Škoda Perun w Krakowie

Wracam do tematu pierwszej w Polsce stałej linii obsługiwanej wyłącznie (przynajmniej z założenia) przez autobusy elektryczne. Tu większy wpis na ten temat. Już jakiś czas temu do czterech elektrobusów dołączył piąty. To Škoda Perun, czyli tak naprawdę Solaris Urbino 12 z wyposażeniem elektrycznym czeskiego producenta. W Krakowie autobus otrzymał numer taborowy DK605.

Jak podaje producent, Škoda Perun ma moc 160 kW, a jej zasięg wynosi około 150 km. Standardowa pojemność montowanej baterii to 221 kWh (w zależności od potrzeb klienta, może być mniejsza lub większa). Autobus jest przystosowany do transportu 82 pasażerów, których przewiezie z maksymalną prędkością 70 km/h. Nazwa handlowa Perun to skrótowiec powstały ze słów Pure Electric RUNner.

Škoda Perun, końcowy odcinek przed pętlą Dworzec Główny Zachód, czyli przejazd przez pl. Matejki. W tle Barbakan i Brama Floriańska. 21.07.2014.

 Elektrobus odjeżdża z przystanku Dworzec Główny Zachód przy ul. Pawiej, zmierzając do pętli o tej samej nazwie. Z tego miejsca korzysta jedna linia dzienna i trzy nocne. Trasę zaczynają tam także prywatni przewoźnicy. Na zdjęciu widoczny Mercedes Vario jadący do Myślenic.

Postój na pętli Dworzec Główny Zachód. Za Škodą stoi Scania OmniCity Artic #PE187 na linii 129.

Tabliczki znamionowe umieszczone w Škodzie Perun.

Tak Škoda Perun prezentuje się od tyłu. Pętla Dworzec Główny Zachód. Przed nią Solaris Urbino 12 #BU898 jako linia 130.

 Wnętrze Škody Perun. Warto zwrócić uwagę na zabudowaną przestrzeń za kabiną kierowcy.

Škoda Perun podstawiona na początkowym przystanku pętli Dworzec Główny Zachód. Za elektrobusem Solaris Urbino 12 na linii 130.

Elektrobus rozpoczyna kolejny kurs do Prądnika Białego.

Tak Škoda Perun prezentuje się w ruchu. Odjazd z przystanku przelotowego „Dworzec Główny Zachód” na ul. Pawiej, przejazd przez pl. Matejki i wjazd w ul. Kurniki, gdzie znajduje się przystanek końcowo-początkowy „Dworzec Główny Zachód”. Ostatni fragment filmu to rozpoczęcie kolejnego kursu do pętli Prądnik Biały, czyli wyjazd z ul. Kurniki w Pawią. Źródłem głośnego dźwięku silnika jest niewidoczny bus przepuszczający pieszych:

Powyższy materiał powstał w poniedziałek, 21 lipca 2014. Wówczas linię 154 obsługiwały tylko dwa elektrobusy. Škoda Perun i Solaris Urbino 12 electric. Towarzyszyły im dwa Jelcze M081MB3.

Solaris Urbino 12 electric na pętli Dworzec Główny Zachód. 21.07.2014. 

 

SM42-3101 z PKP Intercity

„Przypadek rządzi światem tym...” – takie słowa pojawiają się w jednej z piosenek kultowego polskiego serialu „Zmiennicy”. Idealnie pasują one do mojego spotkania z najnowszym nabytkiem PKP Intercity. W ramach „zabijania” czasu związanego z oczekiwaniem na wizytę u lekarza, trafiłem na stację Kraków Płaszów. Tam dokumentując postępy prac przy budowie łącznika tramwajowego Wielicka – Lipska, dotarłem na koniec peronów. W pewnym oddaleniu stała bohaterka tego wpisu.

To lokomotywa SM42-3101. Czyli świeżynka prosto z nowosądeckiego NEWAG-u. Efekt kontraktu na modernizację 20 maszyn serii SM42 dla PKP Intercity. Zakłada on przebudowę dziesięciu lokomotyw na jednoagregatowy typ 18D (oznaczenie SM42-3001 i wzwyż). Pierwsza sztuka została dostarczona przewoźnikowi 11 czerwca 2014. Kolejne 10 „stonek” ma stać się modelem 6Dl, czyli maszyną dwuagregatową. O ile tematowi 18D branżowe media poświęciły trochę miejsca, to o 6Dl na razie jest dość cicho. Dlatego początkowo uznałem, że SM42-3101 to właśnie pierwszy egzemplarz 6Dl. Była to jednak wielka pomyłka. Na szczęście czytelnicy są czujni i szybko skorygowano mnie. Okazało się, że SM42-3101 to także 18D. Różnica pomiędzy lokomotywami oznaczanymi jako SM42-300X i SM42-310X polega na zastosowaniu różnej ilości akumulatorów. Maszyny typu 6Dl będą oznakowane jako SU42-10XX, a ich kabina zostanie umieszczona na środku pojazdu.

Poniżej kilka zdjęć SM42-3101. Stacja Kraków Płaszów dnia 6 sierpnia 2014. Na boku lokomotywy napisy o treści: „NEWAG SA P5/2 2014-07-28” i „PKP INTERCITY SA Zakład Centralny”.

Z najnowszą lokomotywą bardzo kontrastowała inna SM42 stojąca w pobliżu. To maszyna z numerem 193. Rocznik 1969:

Nowe Renaulty i DAF-y

W Blogu Transportowym sporo miejsca poświęcam starszym pojazdom. Szczególnie w dziale Ciężarówki występują one dość licznie. Zatem w ramach „oldtimerowej przerwy” w tym wpisie porcja nowości.

Najnowszy tabor jest regularnie kupowany przez polskich przewoźników. Przykładowo obecnie trwa dostawa 26 ciągników siodłowych Renault Trucks T dla firmy Wekta z Olsztyna. W maju odebrano pierwszą partię pojazdów, a pozostałe trafią do nowego właściciela do jesieni 2014 roku.

Jak podaje producent, zakupione pojazdy to Renault  Trucks T z silnikami o mocy 460 KM oraz jeden pojazd z silnikiem 440 KM. Jednostki napędowe, w które są wyposażone pojazdy Renault Trucks T to 11 i 13-litrowe silniki DTI Euro-6 o mocach odpowiednio 338 lub 323 kW. Zamówione pojazdy zostały wyposażone w skrzynie biegów Optidriver AT 2412E (14,94 - 1) ze sprzęgłem automatycznym. Zamontowano w nich zwalniacz OPTIBRAKE+ oraz kompresor napędzany od przystawki odbioru mocy, niezbędny do rozładunku cystern. Bazowo niska masa własna pojazdów Renault Trucks została dodatkowo obniżona aluminiowymi felgami, z aluminium wykonano również zbiorniki powietrza oraz zbiorniki na paliwo (główny i dodatkowy). Pojazdy wyposażono w pakiety ułatwiające pracę kierowcy i zarządzanie flotą: Optifleet Check, Optifleet Drive, Optifleet Map.

Renaulty serii T z olsztyńskiej Wekty.

Nowych właścicieli zyskują także najnowsze DAF-y. Przykładowo 20 ciągników siodłowych XF FT 460 Euro-6 odebrała firma INTRA z Iłowej. Ten przewoźnik eksploatuje ponad 100 pojazdów marki DAF. Nowe nabytki posiadają kabiny Space Cab i 12-biegową, zautomatyzowaną skrzynię biegów AS Tronic. Ponieważ będą jeździły w zestawach z naczepami silosami (INTRA to jeden z polskich liderów na rynku przewozów sypkich produktów chemicznych i spożywczych), zostały wyposażone w przystawkę odbioru mocy napędzającą kompresory do wydmuchu sypkiego ładunku.

DAF-y XF FT 460 dla firmy Intra z miejscowości Iłowa.

Taka sama partia DAF-ów XF FT 460 Euro-6 Space Cab trafiła do przewoźnika o nazwie Francepol ze Starego Kisielina (okolice Zielonej Góry). Natomiast 17 egzemplarzy nowych ciągników siodłowych zasiliło flotę firmy Trans Petro Color Sp. z o.o. z Piaseczna.

  

DAF-y XF FT 460, Francepol Stary Kisielin. 

DAF-y XF FT 460, Trans Petro Color Piaseczno.

Nurki w Jeseniku

Po trzech latach ponownie zapraszam na stację kolejową w Jeseniku (Czechy). Opis mojej ostatniej wizyty w tym ciekawym miejscu dostępny pod tym linkiem. Od tamtego czasu trochę się pozmieniało. Budynek dworcowy został gruntownie wyremontowany, przeprowadzono także prace w rejonie „peronów”. Celowo użyłem cudzysłowu, bo na stacji Jesenik do pociągów wsiada się także z usypanych z grysu kopczyków. Rozwiązanie fatalne, szczególnie gdy mamy walizkę na kółkach. Osobiście pomagałem kilku starszym osobom, które najpierw zmagały się z takim „peronem”, a później próbowały z niego wsiąść do wagonu. Różnica wysokości nawet dla mnie była dość duża. Narzekanie infrastrukturalne nie jest jednak tematem tego wpisu, więc przechodzę do sedna sprawy.

Czeska kolej nadal funkcjonuje rewelacyjnie. W Jeseniku zastałem to, czego strasznie mi brakuje w Polsce i czego już najprawdopodobniej w naszym kraju nigdy nie będzie. Pisząc te słowa biorę przede wszystkim pod uwagę Magistralę Podsudecką z jej wszystkimi odnogami, na których w większości ruch kolejowy już całkowicie zamarł. W Czechach wszystko nadal działa. Nawet boczna linia do Zlatych Hor wciąż jest czynna. Wprawdzie pociągi pasażerskie jeżdżą tylko w weekendy, ale dobre choć to. Moim głównym celem było zobaczenie składów wagonowych prowadzonych przez lokomotywy spalinowe. Kiedyś coś codziennego na Magistrali Podsudeckiej, czy w innych rejonach Polski, a teraz już tylko wspomnienie. W Jeseniku to nadal trwa i przyznam, że byłem tym nawet trochę zdziwiony, bo przez ostatnie lata pociągi pasażerskie w tamtym rejonie Czech kojarzyły mi się wyłącznie z wagonami motorowymi serii 843.

Na stację dotarłem w sobotę 21 czerwca 2014. Kilkanaście minut po godzinie 12. Tuż przy wjeździe na dworzec stała ustawiona pierwsza ze spalinówek. „Nurek” („okularnik”, „brylowiec” – to przez charakterystyczny wygląd ścian czołowych) czeskich kolei ČD, czyli lokomotywa 750 716-3. Maszyna została wyprodukowana w 1975 roku. Teraz wygląda jak nówka, bo w roku 2012 przeszła modernizację w firmie CZ LOKO z miejscowości Česká Třebová. Na torze za lokomotywą stał skład kilku wagonów. Niestety zapomniałem sprawdzić, jaką miały relację. Najprawdopodobniej całość przyjechała o godzinie 10:05 jako rychlik 1403 z Brna przez Olomouc. Według dostępnych źródeł (np. strona ČD) ten pociąg jest najdłuższym przyjeżdżającym do Jesenika. Lokomotywa spalinowa prowadziła go od stacji Zábřeh na Moravě (odjazd 8:32).

  „Nurek” nr 750 716-3 odstawiony przy budynku dworcowym stacji Jesenik. Na tym samym torze, po drugiej stronie dworca stał skład siedmiu wagonów pasażerskich.

 Obok lokomotywy 750 716-3 stała identyczna 750 718-9 z dwuwagonowym składem rychlika nr 1406.

 Siedem wagonów pasażerskich odstawionych na tym samym torze co „nurek” nr 750 716-3.

Obok 750 716-3 stał drugi „nurek”. Identyczny, bo także po remoncie w CZ LOKO. Była to lokomotywa 750 718-9. Rocznik 1974. Do roku 2012 (czyli do modernizacji) pod oznaczeniem 750 160-4. Maszynę podpięto do dwóch wagonów klasy drugiej. Całość jako rychlik 1406 relacji Jesenik (12:54) - Zábřeh na Moravě (14:28), odległość 66 km. Oba wagony nie kończyły tam jednak trasy. Każdy miał wypisaną relację Jesenik – Praga. Dalszą podróż odbywały już doczepione do pociągu R906 relacji Šumperk (14:09) - Zábřeh na Moravě (14:23 – 14:36) – Brno hl. n. (16:43). To już 212 km od Jesenika. Tam zmiana numeru pociągu na R864 „Rudolf Těsnohlídek“ relacji Brno hl. n. (16:57) – Praga hl. n. (20:13). Cała trasa to 467 km. Warto także zwrócić uwagę na malowanie wagonów. Biało-zielone, czyli jeszcze w starych barwach ČD.

 Z dwuwagonowym składem do Pragi stał „Nurek” nr 750 718-9, a obok samotny 750 716-3.

 Umieszczona na boku lokomotywy 750 718-9 tabliczka informująca o remoncie w CZ LOKO.

Oznaczenia na lokomotywie 750 718-9.

Skład pociągu nr 1406, czyli dwa przedziałowe wagony klasy drugiej. Oba serii Bd²⁶⁴, stacja Brno. Pierwszy nr 505429-41376-6, a drugi 505429-41386-5. Ostatnie zdjęcie to nieczytelna tabliczka z nazwą producenta z DDR.

Kolej czeska to jedno wielkie skomunikowanie. Nic nie odjedzie, dopóki coś innego nie przyjedzie. Tak też było w przypadku rychlika nr 1406. O godzinie 12:42 przyjechał spěšny vlak nr 1662 z Krnova (11:10), przez polskie Głuchołazy (11:55 – 12:02). Tu jeszcze warto dodać, że do Głuchołaz docierają tylko czeskie pociągi pasażerskie. Polskich nie ma tam już od wielu lat. Odległość z Głuchołaz do Jesenika wynosi tylko 22 kilometry. Sp 1662 to standardowa obsługa dla tego rejonu Czech, czyli wagon silnikowy serii 843 + wagon doczepny + wagon sterowniczy. Pociąg, który utrwaliłem wjechał w odwrotnej kolejności – prowadził go wagon sterowniczy. To całe zestawienie: Bftn⁷⁹¹ nr 505480-29003-8 + Btn⁷⁵³ (numer nieustalony) + 843 019-1.

Koleje czeskie, spěšny vlak nr 1662 z Krnova wjeżdża do Jesenika. 

  Krótki film z wjazdu pociągu:

Część pasażerów spěšnego vlaku z Krnova jechała dalej. W tym także starsze osoby, o których pisałem na początku tego materiału. 

Spěšnym vlakiem nr 1662 przyjechało sporo osób.

Wszystko odbywa się planowo. Przesiadka zakończona, więc o 12:54 „nurek” rusza:

 Krótki skład odjechał, ale na tym nie koniec „nurkowych” atrakcji. Zapraszam do drugiej części relacji z Jesenika. Zamieszczę ją w jednym z kolejnych wpisów działu Kolej.

 

Pierwszy dzień nowego kontraktu

Od 1 sierpnia 2014 (piątek) Mobilis realizuje w Krakowie nowy, 10-letni kontrakt. Temat ten szerzej omówię w późniejszym czasie. Teraz zapraszam do obejrzenia krótkiego filmu pokazującego najnowsze krakowskie autobusy w ruchu. To Mercedesy Conecto G i AMZ CS12LF, które nagrałem w Nowej Hucie.

 Mercedes Conecto G #MC320 na pętli Aleja Przyjaźni. 1.08.2014.

AMZ CS12LF #MZ011 przejeżdża obok pętli Aleja Przyjaźni. 1.08.2014.

Początek filmu to rejon przystanków Kombinat. Na linii 142 jedzie City Smile #MZ005. Potem przenosimy się na Plac Centralny. Tam jako linia 502 zawracają Mercedesy Conecto G #MC326 i #MC323. W pobliżu znajduje się pętla Aleja Przyjaźni. Korzysta z niej między innymi linia 152, która jeszcze dzień wcześniej była obsługiwana żółtymi Solarisami Urbino 18 (także z Mobilisa). Mercedes #MC321 jedzie uliczką osiedlową łączącą al. Przyjaźni z Andersa. Obok pętli przejeżdżają AMZ #MZ011 i MZ019. Potem zobaczycie Mercedesa #MC320 dojeżdżającego do końcówki Aleja Przyjaźni i odjeżdżającego pokazaną wcześniej uliczką. Ostatnia scena to #MC311, który rusza z przystanku „Os. Zgody”. Warto zwrócić uwagę na bardzo wolno wyświetlający się przedni napis: