Jelcz PR-110U model

Seria modelarska „Kultowe Autobusy PRL-u” firmy De Agostini cieszy się bardzo dużą popularnością. Szczególnie wydania prezentujące polskie pojazdy sprzedają się wyjątkowo dobrze. W tym wpisie zajmę się wcześniejszą serią o nazwie „Kultowe Auta PRL-u”. W ramach numerów specjalnych ukazywały się modele większych pojazdów. Pisałem już o trolejbusie Vetra VBRh (tu link), a teraz zajmę się autobusem Jelcz PR-110U.

Przyznam, że miejska „peerka” to jeden z moich ulubionych autobusów, więc nie mogłem jej nie mieć w swojej kolekcji. Model ma klasyczne, biało-czerwone malowanie, jednak bez oznaczeń konkretnego przewoźnika. Łódzka rejestracja i grafiki wewnątrz dołączonej do autobusu broszurki wskazują, że pierwowzorem był pojazd MPK Łódź o numerze taborowym 2516.

Jaka jest jakość modelu? Osobiście jestem zadowolony, choć już dość szybko można dostrzec pewne niedoróbki. Mój egzemplarz ma np. nierównomiernie pomalowany boki – różna szerokość czerwonego pasa. Na forach modelarskich znalazłem informacje o niewłaściwych proporcjach dla skali 1:72. Tu jednak ponownie napiszę (jak w przypadku wspomnianego trolejbusu), że model ten kosztował tylko 34,90 zł, więc za tak niską kwotę i tak jego jakość jest właściwa. Zresztą oceńcie sami na podstawie poniższych zdjęć.

Wydania specjalne „Kultowych Aut PRL-u” musiały cieszyć się dużą popularnością, skoro De Agostini zdecydowało się wypuścić całą kolekcję poświęconą autobusom. Co ciekawe, Jelcz PR-110U powrócił w tej nowej serii wydawniczej. Był jednak cały żółty, jak np. w MZK Koszalin, czy MPK Nowy Sącz.

Tak prezentuje się opisywany model Jelcza PR-110U.

Detale modelu kultowego autobusu.

Wydawnictwo De Agostini do każdego modelu dołącza broszurkę prezentującą dany pojazd. Tu „Kultowe Auta PRL-u” - wydanie specjalne dotyczące omawianego Jelcza. Model PR-110U ukazał się również w obecnie wydawanych „Kultowych Autobusach PRL-u”. Papierowa wkładka do żółtego modelu nie była powieleniem wcześniejszej treści.

Inny z numerów specjalnych serii „Kultowe Auta PRL-u” zawierał „ogórka”, czyli Jelcza 272 MEX. Będzie on bohaterem kolejnego wpisu prezentującego produkty firmy De Agostini. 

Jelcze PR-110U były produkowane w latach 1975 – 1983. Wówczas wygasła licencja Berlieta, a model ten został zastąpiony przez PR-110M, który opuszczał bramy jelczańskiej fabryki aż do 1992 roku. W Blogu Transportowym materiały poświęcone różnym wersjom Jelcza PR-110 znajdziecie pod tym tagiem.

Czech Raildays 2018 (11) – modele

Modele na targach Czech Raildays 2018 można było oglądać w kilku miejscach. Zacznę od specjalnego wagonu, którego wnętrze stanowiła sporych rozmiarów makieta kolejowa. Pojazd ten był w historycznym, oliwkowym malowaniu i z oznaczeniami czechosłowackich kolei ČSD. Przedstawiciel serii BDa nr 51 54 82-40 189-7. Stacja macierzysta Cheb. Rocznik 1975. Producent z NRD, czyli VEB Waggonbau Bautzen. Obecnie pojazd ten jest oznaczony jako seria BDr^A17. 

Dawny wagon z przedziałem bagażowym przerobiony na jeżdżącą makietę kolejową. VEB Waggonbau Bautzen w malowaniu czechosłowackich kolei ČSD.

Co można było zobaczyć wewnątrz tego ponad 40-letniego wagonu BDa? Na sporych rozmiarów makiecie umieszczono różne pojazdy. Lokomotywy, wagony. Pojedyncze lub spięte w składy. Prezentowane statycznie i dynamicznie. Trakcja spalinowa. Były także np. ciężarówki, autobusy. Gdyby nie spora ilość oglądających i niestety dość mało miejsca w przejściu, to przyznam, że utknąłbym tam na dłużej. Makieta była bardzo ciekawie wykonana.

Jeden z elementów makiety kolejowej umieszczonej w wagonie BDa - różne wagony motorowe. 

Do jednego z motoraków podczepiono lokomotywę 742 343-7. Takie zestawienie nie jest przypadkowe. W Internecie można znaleźć zdjęcia prezentujące tę spalinówkę z wagonami doczepnymi serii 010 jako pociąg osobowy.

Na bocznym torze z węglarkami odstawiono manewrową lokomotywę 797 823-2. Polski akcent na makiecie. Jej pierwowzór w roku 2011 wystawiono na targach TRAKO w Gdańsku. Jest ona własnością Kopalni Węgla Brunatnego „Adamów" z miejscowości Turek. Na modelu również umieszczono informację o tym. 

Ze składem pasażerskim po makiecie jeździł brejlovec o numerze 754 067-7. Model tej maszyny oferuje firma Roco. Cena około 2000 zł - taką ofertę widziałem na Allegro.

Widok ogólny na fragment makiety. Od prawe strony przy peronie stoi powyższy 754 067-7. Równolegle do niego zwrócony w przeciwną stronę inny skład pasażerski prowadzony „bardotką” (seria 749), a obok dwa towarowe. Jest „gagarin" nr 781 462-7 i „hektor", którego oznaczenia niestety nie ustaliłem.

Zbliżenie na spalinówki ze składami towarowymi. Pierwowzór „gagarina" nr 781 462-7 to rocznik 1973. Maszyna ta nadal jest czynna, ale nie znajduje się już w posiadaniu czeskich kolei. Trafiła do Polski, do prywatnego przewoźnika.

Dwie „bardotki” ze składami pasażerskimi. Po lewej maszyna 749 039-4 w barwach przewoźnika AŽD z Pragi. Pierwowzór to rocznik 1967. Obok České dráhy, czyli 749 121-0. Maszyna, na bazie której powstał model to rocznik 1968. Nadal jest czynna.

Inna dynamiczna, ale znacznie mniejsza makieta kolejowa stała na zewnątrz, pod jednym z namiotów. Prezentowała ona wąskotorowy pociąg czeskich kolei JHMD (Jindřichohradecké místní dráhy), czyli lokomotywę spalinową dawnej serii TU 47.0 (obecnie 705.9) z wagonami czechosłowackich kolei ČSD.

Makieta wąskotorowa. Krążył po niej prowadzony modelem lokomotywy TU 47.0 historyczny skład czechosłowackich kolei ČSD. 

Znacznie większe i już statyczne modele prezentowano na jednym ze stoisk zlokalizowanych w budynku magazynowym.

Kolejny model „bardotki” pokazany na targach. Największy z nich. Pierwowzór to lokomotywa o historycznym oznaczeniu z czasów kolei ČSD: T478.1002. Oryginał z 1964 roku obecnie jako czynny eksponat historyczny tak właśnie wygląda.  

Inny z dużych modeli to „laminatka”, czyli elektrowóz 240 139-6. 

Model wagonu motorowego M260.001 z 1939 roku. Oryginał jest odrestaurowany i sprawny.

W kolejnej części relacji z Czech Raildays 2018 pokażę charakterystyczny żółty tabor techniczny firmy SŽDC, czyli czeskiego odpowiednika Polskich Linii Kolejowych. Tu link.

Kultowe autobusy PRL

18 kwietnia 2018 w Polsce rozpoczęła się sprzedaż nowej serii modelarskiej firmy De Agostini. Jej nazwa to „Kultowe Autobusy PRL-u”. Pierwszy egzemplarz zawierał model Autosana H9-03. Kolejne wydania ukazywały się w cyklu co dwa tygodnie. 

Ich zawartość była różna. Także dotycząca pojazdów spoza PRL-u, a nawet spoza bloku krajów socjalistycznych. Nie brakowało także innych pojazdów z Polski, np. kolejnych Autosanów. 

Modele autobusów okazały się bardzo popularne i seria ukazuje się nadal. Było już 29 numerów, a De Agostini zapowiada kolejne. Generalnie nie ma problemu z kupieniem „Kultowych Autobusów PRL-u”, jednak dotyczy to zagranicznych marek lub tych mało znanych w Polsce. Kiedy w numerze 22 pojawił się Autosan H10-11 musiałem poświęcić dość sporo czasu i obejść znaczną część Krakowa, aby w końcu go zdobyć. Dosłownie spod lady. Podobnie było z Autosanem H9-35 i Ikarusem 260 w najnowszym wydaniu.

Przyznam, że kilka modeli nabyłem i za jakiś czas będę je prezentował. Zacznę jednak od Jelcza PR-110U ze starszej serii „Kultowe Auta PRL-u” poświęconej głównie osobówkom. Tu link do tego materiału.

Przykładowe modele z kolekcji „Kultowe Autobusy PRL-u”. Autosany H9-35 i H10-11, a za nimi pojazd nie mający nic wspólnego z PRL-em, czyli Leyland-Verheul Holland Coach. Tak zapakowany jest każdy model.

Zbliżenie na Autosana H9-35. Każdy z tych modeli będzie bohaterem oddzielnego wpisu w Blogu Transportowym. Wówczas już bez opakowania :)

Zbliżenie na Autosana H10-11, a za nim Leyland-Verheul Holland Coach.

Scania-Vabis CF76 DII. Ten model nie cieszył się zbyt dużym powodzeniem.

Osoby, które jeszcze nie wiedziały o tej serii De Agostini zapraszam do kiosków. Warto kupić choć jeden egzemplarz. Niedługo na przykład pojawią się kolejne polskie pojazdy: Jelcz Oławka, czy Mielec WR002. Ostatni zapowiedziany numer 34 ma ukazać się 21 sierpnia 2019 i będzie zawierać pojazd bliski mieszkańcom Warszawy. To Chausson APH 520. Mam jednak nadzieję, że na nim kolekcja się nie skończy.

Co ciekawe, seria modeli autobusów jest także dostępna w Czechach. Wystartowała na początku 2019 roku pod nazwą „Kultovní autobusy minulé éry”. Łącznie ma być 80 numerów, więc w Polsce najprawdopodobniej także tyle się ukaże.