TransExpo 2022 (1)

 

W dniach 12 – 14 października 2022 w Kielcach odbyły się XVI Międzynarodowe Targi Transportu Zbiorowego TransExpo. Największa i najstarsza impreza tego typu w Polsce. 

Ekspozycję prezentowano w trzech halach oraz na terenie zewnętrznym. Na udostępnionej przez Targi Kielce liście wystawców znalazło się blisko 90 pozycji. Oprócz producentów taboru lub ich przedstawicieli, wymieniono tam np. firmy oferujące elementy wyposażenia pojazdów, części do nich, systemy informacji pasażerskiej.

Samych autobusów było całkiem sporo. Przyznam, że na chwilę obecną nie podjąłem się wyzwania policzenia ich, ale ogólnie przeglądając wykonane w trakcie targów zdjęcia stwierdzam, że była to wartość przekraczająca liczbę 30. Pojazdy te reprezentowały każdą grupę wielkości. Był więc tabor od klasy mini do mega. Miejski, lokalny i turystyczny. Napędzany Dieslem, elektryczny i wodorowy. Współczesny i historyczny. Już znany i pokazywany premierowo. Dość silną reprezentację mieli producenci Tureccy (np. Karsan, Otokar), natomiast zabrakło np. polskiego Autosana, czy czeskiego SOR-a. Mimo nieobecności kilku marek, uwzględniając obecną sytuację gospodarczą, śmiało można stwierdzić, że była to udana impreza. Mnie osobiście pozytywnie zaskoczyła, bo jechałem dość sceptycznie nastawiony, zakładając, że będzie bardzo skromnie, a tymczasem było zupełnie inaczej.

W trakcie TransExpo 2022 miało miejsce kilka polskich premier. W tym przypadku największe widowisko zorganizowała firma ARP E-Vehicles, której najnowszy, 12-metrowy produkt został odsłonięty w trakcie mini koncertu tria elektrycznego Cosmic Sound. Całość prowadził znany z telewizji Tomasz Kammel. Po raz pierwszy można było także zobaczyć autobus wodorowy ARTHUR H2 oraz elektryczny Isuzu Novociti Volt.

W Blogu Transportowym skupiam się na taborze. Poszczególne pojazdy będę szczegółowo prezentować w kolejnych wpisach dotyczących TransExpo 2022. W tym natomiast możecie ogólnie zobaczyć, co było pokazane w Kielcach.

Otokar Navigo C pozuje do zdjęć na tle wejścia do hali E, w której zaprezentowano pozostałe pojazdy tej marki. 12.10.2022.

Marka Irizar tradycyjnie była reprezentowana przez Firmę Wanicki. Pokazano dwa autobusy. Oba to model i6s. Widoczny na pierwszym planie w wersji dwuosiowej, a w tle pojazd trójosiowy. 12.10.2022.

VBI Group to autoryzowany dealer marki Isuzu. Na jego stoisku ustawiono kilka tych tureckich autobusów, w tym premierowy model Novociti Volt. Na samym końcu ekspozycji stał starszy egzemplarz, widoczny tu Isuzu Ecobus. Jego wnętrze zostało przerobione na pojazd specjalny, w którym przez okna można było dostrzec między innymi część kuchenną ze zlewem. Ciekawe rozwiązanie idealnie sprawdzające się na targach i podobnych imprezach.  

Tradycyjnie na Targach TransExpo prezentowany jest również tabor zabytkowy. Przyznam, że tegoroczna wystawa bardzo przypadła mi do gustu, bo zawierała między innymi dwa moje ulubione pojazdy: Autosan H9-35 (tu z Galicyjskiego Stowarzyszenia Miłośników Komunikacji) i miejski Jelcz PR-110 (tu PR-110U z Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej w Warszawie). Niestety muszę też ponarzekać - pojazdy były ustawione bardzo blisko siebie, więc ich dokładne obejrzenie i fotografowanie nie było możliwe. 12.10.2022.

Na TransExpo 2022 pokazano dość sporo taboru elektrycznego. Jednym z takich pojazdów był turecki BMC Neocity Electric.

Na stoisku Volvo prezentowano tylko jeden autobus. Elektryczny. To oznaczony numerem taborowym 1216 egzemplarz modelu 7900 Electric 12 dla MPK Łódź.

Jeden z trzech zaprezentowanych przegubowców: Solaris Urbino 18,75 electric. Autobus miał jednolitą barwę, a te różne widoczne na zdjęciu odcienie spowodowało przedostające się przez dachowe świetliki słońce.

Dwa z pokazanych w Kielcach trzech przegubowców były elektryczne. Czerwony Solaris i prezentowany na zdjęciu MAN-a Lion`s City 18 E.

Güleryüz Ecoline 12 (lub pod starym oznaczeniem Cobra GD 272 LF) z numerem taborowym 25189 nadanym przez PKS Grodzisk Mazowiecki, który jest nabywcą tego pojazdu. Zarejestrowano go dwa dni przed targami (WGM 1070H).

Pilea 10E była jednym z dwóch pokazanych przez ARP E-Vehicles autobusów. Drugi to premierowy model 12E.

NesoBus - polski, 12 metrowy autobus wodorowy.

Akia Ultra LE8 pokazana na stoisku firmy Mercus. Akia Avesto to przedsiębiorstwo turecko-tadżyckie zajmujące się produkcją autobusów i trolejbusów. Seryjna produkcja modelu Ultra LE8 odbywa się w Tadżykistanie. 

Kolejny charakterystyczny i dość nietypowy pojazd pokazany na TransExpo 2022: K-Bus E-Solar City III. Produkt austriackiej firmy Kutsenits, który powstał w oparciu o Nissana e-NV 200. Autobus eksploatowany przez firmę Mikrus na terenie Rybnika. Tu jako ekspozycja spółki WOWO z Białegostoku.

W drugiej części relacji z TransExpo 2022 zaprezentuję ofertę tureckiego Karsana.  

Część nr 2 - Karsan.

Zapraszam do zapoznania się z taborem pokazanym w trakcie wcześniejszych edycji TransExpo:

Relacja z TransExpo 2018.

Relacja z TransExpo 2016.

Relacja z TransExpo 2010.

Dni NATO 2022 Ostrawa (1) – samoloty cywilne

 

W Blogu Transportowym co jakiś czas opisuję imprezy transportowe odbywające się w Czechach (tu przykładowy link). Jednym z najbardziej znanych i przyciągających tłumy zwiedzających wydarzeń dotyczących prezentacji różnych pojazdów są organizowane od wielu lat Dni NATO. W tym roku była to już ich 22 edycja, połączona z odbywającymi się po raz 13. Dniami Czeskich Sił Powietrznych (22. Dny NATO v Ostravě & 13. Dny Vzdušných sil AČR). Wydarzenie to ma miejsce na lotnisku w miejscowości Mošnov w rejonie Ostrawy (Ostrava Airport). 

W tym roku impreza ta odbyła się 17 i 18 września i tradycyjnie przyciągnęła ogromne ilości osób. Organizatorzy podali, że łącznie odwiedziło ją 110 tysięcy zwiedzających, z czego 85 tysięcy pierwszego dnia. Wówczas trafiłem tam także i ja. 

Dni NATO to bez wątpienia impreza wojskowa, ale dająca także możliwość zapoznania się z cywilnymi środkami transportu, np. z taborem straży pożarnej. Były również cywilne samoloty. One wprawdzie nie stanowiły ekspozycji, ale stały w miejscu dostępnym dla zwiedzających. Ogrodzone, ale doskonale widoczne.

Wstęp na teren imprezy był możliwy od godziny 8:30, a parkingi otwierano już o 6:30. Na tę godzinę próbowało dojechać bardzo dużo osób, więc tworzyły się ogromne korki. Pierwotnie mieliśmy jechać pociągiem, ale podana przez organizatorów odległość 3 km do przejścia ze stacji na teren imprezy oraz niezbyt dobry rozkład jazdy spowodowały zmianę zdania. Tym bardziej, że zwiedzenie rozległego terenu, na którym odbywają się Dni NATO wymaga dość długiego chodzenia. 

Parking dla samochodów znajdował się na obszarze lotniska, na terenie zielonym. Tuż obok będących bohaterami tego materiału samolotów cywilnych. Przyleciały one do mającej tam siedzibę firmy JOB AIR Technic, która podaje na swojej stronie internetowej, że prowadzone przez nią centrum serwisowe uważane jest za jedno z największych w Europie Środkowej.

Lista usług oferowanych przez JOB AIR Technic jest dość spora. Znajdziemy na niej np. poważne naprawy lub modyfikacje, ważenie samolotów, dostosowanie systemów nawigacyjnych i remont akumulatorów lotniczych. Firma specjalizuje się w obsłudze technicznej następujących maszyn: Boeing 737-300 / 400 / 500 (CFM56); Boeing 737-600 / 700 / 800 / 900 (CFM56); Boeing 737 MAX (CFM LEAP-1B); Airbus A320 CEO (CFM56, IAE V2500); Airbus A330 (GE CF6, PW 4000, RR Trent 700) i Airbus A320neo (CFM LEAP-1A, PW 1100G).

Samoloty cywilne zlokalizowane przy hangarze JOB AIR Technic były ustawione dość ciasno, dlatego nie wszystkie udało mi się sfotografować i zidentyfikować. 

Najlepiej widoczny (pomijając ogrodzenie) był pomalowany na biało Airbus A321-200 o rejestracji N226WG należący do Wings Capital Partners z USA. Jest to prywatna platforma leasingu samolotów, które są wynajmowane liniom lotniczym na całym świecie. Jak podano na stronie internetowej platformy, Wings jest własnością aktywnych inwestorów, Sightway Capital, firmy Two Sigma, Corrum Capital i zespołu Wings Management Team.

Omawiana maszyna została zbudowana we wrześniu 2017 i pod oznaczeniem XA-ZEN latała dla meksykańskich linii Interjet. To dość ciekawy przewoźnik ze względu na eksploatowany tabor, którego podstawą były rosyjskie samoloty Suchoj Superjet 100-95. Jak podaje portal Planespotters.net, miał ich aż 22 egzemplarze. Piszę w czasie przeszłym, bo w roku 2021 ogłoszono upadłość linii Interjet. Przyczyną była między innymi pandemia COVID-19. 

W marcu 2020 samolot ten został wycofany z eksploatacji i oczekiwał na nowego wynajmującego w USA, a następnie w Europie. W Internecie można natrafić na informacje, że po remoncie z Ostrawy odleci do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie będzie eksploatowany przez Air Arabia.

Biały Airbus A321-200 o rejestracji N226WG z platformy leasingowej Wings Capital Partners. W tle pozostałe samoloty ciasno ustawione przy hali JOB AIR Technic. Najbliżej biało-niebieski Boeing 737-45D(SF) z CargoLogic Germany. 17.09.2022.

Trochę inne spojrzenie na Airbusa A321-200 nr N226WG i inne samoloty - zza parkingu dla osobówek zlokalizowanego na pasie zieleni. 17.09.2022.

Obok Arbusa z Wings Capital Partners ustawiono maszynę w konfiguracji cargo, czyli Boeinga 737-45D(SF) o rejestracji D-ACLX w barwach CargoLogic Germany. To firma będąca częścią rosyjskiej Grupy Volga-Dnepr. Obecnie nie prowadzi ona działalności transportowej, co wynika bezpośrednio z sankcji wojennych nałożonych po agresji Rosji na Ukrainę. Jak podaje portal Planespotters.net, flotę CargoLogic Germany tworzą tylko trzy samoloty, same Boeingi 737. Oprócz ostrawskiego lotniska, stoją one odstawione w Helsinkach (Finlandia) i na Węgrzech, w Budapeszcie.

Omawiany samolot o rejestracji D-ACLX to rocznik 1997. Aż do roku 2017 latający pod polską rejestracją SP-LLF jako Boeing 737-45D w barwach LOT-u. Przyznam, że miałem okazję podróżować na jego pokładzie w 2011 roku. Obsługiwał wówczas rejs czarterowy LO 6221 Katowice – Thessaloniki (Saloniki). Tu link do wpisu na ten temat.

Przed Boeingiem cargo D-ACLX, obok białego Airbusa N226WG ustawiono maszynę w malowaniu linii Ryanair. Samolot był bardzo zasłonięty, więc na wykonanych wówczas zdjęciach udokumentowałem jedynie jego fragmenty. To Boeing 737-8AS(WL) o rejestracji EI-EVW. Rocznik 2012. Do Ryanaira raczej już nie wróci. Leasing maszyny został zakończony.

Towarowy Boeing 737-45D(SF) o rejestracji D-ACLX z CargoLogic Germany. Przed nim widoczny fragment dawnej maszyny linii Ryanair. 17.09.2022.

Kolejny z ustawionych w Mošnovie samolotów to biały Boeing 737-5L9 o rejestracji T7-CTA. Rocznik 1998. Obecnie własność prywatna - Enrique Piñeyro, były pilot linii lotniczych, a teraz aktor i producent filmowy.

Maszyna ta swoje pierwsze rejsy realizowała dla nieistniejących już duńskich linii Maersk Air. Miała też epizody w Polskich Liniach Lotniczych LOT (jako SP-LKK) i niemieckich Air Berlin. Od 2007 do 2019 roku eksploatowały ją indonezyjskie linie Travira Air (jako PK-TVZ).

Boeing 737-5L9 o rejestracji T7-CTA należący do Enrique Piñeyro. Po lewej stronie widać ogon samolotu w barwach Ukraine International Airlines, a po prawej fragmenty maszyny ex Ellinair - piszę o nich poniżej. 

Pośród innych maszyn widoczne były fragmenty samolotu rosyjskich linii lotniczych Pobeda. To dopiero trzyletni Boeing 737-8MC(WL) o rejestracji VP-BQY. Maszyna na lotnisku w Mošnovie jest odstawiona od lutego 2022. Trafiła tam na kilka dni przed atakiem Rosji na Ukrainę.

Ustawiony tyłem do ewentualnych fotografujących stał Airbus A320-214 o dość nietypowej rejestracji 2-WZIE. Własność firmy leasingowej SMBC Aviation Capital, do której maszyna wróciła po zakończeniu wynajmu. To rocznik 2008. Od nowości eksploatowany przez Air Arabia (jako A6-ABO), a od 2014 roku do 2020 latający dla egipskich linii Air Cairo (jako SU-BSM). W grudniu 2020 maszyna trafiła na ostrawskie lotnisko.

Z tyłu stał też Boeing 737-8AS(WL) w barwach Ukraine International Airlines. To dawny UR-PSU. Rocznik 2009. Do roku 2016 eksploatowany przez linie Ryanair (jako EI-EFS), a potem trafił na Ukrainę. Obecnie pod rejestracją OE-IMA samolot wrócił do właściciela (SMBC Aviation Capital) i oczekuje na ewentualny nowy wynajem.

Airbus A320-214 o rejestracji 2-WZIE z SMBC Aviation Capital. Za nim widoczne fragmenty Boeinga 737-8MC(WL) w biało-niebieskim malowaniu rosyjskich linii Pobeda.

Najbliżej hali stał ustawiony Airbus A319-133 w biało-niebieskich barwach greckich linii Ellinair. Przewoźnik ten działał w latach 2014 – 2021 obsługując również loty do Polski. To rocznik 2008, który swoje pierwsze loty wykonywał dla meksykańskich linii Volaris (jako XA-VOO). Potem stał się greckim SX-EMB, a od 2021 roku ma obecną rejestrację EI-FGE i jako własność FPG Group oczekuje na kolejnego najemcę.

Airbus A319-133 o rejestracji EI-FGE należący do FPG Group, w biało-niebieskim malowaniu nieistniejących linii Ellinair. Po lewej ogon T7-CTA.

W pewnym oddaleniu od tymczasowego wygrodzenia, przy hali JOB AIR Technic ustawił się samolot, który przyleciał na Dni NATO. Gulfstream Aerospace G-V greckiej armii. Dokładnie maszyna o oznaczeniu 678. 

Gulfstream Aerospace G-V nr 678 z greckiej armii przyleciał specjalnie na Dni NATO. W tle Boeing 737 w barwach Ukraine International Airlines, a dalej maszyna z logo irlandzkich linii Aer Lingus.

Po drugiej stronie lotniska także ustawiono kilka cywilnych maszyn. Przedstawię je w drugiej części relacji z Dni NATO 2022 w Ostrawie.

ZiŁ wiertnica z Igołomskiej

 

Radziecka, a później rosyjska marka ZiŁ pojawiała się w Blogu Transportowym tylko kilka razy. Nigdy nie prezentowałem żadnego przedstawiciela serii 131. 

ZiŁ 131 jest następcą modelu 157. Do produkcji wszedł w roku 1966, a zakończono ją dopiero w roku 2002. 

Na polskich drogach ZiŁ 131 nie jest już częstym gościem, a występuje głównie w zabudowach specjalistycznych, np. jako wiertnica. 

W związku z wojną na Ukrainie ciężarówki ZiŁ 131 bardzo często pojawiają się w mediach, będąc wyposażeniem najeźdźczej armii rosyjskiej.

Głównego bohatera tego wpisu udokumentowałem w Krakowie, przy ulicy Igołomskiej. Stał na terenie prywatnej posesji z wywieszonym banerem o treści: „Sprzedam”. Była to wiertnica zarejestrowana w Małopolsce, w powiecie bocheńskim (rejestracja: KBC 91NX). 

Ustawienie ciężarówki pozwoliło na jej bezproblemową dokumentację z terenu ogólnodostępnego. To było 5 stycznia 2014. W tamtej lokalizacji stała już od jakiegoś czasu.

Wystawiony na sprzedaż ZiŁ 131 wiertnica na terenie posesji przy ul. Igołomskiej w Krakowie. 5.01.2014.

Kilka lat wcześniej w podobnej lokalizacji (też ul. Igołomska w Krakowie) udało mi się udokumentować inną wiertnicę na bazie ZiŁ-a 131. Tym razem ciężarówka była w ruchu i nadjechała niespodziewanie, więc wyszło tylko zdjęcie od tyłu. Był to pojazd zarejestrowany w powiecie wielickim (KWI 08KH). Doczepiono do niego przyczepę Autosan D-47A (rejestracja KWI 07VP). 

ZiŁ 131 wiertnica z przyczepą Autosan D-47A przejeżdża przez ul. Igołomską w Krakowie (w stronę granicy miasta). 18.10.2010.

Widok na bok wiertnicy. Niestety pojazd jest rozmazany, więc prezentuję tylko jako link.

Więcej wpisów dotyczących tej marki ciężarówek pod tagiem ZiŁ.

Mercedes O303 w Durrës

 

Tym wpisem rozpoczynam serię materiałów dotyczących Albanii. Kraju postkomunistycznego, który staje się coraz bardziej popularny wśród polskich turystów. Jego linia brzegowa jest wyznaczana przez przyciągające urlopowiczów Morze Adriatyckie i Morze Jońskie (w mniejszej części). Albania lądowo graniczy z Grecją, Macedonią Północną, Czarnogórą i Kosowem. Przez morze sąsiaduje z Włochami.

Największym miastem Albanii i jednocześnie stolicą jest Tirana (ponad 900 tysięcy mieszkańców). Na Drugim miejscu znajduje się nadmorskie Durrës (około 200 tysięcy mieszkańców). W tej miejscowości przebywałem przez kilka dni we wrześniu 2022. Wprawdzie głównym celem tego wyjazdu było maksymalne korzystanie z ciepłej wody Adriatyku ale udało mi się także udokumentować kilka pojazdów, które będę prezentował w kolejnych wpisach.

Na początek zapraszam na dworzec autobusowy w centrum Durrës, przy Rruga Adria. Odjeżdżają stamtąd pojazdy w różnych relacjach, np. do pobliskiej Tirany. Tabor jest bardzo zróżnicowany. Nie znajdziemy wśród niego najnowszych pojazdów. Wszystko to młodsze i starsze używki. Niekiedy bardzo egzotyczne dla przybysza np. z Polski. 

Na bohatera tego wpisu wybrałem przedstawiciela najpopularniejszej w Albanii marki: Mercedes-Benz. Model to kultowy już O303. Produkowany w latach 1974 – 1992 w różnych wersjach, także różniących się długością. Oznaczony rejestracją AA 523BJ autobus stał przy jednym z nienumerowanych stanowisk dworca. Niestety nie mam na jego temat żadnych dodatkowych informacji. 

Za szybą tablica z nazwami Ferme, Sukth i Rrushkull oraz podane godziny odjazdów (po 9, 11, 15 i 17). Miejscowości Sukth i Rrushkull są oddalone od Durrës o kilkanaście kilometrów, natomiast Ferme nie znalazłem na mapie. Być może to potoczne określenie jakiejś lokalizacji doskonale znanej miejscowym.

Widoczny na górze przedniej szyby napis „ILIRJANO” to nazwa przewoźnika. W Internecie znalazłem zdjęcie innego eksploatowanego przez tę firmę pojazdu - starszej Setry, wykonane w roku 2019.

Fragment dworca autobusowego w Durrës przy ulicy Adrii. Stanowiska nie są numerowane, ale odjazdy do poszczególnych miejscowości są przypisane do konkretnego miejsca. Na pierwszym planie bohater wpisu, czyli Mercedes-Benz O303 z firmy Ilirjano. Wzdłuż dworca ciągną się punkty sprzedaży biletów, głównie promowych i lotniczych. Widoczny w tle niski żółty budynek to stacja kolejowa. 11.09.2022.

Prezentowany Mercedes ma co najmniej 30 lat. Oczywiście może być jeszcze starszy. Wizualnie prezentował się bardzo dobrze i zapewne posłuży właścicielowi jeszcze parę lat. Pojazd oczekuje na ostatni tego dnia, wykonywany po godzinie 17 kurs. Niedzielne popołudnie, 11.09.2022.

Niestety nie udało mi się sfotografować tego pięknego pojazdu od strony drzwi. Jak przy większości albańskich autobusów stali tam „naganiacze” zachęcający do podróży (przypuszczalnie także sprzedający bilety), których nie chciałem mieć w kadrze.

Na dworzec autobusowy w Durrës przy Rruga Adria zaproszę ponownie już niedługo. Wcześniej opublikuję materiał o albańskiej kolei, której stacja znajdowała się kilkanaście metrów od prezentowanego Mercedesa. Tu link.

Nowe filmy – sierpień 2022

 

Jak co miesiąc zapraszam do obejrzenia nowych filmów opublikowanych na kanale YouTube Lukaszwo – Transport Movies. W sierpniu 2022 były to dwa nagrania.

Pierwsze prezentuje wszystkie autobusy przegubowe eksploatowane obecnie przez MZK Oświęcim. Nie ma jednak ich zbyt wiele, bo to tylko dwa pojazdy. Ex krakowski Solaris Urbino 18 #46 (ex #BR723, rocznik 2006) i sprowadzony z Danii (Aarhus) DAB 1800B #66 (ex #417, rocznik 1993).

Fragment filmu. Solaris Urbino 18 z MZK Oświęcim na al. Słowackiego. 

Fragment filmu. DAB 1800B z MZK Oświęcim na ul. Powstańców Śląskich. 

Oświęcimskie przegubowce nagrywałem 6 maja 2022 w godzinach porannych. Obsługującego linię nr 1 Solarisa udokumentowałem na ul. Chemików i al. Słowackiego. W planach było jeszcze nagranie jego odjazdu spod dworca kolejowego, ale niestety nie zdążyłem wysiąść z samochodu.

Przegubowego DAB-a na linii 28 do pętli Oświęcim Lodowisko nagrałem w rejonie dworca PKP, na ul. Powstańców Śląskich. 

Warto jeszcze dodać, że przegubowce MZK Oświęcim kursują tylko w godzinach szczytu dni nauki szkolnej.

Drugi film to tematyka kolejowa. Spalinowe pociągi na stacji Wien Hauptbahnhof, czyli Wiedeń Dworzec Główny. Jest to fragment opublikowanego na początku września 2022 materiału dostępnego pod tym linkiem.

Fragment filmu. Jenbacher Werke 5047 096-2 w trakcie odjazdu do Marchegg. 

Oto, co prezentuje poniższe nagranie:

1. Lokomotywa 2016 017 (Siemens Eurorunner - Hercules) na popychu pociągu linii R81 (R2552) do Marchegg na godzinę 5:51. 18.07.2022.

2. Lokomotywa 2016 025 + wagony + lokomotywa 2016 021 jako pociąg REX8 do stacji Bratislava hl.st. na godzinę 6:16. Nagranie w trakcie postoju. 18.07.2022.

3. Dwie lokomotywy Siemens EuroSprinter o nieustalonych oznaczeniach z pociągiem towarowym. 19.07.2022.

4. Wagon motorowy Jenbacher Werke 5047 096-2 jako pociąg REX8 (REX2538) do Marchegg na godzinę 23:16. Niestety dwie osoby bardzo chciały być głównymi bohaterami filmu. 19.07.2022.

Najprawdopodobniej jeszcze we wrześniu 2022 opublikuję „kolejową egzotykę”, czyli film prezentujący pociągi pasażerskie w Albanii.