katarzyny. Nagrywałem w dniu 9 czerwca 2023.

Link do filmu shorts - Autosan Sancity 10LF z MZK Starogard Gdański.

Następny w kolejności zamieściłem tradycyjny film. Oczywiście jakości 4K. To materiał tramwajowy przedstawiający tabor obsługujący Krakowską Linię Muzealną. W niedzielę, 2 lipca 2023 oprócz tradycyjnej linii 0, na ulice stolicy Małopolski wyruszyła także trasa nr 23 w relacji Nowy Bieżanów P+R - Teligi - Wielicka - Limanowskiego - Kalwaryjska - Wadowicka - Zakopiańska - Borek Fałęcki. Co ciekawe, w kierunku Nowego Bieżanowa trasa była nieco wydłużona, bo przebiegała przez teren zajezdni tramwajowej Podgórze, z wyjazdem przez nieużywaną w ruchu liniowym ul. Rzemieślniczą.

Linia 23 kursowała z częstotliwością co 60 minut, a obsługiwały ją dwie brygady. Same tramwaje typu N, które tworzyły trójwagonowe pociągi. Jeden niebieski, drugi kolorowy.

Skład niebieski to wagony Konstal N + ND + 4ND o numeracji 20 + 511 + 573. Skład kolorowy to wagony Konstal N + ND + ND o numeracji 607 (czerwony) + 502 (niebieski) + 436 (zielony). Wagon czerwony został wypożyczony do Krakowa z Warszawy, a zielony z Poznania. Niebieski to własność MPK Kraków.

Fragment filmu. Kraków, ul. Limanowskiego. Skład Konstal N + ND + 4ND o numeracji 20 +511 + 573 jako specjalna linia 23 w stronę pętli Borek Fałęcki. 2.07.2023.

Fragment filmu. Kraków, ul. Limanowskiego. Trójbarwny, złożony z wagonów z trzech miast skład Konstal N + ND + ND o numeracji 607 (czerwony) + 502 (niebieski) + 436 (zielony) jako specjalna linia 23 w stronę pętli Nowy Bieżanów P+R. W kadrze pojawił się także Bombardier NGT6 nr RP604 na linii 6 do Cichego Kącika. 2.07.2023.

Na linii 0 (Dajwór – Cichy Kącik) kursował wyjątkowo długi tramwaj, czyli skład złożony z przegubowych wagonów Konstal 102Na + 102NaD (nr 210 + 155).

Fragment filmu. Skład linii 0 skręca z ul. Na Zjeździe w Limanowskiego. 2.07.2023.

Na miejsce dokumentowania tych ciekawych pojazdów wybrałem skrzyżowanie ulic Na Zjeździe i Limanowskiego. Niestety kolorowy skład został przysłonięty przez Bombardiera.

Trzeci opublikowany w lipcu 2023 materiał to kolejowy „shorts”. Stacja Kraków Płaszów w dniu 19 czerwca 2023. Nowy, czwarty peron, z którego odjeżdża skład towarowy pchany przez SM42-2140 z firmy Strabag. Rocznik 1972. Pierwotnie własność Elektrowni Ostrołęka. Na nagraniu również widać wjazd na tory odstawcze składu pasażerskiego PKP Intercity, prowadzonego lokomotywą EU160-023. Rocznik 2020, producent NEWAG.

Link do filmu shorts - lokomotywa SM42-2140 z firmy Strabag na stacji Kraków Płaszów. 19.06.2023.

Dwa ostatnie „shortsy” to materiały opublikowane już w Blogu Transportowym, we wpisie dotyczącym wiedeńskiego metra (tu link). Prezentują pociągi złożone z wagonów SGP U₁₁. 

Link do filmu. Wiedeń. Skład SGP U₁₁ złożony z wagonów nr 2235 + 3235, 2246 + 3246 i 2242 + 3242 odjeżdża ze stacji Oberlaa jako przejazd techniczny w stronę stacji Neulaa. 21.06.2023.

Link do filmu. Widok na wnętrze wagonu SGP U₁₁ nr 2252 oraz fragmenty infrastruktury (tor odstawczy) w trakcie przejazdu z Oberlaa - wjazd na stację Neulaa. 21.06.2023. 

Niedawno założyłem nowy kanał na YouTube: Lukaszwo – Travels. Więcej informacji na jego temat podam w materiale prezentującym sierpniowe filmy.

Panorama Racławicka i ciężarówki

 

Niedawno pisałem o tramwajach przy Muzeum Narodowym we Wrocławiu (tu link do tego materiału). Wspomniałem wówczas o Panoramie Racławickiej, w której budynku można zobaczyć kultowe pojazdy. Dokładnie to ciężarówki. Dwa piękne egzemplarze: Jelcz i Star. 

Nie są to jednak fizyczne eksponaty. Przedstawiają je umieszczone w budynku zdjęcia.

Czym jest Panorama Racławicka? To wielki obraz upamiętniający zwycięską bitwę pod Racławicami. Stworzony na potrzeby odbywającej się we Lwowie w roku 1894 Powszechnej Wystawy Krajowej. 

„Panorama Racławicka to jedno z niewielu miejsc na świecie, gdzie podziwiać można relikt dziewiętnastowiecznej kultury masowej. Wielki panoramowy obraz (15 × 114 m) dzięki zespoleniu szczególnych zabiegów malarskich (specjalna perspektywa) i technicznych (oświetlenie, sztuczny teren, zaciemnione, kręte podejście) „przenosi” widza w inną rzeczywistość i inny czas” – takie informacje znajdziemy na stronie internetowej Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Tu bezpośredni link do niej. 

No dobrze, ale gdzie te ciężarówki? W budynku prezentującym Panoramę Racławicką jest pomieszczenie nazwane Małą Rotundą. Na przestrzennej makiecie prezentowany jest tam przebieg bitwy pod Racławicami. Dodatkowo na ścianach, na umieszczonych na nich ekranach, wyświetlana jest prezentacja multimedialna dotycząca Tadeusza Kościuszki i innych uczestników bitwy. Pojawia się także historia obrazu – to właśnie wtedy, w części dotyczącej transportu tego niesamowitego dzieła można zobaczyć ciężarówki.

Pojawia się tam piękny Jelcz 317 z oplandekowaną naczepą, na której znajduje się zrolowana Panorama. Według informacji wyświetlanych obok tego zestawu, jest to przyjazd obrazu do Wrocławia, a transport ten był realizowany w dniach 13 – 14 listopada 1980.

Prezentacja ta przedstawia także Stara 28 (ewentualnie 29) z HDS, który bierze udział w ewakuacji brytów z obecnej wrocławskiej Hali Stulecia do Warszawy. Miało to miejsce 12 czerwca 1980. Ciężarówka jest niestety mocno przysłonięta, ale można zobaczyć na niej logo PKS.

Jelcz 317 transportujący Panoramę Racławickich. Taki zestaw jako element multimedialnej prezentacji pojawia się w Małej Rotundzie. 5.05.2022.

Star 28 z HDS biorący udział w załadunku Panoramy Racławickiej pokazywany w Małej Rotundzie. Wewnątrz wygrodzenia przestrzenna makieta, na której przedstawiany jest przebieg bitwy. 5.05.2022.

Widok na budynek, w którym prezentowana jest Panorama Racławicka. 5.05.2022.

Przykładowy fragment Panoramy Racławickiej. Efekt 3D rodem z XIX wieku. Niektóre elementy są namalowane, inne ustawione przed obrazem. 5.05.2022.

Więcej zdjęć Jelcza 317 wiozącego Panoramę Racławicką można zobaczyć w filmie opublikowanym na YouTube, kanał Muzeum Narodowe we Wrocławiu strona internetowa (powyższe zdjęcie jest cytatem z niego). Tu link do tego materiału. Widać na nim, że na jasnej kabinie ciągnika siodłowego widnieją wyraźne logotypy PKS. Możliwe jest także odczytanie rejestracji. Źródło: YouTube.

Panorama Racławicka to bez wątpienia obowiązkowy element wizyty we Wrocławiu. Niezwykłe dzieło, które ogląda się słuchając opisu poszczególnych jego elementów. Dodatkową atrakcją, swoistą „wisienką na torcie” są zaprezentowane w Małej Rotundzie zdjęcia kultowych polskich ciężarówek. Gorąco zachęcam do odwiedzenia tego ciekawego miejsca.

Marki pojazdów Star i Jelcz co jakiś czas pojawiają się w Blogu Transportowym. Zestawienie wszystkich materiałów dostępne po kliknięciu poniższych linków.

Wpisy dotyczące marki Jelcz.

Wpisy dotyczące marki Star.