środa, 21 maja 2025

Podsudecką do Świdnicy 20 lat temu (4), Kamieniec Ząbkowicki – kolejne lokomotywy

 

Minęło trochę czasu od publikacji trzeciej części historycznej już relacji z Magistrali Podsudeckiej – podróż, którą odbyłem ponad 20 lat temu. Tu link do tego wpisu. Zatem pora na ciąg dalszy. 

Po udokumentowaniu lokomotyw stojących przy peronach, zmierzałem do maszyn ustawionych w rejonie lokomotywowni. Obok drogi do niej, za niskim ogrodzeniem stała „kaczka”. Mała, zielona lokomotywka. Dokładniej to SM03-224. Rocznik 1967.

Obecnie to własność wrocławskiej firmy o dość długiej nazwie: Dolnośląskie Przedsiębiorstwo Napraw Infrastruktury Komunikacyjnej „Dolkom”, która wchodzi w skład grupy kapitałowej PKP PLK SA. Kiedy ją fotografowałem w listopadzie 2000, stała odstawiona na torze z drezynami i taborem gospodarczym. Wyglądała na czynną.



Fablok Ls150, SM03-224, Kamieniec Ząbkowicki, Dolkom

Fablok Ls150, SM03-224, Kamieniec Ząbkowicki, Dolkom
Lokomotywa Fablok Ls150 o oznaczeniu SM03-224 odpoczywa na terenie stacji Kamieniec Ząbkowicki. W dali widoczny fragment kolumny wycofanych ST43. 3.11.2000. 


Po chwili udokumentowałem jeszcze jedną SM03. Ta raczej była wycofana z eksploatacji. Jej numeru niestety nie ustaliłem. Za nią stały „Rumuny”, czyli ST43-246 i ST43-244. Natomiast na torze obok ustawiono ST43-230 w nietypowym, ciemnozielonym malowaniu. Od pracownika lokomotywowni dowiedziałem się, że maszyna ta grała w filmie, w Łodzi. Pomalowana tak została tylko częściowo, a na potrzeby nagrania wymontowano jedną kabinę. Za ST43-230 stał wrak SP45-181. 

Lokomotywa ST43-246 to rocznik 1971. Przez cały czas przydzielona do pracy na Dolnym Śląsku – lokomotywownie Wrocław Brochów i Kamieniec Ząbkowicki. Kiedy ją fotografowałem, oczekiwała kasacji. Ta zaś nastąpiła około dwóch lat później, w październiku 2002. 

Lokomotywa ST43-244 to również rocznik 1971. Także na stałe związana z Wrocławiem i Kamieńcem Ząbkowickim. Wyróżniała się numerem naniesionym na dachu i herbem. Kiedy ją fotografowałem, oczekiwała kasacji. Ta zaś nastąpiła około dwóch lat później, w październiku 2002. 

Ciemnozielony „aktor”, czyli lokomotywa ST43-230 to według krążących po Internecie informacji tak naprawdę zupełnie inna maszyna, którą przerobiono na „230”. To ST43-66 z 1966 roku. Lokomotywa przypisana kolejno do Poznania, Zielonej Góry, Opola i finalnie do Kamieńca Ząbkowickiego. Fizyczna likwidacja najprawdopodobniej w 2002 roku. Na dachu widać domalowany nr 66.

Co do roli filmowej, to „Rumun” ten miał ponoć udawać „Gagarina”. W jakim filmie zagrał? Tego niestety nie ustaliłem.

Ostatnia z tej grupy odstawionych lokomotyw to SP45-181. Tak przynajmniej jest oznaczona. Z opisów i komentarzy dostępnych w Internecie wynika, że w tym przypadku także mogło dojść do podmiany maszyn – dowodem na to są boki lokomotywy, które powinny być ryflowane, a nie są. Faktem natomiast jest, że maszyna ta została fizycznie zlikwidowana w 2001 roku. Kilka miesięcy po mojej wizycie. 



Lokomotywy SM03, ST43-244, ST43-246, ST43-230 (ST43-66), Kamieniec Ząbkowicki

Lokomotywy SM03, ST43-244, ST43-246, ST43-230 (ST43-66), Kamieniec Ząbkowicki

Lokomotywy SM03, ST43-244, ST43-246, ST43-230 (ST43-66), Kamieniec Ząbkowicki
Rejon lokomotywowni w Kamieńcu Ząbkowickim. Na pierwszym planie lokomotywy ST43-244 i ciemnozielona ST43-230, czyli w rzeczywistości ST43-66. Dalej ST43-246 i nieokreślona SM03. Za ST43-66 niewidoczna SP45-181. 3.11.2000.


SP45-181, Kamieniec Ząbkowicki

SP45-181, Kamieniec Ząbkowicki
Lokomotywa podpisana jako SP45-181, ale różniąca się od niej brakiem ryflowanych ścian.


SP45-181, Facebook
Tak wyglądała prawdziwa SP45-181. Widać ryflowane boki. Zdjęcie to fotograficzny cytat z Facebooka, profil MD Kłodzko Główne. Tu link do oryginału


ST43-246, Kamieniec Ząbkowicki

ST43-246, Kamieniec Ząbkowicki
Lokomotywa ST43-246 i nieokreślona SM03. 


Na spotkanie z innymi spalinówkami udokumentowanymi wówczas w Kamieńcu Ząbkowickim zapraszam w piątej części relacji.


Link do pierwszego wpisu o podróży do Świdnicy ponad 20 lat temu.



Wpisy dotyczące kolei

czwartek, 15 maja 2025

Atrakcja Triestu – tramwaj do Opiciny

 

Triest to miasto portowe w północno-wschodnich Włoszech, nad Morzem Adriatyckim. Stolica regionu autonomicznego Friuli-Wenecja Julijska. Liczba mieszkańców ponad 200 tysięcy.

Miejscowość ta wyróżnia się wyjątkową w skali światowej wąskotorową linią tramwajową, która stanowi połączenie tradycyjnego tramwaju z systemem kolei linowo-terenowej. Niezwykłe rozwiązanie techniczne oferujące przepiękne widoki na miasto i morze.

Jest to obecnie jedyna linia tramwajowa w Trieście. Przez kilka lat była nieczynna, ale dzięki zaangażowaniu mieszkańców została reaktywowana. Tramwaj Triest – Opicina to obecnie lokalna ikona, o której powstała nawet piosenka, o treści znanej nie tylko miejscowej społeczności, ale wykonywana przez gwiazdy włoskiej i chorwackiej muzyki (np. Lorenzo Pilat, Umberto Lupi i Lidija Percan).

1 lutego 2025 to dzień wielkiego powrotu tramwaju do Opiciny. Wydarzenie tak ważne i oczekiwane, że lokalna telewizja Telequattro poświęciła na ten temat blisko 3 godzinny poranny czas antenowy. Jej dziennikarz, Umberto Bosazzi na żywo relacjonował pierwszy przejazd tramwaju, niestety opóźniony przez kierowcę samochodu osobowego, który zaparkował na torowisku. Piosenka o tramwaju pojawiała się dość często, także spontanicznie odśpiewana w studiu telewizji. Tu link do retransmisji tego materiału

Co ciekawe, w trakcie programu do telewizji zadzwonił mieszkaniec, który wyrecytował swój wiersz o słynnym tramwaju. To tylko kolejny dowód, jak ważny dla lokalnej społeczności był powrót tego środka transportu.



Officina Meccanica della Stanga, 402, tram Trieste - Opicina, Trieste Trasporti
Tymczasowy przystanek początkowo-końcowy na  Piazza Dalmazia. Jako jedyna linia tramwajowa w Trieście (oznaczona jako nr 2) stoi wagon nr 402 z 1935 roku. Za 12 minut wyruszy on w ostatni tego dnia kurs do Opiciny (o godzinie 20:26). Producent to Officina Meccanica della Stanga z Padwy. O tej porze frekwencja jest już niska. Wcześniej tramwaje były oblegane przez turystów. 4.04.2025. 



Poniżej krótki film prezentujący odjazd wagonu nr 404 z tymczasowego przystanku początkowo-końcowego na Piazza Dalmazia. Dalszy, krótki odcinek (około 100 metrów) do końcówki Piazza Oberdan jest czasowo wyłączony z eksploatacji. 

Jako podkład muzyczny Lorenzo Pilat i piosenka o tramwaju do Opiciny. Nagrywałem 5 kwietnia 2025. Wagon to 1935 rocznik.

Tramwaj odjeżdża dość stromą Via Martiri della Libertà. To nachylenie to jednak nic w porównaniu do wzniosu, który zacznie się niedaleko stąd. Tam tramwaj stanie się koleją linowo-terenową.





Tyle tytułem wstępu. W drugiej części materiału o kultowym tramwaju z Triestu do Opiciny przedstawię jego historię oraz opiszę tabor. 



Blog Transportowy na Facebooku


piątek, 9 maja 2025

Star 25 reklamujący Małopolskie Muzeum Pożarnictwa

 

W roku 2020 pisałem o dość oryginalnym promowaniu prywatnej placówki muzealnej przy drodze wojewódzkiej nr 780 łączącej Kraków z Chełmem Śląskim (tu link do tego materiału). 

Do tego celu wykorzystano małe lokomotywy, które pełniąc funkcję pomników – reklam, zapraszały do zwiedzania. Kilka miesięcy temu pojawił się nowy tego typu obiekt. Także przy drodze nr 780.

Tym razem jest to ciężarówka. Piękny Star 25 z zabudową pożarniczą. 

Jaki to rodzaj zabudowy? Tu poddaję się, po prostu nie wiem. Może Jelcz 002, 028 lub 003. Nie chcę wprowadzać w błąd. Ogólnie rzecz ujmując bardzo dobry pomysł, przy okazji świetnie prezentujący kultowy polski pojazd.

Strażackiego Stara 25 ustawiono na wzniesieniu, obok stacji paliw ALFA. Zatem jest gdzie się zatrzymać, jeżeli chcemy dokładniej przyjrzeć się tej ciekawej maszynie, legendzie polskiego pożarnictwa. 



Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, AlwerniaStar 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, AlwerniaStar 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, AlwerniaStar 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, AlwerniaStar 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, AlwerniaStar 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia

Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia
Pomnik - reklama. Star 25 zaprasza do Małopolskiego Muzeum Pożarnictwa w Alwerni. 25.08.2024.


Star 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, AlwerniaStar 25, Małopolskie Muzeum Pożarnictwa, Alwernia
Znaczek Star 25 na masce strażackiego oldtimera. 25.08.2024.


Star 25 przede wszystkim reklamuje Małopolskie Muzeum Pożarnictwa w Alwerni. To placówka, której historia sięga 1953 roku. Jednak od niedawna, bo od 2024 roku zyskała nową siedzibę. Teraz zbiory strażackie można oglądać codziennie. W tym kolekcję pojazdów. Przyznam, że jest ona bardzo ciekawa. W nowym obiekcie jeszcze jej nie podziwiałem, ale mam nadzieję, że już niedługo się to zmieni. 

Muzeum mieści się przy ulicy Korycińskiego i jest czynne w godzinach:

- poniedziałek-piątek: 9:00-15.00,

- sobota, niedziela i święta: 11:00-17:00.


Na Starze 25 jest także reklama Muzeum Małopolski Zachodniej w Wygiełzowie. To miejscowość w pobliżu Alwerni. 



Blog Transportowy na Facebooku

niedziela, 4 maja 2025

Superjacht o nazwie „A”

 

Co to jest? Takie pytanie zadawaliśmy sobie zwiedzając okolice Zamku Miramare (Castello di Miramare) w pobliżu Triestu. W pewnym oddaleniu, w sąsiedztwie kilku statków, na wodzie znajdowało się „coś” o nietypowym, futurystycznym kształcie. Trochę jak jakiś dziwny żaglowiec, lecz jakieś takie kanciaste, szare. Może to pomnik umieszczony na małej wysepce? Identyfikację utrudniało świecące mocno słońce.

Kiedy już jechaliśmy autobusem do Triestu (linia 6, wzdłuż wybrzeża), to dziwne „coś” nadal nam towarzyszyło, będąc znacznie bliżej. Były maszty, więc musiał to być żaglowiec.

Sprawę wyjaśnił portal Vesselfinder.com, który podał nam informację, że to jacht żaglowy (sailing yacht) o jakże nietypowej nazwie „A”. 

Dokładniej to jacht motorowy wspomagany żaglami. Zbudowany w niemieckiej stoczni Nobiskrug (nad rzeką Eider w Rendsburgu, Szlezwik-Holsztyn), która specjalizuje się w produkcji luksusowych jachtów wykonywanych na zamówienie. Określana jest ona mianem producenta superjachtów. 

Bohater tego wpisu został zwodowany w roku 2015 (pierwszy rejs w 2017 roku). Zaprojektowała go gwiazda świata designu, Philippe Starck (znanym z szerokiej gamy projektów, np. wnętrza, architektura, przedmioty gospodarstwa domowego, meble, różne pojazdy). Jego najpopularniejsze dzieła powstały w latach 80. i 90. ubiegłego wieku.

Jacht żaglowy „A” został zbudowany dla rosyjskiego oligarchy Andrieja Melniczenko. W roku 2022 był on uważany za jednego z najbogatszych ludzi w Rosji, a jego majątek szacowano na kilkanaście miliardów dolarów.

W związku z agresją Rosji na Ukrainę, Unia Europejska wprowadziła szereg sankcji. Zostały nią objęte także pojedyncze osoby, w tym Melniczenko. W związku z tym, w dniu 12 marca 2022 włoska Guardia di Finanza zajęła jacht „A”, który wówczas był cumowany w Trieście. Pozostał tam do dziś, stając się dodatkową atrakcją miasta.



Jacht-żaglowy „A”, Triest, port

Jacht-żaglowy „A”, Triest, port

Jacht-żaglowy „A”, Triest, port

Jacht-żaglowy „A”, Triest, port

Jacht-żaglowy „A”, Triest, port
Futurystyczny jacht żaglowy „A” zakotwiczony we włoskim Trieście. Widok z centrum miasta, z Riva del Mandracchio. Dla porównania wielkości, obok mała żaglówka. 4.04.2025.


Triest, port
Widok z Zamku Miramare w stronę portu w Trieście. Po prawej stronie jacht „A”. 4.04.2025.


Jacht żaglowy „A” ma długość całkowitą 142,81 m. Na pokładzie tej posiadającej stalowy kadłub jednostki może przebywać do 20 gości, a także 54 członków załogi, w tym kapitan statku. Prędkość maksymalna superjachtu to 21 węzłów.



Jacht-żaglowy „A”, Superyachttimes.com

Jacht-żaglowy „A”, Superyachttimes.com
Jacht żaglowy „A” w wersji z rozłożonymi żaglami i bez. Cytaty fotograficzne z portalu Superyachttimes.com, na którym znajdują się także dodatkowe informacje dotyczące tego superjachtu oraz ponad 100 zdjęć przedstawiających go w różnych lokalizacjach. Tu bezpośredni link


Z ciekawostek dotyczących tej niezwykłej jednostki pływającej na pewno należy podać, że jest wyposażona w podwodną kapsułę obserwacyjną, wykonaną z 30 cm grubości szkła. Jest to także największy prywatny jacht motorowo-żaglowy na świecie.

Warto jeszcze dodać, że „A” nie jest stale w tej samej lokalizacji. Przykładowo, naszego pierwszego dnia pobytu w Trieście był on kotwiczony na wysokości molo w centrum miasta, a drugiego dnia oglądaliśmy go w znacznym oddaleniu od tego miejsca, za Zamkiem Miramare.



Blog Transportowy na Facebooku


poniedziałek, 28 kwietnia 2025

Nowe filmy – marzec 2025, już ponad 5 milionów wyświetleń

 

Tradycyjne miesięczne zestawienie nowych materiałów opublikowanych na filmowej wersji Bloga Transportowego, czyli na kanale YouTube Lukaszwo – Transport Movies zaczynam dość nietypowo. Będzie trochę chwalenia się. Niedawno otrzymałem wiadomość, że liczba wyświetleń wszystkich moich filmów przekroczyła już wartość 5 milionów. Super. Dziękuję Wam.

Teraz już standardowo. W marcu 2025 kanał Bloga Transportowego wzbogacił się o 8 nowych nagrań. Jedno tradycyjne jakości 4K i siedem krótkich „shortsów”. Prezentują one trolejbusy, tramwaje, pociągi i autobusy. Każdy powinien więc znaleźć coś dla siebie.

Duży film powstał w stolicy Łotwy, na tamtejszej stacji Rīga-Pasažieru oraz w jej bezpośrednim sąsiedztwie. Przedstawia najnowszy tabor przewoźnika AS Pasažieru vilciens operującego pod nazwą Vivi. To elektryczne zespoły trakcyjne Škoda 16EV.



Škoda 16EV, 16EV-0013, AS Pasažieru vilciens, Vivi, Rīga-Pasažieru
Fragment filmu. Škoda 16EV-0013 przewoźnika Vivi odjeżdża ze stacji Rīga-Pasažieru.

 

Więcej informacji na temat ezt Škoda 16EV przedstawię w ramach cyklu „Pociągi w Rydze”, którego pierwsza część dostępna jest pod tym linkiem.

Nagrywałem w dniach 2 i 3 października 2024.





Teraz krótkie „shortsy”. Pozostajemy w Rydze. Przez Marijas iela jedzie trolejbus Škoda 27Tr Solaris nr 17693 na linii 22. Nagrywałem 2 października 2024.





Kolejne trzy tramwajowe nagrania pojawiły się już w Blogu Transportowym, w materiale dotyczącym 50-lecia rozpoczęcia eksploatacji Konstali 105N w Krakowie. Tu link do niego.

Wszystkie powstały na pl. Centralnym, w dniu 2 marca 2025. Wówczas MPK Kraków zorganizowało małą paradę „stopiątek”. Jako pierwszy jechał historyczny Konstal 105N nr 271 + 266.





Za nim przemieszczał się pozyskany od Tramwajów Śląskich, będziński Konstal 105NT nr 789, wyposażony w dodatkowy pantograf służący do odladzania sieci trakcyjnej.





Jako ostatni jechał tak zwany „ufok”, czyli trójwagonowy Konstal 105Na, a dokładniej 105Na nr RZ231 + 105NaD nr RZ233 + 105NaD nr RZ239.





Tyle w temacie tramwajów. Kolejne marcowe filmy prezentowały autobusy. Na początek zapraszam do Kędzierzyna-Koźla. Skrzyżowanie ulic Portowej i Szymanowskiego w Koźlu Porcie. Linię nr 2 do Osiedla Piastów obsługuje Solaris Urbino 12 nr 166 z miejscowego MZK. Rocznik 2010.

Nagrywałem 9 marca 2025.





Teraz zmiana lokalizacji i marki. Szwecja, Sztokholm. Pętla autobusowa Ropsten. Autobus MAN Lion's City G CNG nr 7210 rozpoczyna kurs na linii 76. Rocznik 2017. 

Nagrywałem 13 marca 2025.





Pozostajemy przy marce MAN, ale wracamy do Polski. Kraków, pętla autobusowa Czyżyny Dworzec. Przejazd autobusu MAN Lion`s Intercity LE 13 nr KM499 na linii aglomeracyjnej 262. Rocznik 2022. Po krakowskiej sieci komunikacji miejskiej kursuje tylko 10 takich pojazdów. Są one wykorzystywane do obsługi linii aglomeracyjnych.

Nagrywałem 7 marca 2025. 





W kwietniu 2025 na kanale Lukaszwo – Transport Movies publikuję kolejne ciekawe filmy transportowe, w tym nagrania przedstawiające kultowy tramwaj do Opiciny. Niezwykłe rozwiązanie techniczne.



Blog Transportowy na YouTube, kanał Lukaszwo - Transport Movies


wtorek, 22 kwietnia 2025

Zakaz fotografowania już obowiązuje

 

Ustawa z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. z 2024 r. poz. 248, z późn. zm.) to akt prawny, który „spędza sen z powiek” osobom fotografującym zawodowo i amatorsko. Szczególnie miłośnikom przeróżnych pojazdów, architektury, czy np. pasjonatom techniki zachwycającym się poszczególnymi rozwiązaniami infrastrukturalnymi. 

Główny powód niepokoju to artykuł 616a, który pozwolę sobie zacytować wprost z ustawy. Oto jego treść:


1.  Zakazuje się, bez zezwolenia, fotografowania, filmowania lub utrwalania w inny sposób obrazu lub wizerunku:

1) obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, obiektów resortu obrony narodowej nieuznanych za obiekty szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, obiektów infrastruktury krytycznej, jeżeli zostały oznaczone znakiem graficznym wyrażającym ten zakaz, zwanym dalej „znakiem zakazu fotografowania”;

2) osób lub ruchomości znajdujących się w obiektach, o których mowa w pkt 1.

2.  Zakazu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli czynności wymienione w tym przepisie są wykonywane w ramach ochrony obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

3.  O oznaczeniu obiektu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, znakiem zakazu fotografowania decyduje organ właściwy w zakresie ochrony tego obiektu, uwzględniając zagrożenia dla bezpieczeństwa obiektu.

4.  Obiekty objęte zakazem, o którym mowa w ust. 1, oznacza się znakiem zakazu fotografowania w sposób i w miejscach zapewniających widoczność tych znaków dla osób postronnych. Oznaczenia obiektu dokonuje podmiot władający obiektem.

5.  Zezwolenia na fotografowanie, filmowanie lub utrwalanie w inny sposób obrazu obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wizerunku osób lub ruchomości, o których mowa w ust. 1 pkt 2, udziela organ, o którym mowa w ust. 3, mając na uwadze konieczność zapewnienia bezpieczeństwa obiektu oraz interes bezpieczeństwa i obronności.

6.  Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb oraz terminy wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 5, oraz wzór znaku zakazu fotografowania, sposób jego uwidocznienia, utrwalenia i rozmieszczenia w lub na obiektach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mając na uwadze zapewnienie sprawności postępowania oraz jednoznaczności, widoczności i czytelności zakazu w lub na obiekcie.


Powiało zatem PRL-em, gdy zakazy fotografowania dotyczyły chociażby całej sieci kolejowej. Przyznam, że jeszcze wiele lat po zniesieniu tego zakazu co jakiś czas spotykałem osoby „żyjące w czasach minionych”, które traktowały mnie jako „wroga ludu pracującego” z niebezpiecznym aparatem fotograficznym w dłoni. Tak było np. w 2002 roku na stacji Koszalin, gdzie pani sprzątająca wrzeszczała na cały peron, że tu nie wolno robić zdjęć. 

Nowa ustawa pod względem zakazu fotografowania pozostawała martwa do czasu określenia przez Ministra Obrony Narodowej wzoru znaku zakazu fotografowania. Jednak to już się zmieniło. 

27 marca 2025 Minister Obrony Narodowej wydał stosowne rozporządzenie, określające między innymi wzór znaku zakazu fotografowania.



Zakaz fotografowania, wzór znaku
Wzór obowiązującego znaku zakazu fotografowania. Źródło: www.sip.lex.pl.



Poniżej cytuję Rozporządzenie. Warto zwrócić uwagę na część określającą, gdzie i jak mają być montowane znaki informujące o zakazie fotografowania.


ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 marca 2025 r.
w sprawie trybu oraz terminów wydawania zezwoleń na fotografowanie, filmowanie lub utrwalanie w inny sposób obrazu lub wizerunku obiektów, osób lub ruchomości, o których mowa w art. 616a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny, wzoru znaku zakazu fotografowania oraz sposobu jego uwidocznienia, utrwalenia i rozmieszczenia.

Na podstawie art. 616a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. z 2024 r. poz. 248, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§  1.  Rozporządzenie określa:
1) tryb oraz terminy wydawania zezwoleń na fotografowanie, filmowanie lub utrwalanie w inny sposób obrazu lub wizerunku:
a) obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, obiektów resortu obrony narodowej nieuznanych za obiekty szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, obiektów infrastruktury krytycznej, zwanych dalej "obiektami",
b) osób lub ruchomości znajdujących się w obiektach;
2) wzór znaku zakazu fotografowania, sposób jego uwidocznienia, utrwalenia i rozmieszczenia w lub na obiektach.

§  2.
1.  Zezwolenie wydaje się na wniosek zainteresowanej osoby lub podmiotu, przekazany w formie papierowej lub w postaci elektronicznej opatrzonej kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem osobistym albo podpisem zaufanym.
2.  Z wnioskiem o wydanie zezwolenia nie występuje się w przypadku:
1) robienia zdjęć nieruchomości przez przedstawicieli administratora i zarządcy nieruchomości w celu udokumentowania stanu technicznego;
2) robienia zdjęć pamiątkowych przez przedstawicieli delegacji zagranicznych w związku z podpisaniem szczególnie ważnych umów;
3) rejestrowania przez telewizję konferencji organu właściwego w zakresie ochrony obiektu lub nagrywania wywiadów;
4) realizacji polityki informacyjnej przez dowódcę jednostki wojskowej;
5) działalności weryfikacyjnej związanej z realizacją przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań wynikających z porozumień międzynarodowych dotyczących kontroli zbrojeń, rozbrojenia, nierozprzestrzeniania broni jądrowej oraz środków budowania zaufania i bezpieczeństwa;
6) utrwalania przebiegu i wyników oględzin terenu, obiektów, pomieszczeń i urządzeń w ramach kontroli przeprowadzanych przez organy dozoru jądrowego w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych;
7) przeprowadzania procesów inwestycyjnych, prac remontowych, działań inspekcyjnych, audytowych i kontrolnych lub działań marketingowych realizowanych lub zlecanych przez organ właściwy w zakresie ochrony obiektu;
8) prac geodezyjnych prowadzonych w celu tworzenia i aktualizacji baz danych dotyczących zobrazowań lotniczych i satelitarnych oraz ortofotomapy i numerycznego modelu terenu zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2024 r. poz. 1151 i 1824);
9) prac geodezyjnych, których wyniki zostaną opracowane i przekazane do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, prowadzonych w ramach prac zleconych przez podmioty zarządzające obiektami;
10) prowadzenia działań ratowniczych przez Państwową Straż Pożarną;
11) obserwowania i rejestrowania obrazu lub dźwięku przy użyciu środków technicznych w celu realizacji zadań ustawowych przez funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa oraz służby specjalne, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2024 r. poz. 812, 1222, 1562, 1684 i 1871 oraz z 2025 r. poz. 179);
12) realizacji czynności procesowych przez organy ścigania, sądy i Prokuraturę, w toku i na potrzeby postępowania karnego, lub czynności wyjaśniających w sprawie o wykroczenie oraz postępowania w sprawie o wykroczenie;
13) realizacji czynności związanych z postępowaniami prowadzonymi przez Państwową Komisję Badania Wypadków Kolejowych i komisje kolejowe.
3.  Wniosek zawiera:
1) imię, nazwisko, adres zamieszkania osoby, adres do korespondencji, rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości, a jeżeli wnioskodawca jest przedstawicielem podmiotu nazwę, numer REGON lub numer w KRS i adres podmiotu, który ubiega się o wydanie zezwolenia;
2) przyczynę ubiegania się o wydanie zezwolenia;
3) nazwę i adres obiektu oraz cel planowanych czynności;
4) termin realizacji czynności;
5) podpis wnioskodawcy lub osoby upoważnionej.
4.  Zezwolenie zawiera:
1) imię i nazwisko osoby, rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości, a jeżeli osoba jest przedstawicielem podmiotu nazwę i adres tego podmiotu;
2) nazwę obiektu oraz jego adres;
3) okres ważności zezwolenia;
4) imię i nazwisko osoby towarzyszącej z organu władającego obiektem, w której obecności mogą być realizowane dozwolone czynności;
5) oznaczenie organu właściwego w zakresie ochrony danego obiektu, w tym imię i nazwisko osoby pełniącej funkcję tego organu;
6) inne informacje mające znaczenie dla rozstrzygnięcia.
5.  Wydanie zezwolenia następuje w terminie 14 dni od dnia doręczenia wniosku.
6.  Zezwolenie przesyła się na adres wskazany we wniosku.

§  3.
1.  Tablice ze znakiem zakazu fotografowania umieszcza się w miejscach widocznych:
1) na ogrodzeniach obiektów w odstępach nie większych niż 300 m, gdy zakaz dotyczy całego terenu, na którym znajdują się obiekty oraz ruchomości, w szczególności przy bramach wjazdowych oraz wejściach do obiektu, lub
2) bezpośrednio na obiekcie (na elementach konstrukcyjnych), w szczególności od frontu budynku przy wejściu głównym, w liczbie dostosowanej do jego powierzchni lub kubatury, gdy zakaz dotyczy tylko tego obiektu;
3) na ruchomości.
2.  Wzór znaku zakazu fotografowania jest określony w załączniku do rozporządzenia.

§  4.  Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Rozporządzenie weszło w życie 17 kwietnia 2025. Wówczas w większości mediów pojawiła się seria artykułów na ten temat, jednak często bardzo ogólnych i z chwytliwymi tytułami, odnoszącymi się do kar za złamanie zakazu. 

Ponieważ zdjęcia robię prawie codziennie, w różnych lokalizacjach dotyczących różnych środków transportu, najbardziej brakowało mi listy obiektów, które zakazem zostaną objęte. W myśl ogólnie przyjętej zasady, jeżeli czegoś zakazujesz, poinformuj innych, co jest objęte tym zakazem. Okazało się jednak dość szybko, że „masło jest maślane”, czyli lista obiektów, które mają być objęte zakazem fotografowania jest tajna. No to jak społeczeństwo ma wiedzieć, czego nie wolno fotografować? Czy teraz każdy ma się bawić w detektywa i szukać np. po swoim mieście miejsc, w których zdjęć wykonywać nie wolno? 

Dlaczego powinniśmy znać listę lokalizacji objętych zakazem fotografowania? Ponieważ za złamanie go grożą poważne konsekwencje. Tu już nie ma argumentacji, że się nie wiedziało. Jest grzywna (nawet do 20 tysięcy złotych), areszt, a nawet konfiskata sprzętu. Dotyczy to także „zwykłych” osób, które nie są pasjonatami fotografii, ale dla swojego bezpieczeństwa korzystają np. z kamerek w samochodzie. Nimi także nie można utrwalać oznakowanych obiektów. Powinny być wówczas wyłączane. 

Jak będzie wyglądała egzekucja przestrzegania zakazu? Ciężko określić. W wielu artykułach specjaliści wypowiadają się, że jest to nierealne. Potrzebny byłby cały sztab ludzi zatrzymujących poszczególne pojazdy i weryfikujących treści nagrań wideorejestratorów. Inaczej w przypadku osoby bez pojazdu, która dokumentuje obiekt zakazany. Tu służby mogą działać wręcz natychmiast.

Jednakże nim zaczniemy snuć teorie o powrocie państwa totalitarnego, które inwigiluje swoich obywateli i ogranicza ich swobody, warto zwrócić uwagę na to, że zgodnie z zapowiedziami przedstawicieli instytucji zarządzających potencjalnie zabronionymi lokalizacjami, takie ograniczenia nie będą wprowadzane w miejscach ogólnodostępnych.

Przykładem są Polskie Linie Kolejowe. Już pierwszego dnia obowiązywania zakazu, otrzymałem odpowiedź na moje pytania. Odpisał Pan Karol Jakubowski, Naczelnik wydziału Komunikacji i promocji w regionach, Biuro Komunikacji i Promocji,  Centrala PKP Polskie Linie Kolejowe S.A.  

To pełna treść:

„Polskie Linie Kolejowe S.A. z należytą starannością zabezpieczają obiekty strategiczne, w tym infrastruktury krytycznej. Pełna lista obiektów jest niejawna i ustawowo chroniona, a umieszczanie znaków zakazu fotografowania nie jest obligatoryjne.

Fotografowanie i nagrywanie miejsc ogólnodostępnych nigdy nie było zabronione przez PLK SA i to ustalenie obowiązuje nadal.

Apelujemy jednak, aby z rozwagą i niesłabnącym poczuciem odpowiedzialności za bezpieczeństwo naszego kraju podchodzić do fotografowania, nagrywania i publikowania materiałów. W rozsądku siła.”

Jak podał portal Rynek Lotniczy, Biuro Prasowe Polskich Portów Lotniczych informowało, że: „Na ten moment nie planujemy wprowadzać żadnych zmian”. Fragmenty lotnisk nadal pozostają zastrzeżone (np. rejon kontroli bezpieczeństwa), a inne wciąż dostępne, jak to było do tej pory.

Zatem podsumowując, w kwestii fotografowania (filmowania) pociągów, samolotów, autobusów, tramwajów i innych środków transportu, a także budynków i pozostałych elementów infrastruktury, na ten moment nic się nie zmienia. Z miejsc ogólnodostępnych nadal można je dokumentować. Zawsze jednak należy się upewnić, czy zgodnie z cytowanymi powyżej zasadami nie wprowadzono oznakowania zakazu.



EP09-001, PKP Intercity, IC Ślązak
Kraków Grzegórzki. Lokomotywa EP09-001 (rocznik 1986) z pociągiem IC 37102 „Ślązak” z Przemyśla Głównego (13:48) do Poznania Głównego (21:49). Jeżeli nie pojawią się znaki zakazu fotografowania, robienie zdjęć nadal będzie tu możliwe - z ogólnodostępnych peronów. 14.04.2025.



Na koniec jeszcze kolejny cytat z Internetowego Systemu Aktów Prawnych Sejmu. Dokładny opis znaku zakazu fotografowania. To w przypadku, gdyby pojawiły się istotne wątpliwości.


Znak zakazu fotografowania stanowi biała tablica w kształcie kwadratu o boku 60 cm, z czerwoną obwódką o szerokości 3,35 cm, z umieszczonym na górze napisem „ZAKAZ” złożonym z liter w czarnym kolorze o wysokości 7,45 cm oraz z umieszczonym pod nim napisem „FOTOGRAFOWANIA” złożonym z liter w czarnym kolorze o wysokości 3,35 cm, z umieszczonymi poniżej na środku trzema czarno-białymi rysunkami na białym tle obrazującymi aparat fotograficzny, kamerę oraz telefon komórkowy, znajdującymi się w trzech okręgach o średnicy 16 cm, z czerwoną obwódką o szerokości 1,5 cm, przekreślonymi po skosie od lewej górnej części okręgu do prawej dolnej części okręgu czerwoną linią o szerokości 1,5 cm. Pod rysunkami umieszcza się napisy w czterech językach obcych złożone z liter w czarnym kolorze o wysokości 2,24 cm, będące tłumaczeniem napisu „ZAKAZ FOTOGRAFOWANIA” na język angielski, niemiecki, rosyjski i arabski.



Blog Transportowy na Facebooku

środa, 16 kwietnia 2025

Dzień otwarty krakowskiej zajezdni Wola Duchacka (2) – tabor historyczny

 

W ubiegłym roku pisałem o krakowskiej zajezdni autobusowej Wola Duchacka, na terenie której 2 marca 2024 zorganizowano dzień otwarty (tu link do wpisu). Zgodnie z obietnicą wracam do tematu, tym razem zajmując się tylko pojazdami historycznymi.

Zgromadzono je w jednej hali, która w związku z tym cały czas była oblegana przez odwiedzających zajezdnię. Wystawiono tam łącznie sześć pojazdów. 

Zaczynam od ustawionych obok siebie mikrobusów marki Nysa. Starszy typu N59M z 1959 roku, o numerze taborowym 28 oraz nowszy, typu 522 z 1980 roku, o numerze 803. Nysy te czasami przewożą pasażerów w ramach Krakowskiej Linii Muzealnej. Ich obecność w bogatej kolekcji taboru historycznego krakowskiego MPK związana jest z prowadzoną przed laty działalnością – obsługa linii mikrobusowych oznakowanych jako „M”. 

W przypadku Nys N59M był to krótki, zaledwie roczny epizod (w połowie lat 60-tych), natomiast model 522 zagościł w krakowskiej sieci komunikacji miejskiej na znacznie dłużej. Jak podaje MPK, w latach 1975 – 1981 kursowało ich kilkadziesiąt.



Nysa N59M, MPK Kraków

Nysa N59M, MPK Kraków

Nysa N59M, MPK Kraków

Nysa N59M, MPK Kraków
Nysa N59M nr 28. 2.03.2024.


Nysa 522, MPK Kraków

Nysa 522, MPK Kraków

Nysa 522, MPK Kraków
Nysa 522 nr 803.


Pośród zgromadzonego w hali najmniejszego taboru autobusowego bez wątpienia wyróżniał się Rugby Express L z 1929 roku. Jego ciekawą historię przedstawiłem już w Blogu Transportowym – tu szczegóły.

Pojazd nadal jest czynny.



Rugby Express L, MPK Kraków

Rugby Express L, MPK Kraków

Rugby Express L, MPK Kraków

Rugby Express L, MPK KrakówRugby Express L, MPK Kraków
Rugby Express L nr 19.


Obok autobusu Rugby ustawiono taksówkę, bo krakowskie MPK przewoziło pasażerów także w ramach tego typu usług. To FSO 1500 (lub jak kto woli FSO 125p, czyli dawny Fiat 125p do wygaśnięcia włoskiej licencji) z 1985 roku. Numer taborowy 723.

Przewóz osób taksówkami był realizowany przez krakowskie MPK w latach 1956 – 1990. Potem usługę tę wraz z taborem przejęło odrębne miejskie przedsiębiorstwo. 

Odrestaurowane FSO 125p zaprezentowano po raz pierwszy w 2021 roku.



FSO 125p, FSO 1500, MPK Kraków

FSO 125p, FSO 1500, MPK Kraków

FSO 125p, FSO 1500, MPK Kraków

FSO 125p, FSO 1500, MPK Kraków
FSO 125p nr 723.


Przy taksówce prezentowano inne FSO 1500. Tym razem niebieskie. To rocznik 1988. Pierwotnie eksploatowany przez MPK jako taksówka, a w roku 1995 przekazany do Głównej Dyspozytorni Ruchu i pełniący funkcję radiowozu. Tak do 1997 roku, gdy zakończył pracę u miejskiego przewoźnika i został przekazany do Składnicy Taboru Zabytkowego, czyli do późniejszego Muzeum Inżynierii Miejskiej.

W roku 2020 oznaczony numerem 05 radiowóz przeszedł renowację i dołączył do wyjątkowej kolekcji taboru historycznego MPK Kraków.



FSO 125p, FSO 1500, MPK Kraków

FSO 125p, FSO 1500, MPK Kraków
FSO 125p nr 05.


Przyznam, że dla mnie najciekawszym pokazanym wówczas pojazdem historycznym z kolekcji MPK Kraków był Tarpan. Dedykowany dla rolnictwa polski samochód dostawczy typu pick-up. Obecnie spotkanie na ulicy Tarpana niemal graniczy z cudem. Ostatni raz widziałem przedstawiciela tej marki około 10 lat temu. Co ciekawe, „pracował w zawodzie” – jako pojazd rolniczy brał udział w pracach polowych gdzieś w rejonie Dębicy.

MPK po raz pierwszy pokazało go w 2023 roku. Przewoźnik niestety na swojej stronie internetowej nie zamieszcza żadnych informacji o tym pojeździe. W krótkiej wzmiance z 2023 roku nawet nie podano jego typu. Według Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, jest to Tarpan 233. Natomiast popularna galeria transportowa TWB podaje typ 237. W Blogu Transportowym będę bazował na oficjalnym, państwowym źródle, pozostając przy Tarpanie 233. Być może za jakiś czas MPK  zdementuje plotki, podając model Tarpana. 

Otrzymał on numer taborowy 601 i żółtą rejestrację KR 234.



Tarpan 233, MPK Kraków

Tarpan 233, MPK Kraków

Tarpan 233, MPK Kraków

Tarpan 233, MPK Kraków

Tarpan 233, MPK Kraków Tarpan 233, MPK Kraków

Tarpan 233, MPK Kraków
Tarpan 233 nr 601.


Do tematu dnia otwartego w zajezdni autobusowej Wola Duchacka powrócę jeszcze raz. Wówczas będzie to ogólna fotograficzna prezentacja różnych pojazdów.



Blog Transportowy na Facebooku