Dzień Kolejarza 2014 w Krakowie (3)

Link do części nr 2.

Przedstawiłem już ekspozycję PKP Cargo, PKP Energetyka i Przewozów Regionalnych. Czas zatem na ostatniego przewoźnika prezentującego swój tabor na dworcu Kraków Główny - PKP Intercity. Wystawił on dwie lokomotywy i trzy wagony. SM42-3004 (18D przerobiona z SM42-027, rocznik 1967 – za Phototrans.eu) i EP09-007 (rocznik 1991) z wagonem klasy pierwszej, barowym i klasy drugiej.

SM42-3004 z PKP Intercity.

EP09-007, PKP Intercity. Lokomotywa była sprzęgnięta z SM42-3004 i wagonami, dlatego zrobienie jej ładnego zdjęcia niestety nie było możliwe.

Bezpośrednio za EP09 stał wagon klasy pierwszej serii A⁹nouz nr 505119-78276-9 ze stacji Kraków Główny. To typ 112A wyprodukowany w roku 1986 przez Fabrykę Pojazdów Szynowych H. Cegielski, a w roku 2014 zmodernizowany na typ 140A przez PESĘ Bydgoszcz.

Do „jedynki” doczepiono wagon barowy serii WRnouz nr 505188-70212-8 ze stacji Kraków Główny. To typ 112A wyprodukowany w roku 1988 przez Fabrykę Pojazdów Szynowych H. Cegielski, a w roku 2014 zmodernizowany na typ 113Aa przez PESĘ Bydgoszcz.

Ostatni, trzeci wagon to bezprzedziałowa „dwójka” serii B⁷bnopuz nr 505184-78047-4 ze stacji Kraków Główny. To typ 111A wyprodukowany w roku 1989 przez Fabrykę Pojazdów Szynowych H. Cegielski, a w roku 2014 zmodernizowany na typ 111Arow przez PESĘ Bydgoszcz.

Na tym kończę relację z Dnia Kolejarza 2014 w Krakowie.

Alanya – komunikacja miejska (4), Isuzu Citibus

Dość licznie występującym w taborze Alanya Belediyesi Şehir Otobüsü pojazdem jest prezentowane już we wcześniejszych wpisach niskowejściowe Isuzu Citibus. W roku 2012 przewoźnik zakupił około 20 egzemplarzy (jeszcze niedawno w Internecie był dość szczegółowy artykuł na ten temat, niestety ta turecka strona w chwili pisania niniejszego tekstu nie była już aktywna). 

Isuzu Citibus zobaczymy na wszystkich liniach. Dość często nie mają włączonych elektronicznych tablic kierunkowych, które zastępuje zwykła, wkładana za szybę tablica. Szkoda, bo wyświetlacz boczny przylega do przedniego, więc wyświetlana informacja bardzo ciekawie wygląda – przesuwający się napis z przodu na bok. W przeciwieństwie do Tezellera LF1200, Isuzu Citibus nie występuje tylko w tureckich miastach. Anadolu Isuzu oferuje go także na rynek europejski, regularnie prezentując ten pojazd w trakcie różnych targów branżowych, np. belgijskie Busworld Kortrijk 2013, czy niemieckie IAA w Hanowerze. Citibus jeździ także po Polsce. Żółto czerwony egzemplarz jest własnością firmy „Kłosok” z Żor. To jednak wersja dwudrzwiowa. Te z Alanii mają po trzy wejścia.

Isuzu Citibus #45 na bulwarze Atatürka, początek jego dwujezdniowego odcinka. Kierunek centrum, linia nr 1. Warto zwrócić uwagę na świetlne tablice kierunkowe - napisy płynnie przechodzą z przodu na bok. 22.08.2013.

 Również bulwar Atatürka, ale już w centrum Alanyi. Isuzu #40 na linii 1. Za nim charakterystyczny tabor tureckich operatorów turystycznych, czyli Mercedes-Benz O403, w Europie występujący jako model O350 Tourismo. Warto także zwrócić uwagę na pas zieleni między jezdniami. Przeważają na nim palmy, ale jest też sporo innej, egzotycznej roślinności, w tym przypadku jakieś białe kwiatki. Cały bulwar jest ładny, zadbany i co chwilę jadą po nim autobusy. 24.08.2013.

Isuzu Citibus obsługują także linię nr 101. Tu pojazd #54 zmierzający w stronę pętli Yatlimani. Bulwar Atatürka. Tu kończą się dwie jezdnie tej reprezentacyjnej ulicy (dalej tylko jedna, jednokierunkowa). Autobus za chwilę dojedzie do otogaru (międzymiastowy dworzec autobusowy), za którym skończy trasę (przy głównej drodze D400). Linia nr 1 jedzie dalej, pokonując dwa wydrążone w skale tunele. 24.08.2013.

Isuzu Citibus #59 na linii 101 pokonuje bulwar Atatürka. Kierunek Alantur. Autobus kończy obsługę przystanku. Kierowca do zatoki nie wjeżdżał, bo po co - przecież musiałby z niej później wyjeżdżać i w dodatku włączać się do ruchu, a to zbędna strata czasu. Na pasie zielenin rewelacyjne palmy - bardzo podobał mi się ten widok. 23.08.2013.

 Na linii nr 1 przemieszcza się Citibus #61. Upał przeogromny, klima hula, ale świeże powietrze musi być, dlatego pierwsze drzwi otwarte. Elektroniczny wyświetlacz tradycyjnie wyłączony. 23.08.2013.

Isuzu Citibus #53 na linii nr 7. Wersja wypasiona, bo z kołpakami. Za nim, na linii nr 4 na wzgórze zamkowe, Güleryüz Cobra GM 206 LE, czyli autobus, który jeszcze nie był prezentowany w Blogu Transportowym, w tym przypadku to pojazd #39. Pętla Cuma Pazari - w centrum przy bazarze. To taki mały otogar - dla komunikacji lokalnej. Po prawej fragment Temsy Prestij Deluxe, która za chwilę odjedzie do miejscowości Konakli. 23.08.2013.

Ciąg dalszy materiału o Isuzu Citibus z Alanii w jednym z kolejnych autobusowych wpisów. Tu link.

Link do wcześniejszego materiału o miejskich autobusach z Alanii - Tezeller. 

  

 

Parowóz 464.202 z pociągami specjalnymi

Ponownie zapraszam do Czech, na obchody dnia kolei w Bohuminie i Ostrawie (link do wcześniejszego wpisu). Główną atrakcją tej niezwykłej imprezy był parowóz 464.202, nazywany także „rosnička“ (rzekotka – zielona żabka). Rocznik 1956, wyprodukowany w Závodach VI Lenina w Pilźnie (w latach 1953 – 1965 tak nazywały się zakłady Škoda). Po przeprowadzeniu testów technicznych (w ich trakcie np. przejazd z prędkością 105 km/h) maszyna została wpisana na stan lokomotywowni w miejscowości Jihlava, obsługując pociągi pasażerskie relacji Jihlava – Brno i Praga – Jihlava - Znojmo.

W latach 60-tych parowóz oddelegowano do Brna, a w roku 1972 do Olomouca. Kursował wówczas np. do Jesenika, czy Krnova. Jest bardzo prawdopodobne, że przejeżdżał także przez polskie Głuchołazy (relacja Krnov – Jesenik).  W roku 1974 maszyna została wycofana z eksploatacji. Unikając kasacji stała się eksponatem Narodowego Muzeum Techniki (Národní technické muzeum) w Pradze, jako przedstawiciel ostatniej serii parowozów produkowanych dla kolei czechosłowackich ČSD (464.2 liczącej tylko dwa egzemplarze, pierwszy z nich, nr 464.201 został zezłomowany). Obecnie parowóz ten będąc czynnym zabytkiem stacjonuje w Olomoucu.

26 września 2015 „rosnička“ prowadziła kilka pociągów retro. Historyczny skład złożony z 7 wagonów w pierwszy kurs wyruszył o 8:40 ze stacji Bohumin, aby o 8:55 dojechać do Ostravy hl. n. (Ostrawa Główna). Powrót o 9:15 i na 9:25 w Bohuminie. Kolejne kursy o 10:45, 14:10 i 15:45 oraz powroty z Ostrawy o 11:40, 14:40 i 16:40. Pociąg o 11:40 z Ostrawy jechał w wydłużonej relacji do Petrovic u Karviné – w związku z obchodami 160-lecia istnienia linii kolejowej z Bohumina do tej miejscowości. Przyjazd do Bohumina był zaplanowany na 11:50, a o 11:53 odjazd i na 12:11 w oddalonych o 14 km Petrovicach u Karviné, z postojem w Dětmarovicach. Powrót o 12:30 i na 12:48 koniec biegu w Bohuminie, z postojem o 12:40 w Dětmarovicach. Odległość między stacjami Bohumin, a Ostrava hl. n. to 8 km. Bilet na pociąg retro kosztował 30 koron w dowolnej relacji. To około 4,70 zł.

Parowóz 464.202 „rosnička“ kończy bieg na stacji Bohumin z pierwszym tego dnia pociągiem specjalnym z Ostrawy.

Po przyprowadzeniu powyższego pociągu specjalnego „rosnička“ zjechała do bohumińskiej lokomotywowni. Tam uzupełniono wodę, a odwiedzający mogli z bliska podziwiać piękną maszynę. Niestety przy parowozie cały czas panował tłok, więc zdjęcie bez ludzi w kadrze było niewykonalne.

Na czole lokomotywy symbol socjalizmu - czerwona gwiazda.

Kilka detali parowozu.

Po połączonej z wodowaniem przerwie „rosnička“ powoli opuszcza lokomotywownię w Bohuminie, aby o 10:45 wyruszyć ze składem retro do Ostrawy.

„Rosnička“ już wyjechała z lokomotywowni i pięknie kopcąc zbliża się do peronów stacji Bohumin.

Tak „rosnička“ prezentowała się w ruchu. Materiał nagrany w Bohuminie. Najpierw parowóz wjeżdża ze składem retro z Ostrawy (na 9:25, czyli pierwszy kurs), potem po nawadnianiu powoli opuszcza teren lokomotywowni. Na koniec pięknie kopcąc wjeżdża w perony, skąd o 10:45 wyruszy do Ostrawy:

W dalszej części relacji z tej niezwykłej kolejowej imprezy zaprezentuję pociąg specjalny jadący do Ostrawy po torach przemysłowych. Tu link.

Przechodzimy w kapeluszu

Znaki drogowe w poszczególnych krajach różnią się od swoich odpowiedników w innych państwach. Nie chodzi mi jednak o ich znaczenie, bo ono w Europie generalnie jest takie samo. Kształty tarczy znaku także są identyczne, np. trójkąty dla znaków ostrzegawczych. Podstawowa różnica to szata graficzna. Kolor ramki, tła, różne obrazy ilustrujące treść znaku. Dla osób przyzwyczajonych do swoich, krajowych znaków, widok oznaczeń w innych państwach niekiedy może być komiczny. Idealnym wręcz tego przykładem jest A-18b „dzikie zwierzęta”. Co kraj, to inne poroże „jelonka”. Niekiedy bardzo imponujących rozmiarów w porównaniu do polskiego. Niestety nie mam na zdjęciach przykładów.

Sfotografowałem natomiast słowacki odpowiednik polskiego znaku D-6 „przejście dla pieszych”. Nasz polski przechodzień jest taki zwykły, prosty. Powiedziałbym przeciętny. Ale taki właśnie powinien być znak drogowy. Ma sygnalizować, a nie stawać się jakimś dziełem sztuki bawiącym uczestników ruchu drogowego. Tymczasem na Słowacji grafika tego znaku jest dość ciekawa. Przez pasy przechodzi elegancki jegomość w kapeluszu. Poniżej przykłady. Polski D-6 i słowacki IP 6 „priechod pre chodcov”.

Znak D-6 przejście dla pieszych, Polska.

Znak IP 6 priechod pre chodcov, Słowacja.

Co ciekawe, w oficjalnych zestawieniach słowackich znaków drogowych na IP 6 nie jest namalowany pan w kapeluszu, lecz w czapce z daszkiem.

Ciężarówki na imprezie DAB-em

Wracam do kwietniowego tematu imprezy 33-letnim autobusem DAB serii 6. Tu link do tamtego wpisu. Wówczas dodatkowymi i niespodziewanymi atrakcjami były ciężarówki. Pierwsza z nich nadjechała w trakcie fotostopu w rejonie przystanku kolejowego Jawiszowice Jaźnik (na linii Oświęcim – Czechowice-Dziedzice). To Jelcz C417 (według CEP) z zabudową wywrotki. Ciekawa przeróbka, bo ten model był produkowany jako ciągnik siodłowy. 

Jelcz C417.

Inny Jelcz pojawił się w miejscowości Brzeszcze, na ul. Bór. Ten pojazd trochę dłużej pozował do zdjęć. Dokładnie to Jelcz 422 śmieciarka z firmy Agencja Komunalna. Towarzyszyła mu mniejsza śmieciarka Mitsubishi Canter, ale niestety nie udało mi się jej sfotografować.

Jelcz 422.

Powyższe Jelcze utrwaliłem także w wersji dynamicznej. Tak prezentowały się w ruchu:

Starszego MAN-a, czyli model M90 12.232 sfotografowałem na przejeździe kolejowym wspomnianej już linii Oświęcim - Czechowice-Dziedzice. Również miejscowość Brzeszcze, ul. Budy. Wywrotka eksploatowana przez miejscowy skład materiałów sypkich i opału przepuszczała pociąg towarowy, którym zainteresowała się większość uczestników wycieczki DAB-em.

MAN M90 12.232.

Najmniejsza ciężarówka uatrakcyjniająca przejazd duńskim autobusem to Multicar M25, który oczekiwał na uczestników w miejscowości Włosienica, przy pętli linii 42 Dworzec Towarowy, na terenie firmy Rail Polska. Mała wywrotka była pomalowana w barwy zakładowe tego kolejowego przewoźnika.

Multicar M25.

W trakcie przejazdu DAB-em z MZK Oświęcim były także atrakcje kolejowe. O nich napiszę za jakiś czas w dziale Kolej.