ArcelorMittal – pociąg upolowany

W listopadzie 2012 r. opublikowałem tekst o wycieczce do krakowskiego oddziału ArcelorMittal Poland. Wyprawa ta była bardzo udana, ale niestety jej uczestnikom zabroniono robienia zdjęć. Bardzo mi się to nie podobało, no ale cóż – zakaz to zakaz. Jak już wtedy wspomniałem, są miejsca, w których można teren huty fotografować bez przeszkód. Jednym z nich jest wiadukt, jaki tworzy ulica Cementowa. Przebiega ona nad wewnętrzną linią kolejową kombinatu. Droga ta jest publiczna, ogólnodostępna, więc staje się idealnym miejscem do fotografowania „zakazanych pojazdów”.

Szyny pięknie błyszczą się, więc ruch jest tam dość duży. Kilka razy próbowałem coś „upolować”, ale niestety nigdy nie udawało mi się. Czasami pociąg przejechał chwilę po moim zejściu z wiaduktu. W końcu jednak zrealizowałem plan. Kiedy tylko wszedłem na wiadukt, nadjechał krótki skład pustych węglarek. Prowadziła go lokomotywa S-251 z firmy Kolprem, która obsługuje kolejowe przewozy ArcelorMittal Poland. Niektóre lokomotywy jeżdżą po sieci Polskich Linii Kolejowych, inne kursują tylko wewnątrz zamkniętych terenów zakładowych. Zakładam, że S-251 jest w tej drugiej grupie.

Poniżej screeny i film przedstawiający przejazd lokomotywy S-251 pod ulicą Cementową w Krakowie. 14 sierpnia 2013. Niebieskie węglarki wyglądają jak z PKP Cargo, ale mogą mieć innego właściciela.

Star i Nysa

W maju 2013 zamieściłem wpis o Jelczu i Starze stojących na terenie wojskowym przy al. Słowackiego w Krakowie (link). Były w nim wykonane jeszcze w styczniu zdjęcia. Star dość szybko zniknął z placu, natomiast Jelcz 325 stał tam jeszcze przez kilka miesięcy. Później na placu zrobiło się pusto – do lipca 2013. Wtedy znów pojawiło się coś ciekawego. Śliczna Nysa 522 (jeszcze na czarnych tablicach), wyglądający na niedawno odświeżonego Star 266 z bliżej nieokreśloną zabudową i Lublin.

Wszystkie pojazdy miały wstawione za szyby kartki z tekstem: „Pojazd do AMW”, czyli do Agencji Mienia Wojskowego. Czekały zatem na nowych właścicieli. W trakcie pisania tego tekstu (sierpień 2013) plac przy al. Słowackiego już był pusty. Warto jeszcze dodać, że według Google Maps teren ten należy do 3. Regionalnej Bazy Logistycznej Wojska Polskiego.

  

Nysa 522. 6.07.2013.

 Star 266 i Lublin. 6.07.2013.

 

Wpis o wojskowych MAN-ach.

 

 

 

Długi SOR i podmiana Solarisa – Mobilis

Na długo przed ogłoszeniem wyników przetargu na obsługę pakietu linii komunikacyjnych w Krakowie, tamtejszy oddział firmy Mobilis testował dość nietypowy autobus przegubowy. Nietypowy, bo wyjątkowo długi. Dokładnie mający 18,75 metra długości, czyli tyle, ile maksymalnie może mieć eksploatowany w Polsce autobus. To SOR NB18 City.

Pojazd ten przyjechał do Krakowa z Bratysławy, gdzie kursował z czasowym numerem taborowym 1859. Nie jest to własność bratysławskiego przewoźnika, tylko autobus zastępczy (dlatego ma czeską rejestrację) na czas serwisowania tamtejszych NB18. Rocznik 2012.

Krakowskie testy odbywały się od 14 do 23 maja 2013 r. SOR przede wszystkim kursował na linii 152, czyli z pętli Aleja Przyjaźni do Olszanicy. Trasę tę obsługują Solarisy Urbino 18. Na jeden dzień (sobota 18 maja) długi przegubowiec trafił na linię 178 (Mistrzejowice – Pod Fortem). Po testach autobus wrócił do Bratysławy. Ponieważ pojazd okazał się bardzo ekonomiczny, można przypuszczać, że model ten zostanie zakupiony do obsługi przetargowych linii w 2014 roku. Są to jednak tylko moje prywatne przypuszczenia, których nie poparł żaden oficjalny komunikat – czas pokaże, czy miałem rację. Długi autobus bez zarzutu sprawował się nawet w bardzo ciasnych miejscach – ostre zakręty nie były dla niego żadnym problemem.

Testowy SOR NB18 City w trakcie obsługi linii 152. Pętla Aleja Przyjaźni.

 Testowy SOR NB18 City w trakcie obsługi linii 152. Odjazd z pętli Aleja Przyjaźni.

   Wnętrze SOR-a NB18 City.

 Według naklejonych nad przednią szybą piktogramów, testowany SOR NB18 City został przystosowany do przewozu jednego wózka inwalidzkiego, 106 stojących pasażerów i 44 na miejscach siedzących.

Jako linia 178 na ulicy Nowohuckiej. Screeny z filmu.

Poniżej mój film przedstawiający NB18 w trakcie krakowskich testów. Pętla Aleja Przyjaźni, czyli linia 152 i ulica Nowohucka, czyli linia 178.

Autobusu SOR NB18 nie eksploatuje w Polsce żaden przewoźnik. Jeszcze niedawno w kraju nad Wisłą nie użytkowano nawet innych niestandardowych przegubowców o długości 18,75 m. Dopiero w tym roku sprzedano Solarisa Urbino 18,75. To wersja testowa, która trafiła do Szczecina. Długiego SOR-a można było już jednak oglądać w Polsce. Zaprezentowano go np. w trakcie targów TransExpo 2011 w Kielcach.

 SOR NB18 City zaprezentowany w trakcie targów TransExpo 2011 w Kielcach. Egzemplarz przeznaczony dla miejskiego przewoźnika z Pragi. Jego numer taborowy to 6711.

  

Na targach TransExpo 2012 w Kielcach zaprezentowano najdłuższego polskiego przegubowca, czyli Solarisa Urbino 18,75. Teraz jest to własność Szczecińskiego Przedsiębiorstwa Autobusowego „Dąbie”.

Jeszcze przed testami długiego SOR-a, w krakowskim Mobilisie zaszła drobna zmiana. Wypożyczony z Białegostoku biało-zielony Solaris Urbino 18 #MR911 (więcej na ten temat pisałem tu) został zastąpiony innym autobusem, który otrzymał ten sam numer taborowy. To także Solaris Urbino 18, ale nowszy (2005 r.), klimatyzowany i o bardzo bogatym życiorysie. Pierwotnie kursował po szwajcarskiej Lozannie, a w 2010 roku trafił do Polski. Jako własność firmy remontowej BTS z miejscowości Wyględy był autobusem zastępczym. Przez to można go było zobaczyć na ulicach wielu miast, np. Warszawy, Olsztyna i Płocka.

 Solaris Urbino 18 z firmy BTS Wyględy. Na przełomie lat 2010/2011 autobus był eksploatowany przez PKM Tychy. Tu w trakcie obsługi linii 75, okolice dworca kolejowego. 27.12.2010.

Ten sam Solaris już w Krakowie, jako linia 178. Przystanek na ul. Nowohuckiej. 18.05.2013.

 

Na temat drugiego białostockiego Solarisa (MR912) w Internecie krążą różne informacje. Jedne źródła podają, że autobus już wrócił do właściciela, inne że nadal jest w Krakowie. Jeżeli ta druga opcja jest poprawna, to ze względu na brak klimatyzacji pojazd musi być rezerwą.

Tramwaje w Wiedniu (1)

Wiedeń słynie z przepięknej architektury. Niezwykłe budowle przyciągają turystów z całego świata. Pałac Schönbrunn, Hofburg, Belweder i inne ciekawe miejsca.  Pomiędzy poszczególnymi atrakcjami są niekiedy dość spore odległości, ale dzięki sprawnie działającej komunikacji miejskiej nie jest to żadnym problemem. Do dyspozycji mamy tramwaje, metro, autobusy i pociągi. Wszystko kursuje bardzo często (nawet co kilka minut) i dociera praktycznie w każdą część tego liczącego ponad milion siedemset tysięcy mieszkańców miasta. Każdym z tych środków transportu zajmę się w Blogu Transportowym. Na początek tramwaje.

Historia wiedeńskich tramwajów sięga roku 1865. Wówczas uruchomiono pierwszą linię tramwaju konnego. W roku 1883 ruszyła pierwsza linia tramwaju parowego. Taki rodzaj transportu bardziej jednak przypominał kolejkę dojazdową, niż tradycyjny tramwaj: parowóz i doczepione do niego wagoniki. Klasyczny, elektryczny tramwaj pojawił się w mieście rodu Habsburgów w roku 1897. Dokładnie 28 stycznia. Pierwsza zelektryfikowana trasa nadal jest czynna – obecnie kursują po niej tramwaje linii nr 5. Warto jeszcze dodać, że pierwsze na świecie liniowe tramwaje elektryczne ruszyły w trasę w 1891 roku (miejscowość Halle w Niemczech), czyli na sześć lat przed początkiem elektryfikacji wiedeńskich linii.

Stopniowo sieć rozwieszano w kolejnych miejscach, jednocześnie nadal eksploatując pozostałe rodzaje tramwajów. Wersja elektryczna bez wątpienia wypadała najlepiej, dlatego oczywiste było, że wyprze z miasta inne trakcje. I tak 26 czerwca 1903 roku uroczyście zakończono eksploatację tramwajów konnych. Parowe wytrwały znacznie dłużej, bo aż do 1922 roku. Obsługiwały wówczas już tylko przedmieścia Wiednia.

Obecnie komunikację tramwajową w Wiedniu obsługuje firma Wiener Linien (która eksploatuje także autobusy i składy metra). W ruchu liniowym możemy zobaczyć najnowsze, niskopodłogowe wagony ULF (Ultra Low Floor) w krótszej wersji A (24,20 m długości) i dłuższej B (35,30 m długości) oraz starsze, wysokopodłogowe, przegubowe wagony SGP E1 i SGP E2, które kursują z doczepami serii C3, C4 i C5. Spotkać można także E1 i E2 solo. Łącznie wiedeńskie tramwaje obsługują 29 linii (nr 0, 1, 2, 5, 6, 9, 10, 18, 25, 26, 30, 31, 33, 37, 38, 40, 41, 42, 43, 44, 46, 49, 52, 58, 60, 62, 67, 71 i D). Tabor niskopodłogowy kursuje na przemian z wysokopodłogowym.

Tramwaje ULF A i ULF B to pojazdy charakterystyczne dla Wiednia. Są eksploatowane tylko w tym mieście (wyjątek to rumuńska Oradera, do której trafiło 10 egzemplarzy ULF-ów A) i jest ich już ponad 200 sztuk. Siemens wciąż dostarcza kolejne, jednak tylko w dłuższej wersji, czyli typu B.  Poniżej kilka zdjęć wiedeńskich ULF-ów.

 ULF A #59 obsługujący linię 46. Końcowy odcinek trasy przed pętlą Dr.-Karl-Renner Ring, czyli Schmerlingplatz i Hansenstrasse, z której skręci w Bellariastrasse. 30.04.2012.

ULF A #66 obsługujący linię 46. Końcowy odcinek trasy przed pętlą Dr.-Karl-Renner Ring. Schmerlingplatz.  

ULF A #32 (rocznik 2003) obsługujący linię 44. Pętla Schottentor. To dość ciekawe miejsce, w którym swoje końcówki ma aż 7 linii. Dwie (43 i 44) zawracają na widocznej górnej pętli, a pozostałe (37, 38, 40, 41 i 42) pod ziemią (pojedynczy tor ułożony identycznie jak na górze, ale wjazd i wyjazd w innym miejscu (z Währinger Strasse, a na górze z Universitätsstrasse). Ruch jest więc tam dość spory. Tramwaje wysadzają pasażerów, zabierają nowych i odjeżdżają - bez dłuższych postojów.

ULF A #7 (rocznik 1998) obsługujący linię 0. Ulica Radeckiego. 2.05.2012. 

ULF A #24 jako linia 44 wyjeżdża z Universitätsstrasse na pętlę Schottentor. Motorniczy już zmienił wyświetlany kierunek na Dornbach. Na zdjęciach widać także nieużywane liniowo tory, które umożliwiają wjazd na Ring - słynny bulwar powstały w miejscu dawnych murów obronnych. W tle Kościół Wotywny (Votivkirche). 1.05.2012.

ULF A #19 (rocznik 2001) jako linia 62 na pętli Kärntner Ring, Oper. To bardzo ciekawe miejsce, bo kończy tu trasę także kolej podmiejska z miejscowości Baden. Obok ULF-a stoi wagon GT8 z Wiener Lokalbahnen, który za chwilę wyruszy do Baden, korzystając z torowiska tramwajowego, a później kolejowego. Więcej informacji na ten temat pojawi się w jednym z kolejnych wiedeńskich wpisów. 2.05.2012. 

ULF B #685 (rocznik 2004) jako linia 2 w trakcie przejazdu obok budynku parlamentu. Wagon wyjeżdża z Rathausplatz w Universitätsring. Przepiękne miejsce, choć z tej perspektywy tego niestety nie widać. 30.04.2012.

ULF B #633 (rocznik 1999) na linii 71. Rennweg, 2.05.2013.  

ULF B #726 (rocznik 2011) na linii D. Wagon przejeżdża przez Universitätsring. Po drugiej stronie ulicy niewidoczny na zdjęciu budynek parlamentu. 30.04.2012.

ULF B #702 (rocznik 2009) na linii 2. Wagon objeżdża budynek austriackiego parlamentu, skręcając z Rathausplatz w Universitätsring. 2.05.2012. 

 ULF B #642 (rocznik 2000) na linii 71. Rennweg, czyli rejon wiedeńskiego Belwederu. 2.05.2012. 

 ULF B #718 (rocznik 2010) na linii 49 w stronę pętli Hütteldorf. Wagon przed chwilą rozpoczął kurs, teraz skręcił z Hansenstrasse w Bellariastrasse. 30.04.2012.

Ciąg dalszy w  kolejnych wpisach: część 2, część 3, część 4.

 

Mobilis zostaje w Krakowie

Znane są już wyniki przetargu na obsługę kilkunastu linii komunikacji miejskiej w Krakowie. Wybrano najtańszą ofertę, jednocześnie spełniającą wszystkie wymagania. Jak na swojej stronie podaje Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie, wygrał oferent nr 2, czyli Mobilis Sp. z o.o. z Izabelina.

Firma ta obecnie obsługuje cztery krakowskie linie autobusowe: 152, 178, 301 i 304 oraz sezonową 352 (wydłużona wersja 152). Zgodnie z założeniami przetargu, w okresie od 1 sierpnia 2014 do 31 lipca 2024 roku pojazdy zwycięzcy będą obsługiwać znacznie większą ilość tras niż dotychczas. Będą to linie: 102 (Krowodrza Górka – Zakamycze), 120 (Krowodrza Górka – Bronowice Małe), 138 (Kombinat – Azory), 142 (Osiedle Na Stoku – Czyżyny Dworzec), 152 (Aleja Przyjaźni – Olszanica), 159 (Osiedle Piastów – Cichy Kącik), 168 (Krowodrza Górka – Radzikowskiego Osiedle), 178 (Mistrzejowice – Pod Fortem), 182 (Osiedle Na Stoku – Dworzec Główny Wschód), 352 (Aleja Przyjaźni – Kryspinów, linia aglomeracyjna przyspieszona, sezonowa, kursująca tylko w dni słoneczne), 482 (Dworzec Główny Wschód – Mistrzejowice) i 502 (Plac Centralny – Cracovia Stadion, linia przyspieszona).

Nigdzie nie natrafiłem na informacje dotyczące tras aglomeracyjnych 301 (Dworzec Płaszów – Niepołomice Dworzec, przez Wieliczkę) i 304 (Dworzec Główny Zachód – Wieliczka). Czyżby więc od sierpnia 2014 roku miały się na nich pojawić autobusy MPK?

Należący do firmy Mobilis Irisbus Citelis 12M #MI964 jako linia 304. Ze względu na prace torowe w rejonie przystanków „Teatr Bagatela”, autobus jedzie zmienioną trasą przez ul. Piłsudskiego. Obecnie tędy przebiega stała trasa tej linii. 8.05.2010. Teraz obsługujące komunikację miejską w Krakowie autobusy firmy Mobilis są żółte. Od 1 sierpnia 2014 nie będzie juz takiej możliwości. W warunkach przetargu określono, jak nowy tabor ma być malowany – obowiązkowe są barwy miejskie, a nie dowolne wariacje kolorystyczne.