Pogórze 2023, impreza z SU46 (1) – do Katowic

 

W pierwszy weekend września 2023 Biuro Turystyki Kolejowej TurKol.pl uruchomiło kolejne pociągi specjalne. Tym razem imprezę nazwano „Pogórze 2023”, a do prowadzenia składów wybrano lokomotywę SU46-029. To jedna z ostatnich czynnych przedstawicielek tej serii. 

Ze względu na lokomotywę, a w zasadzie reprezentowaną przez nią serię SU46, z którą miałem kontakt już od pierwszych lat swego życia, musiałem wręcz obowiązkowo wziąć udział w tej imprezie. 

Program zapowiadał się rewelacyjnie, obejmując aż trzy dni, od 1 do 3 września. Zdecydowałem się na sam początek imprezy, czyli na piątek, 1 września. Wówczas, o godzinie 9:00 z Katowic ruszał pierwszy pociąg specjalny. „Ślązak” do stacji Świdnica Miasto (przyjazd 15:24) z planowymi postojami w Gliwicach (9:22/26), Kędzierzynie-Koźlu (9:53/56), Prudniku (10:45/51), Nysie (11:21/13:20 – obsługa pociągu „Prysznic” do Głuchołaz), Otmuchowie (13:40/45), Kamieńcu Ząbkowickim (14:07/12), Ząbkowicach Śląskich (14:25/28) i Dzierżoniowie (14:55/15:02).

Pociągi organizowane przez TurKol.pl miałem już okazję fotografować (tu link do relacji z przejazdu przez Baborów). Tym razem postanowiłem zostać pasażerem, przy okazji mając swój finansowy wkład w organizację tego niesamowitego przejazdu.

Bilet na całą trasę pociągu „Ślązak” (bez względu na miejsce wsiadania i wysiadania) to koszt 159 zł (druga klasa). Dodatkowo kupiłem także za 79 zł bilet w pociągu „Prysznic” z Nysy do Głuchołaz i powrót. Transakcja internetowa, po której zostaje wystawiona faktura. Na jej podstawie, już w pociągu wydawane są bilety. Wyjątkowe – pamiątkowe kartonikowe, czyli jak za czasów świetności serii SU46. Miejsca w pociągu były przydzielane na kilka dni przed imprezą – informacja o nich została przesłana na e-maila.

Dla mnie impreza „Pogórze 2023” zaczęła się już na stacji Kraków Główny. Przede wszystkim dlatego, że do Katowic miałem podróżować trakcją spalinową. W dodatku był to pociąg zmierzający na Magistralę Podsudecką, po której specjalny z SU46 miał się przemieszczać. Mowa o spalinowym zespole trakcyjnym serii SN84 w obsłudze pociągu TLK „Sudety” z Krakowa Głównego (6:59) do Jeleniej Góry (13:51) przez między innymi Nysę (10:25/26), Kamieniec Ząbkowicki (11:12/13), Świdnicę Miasto (12:13/14) i Wałbrzych Główny (13:01/02). Tego dnia był to SN84-002 „Strapa”. Rocznik 1974, ex koleje zachodnioniemieckie DB, gdzie kursował pod oznaczeniem 614 025-5 + 914 023-7 + 614 026-3.

Pojazd ten budził spore zainteresowanie młodych miłośników kolei, którzy zmierzali do Katowic na spotkanie z SU46. Przez ich bieganie po peronie i dokumentowanie fotograficzne SN84 śmiało mogę stwierdzić, że impreza ta nie tylko dla mnie rozpoczęła się już w Krakowie.

SN84-002 „Strapa” przewoźnika SKPL jako organizowany przez PKP Intercity pociąg TLK „Sudety”. Stacja Kraków Główny. W trakcie wykonywania zdjęć pojazd był jeszcze niedostępny dla pasażerów. 1.09.2023.

Kiedy do odjazdu z Krakowa Głównego szykował się SN84-002, w pobliżu na podjęcie nieznanego mi pociągu PKP Intercity oczekiwał elektrowóz PKP Cargo. Dokładnie maszyna o oznaczeniu EU07-1519. Rocznik 1987. Pierwotnie jako EU07-445, a w roku 2011 przebudowa na EU07-1519. 1.09.2023.

Wnętrze SN84-002. Wejście do kabiny sterowniczej. Na drzwiach napis: „Maszynista nie prowadzi sprzedaży biletów”. Czyżby TLK  „Sudety” podróżowało sporo Czechów przyzwyczajonych do takiej formy sprzedaży biletów w swoich „motorakach”?

 

Przed Mysłowicami SN84-002 przewiózł mnie obok ciekawego składu węglarek. Był on mocno międzynarodowy, złożony głównie z wagonów czeskich, ale pośród nich znajdowały się także pojazdy z Chorwacji i Francji. Niestety nie miałem możliwości udokumentować ich w całości - powyżej tylko fragmenty z widocznymi oznaczeniami. Niebieski z Chorwacji, zielony z Francji. Ten drugi miał dość charakterystyczny wygląd i tylko jedne drzwi na boku. Tu link do zewnętrznego zdjęcia prezentującego identyczny wagon.

Za stacją Mysłowice od jakiegoś czasu funkcjonuje lokomotywownia, w której obsługiwane są czeskie elektrowozy Škoda 31E, czyli pojazdy oznaczone jako seria 181. Być może pojawiają się tam także inne maszyny. TLK  „Sudety” jechał w tym rejonie dość wolno, więc spróbowałem zrobić kilka zdjęć. Do publikacji nadają się jedynie dwa powyższe, choć i tak są dość słabe technicznie. Danych szaro-czerwonej maszyny z górnego zdjęcia niestety nie ustaliłem, natomiast czarno-pomarańczowa na dole to 181 029-0. Rocznik 1961. Z dostępnych w Internecie informacji wynika, że właścicielem lokomotywy jest firma ČD Cargo Poland, a sam pojazd jest przeznaczony pod wynajem. Pozostałe zgromadzone w lokomotywowni maszyny najprawdopodobniej funkcjonują w ten sam sposób. 

Do Katowic pociąg TLK „Sudety” dotarł planowo, czyli na godzinę 8:08. Do odjazdu specjalnego „Ślązaka” z SU46 pozostało więc jeszcze sporo czasu. Wówczas katowicki dworzec przemienił się w plener fotograficzny. Przybyli tam miłośnicy musieli się czymś zająć, zatem przy każdym wjeżdżającym na stację pociągu pojawiał się ktoś, kto go fotografował lub filmował. Panowało swego rodzaju zamieszanie, bo młodzi fani kolei w poszczególne lokalizacje często przemieszczali się biegając, budząc zdziwienie i zainteresowanie zgromadzonych na stacji podróżnych.

Ja również w trakcie tego czekania udokumentowałem kilka pojazdów, które przedstawię w drugiej części materiału poświęconego pociągom specjalnym z SU46. Tu link.

Nowe filmy – sierpień 2023

 

W sierpniu 2023 na kanale Lukaszwo – Transport Movies publikowałem zarówno tradycyjne „duże” filmy, jak i krótkie typu „shorts”. Były to materiały dotyczące ciężarówek, pociągów i tramwajów.

Na początek zapraszam do Egiptu, na spotkanie z kilkoma tamtejszymi ciężarówkami. 

W trakcie wycieczki do Luksoru, nasz autobus zatrzymał się na parkingu przy toalecie, restauracji i kilku sklepach. Było to gdzieś obok przebiegającej przez pustynię drogi nr 60, która łączy miejscowości Kina (Qena) i Safadża (Safaga). Postój ten wykorzystałem do nagrania trzech ciężarówek. Dwie Scanie 113 i Mercedes-Benz Actros.

Fragment filmu. Scania 113 z przyczepą nabiera prędkości po przejechaniu przez progi zwalniające w rejonie miejscowego punktu obsługi podróżnych. 

Fragment filmu. Mercedes-Benz Actros z dużym numerem taborowym „5” na szybie wiezie spory, wystający ponad burty ładunek.

Moja miejscówka była bardzo dobra, bo ciężarówki dawały tam pokaz swojej mocy, powoli rozpędzając się po wcześniejszym spowolnieniu na progach zwalniających. Być może dawniej znajdował się tam punkt kontrolny (jest ich dość sporo w Egipcie) i dlatego wymuszano powolną jazdę.

Warto zwrócić uwagę na to, że egipskie rejestracje są zamontowane na wcześniejszych, europejskich blachach.

Nagrywanie tam było dla mnie dość mocnym, egzotycznym przeżyciem. Trochę oddaliłem się od naszego autobusu, ale wciąż pozostawałem w zasięgu wzroku naszego uzbrojonego w karabin maszynowy ochroniarza. Przyznam, że tylko dlatego, że nasz „opiekun” bacznie mnie kontrolował, zdecydowałem się na odejście od grupy i ustawienie się przy szosie. Kierowcy ciężarówek pozdrawiali mnie klaksonami i generalnie było wszystko w porządku. Ograniczył mnie tylko czas, bo nie mieliśmy zbyt długiego postoju. Oprócz filmu robiłem także zdjęcia i już niedługo zamieszczę większy materiał z tamtego miejsca i całej podróży do Luksoru. To było w sobotę, 3 czerwca 2023.

Kolejny opublikowany w sierpniu 2023 materiał to shorts. Austria, Wiedeń. Dokładnie główny dworzec kolejowy, czyli stacja Wien Hauptbahnhof. Statycznie pokazany elektrowóz węgierskich kolei MÁV (Bombardier TRAXX nr 480 001, rocznik 2010), który przed chwilą przyprowadził opóźniony pociąg EN 346 „Dacia” z Bukaresztu przez Budapeszt. Planowa trasa przejazdu: București Nord (14:07) - Ploiești Vest (14:44) - Brașov (16:30/33) - Sighișoara (19:33/34) - Coșlariu (20:35/50) - Teiuș (20:57/21:02) - Cluj Napoca (22:46/23:03) - Oradea (1:51/53) - Episcopia Bihor (2:01) - Biharkeresztes (1:17/50) -  Püspökladány (2:42/58) - Szolnok (3:53) - Budapest-Keleti (5:20/40) - Budapest-Kelenföld (5:55) - Győr (7:00/02) - Hegyeshalom (7:29/32) - Wien Hbf (8:21). Nagrałem go o godzinie 10:30, więc opóźnienie miał dość spore. Na początku składu wagony rumuńskich kolei CFR. 

Na sąsiednim torze, w tle widoczny elektrowóz austriackich kolei ÖBB. To maszyna 1144 259 z roku 1993. Produkt firmy SGP, pierwotnie pod oznaczeniem 1044 259. Lokomotywa ta przyprowadziła opóźniony pociąg Nightjet nr NJ 40294 z Włoch. Jego relacja to: Ancona (21:15) – Pesaro (21:52/55) – Rimini (22:24/27) – Bologna Centrale (23:35/45) – Villach Hbf (3:57/4:18) – Klagenfurt Hbf (4:38/40) – Wien Hbf (8:52).

Nagrywałem 20 czerwca 2023.

Link do filmu shorts - Bombardier TRAXX nr 480 001 kolei MÁV.

 

Kolejny shorts również powstał na głównym wiedeńskim dworcu kolejowym. Przedstawia on lokomotywę spalinową 2070 082 (producent Vossloh), która zabiera ze stacji przyprowadzony przez elektrowóz 1044 259 skład dziewięciu wagonów pociągu NJ 40294 z Ancony. 

Link do filmu shorts - Vossloh nr 2070 082 zabiera wagony pociągu NJ 40294 z włoskiej Ancony. 

Ostatni z sierpniowych materiałów to film prezentujący tramwaje w niemieckim Cottbus. W centrum miasta udokumentowałem dwa wagony Tatra KTNF6 na linii nr 2. Dokładnie pojazdy o numerach 129 i 145. Pierwotnie były to Tatry KT4D, czyli dwuczłonowe wagony produkowane na rynek NRD. W latach 90-tych poddano je modernizacji, dodając nowy środkowy, niskopodłogowy człon. Tak stały się wersją o oznaczeniu KTNF6.

Fragment filmu. Tatra KTNF6 nr 145 na Sandower Straße, obok kościoła ewangelickiego.

Fragment filmu. Tatra KTNF6 nr 129 mija rynek.

Tak te ciekawe pojazdy prezentują się w ruchu. Nagrywałem 30 kwietnia 2023. 

Do tematu tramwajów w niemieckim Cottbus powrócę jeszcze w oddzielnym wpisie. Teraz obiecana w ubiegłym miesiącu informacja o moim nowym kanale YouTube. Nie ma on związku z tematyką Bloga Transportowego. 

Nazwałem go Lukaszwo – Travels, bo to po prostu materiały z podróży. Ciekawe budynki, miejsca. Architektura i przyroda. Na początku dość sporo treści z Egiptu. Przede wszystkim w formacie shorts.

 Zachęcam do oglądania i subskrybowania. 

Tu link do kanału Lukaszwo – Travels.

Przystanek Kraków Grzegórzki otwarty

 

W pierwszy weekend września 2023 w Krakowie otwarto dwie ważne inwestycje. Tramwaj do Górki Narodowej oraz przystanek kolejowy Kraków Grzegórzki. To drugie wydarzenie jest tematem niniejszego wpisu.

Przystanek Kraków Grzegórzki jest zlokalizowany w pobliżu najważniejszego krakowskiego dworca – Kraków Główny. Na rozbudowanej obecnie do czterech torów trasie prowadzącej w kierunku rzeki Wisły i dalej przez przystanek Kraków Zabłocie do Krakowa Płaszowa lub po nowej łącznicy w kierunku Skawiny. Używając oficjalnej terminologii, znajduje się on na modernizowanym fragmencie linii kolejowej E-30, na odcinku Kraków Główny Towarowy – Rudzice.

Szacuje się, że ze względu na lokalizację, przystanek ten może być atrakcyjniejszy dla pasażerów, niż sąsiedni Kraków Główny. Czas pokaże, czy tak będzie. Osobiście znam kilka osób, które już zaczęły korzystać z tego miejsca obsługi podróżnych, rezygnując z głównego dworca.

Przystanek Kraków Grzegórzki pasażerów miał już obsługiwać znacznie wcześniej, lecz stan techniczny wiaduktu (dawnego mostu) nad ul. Grzegórzecką i finalnie konieczność jego rozbiórki i odbudowy znacznie wydłużyły czas prowadzenia prac. W końcu jednak nastąpił ten długo oczekiwany moment około sześcioletniej inwestycji. W dniu 3 września 2023 (niedziela) pociągi Polregio i Kolei Małopolskich zaczęły się zatrzymywać w tym miejscu. Około godziny 10:00 na peronie w stronę Krakowa Płaszowa zebrali się dygnitarze, którzy przemawiając oficjalnie otworzyli nowy przystanek. Były zarówno władze Krakowa (Prezydent Miasta Jacek Majchrowski), jak i przedstawiciele władz centralnych kraju (Minister Infrastruktury Andrzej Adamczyk). Wymieniłem tylko te dwie osoby, ale lista ważnych i znanych postaci otwierających przystanek była większa.

Co do samego, zlokalizowanego przy Hali Targowej przystanku, opinie są różne, z naciskiem na brzydki. Dla mnie osobiście konstrukcja ta jest dość neutralna i w pewien sposób ciekawa i oryginalna. Charakteryzuje się ona jednak dużą ilością pustej powierzchni, czyli jest idealnym celem do dewastacji. Jeszcze przed otwarciem pojawili się tam graficiarze. Ich bohomazy wprawdzie zostały zamalowane, ale ślady po nich były niestety dość dobrze widoczne. Najprawdopodobniej bardzo szybko „bazgrolarze” powrócą w to miejsce. 

Kraków Grzegórzki to bardzo dobre miejsce dla osób dbających o kondycję fizyczną. Schodów jest dość sporo, więc serca pasażerów popracują mocniej w trakcie wspinaczki na peron lub w drodze z niego. Ewentualnie można jechać windą (po jednej na peron), choć najprawdopodobniej już niedługo nie będą one zbyt estetyczne.

Poniżej kilka zdjęć, które wykonałem w dniu otwarcia na przystanku Kraków Grzegórzki.

Przystanek kolejowy Kraków Grzegórzki. Dwa perony, a pomiędzy nimi cztery tory. Dwa środkowe dedykowane dla ruchu dalekobieżnego. 3.09.2023.

Przystanek kolejowy Kraków Grzegórzki. Trwa otwarcie. Właśnie przemawia Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski. 3.09.2023.

EN57-2051 z Polregio na przystanku Kraków Grzegórzki. Przy peronie trwają jeszcze uroczystości dotyczące otwarcia tego miejsca. Ezt obsługuje pociąg nr R 34607 „Bolek i Lolek” w relacji Kraków Główny (10:41) - Skawina (11:08) - Kalwaria Zebrzydowska (11:37) - Wadowice (12:01/02) - Andrychów (12:20/26) - Kęty (12:48). Na dalszym odcinku zastępcza komunikacja autobusowa do stacji Bielsko-Biała Główna (13:28). Jednostka ta to ex EN57-1204 z 1978 roku, w 2007 roku w nowosądeckim NEWAG-u zmodernizowana i przenumerowana na EN57-2051. 

W trakcie odjazdu EN57-2051, po torze aglomeracyjnym w stronę Krakowa Głównego przejechały dwa elektrowozy z PKP Intercity. EP09-003 z 1990 roku (w roku 1994 w Starzynach zderzyła się czołowo z ED72-002; oba pojazdy odbudowano, więcej informacji tutaj) i EU07-052 z 1969 roku. Druga z lokomotyw otrzymała historyczne, zielone malowanie.

Z nowego przystanku Kraków Grzegórzki widać stację Kraków Główny. Na pierwszym planie zielona lokomotywa EU07-052 (z prowadzącą ją EP09-003). Po lewej widoczna EP07-1065 (rocznik 1968, ex EU07-024), a w dali niezidentyfikowana EU07 z PKP Cargo.

Kiedy zakończyły się przemówienia, zagrała Krakowska Kolejowa Orkiestra Dęta. Jako pierwsi z lewej strony zdjęć stoją Minister Infrastruktury Andrzej Adamczyk i Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski.

W stronę Krakowa Płaszowa jedzie bez pasażerów Stadler FLIRT o oznaczeniu ED160-011. To rocznik 2015. Jest już po godzinie 11:00. Uroczyste otwarcie przystanku zakończyło się jakiś czas temu. Po peronach czasami spacerują mieszkańcy oglądający ten nowy punkt na kolejowej mapie Krakowa.  

NEWAG Impuls 2, a dokładniej EN78A-001 z Kolei Małopolskich. To 2021 rocznik. Jednostka obsługuje pociąg linii SKA1 nr 33224 w relacji Kraków Lotnisko/Airport (11:17) - Kraków Główny (11:34/38) - Kraków Płaszów (11:45/46) - Wieliczka Rynek-Kopalnia (12:02).

NEWAG Griffin, a dokładniej EU160-004 z PKP Intercity przejeżdża z nierozpoznanym przeze mnie pociągiem przez nowy przystanek Kraków Grzegórzki w stronę Krakowa Płaszowa. Lokomotywa powstała w 2019 roku.

PESA Elf II, a dokładniej EN62A-105 w barwach województwa podkarpackiego, przejeżdża torami dalekobieżnymi jako pociąg regio nr 39300 w relacji Rzeszów Główny (9:31) - Sędziszów Małopolski (9:56/57) - Dębica (10:15/16) - Tarnów (10:39/45) - Bochnia (11:18/19) - Kraków Płaszów (11:53/54) - Kraków Główny (12:01). Mimo, iż zatrzymuje się on na wcześniejszym przystanku Kraków Zabłocie, przez Kraków Grzegórzki przejeżdża bez zatrzymania. Jednostka ta powstała w 2018 roku.

Jeszcze krótki materiał filmowy. Tak zwany „shorts”. Widok na przystanek. Oficjalne przemówienia już się zakończyły i do akcji wkroczyła Krakowska Kolejowa Orkiestra Dęta, którą założono w 1910 roku.

Link do filmu shorts - otwarcie przystanku kolejowego Kraków Grzegórzki. Gra Krakowska Kolejowa Orkiestra Dęta.

Przy okazji powstało ciekawe miejsce do dokumentowania przejeżdżających przez Kraków pociągów pasażerskich. Mam tylko nadzieję, że w myśl nowych (a w zasadzie starych, dobrze znanych w latach minionych) przepisów, nie pojawi się tu tabliczka o treści: „Zakaz fotografowania”.

Dojazd pociągiem z lotniska do Wiednia

 

W Blogu Transportowym już wiele razy pisałem o Wiedniu (tu przykładowy link) i do tematu środków transportu kursujących po tym mieście będę często wracał. Tym razem zajmę się kwestią dojazdu z portu lotniczego (Flughafen Wien, Port lotniczy Wiedeń-Schwechat). 

Znajduje się on w pobliżu miejscowości Schwechat, w odległości 18 kilometrów od Wiednia. Bardzo duży ruch lotniczy i spora odległość od centrum stolicy Austrii wymusiły stworzenie odpowiedniego połączenia kolejowego, które zapewni szybki dojazd z dającą możliwość wyboru częstotliwością kursów. Osobiście jestem bardzo zadowolony z funkcjonujących rozwiązań i zachęcam do wyboru kolei jako środka transportu pomiędzy lotniskiem i Wiedniem (lub innymi rejonami Austrii). 

Kolej daje kilka opcji wyboru. 

W takcie co 30 minut pomiędzy lotniskiem (stacja Flughafen Wien) i głównym dworcem Wiednia (Wien Hauptbahnhof) kursują pociągi Railjet. To składy zespolone typu push-pull, których jednostką napędową są elektrowozy Siemens EuroSprinter. Niekiedy łączone są dwa składy Railjet. Zaczynają one i kończą bieg na stacji Flughafen Wien, a obsługują dość odległe relacje, np. do Innsbrucku.

Railjet odległość pomiędzy lotniskiem i głównym dworcem kolejowym Wiednia pokonuje w czasie około 15 – 20 minut (w zależności od obsługiwanego pociągu), bez zatrzymywania na stacjach pośrednich. Cena jednego biletu na klasę 2 to obecnie 4,40 euro (niedawno była podwyżka o 10 centów), czyli około 19,60 zł. Nie trzeba mieć miejscówek, a bilet można kupić jeszcze w Polsce, korzystając ze strony ÖBB (tu link).

Na stacjach dostępne są automaty biletowe oraz tradycyjne kasy. Kupując bilet określamy konkretny pociąg, którym chcemy jechać. Jeżeli jednak nie zdążymy, to żaden problem. Bilet jest ważny przez dwie godziny od wybranego kursu, o czym informuje odpowiedni nadruk.

Jeżeli spodziewana frekwencja w pociągu, na który kupujemy bilet przez Internet jest dość duża, system zachęci nas do wykupienia miejscówki. Jednak jak już pisałem, nie jest to obowiązkowe.

Pociąg Railjet przewoźnika ÖBB na stacji Flughafen Wien. Widok na wagon sterowniczy nr 80-90 760. Na jego boku widnieje nazwa „Spirit of Venezia”. Co ciekawe, pojazd ten każdy może kupić. Jednakże w wersji znacznie pomniejszonej - firma Roco sprzedaje modele wagonu nr 80-90 760. Prezentowany pociąg jest podstawiony jako Railjet nr 746 w relacji Flughafen Wien (18:33) - Wien Hbf (18:48/55) - Linz Hbf (20:28/30) - Wels Hbf (20:44/46) - Attnang Puchheim (20:59/21:01) - Salzburg Hbf (21:49). Kilka minut wcześniej przyjechał jako Railjet nr 750 w relacji Graz Hbf (15:25) - Bruck an der Mur (16:00/02) - Mürzzuschlag (16:30/32) - Wien Meidling (17:55/57) - Wien Hbf (18:02/12) - Flughafen Wien (18:27). Rozkładowy czas na zmianę kierunku jazdy i relację pociągu to tylko sześć minut. 21.06.2023.

Stacja Wien Hauptbahnhof. Railjet, który właśnie przyjechał z lotniska. Dokładnie to pociąg RJX 662 Flughafen Wien (8:03) – Wien Hbf (8:18/30) – St. Polten (8:58/9:00) – Linz Hbf (9:44/46) – Salzburg Hbf (10:52/56) – Innsbruck Hbf (12:45/47) – Langen am Arlberg (14:02/04) – Feldkirch (14:42/47) – Bregenz (15:17). Na pierwszym planie lokomotywa Siemens EuroSprinter o oznaczeniu 1116 227. To 2004 rocznik. 25.09.2022. 

Większość pociągów Railjet posiada barwy pokazane na wcześniejszych zdjęciach. Zdarzają się jednak wyjątki. Np. prezentowany tutaj RJX 867 w relacji Bregenz (10:40) - Feldkirch (11:12/17) - Bludenz (11:28/30) - Landeck-Zams (12:25/27) - Innsbruck Hbf (13:11/14) - Wörgl Hbf (13:43/45) - Salzburg Hbf (15:02/07) - Linz Hbf (16:15/17) - Wien Hbf (17:32/42) - Flughafen Wien (17:57). Jego wagony mają okolicznościową, czerwono-białą grafikę dotyczącą 100-lecia ÖBB. Dodatkowo skład prowadzi lokomotywa innego przewoźnika niż ÖBB, choć należącego do grupy ÖBB. To Siemens EuroSprinter o oznaczeniu 1116 045 (rocznik 2002) z Rail Cargo Hungaria (ex MÁV Cargo Árufuvarozási Zrt., po prywatyzacji w 2008 roku 99,9% akcji nabyły koleje austriackie). Stacja Wien Hauptbahnhof, 21.06.2023.

Przykładowe wnętrze wagonu klasy drugiej w pociągu Railjet. Udokumentowane na stacji początkowej Flughafen Wien. Informacja graficzna i głosowa jest zarówno w języku niemieckim, jak i w angielskim. Co ciekawe, obsługa czasami wita się z pasażerami słowami „Grüß Gott”, czyli po prostu „Szczęść Boże”. 25.09.2022.

Przykładowy bilet kupiony przez Internet na połączenie z lotniska (Flughafen Wien) do głównego wiedeńskiego dworca kolejowego (Wien Hauptbahnhof). Widoczna wcześniejsza cena, czyli 4,30 euro. Obecnie koszt takiego biletu to 4,40 euro. Na bilecie informacja, że wyjazd musi nastąpić w ciągu dwóch godzin od podanego terminu.

Dla porównania, bilet kupiony w automacie. Tu relacja przeciwna, czyli do lotniska. Również wcześniejsza cena 4,30 euro.

Peron stacji Flughafen Wien. Widoczne fragmenty pociągów Railjet. 25.09.2022.

Jadąc pociągiem z lotniska do Wiednia mijamy np. różne zakłady przemysłowe. Mają one rozbudowane bocznice kolejowe, na których dominują wagony cysterny. 25.09.2022.

W cenie 4,40 euro możemy również podróżować pociągiem lokalnym S-Bahn. Dokładnie linią S-7, która kursuje w takcie co 30 minut pomiędzy lotniskiem, a stacją Wien Floridsdorf. Obsługują ją elektryczne zespoły trakcyjne kolei ÖBB. Pokonanie całej trasy rozkładowo zajmuje 35 minut. Pierwsza stacja na terenie Wiednia osiągana jest po 13 minutach jazdy. To Wien Zentralfriedhof. Kolejne postoje odbywają się w następujących lokalizacjach: Wien Geiselbergstraße, Wien St. Marx, Wien Rennweg, Wien Mitte, Wien Praterstern, Wien Traisengasse i Wien Handelskai (Bahnsteig 1-2). 

Pomiędzy stacjami Flughafen Wien i Wien Floridsdorf kursują także pociągi linii REX7. Również w cenie 4,40 euro za przejazd. One są też obsługiwane przez ezt kolei ÖBB. Nie zatrzymują się we wszystkich wypisanych powyżej lokalizacjach (bez postoju: Wien St. Marx, Wien Geiselbergstraße i Wien Zentralfriedhof). Rozkładowy czas przejazdu z lotniska do stacji Wien Floridsdorf wynosi 32 minuty.

Pociągi linii REX7 kursują w różnych relacjach (np. Wolfsthal – Mistelbach), ze stałym odcinkiem pomiędzy lotniskiem i Wiedniem Floridsdorfem. Również linia S7 ma dłuższą trasę, choć są warianty jeżdżące tylko na omawianym odcinku z lotniska.

Przykładowa obsługa linii S7 i REX7. Elektryczne zespoły trakcyjne Siemens Desiro sygnowane marką Cityjet przewoźnika ÖBB. Na zdjęciach dwa takie pojazdy odstawione na stacji Wolfsthal w marcu 2022. Źródło: Google Street View.

Najdroższy sposób podróżowania koleją na wiedeńskie lotnisko to CAT. Dokładnie City Aiport Train. Przejazd nim kosztuje aż 14,90 euro. 

Pociągi te kursują z częstotliwością co 30 minut na trasie Flughafen Wien – Wien Mitte. Nie ma żadnych przystanków pośrednich, a rozkładowy czas podróży wynosi 16 minut.

W zależności od linii lotniczych, którymi podróżujemy, istnieje możliwość odprawy bagażowej już na stacji Wien Mitte i wówczas do pociągu wsiada się tylko z bagażem podręcznym.

Pociągi CAT mają charakterystyczne czarno-zielono-białe barwy. Są one zestawiane z piętrowych składów push-pull prowadzonych lokomotywami Siemens EuroSprinter (na ÖBB pod nazwą Taurus).

CAT, czyli City Aiport Train podstawiony na stacji Flughafen Wien. Piętrowy skład typu push-pull prowadzony elektrowozem Siemens EuroSprinter o oznaczeniu 1016 036 (rocznik 2001). 21.06.2023.

CAT udokumentowany z pociągu Railjet, gdzieś pomiędzy lotniskiem, a Wiedniem. Prowadzi go Taurus o oznaczeniu 1016 016. Rocznik 2000. 26.09.2022.

Korytarz prowadzący z lotniska na stację kolejową Flughafen Wien. Połączenie CAT dość mocno reklamuje się w tym miejscu. Czasami można mieć wrażenie, że tędy dojdziemy tylko do pociągu City Aiport Train. To jednak tylko takie wrażenie. 25.09.2022.

 

Stacja Flughafen Wien jest dość oddalona od terminali. Planując podróż należy założyć około 10 minutową podróż pieszą – finalnie jej długość zależy od indywidualnych predyspozycji oraz od terminala z którego lub do którego zmierzamy. 

Podsumowując, pociąg jest bardzo dobrym, szybkim środkiem transportu w relacji lotnisko centrum Wiednia. Relację tę obsługują również autobusy, ale na ich temat się nie wypowiem, bo nie korzystałem z takiej opcji i raczej jej nie planuję.