Nocne linie autobusowe w Krakowie

 

Nocna autobusowa komunikacja miejska miasta Krakowa to aż 21 linii (stan na 26.07.2023). Nie wszystkie jeżdżą codziennie. Najwięcej z nich kursuje w weekendy. Niektóre odjeżdżają w danym kierunku dwa razy na godzinę, inne tylko raz. Jedne jeżdżą przez całą noc, inne tylko np. przez około dwie godziny lub wykonują tylko jedną parę kursów (np. linia 910 z Bronowic Małych do Będkowic Pętli).

Autobusowe krakowskie nocne linie można podzielić na miejskie i aglomeracyjne. Tych pierwszych jest najwięcej (12) i wykazują się największą liczbą kursów. Są to trasy nr 601 (Aleja Przyjaźni – Mydlniki Wapiennik P+R), 605 (Złocień – Teatr Słowackiego), 608 (Czyżyny Dworzec – Pod Fortem), 609 (Dworzec Główny Wschód – Bielany), 610 (Prądnik Czerwony – Borek Fałęcki), 611 (Mistrzejowice – Chełmońskiego Pętla), 612 (Osiedle Podwawelskie – Tyniec Kamieniołom; obsługuje Mobilis), 637 (Krowodrza Górka – Górka Narodowa Wschód), 642 (Aleja Przyjaźni – Rondo Kocmyrzowskie przez Wzgórza Krzesławickie), 662 (Plac Centralny – Czerwone Maki P+R), 664 (Osiedle Piastów – Bronowice Małe) i 669 (Nowy Bieżanów P+R – Krowodrza Górka).

Autobusowych nocnych linii aglomeracyjnych jest 9. Są to trasy nr 902 (Dworzec Główny Wschód – Kraków Airport), 903 (Czerwone Maki P+R – Skawina), 904 (Prądnik Biały – Wieliczka Miasto), 910 (Bronowice Małe – Będkowice Pętla), 915 (Łagiewniki – Świątniki Górne Urząd Miasta i Gminy), 917 (Krowodrza Górka – Górna Wieś Pętla), 918 (Bronowice Małe – Rudawa Rynek), 937 (Krowodrza Górka – Owczary Pętla) i 948 (Bronowice Małe – Zelków Pętla).

Szczególnym punktem na mapie krakowskich nocnych tras autobusowych jest zespół przystankowy „Teatr Słowackiego” w sąsiedztwie głównego dworca kolejowego. Przejeżdżające tamtędy „nocki” zatrzymują się na kilka minut, dając pasażerom możliwość przesiadki. Na poszczególnych przystankach stoi po kilka autobusów. Wszystkie odjadą o tej samej porze. Najczęściej jest to pełna godzina, a dla tras o większej częstotliwości także 30 minut po pełnej godzinie.

 

Przystanek „Teatr Słowackiego” na ul. Basztowej. Stopniowo zjeżdżają się linie nocne. Na pierwszym planie Solaris Urbino 18 nr PR762 (rocznik 2011) jako linia 669 w relacji Nowy Bieżanów P+R - Krowodrza Górka. Kursuje ona od nocy z poniedziałku na wtorek do z czwartku na piątek w takcie raz na godzinę. 21.06.2023.

Przystanek „Teatr Słowackiego” na ul. Basztowej. Linia 605 do pętli Złocień zaczyna tutaj trasę. Kursuje we wszystkie noce tygodnia w takcie raz na godzinę. Obsługuje ją Solaris Urbino 18 nr PR767 z roku 2013. 21.06.2023.

Spora ilość autobusów powoduje, że ustawiają się one równolegle. Do odjazdu o północy pozostało jeszcze 6 minut. 21.06.2023.

Przyznam, że z krakowskiej autobusowej komunikacji nocnej skorzystałem po raz pierwszy dopiero w tym roku. W dodatku całkowicie przypadkowo – opóźniony samolot z Wiednia. Rozwiązanie stosowane na przystankach „Teatr Słowackiego” zrobiło na mnie bardzo pozytywne wrażenie.

Trafiłem tam przed północą. Wtedy stopniowo nadjeżdżały poszczególne pojazdy. Gasiły silniki i czekały na godzinę odjazdu. Przesiadający się pasażerowie przechodzili pomiędzy poszczególnymi autobusami. Kiedy wybiła właściwa godzina rozpoczęło się odpalanie silników i „nocki” zaczęły odjeżdżać. Co ciekawe, mimo środka tygodnia (jechałem ze środy na czwartek), frekwencja w autobusach była bardzo duża. Do mojego przegubowca (Solaris Urbino 18 IV generacji) z ledwością mieścili się ostatni pasażerowie. Być może było to związane z trwającymi wówczas Igrzyskami Europejskimi.

Historyczny tabor techniczny MPK Kraków

 

W niedzielę, 25 czerwca 2023 krakowskie MPK na pętli autobusowej Osiedle Kurdwanów przygotowało wyjątkową wystawę. W godzinach od 11 do 15 można było oglądać tabor techniczny przewoźnika. Nie były to jednak pojazdy współczesne, lecz historyczne. W tym jeden pokazany premierowo.

Tabor techniczny ustawiono w kolumnie, którą rozpoczynał pojazd premierowy. Pięknie odrestaurowany holownik na bazie „ogórka”, czyli Jelcz PR-06. Zbudowany w 1978 roku, oznaczony numerem taborowym 708. 

Pojazd ten nie jest ściśle związany z Krakowem. Stolica Małopolski posiadała taki tabor, ale ten konkretny egzemplarz pochodzi z Puław.  W roku 2016 krakowskie MPK odkupiło go od PKS Puławy. W latach 2022 – 2023 przeprowadzono restaurację, której wspaniały efekt można było podziwiać na pętli Osiedle Kurdwanów.

Źródła internetowe podają, że holownik ten do PKS Puławy trafił ze zlikwidowanego PKS Opole Lubelskie.

Premierowy krakowski zabytek. Świeżo odrestaurowany Jelcz PR-06. Holownik nr 708 pozyskany z Puław. 25.06.2023.

Wnętrze kabiny Jelcza PR-06. 25.06.2023.

Oryginalny holownik Jelcz PR-06 eksploatowany przez MPK Kraków jest zachowany. Pojazd o numerze taborowym 707 powstał po przebudowie z autobusu Jelcz 272 MEX. Po zakończeniu eksploatacji trafił do Składnicy Taboru Zabytkowego, która stała się następnie Muzeum Inżynierii Miejskiej. Można było go oglądać w trakcie wystawy czasowej  „Moto-historie” w Hangarze Czyżyny w 2018 roku. 16.09.2018.

Za holownikiem ustawiono innego technicznego „ogórka”. To pojazd już od jakiegoś czasu znany mieszkańcom Krakowa (premierowo i ogólnodostępnie pokazany w trakcie parady 26 września 2021 - tu link do wpisu na jej temat). Był on także historycznym eksponatem targów TransExpo 2022 w Kielcach.

Oznaczone numerem taborowym 130 pogotowie autobusowe, powstałe na bazie miejskiego „ogórka”, czyli Jelcza 272 MEX. 

Pogotowie techniczne na bazie autobusu Jelcz 272 MEX. Jego interwencje dotyczyły głównie wymiany kół. 25.06.2023.

Trzeci z pojazdów technicznych to dawny autobus Ikarus. Ale jaki? 

W Internecie w zasadzie krążą dwie wersje informacji. Pierwsza opcja zakłada, że to pozbawiony przyczepy dawny przegubowiec. Zatem tak zwany model 280/A. Takie oznaczenie zastosowałem we wpisie opisującym paradę autobusów z 2018 roku (tu link). 

Druga opcja podaje, że to pojazd techniczny powstały z Ikarusa 260.04. Rok produkcji 1984, przebudowa na „pogota” w roku 1986. I to ta wersja jest poprawna, dodatkowo potwierdzona na stronie internetowej MPK Kraków oraz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.

Techniczny Ikarus 260 posiada obecnie numer taborowy 856. Przed rokiem 2018 (wówczas zaprezentowano go po restauracji) był on oznaczony jako 049.

Pogotowie autobusowe na bazie Ikarusa 260. Ten pojazd również wkraczał do akcji głównie, gdy trzeba było wymienić koło. 

Fragmenty wnętrza technicznego Ikarusa 260. 

Jako czwarty techniczny zabytek został zaprezentowany Star 266, pełniący funkcję żurawia tramwajowego. Rocznik 1986. Jego zadaniem było wkolejanie tramwajów. Pojazd ten był użytkowany przez zajezdnię Podgórze. Identyczny Star trafił do Nowej Huty, ale obecnie tylko żuraw z Podgórza odpowiada historycznym realiom. Egzemplarz z zajezdni przy ul. Ujastek przeszedł zaawansowaną modernizację.

Star 266 w roli żurawia tramwajowego. Pierwsza 100% ciężarówka w muzealnej kolekcji pojazdów MPK Kraków. Jeżeli czegoś nie przeoczyłem, to w roli zabytku samochód ten wystąpił publicznie po raz pierwszy. 25.06.2023.

Kolumna zabytkowych pojazdów technicznych ustawionych na pętli autobusowej Osiedle Kurdwanów. 25.06.2023.

Na pętlę Osiedle Kurdwanów tego dnia docierały także historyczne autobusy. W ramach Krakowskiej Linii Muzealnej obsługiwały one trasę nr 579 z końcówki Dworzec Główny Zachód. Były to przegubowce, które kursowały w takcie co 30 minut. Ikarus 280, MAN SG242, Jelcz M181MB i Jelcz 021. Co ciekawe, autobusy linii 579 przejeżdżały (bez przystanku) przez teren zajezdni Wola Duchacka, dając pasażerom możliwość zobaczenia, jak taka baza taboru wygląda od wewnątrz.

Oprócz zabytkowych pojazdów technicznych, na pętli Osiedle Kurdwanów można było także oglądać historyczne autobusy, które obsługiwały linię specjalną 579. Tu Ikarus 280 o numerze 34260. Rocznik 1988. 

Na pętli Osiedle Kurdwanów pojawiał się także najnowszy tabor. Tu jako obsługa linii 179 autobus Solaris Urbino 18 electric nr DN033. Rocznik 2021. 

Historyczny tabor techniczny krakowskiego MPK nie jest zbyt często publicznie prezentowany, bo w zasadzie nie ma ku temu okazji. Pogotowie techniczne nie przewiezie pasażerów, nawet na linii muzealnej. Dlatego bardzo dobrym pomysłem są tego typu wystawy. Mam nadzieję, że za jakiś czas zabytkowe „pogoty” znowu wyjadą na ulice Krakowa.

Solaris Urbino 12 electric na testach w Krakowie

 

Już kilka razy pisałem o autobusach, które testował krakowski oddział firmy Mobilis. Tu przykładowy link. Ponieważ udało mi się sfotografować kolejnego testera, wracam do tematu.

Tym razem bohaterem jest produkt z Bolechowa, czyli Solaris Urbino 12 electric. Rocznik 2023. Jego testy w Krakowie firma Mobilis rozpoczęła 9 marca 2023. W ich trakcie autobus kursował między innymi na linii 193 łączącej pętle Aleja Przyjaźni i Prądnik Czerwony przez ul. Obrońców Krzyża, Piasta Kołodzieja i Powstańców. To właśnie na tej trasie udokumentowałem go. Był to przedostatni dzień testowania przez Mobilisa.

Przystanek „Arka” przy ul. Obrońców Krzyża, na który właśnie wjeżdża testowany przez firmę Mobilis Solaris Urbino 12 electric. Autobus obsługuje linię 193 w kierunku pętli Prądnik Czerwony. 25.03.2023.

Ta sama lokalizacja, widok na część tylną testowanego autobusu. Na uwagę zasługuje wyświetlacz, który oprócz numeru linii podaje także nazwę przystanku docelowego. Będzie to element wymagany w taborze przewoźnika, który wygra przetarg na obsługę 27 linii w okresie od 1 sierpnia 2024 (czyli od zakończenia dotychczasowej umowy z Mobilisem) przez 10 kolejnych lat. W tle charakterystyczny kościół Arka Pana, a w dali Solaris Urbino 18 nr DR521 (z MPK Kraków) na linii 139. 25.03.2023.

Co ciekawe, zakończenie testów przez firmę Mobilis nie oznaczało, że autobus ten zniknął z sieci połączeń KMK. Trafił on do MPK Kraków, wyruszając na linie od 29 marca 2023. 

Rozpoczęcie testów przez MPK Kraków było dla Solarisa na tyle ważne, że poinformował o tym w informacji prasowej. Poniżej jej fragmenty.

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Krakowie przetestuje bateryjne Urbino 12 electric w regularnym ruchu pasażerskim. We flocie MPK Kraków dostępnych jest już ponad 70 bateryjnych Solarisów o długościach 8,9, 12 i 18 metrów. Teraz przewoźnik ma możliwość wypróbowania najnowszej wersji modelu – testowy egzemplarz został wyprodukowany w styczniu tego roku. Możliwości operacyjne autobusu będą sprawdzane do 16 kwietnia.

„Mamy przyjemność dostarczać autobusy miejskie dla MPK Kraków właściwie od początków funkcjonowania firmy Solaris, już ponad 20 lat. Teraz przewoźnik może przetestować nowo wyprodukowany Urbino 12 electric, bogato wyposażony w funkcjonalności, które z jednej strony wspierają pracę kierowcy, a jednocześnie – wpływają na komfort jazdy pasażerów. Serdecznie zachęcam mieszkańców Krakowa do korzystania z naszego pojazdu, który będzie wykorzystywany na liniach 169, 124 i 424”, powiedział Krzysztof Musiał, Dyrektor Sprzedaży Regionu Południowo-Wschodniego.

Urbino 12 electric wyposażony jest w baterie Solaris High Energy, o łącznej pojemności ponad 500 kWh. Ładowanie pojazdu może odbywać się zarówno poprzez złącze plug-in, jak i z użyciem pantografu. W autobusie wykorzystano nowoczesne oświetlenie LED oraz wydajną klimatyzację. System akustyczny AVAS imituje dźwięk silnika spalinowego przy niskich prędkościach, informując o nadjeżdżającym pojeździe. Kierowca realizuje swoje zadania przewozowe w wygodnej kabinie typu zamkniętego, z wysokimi szybami. W autobusie zamontowany został również system MobilEye Shield+, który ostrzega prowadzącego, gdy w tzw. „martwych polach” widzenia pojawi się rowerzysta, pieszy lub motocyklista.

Solaris do informacji prasowej na temat krakowskich testów najnowszej wersji Urbino 12 electric dołączył dwa powyższe zdjęcia. Nie jest na nich widoczny egzemplarz, który trafił do Krakowa. To identyczny pojazd, który był prezentowany np. na targach TransExpo 2022 w Kielcach (nr rejestracyjny PZ 1M403, a krakowski tester to PZ 2U402). Fot. Solaris - mat. prasowe.

Dodam jeszcze, że w Mobilisie autobus ten otrzymał czasowy numer taborowy MT806, a w MPK Kraków nr DE698. Nim trafił do stolicy Małopolski, był testowany przez MZK Bielsko-Biała.

Autobusem do zoo w Olomoucu

 W roku 2022 z żoną odwiedziliśmy kilka ogrodów zoologicznych. W Polsce i w Czechach. Wyjazdy te zaowocowały także dokumentacją różnych środków transportu, również zgromadzonych wewnątrz zoo. 

Na początek zapraszam do Czech, do Olomouca. W opcji spolszczonej to Ołomuniec – tu przyznam, że bardzo nie podoba mi się ta wersja. Być może przez to, że po raz pierwszy usłyszałem ją wiele lat po wizycie w Olomoucu, który dla mnie zawsze nazywał się po czesku.  

Jak trafiliśmy do zoo w Olomoucu? Było to następstwo wizyty w położonym blisko polskiej granicy zoo w Ostrawie. Tamtejszy ogród bardzo nam się spodobał, a wiszące na jego terenie reklamy sąsiednich placówek tego typu zrobiły swoje.

Jak się dostać do Olomouca i do tamtejszego zoo? Ogród zoologiczny znajduje się przy ul. Darwinovej w dzielnicy Svatý Kopeček. Bezpośrednio przy wejściu do ogrodu zlokalizowano parking dla pojazdów indywidualnych. Natomiast najbliższy przystanek transportu publicznego jest trochę oddalony. Dokładnie o 600 m, czyli około 8 minut spaceru. Jak na Czechy to rozwiązanie nietypowe, bo zazwyczaj autobusy (bądź inne pojazdy ogólnodostępne) dowożą wprost pod atrakcję turystyczną. W Ołomuńcu nie było to możliwe ze względu na istniejącą infrastrukturę i warunki terenowe. Po prostu wąskie i strome uliczki.

Dojazd do zoo w Olomoucu zapewnia linia nr 11. Swoją pętlę ma ona przy głównym dworcu kolejowym Olomouc hlavní nádraží. Odległość 9 km do przystanku „Svatý Kopeček, ZOO” pokonuje w czasie około 20 minut. Obsługę trasy nr 11 zapewnia miejski przewoźnik Dopravní podnik města Olomouce. W zimowym rozkładzie jazdy z pętli Hlavní nádraží autobusy tej linii odjeżdżają co 10 minut w dzień roboczy (pomiędzy godzinami szczytu częstotliwość obniżona do 15 minut) i co 15 w soboty i święta. Rozkład letni (wakacyjny) jest podobny. Obniżeniu ulega jedynie częstotliwość w szczycie dni roboczych: co 13 minut.

Poszczególne kursy linii 11 mają inne przystanki końcowe: Lošov, Svolinského lub Radíkov. Zawsze jednak jadą przez „Svatý Kopeček, ZOO”. Są też warianty, które tam właśnie kończą trasę. 

Funkcjonująca od 1 kwietnia 2020 taryfa (zona 71 - miasto Olomouc) przewiduje cenę biletu dla osoby dorosłej w wysokości 18 koron (około 3,5 zł). Jest to bilet czasowy obowiązujący w jednej strefie (zonie). W dni robocze jest on ważny przez 40 minut od skasowania, a w dni wolne aż 60 minut od skasowania. To bardzo dobre rozwiązanie, bo na jeden bilet można wrócić z zoo do dworca kolejowego i np. podjechać tramwajem do pięknego centrum miasta.

Plac postojowy pętli autobusowej Hlavní nádraží. Na pierwszym planie Solaris Urbino 12 nr 659. To rocznik 2018. Pojazd ma oznakowanie linii 11 do końcówki Svatý Kopeček, ZOO. Na drugim zdjęciu widoczny także fragment Solarisa Urbino 12 nr 639 z 2013 roku. Jest on oznakowany jako linia 26 do pętli Topolany. Trasa ta obsługiwana jest z częstotliwością około raz na godzinę. 21.07.2022.

Solaris Urbino 12 nr 637 na linii 11 właśnie wysadził pasażerów na przystanku końcowym Hlavní nádraží i teraz odjeżdża w stronę placu postojowego. To rocznik 2012. Obecnie już nie posiada całopojazdowej reklamy - przywrócono mu barwy zakładowe DP Olomouc. 21.07.2022

 

Przystanek „Svatý Kopeček, ZOO” w stronę centrum Olomouca. Właśnie zatrzymał się na nim obsługujący linię 11 Solaris Urbino 12 nr 644. Wyprodukowany w 2014 roku. 21.07.2022.

Przystanek „Svatý Kopeček, ZOO”. Solaris Urbino 12 nr 650 (rocznik 2017) nie kończy tu trasy. Odjeżdża w stronę końcówki Radíkov. Po lewej stronie fragment Solarisa nr 644. 21.07.2022.

Przykładowy letni rozkład jazdy linii 11. Przystanek „Svatý Kopeček, ZOO”, kierunek Hlavní nádraží. 21.07.2022.

Na przystanku „Svatý Kopeček, ZOO” zatrzymują się także autobusy firmy Arriva obsługujące w ramach sieci połączeń IDSOK (Integrovaný dopravní systém Olomouckého kraje) lokalną trasę Hlubočky - Dolany, Pohořany. Kursuje ona niezbyt często, a na terenie miasta Olomouc obsługuje tylko dzielnicę Svatý Kopeček. 21.07.2022.

Awers i rewers biletów na komunikację miejską w Olomoucu. Cena 18 koron. Wersja sprzedawana w stacjonarnych punktach, np. w kioskach.

Przykładowe bilety za 18 koron kupione w automacie. Niestety biletomaty w Olomoucu są stare i przyjmują tylko monety. 

Teren zoo jest dość rozwlekły. Na szybkie ogarnięcie, co jest w ogrodzie i gdzie, pozwala przejazd kolejką o nazwie „safarivláček”. „Vláček” to zdrobnienie od czeskiego słowa „vlak”, czyli pociąg. Tworzy go odpowiednio obudowany ciągnik rolniczy z przyczepami. Przyznam, że bardzo nie lubię tego typu pojazdów, ale w tamtejszym zoo było to bardzo dobre i przydatne rozwiązanie. Szczególnie po dość intensywnym chodzeniu. Ciekawa jest też trasa przejazdu – np. przez wybieg wilka zatokowego sprowadzonego z Kanady (Vlk Hudsonův - wilk z Zatoki Hudsona), gdzie przyczepy są zamykane (pasażerowie jadą w klatkach). Koszt przejazdu kolejką to 50 koron (około 10 zł).

Moim zdaniem największą atrakcją zoo w Ołomuńcu jest dom nietoperzy. Nie są one zamknięte w klatkach – latają nam nad głowami. Niesamowite przeżycie, choć trochę stresujące, gdy nietoperz leci dość blisko.

Pandka ruda (także zwana pandą małą) - przykładowe zwierzę do obejrzenia w zoo z Ołomuńca. 21.07.2022.

W olomouckim zoo mieszkają także np. żyrafy północne. 21.07.2022.

Plan zoo z zaznaczonymi poszczególnymi wybiegami zwierząt oraz trasą „safarivláčku”. 21.07.2022.

Safarivláček - awers i rewers biletu. Podano na nim także informację o przewoźniku. 21.07.2022.

Spacerując po zoo można napić się słynnego czeskiego napoju. To Kofola, która jest produkowana przy polskiej granicy - w Krnovie. 21.07.2022.

Jeżeli decydujemy się na dojazd do Olomouca transportem publicznym, to dotrzemy do niego pociągiem (także bezpośrednio z różnych lokalizacji w Polsce) lub autobusem. Ten pierwszy środek transportu dowiezie nas do stacji Olomouc hlavní nádraží, czyli do pętli linii 11.

W przypadku autobusów zapewne będzie to jadący z Polski pojazd linii RegioJet lub FlixBus. Te pierwsze zatrzymują się obok głównego dworca kolejowego, więc przy pętli linii 11. Natomiast FlixBus korzysta z dworca autobusowego (Autobusové nádraží Olomouc). Jest on położony około kilometra od pętli linii 11. Daje to dodatkowy około 12 minutowy spacer lub pokonanie dwóch przystanków w tramwaju linii nr 4.

Autobusy linii RegioJet w Olomoucu zatrzymują się przy dworcu kolejowym. Dotyczy to linii organizowanych wewnątrz Czech, jak i jadących z zagranicy, w tym z Polski. Na zdjęciu Irizar PB z numerem taborowym 240 (rejestracja 1BC 6240) w trakcie obsługi kursu z Brna do Ostrawy. To 2015 rocznik. 21.07.2022.

 

Inny Irizar PB w barwach linii RegioJet. Numer taborowy 255 (rejestracja 1BI 3255), rocznik 2015. Pojazd zakończył kurs ze Zlina. W tle prezentowany powyżej Solaris nr 637 na linii 11. Przykładowa trasa autobusowa RegioJet z Polski, która ma postój w Olomoucu to Kraków - Wiedeń. 21.07.2022.

My do Olomouca dotarliśmy FlixBusem w relacji Kraków Czyżyny - Wiedeń Erdberg. Kurs obsługiwany przez PKS Bydgoszcz. W tym przypadku był to autobus zastępczy, czyli Mercedes-Benz Travego nr B870. Rocznik 2013, początkowo eksploatowany przez przewoźnika z Niemiec. W Olomoucu FlixBus zatrzymuje się na dworcu autobusowym. Na zdjęciu postój na przystanku początkowym Kraków Czyżyny przed porannym kursem do Wiednia. 21.07.2022.

Dworzec autobusowy w Olomoucu (autobusové nádraží Olomouc), na którym zatrzymują się przejeżdżające przez to miasto FlixBusy. Na pierwszym planie SOR C12 (rejestracja 9T3 1192) z firmy Arriva. To rocznik 2014. 21.07.2022.

Krótki odcinek pomiędzy dworcami autobusowym i kolejowym można pokonać tramwajem. Tu przykładowy Pragoimex EVO1 nr 215 z 2018 roku na linii zastępczej w związku z pracami torowymi. Wagon przejeżdża przez wiadukt nad torami kolejowymi i zmierza w stronę dworca autobusowego. 21.07.2022.

Do zoo w Olomoucu zaproszę Was ponownie za kilka miesięcy. Bohaterem materiału będzie wówczas ciekawy okaz na jednym z wybiegów. Mowa oczywiście o środku transportu.