Parę słów o warszawskim metrze

 

W lipcu 2022 na YouTube opublikowałem film prezentujący kilka pociągów Metra Warszawskiego. Nagrywałem je 1 kwietnia 2022 w paru lokalizacjach. 

Wówczas stacje metra były jedynymi miejscami, w których bez przeszkód można było dokumentować tabor komunikacji miejskiej. Powodem tego stała się pogoda. Intensywny opad śniegu utrudniał przemieszczanie się, a tym bardziej robienie zdjęć, czy nagrywanie filmów.

Przyznam, że do warszawskiego metra trafiłem po dość długiej, kilkuletniej przerwie. Zmieniło się ono przez ten czas. Powstała nowa linia M2, wówczas w relacji Księcia Janusza – Trocka, a obecnie Bemowo – Bródno. 30 czerwca 2022 oddano do użytku nowe stacje Ulrychów i Bemowo, a 28 września 2022 regularny ruch metra rozpoczął się na stacjach Zacisze, Kondratowicza i Bródno. Kiedy korzystałem ostatni raz z usług tego przewoźnika, dopiero powstawały pierwsze fragmenty tej trasy. Oj, jak ten czas szybko ucieka.

Zmieniło się także malowanie taboru. Wagony nie mają już teraz granatowego pasa, pojawiła się na nich też charakterystyczna litera „t” z ogonem warszawskiej syrenki. To nowe logo warszawskiego transportu publicznego, które zostało oficjalnie zaprezentowane w 2017 roku.

Przyznam, że nie spodziewałem się zobaczyć najstarszego taboru, czyli wagonów rosyjskich. Okazało się jednak, że na linii M1 jeździ ich całkiem sporo. Wówczas w regularnym ruchu liniowym nie było jeszcze najnowszych składów Škoda Varsovia. 

Najstarszy tabor, czyli rosyjskie składy serii 81, wciąż obsługuje linię M1. Tu pociąg nr 14 zestawiony z wagonów 027, 446, 447, 449, 451 i 028. Pojazdy czołowe nr 027 i 028 to rocznik 1994. Wagony środkowe są znacznie młodsze, z 2007 roku. Stacja końcowa Młociny. 1.04.2022.

Fragment wagonu serii 81 nr 039, który wraz z 476, 477, 478, 479 i 040 tworzy pociąg nr 38. Całość z roku 2009. Stacja końcowa Młociny. 1.04.2022.

Nieokreślony wagon serii 81. Widok na wnętrze. Dość puste - dochodzi godzina 19, a pociąg właśnie ruszył ze stacji początkowej Młociny. 1.04.2022.

Detale wnętrza nieokreślonego wagonu serii 81. Przejście międzywagonowe (niedostępne dla pasażerów), wykaz stacji i jedne z drzwi bocznych.

Fragment stacji linii M2 Rondo Daszyńskiego. Widoczny u góry wyświetlacz oprócz najbliższych odjazdów prezentuje także grafikę typu taboru obsługującego dany pociąg. Tu symbole Siemensa Inspiro. W trakcie moich kilku krótkich przejazdów i pobytu na stacjach linii M2 nie widziałem innego rodzaju taboru. 1.04.2022.

Siemens Inspiro to wówczas najnowszy i najnowocześniejszy tabor przewożący pasażerów Metra Warszawskiego (nie uwzględniam obecnie dostarczanych Skód). Wygląd ścian czołowych jest bardzo futurystyczny. Tu fragment pociągu nr 47 (siódmy pociąg Inspiro: nr 6007/5007/4007/4507/5507/6507) na linii M2 do stacji Trocka. Rocznik 2013. Stacja Rondo Daszyńskiego, 1.04.2022.

Poniżej wspomniany film z 1.04.2022. Pociągi Siemens Inspiro nagrywałem na stacjach Rondo Daszyńskiego (pociągi nr 75, 73, 53 i 47) i Świętokrzyska (nr 59), a rosyjskie serii 81 (pociągi nr 14 i 38) na stacji końcowej Młociny. Tu warto dodać, że pociąg nr 75 to najwyższy numer dla Siemensów Inspiro. Od nr 76 oznaczane są już składy Škoda Varsovia. 

Nagranie kończy się widokiem na wnętrze wagonu serii 81. Niestety nie ustaliłem jego numeru.

Historia realizacji obecnej linii M1 sięga stycznia 1982 roku (tu pomijam różne plany i działania z wcześniejszego okresu, które nie doprowadziły do finalnego powstania metra). Jak podaje na swojej stronie Koło Miłośników Metra, wówczas do Polski przybył przywódca ZSRR Leonid Breżniew, który obiecał pomoc w budowie metra i nieodpłatne przekazanie 90 wagonów. Po takiej deklaracji krajowe władze wręcz nie mogły nie kontynuować tematu. W roku 1983 rozpoczęły się pierwsze prace budowlane. Za dzień pierwszy tych robót uznaje się datę 15 kwietnia 1983 („między dzisiejszymi stacjami A4 Stokłosy i A5 Ursynów zostaje wbity pierwszy pal stalowy tzw. berlińskiej ścianki stanowiącej obudowę wykopu” – za KMM). Przez kolejne lata metro stopniowo powstawało, szybciej lub wolniej. Kiedy wybudowano jakiś jego kolejny fragment, media z dumą o tym informowały. Przykładowo Dziennik Telewizyjny z 7 października 1986 podawał, że wykonano już 2,5 km zakrytych tuneli. Średnio na dobę powstawały 2 kolejne metry nowego tunelu drążonego tarczą produkcji radzieckiej. Jak podkreślono, jest to budowa pierwszego odcinka warszawskiego metra, pomiędzy stacjami Kabaty i Politechnika.

Finalnie pociągi metra pomiędzy stacjami Kabaty i Politechnika rozpoczęły kursowanie z pasażerami w dniu 7 kwietnia 1995 roku. Szczegółowa historia linii M1 do zobaczenia na stronie KMM, pod tym linkiem.

W październiku 2008 cała obecnie funkcjonująca linia M1 była gotowa, łącząc stacje Kabaty i Młociny. Budowa linii M2 rozpoczęła się w 2010 roku. Pierwszy, centralny odcinek Rondo Daszyńskiego – Dworzec Wileński zaczął obsługiwać pasażerów 8 marca 2015. Zgodnie z mapą zamieszczoną na stronie Metra Warszawskiego, do wybudowania pozostały jeszcze trzy stacje: Lazurowa, Chrzanów i końcowa Karolin wraz ze stacją techniczno-postojową.

Rozpoczęto już także działania dotyczące budowy linii M3. Ma ona połączyć stacje Stadion Narodowy i Gocław wraz z budową stacji techniczno-postojowej Kozia Górka.

Nowe filmy – wrzesień 2022

 

We wrześniu 2022 kanał filmowy Bloga Transportowego na YouTube (Lukaszwo – Transport Movies) wzbogacił się o trzy nowe nagrania. Dwa tramwajowe i jedno kolejowe.

Pierwszy z filmów tramwajowych nagrałem 1 czerwca 2022 w Krakowie, na tymczasowej końcówce Bratysławska. Ze względu na budowę nowej linii do Górki Narodowej zamknięto pętlę Krowodrza Górka. Aby umożliwić dojazd tramwajów jak najbliżej tego miejsca, w rejonie przystanku „Bratysławska” zamontowano rozjazd nakładkowy (tak zwana przejazdówka). Dzięki temu możliwa stała się obsługa tej trasy przez tabor dwukierunkowy.

Fragment filmu. Tymczasowa końcówka Bratysławska. Przez rozjazd nakładkowy przejeżdża Duewag GT8N #RF308 jako linia 17 do pętli Czerwone Maki P+R. 1.06.2022.

Fragment filmu. Z rozjazdu nakładkowego zjeżdża Duewag GT8N #RF320 na linii czasowej 70 do Cichego Kącika. Wagon za chwilę zatrzyma się na przystanku początkowym. 1.06.2022.

Na nagraniu widać korzystające z tymczasowej końcówki Bratysławska wagony Duewag GT8N (przebudowane z modelu GT8S) na liniach 17 (#RF308), 70 (#RF320) i 19 (#RF306).

Drugi z wrześniowych filmów również został nagrany w Krakowie. Prezentuje wyjątkowe wydarzenie, które miało miejsce w niedzielę, 18 września 2022. To parada historycznych i współczesnych tramwajów, która przemieszczała się pomiędzy zajezdniami Nowa Huta i Podgórze.

Na miejsce nagrywania wybrałem Plac Centralny. W udokumentowanej kolumnie znajduje się premierowo pokazany wagon Konstal 105NT #789 w czerwonych barwach WPK Katowice.

Fragment filmu. Jeden z paradujących tramwajów. Skład SN1 #37 + PN3 #555 w trakcie przejazdu przez Plac Centralny. 18.09.2022.

Fragment filmu. Premierowy przejazd najnowszego krakowskiego zabytku. Pozyskany od Tramwajów Śląskich wagon Konstal 105NT #789 w malowaniu WPK Katowice. 18.09.2022.

Poszczególne tramwaje przedstawię dokładniej w późniejszym czasie, w oddzielnym wpisie dotyczącym tego ciekawego wydarzenia.

Trzecie wrześniowe nagranie to tematyka kolejowa. Materiał z Albanii. Tamtejsze pociągi to już swoista legenda. Obecnie po całej sieci kursuje tylko jedna para pociągów w relacji Elbasan – Durrës. Co ciekawe, połączenie to jest realizowane wyłącznie w soboty i niedziele. W pozostałe dni tygodnia ruch pasażerski obsługiwany przez narodowego albańskiego przewoźnika Hekurudha Shqiptare (HSH) nie istnieje, a w związku z tym nie jeżdżą żadne pociągi, bo HSH obecnie nie realizuje ruchu towarowego. Wyjątek to prywatny przewoźnik, który operuje wagonami towarowymi w innym rejonie Albanii.

Fragment filmu. Lokomotywa T669 1041 narodowego albańskiego przewoźnika Hekurudha Shqiptare (HSH) z jednowagonowym pociągiem nr 06 w relacji Elbasan - Rrogozhine - Durrës. Następny będzie dopiero za sześć dni. Początkowy odcinek linii kolejowej w Durrës. Niedziela, 11.09.2022. 

Poniższy film powstał 10 i 11 września 2022 na początku Durrës (od strony Golem). Przedstawia przejazd pociągu nr 06 w relacji Elbasan (6:00) - Rrogozhine (7:34/35) - Durrës (8:53). Jeden, zniszczony i pobazgrany wagon prowadzi wyprodukowana w Czechosłowacji lokomotywa T669 1041, odpowiednik polskiej serii S200. Autorem fragmentu filmu jest także moja żona.

Kolej albańską udało mi się dość dobrze udokumentować i już niedługo podam więcej informacji na jej temat.

TransExpo 2022 (1)

 

W dniach 12 – 14 października 2022 w Kielcach odbyły się XVI Międzynarodowe Targi Transportu Zbiorowego TransExpo. Największa i najstarsza impreza tego typu w Polsce. 

Ekspozycję prezentowano w trzech halach oraz na terenie zewnętrznym. Na udostępnionej przez Targi Kielce liście wystawców znalazło się blisko 90 pozycji. Oprócz producentów taboru lub ich przedstawicieli, wymieniono tam np. firmy oferujące elementy wyposażenia pojazdów, części do nich, systemy informacji pasażerskiej.

Samych autobusów było całkiem sporo. Przyznam, że na chwilę obecną nie podjąłem się wyzwania policzenia ich, ale ogólnie przeglądając wykonane w trakcie targów zdjęcia stwierdzam, że była to wartość przekraczająca liczbę 30. Pojazdy te reprezentowały każdą grupę wielkości. Był więc tabor od klasy mini do mega. Miejski, lokalny i turystyczny. Napędzany Dieslem, elektryczny i wodorowy. Współczesny i historyczny. Już znany i pokazywany premierowo. Dość silną reprezentację mieli producenci Tureccy (np. Karsan, Otokar), natomiast zabrakło np. polskiego Autosana, czy czeskiego SOR-a. Mimo nieobecności kilku marek, uwzględniając obecną sytuację gospodarczą, śmiało można stwierdzić, że była to udana impreza. Mnie osobiście pozytywnie zaskoczyła, bo jechałem dość sceptycznie nastawiony, zakładając, że będzie bardzo skromnie, a tymczasem było zupełnie inaczej.

W trakcie TransExpo 2022 miało miejsce kilka polskich premier. W tym przypadku największe widowisko zorganizowała firma ARP E-Vehicles, której najnowszy, 12-metrowy produkt został odsłonięty w trakcie mini koncertu tria elektrycznego Cosmic Sound. Całość prowadził znany z telewizji Tomasz Kammel. Po raz pierwszy można było także zobaczyć autobus wodorowy ARTHUR H2 oraz elektryczny Isuzu Novociti Volt.

W Blogu Transportowym skupiam się na taborze. Poszczególne pojazdy będę szczegółowo prezentować w kolejnych wpisach dotyczących TransExpo 2022. W tym natomiast możecie ogólnie zobaczyć, co było pokazane w Kielcach.

Otokar Navigo C pozuje do zdjęć na tle wejścia do hali E, w której zaprezentowano pozostałe pojazdy tej marki. 12.10.2022.

Marka Irizar tradycyjnie była reprezentowana przez Firmę Wanicki. Pokazano dwa autobusy. Oba to model i6s. Widoczny na pierwszym planie w wersji dwuosiowej, a w tle pojazd trójosiowy. 12.10.2022.

VBI Group to autoryzowany dealer marki Isuzu. Na jego stoisku ustawiono kilka tych tureckich autobusów, w tym premierowy model Novociti Volt. Na samym końcu ekspozycji stał starszy egzemplarz, widoczny tu Isuzu Ecobus. Jego wnętrze zostało przerobione na pojazd specjalny, w którym przez okna można było dostrzec między innymi część kuchenną ze zlewem. Ciekawe rozwiązanie idealnie sprawdzające się na targach i podobnych imprezach.  

Tradycyjnie na Targach TransExpo prezentowany jest również tabor zabytkowy. Przyznam, że tegoroczna wystawa bardzo przypadła mi do gustu, bo zawierała między innymi dwa moje ulubione pojazdy: Autosan H9-35 (tu z Galicyjskiego Stowarzyszenia Miłośników Komunikacji) i miejski Jelcz PR-110 (tu PR-110U z Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej w Warszawie). Niestety muszę też ponarzekać - pojazdy były ustawione bardzo blisko siebie, więc ich dokładne obejrzenie i fotografowanie nie było możliwe. 12.10.2022.

Na TransExpo 2022 pokazano dość sporo taboru elektrycznego. Jednym z takich pojazdów był turecki BMC Neocity Electric.

Na stoisku Volvo prezentowano tylko jeden autobus. Elektryczny. To oznaczony numerem taborowym 1216 egzemplarz modelu 7900 Electric 12 dla MPK Łódź.

Jeden z trzech zaprezentowanych przegubowców: Solaris Urbino 18,75 electric. Autobus miał jednolitą barwę, a te różne widoczne na zdjęciu odcienie spowodowało przedostające się przez dachowe świetliki słońce.

Dwa z pokazanych w Kielcach trzech przegubowców były elektryczne. Czerwony Solaris i prezentowany na zdjęciu MAN-a Lion`s City 18 E.

Güleryüz Ecoline 12 (lub pod starym oznaczeniem Cobra GD 272 LF) z numerem taborowym 25189 nadanym przez PKS Grodzisk Mazowiecki, który jest nabywcą tego pojazdu. Zarejestrowano go dwa dni przed targami (WGM 1070H).

Pilea 10E była jednym z dwóch pokazanych przez ARP E-Vehicles autobusów. Drugi to premierowy model 12E.

NesoBus - polski, 12 metrowy autobus wodorowy.

Akia Ultra LE8 pokazana na stoisku firmy Mercus. Akia Avesto to przedsiębiorstwo turecko-tadżyckie zajmujące się produkcją autobusów i trolejbusów. Seryjna produkcja modelu Ultra LE8 odbywa się w Tadżykistanie. 

Kolejny charakterystyczny i dość nietypowy pojazd pokazany na TransExpo 2022: K-Bus E-Solar City III. Produkt austriackiej firmy Kutsenits, który powstał w oparciu o Nissana e-NV 200. Autobus eksploatowany przez firmę Mikrus na terenie Rybnika. Tu jako ekspozycja spółki WOWO z Białegostoku.

W drugiej części relacji z TransExpo 2022 zaprezentuję ofertę tureckiego Karsana.  

Część nr 2 - Karsan.

Zapraszam do zapoznania się z taborem pokazanym w trakcie wcześniejszych edycji TransExpo:

Relacja z TransExpo 2018.

Relacja z TransExpo 2016.

Relacja z TransExpo 2010.

Dni NATO 2022 Ostrawa (1) – samoloty cywilne

 

W Blogu Transportowym co jakiś czas opisuję imprezy transportowe odbywające się w Czechach (tu przykładowy link). Jednym z najbardziej znanych i przyciągających tłumy zwiedzających wydarzeń dotyczących prezentacji różnych pojazdów są organizowane od wielu lat Dni NATO. W tym roku była to już ich 22 edycja, połączona z odbywającymi się po raz 13. Dniami Czeskich Sił Powietrznych (22. Dny NATO v Ostravě & 13. Dny Vzdušných sil AČR). Wydarzenie to ma miejsce na lotnisku w miejscowości Mošnov w rejonie Ostrawy (Ostrava Airport). 

W tym roku impreza ta odbyła się 17 i 18 września i tradycyjnie przyciągnęła ogromne ilości osób. Organizatorzy podali, że łącznie odwiedziło ją 110 tysięcy zwiedzających, z czego 85 tysięcy pierwszego dnia. Wówczas trafiłem tam także i ja. 

Dni NATO to bez wątpienia impreza wojskowa, ale dająca także możliwość zapoznania się z cywilnymi środkami transportu, np. z taborem straży pożarnej. Były również cywilne samoloty. One wprawdzie nie stanowiły ekspozycji, ale stały w miejscu dostępnym dla zwiedzających. Ogrodzone, ale doskonale widoczne.

Wstęp na teren imprezy był możliwy od godziny 8:30, a parkingi otwierano już o 6:30. Na tę godzinę próbowało dojechać bardzo dużo osób, więc tworzyły się ogromne korki. Pierwotnie mieliśmy jechać pociągiem, ale podana przez organizatorów odległość 3 km do przejścia ze stacji na teren imprezy oraz niezbyt dobry rozkład jazdy spowodowały zmianę zdania. Tym bardziej, że zwiedzenie rozległego terenu, na którym odbywają się Dni NATO wymaga dość długiego chodzenia. 

Parking dla samochodów znajdował się na obszarze lotniska, na terenie zielonym. Tuż obok będących bohaterami tego materiału samolotów cywilnych. Przyleciały one do mającej tam siedzibę firmy JOB AIR Technic, która podaje na swojej stronie internetowej, że prowadzone przez nią centrum serwisowe uważane jest za jedno z największych w Europie Środkowej.

Lista usług oferowanych przez JOB AIR Technic jest dość spora. Znajdziemy na niej np. poważne naprawy lub modyfikacje, ważenie samolotów, dostosowanie systemów nawigacyjnych i remont akumulatorów lotniczych. Firma specjalizuje się w obsłudze technicznej następujących maszyn: Boeing 737-300 / 400 / 500 (CFM56); Boeing 737-600 / 700 / 800 / 900 (CFM56); Boeing 737 MAX (CFM LEAP-1B); Airbus A320 CEO (CFM56, IAE V2500); Airbus A330 (GE CF6, PW 4000, RR Trent 700) i Airbus A320neo (CFM LEAP-1A, PW 1100G).

Samoloty cywilne zlokalizowane przy hangarze JOB AIR Technic były ustawione dość ciasno, dlatego nie wszystkie udało mi się sfotografować i zidentyfikować. 

Najlepiej widoczny (pomijając ogrodzenie) był pomalowany na biało Airbus A321-200 o rejestracji N226WG należący do Wings Capital Partners z USA. Jest to prywatna platforma leasingu samolotów, które są wynajmowane liniom lotniczym na całym świecie. Jak podano na stronie internetowej platformy, Wings jest własnością aktywnych inwestorów, Sightway Capital, firmy Two Sigma, Corrum Capital i zespołu Wings Management Team.

Omawiana maszyna została zbudowana we wrześniu 2017 i pod oznaczeniem XA-ZEN latała dla meksykańskich linii Interjet. To dość ciekawy przewoźnik ze względu na eksploatowany tabor, którego podstawą były rosyjskie samoloty Suchoj Superjet 100-95. Jak podaje portal Planespotters.net, miał ich aż 22 egzemplarze. Piszę w czasie przeszłym, bo w roku 2021 ogłoszono upadłość linii Interjet. Przyczyną była między innymi pandemia COVID-19. 

W marcu 2020 samolot ten został wycofany z eksploatacji i oczekiwał na nowego wynajmującego w USA, a następnie w Europie. W Internecie można natrafić na informacje, że po remoncie z Ostrawy odleci do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie będzie eksploatowany przez Air Arabia.

Biały Airbus A321-200 o rejestracji N226WG z platformy leasingowej Wings Capital Partners. W tle pozostałe samoloty ciasno ustawione przy hali JOB AIR Technic. Najbliżej biało-niebieski Boeing 737-45D(SF) z CargoLogic Germany. 17.09.2022.

Trochę inne spojrzenie na Airbusa A321-200 nr N226WG i inne samoloty - zza parkingu dla osobówek zlokalizowanego na pasie zieleni. 17.09.2022.

Obok Arbusa z Wings Capital Partners ustawiono maszynę w konfiguracji cargo, czyli Boeinga 737-45D(SF) o rejestracji D-ACLX w barwach CargoLogic Germany. To firma będąca częścią rosyjskiej Grupy Volga-Dnepr. Obecnie nie prowadzi ona działalności transportowej, co wynika bezpośrednio z sankcji wojennych nałożonych po agresji Rosji na Ukrainę. Jak podaje portal Planespotters.net, flotę CargoLogic Germany tworzą tylko trzy samoloty, same Boeingi 737. Oprócz ostrawskiego lotniska, stoją one odstawione w Helsinkach (Finlandia) i na Węgrzech, w Budapeszcie.

Omawiany samolot o rejestracji D-ACLX to rocznik 1997. Aż do roku 2017 latający pod polską rejestracją SP-LLF jako Boeing 737-45D w barwach LOT-u. Przyznam, że miałem okazję podróżować na jego pokładzie w 2011 roku. Obsługiwał wówczas rejs czarterowy LO 6221 Katowice – Thessaloniki (Saloniki). Tu link do wpisu na ten temat.

Przed Boeingiem cargo D-ACLX, obok białego Airbusa N226WG ustawiono maszynę w malowaniu linii Ryanair. Samolot był bardzo zasłonięty, więc na wykonanych wówczas zdjęciach udokumentowałem jedynie jego fragmenty. To Boeing 737-8AS(WL) o rejestracji EI-EVW. Rocznik 2012. Do Ryanaira raczej już nie wróci. Leasing maszyny został zakończony.

Towarowy Boeing 737-45D(SF) o rejestracji D-ACLX z CargoLogic Germany. Przed nim widoczny fragment dawnej maszyny linii Ryanair. 17.09.2022.

Kolejny z ustawionych w Mošnovie samolotów to biały Boeing 737-5L9 o rejestracji T7-CTA. Rocznik 1998. Obecnie własność prywatna - Enrique Piñeyro, były pilot linii lotniczych, a teraz aktor i producent filmowy.

Maszyna ta swoje pierwsze rejsy realizowała dla nieistniejących już duńskich linii Maersk Air. Miała też epizody w Polskich Liniach Lotniczych LOT (jako SP-LKK) i niemieckich Air Berlin. Od 2007 do 2019 roku eksploatowały ją indonezyjskie linie Travira Air (jako PK-TVZ).

Boeing 737-5L9 o rejestracji T7-CTA należący do Enrique Piñeyro. Po lewej stronie widać ogon samolotu w barwach Ukraine International Airlines, a po prawej fragmenty maszyny ex Ellinair - piszę o nich poniżej. 

Pośród innych maszyn widoczne były fragmenty samolotu rosyjskich linii lotniczych Pobeda. To dopiero trzyletni Boeing 737-8MC(WL) o rejestracji VP-BQY. Maszyna na lotnisku w Mošnovie jest odstawiona od lutego 2022. Trafiła tam na kilka dni przed atakiem Rosji na Ukrainę.

Ustawiony tyłem do ewentualnych fotografujących stał Airbus A320-214 o dość nietypowej rejestracji 2-WZIE. Własność firmy leasingowej SMBC Aviation Capital, do której maszyna wróciła po zakończeniu wynajmu. To rocznik 2008. Od nowości eksploatowany przez Air Arabia (jako A6-ABO), a od 2014 roku do 2020 latający dla egipskich linii Air Cairo (jako SU-BSM). W grudniu 2020 maszyna trafiła na ostrawskie lotnisko.

Z tyłu stał też Boeing 737-8AS(WL) w barwach Ukraine International Airlines. To dawny UR-PSU. Rocznik 2009. Do roku 2016 eksploatowany przez linie Ryanair (jako EI-EFS), a potem trafił na Ukrainę. Obecnie pod rejestracją OE-IMA samolot wrócił do właściciela (SMBC Aviation Capital) i oczekuje na ewentualny nowy wynajem.

Airbus A320-214 o rejestracji 2-WZIE z SMBC Aviation Capital. Za nim widoczne fragmenty Boeinga 737-8MC(WL) w biało-niebieskim malowaniu rosyjskich linii Pobeda.

Najbliżej hali stał ustawiony Airbus A319-133 w biało-niebieskich barwach greckich linii Ellinair. Przewoźnik ten działał w latach 2014 – 2021 obsługując również loty do Polski. To rocznik 2008, który swoje pierwsze loty wykonywał dla meksykańskich linii Volaris (jako XA-VOO). Potem stał się greckim SX-EMB, a od 2021 roku ma obecną rejestrację EI-FGE i jako własność FPG Group oczekuje na kolejnego najemcę.

Airbus A319-133 o rejestracji EI-FGE należący do FPG Group, w biało-niebieskim malowaniu nieistniejących linii Ellinair. Po lewej ogon T7-CTA.

W pewnym oddaleniu od tymczasowego wygrodzenia, przy hali JOB AIR Technic ustawił się samolot, który przyleciał na Dni NATO. Gulfstream Aerospace G-V greckiej armii. Dokładnie maszyna o oznaczeniu 678. 

Gulfstream Aerospace G-V nr 678 z greckiej armii przyleciał specjalnie na Dni NATO. W tle Boeing 737 w barwach Ukraine International Airlines, a dalej maszyna z logo irlandzkich linii Aer Lingus.

Po drugiej stronie lotniska także ustawiono kilka cywilnych maszyn. Przedstawię je w drugiej części relacji z Dni NATO 2022 w Ostrawie.

Część nr 2 - Volaris i inne samoloty cywilne.