Bronowicka linia 74

Ta krakowska linia tramwajowa budziła wiele kontrowersji. Bardzo krótka i dublująca trasę autobusową. Oficjalny powód jej uruchomienia to wzmocnienie oferty zastępczej komunikacji autobusowej na ciągu do Bronowic Małych.

Zniszczony ciąg tramwajowy w stronę Bronowic (przez ulice Królewską, Podchorążych i Bronowicką) wymagał pilnego remontu. Jego rozpoczęcie w dniu 22 września 2018 wiązało się z całkowitym wyłączeniem ruchu tramwajów w tym rejonie miasta. Ich rolę przejęły dwie obsługiwane taborem przegubowym linie autobusowe. Dłuższa nr 704 z Bronowic Małych do Teatru Bagatela i krótsza, wspomagająca nr 713 z Bronowic do Teatru Bagatela. Rolę wzmocnienia dla trasy 704 na krótkim odcinku Bronowice – Bronowice Małe przejęły tramwaje opisywanej linii 74.

Liniowe tramwaje pomiędzy Teatrem Bagatela, a pętlą Bronowice przestały kursować od 22 września 2018 (sobota). Tego dnia z zajezdni Podgórze do pętli Bronowice Małe przejechało osiem dwukierunkowych wagonów Duewag GT8S. Były to pojazdy o numeracji RF304, RF305, RF307 – RF310, RF312 i RF314. Przydzielono je do obsługi trasy 74. 

 Sobota, 22 września 2018. Pogoda okropna - intensywnie pada deszcz. Komunikację miejską do Bronowic Małych pierwszy dzień obsługują wyłącznie autobusy. Dochodzi godzina 9:00. Wtedy do pętli przy ul. Balickiej bez pasażerów przejechały wagony Duewag GT8S. Tu pojazd oznaczony jako #RF307. Rocznik 1974. Z Düsseldorfu do Krakowa sprowadzony w 2010 roku. Ulica Bronowicka (przed pętlą Bronowice).

Kolejny z „delegatów” do obsługi linii 74. To GT8S #RF304. Również rocznik 1974. Ulica Bronowicka (przed pętlą Bronowice).

Duewag GT8S #RF305 w trakcie przejazdu do Bronowic Małych wyróżniał się dość oryginalnym napisem na wyświetlaczu: „Super jazda”. Lokalizacja jak powyżej. Rocznik 1974, w Krakowie od 2010 roku.

Linii 74 nie uruchomiono tego samego dnia, co zastępczą komunikację autobusową. Konieczne było zamontowanie tymczasowej przejazdówki torowej przed końcówką Bronowice. Była ona gotowa na środę, 26 września 2018. Wówczas trasa nr 74 rozpoczęła kursowanie. Jej długość wynosiła około 1,5 km. Pomiędzy przystankami początkowym i końcowym znajdowały się dwa pośrednie: „Wesele” i „Bronowice Wiadukt”. W dni powszednie Duewagi GT8S kursowały z częstotliwością co 5 minut, a w soboty i święta co 10 minut. Rozkładowy czas na wykonanie jednego kursu to 5 minut.

Tak wyglądała tymczasowa przejazdówka tramwajowa przy przystanku końcowo-początkowym Bronowice. Dopiero po jej zamontowaniu było możliwe uruchomienie linii 74. 15.11.2018.

Rozkład jazdy linii 74 z przystanku końcowo-początkowego Bronowice.

Tramwaje Duewag GT8S obsługujące linię 74 można było oglądać w wersji online na stronie www.krakowpodreka.pl, z której pochodzą powyższe screeny.

Linia 74 ze względu na obsługujący ją tabor, czyli wyłącznie pochodzące z lat 70-tych ubiegłego wieku wagony Duewag GT8S była wyjątkowa dla wszystkich osób, które choć w drobny sposób interesują się tramwajami i historią transportu. Rejon Bronowic stał się niejako ostoją, w której bez przeszkód można było zapoznać się z tymi wagonami. Obecnie większość z nich została już przebudowana, więc trasa 74 była symbolicznym pożegnaniem ze starymi GT8S. Taki raczej niezamierzony taborowy bonus od osób odpowiedzialnych za krakowską komunikację miejską.

Poniżej materiał filmowy, który nagrałem 15 listopada 2018. Początkowy fragment to GT8S na pętli Bronowice Małe. Potem przeniesiemy się w rejon końcówki Bronowice – obok tymczasowej przejazdówki. Końcowa scena to wagon #RF317 obsługujący przystanek „Wesele”. Tu warto zwrócić uwagę na fakt, że ten pojazd nie przyjechał do Bronowic Małych w dniu 22 września 2018. Pod koniec października 2018 zastąpił on GT8S o numerze RF312, który uległ awarii. Wagony przetransportowano z wykorzystaniem samochodu ciężarowego.

W drugiej części materiału o bronowickiej linii 74 przedstawię jej dokumentację fotograficzną. Tu link.

Autobusy z Głogówka

We wpisie dotyczącym autobusów na dworcu w Głuchołazach (tu link) zapowiedziałem materiał z Głogówka. Oto on.

Na dworcu autobusowym w Głogówku, a w zasadzie (biorąc pod uwagę treść rozkładów jazdy) na tamtejszym przystanku dworcowym zatrzymywałem się wiele razy, fotografując ustawione tam autobusy. Był to głównie tabor Arrivy, z oddziałów w Kędzierzynie-Koźlu i Prudniku. 

Zatem zapraszam do Głogówka. Poniższe zdjęcia wykonałem w sobotę, 22 kwietnia 2017. Na placu postojowym były wówczas ustawione cztery autobusy. Ponieważ od 1 lipca 2019 przewoźnik ten wycofał się z Opolszczyzny, jest to już historyczny materiał.

Zaczynam od pojazdu, który najbardziej mi się spodobał – ze wzglądu na charakterystyczne malowanie Arrivy. To Vehixel Mediano 32 o rejestracji OK 82934. Francuski autobus powstały na bazie Mercedesa-Benza 814D. Rocznik 2004, eksploatowany przez oddział z Kędzierzyna-Koźla.

Na umieszczonej za przednią szybą tablicy kierunkowej relacja: Kędzierzyn-Koźle – Grudynia Mała przez Pawłowiczki i Ucieszków. Miejscowość końcową od Głogówka dzieli około 20 kilometrów, więc tablica jest przypadkowa lub był to dość długi przejazd na pusto.

W Internecie znajdziemy informację, że po likwidacji oddziału w Kędzierzynie-Koźlu autobus ten trafił do Arrivy w Tczewie.

Vehixel Mediano 32 w malowaniu firmowym Arrivy. 22.04.2017.

Przed pojazdem marki Vehixel zaparkował inny autobus z Arrivy Kędzierzyn-Koźle. To Irisbus Axer 12M o rejestracji OK 78211.

Tablica kierunkowa informuje, że skończył on kurs w Głogówku, może w relacji z Kędzierzyna-Koźla.

Irisbus Axer 12M i ustawiony za nim Vehixel Mediano 32. Autobusy z oddziału Arriva Kędzierzyn-Koźle.

Na placu postojowym stał także Autosan H9-21.41 o rejestracji OPR 87MT. Pojazd eksploatowany przez Arrivę Prudnik. Rocznik 1995 o dość bogatej i zapisanej w Internecie historii. Pierwotnie w PKS Gorlice, a potem po przejęciu przedsiębiorstwa przez Connex (następnie Veolia i Arriva) był przekazywany do innych oddziałów. Najpierw do Sanoka, a finalnie do Prudnika. Przebudowę do stanu prezentowanego na zdjęciach Autosan przeszedł w 2010 roku. Prezentuje on ówczesne malowanie firmowe Veolii.

Według informacji umieszczonych na jednej z galerii internetowych, pojazd ten jest teraz eksploatowany przez firmę Ogro-Trans z miejscowości Pilzno (rejon Dębicy).

Autosan H9-21.41 z Arrivy Prudnik w malowaniu zakładowym Veolii.

Czwarty ze sfotografowanych wówczas w Głogówku pojazdów to Mercedes-Benz Sprinter o prudnickiej rejestracji OPR 5H29. Rocznik 2001. Niestety niczego więcej na jego temat nie ustaliłem – nie miał naniesionych informacji o przewoźniku.

Mercedes-Benz Sprinter nieokreślonego właściciela.

Za jakiś czas ponownie zaproszę do Głogówka. Jak już wspomniałem, na tamtejszym przystanku dworcowym fotografowałem kilka razy. Wszystkie z tych wyjazdów miały miejsce przed wycofaniem się Arrivy z Opolszczyzny. Nie wiem więc, czy obecnie jakieś autobusy stoją tam przez weekend.

Czech Raildays 2019 (2) – straż pożarna

Wracam do tematu targów kolejowych w Ostrawie. Ze względu na koronawirusa SARS-CoV-2 impreza ta w roku 2020 nie odbyła się. Następna, 21 edycja jest wstępnie planowana na 15 – 17 czerwca 2021.

W pierwszym wpisie dotyczącym Czech Raildays 2019 pokazałem lokomotywę Vectron MS (tu link). Teraz zajmę się tematem niekolejowym – pojazdami straży pożarnej. 

Pogoda w trakcie pierwszego dnia targów, w którym uczestniczyłem, dopisała aż nadto. Był upał, a to na betonowym terenie wystawienniczym stawało się bardzo uciążliwe. Idealnym rozwiązaniem było polewanie wodą nawierzchni. Do tego celu wykorzystano jeden z wozów straży pożarnej. 

To Scania P440 CB 6×6 EHZ w zabudowie CAS30/8000/480-S2Z. Pojazd należy do HZS SŽDC JPO Ostrava (Hasičská Záchranná Služba Správa Železniční Dopravní Cesty), czyli do zakładowej straży pożarnej SŽDC – podmiotu odpowiedzialnego za zarządzanie państwową siecią kolejową w Czechach. To taki odpowiednik Polskich Linii Kolejowych. 

Trochę wody dla ochłody. Scania P440 CB 6×6 EHZ o rejestracji 1TB 5821 polewa rozgrzany bruk, przy okazji w ten sposób prezentując jedno z wielu zastosowań tego pojazdu. 11.06.2019.

W przerwach między polewaniem nawierzchni Scania P440 z HZS SŽDC JPO Ostrava była statycznym elementem strażackiej ekspozycji. Specjalistyczną zabudowę wykonała czeska firma Kobit, która ma bardzo rozbudowaną ofertę, obejmującą także np. cysterny, śmieciarki, czy szambiarki.

Inna Scania z HZS SŽDC, ale z JPO Přerov prezentowała swoje możliwości techniczne – spory żuraw przenoszący samochód osobowy z torowiska kolejowego. To model G490 8x8. Jak podają źródła internetowe, czeska kolejowa straż pożarna ma łącznie cztery takie pojazdy. Pokazany w Ostrawie to rocznik 2018.

Zamontowany na nim żuraw Palfinger PK 65002 SH F R3X SZTY High Performance ma udźwig 19,1 t przy wysunięciu na 2,5 m i 2,5 t przy 18 m. Ma on zamontowany elektroniczny system zapobiegający przeciążeniu.

Scania G490 8x8 z HZS SŽDC JPO Přerov demonstruje żuraw przenoszący samochód osobowy z torowiska. To była prezentacja statyczna - osobówka cały czas wisiała.

Oprócz Scanii pokazano także Mercedesa-Benza Atego 1527. To pojazd z miejscowej jednostki HZS SŽDC, czyli z Ostrawy. Rocznik 2018.

Zabudowa wielofunkcyjna – podnośnik koszowy, jest też żuraw i urządzenie hakowe do załadunku i rozładunku kontenerów specjalistycznych. Taki kontener prezentowano obok pojazdu.

Podnośnik koszowy, hakowiec i żuraw, czyli wiele funkcji jednego pojazdu: Mercedes-Benz Atego 1527 z SŽDC JPO Ostrava.

Kolejowi strażacy pokazali też czołg ratunkowy VT-72-B. Ciężki sprzęt powstały na bazie radzieckiego czołgu T-72. Pełni on np. funkcję spychacza lub dźwigu o nośności do 19 ton.

Najcięższy strażacki sprzęt pokazany na tarach, czyli czołg ratunkowy VT-72-B.  

Detale strażackiego czołgu - włazy.

Na Czech Raildays 2019 pokazano także pojazd szynowo-drogowy Renault Trucks D. Ze względu na jego czerwone malowanie myślałem, że to również tabor strażacki. Okazało się jednak, że to nie ekspozycja HZS SŽDC, lecz firmy SaZ. Oferuje ona maszyny kolejowe i budowlane oraz pojazdy szynowo-drogowe.

Nazwa handlowa pokazanego pojazdu to UniRoller-S 4 × 4. Czerwone malowanie nie jest przypadkowe, bo to tabor przeznaczony dla straży pożarnych. To samochód ratownictwa szynowo-drogowego.

Oto, co na jego temat napisał producent: „Pojazd podstawowy wyposażony jest w podwójną kabinę z 6 miejscami siedzącymi (1 + 5) oraz nadbudowę skrzyni ładunkowej dla sprzętu ratowniczego i przeładunkowego. Wszystkie skrzynie wyposażone są w rolety aluminiowe oraz wewnątrz w wysuwane półki o dużej nośności. W celu ułatwienia dostępu do półek zamontowano odchylane podnóżki. Skrzynia wyposażona jest w oświetlenie wewnętrzne zapewniające lepszą widoczność podczas korzystania z narzędzi, a także w mocne oświetlenie do pracy w nocy. Przekładnia szynowa jest szybko regulowana dla rozstawu torów 1435 mm i 1520 mm. Pojazd wyposażony jest w obwód hydrauliczny do napędu hydraulicznych narzędzi ratowniczych i szynowych. Przeniesienie mocy na szyny odbywa się za pomocą opon drogowych za pośrednictwem bębnów. Taki układ napędowy powoduje, że pojazd szynowo-drogowy przemieszcza się po torach bez kontaktu opon z szynami. Pojazd jest wyposażony w system kamer CCTV do jazdy do tyłu oraz światła kolejowe. Wszystkie operacje na szynach są sterowane elektrycznie z kabiny kierowcy lub wzdłuż boków pojazdu. Rewersyjna skrzynia biegów umożliwia stałą prędkość jazdy do przodu i do tyłu na szynach”.

Renault Trucks D jako UniRoller-S 4 × 4 czeskiej firmy SaZ.

Obok Renaulta firma SaZ ustawiła kilka „potykaczy” prezentujących ofertę. Na pierwszym planie DAF XF DUO.

W Ostrawie pokazano także inne ciężarówki, ale to temat na później. W dalszej części relacji z targów Czech Raildays 2019 wracam do taboru kolejowego. Bohaterem będzie elektrowóz Dragon.

Tu link do wpisu o Dragonie.

Trolejbusy w Rimini – wycofany tabor

Wracam do tematu trolejbusów we włoskim Rimini. Ostatnio pisałem o tamtejszych Van Hoolach korzystających z agregatów (tu link). Teraz zajmę się starszym, wycofanym już z eksploatacji taborem.

Pojazdy te wypatrzyłem z pociągu do Ravenny. Stały ustawione na ogrodzonym terenie zielonym przy linii kolejowej. Wtedy nie zdążyłem zrobić zdjęć, natomiast byłem na nie gotowy w drodze powrotnej. Fotografie nie powalają jakością, ale cel został osiągnięty, czyli trolejbusy udokumentowałem. Posesja, na terenie której się znajdują jest w pobliżu dworca kolejowego Rimini.

Co to za trolejbusy? To przedstawiciele włoskiej marki Mauri, a dokładnie efekt jej współpracy z Volvo. Volvo-Mauri B59 Ansaldo. Do Rimini trafiło łącznie 17 takich pojazdów. Otrzymały tam numerację z zakresu 1001 – 1017. 

Pojazd nr 1001 był prototypem z 1975 roku. Nim trafił do Rimini (w 1976 roku), był testowany przez różnych przewoźników. Jego cechą charakterystyczną był osprzęt elektryczny zamontowany w podwoziu, a nie na dachu, jak w przypadku pozostałych trolejbusów. 

Drugi prototyp (nr 1002) osprzęt elektryczny miał już na dachu. To rocznik 1977. Pozostałe Mauri dla Rimini (nr 1003 – 1017) były już egzemplarzami seryjnymi. Wszystkie z 1978 roku.

Eksploatację Volvo-Mauri B59 Ansaldo zakończono w Rimini w 2009 roku.

Trolejbusy Volvo-Mauri B59 Ansaldo odstawione przy linii kolejowej z Ravenny. Pojazd pierwszy z lewej to #1015, a pierwszy z prawej to #1014. Środkowy egzemplarz to najprawdopodobniej #1008. Rimini, 24.08.2015.

W Internecie jest sporo zdjęć przedstawiających Volvo-Mauri B59 Ansaldo z Rimini w ruchu. Także na Piazza Tre Martiri, czyli w historycznym centrum miasta. Przykładowy link tutaj.

Przykładowy wynik wyszukiwania hasła Volvo-Mauri B59 Ansaldo w Google. Trolejbus o numerze 1008 stoi na przystanku początkowym Rimini Piazza Tre Martiri. Źrodło: Google.

Trolejbusy Volvo-Mauri B59 Ansaldo trafiły także do miasta Cremona. Ich eksploatacja zakończyła się w roku 2002. Wówczas zlikwidowano tam komunikację trolejbusową.

Na tym kończę prezentację trolejbusów w Rimini. Tu link do pierwszego wpisu na ten temat.

Do tego włoskiego kurortu niedługo zaproszę ponownie. Tym razem zajmę się autobusami.