Jesienny Ikarus 260

W sobotę, 17 października 2015 odbyła się kolejna ciekawa impreza transportowa. Jej nazwa to „Jesień z Ikarusem 260”. Zorganizował ją Krakowski Klub Modelarzy Kolejowych, który znany jest z  organizacji przejazdów specjalnych różnymi pojazdami. Jeden z nich odbył się np. w październiku 2013. Tu link. Tym razem bohaterem był Ikarus 260.04. Rocznik 1985, własność krakowskiego Muzeum Inżynierii Miejskiej. Pojazd oznaczono historycznym numerem 45151. Wbrew pozorom autobus ten nie od początku jeździł po stolicy Małopolski. Trafił do niej dopiero w roku 2013, wcześniej kursując po Warszawie, należąc do tamtejszych Miejskich Zakładów Autobusowych. Przez ostatnie lata nie woził jednak pasażerów, a był pojazdem nauki jazdy. Oficjalna premiera Ikarusa w krakowskich barwach odbyła się 27 września 2015, w trakcie parady z okazji 140-lecia Komunikacji Miejskiej w Krakowie.

„Jesień z Ikarusem 260” rozpoczęła się o godzinie 10:00, na nowej pętli Osiedle Podwawelskie. Autobus woził uczestników głównie po terenie Krakowa, część trasy wiodła także przez tereny podmiejskie. Niestety pogoda nie dopisała, choć na szczęście wbrew prognozom nie padało przez cały dzień.

Pełną relację z tej „ikarusowej imprezy” zamieszczę dopiero za jakiś czas. Teraz tylko krótki zwiastun zakończony nakręconym wówczas filmem.

Pętla Osiedle Podwawelskie. Ikarus właśnie przyjechał. Pierwsi uczestnicy już zmierzają w stronę imprezowego pojazdu. W tle kościół Na Skałce.

Ulica Krakowska. Uczestnicy przejazdu właśnie przechodzą na pobliski most Piłsudskiego, na którym Ikarus zapozuje w ruchu. Na tablicy kierunkowej oznakowanie dawnej linii pospiesznej C w relacji Azory - Wrocławska - Dworzec Główny - Wielicka - Bieżanów Nowy.

Pod kopcem Kościuszki. W tym miejscu zawracają dojeżdżające tu autobusy. Obecnie jest to pętla dla dwóch linii komunikacji miejskiej: 100 (z pętli Salwator) i 101 (z pętli Osiedle Podwawelskie).

Pod kopcem Ikarus spotkał się z młodszym o 4 lata, ex berlińskim piętrusem (ex #3703). To MAN SD202 obsługujący linię turystyczną objeżdżającą wybrane atrakcje Krakowa. Łącznie po mieście jeździ kilka takich pojazdów. Ten na gdyńskiej rejestracji GA 7264P, wcześniej pełniący funkcję mobilnego placu zabaw dla dzieci.

Jesienny smaczek, czyli pięknie wybarwione drzewa przy trasie z kopca Kościuszki. Ulica Wodociągowa. Jesienny materiał z tego miejsca zamieściłem w 2011 roku - tu link.

Na przystanku „Różyckiego”, czyli tuż przed pętlą Azory, gdzie trasę kończy między innymi linia 130, której tablicę Ikarus ma założoną. Tamtejsze drzewa jeszcze się nie wybarwiły, ale i tak pięknie wyglądały.

Na pętli Nowy Kleparz. Tu nastąpił dłuższy, obiadowy postój. W dalszym przejeździe już nie brałem udziału. 

Tak #45151 prezentował się w ruchu. Pierwszy fragment to wjazd autobusu na pętlę Osiedle Podwawelskie – jeszcze przed rozpoczęciem imprezy. Dalej zobaczycie Ikarusa na moście Piłsudskiego i w trakcie odjazdu spod kopca Kościuszki, gdzie towarzyszy mu także zaprezentowany powyżej MAN SD202. Niestety spacerująca pani zapragnęła być gwiazdą i z pełną premedytacją (mimo mych gestów proszących o chwilowe zatrzymanie się) zasłoniła Ikarusa. Potem przeniesiemy się na wąską, stromą i krętą drogę do krakowskiego zoo. Zobaczycie autobus wjeżdżający i zjeżdżający. To część trasy linii 134, na której dominują Jelcze M121MB z charakterystycznymi bagażnikami rowerowymi na ścianie tylnej. Kolejna część nagrania to Balice. Ikarus jedzie wzdłuż autostrady, obok lotniska, na którym kołuje Boeing 737 linii Ryanair. Następnie autobus skręca z ul. Różyckiego w Weissa, a na koniec wcielając się w pojazd podmiejskiej linii 220 do Pękowic przejeżdża z ul. Starego Wiarusa w ul. Pękowicką i po zawróceniu wraca ul. Kaczorówka.

Tego dnia w Krakowie na miłośników transportu czekały jeszcze dwie inne atrakcje. Kolejowa i tramwajowa, ale o tym później.

Metro w Ostrawie

Opisując obchody 120-lecia Komunikacji Miejskiej w Ostrawie przedstawiłem już biorące w nich udział trolejbusy (przykładowy link). Teraz zapraszam na spotkanie ze środkiem transportu, który teoretycznie występuje tylko w stolicy Czech. To... metro, które 13 września 2014 kursowało także po terenie warsztatów Martinov oraz po pobliskich torach kolejowych.

Dokładnie chodzi o pochodzący z praskiego metra wagon produkcji radzieckiej Метровагонмаш 81. Ten oznaczony numerem 2395 pojazd to rocznik 1990. Obecnie znany jako Vítkovické metro. Własność Vítkovice Machinery Group, czyli jednej z największych grup inżynieryjnych w Czechach, działającej w różnych branżach, np. stalowej, czy paliwowej. Ta ostatnia to biopaliwa i CNG, dla promocji którego powstało Vítkovické metro. Jego paliwo to właśnie CNG, którym napędzana jest mała lokomotywka 703 821-9, prowadząca wagony metra. W zakładach Martinov zaprezentowano tylko jeden (#2395), a w rzeczywistości są dwa (drugi to #2501). Cały skład jest eksploatowany przez jedną ze spółek Vítkovice Machinery Group, czyli zajmującą się transportem kolejowym Vítkovice Doprava z Ostrawy. Jej główne zadanie to obsługa huty Vítkovice. Skład pasażerski, czyli dawne wagony metra jest wykorzystywany w celach promocyjnych. Przewozi pasażerów w trakcie dni otwartych huty oraz bierze udział w różnych imprezach transportowych.

Przejazd tym nietypowym metrem był bezpłatny. W trwającą około 10 – 15 minut podróż skład wyruszał co 40 minut. Do wagonu można było wsiadać tylko dwoma wejściami, przy których ustawiono specjalne pomosty. Kursy cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem, więc sporo osób musiało delektować się przejażdżką stojąc. Oklejona reklamą „ziemnego płynu”, czyli CNG lokomotywka powoli wypychała wagon z terenu należącego do DP Ostrava. Ponieważ kabina sterownicza była zwrócona w przeciwną stronę, nad bezpieczeństwem czuwał pracownik Vítkovic Dopravy, który stojąc przy ścianie przedniej łączył się z maszynistą przez radio, podając mu informacje o tym, co dzieje się przed pociągiem. Pojedynczy tor za bramą zakładu skręcał w prawo, dochodząc do zelektryfikowanej linii do Opavy. Jadąc równolegle do niej metro dojeżdżało do stacji Ostrava-Třebovice. Tam (na wysokości stacji – nie przy peronie) następował krótki postój i skład ruszał w drogę powrotną na teren warsztatów komunikacji miejskiej.

Poniżej kilka zdjęć przedstawiających Vítkovické metro na terenie warsztatów Martinov.

Lokomotywa 703 821-9 z wagonem metra kończy kolejny kurs. Skład właśnie wjechał na teren warsztatów Martinov. Na tym odcinku tor nie jest zelektryfikowany, więc korzystają z niego tylko pojazdy kolejowe. Trochę dalej już wisi sieć tramwajowa.

Wypełnione pasażerami Vítkovické metro powoli dojeżdża do przystanku początkowo-końcowego. Za chwilę do dwóch wejść zostaną dostawione schody. Dalej, na tym samym torze ustawiono lokomotywę i tramwaje, które stanowiły statyczną część ekspozycji.

Pomiędzy kursami wagon metra cały czas był otwarty, więc można było bez przeszkód oglądać go również wewnątrz.

Wnętrze wagonu #2395. Stan oryginalny - prosto z Pragi.

Detale wagonu. Tabliczka znamionowa podająca dokładny typ 81-7171 oraz naklejona wewnątrz mapa sieci praskiego metra.

Tak Метровагонмаш 81 był sprzęgnięty z lokomotywą.

Vítkovické metro w całej okazałości, czyli lokomotywa 703 821-9 i wagon Метровагонмаш 81 #2395.

Po godzinie 16 impreza zakończyła się. Nikt zwiedzających nie wypraszał, więc można było zobaczyć bardzo ciekawe manewry. Vítkovické metro trójkątowało na torach tramwajowych, szykując się do powrotu na teren huty Vítkovice.

Tak Vítkovické metro prezentowało się w ruchu. Lokomotywa 703 821-9 po raz kolejny przyprowadziła ex praski wagon #2395 na teren warsztatów Martinov:

Lokomotywa 703 821-9 nie była jedynym pojazdem kolejowym, który stał się atrakcją obchodów 120-lecia MHD. Kolejne zaprezentuję już niedługo w dziale Kolej.

Busworld 2015 – nowe Solarisy

W ubiegłym miesiącu pisałem o zbliżającej się premierze nowych modeli Solarisów. Link. Podpoznański producent postanowił swoje najnowsze autobusy zaprezentować w Kortrijk, w trakcie targów Busworld. To autobusowe święto oficjalnie rozpoczyna się 16 października. Tradycją jednak jest, że hale wystawowe otwierane są już dzień wcześniej, specjalnie dla dziennikarzy. Wtedy też odbywają się różne premiery.

Tak więc 15 października 2015 Solaris oficjalnie zaprezentował swoje najnowsze pojazdy. Poniżej materiały udostępnione przez producenta.

Nowy Solaris Urbino 12 electric

Bezemisyjne Urbino 12 electric w nowym designie stanowi najbardziej nowatorską pozycję w ofercie polskiego producenta. Pojazd jest wynikiem połączenia zalet najnowszych autobusów Solarisa, takich jak lekka i trwała konstrukcja, technika budowy skin-on-skin czy ergonomicznie rozplanowana przestrzeń pasażerska, z niezwykle cichym i ekologicznym napędem.

Szkielet nowego Urbino 12 electric wykonany jest ze stali nierdzewnej. Jego niska waga wraz z wysoką trwałością stanowią doskonałą bazę dla niezawodnego i zużywającego niewiele energii autobusu elektrycznego. W celu dopasowania konstrukcji do wymagań, jakie stoją przed tak zaawansowanym technicznie pojazdem, z tyłu autobusu zainstalowano dodatkowo profil stalowy, chroniący baterie przed skutkami ewentualnej kolizji czy uderzenia.

Prezentowana na targach jednostka została wyposażona w baterie Solaris high energy o pojemności 240 kWh, które spełniają najnowsze, niezwykle rygorystyczne normy bezpieczeństwa. Podzielone są one na 6 pakietów, z których każdy wynosi 40 kWh. Baterie o pojemności 160 kWh umieszczono z tyłu pojazdu, a pozostałych 80 kWh zainstalowano na dachu, nad pierwszą osią. Taki rozkład baterii gwarantuje odpowiednie rozłożenie nacisków na obie osie i dodatkowo umożliwia zwiększenie przestrzeni pasażerskiej.

W 12-metrowym elektrycznym Solarisie została zamontowana innowacyjna oś elektryczna, w którą wbudowane są dwa niezależne silniki o maksymalnej mocy 2 x 125 kW. Rozwiązanie to pozwala na lepsze wykorzystanie wnętrza pojazdu, a także obniża jego masę. Najwyższej klasy osprzęt elektryczny oraz oś elektryczna zapewniają cichą, płynną i pozbawioną drgań jazdę, przez co autobus doskonale sprawdza się w warunkach miejskich, również przy dużej liczbie stojących pasażerów.

Nowe Urbino 12 electric wyposażono w innowacyjny system ładowania pantografowego oraz standardowe złącze plug-in. Pierwsze z rozwiązań o mocy do 450 kW gwarantuje szybkie doładowanie baterii na trasie, natomiast popularna „wtyczka” służy do uzupełnienia baterii w zajezdni w czasie nocnej przerwy. Solaris oferuje więcej konfiguracji w tym zakresie. W autobusach elektrycznych polskiego producenta można zainstalować także indukcyjny system ładowania. Ponadto te wersje autobusów elektrycznych, które są ładowane poprzez system plug-in, można dodatkowo doposażyć w ładowarkę montowaną na dachu, która zwiększa operacyjność pojazdu.

Nowoczesna stylistyka, do której Solaris zdążył już przyzwyczaić swoich klientów, znalazła zastosowanie również w segmencie autobusów elektrycznych. Dynamicznie zarysowana linia nadwozia Urbino 12 electric nadaje pojazdowi wyrazistości, wręcz sportowego charakteru. Odmieniony design ma jednak przede wszystkim wpływać na parametry funkcjonalne. Istotnym celem wprowadzonych zmian było zwiększenie komfortu podróżowania. Takie elementy jak szerokie drzwi, które ułatwiają wsiadanie i wysiadanie (wysokość wejścia wynosi 320 mm przy wszystkich drzwiach), przestronne okna, LED-owe oświetlenie wnętrza, a do tego 33 miejsca siedzące, z czego aż 16 z niskiej podłogi, sprawiają, że nowy Solaris staje się synonimem jakości i komfortu.

Nowy Solaris Urbino 12 electric.

Nowy Solaris Urbino 12 LE

Niskowejściowe Urbino 12 w nowej odsłonie jest tegoroczną propozycją Solarisa w ofercie autobusów podmiejskich. Dzięki swojej konstrukcji pojazd jest zdecydowanie lżejszy od swojego poprzednika, oferuje przy tym większą przestrzeń i pojemność pasażerską.

Przy budowie nowego Urbino 12 LE, tak jak przy jego niskopodłogowym odpowiedniku, wykorzystano technologię budowy „skin on skin”. Rozwiązanie to pozwala zwiększyć efektywność procesów produkcyjnych, zapewnia wysoką estetykę wykończenia oraz sprawia, że autobus jest łatwiejszy w serwisowaniu.

Podczas projektowania autobusu udoskonalono rozłożenie nacisków na osie, poprzez odciążenie osi napędowej. Lepsze parametry w tym zakresie zapewniło przeniesienie wszystkich zbiorników ze sprężonym powietrzem do przedniej części pojazdu oraz umieszczenie zbiorników z paliwem na nadkolach. Niebagatelne znaczenie ma tu również fakt, iż nowe Urbino 12 LE przygotowane zostało do montażu napędów z normą emisji spalin Euro-6 o zróżnicowanych pojemnościach. Prezentowany model jest wyposażony w silnik Cummins ISB6.7, który doskonale współgra z jego nową, lekką konstrukcją. Klienci mogą również wybrać większą i mocniejszą jednostkę - silnik DAF/Paccar MX 11.

Nowe Urbino 12 LE odznacza się wysoce komfortowym i ergonomicznie rozplanowanym wnętrzem. Pasażerowie z pewnością docenią zwiększoną przestrzeń pojazdu oraz szersze i wyższe drzwi, których druga para przesunięta jest do tyłu. Na uwagę zasługuje łatwy dostęp do tylnej, bardzo przestronnej części autobusu, gdzie znajduje się sześć rzędów komfortowych siedzeń, przystosowanych szczególnie do dłuższych tras. Konstruktorzy Solarisa zadbali o to, aby przejście od niskopodłogowej części Urbino do jego tyłu było płynne i niekłopotliwe.

Nowy Solaris Urbino 12 LE.

Na targach Busworld 2015 w Kortrijk Solaris zaprezentuje także jeszcze jeden pojazd. Bardzo różniący się od obecnej oferty. To autobus koncepcyjny w klasie midi. Oto, co na jego temat pisze producent:

Concept Bus zbudowano na bazie ciężarówkowego podwozia DAF LF. Rozwiązanie to gwarantuje trwałość konstrukcji oraz dostęp do serwisu na całym świecie. Pojazd został wyposażony w mocny i niezawodny czterocylindrowy silnik PACCAR PX-5 o pojemności 4,5 l oraz zautomatyzowaną skrzynię AS-Tronic. Co istotne, źródło napędu spełnia restrykcyjne normy emisji spalin Euro-6, dzięki czemu midibus jest przyjazny dla środowiska i gwarantuje niskie zużycie paliwa. Dodatkowo produkt odznacza się wysoką jakością wykonania, jasnym, klimatyzowanym i dobrze wyciszonym wnętrzem. Ergonomiczne półki na bagaże podręczne oraz wygodne fotele są dostosowane do odbywania nawet dłuższych tras.

Nową propozycję utrzymano w futurystycznej i nowoczesnej stylistyce zapoczątkowanej przez flagowy produkt Solarisa – nowe Urbino. Midibus o długości 8,2 metra, układzie siedzeń 31+1 i dopuszczalnej masie całkowitej 10 ton z pewnością znajdzie wiele zastosowań. Producent podkreśla możliwość modyfikowania jego parametrów, m.in. poprzez zwiększenie liczby siedzeń do 39+1 oraz dopuszczalnej masy całkowitej do 12 ton.

Wkroczenie przedsiębiorstwa w zupełnie odmienny segment produktów, obok autobusów miejskich, podmiejskich oraz tramwajów, stanowi wyraz jego elastyczności oraz gotowości do wdrożenia zupełnie nowych projektów. Prezentacja projektu koncepcyjnego na największych autobusowych targach świata jest znakomitą okazją, aby uzyskać informację zwrotną na temat nowego produktu bezpośrednio od operatorów i klientów. W zależności od odpowiedzi rynku oraz opinii przedstawicieli branży Solaris ma zamiar dostosować pojazd tak, aby odnalazł jak najwięcej zastosowań i jednocześnie pozostawał atrakcyjną cenowo propozycją dla klientów zainteresowanych tym rodzajem produktów.

Solaris Concept Bus.

Dzień Kolejarza 2014 w Krakowie (2)

Kontynuuję relację z Dnia Kolejarza 2014 w Krakowie. Ostatnio (link) przedstawiłem ekspozycję PKP Cargo i PKP Energetyka. Teraz zapraszam do obejrzenia taboru pokazanego przez Przewozy Regionalne. Ten przewoźnik 7 grudnia 2014 zaprezentował trzy pojazdy. Najmniejszy z nich to wagon motorowy EN81-006, produkt firmy PESA Bydgoszcz, rocznik 2007. Za nim ustawiono dwa pojazdy wyprodukowane przez nowosądecki NEWAG. Nowiutki Impuls, czyli EN63-004 (rocznik 2014) i nieco starszy Pociąg Papieski, EN61-001 (rocznik 2006). Ten drugi niestety już bardzo zużyty i zaniedbany. Owszem, był przez pewien czas bardzo intensywnie eksploatowany, ale to nie znaczy, że można go tak zapuścić. Kubeł ciepłej wody, szmata i naprawdę dałoby się wyczyścić brudne elementy plastikowe, podłogę. Przyznam, że nie spodziewałem się, że pojazd urastający w pewnych kręgach do roli symbolu religijnego może tak wyglądać.

EN61-001, czyli Pociąg Papieski.

Impuls eksploatowany przez Przewozy Regionalne, czyli EN63-004.

EN81-006, czyli najmniejszy element ekspozycji Przewozów Regionalnych.

W dalszej części relacji tabor wystawiony przez PKP Intercity - link.