Trolejbusy we Lwowie (2)

 Druga część wpisu o trolejbusach we Lwowie. Tu link do pierwszej.

Škoda 14Tr #593 na linii 2. Pętla Uniwersytet, z której wyruszy w ponad 8-kilometrową podróż do końcówki przy ul. Naukowej. To rocznik 1985. Trolejbus sprowadzono do Lwowa w roku 1997. Wcześniej jeździł po słowackim Preszowie (z numerem 62). Z tyłu brak szyb - materiał zastępczy, czyli pleksi. 2.05.2013.

We Lwowie nakręciłem kilka trolejbusowych filmów. Poniżej pierwszy. Spod pętli Uniwersytet ruszają zaprezentowane wcześniej na zdjęciach Škody 14Tr #541 i #516. Pojazdy pięknie podskakują na skrzyżowaniu:

Kolejne zdjęcia. Nadal okolice pętli Uniwersytet, od której stopniowo oddalimy się:

Škoda 14Tr #543, czyli kolejny pojazd linii nr 2. To rocznik 1989, od początku we Lwowie. Oreklamowana „szpachla” właśnie skręciła z ul. Uniwersyteckiej w Czynu Listopadowego, którą będzie się powoli wspinać na dość konkretne wzniesienie. 29.04.2013.

Škoda 14Tr #552 na linii 10. Zakorkowana ulica Czynu Listopadowego. Przyczyną zatoru jest zepsuta Škoda, która stoi kilkadziesiąt metrów dalej. Za chwilę przyjedzie po nią potężne pogotowie techniczne. O tym jednak dopiero za jakiś czas w dziale Ciężarówki. 29.04.2013.

  

 Škoda 14Tr #538 na linii 9 do Aeroportu. Rocznik 1988. Trup z antyreklamą firmy Toshiba wlecze się za pokazanym powyżej wozem #552. Z tyłu plastik zastępuje szybę. 29.04.2013.

 

Trolejbus Škoda 14Tr #516 na linii 12. Jego zdjęcia na pobliskiej pętli Uniwersytet zamieściłem już w pierwszej części relacji ze Lwowa. Wówczas także obsługiwał linię nr 12. 1.05.2013.

Drugi trolejbusowy film. Ulica Czynu Listopadowego, przez którą przejeżdżają zaprezentowane powyżej Škody nr 543, 552, 538 i 516:

Kolejne zdjęcia. Škody na dalszym, bardziej stromym odcinku brukowanej ulicy Czynu Listopadowego:

Wyprodukowana w 1990 roku Škoda 14Tr #574 na linii 2. Trolejbus wyróżnia inne malowanie zakładowe. Większość lwowskich Škód jest czerwono-żółta, a ta czerwono-kremowa. 1.05.2013.

 

Škoda 14Tr #557, czyli linia nr 9 w stronę lotniska. Powolny trolejbus w otoczeniu stada osobówek. Przeważają nowe pojazdy, ale są też starsze egzemplarze, czyli Łada i Wołga. 1.05.2013.

Škoda 14Tr #546. To rocznik 1989. Linia 10. Trolejbus u szczytu wspinaczki. To miejsce ma niezwykły klimat. Stromy podjazd, brukowana nawierzchnia i jadące co chwilę, pięknie wyjące Škody. Polecam na trolejbusową masówkę fotograficzną. 1.05.2013. 

Trzeci w tym wpisie film. Jego bohaterowie to pokazane powyżej Škody #574, 557 i 546. Świąteczny dzień - 1 maja 2013:

W następnej części kolejne Škody, a później Aeroport, czyli pętla linii nr 9. Tu link.

 

Wycieczka MEX-em i odmieniony Ikarus

W sobotę 12 października 2013 r. Krakowski Klub Modelarzy Kolejowych zorganizował specjalny przejazd należącym do MPK Kraków zestawem: Jelcz 272 MEX + przyczepa P01. Głównym powodem była wypadająca w grudniu 50-ta rocznica wprowadzenia do eksploatacji w Krakowie miejskich „ogórków”.  Piękne, czerwone pojazdy pozowały do zdjęć na terenie miasta oraz poza nim, np. w Ojcowskim Parku Narodowym. Pogoda dopisała, co w połączeniu ze złotą polską jesienią owocowało pięknymi fotografiami.

Poniżej kilka zdjęć z tej bardzo udanej imprezy. Pełna relacja w Blogu Transportowym pojawi się dopiero za jakiś czas. Wcześniej zamieszczę materiały z pożegnania MAN-a SG242, a w dziale Tramwaje z imprezy wagonem GT6.

  Ojców - Ojcowski Park Narodowy. Zestaw pozuje obok ogólnodostępnego parkingu. Dalszy przejazd wymagał specjalnego zezwolenia.

  Ulica Ojcowska - Ojcowski Park Narodowy. Trasa zamknięta dla ogólnego ruchu samochodowego. Jelcze wspinają się serpentyną między Ojcowem, a drogą nr 94.

 Fotostop pomiędzy Karniowicami, a Bolechowicami.

W trakcie imprezy powstał krótki materiał filmowy:

Pozostając w temacie podwawelskich zabytków, wracam do Krakowskiej Linii Muzealnej. O kursujących na niej Jelczu 021 i Ikarusie 280 pisałem już tutaj. Autobusy te obsługiwały historyczną linię także 22 września, kończąc „zabytkowy sezon 2013”. Była to trasa oznaczona symbolem „D”, w relacji: Osiedle Kurdwanów – Nowosądecka – Wielicka – Starowiślna – Rondo Grzegórzeckie – Rondo Czyżyńskie – Plac Centralny. Na moją szczególną uwagę zasłużył Ikarus #DK260, który przeszedł małą metamorfozę. Został bardziej „uhistoryczniony”, czyli otrzymał dawny numer taborowy: 34260. Zmianę tę wprowadzono już w lipcu, ale niestety wcześniej nie udało mi się Ikarusa sfotografować.

Ikarus 280.26 z numerem 34260, czyli dotychczasowy DK260. Linia D w stronę pętli Osiedle Kurdwanów. Ul. Starowiślna.

Chwilę po przejeździe Ikarusa w przeciwną stronę (czyli do Placu Centralnego) pojechał Jelcz 021.

Przejazd odmienionego krakowskiego Ikarusa oraz niezmienionego Jelcza 021 na poniższym filmie. Ulica Starowiślna:

 

Tramwaje w Wiedniu (2)

Druga część wpisu o tramwajach w Wiedniu. Tu link część pierwsza.
Kolejne zdjęcia ULF-ów:

 ULF B #608 jako linia 71. To rocznik 1998. Rennweg, przystanek przed skrzyżowaniem z Ungargasse. 2.05.2012.

 

 ULF B #606 jako linia D w stronę pętli Südbahnhof. To rocznik 1998. Tramwaj właśnie ruszył z przystanku Schottentor, a właściwie z węzła przesiadkowego (tramwaje, metro, autobus). Obwodnica, czyli Ring, po którym samochody mogą jeździć tylko w jedną stronę. Takie rozwiązanie planowane jest w Krakowie. Podwieszona, wyłączona sygnalizacja świetlna dotyczy nieużywanego liniowo łącznika z Universitätsstrasse. 1.05.2012.

  

ULF B #729 jako linia 43 w stronę pobliskiej pętli Schottentor. Alser Strasse, przystanek „Skodagasse”. Na wyświetlaczu graficzna informacja o zlokalizowanej na końcowym przystanku stacji metra. 1.05.2012.

 

ULF B #612 na linii nr 1. Universitätsring, przystanek przy ratuszu. 30.04.2012.

Najstarsze eksploatowane liniowo w Wiedniu wagony silnikowe to SGP/Lohner E1, których ilość systematycznie ubywa. Nie wszystkie są jednak złomowane – trafiają do innych miast, np. do węgierskiego Miszkolca, czy do polskiego Krakowa, który ma już ponad 70 egzemplarzy i wciąż sprowadza kolejne. Firma Wiener Linien kupowała tramwaje E1 w latach 1966 – 1976. Łącznie dostarczono 338 egzemplarzy. Na ulicach Wiednia zobaczymy je w trzech „wersjach”, czyli solo, w składzie z doczepą typu C3 (produkcja 1959 – 1962) lub w składzie z doczepą C4 (produkcja 1974 – 1977). Ze względu na wiek i stopniowe wycofywanie z ruchu, wagony E1 są już mocno zużyte. Niekiedy ich wizualna strona nie zachęca do podróży. Poniżej kilka zdjęć wiedeńskich wagonów E1.

  E1+C4 #4747+1373 jako linia 49. Bellariastrasse, kierunek Dr.-Karl-Renner Ring, choć na tablicy ma już wstawioną nazwę Hütteldorf. Następny przystanek to już pętla, więc przypuszczalnie motorniczy chciał wjechać z wypisaną powrotną relacją, a nie zmieniać ją dopiero na końcówce. Inna możliwość to zwykłe przeoczenie. Wagon silnikowy jest z 1971 roku, a doczepa z 1977. 30.04.2012.

E1+C4 #4747+1373 w tym samym miejscu, ale w przeciwnym kierunku. Teraz relacja Hütteldorf jest już poprawna. Okazały budynek w tle to Muzeum Historii Naturalnej. 30.04.2012.

 E1+C3 #4544+1238, także na linii 49 w stronę pętli Hütteldorf. Bellariastrasse. Wagon silnikowy jest z 1975 roku, a doczepny z 1961. 30.04.2012.

 E1+C4 #4776+1312 jako linia 30 w relacji Floridstdorf - Stammersdorf. Trasa ta jest dość krótka, bo czas całego przejazdu to tylko 17 minut. Kursuje wyłącznie w dni robocze. Brünner Straße pomiędzy przystankami „Floridsdorfer Markt" i „Bahnsteggasse", czyli tuż za pętlą. Można powiedzieć, że to tramwajowe przedłużenie linii metra U6, która kończy się we Floridstdorfie. Korzystając z tramwajów w tym rejonie miasta odniosłem wrażenie, że są one w znacznie gorszym stanie technicznym niż tabor kursujący w rejonie centrum. Wagon silnikowy wyprodukowano w 1972 roku, a doczepę w 1974. 6.08.2012.

  E1+C4 #4851+1351 na linii nr 1. Skład przejeżdża obok słynnej wiedeńskiej opery. Na wysokości doczepy zejście do stacji metra, a jednocześnie do przejścia podziemnego, w którym znajduje się dość niezwykły przybytek - muzyczna toaleta. W trakcie korzystania z niej możemy np. wysłuchać „Nad pięknym modrym Dunajem” Straussa. Wagon SGP E1 wyprodukowano w 1976 roku. Wtedy też powstała przyczepa Rotax C4. 2.05.2012.

E1+C3 #4546+1190 na linii nr 2 obok budynku austriackiego parlamentu (Rathausplatz). Wagon silnikowy nie wygląda zbyt dobrze - odpryskująca farba z dachu, pudło pomazane różnymi odcieniami czerwieni. Taki złomek, który nie pasował do pięknego, zadbanego Wiednia. Na dachu reklama zamontowana jak kilkadziesiąt lat temu. Taki sposób promocji jest w stolicy Austrii nadal bardzo popularny. Flagi przy numerze linii z okazji święta pracy. SGP E1 jest z 1975 roku, a doczepka to już ponad półwieczny zabytek - 1960 rocznik. 30.04.2012. 

Pokazany na wcześniejszych zdjęciach skład E1+C3 #4546+1190 na linii 2. Tym razem jedzie w drugą stronę. Okrążając parlament skręca z Ringu w Rathausplatz. To kadr z poniższego filmu. 2.05.2013. 

W Wiedniu kręciliśmy (czyli ja i żona) także filmy tramwajowe. Poniżej pierwszy z nich. Oprócz opisanych tramwajów na nagraniu zobaczycie składy E2+C5. Sceny nocne z pięknym pałacem o nazwie Belweder w tle:

 Pozostałe części relacji z tramwajowego Wiednia: część 1, część 3, część 4.

 

Nowe ezt dla PKP Intercity

Na temat PKP Intercity ostatnio dużo mówi się i pisze. To za sprawą pociągów Pendolino. Prezentacja, pierwsze przejazdy, czy w końcu pobity polski kolejowy rekord prędkości. W tle tych wydarzeń był przetarg na dostawę innych elektrycznych zespołów trakcyjnych. Jak podała Zuzanna Szopowska (Rzecznik Prasowy PKP Intercity), 18 listopada 2013 r., w nowosądeckim Newagu podpisano umowę na zakup oraz utrzymanie 20 pociągów. Spółka PKP Intercity zawarła ją z konsorcjum firm Newag i Stadler Polska. Będą to ezt typu FLIRT (skrót od Fast Light Innovative Regional Train), czyli pojazdy znane już polskim pasażerom. Są one eksploatowane przez Koleje Mazowieckie (jako seria ER75), Koleje Śląskie (EN75), a wkrótce także przez Łódzką Kolej Aglomeracyjną, o czym pisałem tutaj.

Stadler FLIRT, EN75-004 na stacji Tychy Miasto. Wówczas w eksploatacji przez Przewozy Regionalne (jeszcze należące do grupy PKP), jako pociąg osobowy relacji Tychy Miasto - Katowice. Jednostka jest nowiutka - rocznik 2008. 29 grudnia 2008.

Stadler FLIRT, ER75-002 jako pociąg Kolei Mazowieckich z Warszawy Zachodniej do Siedlec. To także rocznik 2008. Przystanek Warszawa Ochota, 31 sierpnia 2012.

Łączna wartość kontraktu to ponad 1,6 miliarda złotych. 70% tej kwoty polski przewoźnik pozyska z Unii Europejskiej. Zamówione FLIRT-y najnowszej generacji będą miały osiem członów, charakteryzujących się wysokim standardem wyposażenia wnętrz. W każdym ezt zostanie zamontowanych 360 miejsc siedzących. Będą klimatyzowane, wyposażone w przedział barowy, wydzielone miejsca na bagaże oraz w indywidualne gniazdka elektryczne. Dla osób na wózkach  inwalidzkich przewidziano specjalne wysuwane stopnie, dzięki którym bezproblemowo wjedzie się z peronu do pojazdu. Natomiast dla pasażerów z małymi dziećmi na pokładzie FLIRT-a znajdzie się przewijak. Będą także wyznaczone miejsca dla przewożących rowery. Podróżujący nowym taborem nie powinni mieć problemu z korzystaniem z telefonów – ezt-y zostaną przystosowane do montażu urządzeń wzmacniających sygnał telefonii komórkowej. Jeżeli zaistnieje nagła potrzeba skontaktowania się z obsługą pociągu – wystarczy wcisnąć specjalny przycisk przywołania. Nowe FLIRT-y będą także wyposażone w LED-owy system wewnętrznej i zewnętrznej informacji pasażerskiej.

Stadler/Newag FLIRT, wizualizacja dla PKP Intercity.

FLIRT-y w barwach PKP Intercity pojawią się na polskich torach w roku 2015. Będą obsługiwały relacje: Warszawa – Bydgoszcz, Olsztyn – Warszawa – Kielce – Kraków, Gdynia – Bydgoszcz – Łódź – Katowice i Szczecin – Poznań – Kutno – Łódź – Kraków. Jeżeli tylko pozwolą na to parametry techniczne torowiska (i inne czynniki), FLIRT-y PKP IC będą mogły rozwinąć prędkość do 160 km/h.

Konsorcjum, z którym podpisano umowę podzieli się zadaniami związanym z produkcją nowego taboru. Pudła wagonów i wózki do Nowego Sącza dostarczy Stadler. Tam Newag je zabuduje i wyposaży. Nie dotyczy to jednak wagonów sterowniczych, które (jak podaje rzecznik PKP Intercity) Stadler sam zmontuje w swoim siedleckim zakładzie. Cały, ośmioczłonowy FLIRT zostanie finalnie zbudowany przez  Newag. Zgodnie z umową, konsorcjum przez 15-lat będzie serwisować omawiane pojazdy. Lokalizacja stworzonego do tego celu centrum technicznego planowana jest w Krakowie, Łodzi lub Warszawie.

Stadler/Nevag FLIRT, wizualizacja dla PKP Intercity.

Przykładowy FLIRT w ruchu. EN75-003 jako pociąg osobowy nr 90033 relacji Katowice – Tychy Miasto w trakcie wjazdu i postoju na stacji Tychy. 6 czerwca 2009:

 

Mercedes Conecto G na testach w Krakowie

Mobilis jeszcze nie zdecydował, jakie przegubowe autobusy będą obsługiwały krakowską komunikację miejską. Wciąż rozważanych jest kilka modeli. Na testach w grodzie Kraka był już długi SOR, później pojawiła się przegubowa Scania CityWide. Od 16 listopada do końca miesiąca Mobilis sprawdza kolejny autobus. To zaprezentowany premierowo na targach TransExpo 2013 w Kielcach Mercedes Conecto G spełniający normę Euro-6. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych testerów, jest użytkowany na liniach 152 i 178.

 Jeżdżący obecnie po Krakowie egzemplarz był premierowo pokazany pod koniec września 2013 w Kielcach.

Loga Arrivy już na autobusach

W czerwcu pisałem o przejęciu spółki Veolia Transport Central Europe przez Arrivę. Ślady tego wydarzenia już od dłuższego czasu są widoczne na autobusach Veolii - pojazdy dodatkowo ozdobiono małymi logami Arrivy. Przypuszczalnie najnowsze nabytki (lub remontowane, odmalowywane egzemplarze) będą już całe w nowym oznakowaniu. Poniżej kilka zdjęć autobusów Veolii, dokładnie oddziału z Kędzierzyna-Koźla.

  

Autobusy na terenie zajezdni w Kędzierzynie-Koźlu. Poniżej zbliżenia na poszczególne pojazdy. Wszystkie mają naklejone loga Arrivy. 28.09.2013.

 DAB 1200B. Zdjęty zderzak utrudnia identyfikację pojazdu. Naklejki na szybie i rozmieszczenie napisu DAB świadczą, że to OPR 21GS, czyli dawny OK 09540. Autobus trafił do Kędzierzyna jeszcze, gdy tamtejszy PKS był samodzielną firmą. Na tablicy kierunkowej napis Århus, czyli nazwa drugiego co do wielkości duńskiego miasta, w którym pierwotnie autobus ten garażował. Od 1 stycznia 2011 nie obowiązuje widoczna na pojeździe pisownia nazwy miejscowości - teraz jedyna poprawna forma to Aarhus.

   

Jelcz 120M o rejestracji OK 21611. To rocznik 2001 o przeszłości związanej z Warszawą. W latach 2001 - 2004 obsługiwał komunikację miejską w stolicy. Był wówczas oznaczony jako A201. Kiedy w Warszawie zabrakło pracy dla Jelczy 120M, Connex część z nich sprzedał (np. do Radomia, Raciborza), a pozostałe egzemplarze przeniósł do innych oddziałów - pięć trafiło do Kędzierzyna. Pod lewą wycieraczką wyraźny ślad dawnego, stołecznego oznaczenia: A201.

Autosan H10-11.21 o rejestracji OK 13075. To rocznik 2000, który swój autobusowy żywot także rozpoczął w stolicy. Jako własność firmy Rapid-Bus (przekształconej później w Connex Warszawa) kursował na trasie Warszawa - Pruszków. Kilka razy miałem okazję jechać tym autobusem i spisałem wówczas jego kędzierzyński numer taborowy (umieszczony tylko wewnątrz): H20005. Drzwi o układzie 1-2-0. Pojazd trafił do Kędzierzyna bezpośrednio po przejęciu tamtejszego PKS-u przez Connex. Za jakiś czas dodam do bloga jego zdjęcie z tamtego okresu. 

MAN SL222 o rejestracji OK 55862. Rocznik 1997. Początkowo autobus był eksploatowany w Czechach, jako własność ČSAD Ostrava. Później stał się własnością Veolii Transport Morava, a w roku 2011 został przekazany do oddziału Veolii w Kędzierzynie-Koźlu. Po lewej fragment prudnickiego Irisbusa Axera o rejestracji OPR 53ET. 

Efekt niedawnych roszad taborowych, czyli Autosan A1010T o rejestracji OK 66292. Do Kędzierzyna oddelegowano go z oddziału w Łańcucie (miał tam rejestrację RLA U854). Autobus stoi przy drodze nr 425 w miejscowości Solarnia. To od lat stałe miejsce nocowania pojazdu Veolii. Tuż obok, na prywatnym podwórku zawsze parkuje drugi autobus.