Dzień Kolejarza 2016 w Krakowie (4) - PKP Intercity

Na tym samym torze, który zajmowała ostatnio opisana ekspozycja PKP Cargo (tu link) swój tabor pokazała spółka PKP Intercity. Kolumnę trzech lokomotyw i czterech wagonów pasażerskich rozpoczynał elektrowóz EU07-380. Rocznik 1985. Lokomotywa aż do roku 2008 przydzielona do wrocławskiej lokomotywowni. Później, już jako własność PKP Intercity, oddelegowana do Poznania, a ostatecznie do Krakowa. Maszyna błyszczała świeżym lakierem. To efekt przeprowadzonej w listopadzie, zakończonej na kilka dni przed wystawą (na burcie maszyny widniała data 18.11.2016) naprawy rewizyjnej 1P4/4, którą wykonano w Krakowie Prokocimiu.

Ekspozycję PKP Intercity rozpoczynała błyszcząca świeżym lakierem lokomotywa EU07-380.

Za EU07-380 ustawiono spalinowóz. To SM42-3005. Lokomotywa powstała w 2014 roku, w Nowym Sączu (NEWAG) jako przebudowa z SM42-121, rocznik 1968.

NEWAG 18D, czyli SM42-3005.

Trzecia lokomotywa to „epoka”, czyli przywrócony do pierwotnego, fabrycznego malowania elektrowóz EP09-046. Rocznik 1997. Pojazd przez cały czas przydzielony do krakowskiej lokomotywowni.

Jak w latach 90-tych. EP09-046 w malowaniu fabrycznym.

Za lokomotywami prezentowano cztery wagony. Pierwszy z nich to przedziałowa „jedynka”, czyli przedstawiciel serii A⁹nouz nr 505119-78261-1 ze stacji Kraków. To typ 112A z 1987 roku, wyprodukowany przez Fabrykę Pojazdów Szynowych H. Cegielski, a w roku 2014 zmodernizowany na typ 140A przez PESĘ Bydgoszcz.

Wagon klasy pierwszej.

Wnętrze wagonu klasy pierwszej.

Tabliczka znamionowa wagonu klasy pierwszej.

Drugi wagon to bezprzedziałowa „dwójka” serii B⁷noupvz nr 505184-78032-6 ze stacji Kraków Główny. To typ 111A z 1989 roku, wyprodukowany przez poznańską Fabrykę Pojazdów Szynowych H. Cegielski, a w roku 2014 zmodernizowany na typ 111Arow przez PESĘ Bydgoszcz.

Bezprzedziałowy wagon klasy drugiej.

Wnętrze bezprzedziałowego wagonu klasy drugiej. Wyodrębniono w nim także część do przewozu rowerów.

Za „dwójką” prezentowano wagon sypialny serii WLAB⁹bmnouz nr 615170-70062-4 ze stacji Kraków. To rocznik 1977, wyprodukowany w NRD, a dokładniej w VEB Waggonbau Görlitz. W roku 2016 został on zmodernizowany na typ 308A przez PESĘ Bydgoszcz.

Wagon sypialny rodem z NRD. Wejścia boczne po modernizacji znajdują się tylko po jednej stronie. Dowodem na to, że pierwotnie były na obu końcach wagonu jest pozostawiona poręcz.

Wnętrze wagonu sypialnego. Przedziały trzyosobowe, dwuosobowe i pojedyncze.

W wagonie sypialnym wydzielono także przedział dla osoby niepełnosprawnej. Obok niego znajduje się toaleta wraz z kabiną prysznicową.

Oryginalna tabliczka znamionowa wagonu sypialnego. DDR, rok 1977.

Ekspozycję PKP Intercity kończył wagon z miejscami do leżenia, czyli popularna kuszetka. Był to pojazd serii Bc⁸bnouz nr 505159-78004-6 ze stacji Kraków. To typ 111A z 1989 roku, wyprodukowany przez poznańską Fabrykę Pojazdów Szynowych H. Cegielski, a w roku 2015 zmodernizowany na typ 140A przez PESĘ Bydgoszcz.

Wagon kuszetka. Tak kończyła się ekspozycja PKP Intercity. Dalej ustawiono pojazdy PKP Cargo.

Wnętrze kuszetki to przedziały sześcio i czteroosobowe.

Jak w wagonie sypialnym, w kuszetce także wyznaczono przedział dla osoby niepełnosprawnej, a obok toaleta. Tu jednak bez kabiny prysznicowej. Przy drzwiach wejściowych do wagonu zamontowano specjalną windę.

Na tym kończę prezentację taboru kolejowego pokazanego z okazji Dnia Kolejarza przy peronie pierwszym stacji Kraków Główny w dniu 27 listopada 2016. Ta statyczna ekspozycja nie była jednak jedynym źródłem kolejowych atrakcji. Warte uwagi pojazdy pojawiały się także w jej bezpośrednim sąsiedztwie, co było związane z rozkładowym ruchem pociągów. Napiszę o tym już niedługo. Tu link.

SilesiaKOMUNIKACJA 2016 – historyczne autobusy

W ostatniej części relacji z targów SilesiaKOMUNIKACJA 2016 w Sosnowcu (tu link) zapowiedziałem prezentację historycznego taboru pasażerskiego, zaprezentowanego w ramach projektu Autobus Czerwony, realizowanego przez firmę M Event.

Łącznie pokazano cztery autobusy. Był także historyczny tabor ciężarowy, ale to już temat na inny wpis.

Wśród zabytkowych autobusów przeważały Jelcze. Zacznę od modelu M-11. To własność PKM Sosnowiec. Przewoźnika, który stopniowo zwiększa swoją kolekcję historycznego taboru. Pojazdy te regularnie są prezentowane na targach w Sosnowcu.

Jelcz M-11 #2349 to rocznik 1988. Do roku 1991 jako własność komunikacyjnego kolosa – WPK Katowice. Po jego rozpadzie eksploatowany przez PKM Sosnowiec. W roku 2013 oficjalnie zaprezentowany po przeprowadzonej restauracji do stanu pierwotnego. Tu warto dodać, że pracownicy PKM Sosnowiec mieli trudne zadanie, bo autobus ten dość mocno odbiegał od wersji fabrycznej – poddano go modernizacji, w trakcie której zaingerowano w jego wygląd zewnętrzny, zmieniając np. ścianę przednią. Efekt końcowy piękny.

Jelcz M-11 #2349 z PKM Sosnowiec. Autobus odrestaurowany do stanu z początkowego okresu eksploatacji, z charakterystycznym logotypem WPK Katowice.

Wnętrze Jelcza M-11.

Stanowisko pracy kierowcy w Jelczu M-11.

Drugi z prezentowanych przez PKM Sosnowiec historycznych autobusów to Jelcz 120M o numerze 010. Pojazd premierowo pokazany na targach SilesiaKOMUNIKACJA 2016. To rocznik 1993, od nowości eksploatowany przez PKM Sosnowiec. W roku 2004 przeprowadzono naprawę główną Jelcza, którą wykonano w Biskupicach, w tamtejszym Zakładzie Naprawy Autobusów. Pojazd został zmodernizowany, otrzymując nowszy silnik, plastikowe siedzenia i elektroniczne tablice kierunkowe.

W 2015 roku zakończono restaurację pojazdu. Prace, podobnie jak w przypadku Jelcza M-11, były przeprowadzane w warsztatach PKM Sosnowiec.

Jelcz 120M #010. Jak w latach 90-tych.

Wnętrze zachowanego Jelcza 120M.

Zewnętrzne detale Jelcza 120M.

Stanowisko pracy kierowcy w Jelczu 120M.

Firma M Event sprowadziła do Sosnowca także dwa „ogórki”. Pierwszy z nich to Jelcz 043 DAL. Rocznik 1975. Jako fabrycznie nowy pojazd trafił do PKS Bielsko-Biała. Po 9 latach eksploatacji i trzech naprawach głównych, w 1984 roku zasilił tabor Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej z okolic Pszczyny. Jak podaje na swojej stronie jego obecny właściciel, Grzegorz Harmata, Jelcz ten później znalazł zatrudnienie w jednym z klubów sportowych w rejonie Żywca, aby ostatecznie zostać polowym magazynem. Uratowany w 2007 roku, stopniowo remontowany wracał do lat świetności. W 2015 roku restaurację zakończono. Autobus został nazwany „Beskidzkim Ogórkiem”.

„Beskidzki Ogórek”, czyli Jelcz 043, który swą pracę przewozową rozpoczął w PKS Bielsko-Biała.

Wnętrze Jelcza 043.

Obok Jelcza 043 ustawiono archiwalne zdjęcia prezentujące wcześniejsze losy pojazdu, np. jego holowanie przez Stara 200 lub pełnienie funkcji szopy na siano.

Na zwiedzających wnętrze Jelcze 043 czekała także oryginalna torba na bilety PKS. Korzystali z nich kierowcy mający do dyspozycji różne rodzaje bloczków. W tym przypadku bilety są jednocześnie reklamą - na odwrocie umieszczono kontakt do właściciela pojazdu.

Obok „Beskidzkiego Ogórka” ustawiono inny „obły” autobus . To Škoda 706 RTO CAR. Rocznik 1970. Obecnie własność Kazimierza Karasiewicza z miejscowości Prądy (gmina Koszęcin, powiat lubliniecki). Wcześniej ten ciekawy pojazd był eksploatowany przez PKS Nowy Sącz, który sprowadził go do Polski. Do tematu tego autobusu powrócę w czasie późniejszym.

Škoda 706 RTO CAR stylizowana na pojazd czechosłowackiego odpowiednika polskiego PKS-u: ČSAD. W tym przypadku z fikcyjnego oddziału Koszęcin Prądy.

Kolejna możliwość zobaczenia wystawy historycznego taboru przygotowanej przez firmę M Event już za kilka dni. W trakcie targów SilesiaKOMUNIKACJA 2017, które odbędą się 26 i 27 kwietnia 2017.