Wreszcie remont na Magistrali Podsudeckiej w Kędzierzynie

W ostatnią sobotę września dotarłem na stację Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. Planowałem sfotografować jakiś pociąg towarowy. Przyznam, że spotkała mnie tam bardzo niemiła niespodzianka – czynny był tylko jeden tor. Drugi zamknięto (prawy patrząc w stronę Nysy). Biorąc pod uwagę fakt, że już od lat na dalszym odcinku (do Twardawy) jeździ się także po jednym torze, można stwierdzić, że degradacja Magistrali Podsudeckiej wciąż postępuje. Smutne to. Oczekiwany towarowy oczywiście nie przyjechał.

  

 Zamknięty tor na stacji Kędzierzyn-Koźle Zachodnie - widok w kierunku Nysy.

 Zamknięty tor. Kędzierzyn-Koźle Zachodnie - widok w stronę stacji Kędzierzyn-Koźle. W tle most na Odrze. 

Teraz po tym torze odbywa się cały ruch kędzierzyńskiego odcinka Magistrali Podsudeckiej.

 

  Czynny tor - widok w stronę Nysy. Po prawej kozielska nastawnia.

 W takim stanie jest czynny tor. Brak śrub. Po prawej powinien być podkład, ale jak widać teraz to już tylko historia.

Następnego dnia odwiedziłem Kędzierzyn-Koźle Przystanek. O katastrofalnym stanie tamtejszych torów pisałem już w listopadzie 2012 roku. Teraz przeżyłem mały szok. Jednak bardzo pozytywny. Wyjaśniła się przyczyna zamknięcia toru na stacji Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. Pociągi po nim nie jeżdżą, bo jest w trakcie remontu. Rewelacja. Wreszcie zabrano się za Magistralę Podsudecką. W dodatku prace były dość intensywne – niedziela, a pracowników całkiem sporo. Działali oni na mostach – nad Odrą już układali podkłady, a nad Kanałem Kłodnickim wykonywali jakieś inne prace.  Przyznam, że bardzo ucieszyłem się na ten widok.

 Kędzierzyn-Koźle Przystanek, widok w stronę Nysy. Remontowany tor całkowicie rozebrano.

 Kędzierzyn-Koźle Przystanek - widok w stronę stacji Kędzierzyn-Koźle.

 Wiadukt nad ul. Żeglarską.

  Prace remontowe odsłoniły nieużywany od lat trzeci tor. Nie ma on już żadnego połączenia z czynnym torowiskiem.

 Mimo niedzieli prace remontowe trwały. Tu most nad Kanałem Kłodnickim. 

  Na moście nad Odrą już ułożono podkłady.

Moim głównym celem było sfotografowanie pociągu towarowego. Wybrałem godzinę, o której jechał dzień wcześniej (ST44+ST43 z węglarkami), czyli około pół godziny po regio nr 64724 relacji Brzeg (8:39) – Nysa (9:37 – 9:38) – Kędzierzyn-Koźle (11:05). Rolę pasażerskiego wykonywał  SA134-013. Poniżej screeny i film.

Towarowy niestety nie przyjechał, a ja nie mogłem dłużej czekać.

 

AMZ będzie jeździć po Krakowie

W lipcu pisałem, że Mobilis wygrał przetarg na obsługę wybranych linii autobusowych w Krakowie od sierpnia 2014 roku. Oficjalne podpisanie umowy odbyło się w czwartek, 7 listopada 2013.  Wydarzeniu temu towarzyszył elektryczny autobus AMZ City Smile CS10E. Produkt producenta z Kutna nie pojawił się przypadkowo. Jak podają krakowskie media, podjęto już decyzję o wyborze dostawcy autobusów 10 i 12-metrowych. Jak nietrudno się domyśleć, będzie nim właśnie firma AMZ.

Od sierpnia 2014 na krakowskich drogach możemy się więc spodziewać spalinowych modeli CS10LF i CS12LF. Decyzja dotycząca wyboru dostawcy taboru przegubowego jeszcze nie zapadła, ale ponoć ma to nastąpić w najbliższym czasie.

AMZ City Smile CS10E, czyli elektryczny pojazd który został zaprezentowany z okazji podpisania umowy. Tu w trakcie targów TransExpo 2012 w Kielcach.

Wnętrze powyższego AMZ City Smile CS10E, TransExpo 2012.

AMZ City Smile CS12LF, TransExpo 2013. Od 1 sierpnia 2014 r. takimi nietypowymi autobusami można będzie podróżować po Krakowie, np. na linii 182. 

 AMZ City Smile CS12LF, TransExpo 2011. Widok na drugi, bardzo oryginalny bok. Pierwsze liniowe przejazdy tak nietypowych autobusów po mieście na pewno będą szokowały Krakowian. TransExpo 2011 to pierwsze targi w Polsce, na których AMZ pokazał swój najnowszy produkt, czyli autobus City Smile.

AMZ City Smile CS12LF - wnętrze premierowego egzemplarza zaprezentowanego w trakcie kieleckich targów TransExpo 2011.

AMZ City Smile CS12LF, TransExpo 2012. Od premiery w roku 2011 na zakup tego modelu autobusu nie zdecydowało się zbyt wielu przewoźników. 12-metrowe City Smaile zobaczymy np. w Kutnie (MZK Kutno), czy w Sopocie - własność firmy Warbus, do której należy także powyższy egzemplarz. Jest on w barwach Kolei Mazowieckich, na zlecenie których dowoził pasażerów ze stacji do portu lotniczego w Modlinie.

W związku z podpisaniem umowy, Mobilis przedstawił swoją propozycję wprowadzenia do krakowskiej komunikacji autobusów elektrycznych. Jak podał portal Gazeta.pl, chodzi o linie 100/101 lub 134, których przetarg nie dotyczył. Według prezesa firmy Mobilis, Eugeniusza Szymonika (za Gazeta.pl) są one odpowiednie, bo to trasy o małym natężeniu ruchu. Co do linii 100 (Salwator – Kopiec Kościuszki) i 101 (Most Grunwaldzki – Kopiec Kościuszki) zgadzam się, że ruch tam nie jest największy (trasy obsługiwane naprzemiennie jednym Jelczem M081MB3), ale o linii 134 (Cracovia Stadion – ZOO) zdecydowanie nie można tego powiedzieć. W wakacyjne weekendy linia kursuje co 10 minut, a obsługujące ją Jelcze M121MB są przeładowane.

 Według prezesa firmy Mobilis linię 134 mogłyby obsługiwać małe AMZ City Smile CS10E. Obecnie standardem na tej trasie są Jelcze M121MB. Na zdjęciu wóz nr DJ684 z 2002 roku w trakcie obsługi przystanku przy ul. 28 lipca 1943. 15.07.2012.

 Autobusy linii 134 są dodatkowo wyposażone w bagażniki rowerowe. Jelcz DJ680 wjeżdża w ul. Leśną. Przed nim dość stromy podjazd i liczne zakręty, czyli ciekawa krakowska serpentyna. 15.07.2012.

106 MAN-ów dla Volánbusza

Koncern MAN dostarczy 106 autobusów dla firmy Volánbusz Zrt z Budapesztu. Zamówienie obejmuje wyłącznie miejskie pojazdy - model Lion’s City. Wszystkie będą napędzane spełniającymi normę Euro-6 silnikami Common-Rail o mocy 280 KM. Dla wygody pasażerów każdy „lew” będzie klimatyzowany. Zamówienie zostanie zrealizowane w 2014 roku. Wszystkie pojazdy powstaną w Polsce, w zakładach MAN-a w Starachowicach i w Sadach koło Poznania.

 

 

 

 Przykładowy MAN Lion's City Euro-6.

 

Volánbusz Budapeszt to bardzo duży przewoźnik, którego tabor liczy aż 800 autobusów. Obsługują one połączenia międzynarodowe (także do Polski), dalekobieżne, lokalne i komunikację miejską. Bez wątpienia najciekawszym, ale systematycznie wycofywanym elementem taboru tego  przewoźnika są różne modele Ikarusów, w tym bardzo nietypowe, jak np. przegubowy Ikarus 438 o dość oryginalnym układzie drzwi: 2-0-2-2. Jest on dłuższy od przedstawicieli serii 435. Można powiedzieć, że to takie 283 w nowym ciele. Poniżej dwa screeny z YouTuba i film prezentujący ten ciekawy autobus.

 

 

 

 

 

 

 

Renault serii T na autostradzie

11 czerwca 2013 r. oficjalnie zaprezentowano nową gamę ciężarówek Renault. Pisałem o tym tutaj. Pojazdy te są jeszcze wyjątkową rzadkością, dostępną jedynie w trakcie pokazów, prezentacji, czy targów. Osobiście nowe Renaulty widziałem tylko raz, w lipcu, w trakcie Master Trucka, czyli zlotu tuningowanych ciężarówek w Polskiej Nowej Wsi koło Opola. Potem długo nic i 18 października niespodzianka. W Belgii, na drodze E34 sfotografowałem transport kilku pojazdów. Jako ostatni był załadowany biały ciągnik Renault serii T. Tak to wyglądało:

Zdjęcie wykonałem na wysokości miejscowości Turnhout, przy granicy z Holandią, do której transport na pewno zmierzał (później może jechał do innego kraju, np. do Niemiec). Oprócz nowego Renaulta serii T, wieziono także ciągnik rolniczy i jakieś Volvo, pewnie też nowe.

 

Ciekawa reklama

Generalnie jestem przeciwnikiem zaklejania reklamami okien w autobusach, czy innych publicznych środkach transportu. Z perspektywy pasażera jest to bardzo uciążliwy proceder. Jednak biorąc pod uwagę wizualną stronę, czasami efekt takiego oklejania jest bardzo ciekawy.

Przykładem takiej pomysłowej reklamy jest Solaris Urbino 12 #159 z MZK Kędzierzyn-Koźle. Autobus utrwaliłem w kwietniu 2013, z wiaduktu przy dworcu kolejowym. Ciekawiej prezentowałby się na zdjęciu wykonanym bardziej z boku, ale i w takim układzie  widać pomysłową reklamę wykorzystującą koła autobusu.

Szyny na Akropolu

Ateński Akropol jest w wiecznym remoncie. Coś tam wyjmują, przekładają, czyszczą i znów wkładają, rekonstruują. Praktycznie stałym elementem tego niezwykłego i znanego na całym świecie miejsca jest dźwig. Na pocztówkach pokazujących Partenon jest zamazywany, ale w rzeczywistości wciąż tam stojący – tak przynajmniej twierdziła nasza przewodniczka, która w Atenach mieszkała od ponad 20 lat. Aby prace budowlane odbywały się sprawnie, ułożono tor. Kończy się on pod samym Partenonem, a zaczyna najprawdopodobniej przy jakiejś windzie, bo wzgórze, na którym zbudowano Akropol jest dość wysokie.

Po torze jeżdżą małe platformy, na których układane są ładunki. Może jest tylko jeden wagon. Nie mam pojęcia, jak odbywa się taki transport, ale najprawdopodobniej w grę wchodzi siła rąk. Co ciekawe, tor nie jest wąski. Przypuszczalnie to standardowe 1435 mm.

Szyny na Akropolu bardzo mnie zaskoczyły. Przyznam, że nie spodziewałem się takiego widoku. Tak transportowo w tak zabytkowym, historycznym miejscu.

„Linia kolejowa na Akropolu”. Po prawej stronie jest przepaść. Deski ułożone przy szynach najprawdopodobniej są związane z ręcznym przepychaniem wagoników. 7.08.2011.

Wciąż remontowany Partenon i załadowana mała platforma. Na wagoniku nie widać śladów sprzęgu, więc może jest tylko jeden lub nie robi się składów, co przy ręcznej sile pociągowej byłoby w pełni usprawiedliwione. Przed wagonem widać drugi, prostopadły tor. Może jest tam zasłonięta obrotnica, dzięki której ładunek może być przewożony dalej. Niestety program zwiedzania był bardzo napięty i nie mogłem dokładnie się tym zająć. W dodatku mimo wczesnej pory (godzina 9:00), panował już wykańczający upał, który skutecznie zniechęcał do „kolejowej detektywistyki”.

Od tej strony śladów trwającej budowy prawie nie widać.

 Partenon otoczony rusztowaniami i dźwigami. Biorąc pod uwagę ogromną ilość turystów zwiedzających tamto miejsce, jest to jeden z najchętniej odwiedzanych placów budowy na świecie.

Na Akropolu można zobaczyć także drogowy środek transportu. W cieniu nielicznej zieleni ukryto ciągnik rolniczy z przyczepą. 

Widok z Akropolu na historyczną i współczesną zabudowę. W dole, pośród zieleni znajduje się pętla linii 230, którą obsługują Solarisy (tu o tym pisałem). 

Gęsta zabudowa Aten. Każda wolna powierzchnia wykorzystana. Po wąskich uliczkach przeciskają się autobusy i trolejbusy, do tematu których powrócę w kolejnych greckich wpisach. 

 Ateny to nie tylko wąskie i zatłoczone uliczki. Są także szerokie drogi, doskonale widoczne z Akropolu.