SN84 w Krakowie

 

Na temat kolejowego rozkładu jazdy, który wszedł w życie 13 grudnia 2020 pisałem już omawiając wyczekiwany powrót dalekobieżnych pociągów pasażerskich na niezelektryfikowaną Magistralę Podsudecką. Tu link. Ponieważ TLK „Sudety” na całej trasie jest prowadzony lokomotywą spalinową, było to także transportowe wydarzenie dla zdominowanego przez tabor elektryczny Krakowa. 

Diesel obsługujący pociąg TLK „Sudety” to nie jedyny przedstawiciel trakcji spalinowej w ruchu pasażerskim docierającej w obecnym rozkładzie do stolicy Małopolski. Dwa razy dziennie pojawia się tam spalinowy zespół trakcyjny serii SN84. 

Ten dość egzotyczne na polskich torach pojazdy obsługują pociągi TLK „Wetlina” i TLK „Bieszczady” z i do Zagórza. Kursują one w sposób następujący. 

Organizowany przez PKP Intercity pociąg TLK 33110 „Wetlina” z Zagórza rusza o godzinie 5:06. Następnie przejeżdża między innymi przez Sanok (5:15/16), Krosno (6:07/08), Jasło (6:35/36), Biecz (7:01/02), Gorlice Zagórzany (7:12/13), Tarnów (8:25/28) i Kraków Płaszów (9:22/23). Do stacji końcowej dociera na 9:30.

Obsługujący połączenie SN84 po planowym 11 minutowym postoju na stacji Kraków Główny, o godzinie 9:41 wyrusza w podróż powrotną do Zagórza. Jedzie wówczas jako pociąg TLK 30112 „Bieszczady”. Ze względu na prace torowe pomiędzy Krakowem Głównym, a Krakowem Płaszowem, szt kieruje się trasą objazdową wokół Nowej Huty, czyli przez: Kraków Batowice, Kraków Lubocza i Kraków Nowa Huta. Pierwszy postój następuje dopiero w Tarnowie: 10:50/51. Potem TLK „Bieszczady” przejeżdża między innymi przez Gorlice Zagórzany (12:03/04), Biecz (12:14/15), Jasło (12:41/42), Krosno (13:09/10) i Sanok (14:01/02). Koniec podróży w Zagórzu planowany jest na godzinę 14:11.

O godzinie 14:42 z Zagórza do Krakowa Głównego odjeżdża TLK 33112 „Bieszczady”. Nie wiem, czy to ten sam pojazd, który pół godziny wcześniej przyjechał z Krakowa, czy może inny. Generalnie jedzie on w następującym planie: Sanok (14:51/52), Krosno (15:44/45), Jasło (16:13/14), Biecz (16:40/41), Gorlice Zagórzany (16:51/52), Tarnów (18:04/05), Kraków Płaszów (18:53/54) i Kraków Główny o 19:01.

Po 21 minutach planowej przerwy (o godz. 19:22) SN84 wraca do Zagórza. Tym razem jako pociąg TLK 30111 „Wetlina”. Już bez objazdu wokół Nowej Huty, zgodnie z następującym rozkładem dla wybranych stacji: Kraków Płaszów (19:28/37), Tarnów (20:27/28), Gorlice Zagórzany (21:40/41), Biecz (21:50/51), Jasło (22:17/18), Krosno (22:45/46) i Sanok (23:37/38). Koniec biegu o godzinie 23:47 w Zagórzu.

Pociągi te wprawdzie są organizowane przez PKP Intercity, ale ich obsługę powierzono innemu przewoźnikowi. To Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych (SKPL). Oficjalna nazwa funkcjonująca na stronie internetowej: SKPL Cargo Sp. z o.o.

SKPL do obsługi pociągów TLK „Bieszczady” i TLK „Wetlina” wykorzystuje spalinowe zespoły trakcyjne serii SN84. Łącznie w eksploatacji są cztery takie pojazdy o numeracji od 001 do 004. 

Poniżej kilka zdjęć przedstawiających SN84 w trakcie obsługi pociągów TLK „Bieszczady” i TLK „Wetlina”. Głównie trafiałem na ten sam pojazd, czyli SN84-003. To rocznik 1976.

SN84-003 „Żuczek” na stacji Kraków Płaszów jako pociąg TLK 33110 „Wetlina” z Zagórza do Krakowa Głównego. 3.01.2021.

SN84-003 odjeżdża z peronu pierwszego stacji Kraków Płaszów. Obok widoczny remontowany peron drugi i budowany nowy, czwarty. Screeny z materiału filmowego. 3.01.2021.

Spalinowe zespoły trakcyjne obsługujące TLK „Bieszczady” i TLK „Wetlina” są dość często fotografowane. Nie jest to jednak taka skala, jak w przypadku dalekobieżnych pociągów pasażerskich na Magistrali Podsudeckiej, o których nowe materiały pojawiają się w Internecie praktycznie codziennie. 3.01.2021.

SN84-004 „Przepiór” jako TLK 33110 „Wetlina” z Zagórza do Krakowa Głównego pokonuje wiadukt nad ul. Powstańców Wielkopolskich. To także rocznik 1976.

Screen z materiału filmowego. 31.12.2020.

SN84-003 „Żuczek” jako pociąg TLK 33110 „Wetlina” wjeżdża na peron piąty stacji końcowej Kraków Główny. Screeny z materiału filmowego. 22.12.2020.

SN84-003 przy peronie piątym stacji Kraków Główny. Jednostka właśnie skończyła bieg jako TLK 33110 „Wetlina” i po krótkim postoju wyruszy w drogę powrotną do Zagórza jako TLK 30112 „Bieszczady”. Trwa wymiana pasażerów - zainteresowanie tym pociągiem jest dość duże, co potwierdzają np. materiały publikowane przez Rynek Kolejowy. 22.12.2020.

Kilka ujęć SN84-003 na stacji Kraków Główny. Spalinowy zespół trakcyjny oczekuje na odjazd do Zagórza jako TLK 30112 „Bieszczady”. Zdjęcia wykonane w dniach 17 i 22.12.2020.

Kilka detali SN84-003 stojącego na stacji Kraków Główny. Np. na bokach pojazdu, wzorem informacji zamieszczanych na wagonach pasażerskich, w białej ramce nazwa stacji macierzystej: Zagórz. Na drzwiach element przypominający o trwającej pandemii, czyli informacja o obowiązku zakrywania ust i nosa. Zdjęcia wykonane w dniach 17 i 22.12.2020.

SN84-003 jako TLK 30112 „Bieszczady” opuszcza stację początkową Kraków Główny, kierując się w stronę Krakowa Batowic. Stałym elementem trasy tego pociągu jest wydłużony odcinek wokół Nowej Huty. To jedyny taki przypadek. Pozostałe w ciągu dnia trzy przejazdy SN84 realizowane są przez Kraków Płaszów. Screeny z materiału filmowego. 22.12.2020.

SN84-003 jako TLK 30112 „Bieszczady” przejeżdża bez zatrzymania przez przystanek Kraków Lubocza. Screeny z materiału filmowego. Mglisty dzień 19.12.2020.

Tak SN84-003 „Żuczek” prezentuje się w ruchu. Poszczególne sceny nagrywane w następujących miejscach: Kraków Płaszów, wiadukt nad ul. Powstańców Wielkopolskich (tu SN84-004 „Przepiór”), Kraków Główny i Kraków Lubocza. Grudzień 2020 i styczeń 2021.

Warto jeszcze zapoznać się z ogólnym rysem historycznym pojazdów serii SN84. Ich producent to firma MAN. W roku 1971 powstał prototyp, a w latach 1973 – 1975 trwała produkcja seryjna. Wyprodukowano łącznie 42 takie trójczłonowe spalinowe zespoły trakcyjne. Ich odbiorcą były koleje Republiki Federalnej Niemiec, czyli Deutsche Bundesbahn (DB). Oznaczono je jako seria 614. Środkowe człony doczepne otrzymały numerację 914. Pojazdy te stacjonowały w dwóch miejscowościach: Norymberga i Brunszwik. Ich eksploatacja przez DB (wówczas już jako Deutsche Bahn) została zakończona w 2010 roku (źródła internetowe podają, że wtedy pojazdy te pełniły już tylko funkcję rezerwy). Jeden egzemplarz trafił do muzeum w Norymberdze. Oprócz Polski, te spalinowe zespoły trakcyjne po wycofaniu w Niemczech znalazły zatrudnienie także w Rumunii.

Ze względu na prace torowe, w okresie od 6 kwietnia do 12 czerwca 2021 pociągi TLK „Bieszczady” i TLK „Wetlina” pojadą zmienioną trasą przez Rzeszów i stamtąd będą kierowane na Jasło. Co ciekawe, te spalinowe zespoły trakcyjne przemieszczają się głównie „pod drutem”. Odcinek bez sieci trakcyjnej jest tylko pomiędzy Jasłem i Zagórzem. W przypadku planowanej trasy objazdowej to fragment dłuższy, bo zaczynający się już w Rzeszowie.

Nowe filmy – luty 2021

 

Jak co miesiąc zapraszam na kanał filmowy Bloga Transportowego na YouTube, czyli Lukaszwo – Transport Movies. W lutym 2021 opublikowałem na nim trzy nagrania. Dwa autobusowe i jedno kolejowe.

Pierwszy z filmów powstał 24 sierpnia 2015 we Włoszech. Dokładnie w mieście Rawenna. Jego bohaterami są cztery małe autobusy BredaMenarinibus z Grupy Start Romagna, które przemieszczają się w rejonie zabytkowej starówki.

Autobusy w Rawennie będą bohaterami oddzielnego wpisu.

Drugie nagranie to tematyka kolejowa. Dwa „gagariny” udokumentowane na modernizowanej linii z Krakowa do Katowic. Na początek wjazd na stację Trzebinia składu węglarek. Prowadzi go lokomotywa M62-018 z firmy Kolprem.

Druga część filmu powstała na stacji Krzeszowice. Przejeżdża przez nią czarny „gagarin”, czyli M62Ko-1242 z Grupy ZUE z pociągiem roboczym. 

Całość nagrałem w sobotę, 23 maja 2020. Poszczególne lokomotywy i inne udokumentowane wówczas pojazdy będą bohaterami oddzielnych wpisów.

Ostatni z prezentowanych filmów powstał 8 lutego 2021 w Krakowie, po „ataku zimy” (tu link do materiału o śnieżnej wyprawie osobówką do Oświęcimia). Ulica Fieldorfa-Nila przy pętli autobusowo-tramwajowej Krowodrza Górka. Przejeżdża nią kilka autobusów eksploatowanych przez MPK Kraków, np. testowane już od dłuższego czasu Volvo 7900 Hybrid 12,1m (#BH409) na linii 138. 

Na nagraniu pojawia się także wozidło technologiczne przekraczające ulicę – ten dość oryginalny pojazd bierze udział w budowie nowej linii tramwajowej do Górki Narodowej.

Tego dnia przy pętli Krowodrza Górka nagrywałem także tramwaje. Ten materiał pojawi się na moim kanale w marcu.

Podsudecką do Świdnicy 20 lat temu (1), Ikarus #310

 

Blog Transportowy funkcjonuje od 2009 roku. Wówczas rozpocząłem publikacje w Internecie. Jednak materiały gromadziłem znacznie wcześniej, bo już w latach 90-tych ubiegłego wieku, a niekiedy i w latach 80-tych. Stopniowo „odkopuję” swoje archiwa i zabieram się za przygotowywanie starszych tematów. Powrót dalekobieżnych pociągów na niezelektryfikowaną Magistralę Podsudecką (tu o tym pisałem) spowodował, że postanowiłem powrócić do podróży, którą odbyłem ponad 20 lat temu. Była to trasa z Kędzierzyna-Koźla do Świdnicy. Transportowo zupełnie inny świat.

To był piątek, 3 listopada 2000. Poranek chłodny, bo tylko +10 stopni, ale później ociepliło się. 

Podróż rozpocząłem z dzielnicy Kędzierzyna-Koźla o nazwie Kłodnica. Jej początkowy odcinek był autobusowy i myślę, że ta treść zainteresuje szczególnie osoby, którym bliska jest historia tamtejszego przewoźnika: MZK Kędzierzyn-Koźle. Przystanek „Kanał” przy ul. Szymanowskiego, na którym o godzinie 9:04 wsiadłem do pojazdu linii 2 (Rogi Stocznia – Osiedle Piastów). Był to Ikarus 280 o numerze 310. Który to rocznik? Chyba połowa lat 80-tych. Mam to gdzieś zapisane i na pewno powrócę do tematu w późniejszym czasie. Przyznam, że był on dla mnie wyjątkowy, bo to na jego pokładzie w latach 80-tych po raz pierwszy dotarłem do pętli przy elektrowni, po pokonaniu całej długości trasy linii 8. Na pewno był on wówczas nowy (miał piękne białe felgi). Ikarus 310 był też wyjątkowy w historii MZK. To ze względu na prace, które realizował w latach 90-tych. Przez pewien czas (rok, może dwa) wykonywał on zadania przejęte po wycofanym pierwszym kędzierzyńskim przegubowcu #301. Była to praca bardzo ograniczona. Rano jechał do Koźla jako linia nr 1, kurs szkolny realizowany z os. Kuźniczka (czyli nie na trasie linii 1) i zjazd do zajezdni, a po południu jako linia 1 z dworca PKP do wariantowej końcówki Brama OXO, potem stamtąd  pełny kurs „jedynki” do Koźla i zjazd do zajezdni. W roku 2000 ponownie wykonywał on zadania przeznaczone dla wszystkich przegubowców, czyli pojawiał się na różnych brygadach kilku linii. Autobus klasy mega na „dwójce” nie był wówczas niczym nadzwyczajnym. O tej porze kończył on swoją poranną pracę. Po dojechaniu do pętli Osiedle Piastów wracał kursem skróconym „do zajezdni”, który ostatni przystanek miał przy kędzierzyńskim dworcu PKP.

Wracając do przejazdu Ikarusem nr 310. Nie było w nim wówczas tłoku. Kilka osób stało, ale były też wolne miejsca siedzące. Ja trafiłem na przegub. Powodem wyboru tej lokalizacji nie była chęć podróżowania w tej uznawanej za kultową części węgierskiego autobusu, lecz po prostu siedzący obok znajomi. Co ciekawe, rozmieszczenie osób stojących pozwalało kierowcy na dokładną obserwację wnętrza, dzięki czemu (widząc, że nikt nie podchodzi do drzwi) nie zatrzymał się na pierwszym przystanku na ul. Kozielskiej. Pamiętam, że ten przystanek kędzierzyńscy kierowcy często pomijali, gdy mieli pewność, że nikt z niego nie chce skorzystać. Były też przypadki nagłego hamowania, gdy pasażer wstawał na wysokości przystanku. Na początku lat 90-tych praktycznie codziennie tam wysiadałem i na pewno raz zdarzyło mi się, że autobus nie zatrzymał się, chociaż stałem przy drzwiach a we wnętrzu było sporo osób. Tu podkreślę, że to nie był przystanek „na żądanie”. Taki lokalny folklor.

Ikarus 280 #310 z MZK Kędzierzyn-Koźle. Tu w trakcie obsługi linii H na pętli Koźle Dworzec PKP. 4.08.2000.

Tak dotarłem do przystanku na ul. Karola Miarki, czyli przy dworcu PKP. Dalszy etap podróży to przejazd pociągiem przez Magistralę Podsudecką. Dokładnie osobowym nr 4643 relacji Katowice – Stronie Śląskie / Kudowa Zdrój. Opiszę go w drugiej części tej relacji z listopada 2000.  

Część nr 2 - w osobowym do Stronia i Kudowy.

Zimowo z Krakowa do Oświęcimia (2)

 

Wracam do tematu zimowego przejazdu samochodem osobowym z Krakowa do Oświęcimia. Fotorelację zakończyłem na obwodnicy Przegorzał (tu link). Kolejne zdjęcia robiłem na ul. Księcia Józefa i za Krakowem, w ciągu drogi wojewódzkiej nr 780.

Krakowska ul. Księcia Józefa na pewnym odcinku zmienia się w górską serpentynę. Przyznam, że tego fragmentu obawiałem się najbardziej. Na szczęście tu służby drogowe zadziałały bardzo dobrze i nawierzchnia była oczyszczona. Na zdjęciu Solaris Urbino 12 #PU942. Rocznik 2013. Obsługuje on linię aglomeracyjną 269 w relacji Czułówek Kapliczka – Salwator, kurs opóźniony około 20 minut. 8.02.2021.

Ta pługo-piaskarka (niestety nie wiem, co to za pojazd) lemiesz opuściła dosłownie w momencie wykonywania zdjęcia. Jesteśmy już za Krakowem, przed wiaduktem jaki tworzy autostrada A4. Im dalej, tym na jezdni znów przybywało śniegu.

Element kolejowy, o którym pisałem tutaj. Przy zaśnieżonej granicy Kryspinowa i Liszek jako pomnik stoi lokomotywa Ls60-050. Na jezdni, pomiędzy śladami kół zalegała tam dość spora warstwa śniegu.

Liszki. Śniegu sporo, jazda znowu powolna. Bohaterem zdjęcia jest Iveco EuroCargo (nr rej. KR 3M728). W tle wieża kościoła św. Mikołaja.

Centrum Liszek też zasypane. W stronę Krakowa jedzie Mercedes-Benz Sprinter z firmy LES-GAZ z Czernichowa. Na jej stronie internetowej podano, że działa nieprzerwalnie od roku 1945, a zajmuje się przewiertami sterowanymi, wierceniem w betonie, renowacją rur oraz sieci WOD-KAN-GAZ oraz transportem HDS. Szkoda, że nie trafił mi się większy pojazd.

Jeszcze jeden Mercedes-Benz Sprinter, tym razem w sąsiedniej miejscowości o nazwie Kaszów. Starsza wersja wykorzystywana przez firmę kurierską UPS.

W końcu coś większego. Nadal miejscowość Kaszów. Scania R440 o rejestracji KMY 08033. Co ciekawe, ciężarówka ta uczestniczyła w słynnej imprezie Master Truck odbywającej się pod Opolem (zlot samochodów ciężarowych) – edycja 2020. W Internecie można znaleźć zdjęcia tego pojazdu wówczas wykonane.

Nadal Kaszów, ale to już wyjazd z tej miejscowości. Ciągnik siodłowy Scania R500 o rejestracji KMY RM19. Piękne auto. Należy ono do firmy TRANSBED z Pyrzowic, która (jak podano na stronie internetowej) specjalizuje się w handlu i transporcie węgla kamiennego. Zajmuje się także transportem międzynarodowym.

Też na wylocie z Kaszowa kolejny ciągnik siodłowy Scanii. Tym razem model G440 (nr rej. KMY 14757). 

Zaśnieżony odcinek drogi nr 780 pomiędzy Kaszowem, a Czułówkiem. Pokonuje go MAN TGL o rejestracji WGM 18950.

Tuż za Czułówkiem. Ciągnik siodłowy Mercedes-Benz Actros z jakiejś dużej firmy transportowej, bo ma nadany i używany numer taborowy SL1716 (nr rej. CBR 6SJ2).  

Przeginia Duchowna. MAN TGA 26.400 wywrotka z doczepionym pługiem (nr rej. KRA 5623A). Ciężarówka ta najprawdopodobniej odśnieżała boczne drogi.

W dalszej części fotorelacji z tej zimowej podróży do Oświęcimia zaproszę do Alwerni i kolejnych miejscowości. Będzie więcej śniegu. Tu link do tego materiału.