Nowe filmy – listopad 2018

Zanim przedstawię listopadowe nowości na kanale Lukaszwo – Transport Movies, informacja o kolejnym rekordzie subskrypcji. Jest ich już ponad 1800. Dziękuję i życzę miłego oglądania.

Kanał Lukaszwo – Transport Movies. Screen strony prezentującej ostatnio dodane filmy. W chwili jego wykonania było już 1841 subskrybentów.

W listopadzie 2018 opublikowałem trzy filmy. Pierwszy z nich przedstawia autobusy MPK Kielce. Przeważają Solarisy, ale zobaczycie także pojazdy marek Temsa i MAZ. Większość materiału nagrałem na ul. Żytniej, mały fragment to odjazd Urbino 18 z pętli Targi Kielce. 23.10.2018.

Drugi z filmów także jest o tematyce autobusowej. Tym razem nagrany w Krakowie, na ul. Wodociągowej, przez którą przejeżdżają historyczne pojazdy: Ikarus 260 i Jelcz M-11. W ramach Krakowskiej Linii Muzealnej obsługują one regularne linie 100 i 101 do pętli Kopiec Kościuszki. 2.09.2018.

Ostatni materiał również powstał w Krakowie. Prezentuje on wagony Duewag GT8S na linii czasowej 74, która kursowała w wyjątkowo krótkiej relacji Bronowice Małe – Bronowice. 15.11.2018. 

Tematem linii 74 zajmę się w jednym z kolejnych wpisów. Tu link.

Krakowski debiut Jelcza M-11

Niedawno opublikowałem materiał poświęcony Krakowskiej Linii Muzealnej, dokładnie autobusom obsługującym trasę specjalną nr 423 w dniu 22 lipca 2017 (tu link). Wówczas swoistą „gwiazdą” był Ikarus 620. Ponad dwa miesiące później na linii zadebiutował inny historyczny autobus.

To Jelcz M-11. Przedstawiciel modelu, który krakowską komunikację miejską obsługiwał w latach 1987 – 2001. Ten najnowszy element pokaźnej kolekcji historycznego taboru należącej do MPK SA po raz pierwszy został publicznie zaprezentowany w niedzielę, 24 września 2017. Wówczas ostatni raz w sezonie 2017 na ulice stolicy Małopolski wyruszyła Krakowska Linia Muzealna. Był to jej finał, a w związku z tym uruchomiono nie tylko linię tramwajową (jak co niedzielę linię 0), lecz także mikrobusową (oznaczoną symbolem „M”, obsługiwaną przez Nysy N59M i 522, w relacji Muzeum Inżynierii Miejskiej – Mały Rynek) i autobusową nr 198.

Na tej ostatniej pojawiło się najwięcej pojazdów, w tym opisywany Jelcz M-11. Były także trzy Ikarusy (260 i dwa 280) i Jelcz 272 MEX. Kursowały one pomiędzy pętlami Dworzec Płaszów i Aleja Przyjaźni, z częstotliwością co około 30 minut.

Kursy Ikarusów oraz zabudowanego na podwoziu Ikarusa Jelcza M-11 związane były także z przypadającą na 24 września 2017 dziesiątą rocznicą ostatniego liniowego kursu przedstawiciela tej węgierskiej marki po Krakowie. Uczestniczyłem w tamtym przejeździe (na linii 179) i przyznam, że nie spodziewałem się, że to już 10 lat. Rety, jak ten czas szybko ucieka.

Jelcz M-11 został oznaczony jako #12240. To numer symboliczny, bo nie jest on oryginalnym krakowskim „migiem”. Ten autobus MPK odkupiło od innego przewoźnika. To dawna własność Zakładu Komunikacji Miejskiej w Sochaczewie. Rocznik 1988.

Najnowszy krakowski zabytek był także prezentowany statycznie. Pomiędzy godzinami 12 i 14 „mig” nie obsługiwał linii 198. Stał wówczas na pętli Aleja Przyjaźni, a jego wnętrze udostępniono do oglądania.

Tak Jelcz M-11 z MPK Kraków prezentował się w trakcie postoju na pętli Aleja Przyjaźni. 24.09.2017.

Wnętrze krakowskiego Jelcza M-11.

Stanowisko pracy kierowcy w Jelczu M-11.

Detale Jelcza #12240. Autobusy z zajezdni Bieńczyce były przez lata ozdabiane takimi grafikami. Obok nazwa modelu (M-11) i przycisk awaryjnego otwierania drzwi.

Kiedy fotografowałem Jelcza M-11, na pętli Aleja Przyjaźni pojawił się także inny pomalowany w ten sam sposób autobus historyczny - Ikarus 260 #45151.

Jelcz #12240 prezentuje jeden z kilku wzorów malowania tego typu taboru. Przyznam, że spodziewałem się innych barw – opcji dwukolorowej, kremowo-jasnoniebieskiej. To jednak kwestia gustu. Brawa dla osób, dzięki którym sprawny Jelcz M-11 znowu jest w Krakowie.

SilesiaKOMUNIKACJA 2016 – historyczne autobusy

W ostatniej części relacji z targów SilesiaKOMUNIKACJA 2016 w Sosnowcu (tu link) zapowiedziałem prezentację historycznego taboru pasażerskiego, zaprezentowanego w ramach projektu Autobus Czerwony, realizowanego przez firmę M Event.

Łącznie pokazano cztery autobusy. Był także historyczny tabor ciężarowy, ale to już temat na inny wpis.

Wśród zabytkowych autobusów przeważały Jelcze. Zacznę od modelu M-11. To własność PKM Sosnowiec. Przewoźnika, który stopniowo zwiększa swoją kolekcję historycznego taboru. Pojazdy te regularnie są prezentowane na targach w Sosnowcu.

Jelcz M-11 #2349 to rocznik 1988. Do roku 1991 jako własność komunikacyjnego kolosa – WPK Katowice. Po jego rozpadzie eksploatowany przez PKM Sosnowiec. W roku 2013 oficjalnie zaprezentowany po przeprowadzonej restauracji do stanu pierwotnego. Tu warto dodać, że pracownicy PKM Sosnowiec mieli trudne zadanie, bo autobus ten dość mocno odbiegał od wersji fabrycznej – poddano go modernizacji, w trakcie której zaingerowano w jego wygląd zewnętrzny, zmieniając np. ścianę przednią. Efekt końcowy piękny.

Jelcz M-11 #2349 z PKM Sosnowiec. Autobus odrestaurowany do stanu z początkowego okresu eksploatacji, z charakterystycznym logotypem WPK Katowice.

Wnętrze Jelcza M-11.

Stanowisko pracy kierowcy w Jelczu M-11.

Drugi z prezentowanych przez PKM Sosnowiec historycznych autobusów to Jelcz 120M o numerze 010. Pojazd premierowo pokazany na targach SilesiaKOMUNIKACJA 2016. To rocznik 1993, od nowości eksploatowany przez PKM Sosnowiec. W roku 2004 przeprowadzono naprawę główną Jelcza, którą wykonano w Biskupicach, w tamtejszym Zakładzie Naprawy Autobusów. Pojazd został zmodernizowany, otrzymując nowszy silnik, plastikowe siedzenia i elektroniczne tablice kierunkowe.

W 2015 roku zakończono restaurację pojazdu. Prace, podobnie jak w przypadku Jelcza M-11, były przeprowadzane w warsztatach PKM Sosnowiec.

Jelcz 120M #010. Jak w latach 90-tych.

Wnętrze zachowanego Jelcza 120M.

Zewnętrzne detale Jelcza 120M.

Stanowisko pracy kierowcy w Jelczu 120M.

Firma M Event sprowadziła do Sosnowca także dwa „ogórki”. Pierwszy z nich to Jelcz 043 DAL. Rocznik 1975. Jako fabrycznie nowy pojazd trafił do PKS Bielsko-Biała. Po 9 latach eksploatacji i trzech naprawach głównych, w 1984 roku zasilił tabor Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej z okolic Pszczyny. Jak podaje na swojej stronie jego obecny właściciel, Grzegorz Harmata, Jelcz ten później znalazł zatrudnienie w jednym z klubów sportowych w rejonie Żywca, aby ostatecznie zostać polowym magazynem. Uratowany w 2007 roku, stopniowo remontowany wracał do lat świetności. W 2015 roku restaurację zakończono. Autobus został nazwany „Beskidzkim Ogórkiem”.

„Beskidzki Ogórek”, czyli Jelcz 043, który swą pracę przewozową rozpoczął w PKS Bielsko-Biała.

Wnętrze Jelcza 043.

Obok Jelcza 043 ustawiono archiwalne zdjęcia prezentujące wcześniejsze losy pojazdu, np. jego holowanie przez Stara 200 lub pełnienie funkcji szopy na siano.

Na zwiedzających wnętrze Jelcze 043 czekała także oryginalna torba na bilety PKS. Korzystali z nich kierowcy mający do dyspozycji różne rodzaje bloczków. W tym przypadku bilety są jednocześnie reklamą - na odwrocie umieszczono kontakt do właściciela pojazdu.

Obok „Beskidzkiego Ogórka” ustawiono inny „obły” autobus . To Škoda 706 RTO CAR. Rocznik 1970. Obecnie własność Kazimierza Karasiewicza z miejscowości Prądy (gmina Koszęcin, powiat lubliniecki). Wcześniej ten ciekawy pojazd był eksploatowany przez PKS Nowy Sącz, który sprowadził go do Polski. Do tematu tego autobusu powrócę w czasie późniejszym.

Škoda 706 RTO CAR stylizowana na pojazd czechosłowackiego odpowiednika polskiego PKS-u: ČSAD. W tym przypadku z fikcyjnego oddziału Koszęcin Prądy.

Kolejna możliwość zobaczenia wystawy historycznego taboru przygotowanej przez firmę M Event już za kilka dni. W trakcie targów SilesiaKOMUNIKACJA 2017, które odbędą się 26 i 27 kwietnia 2017.

SilesiaKOMUNIKACJA – o targach i premierze Ráby

W dniach 20 i 21 kwietnia 2016 odbędzie się kolejna, już ósma edycja Targów Transportu Publicznego SilesiaKOMUNIKACJA w Sosnowcu. Impreza, o której w Blogu Transportowym rozpisywałem się już dość dawno, bo w lipcu 2010. Tamten materiał dotyczył drugiej edycji (link do wpisu). 

Imprez targowych poświęconych autobusom przybywa w Polsce. Największa, jednocześnie najstarsza to kieleckie TransExpo. Druga to tytułowa SilesiaKOMUNIKACJA. W 2016 roku pojawiła się jeszcze trzecia, czyli Targi Publicznego Transportu Zbiorowego – Warsaw Bus 2016, zorganizowana w dniach 15 – 17 marca w podwarszawskim Nadarzynie.

Jak na polskie warunki to już zbyt duża liczba. Przez lata świadczyła o tym mniejsza ilość wystawców pojawiających się w Sosnowcu, czyli na targach, które zawsze pozostawały w cieniu TransExpo. Niezbyt rozbudowana ekspozycja skutkowała także mniejszą ilością osób odwiedzających tę imprezę,  co dawało się szczególnie odczuć w godzinach popołudniowych, gdy ruch wokół stoisk praktycznie zamierał. Oczywiście nie odpowiadało to wystawcom, którzy chcieli prezentować swą ofertę, a niekiedy nie mieli komu. Nie wiem, jaka frekwencja była na wspomnianych targach w Nadarzynie, ale na pewno taka dodatkowa konkurencja wpłynie negatywnie na kwietniowe wydarzenie transportowe w Sosnowcu.

Mimo wszystko zachęcam do odwiedzenia Sosnowca, Centrum Targowo-Konferencyjnego Expo Silesia przy ul. Braci Mieroszewskich 124. Dlaczego? Ponieważ to jedyna tego typu impreza w tym rejonie Polski. Blisko nie tylko z terenów województwa śląskiego, gdzie znajduje się Sosnowiec, ale i z Małopolski, Opolszczyzny, czy Kielecczyzny. Mimo stosunkowo małej liczby wystawców (porównując z innymi targami), organizatorzy dokładają starań, by „coś” się działo. Na targach SilesiaKOMUNIKACJA były więc różne polskie premiery, także tak dużych producentów, jak np. Scania. Oprócz nowości pojawiają się również atrakcje dla pasjonatów starszej motoryzacji. To głównie dzięki firmie M Event, która realizując projekt o nazwie „Autobus Czerwony” wystawia zabytkowe autobusy, a ostatnio także ciężarówki. Takie pojazdy mają pojawić się również w 2016 roku.

Coś, co wcześniej opisywałem jako minus, czyli brak tłumów zwiedzających to jednak bardzo dobra wiadomość dla odwiedzających targi. Dzięki temu można np. spokojnie porozmawiać z wystawcami, a każdy prezentowany pojazd dokładnie obejrzeć i co najważniejsze spokojnie wykonać zdjęcia, bez wchodzących osób w kadr. To jednak głównie w późniejszych godzinach, bo w ostatnich latach obserwowałem poranny wzrost liczby zwiedzających.

Dość jednak tego zapraszania do Sosnowca. Mam nadzieję, że uda mi się tam dotrzeć i wykonać ciekawy reportaż. Teraz przechodzę do tematu widniejącego w drugiej części tytułu niniejszego wpisu. Premiera Ráby.

W trakcie targów SilesiaKOMUNIKACJA 2015 miała miejsce polska premiera ciekawego pojazdu. To węgierska Rába S91. Niskowejściowy autobus klasy midi przystosowany do przewozu 41 pasażerów, w tym 24 stojących i 17 siedzących (przy standardowej konfiguracji). Jego długość to 7905 mm, szerokość 2380 mm, a wysokość 2970 mm. Masa całkowita 9850 kg. Wnętrze w pełni klimatyzowane. Jednostka napędowa Daimler.

Autobus Rába S91 jest oferowany przez węgierską firmę Molitus (także jako model Molitusbus S91), którą w Polsce reprezentuje GSP Polska z Krapkowic na Opolszczyźnie. Co ciekawe, w ofercie tej spółki są także pojazdy dwóch legendarnych marek z byłej Jugosławii, czyli TAM i Sanos.

Rába S91 została zaprezentowana w nowych barwach komunikacji miejskiej stolicy Węgier. Jak się dowiedziałem na stoisku GSP Polska, autobus przyjechał prosto z Budapesztu, wprost z linii. Ponoć zainteresowanie wśród przewoźników tym pojazdem było dość duże.

Warto jeszcze dodać, że autobus Rába S91 jest nazywany następcą Ikarusa E91.

Stoisko firmy GSP Polska, którego głównym elementem była Rába S91.

Rába S91 jest nazywana następcą Ikarusa E91. Tu przykładowy taki pojazd w barwach miejskiego przewoźnika z Pragi. Źródło: YouTube.

Tylna część wnętrza Ráby S91.

Na targach SilesiaKOMUNIKACJA prezentowany jest także tabor historyczny. Tu Jelcz M-11 z PKM Sosnowiec. Rocznik 1988. W tle Ikarus 280. Ekspozycja z 2015 roku zorganizowana przez firmę M Event.

Zatem zapraszam do Sosnowca. Przyznam, że nie mam najmniejszego pojęcia, ile firm się wystawi i jakie są ich nazwy. Oficjalna strona targów milczy na ten temat. Mam nadzieję, że impreza ta nie zniknie z kalendarza wydarzeń transportowych.

Komunikacyjne zmiany w Kędzierzynie-Koźlu (2)

Wracam do tematu zmian komunikacyjnych w Kędzierzynie-Koźlu. Tu link do części pierwszej.

Wręcz epokowym wydarzeniem w historii kędzierzyńskiej komunikacji było uruchomienie regularnej linii nocnej. Stało się to w lipcu 2012. Linia oznaczona symbolem „N” kursuje do tej pory. Jeździ wprawdzie tylko dwa razy w tygodniu (piątek/sobota, sobota/niedziela), ale nadal jest, choć pierwotnie była planowana tylko na okres wakacyjny. Nocny autobus łączy pętlę Koźle Dworzec PKP i Sławięcice Bar Danka, przejeżdżając także przez Azoty. Pokonanie całej trasy zajmuje mu godzinę.

Rozkład jazdy nocnej linii N. Przystanek początkowy Koźle Dworzec PKP. Wprawdzie tylko dwa odjazdy, ale dobre choć to. 28.09.2013.

W trakcie wprowadzania tych wszystkich zmian zaniechano uruchamiania sezonowej linii 10 do Dębowej (na kąpielisko). Niestety nie jestem w stanie określić, kiedy to się stało. Zlikwidowano także dwa jedyne wariantowe kursy linii nr 5 ze Sławięcic do Koźla Dworca PKP.  Była to wówczas najdłuższa relacja obsługiwana przez MZK, objeżdżająca prawie całe miasto i dająca mieszkańcom Sławięcic możliwość dotarcia do Koźla (gdzie mieści się np. urząd miasta) na jednym bilecie.

Jelcz M121MB #174 jako linia 10 na gruntowej pętli Dębowa. Czerwiec 1998. Na autobusie naklejona reklama kina Chemik.

We wrześniu 2013 Kędzierzyn-Koźle wzbogacił się o nową linię nr 6, dzięki której komunikacja miejska dotarła do wcześniej nieobsługiwanych rejonów osiedla Rogi oraz pod kozielski cmentarz, do którego MZK dojeżdżało wcześniej tylko w okresie 1 listopada (ten wariant trasy już nie istnieje, od 17.02.2014 „szóstka” została skrócona do pętli na ul. Głubczyckiej, a kursy przez ul. Raciborską zostały całkowicie zlikwidowane). Linia nr 6 pojawiała się już w Kędzierzynie-Koźlu kilkakrotnie. Pierwotnie była to trasa podmiejska łącząca pobliską Reńską Wieś z pętlą Koźle Dworzec PKP. Nie wiem dokładnie kiedy istniała, na pewno nie było jej już po roku 1990. O jej istnieniu dowiedziałem się  około połowy lat 90-tych i to tylko dzięki przypadkowi, czyli przez błędne ustawienie filmu w tablicy kierunkowej. Wówczas Ikarus 280 #306 miał z boku oznakowanie linii 6. Po roku 2000 linia 6 powróciła na krótki czas (około roku, do dwóch lat), także rozpoczynając trasę  przy kozielskiej stacji kolejowej i nawet jadąc w stronę Reńskiej Wsi, ale kończąc relację na ul. Wiklinowej. Kursów było mało, ale zaznaczono je na rozkładach jazdy. W roku 2006 linia 6 znów kursowała po mieście i to nie tylko w dni robocze, ale także w soboty, niedziele i święta, a jej trasa była lekko skorygowana. Nie zaczynała się pod dworcem PKP, ale na pętli Koźle Stadion, stąd wniosek, że była obsługiwana przez brygadę (brygady) linii nr 1. Dalej przez ul. Chrobrego, Piastowską, Żeromskiego do końcówki Koźle Wiklinowa. Osobiście tylko raz udało mi się podróżować „szóstką”. Było to w czerwcu 2006 (czyli to wersja z pętli Koźle Stadion), a wiózł mnie MAN NL222 #105. Jechało tylko kilka osób, więc oczywiste było, że trasa ta niedługo przestanie istnieć. Niestety nie mam żadnych zdjęć taboru na kędzierzyńskiej linii nr 6.

Rozkład jazdy linii nr 6 z przystanku „Koźle Dworzec PKP”. Taka wersja była ważna od 12.09.2013. Obecnie rozkład jest mocno uszczuplony. W stronę Głubczyckiej tylko trzy odjazdy: 10:45, 11:39 i 17:19 i bez wariantowego przejazdu przez ul. Wiśniową.

W dni robocze (godziny szczytu) na ulicach Kędzierzyna-Koźla pojawiała się linia nr 11, czyli skrócona wersja linii 1 w relacji Azoty – Pogorzelec. Wprawdzie autobusy były w pełni oznakowane, ale na rozkładach jazdy linia 11 nie istniała. Niektóre pojazdy woziły oznaczenia 11 BIS (też 1 BIS), ale było to samo. Dawno już nie byłem w Kędzierzynie w dzień roboczy i niestety nie wiem, czy „jedenastka” jeszcze istnieje. Faktem jest jednak, że kursy skrócone do Pogorzelca (przystanek „Piotra Skargi III) nadal istnieją.

 Jelcz M-11 #427 jako linia 11 w stronę Pogorzelca. Przystanek „1 Maja 'Kosmos'” przy ul. 1 Maja. Autobus to rocznik 1989, w roku 2006 zezłomowany. Pojazd przez dość spory okres eksploatacji woził białą całopojazdową reklamę (różnych firm) i był drugim Jelczem M-11 w przedsiębiorstwie, którego boki w całości przeznaczono pod reklamy (pierwszy to #436, ale jego reklama wynikała z faktu kupna i przekazania autobusu przewoźnikowi przez reklamodawcę). Za #427 Ikarus 412 #214 na linii 2, a w tle maleńki fragment Jelcza M-11 #412, który również obsługuje linię nr 11. Zdjęcie wykonałem w maju 2001.

Jelcz M-11 #412 jako linia 11 na pętli Azoty. Rocznik 1988. Za nim pojazdy linii 1, Ikarus 415 #207 i Jelcz M-11 #427 (oklejony białą reklamą, jedynie przód zakładowy). Tablica za szybą z napisem: „Do Dw. PKP Kędzierzyn”, czyli nie jedzie po pełnej trasie do Pogorzelca. Kwiecień 1998. Ten kurs był stałym przydziałem dla #412. Krótki przejazd w porannym szczycie i ten w popołudniowym. Wykorzystanie pojazdu bliskie zeru, ale uniknął kasacji. W MZK Kędzierzyn-Koźle często przeznaczone do likwidacji autobusy wyjeżdżały swoje ostatnie kilometry jako rezerwy kursujące tylko na wybranych kursach. Tak było np. z pojazdami numer 310, 417, czy 418.

Najnowszym pomysłem MZK jest linia nr 12, czyli już trzecia obsada tego numeru. Nowa trasa kursuje od 27 września 2013 i jest minimalnie zmodyfikowaną wersją linii nr 2 (Rogi Stocznia – Osiedle Piastów). Zmiana polega na zjeździe z ulicy Kozielskiej i przejeździe obok sklepu Kaufland i galerii Odrzańskie Ogrody (część kursów kończy kursy z Osiedla Piastów na pętli Koźle Dworzec PKP). Na jej rozkładzie jazdy przewoźnik po raz pierwszy użył podziału na trzy okresy kursowania. Do tej pory zawsze były tylko dwa: „dzień roboczy” oraz „soboty, niedziele i święta”. Linia nr 12 ma wyróżnione: „dzień roboczy”, „sobota”, „niedziela”. Po wprowadzeniu linii 12 zmienił się także rozkład „dwójki”. Zmiany te widać dosłownie gołym okiem, bo w tym przypadku pojawiły się aż cztery kolumny obowiązywania. Mamy więc „dzień roboczy”, „soboty”, „niedziele” i „święta”. Dla przybysza np. z Krakowa te dwie ostatnie opcje mogą być dość problematyczne, bo tam „niedziela” funkcjonuje w rozkładzie jazdy pod hasłem „święta”.

 Trasa pierwszej wersji linii nr 12 na filmie z bocznej tablicy kierunkowej jednego z Jelczy. Linia 12 była obsługiwana przez tabor kursujący także na linii 2, dlatego dla szybszego przewijania filmów na pętli opisy linii 2 i 12 umieszczono obok siebie. Następna w kolejności jest linia nr 3.

Najnowsza odsłona linii 12. Solaris Urbino 12 #159 (rocznik 2008) obok galerii Odrzańskie Ogrody. 24.05.2014. Autobus #159 już był prezentowany w Blogu Transportowym (link).

Rozkład jazdy linii 12. Wersja ważna od 27.09.2013.

Oprócz nocnej linii N po Kędzierzynie-Koźlu kursują także pojazdy innej „literkowej trasy”, czyli H. Nie każdy jednak wie, że w latach 90-tych po mieście jeździło jeszcze K, a było też C oraz K BIS i C BIS. To jednak temat na kolejny wpis. W tym nie może jednak zabraknąć informacji o bardzo ważnej nowości, czyli o wprowadzeniu systemu dynamicznej informacji pasażerskiej „Kiedy Przyjedzie?”. Dzięki temu rozwiązaniu szybko sprawdzimy najbliższy odjazd z interesującego nas przystanku. Rozwiązanie bardzo przydatne, szczególnie biorąc pod uwagę częstotliwość kursowania kędzierzyńskiej komunikacji miejskiej. Ta niestety nie jest zbyt dobra i przez lata była dość regularnie ograniczana, np. przez oszczędnościowe wycięcie jednej z brygad obsługujących daną linię. Jeszcze w drugiej połowie lat 90-tych częstotliwość odjazdów była bardzo dobra. Główna linia nr 1 w szczycie kursowała co 9 minut, a nr 2 co 10 (były także kursy wydłużone do pętli Blachownia Biurowiec Zakładów Chemicznych). Pomiędzy szczytem odjazdy miały częstotliwość co 25 minut, dzięki czemu bez przeszkód można było obliczyć, o której będzie następny kurs. Wtedy jednak przewozy były znacznie większe. Było także więcej taboru. Do historii MZK Kędzierzyn-Koźle w Blogu Transportowym co jakiś czas będę jeszcze powracał. Na początek zajmę się Ikarusem 280 #313.

Po wprowadzeniu systemu „Kiedy Przyjedzie?” każdy przystanek został oznaczony indywidualnym numerem. Wystarczy wpisać go do treści SMS-a, a w wiadomości zwrotnej otrzymamy godziny najbliższych odjazdów.