Suchoj Superjet i inne w Balicach

W ostatnim wpisie na temat Dreamlinera wspomniałem, że w trakcie jego lotów ćwiczebnych na terenie podkrakowskiego lotniska odbywał się zwykły ruch. Jednak niekoniecznie wszystko było zwykłe. Szczególnie na uwagę zasługuje samolot rosyjskich linii lotniczych Aeroflot. Maszyna o rejestracji RA-89006. To Suchoj Superjet 100-95B. Przewoźnikowi dostarczono go w maju 2012, więc to praktycznie nówka. Oprócz numerów rejestracyjnych, samolot otrzymał także imię: E. Barabash (Е. Барабаш).

Suchoj Superjet 100-95B rozpędza się na pasie podkrakowskiego lotniska.

Na powyższych zdjęciach maszyna startuje z lotniska w Balicach, wykonując rejs relacji Kraków – Moskwa. Tego samego dnia (6 stycznia 2013) ten Suchoj wykonał także lot Moskwa – Kazań i powrotny. Natomiast przed wylotem do Krakowa przyleciał z Charkowa na Ukrainie. W ostatnim czasie RA-89006 latał z Moskwy także do ukraińskiej Odessy, rosyjskich Samary, Niżnego Nowogrodu, Anapy, Astrakhanu (Astrachań), litewskiego Wilna i norweskiego Oslo. Poniżej krótki filmik pokazujący start omawianej maszyny z Kraków Airport.

Przyznam, że do 6 stycznia 2013 nie wiedziałem o istnieniu samolotów Suchoj Superjet 100-95B. To rosyjski produkt, który powstał w firmie Suchoj z miejscowości Komsomolsk nad Amurem. Pierwszy lot tego regionalnego odrzutowca odbył się w maju 2008, natomiast data pierwszego handlowego przelotu z pasażerami to dopiero kwiecień 2011. Niestety w krótkiej historii modelu Superjet 100-95B już zdarzył się poważny wypadek. Jeden z egzemplarzy należących do producenta rozbił się 9 maja 2012 w trakcie pokazów lotniczych w okolicach indonezyjskiej Dżakarty. Był to lot demonstracyjny mający zachęcić do kupna samolotu. Zginęło wówczas 47 osób. Obecnie najwięcej maszyn tego typu eksploatuje Aeroflot. Ma ich aż 10 egzemplarzy. Jeden trafił do armeńskich linii Armavia (nr rej. EK95015), które zamówiły także drugiego Superjeta 100-95B. Taka sama sytuacja (czyli jeden egzemplarz eksploatowany, a drugi zamówiony) jest w przypadku rosyjskich linii Air Yakutia. Pięć czynnych samolotów ma także ich producent, czyli Suchoj. Na dostawę pierwszego egzemplarza czeka mały indonezyjski przewoźnik Sky Aviation.

Dreamliner i Suchoj były jedynymi „dziwnymi” samolotami w trakcie mojej wizyty na podkrakowskim lotnisku 6 stycznia 2013. Reszta to już zwykłe przypadki, np. Airbus A319-111 o rejestracji G-EZDN linii EasyJet, który odlatywał do Edynburga.

  Airbus A319-111 (G-EZDN) w trakcie kołowania i startu.

Airbus nr G-EZDN to rocznik 2008, od nowości w EasyJet. Poniżej start z Krakowa do Edynburga. Tego samego dnia samolot ten wykonał jeszcze loty z Edynburga do Londynu i powrotny. 

W trakcie krakowskich przelotów Dreamlinera fotografowałem także Boeinga 737 linii Ryanair o rejestracji EI-DYX. To rocznik 2008, ale do przewoźnika dostarczony dopiero na początku 2009 r.

 Boeing 737 (EI-DYX) w trakcie kołowania i startu.

Samolot wykonywał rejs Kraków – Girona (Hiszpania). Następnie poleciał do włoskiego Treviso, z którego jak podaje strona Flightradar24.com trafił też do miejscowości Piza (Pisa), a z niej na słoneczną Ibizę (w Krakowie trwała wtedy śnieżyca). Generalnie maszyna ta lata po całej Europie, lądując np. w belgijskiej Brukseli, hiszpańskiej Fuerteventurze, francuskiej Salvazie, czy w słowackiej Bratysławie. Pod koniec 2012 roku samolot trafił także do Afryki, do marokańskiego Agadiru i Nadoru. Poniżej filmik ze startu do Girony.

Na lotnisku były także dwa Bombardiery Dash 8, a dokładniej De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8 linii Eurolot. Pierwszy to SP-EQG, nówka dostarczona do przewoźnika we wrześniu 2012.

Bombardier Dash 8 nr SP-EQG. Niestety zdjęcie nie jest najwyższych lotów - maszyna stała bardzo daleko, czyli zoom na maksa. 

Potem przyleciał SP-EQB z Warszawy. To także rocznik 2012, ale dostarczony do Eurolotu nieco wcześniej – w maju.

Bombardier Dash 8 nr SP-EQB ląduje na podkrakowskim lotnisku.

Link do wcześniejszego wpisu o Dreamlinerze w Krakowie.

Hybrydowe MAN-y dla Paryża

W rozesłanej z końcem marca informacji prasowej MAN informuje, że dostarczy do Paryża 15 egzemplarzy autobusów Lion’s City Hybrid. Trafią one do miejskiego przewoźnika RATP (Régie Autonome des Transports Parisiens).

Decyzja o zakupie hybrydowych autobusów została poprzedzona testami eksploatacyjnymi, które RATP przeprowadzało w 2011 roku. Testowy autobus pojawiał się np. na linii 21. Poniżej króciutki filmik pokazujący przejazd testowej hybrydy.

RATP do obsługi komunikacji miejskiej w Paryżu i w jego okolicach wykorzystuje aż 4300 autobusów. Największa grupa to pojazdy solo – jest ich aż 3660 egzemplarzy. Firma posiada także 476 przegubowców i 164 przedstawicieli najmniejszego taboru (midi i mini). Nowe hybrydy nie będą jedynymi autobusami ze znakiem lwa eksploatowanymi przez RATP. Jak podaje producent, rodzinę Lion’s City w Paryżu reprezentuje już 550 pojazdów.

Wizualizacja - MAN Lion's City Hybrid w Paryżu.

Warto jeszcze dodać, że RATP nie działa tylko w Paryżu. Grupa RATP jest piątym co do wielkości przewoźnikiem publicznym na świecie. Logo RATP zobaczymy np. na autobusach w Londynie, czy na pociągach metra w Algierze. Łącznie Grupa RATP przewozi pasażerów aż w 12 krajach, np. w Brazylii, Republice Południowej Afryki, Maroku, Chinach i Indiach.

Pasażerska ciężarówka, czyli Renault osinobus

W sumie ten wpis powinien pojawić się w dziale Autobusy. Jeden z opisywanych pojazdów ma jednak część ładunkową, więc Ciężarówki to odpowiednie miejsce.

Minęły już czasy, kiedy po polskich drogach dość licznie kursowały osinobusy, czyli pojazdy ciężarowe z zabudową do przewozu osób. Wprawdzie niekiedy takie nietypowe ciężarówki jeszcze gdzieś się pojawiają, ale są to bardzo sporadyczne przypadki. Oczywiście od reguł zdarzają się wyjątki – nadal są miejsca, w których osinobusy są codziennością, bo niektóre zakłady pracy wciąż korzystają z tych środków transportu. Głównie są to kopalnie odkrywkowe.

Dlaczego na ciężarówkę do przewozu osób mówi się osinobus? To nazwa zabudów pasażerskich wykonywanych przez PPHU Osiny. Firma ta na podwoziach Star montowała zabudowy z miejscami do przewozu osób. Wówczas słowo osinobus było nazwą handlową, ale z biegiem lat nabrało nowego znaczenia, czyli określa ciężarówkę do przewozu osób. Takie pojazdy nadal są potrzebne, więc wciąż powstają. Na kanale YouTube można np. obejrzeć osinobus Kamaza, który jest prezentowany w trudnych warunkach zimowych.

Niedawno Renault Trucks przesłało informację o dwóch osinobusach, które dostarczyła firma Polsad. Trafiły one do Przedsiębiorstwa Transportowo-Sprzętowego „Betrans” z Bełchatowa. Będą wykorzystywane do rozwożenia pracowników po terenie tamtejszej kopalni węgla brunatnego. Dokładnie będą jeździły do tzw. „wkopu”. Tam pracownicy obsługują np. taśmociągi.

Zabudowy wykonała firma Autonadwozia Matczak ze Środy Wielkopolskiej. Do tego celu wykorzystała Renaulty Midlum 270.12 4x4 z pojedynczymi kołami. Pierwszy pojazd jest przeznaczony do przewozu 22 osób, drugi tylko do 13. Mniejsza ilość miejsc jest związana z zamontowaniem skrzyni ładunkowej na końcu pojazdu (można go zatem określić mianem „samochodu brygadowego”). Oba osinobusy mają klimatyzację, niezależne ogrzewanie oraz system łączności z kabiną kierowcy. Zabudowa pasażerska posiada izolowane ściany i dach, dzięki czemu szybciej uzyskuje się wymaganą w jej wnętrzu temperaturę. W obu pojazdach firma Drabpol zamontowała urządzenia DLD, które służą do zdalnego pobierania danych z tachografów cyfrowych.

Renaulty Midlum 270.12 4x4 z pojedynczymi kołami.

Dzień Kolejarza w Krakowie (2)

Wracam do prezentacji kolejowej ekspozycji na stacji Kraków Główny w listopadzie 2012. W części pierwszej pokazałem pojazdy należące do spółek PKP Intercity i PKP Energetyka. Czas zatem na Przewozy Regionalne i PKP Cargo.

Na początek pojazdy pasażerskie, czyli EN81, EN57 i EN77 z Przewozów Regionalnych.

EN81-001. Produkt bydgoskiej Pesy z 2005 roku.

EN57-2061 z Przewozów Regionalnych. To dawne EN57-1294 z 1979 roku. Modernizacja w nowosądeckim Newagu w 2007 roku. 

EN77-005. Rocznik 2011, wyprodukowany w bydgoskiej Pesie. 

Ekspozycja PKP Cargo to „kiosk”, czyli zmodernizowana lokomotywa manewrowa SM42 i pięć wagonów towarowych. Najbardziej niezwykły pokazałem na końcu - specjalna platforma.

SM42-1278, czyli ex SM42-832 z 1976 roku. Modernizacja w Newagu Nowy Sącz w 2012 r. Własność PKP Cargo.

 Wagon węglarka serii Eaos (typ 412W).

 Platforma serii Res (typ 424Z).

Wagon kryty z rozsuwanymi ścianami. Seria Sikkps. Pojazdy tego typu (426Sa) produkowane są w ZNTK Gniewczyna (przebudowa z platform typu 424Z). Służą do przewozu dłużycy i rur wymagających zabezpieczenia przed czynnikami zewnętrznymi w czasie transportu. 

Wagon platforma serii Smms ze stelażami do przewozu kręgów blachy. Stacja macierzysta Kraków Nowa Huta.  

Wagon specjalny serii Uaai (typ 605Z). Ośmioosiowa platforma z obniżoną podłogą. Przeznaczona do przewozu ciężkich ładunków przemysłowych o przekroczonej skrajni. Stacja macierzysta Łódź Żabieniec. 

Dodatkowo (po wcześniejszym wpisaniu się na listę uczestników) można było zwiedzić nastawnię dysponującą, megafon, lokomotywownię i centrum monitoringu.