Nowe filmy – kwiecień 2023

 

W kwietniu 2023 kanał filmowy Bloga Transportowego na YouTube (Lukaszwo – Transport Movies) zasiliły dwa nowe materiały. Autobusowy i tramwajowy. Oba z zagranicy.

Pierwszy z nich powstał 15 czerwca 2017 na brytyjskim terytorium zamorskim, a dokładniej na Gibraltarze. Prezentuje on przede wszystkim autobusy obsługujące komunikację miejską. Przeważają hiszpańskie Caetano City Midi na podwoziu MAN przewoźnika Gibraltar Bus Company. To firma działająca na zlecenie Ministerstwa Transportu Gibraltaru. Obsługuje ona 7 linii dziennych (nr 1, 2, 3, 4, 7, 8 i 9) oraz trzy nocne (nr N1, N8E i N8S). 

Zobaczycie także charakterystyczny piętrowy tabor prywatnej firmy Calypso Transport Limited, która pod marką Citibus obsługuje linie nr 5 i 10. W tym kultowy autobus Leyland Olympian o rejestracji G 77960. To pojazd, który był eksploatowany w Iraku, w Bagdadzie. Przewoźnik ten posiadał wówczas także innego piętrusa z Iraku - Leyland Atlantean (nr G 59681), ale w trakcie naszego pobytu stał on w zajezdni.

Na Europa Point (między innymi punkt widokowy na Cieśninę Gibraltarską i Morze Alborańskie) nagrałem niebieską naukę jazdy: Caetano Slimbus na podwoziu Dennis.

Fragment filmu. Przez Winston Churchill Avenue (od strony Hiszpanii) jedzie Leyland Olympian (rejestracja G 77960) z firmy Calypso Transport Limited. Autobus o bardzo ciekawej historii. Powstał on w 1981 roku w Eastern Coach Works (angielski producent nadwozi) jako wersja demonstracyjna dla Bagdadu, po którym wówczas kursowały w dużej ilości Leylandy Atlantean. W stolicy Iraku spędził kilka lat, a od roku 1990 już jako własność Calypso rozpoczął kursowanie po Gibraltarze. Towarzyszył mu inny ex Bagdad, czyli  Leyland Atlantean (nr G 59681). Pandemia COVID-19 spowodowała wycofanie obu ex irackich piętrusów z eksploatacji. Leylandem Olympianem zainteresował się Dave Rogers, znany brytyjski kolekcjoner autobusów. Ten wyjątkowy pojazd powiększył jego zbiory. Jak podawały w 2022 roku brytyjskie media, Leyland Olympian po remoncie pozostanie w barwach Calypso. Obecny los autobusu Leyland Atlantean niestety nie jest mi znany. 15.06.2017.

Fragment filmu. Nowy piętrowy tabor firmy Calypso to pozyskane z Madrytu autobusy UNVI Urbis 2.5 DD. Tu pojazd o rejestracji G 7303 E w trakcie przejazdu jako linia nr 5 przez pas startowy lotniska. 15.06.2017. 

Fragment filmu. Najpopularniejszy na Gibraltarze autobus miejski, czyli Caetano City Midi z firmy Gibraltar Bus Company. Przystanek końcowo-początkowy linii nr 2 na pętli Europa Point. 15.06.2017.

Fragment filmu. Kiedyś ten model autobusu był trzonem gibraltarskiej komunikacji miejskiej - Caetano Slimbus na podwoziu Dennis. Obowiązywało także niebieskie malowanie. Ten egzemplarz spędza emeryturę jako nauka jazdy. Europa Point. 15.06.2017.

Film zaczyna się i kończy na lotnisku. Dokładnie na jego pasie startowym, przez który przechodzi ogólnodostępna droga z Hiszpanii. To stamtąd rozpościera się piękny widok na słynną Skałę Gibraltarską. 

Druga część materiału powstała na pętli linii nr 2 Europa Point. Pojawiają się tam autobusy Caetano City Midi na podwoziu MAN, a jako nauka jazdy służy dawny miejski autobus Caetano Slimbus na podwoziu Dennis. Model ten jest jeszcze eksploatowany przez firmę Calypso i zobaczycie go w dalszej części nagrania.

Potem pojawiają się sceny z centrum miasta. Caetano City Midi (nr G 9500 D – rejestracja, taborowych oznaczeń nie wprowadzono) jako linia nr 2 obsługuje ciekawy, zabudowany, chroniący przed słońcem przystanek. Popularne rozwiązanie w tej części Wielkiej Brytanii.

Przez rondo na Europort Avenue i Europort Road jadą kolejne Caetano oraz Ford Transit z GBC, który także obsługiwał numerowaną linię miejską.

Kolejne pojazdy dokumentowałem na prowadzącej do lotniska i granicy z Hiszpanią Winston Churchill Avenue. Np. Caetano Slimbus z Calypso, Caetano City Midi na liniach 4 i 8. Jednak najbardziej zadowolony jestem z nagranego tam słynnego Leylanda Olympiana z Bagdadu (przejazd w obie strony).

Drugi z filmów nagrałem w Wiedniu. To materiały tramwajowe z maja 2016 i sierpnia 2017.

Przedstawiają wagony ULF w różnych wersjach, w kilku lokalizacjach, także w tunelu tramwajowym.

Fragment filmu. SGP ULF B nr 630 jako linia nr 1 opuszcza rejon przystanków „Schwedenplatz U”. 27.05.2016.

Fragment filmu. Siemens ULF B1 nr 716 jako linia nr 2 przejeżdża przez Marienbrücke. 27.05.2016.

Co dokładnie zobaczycie na filmie? 

Pierwsza scena to rejon przystanków „Schwedenplatz U”. Na linii nr 1 jedzie SGP ULF B nr 630 (rocznik 1999). Potem na Marienbrücke (Most Mariacki) jako linia nr 2 wjeżdża Siemens ULF B1 nr 716 z 2010 roku. 27 maja 2016.

Druga scena to podziemny przystanek tramwajowy „Matzleinsdorfer Platz”, przez który jako linia nr 62 przejeżdża Siemens ULF A1 o oznaczeniu 122 (rocznik 2015). Potem na trasie nr 6 jedzie SGP ULF B nr 636 z 2000 roku, a w przeciwną stronę zmierza Siemens ULF B1 nr 747 z 2012 roku. 28 maja 2016.

Trzecia scena to przejazd ULF-a B1 nr 702 (rocznik 2009) na linii 60 – odjazd z przystanku „Hietzing” w rejonie wiedeńskiego zoo i Pałacu Schönbrunn. 13 sierpnia 2017.

Ostatnie nagranie to ponownie rejon przystanków „Schwedenplatz U”. Na linii nr 2 mijają się ULF-y B1 nr 728 (z 2011 roku) i 780 (z 2016 roku). 14 sierpnia 2017.

Autobusy kursujące po Gibraltarze będą głównym tematem oddzielnego materiału.

Do wiedeńskich tramwajów także powrócę. Warto jeszcze dodać, dlaczego część ULF-ów oznaczana jest jako SGP (skrót od Simmering-Graz-Pauker), a pozostałe jako Siemens. Wynika to ze stopniowych przekształceń własnościowych i przejmowania SGP przez Siemensa i finalnie całkowitego wygaszenia marki SGP.

Starszy materiał o wiedeńskich tramwajach.

Wyjątkowa wiedeńska zajezdnia tramwajowa.

Pociągiem do Baborowa i Kietrza (2) – stacja Baborów

 

Wracam do tematu pociągów specjalnych zorganizowanych przez Biuro Turystyki Kolejowej TurKol.pl w majowy weekend 2022. Tu link do części pierwszej. Przedstawiony w niej pociąg specjalny „Sztygar” do Gliwic rozkładowo dotarł na godzinę 12:40. Tam nastąpiła zmiana nazwy na „Elektroda” i odjazd o 12:43 (podaję godziny zawarte w rozkładzie jazdy, rzeczywiste czasy znałem tylko w przypadku kilku lokalizacji). Kolejne postoje zaplanowano w Knurowie (13:17/18), Rybniku (13:41/42), Rydułtowach (13:57/14:06, następnie przejazd przez tunel, o którym pisałem tutaj) i na 14:30 wyjątkowy skład miał dotrzeć do Raciborza.

Na dalszy odcinek trasy bilety zostały wyprzedane już na długo przed planowanym uruchomieniem pociągu, który zmienił wtedy nazwę na „Żwirek”. O 14:35 odjazd do Baborowa. Moim zdaniem wówczas rozpoczął się najciekawszy tego dnia przejazd.

Regularny ruch pasażerski na linii z Raciborza do Racławic Śląskich przez Baborów zakończył się 2 kwietnia 2000, czyli ponad 20 lat przed uruchomieniem opisywanego pociągu „Żwirek”. Należy jednak podkreślić, że skład zorganizowany przez TurKol.pl nie był od tego czasu jedynym pasażerskim, który dotarł do Baborowa po zawieszeniu połączeń. W maju 2017 po linii kolejowej nr 177 z Raciborza dojechały tam sprzęgnięte dwa autobusy Szynowe Kolei Dolnośląskich. Dokładnie pojazdy o oznaczeniach SA134-003 i SA134-024, które przemieszczały się po Opolszczyźnie w ramach przejazdu specjalnego pod nazwą „Opolskie zakamarki”. Bez wątpienia jednak „Żwirek” to pierwszy wiozący pasażerów pociąg złożony z lokomotywy i wagonów od 2 kwietnia 2000. Wówczas ostatni podróżni jechali składem piętrowym serii Bhp. 

Obecnie do Baborowa można dojechać jedynie od strony Raciborza. Linie w stronę Głubczyc i Polskiej Cerekwi są nieprzejezdne. Warto jeszcze dodać, że do 1945 roku funkcjonowało bezpośrednie połączenie z Baborowa do Opawy, skrócone następnie do miejscowości Pilszcz (ostatniej po polskiej stronie tej linii).

Baborów nadal jest czynny w ruchu towarowym (od 2016 roku, po wcześniejszej przerwie od 2012 roku). To jednak tylko niewielka namiastka tego, co przed laty działo się na tej stacji. Dobrze jednak, że choć i ta minimalna ilość pociągów tu dociera. 

Stacja Baborów robi wrażenie, niestety głównie negatywne. To za sprawą dewastacji istniejących jeszcze obiektów infrastrukturalnych. Jedynie budynek dworcowy nie padł ofiarą niszczycieli i szabrowników – jest zamieszkany. Torowisko nie było zarośnięte. Być może wiosenna roślinność nie zdążyła wówczas jeszcze na tyle rozprzestrzenić się, a może po prostu przed tym wyjątkowym przejazdem zadbano o stan torowiska i jego najbliższego sąsiedztwa. Pod uwagę należy raczej brać tę drugą opcję.

Temat stacji Baborów sprzed lat jeszcze pojawi się w Blogu Transportowym. Byłem na niej przed zawieszeniem ruchu towarowego w roku 2012. Będzie też coś o starym rozkładzie jazdy z początku lat 80-tych ubiegłego wieku. Teraz wracam do dnia 1 maja 2022. 

Na stację dotarliśmy około 20 minut przed planowanym przyjazdem pociągu (rozkładowo o 15:41, z wcześniejszym postojem w Pietrowicach Wielkich – 15:14/15). Po jej terenie spacerowała wówczas para mieszkańców Baborowa, która na nasz widok zareagowała pytaniem, czy to prawda, że dzisiaj przyjedzie tu skład pasażerski. Potem przybywało autochtonów. Na początek zabraliśmy się za dokumentację fotograficzną tego ciekawego miejsca (ach te piękne choć nieczynne semafory kształtowe).

Stacja Baborów. Budynek dworcowy - widok od strony torowiska. Obiekt jest zamieszkały, dlatego uniknął zniszczeń, choć niestety nie w całości. Jego dolna część dotycząca obsługi ruchu kolejowego została zdewastowana. Kolej do Baborowa dotarła w 1855 roku (otwarcie linii Racibórz - Głubczyce) i najprawdopodobniej budynek dworcowy pochodzi właśnie z tego okresu. 1.05.2022.

Tak budynek dworcowy w Baborowie wygląda od strony ulicy. Nazwy stacji brak, ale widać ślad po wiszącej jeszcze niedawno tablicy - nad wejściem. Przy budynku stał słupek przystanku autobusowego. Niestety zwróciłem na niego uwagę dopiero przeglądając zdjęcia, ale wątpię, by jakikolwiek transport publiczny docierał w to miejsce.1.05.2022.

Obok budynku dworcowego zbudowano taką nastawnię (oznaczenie BW) - jedną z dwóch w Baborowie. Widok w stronę wyjazdu w kierunku Kędzierzyna-Koźla i Głubczyc. 1.05.2022.

Widok na dawną nastawnię BW od strony części towarowej stacji Baborów. Wylot torów w stronę zamkniętych linii do Kędzierzyna-Koźla (przez Polską Cerekiew) i Głubczyc. 1.05.2022.

Za zdewastowaną nastawnią BW widać wielki komin. To pozostałość po nieistniejącej już cukrowni, której bocznica była dodatkowym generatorem ruchu kolejowego. Jeszcze kilka lat temu za nastawnią znajdowała się kładka dla pieszych. W dali widać pomarańczowe wagony towarowe. Znak, że ta kiedyś kilkukierunkowa stacja nadal żyje. 

Zbliżenie na wspomniane powyżej trzy pomarańczowe wagony. Stoją one na dawnym torze szlakowym do Głubczyc. Po lewej stronie tor szlakowy do Polskiej Cerekwi na linii do Kędzierzyna-Koźla. Wymieniłem Polską Cerekiew, ponieważ to ta stacja stała się końcową po wielkiej powodzi z 1997 roku. Wprawdzie ruch pasażerski był zawieszony, ale pociągi towarowe jeździły, obsługując tamtejszą cukrownię (do około 2012 roku). Na pierwszym zdjęciu widoczny także odchodzący przed wagonami w prawo tor - dawna bocznica miejscowej cukrowni. Wagony należą do szwajcarskiej firmy Wascosa, która zajmuje się wynajmem taboru. Po ich lewej stronie powstała nowa infrastruktura do załadunku wagonów, jest więc szansa, że pociągi towarowe będą tu jeszcze przyjeżdżać. W roku 2022 pojawiła się też nadzieja na powrót połączeń pasażerskich pomiędzy Raciborzem i Racławicami Śląskimi przez Baborów i Głubczyce. To za sprawą rządowego projektu Kolej Plus, do którego zakwalifikowały się linie nr 177 i 294. Koszty rewitalizacji w 83% pokrywa państwo. Reszta to wkład własny samorządu. Niestety rejon wzdłuż tej trasy kolejowej nie należy do bogatych, więc można wnioskować, że lokalne władze takich środków nie pozyskają.

Stacja Baborów posiada dwa perony (cztery krawędzie). Tylko jeden z nich był zadaszony. Uszkodzona wiata jeszcze jakoś się trzyma. Ten peron obsługiwał głównie relację do Raciborza i Głubczyc. Bez dachu przyjmował pociągi z Kędzierzyna-Koźla i Pilszcza. Widok w stronę Raciborza.

Na peronie drugim pozostał relikt dworców kolejowych PRL-u, czyli gazon na kwiaty. Całkiem dobrze wyglądający, z przyległym fragmentem ściętej brzozy. Pozostałość dość sporego już drzewa idealnie obrazuje, od jak wielu lat nie jest w Baborowie prowadzony ruch pasażerski.

Widok na perony i zabudowę dworcową w kierunku Głubczyc i Kędzierzyna-Koźla.

Obok dawnej nastawni Bw1 (obsługującej ruch od strony Raciborza i Pilszcza), przy rzędzie nieczynnych semaforów kształtowych, stały cztery węglarki.

Od strony Raciborza znajduje się elewator zbożowy firmy Viterra, który ma pojemność 32000 ton. W jego rejonie przed laty była baborowska lokomotywownia. 

Po dokumentacji upadłej stacji zajęliśmy miejsca w oczekiwaniu na pociąg. Jego przyjazd zwiastowało nagłe pojawienie się sporej ilości samochodów osób fotografujących i filmujących skład na szlaku.

Pociąg specjalny „Żwirek” w Baborowie będzie bohaterem kolejnej, trzeciej części tego reportażu. Tu link.

Nowe filmy – listopad 2022

 

W listopadzie 2022 na kanale Lukaszwo – Transport Movies opublikowałem dwa filmy. Kolejowy i tramwajowy. 

Ten pierwszy powstał w Czechach, na znanej czytelnikom Bloga Transportowego stacji Ostrava střed (przykładowy materiał jej dotyczący). Nagrałem tam kilka pociągów. Głównym celem był najnowszy piętrowy tabor kolei ČD, czyli składy push-pull. Ich producent to Škoda Transportation. Przewoźnik zamówił pięć takich „piętrusów”, które przeznaczył do obsługi linii z Ostrawy przez Frýdek-Místek do miejscowości Frenštát pod Radhoštěm. 

Udało mi się udokumentować dwa z nich. Jako jednostka napędowa służą zmodernizowane „brejlovce”, a dokładniej spalinowe lokomotywy serii 750. W kadr też wjechała między innymi „bardotka” – w tym przypadku maszyna o oznaczeniu 751 219-7 z ČD Cargo.  

Fragment filmu. „Bardotka” o oznaczeniu 751 219-7 z ČD Cargo (wraz z niewidoczną lokomotywą
731 047-7) wjeżdża na stację Ostrava střed.

Fragment filmu. Lokomotywa 750 712-2 ze składem piętrowym Škoda push-pull jako pociąg Os 20155 Frýdlant nad Ostravicí - Ostrava hl. n. wjeżdża na stację Ostrava střed. 

Fragment filmu. Lokomotywa 750 712-2 ze składem piętrowym Škoda push-pull jako pociąg Os 20155 Frýdlant nad Ostravicí - Ostrava hl. n. odjeżdża ze  stacji Ostrava střed. To skład nr 4.

Fragment filmu. Škoda push-pull z lokomotywą 750 719-7 jako pociąg Os 20158 Ostrava hl. n. - Frýdlant nad Ostravicí na stacji Ostrava střed. Ten trójwagonowy skład jest oznaczony numerem jeden (wagon sterowniczy to 86-72 001-2).

Nagranie powstało 17 czerwca 2022, a zobaczycie na nim:

- przejazd luzem lokomotyw 751 219-7 i 731 047-7 z ČD Cargo,

- CityElefant nr 58 (471 058-8) z pociągiem Sp 1626 relacji Třinec (16:06) - Havířov (16:35/36) - Ostrava hl. n. (16:57/17:00) - Opava východ (17:36),

- lokomotywa 750 712-2 ze składem piętrowym Škoda push-pull jako pociąg Os 20155 relacji Frýdlant nad Ostravicí (16:15) - Frýdek-Místek (16:28/30) - Ostrava hl. n. (17:02).

- lokomotywa 750 719-7 na popychu składu piętrowego Škoda push-pull jako pociąg Os 20158 relacji Ostrava hl. n. (16:55) - Frýdek-Místek (17:29/31) - Frýdlant nad Ostravicí (17:44),

- lokomotywa Bombardier TRAXX MS3 nr 8 212 przewoźnika RegioJet z pociągiem IC 1016 relacji Havířov (16:49) - Ostrava hl. n. (17:08/10) - Olomouc hl. n. (18:16/18) - Pardubice hl. n. (19:48/49) - Praha hl. n. (20:55).

Więcej na temat piętrowych push-pull od Škody napiszę w oddzielnym materiale.

Drugie z listopadowych nagrań prezentuje tramwaje. Dokładniej tabor MPK Kraków nagrany 1 listopada 2022 na placu Centralnym. W miejscu tym panował wówczas bardzo duży ruch. Ze względu na remont torowiska w ulicy Bieńczyckiej i Kocmyrzowskiej, skierowano tam objazdem wszystkie tramwaje jadące do pętli Mistrzejowice, Osiedle Piastów i Wzgórza Krzesławickie. Dotyczyło to również linii dodatkowych „cmentarnych” uruchamianych w związku z dniem Wszystkich Świętych.

Fragment filmu. Przez pl. Centralny w stronę al. Andersa zmierza potrójny Konstal 105Na na linii dodatkowej 87 w relacji Wzgórza Krzesławickie - Osiedle Piastów. Skład tworzą wagony HZ267, HZ268 i HZ269.

Fragment filmu. Stadler Tango o numerze RY834 obsługuje jadącą zmienioną trasą linię nr 1 w kierunku pętli Salwator. Wagony tego typu obsługiwały różne linie i na pl. Centralnym pojawiały się co chwilę.

Fragment filmu. Przedstawiciel najstarszego taboru eksploatowanego obecnie w Krakowie. Skład SGP E1 #HW144 (rocznik 1969) + Lohner C3 #HB544 (rocznik 1961). Linia 22 do Borku Fałęckiego.

Na poniższym, trwającym ponad 5 minut nagraniu zobaczycie różne typy krakowskich tramwajów. Np. potrójny Konstal 105Na, czy stopniowo znikający z krakowskich torowisk E1+C3. Przeważa jednak tabor najnowszy, czyli Stadler Tango Lajkonik.

Duży ruch tramwajów sprawił, że w trakcie krótkiego pobytu na pl. Centralnym zgromadziłem dość sporo materiału. Dlatego rozdzieliłem go na dwie części. Ciąg dalszy opublikuję na początku 2023 roku.

Na stacji Wien Südbahnhof (Ost)

Wiedeńska stacja, która jest bohaterką tego wpisu już nie istnieje. Pełniła ona funkcję czasową, zapewniając ruch pociągów w okresie pomiędzy zamknięciem dworca Wien Südbahnhof, a oddaniem do eksploatacji obecnego Wien Hauptbahnhof. Trafiłem na nią w sierpniu 2012. To był bardzo krótki pobyt – tylko kilka zdjęć i ruszaliśmy dalej – zwiedzać Wiedeń.

Pełna nazwa stacji to Wien Südbahnhof (Ostbahn). Funkcjonowała ona od grudnia 2009 do grudnia 2012. Była stacją krańcową, zapewniającą obsługę kilku linii kolei aglomeracyjnej S-Bahn, pociągów regionalnych oraz połączeń międzynarodowych do Słowacji i Węgier. 

Poniżej kilka zdjęć wykonanych 6 sierpnia 2012, około godziny 7:00.

Ze stacji Wien Südbahnhof (Ost) korzystały pojazdy trakcji elektrycznej i spalinowej. Tu przedstawiciel tej drugiej, czyli lokomotywa Siemens Eurorunner austriackich kolei ÖBB. Przewoźnik maszyny te nazywa Hercules. Co ciekawe, kupiono aż 100 egzemplarzy. Oznaczono je jako seria 2016. Tu „Herkules” nr 042. Rocznik 2003. Maszyna jest gotowa do odjazdu z pociągiem międzynarodowym REX 2508 „Roland” do stacji Bratislava hl. st. Pierwszy wagon kolei słowackich, pozostałe ÖBB - znacznie mniejsze od tego z ZSSK, a na końcu wagon sterowniczy serii 80-73. Spalinówka prowadzi pociąg na całej trasie. W drodze powrotnej będzie na końcu składu, a maszynista zasiądzie w wagonie sterowniczym. „Herkules” z wagonami to stała obsada linii z Wiednia do stacji Bratislava hl. st. Odcinek do przygranicznej miejscowości Marchegg jest obecnie elektryfikowany. Nie wiem jednak, czy po stronie słowackiej też są prowadzone takie prace. Jeżeli tak, to wkrótce zakończy się obsługa tej relacji trakcją spalinową. 6.08.2012.

Na sąsiednim torze, obok pociągu do Bratysławy stały dwa autobusy szynowe wyprodukowane przez austriacką firmę Jenbacher Werke. Pojazdy te na sieci ÖBB otrzymały oznaczenie 5047. Kupiono ich łącznie 100 egzemplarzy, a były produkowane w latach 1987 - 1995. W późniejszym czasie kilka z nich zostało sprzedanych do innych przewoźników. Wprowadzenie serii 5047 do ruchu pozwoliło na eliminację starszych pojazdów, w tym z okresu międzywojennego. Na zdjęciu skład stworzony z wagonów nr 5047 030-1 i 5047 035-0. Najprawdopodobniej czekają one na realizację jakiegoś późniejszego połączenia do przygranicznej miejscowości Marchegg. Wówczas oraz obecnie na przemian kursują pociągi z Wiednia do Marchegg i w wydłużonej relacji do słowackiej stacji Bratislava hl. st. Jest to najprawdopodobniej jedyna relacja obsługiwana ze stolicy Austrii trakcją spalinową. 

Trochę nieostry widok na tabliczkę znamionową wagonu motorowego Jenbacher Werke o oznaczeniu 5047 035-0. Rocznik 1990.

Na krótkim torze przy tym samym peronie co powyższe wagony motorowe stał odstawiony jeszcze jeden Jenbacher Werke. Jego oznaczenie to 5047 054-1. Pojazdy te przemieszczają się po sieci ÖBB pojedynczo, podwójnie, a także spięte po trzy. Wszystkie te kombinacje można jeszcze zobaczyć w Wiedniu. Ze względu na elektryfikację linii do Marchegg jest to już raczej końcowy okres eksploatacji tej serii w Wiedniu. Tam, gdzie jeszcze pozostaje trakcja spalinowa pojawia się nowszy tabor serii 5022. 6.08.2012.

Skład wagonów ÖBB odstawionych bez lokomotywy przy jednym z peronów. Na pierwszym planie wagon sterowniczy 80-73 025-3. Wszystkie mają naniesione na boki napisy CityShuttle. Jak podają na swojej stronie internetowej koleje ÖBB, jest to marka pociągów typu push-pull będących podstawą oferty krajowego transportu regionalnego. Są one także stałym zestawieniem pociągów do i ze słowackiej stacji Bratislava hl. st. Wagony te były produkowane w latach 1980 - 1989 przez Simmering-Graz-Pauker AG (SGP) oraz Jenbacher Werke. Obecnie eksploatowane pojazdy przeszły modernizację lub przebudowę (np. w latach 90-tych na wagony sterownicze 80-73, które powstawały z wagonów doczepnych). Wagony doczepne to seria Bmpz-l, a sterownicze Bmpz-s.

Marka ÖBB CityShuttle to również wagony piętrowe. Na pierwszym planie wagon sterowniczy o oznaczeniu 86-33 001-7. Pojazdy takie powstawały w latach 1996 - 2009. „Piętrusy” te zostały nazwane „Wiesel”, co po niemiecku znaczy „łasica”. Na ich bokach znajdują się napisy „Wiesel” oraz rysunki łasic. Ten skład będzie prowadzony elektrowozem tworząc międzynarodowy pociąg REX 7605 „Twin City” relacji Wien Südbahnhof (Ost) [odjazd 7:03] - Kittsee (7:55/56) - Bratislava-Petržalka (8.01). Piętrowe wagony doczepne to seria Bmpz-dl, a sterownicze Bbfmpz.

Bombardier TALENT. Czteroczłonowy przedstawiciel serii 4124, dokładnie egzemplarz o oznaczeniu 4124 022-7. Na końcu druga taka sama jednostka (nr 032-6). Ten elektryczny zespół trakcyjny właśnie skończył bieg. Niestety nie ustaliłem, skąd przyjechał.

Za kozłami oporowymi tory stacji Wien Südbahnhof (Ostbahn) tak się kończyły. W tle baraki stanowiące zabudowę tymczasowego dworca.

Widok ogólny na stację Wien Südbahnhof (Ostbahn).

Tuż obok tymczasowej stacji Wien Südbahnhof (Ost) pracowała maszyna torowa z firmy Balfour Beatty. W tle las żurawi pokazujący, jak wielkie inwestycje prowadzono wówczas w tym rejonie. 6.08.2012.

  

W trakcie mojej wizyty na stacji Wien Südbahnhof (Ost) nagrałem także krótki film. Przedstawia on wjazd lekko opóźnionego pociągu REX 2503 „Adebar” relacji Bratislava hl.st. (5:46) - Wien Südbahnhof (Ost) na 6:57. Prowadzi go wagon sterowniczy serii 80-73, a moc daje popychający skład Herkules nr 2016 003. Potem w przeciwnym kierunku odjeżdża prezentowana na powyższych zdjęciach spalinówka nr 2016 042.

Ostatnia scena to odjazd składu Bombardier TALENT 4124 032-6 + 4124 022-7.

Obecnie działający dworzec Wien Hauptbahnhof rozpoczął częściowe funkcjonowanie w 2014 roku. Zdjęcia i filmy tam nagrane opublikuję w oddzielnym materiale. Tu link do niego.

Inne wpisy dotyczące Austrii są dostępne pod tym linkiem.