Nowe oznaczenia krakowskich tramwajów

Długi weekend 4–7 czerwca 2015 (w czwartek Boże Ciało) przyniósł sporą zmianę w oznaczeniach krakowskich tramwajów. Wówczas MPK przenumerowało swój cały tabor szynowy. Dzięki temu ujednolicono sposób znakowania pojazdów, które dotychczas woziły na sobie numery trójcyfrowe  lub czterocyfrowe.

Proces ten przeprowadzono wzorem zmiany numerów autobusowych z roku 1999. Wówczas wprowadzono prosty schemat, czyli dwie litery i trzy cyfry. Pierwsza litera to symbol zajezdni, druga model pojazdu, a za nimi kolejny numer taborowy. Dokładnie taką samą zasadę zastosowano względem tramwajów. Ich oznaczenia  zaczynają się teraz od litery H (zajezdnia Nowa Huta) lub R (zajezdnia Podgórze). Sporadycznie zobaczymy literę O, która oznacza ośrodek szkolenia lub T dla taboru technicznego. Na drugiej pozycji umieszczono symbole Z (dla wagonów 105Na i 105NaD), F (dla GT8S), W (dla E1), B (dla C3), L (dla EU8N), K (dla N8S i N8C), P (dla NGT6) i Y (dla NGT8). W oznaczeniach wagonów technicznych na drugiej pozycji występuje litera T.

W trakcie zmiany oznaczeń po Krakowie jednocześnie kursowały tramwaje ze starymi i nowymi numerami taborowymi. Po lewej EU8N #HL411 (ex 3022), a po prawej trójwagonowy Konstal 105Na #372+373+370, czyli obecny #HZ721+HZ722+HZ723. Pętla Wzgórza Krzesławickie, 5.06.2015.

Pierwszy z krakowskich wagonów E1. Obecnie to #HW101, ex #101. Al. Andersa za rondem Kocmyrzowskim. Linia 16, kierunek Kopiec Wandy. 6.06.2015.

Wagony NGT8 oznaczono jako RY8xx. Tu #RY813, czyli dotychczasowy 2063. Ulica Starowiślna, kurs linii 50 w stronę pętli Krowodrza Górka. 7.06.2015.

Duewagi GT8S teraz oznaczone są jako RF3xx. Prezentowany wagon to #RF310, czyli dawny #3047. Obsługa linii 23 w stronę Czerwonych Maków. Ulica Kalwaryjska, 7.06.2015.

Nie wszystkie wagony typu E1 przenumerowano na zasadzie dodawania do starego numeru liter HW lub RW. Prezentowany #HW166 to nie ex #166, lecz dawny #160. Tu jako linia 21 na pętli Pleszów. 10.06.2015.

Wagony doczepne typu C3 oznakowano literami HB i RB. Tu pojazd #HB521, czyli dawny #581. Prowdzi go wagon silnikowy #HW121, ex #121. Przy okazji zmiany oznaczeń tabor otrzymał okolicznościowe naklejki związane z obchodami 140-lecia Komunikacji Miejskiej w Krakowie.

Po wyremontowanym torowisku na pl. Centralnym jedzie GT8S #RF325 (ex 3062) na linii 16 w kierunku Mistrzejowic. Mija się z nim trójskład 105Na #HZ718+HZ719+HZ720, czyli ex #492+432+431 jako linia nr 4 do Wzgórz Krzesławickich. 10.06.2015.

Krakowski „rodzynek”, czyli Protram 405N-Kr. Tu jeszcze w dawnym oznaczeniu 4001. Jego obecny numer to HX999. Obok EU8N #3036, czyli teraz #HL425. Pętla Wzgórza Krzesławickie, 25.05.2015.

Wagony N8C-NF oznakowano jako HK451-HK453 i HK462. Taki sam system znakowania (HK4xx) zastosowano dla N8S-NF. Na zdjęciu jeszcze w starym oznaczeniu N8C-NF #3072, czyli obecny #HK452 jako linia nr 2 do pętli Salwator. Końcowy odcinek trasy, ul. Kościuszki. 25.05.2015.

Jedyny Krakowski wagon GT8C, czyli wzbogacony o niskopodłogowy środkowy człon GT8S #3050 to obecny #RF313. Linia nr 3 w stronę Nowego Bieżanowa, ul. Pawia. 20.12.2014.

Bombardier NGT6 #2022 jako jadąca objazdem linia 8 do Bronowic Małych. Teraz to #RP622. Ulica Basztowa, 30.05.2015.

Dreamlinery u innych przewoźników (2)

Wracam do opublikowanego w marcu materiału poświęconego Dreamlinerom różnych przewoźników. Tu link. Tym razem porcja trochę starszych informacji.

Zaczynam od linii Virgin Atlantic Airways. Ten brytyjski przewoźnik swojego pierwszego Dreamlinera odebrał na początku października 2014. Dokładnie był to Boeing 787-9. Samolot otrzymał rejestrację G-VNEW oraz imię Birthday Girl. To jednocześnie pierwszy 787-9 zakupiony przez europejskie linie lotnicze. Pierwotnie maszyna była przeznaczona do obsługi relacji Londyn Heathrow – Boston. Po kilku miesiącach eksploatacji nadal jest to jej podstawowe zadanie, choć często wykonuje także loty do Nowego Jorku.

Pierwszy europejski Boeing 787-9, czyli G-VNEW linii Virgin Atlantic Airways.

29 sierpnia 2014 dostarczenie pierwszego Dreamlinera świętowały chińskie linie lotnicze Xiamen Airlines. To maszyna typu 787-8, którą oznaczono jako B-2768. To już trzeci chiński przewoźnik, który posiada Dreamlinera. Według zapowiedzi Che Shangluna, prezesa linii Xiamen Airlines, samolot ten miał obsługiwać długodystansowe połączenia do Europy, Ameryki Północnej i Australii. Przypuszczalnie tak było. Obecnie linie te mają już łącznie cztery takie maszyny, więc bohater tego tekstu lata już na krótszych trasach. Przykładowo pod koniec kwietnia 2015 maszyna nr B-2768 wykonywała loty wyłącznie nad terytorium Chin, lądując tylko w trzech miastach: Pekin, Xiamen i Fuzhou. Podstawowym typem samolotu tego przewoźnika jest Boeing 737, w ilości ponad 100 egzemplarzy.

Pierwszy Dreamliner linii Xiamen Airlines w trakcie lotu testowego.

27 sierpnia 2014 jordańskie linie Royal Jordanian odebrały swojego pierwszego Boeinga 787-8. Maszyna ta została oznaczona rejestracją JY-BAA i otrzymała imię Prince Hussein bin Abdullah. W ten sposób Royal Jordanian stały się drugim przewoźnikiem lotniczym z Bliskiego Wschodu eksploatującym Dreamlinera. Obecnie do JY-BAA dołączyły już cztery kolejne maszyny tego typu. Samoloty mają swoją bazę w Ammanie, skąd latają do takich miast jak np. Montreal (Kanada), Chicago (USA), Riyadh (Arabia Saudyjska), Medyna (Arabia Saudyjska), Nowy Jork (USA), Bangkok (Tajlandia), czy Dubaj (Zjednoczone Emiraty Arabskie).

Pierwszy Boeing 787-8 dla linii Royal Jordanian jeszcze przed odbiorem w USA. 26.08.2014.

Japońskie linie All Nippon Airways (ANA) swojego pierwszego Boeinga 787-9 odebrały 29 lipca 2014. To maszyna o rejestracji JA830A. Samolot ten dołączył do swych mniejszych braci, czyli przedstawicieli modelu 787-8. W ten sposób linie ANA stały się pierwszym na świecie przewoźnikiem jednocześnie eksploatującym dwie wersje Dreamlinerów, krótszą i dłuższą. Obecnie linie ANA posiadają blisko 200 samolotów, w tym aż 35 Boeingów serii 787. Opisywana maszyna nr JA830A ostatnio wykonuje loty wyłącznie po terytorium Japonii. Jej stała relacja to Tokio – Fukuoka i rzadziej Tokio – Osaka.

Pierwszy 787-9 linii All Nippon Airways, czyli nr JA830A.

Osoby udające się na wakacje do ciepłych krajów, szczególnie do Turcji na pewno zwróciły uwagę, że na tamtejszych lotniskach jest bardzo dużo samolotów z logo TUI (Touristik Union International). Nie ma się jednak czemu dziwić, bo wszakże TUI Travel to największa grupa turystyczna na świecie. Należy do niej np. holenderski przewoźnik o nazwie Arke. Ma on tylko 9 samolotów, a wśród nich już trzy Dreamlinery. Wszystkie to model 787-8. Pierwszy z nich, oznaczony rejestracją PH-TFK, na  macierzystym lotnisku Schiphol w Amsterdamie premierowo wylądował 5 czerwca 2014. Był to jednocześnie pierwszy Dreamliner holenderskiego przewoźnika lotniczego. Ostatnio opisywany samolot latał do takich wakacyjno-urlopowych miejscowości jak: Punta Cana (Dominikana), Oranjestad (Aruba - terytorium zależne Holandii), Willemstad (Curaçao - terytorium zależne Holandii), Cancun (Meksyk), Holguin (Kuba), Montego Bay (Jamajka), czy Antalya (Turcja).

Pierwszy holenderski Dreamliner, czyli maszyna o rejestracji PH-TFK. Na zdjęciu w trakcie lotów testowych. Maj 2014.

Pierwszy Dreamliner kanadyjskiego przewoźnika to maszyna o rejestracji C-GHPQ. Ten Boeing 787-8 należy do linii Air Canada. Samolot odebrano w połowie maja 2014. Potem do floty dołączały kolejne maszyny tego typu. Obecnie wszystkich egzemplarzy jest osiem, każda to 787-8. Pierwotnym zadaniem C-GHPQ była obsługa lotów w relacji Toronto – Tel Awiw. Obecnie jego macierzystym portem jest Vancouver, z którego lata do Tokio, Seulu i Szanghaju.

Pierwszy Dreamliner w Kanadzie, czyli C-GHPQ. Loty testowe.

Na tym kończę prezentację różnych Dreamlinerów. Temat ten jeszcze powróci, wcześniej jednak inne materiały lotnicze.

Steyr 380 w Wiedniu

W Blogu Transportowym już kilka razy pisałem o wiedeńskich tramwajach. Teraz ponownie zapraszam do stolicy Austrii. Tematyka tego wpisu nie dotyczy już jednak pojazdów szynowych. Czas na autobusy.

Jak w wielu znanych i popularnych miastach, po Wiedniu kursują specjalne linie turystyczne. Na szczególną uwagę zasługuje oferta firmy ÖOM Omnibusbetrieb GmbH, która wozi swoich pasażerów zabytkowym taborem. Dokładnie to dwa Steyry 380 kabriolety, które wyruszają spod Hofburga (z Heldenplatz) i objeżdżają największe atrakcje turystyczne Wiednia. Zainteresowanie tymi przejażdżkami jest tak duże, że do ich obsługi są wykorzystywane oba pojazdy jednocześnie. Dwie brygady kursują na przemian co 30 minut. Pierwszy kurs rozpoczyna się o 10:30, a ostatni o 16:00. Przejażdżka trwa około godziny. W deszczowe dni ÖOM Omnibusbetrieb GmbH zastępuje wyprodukowane w 1949 roku kabriolety innym zabytkowym taborem. Do wyboru są: Saurer 5GF-U (rocznik 1962), Gräf & Stift OGW-120 (rocznik 1949), Gräf & Stift U7-OSU (rocznik 1969), Gräf & Steyr LU200 M11 (rocznik 1992), Steyr Perl Auhof 380 (rocznik 1955) i Setra S140 ES (rocznik 1984). W trakcie mego pobytu w Wiedniu była przepiękna pogoda, więc mogłem podziwiać tylko kabriolety. Warto jeszcze dodać, że autobusy Steyr 380 Cabriolet były produkowane w latach 1939 – 1949.

Steyr #1 na przystanku początkowym przy Hofburgu. Niezwykły autobus w niezwykłym miejscu. 30.04.2012.

Steyr #2 wyjeżdża na pierwszy kurs. Początkowy przystanek jest już blisko. Autobus skręca z Burgringu w Heldenplatz, czyli pod Hofburg, wiedeński pałac władców Austrii. 30.04.2012.

Oba Steyry podstawione pod Hofburgiem.

Steyr #1, a za nim #2. Po lewej charakterystyczny przystanek miejskiego autobusu. W tym przypadku linii 2A, o której napiszę już niedługo. Tu link.

Napisy na masce historycznych kabrioletów. Lewe zdjęcie to Steyr #1, prawe #2.

Steyr #2 na przystanku początkowym przy Hofburgu, czyli na Heldenplatz. W tle górnego zdjęcia pomnik arcyksięcia Karola (Karol Ludwik Habsburg). 30.04.2012.

Tak Steyr 380 Cabriolet prezentuje się od tyłu. To wóz #2.

Stanowisko pracy kierowcy, napis na drzwiach i umieszczony na masce logotyp. Steyr #2.

 Jeszcze raz Steyr #1 z arcyksięciem Karolem w tle. W dali dach i wieża kościoła Minorytów.

Rozkład jazdy historycznych autobusów firmy ÖOM Omnibusbetrieb GmbH.

Panorama Heldenplatzu, czyli miejsca, z którego Steyry wyruszają w godzinną podróż po Wiedniu.

Steyr #2 wiezie turystów przejeżdżając przez ulicę Wollzeile. Za nim inny austriacki autobus (choć będący kopią niemieckiego), czyli Gräf & Stift Lion`s City LPG #8441 na linii 1A do pobliskiej pętli Stubentor. 6.08.2012.

Steyr 380 Cabriolet #2 w wersji dynamicznej. Film nakręciłem na ulicy Wollzeile, przed stacją metra Stubentor i pętlą linii 1A, której pojazd jedzie za historycznym kabrioletem:

Steyr 380 Cabriolet jeszcze pojawi się w Blogu Transportowym. To jednak dopiero za jakiś czas. 

ET21-09 na Street View

Zdjęcia zmieszczone na Google Street View dość często pojawiają się w Blogu Transportowym. Niestety ich minusem w wielu przypadkach jest jakość. Rozmazane w różnych miejscach, źle przycięte elementy. Mimo tych mankamentów są niesamowitym źródłem informacji o danym miejscu, jednocześnie często dokumentując ciekawe pojazdy. Jednym z nich jest elektrowóz ET21-09.

Lokomotywa ta została wyprodukowana w roku 1958. W latach 90-tych zakończyła się jej eksploatacja. „Sputnik” odstawiony we Wrocławiu stopniowo niszczał. Ostatecznie jednak nie został zezłomowany. Przeszedł remont zewnętrzny i od roku 2005 pełni funkcję pomnika na terenie dawnego Pafawagu, czyli obecnego wrocławskiego zakładu Bombardiera przy ul. Fabrycznej 12. Elektrowóz należy do Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa na Śląsku w Jaworzynie Śląskiej.

Tak maszyna prezentuje się na zdjęciach Google Street View wykonanych w czerwcu 2011:

Fot. Google Street View.

Tramino Olsztyn na testach

We wrześniu 2012 zamieściłem wpis o podpisaniu kontraktu na dostawę 15 egzemplarzy Solarisa Tramino do Olsztyna. Tu link do tego materiału. Pierwotnie wagony miały być dostarczone już w roku 2014, ale  budowa  infrastruktury tramwajowej przedłużyła się i nie było to możliwe. Pod koniec maja 2015 Solaris podał, że zakończono już produkcję dwóch pierwszych Tramino Olsztyn (tak nazwano ten model). Egzemplarz numer jeden został przewieziony do Poznania. Oto, co na ten temat napisał producent: „Tramino Olsztyn przechodzi rygorystyczne testy homologacyjne potwierdzające jego bezpieczeństwo, wysoką jakość wykonania oraz niezawodność. Na terenie poznańskiej zajezdni MPK na Franowie testowane są m.in. kompatybilność oprogramowania sterującego pojazdem ze wszystkimi urządzeniami. W szczególności sprawdzane są układy napędowy i hamulcowy, w tym odwzorowanie hamowania awaryjnego. Uruchamiane są kolejne systemy bezpieczeństwa, takie jak układ poziomowania przy różnym obciążeniu i zużyciu obręczy kół oraz pokładowy rejestrator ATM, będący szynowym odpowiednikiem czarnej skrzynki w samolocie”.

Solaris Tramino Olsztyn w Poznaniu.

Drugi z wagonów w połowie czerwca trafi do Olsztyna. Jego oficjalną prezentację zapowiedziano na 19 czerwca, w zajezdni przy ul. Kołobrzeskiej. Będzie to wydarzenie wyjątkowe, bo inaugurujące powrót tramwajów na ulice miasta po ponad 50-letniej nieobecności. Cały kontrakt zostanie zrealizowany do końca września 2015.

Solaris Tramino Olsztyn w Poznaniu.

Jeszcze jeden cytat z materiałów producenta: „Każda z trzech sekcji Tramino Olsztyn osadzona została na tzw. wózku. Dwa skrajne są wózkami napędowymi, a środkowy to wózek toczny. Układ napędowy stanowią łącznie cztery asynchroniczne silniki trakcyjne o mocy 120 kW każdy. Tramwaj zabiera na pokład ponad 200 podróżujących, z czego 43 na miejscach siedzących. Sześć par podwójnych drzwi po każdej ze stron pozwala pasażerom na szybkie i komfortowe wejście oraz opuszczenie pojazdu. Klimatyzowana przestrzeń pasażerska monitorowana jest za pomocą systemu kamer”. Tramino Olsztyn to wagon dwukierunkowy, całkowicie niskopodłogowy. Jego długość wynosi 29,3 metra, a szerokość 2,5 m.

Vest z Zamościa

Vest to norweski producent nadwozi autobusowych. Mało znany w Polsce, choć co jakiś czas można natknąć się na pojedyncze egzemplarze. Jeden z nich jest własnością PKS Zamość. To przedstawiciel modelu V25. Rocznik 1998, u przewoźnika od roku 2014. Vest V25 był produkowany w latach 1998 – 2004.

Na ten ciekawy i rzadki autobus natrafiłem 8 listopada 2014, na dolnej płycie dworca MDA w Krakowie. Obsługiwał on kurs pospieszny relacji Katowice – Olkusz – Kraków – Koszyce – Połaniec – Tarnobrzeg – Stalowa Wola – Biłgoraj – Zamość. Do celu miał jeszcze ponad 6 godzin jazdy.

Vest V25 podstawiony na stanowisku D6 krakowskiego dworca MDA.

W bazie danych CEP (Centralna Ewidencja Pojazdów) autobus ten nie funkcjonuje pod nazwą Vest. Jest zarejestrowany jako podwozie, czyli Volvo B10M. Badania techniczne ma ważne do 17.09.2015.

Warto jeszcze dodać, że w Blogu Transportowym prezentowałem już inny autobus PKS Zamość obsługujący ten kurs. To także dość egzotyczny pojazd, czyli Beulas Midistar. Link do tego wpisu.