Na stacji metra Oberlaa (Wiedeń U1)

 

Po krótkiej przerwie ponownie wracam do tematu Wiednia. Ostatnio pisałem o położonym przy zajezdni tramwajowej hotelu (tu link). Teraz zapraszam na spotkanie z tamtejszym metrem.

Sieć wiedeńskiego metra obecnie liczy pięć linii. Są to trasy nr U1, U2, U3, U4 i U6. Ta ostatnia dość specyficzna, bo mająca charakter linii tramwajowej (zasilanie pantografem z sieci umieszczonej nad torem). Co ciekawe, wycofane z linii U6 pojazdy zostały wykorzystane przez MPK Kraków do budowy nadal eksploatowanych wagonów EU8N. 

Obecnie trwają prace nad linią U5, która ma być najnowocześniejszą trasą w stolicy Austrii.

Temat wiedeńskiego metra jest bardzo obszerny. Na pewno będę do niego wiele razy wracał. Na początek wybrałem linię U1 (tak zwana czerwona linia). W obecnym kształcie funkcjonuje ona od 2017 roku, łącząc stacje Leopoldau i Oberlaa. Rozkładowy czas przejazdu całej trasy wynosi 34 minuty. Długość 19,2 km. 

Pierwotnie (od 1978 roku) linia U1 kończyła trasę na stacji Reumannplatz. Od roku 2017 została wydłużona o pięć nowych miejsc postoju (Oberlaa, Neulaa, Alaudagasse, Altes Landgut i Troststraße). Końcowy odcinek jest zbudowany na powierzchni. U1 przebiega przez ścisłe centrum miasta, jako jedyna linia metra zatrzymując się przy głównym dworcu kolejowym (Wien Hauptbahnhof), łącząc go bezpośrednio z centralnym placem Wiednia – pl. św. Szczepana, na którym mieści się słynna katedra (stacja Stephansplatz).

Nie wszystkie pociągi linii U1 pokonują całą trasę z Leopoldau do Oberlaa. Za wyjątkiem kursów po godzinie 5 rano i po północy, tylko co drugi pociąg jedzie do Oberlaa. Te w wersji skróconej bieg kończą dwie stacje wcześniej, w Alaudagasse. Mimo tego i tak pasażerowie jadący do lub z Oberlaa i Neulaa mają zapewnioną całkiem dobrą częstotliwość kursowania, która w dni robocze (z nauką szkolną) wynosi około 4 – 6 minut. W dni wolne jest to spadek do 10 minut. Na głównym odcinku trasy, czyli pomiędzy Leopoldau i Alaudagasse w dni robocze (z nauką szkolną) częstotliwość kursów to przedział 2 – 5 minut (okres wolny od zajęć szkolnych to interwał 2 – 6 minut). W soboty, niedziele i święta U1 kursuje tam co 5 – 6 minut.

Do obsługi linii U1 nadal jest wykorzystywany najstarszy tabor. W dni robocze występuje go nawet dość sporo. To wagony nazywane „Silberpfeile”, czyli „srebrne strzały”. Produkt firmy SGP, pierwotnie pod oznaczeniem U, a następnie (od 1987 roku) U₁\U₁₁ i po modernizacjach z lat 2000 – 2010 jako U₂ (przebudowa z wagonów serii U). 

Pierwsza generacja pojazdów wiedeńskiego metra, czyli SGP U nie jest już eksploatowana. W ruchu wciąż pozostają późniejsze „srebrne strzały”, czyli U₁₁ i U₂, z tym, że te ostatnie tylko na liniach U2 i U3.

W trakcie mojego krótkiego pobytu na stacji Oberlaa udokumentowałem dwa pociągi zestawione z wagonów SGP U₁₁. Pociągi są tworzone z trzech „podwójnych wagonów” (dwa wagony sprzęgnięte tyłem, z kabinami na krańcach), czyli są łącznie sześciowagonowe. Nie ma możliwości przechodzenia pomiędzy wagonami.

Skład, który mnie przywiózł po wypuszczeniu pasażerów odjechał jako przejazd techniczny. 

Stacja końcowo-początkowa linii U1 o nazwie Oberlaa. Ta „srebrna strzała” właśnie skończyła bieg. Jej początek tworzy zestaw wagonów SGP U₁₁ o numerach 2242 + 3242. Rok produkcji 1991. 21.06.2023.   

Powyższy pociąg na stacji Oberlaa - widok na część końcową. Jako ostatnie wagony nr 3235 + 2235 z 1990 roku. Widoczny także fragment SGP U₁₁ o numerze 2246 (+ 3246) z 1991 roku. Skład jest już pusty, ale kontrolnie przez wszystkie wagony przejdzie maszynista, aby mieć pewność, że nikt nie został. 21.06.2023.

Zbliżenie na wagon nr 2242. Warto zwrócić uwagę na to, że nie są otwarte wszystkie skrzydła drzwi. W wagonach serii U to pasażerowie otwierają drzwi, ruszając klamką. Klamka otwiera tylko jedną połówkę drzwi, zatem aby otworzyć całe wejście należy pociągnąć za dwie klamki. 21.06.2023.

Kolejne zbliżenia na wagony U₁₁. Nazwa modelu jest wypisana przy wejściu do kabiny sterowniczej, co widać na powyższych zdjęciach. Fotografie prezentują fragment wagonu nr 3242 (w zestawie z wagonem 2242) z roku 1991 oraz opisane już powyżej wagony nr 3246 + 2246 i 3235 + 2235. 

Widok na drzwi do części pasażerskiej wagonu U₁₁.

Tak łączone są w pary wagony U₁₁.  

Tak łączona jest para wagonów z inną parą - kabinami sterowniczymi do siebie. 

Wnętrze przykładowego wagonu SGP U₁₁ (najprawdopodobniej nr 3246) udokumentowane na stacjii końcowej Oberlaa. 

Link do filmu. Krótko po wykonaniu powyższych zdjęć skład złożony z wagonów nr 2235 + 3235, 2246 + 3246 i 2242 + 3242 odjechał jako przejazd techniczny w stronę stacji Neulaa.

Kiedy dokumentowałem powyższy skład, na drugim torze jedynego peronu stacji Oberlaa stał już podstawiony inny pociąg linii U1, czekający na możliwość odjazdu w stronę Leopoldau. To również SGP U₁₁. Pierwsza para wagonów to pojazdy nr 2252 + 3252 z 1991 roku. Pozostałych niestety nie ustaliłem. 

Fragment wnętrza wagonu nr 2252.

Link do filmu. Widok na wnętrze wagonu nr 2252 oraz fragmenty infrastruktury (tor odstawczy) w trakcie przejazdu z Oberlaa - wjazd na stację Neulaa. 21.06.2023. 

Oprócz pociągów SGP U₁₁ linię U1 obsługuje także nowszy tabor typu V. Do niedawna były to najnowsze pojazdy metra w Wiedniu. Od czerwca 2023 palmę pierwszeństwa przejęły wagony serii X, które stopniowo wprowadzane są na linię U3, ale ich docelową lokalizacją ma być nowa linia U5.

W następnym materiale dotyczącym wiedeńskiego metra zajmę się linią U4.

Nowe filmy – kwiecień 2023

 

W kwietniu 2023 kanał filmowy Bloga Transportowego na YouTube (Lukaszwo – Transport Movies) zasiliły dwa nowe materiały. Autobusowy i tramwajowy. Oba z zagranicy.

Pierwszy z nich powstał 15 czerwca 2017 na brytyjskim terytorium zamorskim, a dokładniej na Gibraltarze. Prezentuje on przede wszystkim autobusy obsługujące komunikację miejską. Przeważają hiszpańskie Caetano City Midi na podwoziu MAN przewoźnika Gibraltar Bus Company. To firma działająca na zlecenie Ministerstwa Transportu Gibraltaru. Obsługuje ona 7 linii dziennych (nr 1, 2, 3, 4, 7, 8 i 9) oraz trzy nocne (nr N1, N8E i N8S). 

Zobaczycie także charakterystyczny piętrowy tabor prywatnej firmy Calypso Transport Limited, która pod marką Citibus obsługuje linie nr 5 i 10. W tym kultowy autobus Leyland Olympian o rejestracji G 77960. To pojazd, który był eksploatowany w Iraku, w Bagdadzie. Przewoźnik ten posiadał wówczas także innego piętrusa z Iraku - Leyland Atlantean (nr G 59681), ale w trakcie naszego pobytu stał on w zajezdni.

Na Europa Point (między innymi punkt widokowy na Cieśninę Gibraltarską i Morze Alborańskie) nagrałem niebieską naukę jazdy: Caetano Slimbus na podwoziu Dennis.

Fragment filmu. Przez Winston Churchill Avenue (od strony Hiszpanii) jedzie Leyland Olympian (rejestracja G 77960) z firmy Calypso Transport Limited. Autobus o bardzo ciekawej historii. Powstał on w 1981 roku w Eastern Coach Works (angielski producent nadwozi) jako wersja demonstracyjna dla Bagdadu, po którym wówczas kursowały w dużej ilości Leylandy Atlantean. W stolicy Iraku spędził kilka lat, a od roku 1990 już jako własność Calypso rozpoczął kursowanie po Gibraltarze. Towarzyszył mu inny ex Bagdad, czyli  Leyland Atlantean (nr G 59681). Pandemia COVID-19 spowodowała wycofanie obu ex irackich piętrusów z eksploatacji. Leylandem Olympianem zainteresował się Dave Rogers, znany brytyjski kolekcjoner autobusów. Ten wyjątkowy pojazd powiększył jego zbiory. Jak podawały w 2022 roku brytyjskie media, Leyland Olympian po remoncie pozostanie w barwach Calypso. Obecny los autobusu Leyland Atlantean niestety nie jest mi znany. 15.06.2017.

Fragment filmu. Nowy piętrowy tabor firmy Calypso to pozyskane z Madrytu autobusy UNVI Urbis 2.5 DD. Tu pojazd o rejestracji G 7303 E w trakcie przejazdu jako linia nr 5 przez pas startowy lotniska. 15.06.2017. 

Fragment filmu. Najpopularniejszy na Gibraltarze autobus miejski, czyli Caetano City Midi z firmy Gibraltar Bus Company. Przystanek końcowo-początkowy linii nr 2 na pętli Europa Point. 15.06.2017.

Fragment filmu. Kiedyś ten model autobusu był trzonem gibraltarskiej komunikacji miejskiej - Caetano Slimbus na podwoziu Dennis. Obowiązywało także niebieskie malowanie. Ten egzemplarz spędza emeryturę jako nauka jazdy. Europa Point. 15.06.2017.

Film zaczyna się i kończy na lotnisku. Dokładnie na jego pasie startowym, przez który przechodzi ogólnodostępna droga z Hiszpanii. To stamtąd rozpościera się piękny widok na słynną Skałę Gibraltarską. 

Druga część materiału powstała na pętli linii nr 2 Europa Point. Pojawiają się tam autobusy Caetano City Midi na podwoziu MAN, a jako nauka jazdy służy dawny miejski autobus Caetano Slimbus na podwoziu Dennis. Model ten jest jeszcze eksploatowany przez firmę Calypso i zobaczycie go w dalszej części nagrania.

Potem pojawiają się sceny z centrum miasta. Caetano City Midi (nr G 9500 D – rejestracja, taborowych oznaczeń nie wprowadzono) jako linia nr 2 obsługuje ciekawy, zabudowany, chroniący przed słońcem przystanek. Popularne rozwiązanie w tej części Wielkiej Brytanii.

Przez rondo na Europort Avenue i Europort Road jadą kolejne Caetano oraz Ford Transit z GBC, który także obsługiwał numerowaną linię miejską.

Kolejne pojazdy dokumentowałem na prowadzącej do lotniska i granicy z Hiszpanią Winston Churchill Avenue. Np. Caetano Slimbus z Calypso, Caetano City Midi na liniach 4 i 8. Jednak najbardziej zadowolony jestem z nagranego tam słynnego Leylanda Olympiana z Bagdadu (przejazd w obie strony).

Drugi z filmów nagrałem w Wiedniu. To materiały tramwajowe z maja 2016 i sierpnia 2017.

Przedstawiają wagony ULF w różnych wersjach, w kilku lokalizacjach, także w tunelu tramwajowym.

Fragment filmu. SGP ULF B nr 630 jako linia nr 1 opuszcza rejon przystanków „Schwedenplatz U”. 27.05.2016.

Fragment filmu. Siemens ULF B1 nr 716 jako linia nr 2 przejeżdża przez Marienbrücke. 27.05.2016.

Co dokładnie zobaczycie na filmie? 

Pierwsza scena to rejon przystanków „Schwedenplatz U”. Na linii nr 1 jedzie SGP ULF B nr 630 (rocznik 1999). Potem na Marienbrücke (Most Mariacki) jako linia nr 2 wjeżdża Siemens ULF B1 nr 716 z 2010 roku. 27 maja 2016.

Druga scena to podziemny przystanek tramwajowy „Matzleinsdorfer Platz”, przez który jako linia nr 62 przejeżdża Siemens ULF A1 o oznaczeniu 122 (rocznik 2015). Potem na trasie nr 6 jedzie SGP ULF B nr 636 z 2000 roku, a w przeciwną stronę zmierza Siemens ULF B1 nr 747 z 2012 roku. 28 maja 2016.

Trzecia scena to przejazd ULF-a B1 nr 702 (rocznik 2009) na linii 60 – odjazd z przystanku „Hietzing” w rejonie wiedeńskiego zoo i Pałacu Schönbrunn. 13 sierpnia 2017.

Ostatnie nagranie to ponownie rejon przystanków „Schwedenplatz U”. Na linii nr 2 mijają się ULF-y B1 nr 728 (z 2011 roku) i 780 (z 2016 roku). 14 sierpnia 2017.

Autobusy kursujące po Gibraltarze będą głównym tematem oddzielnego materiału.

Do wiedeńskich tramwajów także powrócę. Warto jeszcze dodać, dlaczego część ULF-ów oznaczana jest jako SGP (skrót od Simmering-Graz-Pauker), a pozostałe jako Siemens. Wynika to ze stopniowych przekształceń własnościowych i przejmowania SGP przez Siemensa i finalnie całkowitego wygaszenia marki SGP.

Starszy materiał o wiedeńskich tramwajach.

Wyjątkowa wiedeńska zajezdnia tramwajowa.

Hotel Caroline – nocleg przy zajezdni, autobusy

 

W grudniu 2022 pisałem o charakterystycznej zajezdni tramwajowej w Wiedniu - Remise Gudrunstraße, przez teren której przebiega ogólnodostępna ulica. Tu link do tego materiału. Tuż obok znajduje się hotel, który zainteresuje każdego miłośnika transportu publicznego, a w szczególności tramwajów.

To oznaczony trzema gwiazdkami hotel Caroline. Licząca trzy piętra kamienica z 1892 roku wraz z zaadaptowanym poddaszem. Przy odrobinie szczęścia lub po ustaleniu z hotelem, można mieć pokój zlokalizowany na wprost wyjazdu z zajezdni. Da to możliwość obserwacji jej pracy – manewrów tramwajów oraz ich porannych i popołudniowych wyjazdów.

Ja niestety liczyłem na szczęście i pokój dostaliśmy z widokiem na Jagdgasse, a nie na Gudrunstraße, przy której znajduje się zajezdnia. Transportowych widoków więc nie było. 

Tu link do strony internetowej hotelu. Niestety nie ma na niej informacji, że obiekt mieści się przy atrakcji turystycznej, jaką bez wątpienia jest Remise Gudrunstraße.

Bezpośrednio przy wejściu do hotelu znajduje się przystanek autobusowy „Laxenburger Straße, Gudrunstraße”. Obsługuje go linia 14A łącząca pętle Reumannplatz i Neubaugasse. Czas przejazdu całej trasy to około 30 minut. W dni robocze autobusy Wiener Linien kursują na niej z częstotliwością 5 – 6 minut. W soboty interwał ten spada do 7 – 8 minut, a w niedziele i święta do 10 minut. Jest to więc bardzo dobry wynik. 

Przystanek „Laxenburger Straße, Gudrunstraße” zlokalizowany przy budynku hotelu Caroline. Odjeżdżają z niego autobusy linii 14A w kierunku Neubaugasse. Tu jeden z nich, Mercedes-Benz Citaro G o numerze 8825. Przewoźnik Wiener Linien. Rocznik 2016. 19.07.2022.

Przystanek „Laxenburger Straße, Gudrunstraße” po przeciwnej stronie Gudrunstraße, przed wjazdem do zajezdni tramwajowej. Właśnie stoi na nim autobus linii 14A w stronę pętli Reumannplatz. To Mercedes-Benz Citaro G nr 8794 z Wiener Linien. Rocznik 2015. 18.07.2022.

Gudrunstraße. Jadący w stronę pętli Neubaugasse autobus linii 14A właśnie przejechał przez skrzyżowanie z Laxenburger Str. i za chwilę zatrzyma się przy hotelu Caroline. Wcześniejszy przystanek znajduje się przy stacji metra U1 Keplerplatz. Bliskość metra, autobusów i tramwajów sprawia, że dojazd do omawianego hotelu jest bardzo dobry (blisko jest także główny dworzec kolejowy - tylko jedna stacja metra). Autobus to Mercedes-Benz Citaro G nr 8808 z Wiener Linien. Rocznik 2015. 18.07.2022.

Gudrunstraße. Po lewej stronie manewruje Bombardier Flexity Wien nr 305. Rocznik 2019. Po prawej budynek hotelu Caroline. Nie ma lepszej lokalizacji dla miłośnika tramwajów. Marzec 2022. Źródło: Google Street View.

Gudrunstraße. Solowy Mercedes-Benz Citaro na linii 14A zbliża się do hotelu Caroline. To pojazd oznaczony jako 8148. Rocznik 2016. Wrzesień 2018. Źródło: Google Street View.

Więcej wpisów dotyczących Wiednia pod tagiem Austria. 

Wyjątkowa zajezdnia tramwajowa - Remise Gudrunstraße (Betriebsbahnhof Favoriten)

 

Serię wpisów na temat wiedeńskich tramwajów opublikowałem dość dawno. Tu link do pierwszej części. Teraz wracam do tematu. Zapraszam do wyjątkowej zajezdni tramwajowej, przez którą przechodzi ogólnodostępna ulica. To Remise Gudrunstraße nazywana także Betriebsbahnhof Favoriten. 

Jest ona zlokalizowana pomiędzy Gudrunstraße i Pernerstorfergasse, a na dwie części rozdziela ją Erlachgasse. Bezpośrednio pod zajezdnię dowiezie nas autobus linii 14A lub przejeżdżający przez sąsiednią Laxenburger Straße tramwaj linii 0. Blisko jest tam także z Quellenstraße, po której kursują tramwaje linii 6 i 11. Najbliższa stacja metra to Keplerplatz na linii U1. To zaledwie jedna stacja od głównego wiedeńskiego dworca kolejowego.

Zajezdnia Gudrunstraße mieści się na terenie dziesiątej dzielnicy Wiednia o nazwie Favoriten. Zbudowało ją Towarzystwo Tramwajów Wiedeńskich (Wiener Tramway Gesellschaft) w 1873 roku. Pierwotnie jako baza dla tramwajów konnych, a od 7 listopada 1899 dla taboru elektrycznego.

W roku 1915 zajezdnię rozbudowano. Powstały nowe hale. Całość była wówczas przystosowana do obsługi 270 dwuosiowych wagonów.

Pod koniec drugiej wojny światowej Betriebsbahnhof Favoriten uległ dość poważnym uszkodzeniom – po bombardowaniu. 

W roku 1969 trasa tramwaju linii 6 z Gudrunstraße została przeniesiona na Quellenstraße (tak jest obecnie), co skutkowało późniejszą przebudową układu torowego. Obecnie w Gudrunstraße znajduje się tylko pojedynczy tor (oddzielny w prawo i w lewo), którym odbywają się wyjazdy z zajezdni. Realizowane są tam także manewry tramwajów zajmujących tory w halach. Na sąsiednich ulicach również są pojedyncze tory wykorzystywane do wyjazdów i zjazdów do zajezdni. Na Leebgasse funkcjonuje przystanek „Leebgasse, Siccardsburggasse”, który jest obsługiwany wyłącznie w godzinach porannych i popołudniowych przez wyjeżdżające z zajezdni tramwaje linii 1, 6 i 11. 

Zajezdnia Gudrunstraße obsługuje wszystkie obecnie eksploatowane w Wiedniu typy tramwajów. Nie ma już pośród nich wagonów E1, które swoją służbę na wiedeńskich ulicach zakończyły kilka miesięcy temu. Najstarsi przedstawiciele zgromadzonego tam taboru pasażerskiego to składy E2 + C5. Są także ULF-y B, czyli dłuższa wersja tego produkowanego przez SGP, a potem Siemensa tramwaju. W trakcie moich kilku wizyt na terenie Remise Gudrunstraße i obok nie zauważyłem tam modelu ULF A. Jednak jest on widoczny na wykonanych przez Google zdjęciach Street View. Najnowsze wagony to Bombardier Flexity Outlook (Bombardier Flexity Wien), których dostawy są obecnie realizowane. Ponieważ Bombardier Transportation w styczniu 2021 został przejęty przez Alstom, aktualna nazwa najnowszych wiedeńskich tramwajów to Alstom Flexity Wien.

W opisywanej zajezdni garażuje także tabor techniczny. Widziałem tam wagony pomocnicze LH przeznaczone do holowania tramwajów i pełnienia funkcji pługów odśnieżnych. Powstawały one w latach 80-tych ubiegłego wieku z części (tylko rama nośna i fragment dachu) wagonów typów L4, L i F.

Zajezdnia Gudrunstraße. Ślepe tory odstawcze pomiędzy Erlachgasse i Pernerstorfergasse. Od lewej strony stoją następujące pojazdy: SGP E2 nr 4092 (rocznik 1989) z doczepą Rotax C5 nr 1492 (rocznik 1988); kolorowy wagon techniczny LH nr 6456; Lohner E2 nr 4308 (rocznik 1978) z niezidentyfikowaną doczepą C5; Lohner E2 nr 4306 (rocznik 1978) z niezidentyfikowaną doczepą C5; SGP ULF B nr 646 (rocznik 2000) i Siemens ULF B1 nr 763 (rocznik 2013). 18.07.2022.

Ustawiony pomiędzy składami E2+C5 wagon techniczny LH nr 6456. Pojazd wyróżnia się kolorowym malowaniem. Na przodzie napis (hasztag): „We ride with pride”, czyli po polsku: „Jedziemy z dumą”. Pojazd ten powstał w roku 1988 z wykorzystaniem części wagonu L nr 506. 18.07.2022.

Kolejny wagon techniczny LH, tym razem nr 6460. Powstał w roku 1987 z części tramwaju L nr 549. Obok niego dwa inne LH o nieustalonych numerach. Na sąsiednich torach ULF-y nr 763 (po lewej) i 648. 18.07.2022.

SGP ULF B nr 648 (rocznik 2000), a po prawej Siemens ULF B1 nr 757 (rocznik 2013). Pomiędzy nimi wagon techniczny LH nr 6455, który w roku 1987 powstał z elementów tramwaju L nr 529.

Skład nr 4092 + 1492. Pociągi E2 + C5 to obecnie najstarsze tramwaje eksploatowane liniowo przez Wiener Linien. Niestety nie znam zastosowania ustawionego na końcu silosu, być może jest on wykorzystywany w sezonie zimowym. 18.07.2022.

ULF-y odstawione na torach zakończonych przy Pernerstorfergasse. To pojazdy o numerach (od lewej): 646, 763, 648 i 757. Na drugim zdjęciu widoczny wagon pomocniczy LH nr 6460.

Na kolejnych ślepo zakończonych torach udokumentowałem dwa wagony LH. Na pierwszym planie pojazd nr 6459 przerobiony w roku 1987 z tramwaju typu L nr 540. Numeru ustawionego za nim drugiego LH nie ustaliłem. Obok taboru technicznego stoi pokryty reklamą  Siemens ULF B1 nr 757.

Od lewej strony stoją: ULF nr 763, LH nr 6460 i ULF-y nr 648 i 757.

Erlachgasse. Widok od strony Laxenburger Straße. Po lewej stronie ślepo zakończone tory odstawcze, na których udokumentowałem powyższe tramwaje. Po prawej hale postojowe i warsztatowe oraz dojazd do Gudrunstraße. Ruch samochodowy przez zajezdnię jest ograniczony odpowiednim oznakowaniem, natomiast pieszego nic nie zabrania. 18.07.2022.

Hala postojowa, do której wjazd jest możliwy wyłącznie od Erlachgasse. W jej wnętrzu widziałem tylko składy E2+C5. Na torze nr 6 widoczny tył doczepy Rotax C5 nr 1495 z 1988 roku. Tu żadnego wygrodzenia nie ma, ale w różnych miejscach rozmieszczono napisy informujące, że wstęp tylko dla osób upoważnionych przez Wiener Linien. Tak więc osoba postronna pomiędzy Erlachgasse i Gudrunstraße nie przejdzie. 18.07.2022.

Remise Gudrunstraße (Betriebsbahnhof Favoriten) Wiener Linien wkomponowana w gęstą zabudowę dzielnicy Favoriten. Uwagę zwraca rozbudowany układ torowy, choć i tak wymusza on manewry na Gudrunstraße, aby wjechać do (lub wyjechać z) wielu stanowisk postojowo-naprawczych w halach. Źródło: Google Maps. 

Widok na zajezdnię od strony Gudrunstraße. Tędy nie można przejść do Erlachgasse, choć brak wygrodzeń. 18.07.2022.

Bombardier Flexity Wien nr 313 (rocznik 2020) manewruje na Gudrunstraße. Wyjechał z zajezdni i po krótkim postoju na ulicy teraz do niej cofa. Te manewry nie blokują ruchu ogólnego na Gudrunstraße. Wagony Flexity Wien to najnowszy tabor w stolicy Austrii. Stopniowo będzie ich przybywać. 18.07.2022, godzina 14:50.

Godzina 21:04. Coraz więcej tramwajów zjeżdża do zajezdni. Na Gudrunstraße przybywa manewrujących wagonów. Tu SGP ULF B nr 626. Rocznik 1999. 18.07.2022.

Przez Erlachgasse, która dzieli zajezdnię na dwie części przejeżdżał także samochód firmy Google, który wykonywał zdjęcia w ramach usługi Street View. Te powyższe zrobiono we wrześniu 2018. Źródło: Google Street View.

Zajezdnia Gudrunstraße była kiedyś także miejscem postoju wagonów typu E1. Tu Lohner E1 nr 4509 z 1972 roku. Za nim nieokreślony pojazd typu E2. Wrzesień 2018. Źródło: Google Street View.

Wagon SGP ULF B nr 647 (rocznik 2000) po obsłudze porannego dodatku szczytowego manewruje na terenie zajezdni. Właśnie przyjechał tu od strony centrum przez Laxenburger Straße i Erlachgasse. Jak widać, wewnątrz bazy parkuje dość sporo indywidualnej motoryzacji pracowników Wiener Linien. 18.07.2022, godzina 7:47.

Zajezdnia Gudrunstraße wyróżnia się tym, że każdy może przez nią przejść ogólnodostępną ulicą. Dlatego warto choć na chwilę odwiedzić to ciekawe i wyjątkowe miejsce. Osoby chcące dokładniej przyjrzeć się pracy zajezdni mogą nawet przy niej zamieszkać – obok znajduje się hotel, o którym napiszę za jakiś czas. Tu link do tego materiału.