Tramwajowy 1 listopada (2)

Wracam do tematu Dnia Miłośnika Komunikacji Miejskiej. Pierwsza część materiału pod tym linkiem. Poniżej kolejne zdjęcia i film.

Duewag GT8S #3062 objazdowo jedzie na Wzgórza Krzesławickie. Niestety nie pamiętam, jaką później obsługiwał linię, najprawdopodobniej była to trasa nr 9.

Prezentowany już powyżej GT8S i inna objazdowa „dziewiątka”, czyli E1+C3 w nowych barwach krakowskiej komunikacji miejskiej. To skład #146+596.

Konstal 105Na #493 prowadzący wagony #432+431. Skład obsługuje linię dodatkową 86, kierunek Wzgórza Krzesławickie. Tramwaj powinien przyjechać od strony Kombinatu, jednak ze względu na opisane w pierwszej części wpisu wykolejenie przemieszczał się wzdłuż ul. Kocmyrzowskiej.

Skład #811+812+813 jako linia nr 1 w kierunku Wzgórz Krzesławickich.

Tramwaje linii 1 przyjeżdżały na węzeł „Wiadukty” także od strony Kombinatu. W tym przypadku to wagony #415+418+417. Na dolnym zdjęciu pociąg rezerwowy, czyli #470+471 jako 86 do Mistrzejowic. Na wyświetlaczu zobaczymy jednak inną relację - Rondo Kocmyrzowskie.

Tym razem tramwaje jadą po swojej trasie. Bombardier NGT6 #2034 jako linia 85 w stronę Wzgórz Krzesławickich i Konstal 105Na #929+930+933 na „jedynce” do pętli Salwator.

W tym samym czasie NGT6 na linii 85 nadjechał także od strony Kombinatu, czyli jadąc wydłużoną, objazdową trasą. Tu warto dodać, że nie było jeszcze w Krakowie regularnej linii tramwajowej, która przebiegając wzdłuż ul. Ujastek była obsługiwana przez Bombardiery. Przypadek stworzył zatem dość ciekawą sytuację.

Spotkanie dwóch Bombardierów na linii 85. Jadący zgodnie z trasą #2034 przepuszcza objazdowego #2049.

Powyższe Bombardiery linii 85 i E1+C3 #171+552 na 4.

W okresie 1 listopada węzeł „Wiadukty” często korkuje się. W tym przypadku głównym powodem zatoru była „kumulacja” tramwajów jadących zgodnie z trasą i tych objazdowych.

Kolejny skład linii 21 objazdowo jadący przez „Wiadukty”. To E1+C3 #105+565. Brygada linii nr 10 (10-09). Po lewej zmodernizowana doczepa C3 #552.

Druga część filmu nagranego na węźle „Wiadukty”:

Tematem krakowskiego Dnia Miłośnika Komunikacji Miejskiej 2014 zajmę się jeszcze w jednym z kolejnych tramwajowych wpisów. Tu link.

BYD ponownie w Krakowie

W lipcu 2015 na krakowskie ulice powróciła chińska marka BYD. O testach takiego autobusu pisałem w 2013 roku (tu link). Tym razem do stolicy Małopolski trafiły aż dwa egzemplarze. Dwudrzwiowy i trójdrzwiowy, oba to modele eBus 12, wcześniej występujące pod nazwą K9. Jak wszystkie dotychczasowe elektryczne autobusy jeżdżące po Krakowie, również i te pojazdy są testerami. Tu warto dodać, że na pierwsze własne elektrobusy Krakowowi przyjdzie jeszcze poczekać. Ogłoszony w kwietniu 2015 przetarg na 4 takie pojazdy (+1 jako dodatkowa opcja) został unieważniony 6 lipca 2015. Przewoźnik podał, że „nie złożono żadnej oferty niepodlegającej odrzuceniu”.

BYD-y zostały skierowane do obsługi „elektrycznej” linii 154. Tu artykuł na jej temat. Pojazdy oznaczono kolejnymi numerami taborowymi nadawanymi testowanym elektrobusom, czyli DK609 i DK610. Oprócz chińskich testerów na 154 zobaczymy także obsługujące ją od początku tego „ekologicznego eksperymentu” wozy nr DK601 (AMZ CS10E) i DK604 (Rampini Alé EL) oraz pojazd, o którym nie pisałem w Blogu Transportowym, czyli DK608, Solaris Urbino 12 electric. Zastąpił on niebieskiego Solarisa #DK602, który na początku 2015 roku opuścił Kraków i trafił na testy do innych miast, np. do Zielonej Góry i Polkowic.

Dwudrzwiowy BYD eBus 12 otrzymał numer DK609. Tu na przystanku początkowym pętli Dworzec Główny Zachód.

Wnętrze BYD-a #DK609 i logotyp z nazwą modelu.

BYD #DK609 rozpoczyna kolejny kurs na Prądnik Biały. 26.07.2015.

Drugi, trójdrzwiowy BYD został oznaczony jako DK610. Pętla Dworzec Główny Zachód, oczekiwanie na kolejny kurs. W tle Solaris Urbino 12 #PU960 na linii 304. 26 lipca 2015.

BYD eBus 12 #DK609 i Solaris Urbino 12 #BU888 na linii 130. 26.07.2015.

Jeden z pierwszych kursujących regularnie po Krakowie elektrycznych autobusów, czyli AMZ CS10E #DK601 nadal obsługuje linię 154. Na zdjęciu w trakcie dość nietypowego zadania - eksponat z okazji Dni Ziemi na al. Róż. Autobus od kilku miesięcy jest oklejony logotypami promującymi 140 lat Komunikacji Miejskiej w Krakowie (link). 25.04.2015. 

Solaris Urbino 12 electric #DK608 zastąpił innego „elektrycznego jamnika”, czyli autobus #DK602. Pętla Dworzec Główny Zachód. 25.04.2015.

Diesel i elektryczny obok siebie, czyli Solaris Urbino 12 #PU959 i Solaris Urbino 12 electric #DK608 na ul. Kurniki. 25.07.2015.

Rampini Alé EL #DK604 nadal dzielnie jeździ po Krakowie. Ulica Pawia, 26.07.2015.

Rampini Alé EL #DK604 i BYD eBus 12 #DK610 na ul. Kurniki. Pierwszy za chwilę rozpocznie kolejny kurs, drugi właśnie wrócił z Prądnika Białego. 26.07.2015.

Przystanek „Dworzec Główny Zachód” na ul. Pawiej jest często zajmowany przez busy. Tu dwie generacje Mercedesów Sprinterów (pierwszy do Myślenic, drugi do Bochni z przesiadką na Brzesko), za którymi w zatoce zmieścił się jeszcze Rampini Alé EL. 26.07.2015.

Mimo sprowadzenia do Krakowa dwóch BYD-ów, na linii 154 nadal pojawiają się tradycyjne Diesle. W tym przypadku to Autosan Sancity M09LE #DA112. Ulica Kurniki, 25.07.2015.

Elektryczne autobusy w ruchu. Pierwsza scena to BYD eBus 12 #DK609 odjeżdżający z pętli Dworzec Główny Zachód. Potem zobaczycie Solarisa Urbino 12 electric #DK608 na chwilę przesłoniętego przez obsługującego prywatną linię turystyczną MAN-a SD202 (rocznik 1987). Autobus kończy kolejny kurs z Prądnika Białego, a po wysadzeniu pasażerów na ul. Kurniki zjeżdża na przerwę. Bohaterem końcowej części filmu jest Rampini Alé EL. Jak w przypadku Solarisa, elektrobus kończy kurs i zjeżdża na przerwę do pobliskiej zatoki.

Trolejbusy na 120 let MHD v Ostravě (3)

Wracam do tematu trolejbusów prezentowanych w trakcie obchodów 120-lecia komunikacji miejskiej w Ostrawie. Tu pisałem o Škodzie 9Tr, a tu o zestawie Škoda 8Tr + Karosa B40. Czas zatem na ostatni z pojazdów. Moim zdaniem najciekawszy. To trójosiowa Tatra T400/IIIA, którą także można było podróżować po terenie zakładu. Zainteresowanie przejażdżką było bardzo duże, często brakowało miejsc stojących.

Tatra T400/IIIA to odpowiedź na bardzo duże zapotrzebowanie na nowy tabor trolejbusowy w powojennej Czechosłowacji. Škoda nie była w stanie samodzielnie zaspokoić potrzeb przedsiębiorstw przewozowych. Potrzebny był drugi producent elektrycznego taboru. Pierwsze egzemplarze modelu T400 powstały już w roku 1948, a ostatnie w 1955. Łącznie wyprodukowano 195 takich pojazdów. Największa ich ilość trafiła do Pragi (aż 136 fabrycznie nowych i 8 używanych sprowadzonych później z Mostu), a mniejsze partie do Bratysławy, Mostu i Ostrawy.  Tatry T400/IIIA zasiliły ostrawską komunikację miejską w ilości 20 egzemplarzy, które oznaczono numerami od 7 do 26. Pojazdy oceniane były bardzo pozytywnie, co odnosiło się szczególnie do bezproblemowych przejazdów po pagórkowatym terenie, przy bardzo dużych obciążeniach (frekwencja pasażerów ponad 100%, czyli ile wsiądzie, tyle jedzie). W roku 1967 wprowadzono samoobsługę i konieczność wsiadania przednimi drzwiami. Pierwsze, wąskie wejście w Tatrze T400 było do tego rozwiązania kompletnie nieprzydatne, bo pierwotnie przeznaczone tylko dla kierowcy. Ostatnia trolejbusowa Tatra zjechała z ostrawskich ulic w 1971 roku. Był to pojazd #19, który uniknął kasacji, trafiając do Muzeum Techniki w Brnie.

Egzemplarz prezentowany w trakcie obchodów 120-lecia to rocznik 1954. Swoją karierę komunikacyjną rozpoczął w Pradze, gdzie oznaczono go jako 441, a następnie 9441. W eksploatacji wytrwał do roku 1967. Później stał się działkową altanką, która kilka razy zmieniała właścicieli i lokalizacje. W roku 2003 wrak Tatry trafił do Ostrawy. Na odbudowę musiał jednak trochę poczekać. Renowacja rozpoczęła się dopiero w roku 2007, a zakończyła w 2009. Przeprowadzono ją w ostrawskiej zajezdni trolejbusowej. Przywrócony do eksploatacji pojazd został oznaczony numerem 26, czyli najwyższym przyznanym pierwotnie Tatrom T400. Nadano mu ksywkę „tatrovka”. Trolejbus jest po prostu przepiękny. Warto jeszcze dodać, że trzy osie nie świadczą o jakiejś ponadprzeciętnej jego długości, która wynosi tylko 11,4 metra.

Tak „tatrovka” prezentowała się w trakcie wrześniowych obchodów 120-lecia.

Kolejni pasażerowie za chwilę odbędą podróż historycznym trolejbusem. 13.09.2014.

Tak Tatra T400/IIIA prezentuje się od tyłu. Tu w trakcie krótkiej przerwy w kursowaniu po terenie zakładu Martinov.

Historyczna Tatra pośród innych zabytków. Po prawej stronie fragment trolejbusu Škoda 8Tr, a po lewej wagonu doczepnego „brňák”.

Tak prezentuje się przednia część wnętrza Tatry. Niestety nie udało mi się zrobić zdjęcia bez ludzi. 

Detal wnętrza, czyli informacja o producencie pojazdu.

Tatra w trakcie jednego z wielu kursów po terenie zakładu Martinov. Trasa przejazdu wiodła pośród różnych ciekawych pojazdów. Na zdjęciach widać także, w jaki sposób sieć tramwajowa krzyżuje się z trolejbusową.

Przerwa w kursowaniu, bądź jak kto woli - dłuższy fotostop.

Tak piękna Tatra T400/IIIA prezentowała się od strony drzwi.

Trójosiowa Tatra w ruchu:

Już niedługo na terenie zakładu Martinov kolejna transportowa impreza. 10 października 2015 odbędą się obchody 85-lecia komunikacji autobusowej w Ostrawie.

Dalszy ciąg relacji z obchodów 120-lecia, tym razem o tematyce tramwajowej, pod tym linkiem.

Maluch cały w monetach

Fiatów 126p, czyli potocznie „maluchów” jest już na polskich drogach coraz mniej. Czasami  zdarza się, że pełnią one funkcje reklamowe. Stoją odstawione na parkingach i odpowiednio obwieszone lub  obklejone zapraszają np. do jakiegoś sklepu. Bohater tego wpisu to także „reklamowóz”. Jednak znacznie różniący się od innych.

Pojazd jest na stałe zaparkowany przy ul. Św. Wawrzyńca w Krakowie. Tablice rejestracyjne informują, że przyjechał z Katowic. Nic jednak nie wskazuje na to, aby w najbliższym czasie miał powrócić na Górny Śląsk. Na jego dachu umieszczono wielkie tablice zapraszające do otwartego w maju 2015 klubu Old Timers Garage.

Te sporych rozmiarów reklamy nie są powodem, dla którego „maluch” znalazł się w Blogu Transportowym. Początkowo myślałem, że jest on pomalowany jakąś dziwną farbą. Dopiero po podejściu bliżej okazało się, że to monety o nominale 1 grosza. Jak głosiła kartka za szybą było to około 58400 monet. Pracochłonnie przyklejone jedna obok drugiej na całej karoserii. Powstało coś doprawdy niezwykłego. Niestety niektóre monety były już poodrywane, bo nie wydaje mi się, aby same odpadły.

Tak wygląda to „groszowe cudo”:

Powyższe zdjęcia wykonałem 4 i 12 lipca 2015.