Nowe filmy – sierpień 2018

Jak co miesiąc zapraszam na filmową stronę Bloga Transportowego, czyli na kanał YouTube o nazwie Lukaszwo – Transport Movies. Jego popularność nadal wzrasta. Ilość subskrypcji przekroczyła już wartość 1700. Dziękuję.

Blog Transportowy na YouTube, kanał Lukaszwo - Transport Movies. Najnowsze filmy i zapis, że ilość subskrybcji przekroczyła już 1700.

Tak, jak w lipcu, w sierpniu 2018 opublikowałem tylko dwa nowe filmy. Tramwajowy i kolejowy. Ten pierwszy już pojawił się w Blogu Transportowym. To materiał nagrany w Dreźnie, przedstawiający historyczny skład Gotha T59E + B57 przejeżdżający przez przystanek „Pirnaischer Platz” na Wilsdruffer Straße. 2 czerwca 2018.

Natomiast film kolejowy to materiał krajowy. Stacja Kędzierzyn-Koźle Zachodnie. Nagrałem tam autobus szynowy SA134-012. PESA ta obsługuje pociąg regio nr 64628 relacji Nysa (10:07) - Kędzierzyn-Koźle (11:43). Zimowy dzień, 11 lutego 2018. Dodatkowym bohaterem nagrania został spóźniony pasażer.

Pozostając w tematyce kolejowej zapraszam do obejrzenia nowości sprzed 10 lat. Bohaterem  nagrania jest lokomotywa ET21-386, rocznik 1966. Elektrowóz luzem przejeżdża przez stację Kraków Nowa Huta. Niestety film został nagrany w bardzo amatorski sposób, ale z racji historyczności warto go obejrzeć. 5 lipca 2008.

W nowych filmach uważny widz dostrzeże minimalną zmianę czołówki. Pojawiła się w niej Castrosua CS-40 City z MPK Kraków.

Blog Transportowy na YouTube – ponad 1500 subskrybentów

Co jakiś czas zamieszczam wpisy poświęcone filmowej wersji Bloga Transportowego, czyli kanałowi YouTube o nazwie Lukaszwo – Transport Movies. Doskonałą okazją powrócenia do tego tematu jest kolejny rekord ilości subskrybentów.

Ilość osób subskrybujących kanał Lukaszwo – Transport Movies przekroczyła już wartość 1500. Bardzo mnie to cieszy i oczywiście motywuje do dodawania kolejnych materiałów filmowych.

Już ponad 1500 subskrybentów. Screen strony prezentującej najnowsze filmy na kanale Lukaszwo - Transport Movies.

W marcu 2018 na kanale Lukaszwo – Transport Movies opublikowałem sześć filmów. Po dwa w tematyce kolejowej i autobusowej i po jednym o trolejbusach i tramwajach. 

Pamiątką z pobytu na Sycylii jest poniższe nagranie wykonane na stacji Cefalu 7 września 2016. Jego bohater to kultowy elektrowóz nazywany przez Włochów ksywką „caimano”, czyli po polsku „kajman”. To lokomotywa oznaczona jako E656 454, prowadząca nocny pociąg relacji Roma Termini - Palermo Centrale. Jego wagony na Sycylię przypłynęły promem kolejowym. 

W czerwcu 2017 w hiszpańskiej miejscowości Fuengirola nagrałem ciekawego przegubowca. To Sunsundegui Astral, który jako linia M-220 odjeżdża do kurortu Marbella. 

Tramwaje na náměstí Svobody (czyli na rynku) w Brnie są bohaterami poniższego filmu. To kolejna część prezentująca szynowy transport publiczny w tym mieście.

Pozostając w Czechach zapraszam do Ostrawy, na spotkanie z tamtejszymi trolejbusami. Dokładnie ze  Škodami 14Tr, 15Tr i 27Tr Solaris. 9.09.2017.

Piękny parowóz 424 247 węgierskich kolei MÁV z historycznym składem opuszcza stację Budapest Nyugati. Nagrała go moja żona w dniu 3 maja 2015.

Najnowsze nagranie. Autobus Castrosua Magnus obsługujący linię nr 35 w hiszpańskiej Maladze. Nagranie powstało na licznie odwiedzanej przez turystów pętli Gibralfaro w dniu 11 czerwca 2017.

Powyższe filmy zmontowałem jeszcze przed przeprowadzką Bloga Transportowego pod nowy adres www.blogtransportowy1.blogspot.com. Dlatego zobaczycie na nich informacje o starej lokalizacji, czyli na platformie Blox. To jednak już ostatnie nagrania z tamtego okresu. Kolejne będą wyróżniały się nową czołówką. Na początek zaprezentuję turecki spalinowy zespół trakcyjny na stacji Izmir.

Autobusami po Costa del Sol

Niedawno pisałem o kolei łączącej hiszpańską Malagę z nadmorskimi kurortami Costa del Sol (link). Teraz zapraszam do lektury materiału o tamtejszej podmiejskiej komunikacji autobusowej. Jest ona zarządzana przez Regionalne Konsorcjum Transportu Metropolitalnego Obszaru Malaga (Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga), które wraz z konsorcjami z innych dużych miast tworzy sieć autobusową w całej Andaluzji. Jeżdżą po niej autobusy prywatnych przewoźników, których cechą charakterystyczną jest ujednolicone malowanie i wyraźna informacja (napis), że to Transportes Públicos de Andalucía (Transport Publiczny Andaluzji). Łącznie w Andaluzji funkcjonuje dziewięć takich konsorcjów z siedzibami w miejscowościach: Almería, Bahía de Cadíz, Campo de Gibraltar, Córdoba (Kordoba), Granada, Huelva, Jaén, Málaga i Sevilla.

Wszystkie zarządzane przez Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga linie autobusowe mają oznaczenia cyfrowe poprzedzone literą „M”, np. M-110 w relacji Málaga - Benalmádena Costa. Tras jest kilkadziesiąt, krótszych i dłuższych, o bardzo zróżnicowanej częstotliwości kursowania (np. dwa razy na dzień dla linii nr M-520 w relacji Mijas Pueblo - Cala de Mijas i co 15 minut dla M-110). Najwięcej linii obsługuje Grupa Avanza, a dokładniej należąca do niej firma Portillo, która kursuje także na trasach łączących rejon Malagi z innymi częściami Andaluzji (są one włączone w system numeracji M-xxx).

Podstawowa linia autobusowa Obszaru Malaga to wspomniana powyżej M-110 z Benalmadeny do Malagi przez Torremolinos. Jej trasa na długim odcinku przebiega bezpośrednio przy linii brzegowej, pośród licznych hoteli. W związku z tym jest bardzo popularna. Obsługuje ją głównie tabor klasy mega, czyli przegubowce i pojazdy 15-metrowe.

Tak malowane są autobusy komunikacji podmiejskiej na terenie całej Andaluzji. Oprócz obowiązkowego układu kolorów, znajdują się na nich napisy Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga w części przedniej oraz Transportes Públicos de Andalucía w części tylnej. Ten pojazd należy do Grupy Avanza. To Sunsundegui Astral w wersji trójosiowej, 15-metrowej. Nr taborowy 5767. Pojazd najprawdopodobniej obsługuje linię M-110. Benalmadena, przystanek w rejonie portu jachtowego. 12.06.2017.

Linia M-110 jest alternatywą dla kolejowej trasy C1, z którą pokrywa się w kilku miejscach, szczególnie na odcinku w rejonie Malagi. Cena za przejazd jest korzystniejsza, bo bilet (Benalmadena – Malaga) kosztuje tylko 1,65 euro (na kolejkę 2,70 euro). Z turystycznego punktu widzenia linia autobusowa jest ciekawsza – więcej zobaczymy (pociąg głównie jedzie pod ziemią). Jednak przejazd nią trwa znacznie dłużej. Do podmiejskiego dworca autobusowego Málaga Muelle Heredia (obok dworca morskiego i w pobliżu starego miasta) jedzie się godzinę (kolejką z Benalmadeny do centrum Malagi tylko 30 minut), niekiedy dłużej. Linia M-110 po prostu strasznie się wlecze. Przystanków jest bardzo dużo i na większości z nich autobus stoi nawet po kilka minut. Powód to wsiadanie przednimi drzwiami i sprzedaż biletów przez kierowcę. Pasażerowie posiadający bilety miesięczne także muszą mieć bilet papierowy, co również spowalnia proces wsiadania. Aby go otrzymać przykładają kartę do czytnika, który drukuje potwierdzenie.

Kierowcy nie sprzedają biletów jedynie na dużych pętlach – dworcach. Tak jest np. na dworcu Málaga Muelle Heredia, gdzie znajduje się kasa. Tam prowadzący (lub prowadzące) przed wpuszczeniem na pokład autobusu stają się konduktorami i sprawdzają, czy na pewno zapłaciliśmy za przejazd.

Dworzec autobusowy Málaga Muelle Heredia. Przegubowa Castrosua Magnus.E #5829 właśnie zakończyła kurs linii M-110 z Benalmadeny. Po krótkiej przerwie wyruszy w drogę powrotną. 11.06.2017.

W takie kasy fiskalne wyposażone są autobusy obsługujące komunikację lokalną w Andaluzji. Drukuje ona bilety wybrane na panelu przez kierowcę lub po przyłożeniu karty elektronicznej przez pasażera. Przykładowe urządzenie na pokładzie autobusu Tata Hispano Intea, który oczekuje jako linia M-110 na odjazd z dworca Muelle Heredia w Maladze. 11.06.2017.

Tak wygląda bilet autobusowy wydrukowany w identycznej, jak prezentowana powyżej kasie fiskalnej. Początkowo zapis był dobrej jakości, ale niestety nim utrwaliłem go fotograficznie, wysokie temperatury Hiszpanii zrobiły swoje. Na bilecie znajdziemy między innymi informację o organizatorze lokalnej komunikacji (Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga), datę i godzinę wydruku (11.06.2017 o 10:20), numerze autobusu (#5829, Castrosua Magnus.E) i linii (M-110), a także o strefie taryfowej, cenie (1,65 euro) oraz o przystankach granicznych (należy wysiąść na lub pomiędzy przystankami Puerto Marina i Málaga Muelle Heredia - końcowy). Niestety brak podanych kilometrów.

Bilet autobusowy kupiony w kasie. Relacja z miejscowości Fuengirola do Banalmadeny (nie ma jej nadrukowanej), linia 120, cena 1,65 euro. Kupiony 17.06.2017 o 12:38, czyli na 7 minut przed odjazdem najbliższego autobusu (12:45). Przedarcie wykonał sprawdzający bilety kierowca. Na górze nazwa przewoźnika: Portillo.

Drugą ważną linią jest po części pokrywająca się z M-110 trasa M-120 w relacji Torremolinos – Fuengirola. Łączy ona dwa duże ośrodki turystyczne, ale kursuje z mniejszą częstotliwością. Podstawowy takt to 30 minut, a jej obsługa to również tabor mega.

Osoby chcące podróżować publicznym autobusem z Fuengiroli dalej, mogą się przesiąść do linii M-220 kursującej w relacji Fuengirola – Marbella. Częstotliwość także co 30 minut.

Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga zapewnia również komunikację miejską w mniejszych miejscowościach. Przykładowo linia M-126 łącząca Torremolinos z Benalmadeną w tej drugiej miejscowości objeżdża boczne osiedla.

Rozkład jazdy linii M-110. Tabliczka przystankowa zawieszona na przystanku „Antonio Machado”.

Rozkład jazdy kursującej z mniejszą częstotliwością linii M-120. Tabliczka przystankowa. Podane godziny nie dotyczą danego przystanku, lecz początkowych. Tak samo w przypadku powyższego rozkładu linii M-110. Pasażer musi sam obliczyć, o której godzinie przyjedzie jego pojazd.

15-metrowa wersja autobusu Tata Hispano Intea #5780 na przystanku „Antonio Machado” w Benalmadenie. Końcowy odcinek trasy M-110. Z przodu widoczna nazwa przewoźnika - Portillo, a pod nią informacja, że firma ta należy do Grupy Avanza. 11.06.2017.

Diabelski młyn w Maladze. Element charakterystyczny ułatwiający znajdowanie poszukiwanej lokalizacji. Tuż przy nim znajduje się podmiejski dworzec autobusowy Málaga Muelle Heredia oraz terminal promowy. 16.06.2017.

Tabor kursujący na podmiejskich liniach autobusowych Obszaru Malaga jest bardzo ciekawy, a dla przybysza z Europy Środkowej wyjątkowo egzotyczny. Dokładniej omówię go w dalszej części materiału. Tu link.

Nowe autobusy Castrosua dla Madrytu

Na początku marca 2017 Scania poinformowała, że dostarczy do Madrytu 160 miejskich autobusów zasilanych CNG. Jest to opcja do zamówionych w 2016 roku 46 takich pojazdów. Trafią one do tamtejszego przewoźnika: EMT.

Wnikając w szczegóły zamówienia, Scania dostarczy podwozia (wraz z układem napędowym), które zabuduje hiszpańska firma Castrosua. Będą to modele New City. W 2017 roku zostanie dostarczonych 80 egzemplarzy, a kolejne 80 w roku 2018.

Castrosua New City na podwoziu Scania z EMT Madryt. Autobus #4308 na linii 35 do Plaza Mayor. To jeden z 46 egzemplarzy zamówionych w 2016 roku. W najbliższych dwóch latach będzie ich o 160 sztuk więcej. Listopad 2016.

Castrosua New City #4326 pozuje przy budynku EMT. Listopad 2016.

Zakup autobusów CNG jest związany z wdrażanym przez miasto Madryt procesem redukcji emisji dwutlenku węgla do atmosfery, czego następstwem będzie zakaz wjazdu do centrum pojazdów z silnikiem Diesla. Ma on obowiązywać od 2025 roku. Jest to wspólna inicjatywa władz czterech miast. Pozostałe to Paryż, Meksyk i Ateny. Obecnie połowa taboru EMT Madryt, czyli ponad 1500 autobusów to pojazdy gazowe.

Castrosua na linii

W jednym z majowych wpisów działu Tramwaje pisałem o budowie torowiska łączącego krakowskie ulice Wielicką i Lipską. Tu link. Wówczas powstający odcinek był podłączany do torów w ul. Wielickiej. Od 14 lipca 2014 takie same prace są wykonywane na drugim końcu, czyli przy ul. Lipskiej. Tu jednak zrezygnowano z wprowadzania jednotoru. Kursującą do pętli Mały Płaszów linię tramwajową nr 20 skrócono do przystanku „Gromadzka” (zmiana kierunku jazdy przy wykorzystaniu zwrotnicy nakładkowej). Na pozbawionym transportu szynowego krótkim odcinku (tylko odległość trzech przystanków) wprowadzono zastępczą komunikację autobusową, czyli czasową linię 720 w relacji Mały Płaszów – Kuklińskiego. Jednoprzystankowy odcinek Gromadzka – Kuklińskiego linie 20 i 720 pokonują wspólnie, co jest związane z układem infrastruktury drogowej – autobus nie może wcześniej zawrócić.

Czasowa linia 720 jest obsługiwana taborem przegubowym z pobliskiej zajezdni Płaszów. Są to wyłącznie pojazdy hiszpańskiej marki Castrosua CS-40 City. MPK Kraków posiada sześć takich autobusów, które oznaczono w przedziale PE175 – PE180. Do przewoźnika trafiły w latach 2006 – 2007, jako kilkuletnie używki. Użytkowano je wcześniej na liniach dojazdowych do Madrytu. Ich trasa przebiegała głównie po drogach szybkiego ruchu, na których eksploatacja typowo miejskiego taboru okazała się nieopłacalna. Dlatego zostały sprzedane do Scania Spain, a następnie przez firmę Scania Polska trafiły do krakowskiego przewoźnika, stając się jednocześnie pierwszymi w miejskiej sieci komunikacyjnej autobusami z klimatyzacją. Początkowo wszystkie Castrosuy jeździły w oryginalnym, zielonym malowaniu.

Krakowska linia 720 jest więc trasą wyjątkową, przy okazji bardzo wakacyjną. Wyjątkową, bo obsługiwaną przez bardzo charakterystyczny tabor, a wakacyjną ze względu na kraj produkcji pojazdów, czyli Hiszpanię. W dzień roboczy linia 720 kursuje co 10 minut, a w pozostałe co 20.

 Castrosua CS-40 City #PE178 na autobusowo-tramwajowej pętli Mały Płaszów. Przystanek końcowo-początkowy.  

Castrosua #PE180 kończy kolejny kurs. Ulica Lipska, tuż przed pętlą Mały Płaszów.

Castrosua #PE177 na ul. Kuklińskiego, przed przystankiem „Gromadzka”.

 Wnętrze Castrosuy #PE177. Końcowy odcinek przed pętlą Mały Płaszów. Większość pasażerów wysiadła na wcześniejszym przystanku.

 

Castrosua #PE175 (czyli o najniższym numerze taborowym) rozpoczyna kolejny kurs w stronę końcówki Kuklińskiego. Rozkładowy czas przejazdu to około 6 minut. W rzeczywistości może być on trochę dłuższy, bo korkuje się rejon skrzyżowania z ul. Nowohucką.

Od każdej reguły są wyjątki. Na linii 720 możemy zobaczyć także jedną z trzech ostatnich Scanii CN113ALB lub OmniCity Artic.

AKK Katerini (2)

Czym jest AKK Katerini? Skrót można przetłumaczyć na Komunikacja Autobusowa Katerini. Nie jest to jednak zwykły przewoźnik, tylko spółdzielnia komunikacyjna skupiająca prywatnych właścicieli autobusów. Z logo AKK Katerini jeździ obecnie 29 autobusów, w tym 13 pojazdów należących do spółdzielni, a 16 prywatnych. Na tabor składa się jeden przegubowiec, 21 autobusów klasy maxi, 3 midi i 4 mini. Tych ostatnich nie widziałem i chyba jest to jakaś nowość, bo w sierpniu 2011 (czyli, gdy ostatni raz sprawdzałem informacje o posiadanym taborze) najmniejszy tabor był klasy midi. AKK podaje, że te 8-metrowe pojazdy obsługują linię nr 4 – takiej też nie widziałem.

Autobusy AKK Katerini są głównie biało-niebieskie. Układ kolorów jest jednak dość różny, stąd wniosek, że nie przyjęto ujednoliconego schematu malowania. Ponieważ są to pojazdy używane, kupowane od różnych przewoźników, pojawiają się także inne kolory. Część taboru posiada reklamy całopojazdowe, niestety wiele z nich wygląda tragicznie – treść jest nieczytelna: wypłowiała, zmyta. Numery taborowe (zakres jedno i dwucyfrowy) znajdują się tylko na niektórych pojazdach. Oznaczenie danego wozu bez problemu ustalimy kasując bilet – numer zawsze jest nadrukowywany. Inny sposób identyfikacji to tablica rejestracyjna. Często numery taborowe pokrywają się z dwiema ostatnimi cyframi rejestracji. Nie dotyczy to jednak wszystkich autobusów, ale w wielu przypadkach tak jest. W Polsce też stosuje się takie rozwiązania, np. w MZK Wejherowo. Przykładowo Neoplan N4016 nr 402 ma rejestrację: GWE 21402, a Solaris Urbino 12 nr 823 posiada tablicę: GWE 11823.

Neoplan N4016 o numerze taborowym 12. Jego oznaczenie widnieje także na końcu tablicy rejestracyjnej.

Wszystkie autobusy AKK Katerini, które widziałem (a natrafiłem na ponad 50% taboru) miały klimatyzację. Urządzenia te były montowane na miejscu – w Grecji. Pomysł cudowny, bo w trakcie sierpniowych upałów byłoby ciężko. Zdarzało mi się podróżować z AKK Katerini wcześnie rano i późnym wieczorem i zawsze klimatyzacja działała. Zakładam więc, że wszystkie autobusy tej spółdzielni mają klimatyzatory.

Niestety nie widziałem jedynego przegubowca. Do Paralii nie jeździł. Możliwe, że kursuje tylko w dni nauki szkolnej. Może tylko na zamkniętych przewozach. Przypuszczam, że jest to Mercedes, prawdopodobnie typu O405G lub O405GN. Wniosek ten stąd, że w taborze AKK dominowały Mercedesy. Wszystkie dwudrzwiowe, reprezentowane przez starsze typu O405 oraz nowsze O405N i O405N2. Co ciekawe, kilka stron internetowych podaje, że jeden z Mercedesów O405N pochodzi z Polski. To kupiony w 2005 r. pojazd z 1994 r., eksploatowany przez MPK Łódź z numerem 1456, apotem jeżdżący przez trzy lata w firmie Kris-Tour z Łodzi. Niestety żadna z tych stron nie określiła, który to pojazd w taborze AKK. Mi też nie udało się tego ustalić, zresztą kiedy byłem w Grecji nie wiedziałem jeszcze o tamtejszym „polskim przypadku”.

Mercedes O405 #14 obsługując linię nr 1 wjeżdża do centrum Paralii. To jeden z wariantów „jedynki” - większość kursów jest realizowanych równoległą główną drogą prowadzącą z Katerini.

Mercedes O405 #7 na linii 2 do Olimpic Beach wjeżdża w wąską i jednokierunkową ul. Agiou Nikolaou. Obok pojazdu zakaz wjazdu, który wieczorem ustawiany jest na środku drogi, stającej się wówczas deptakiem.

I jeszcze raz Mercedes O405 #14, lecz w nocnej scenerii - główny przystanek w centrum Paralii.

W Paralii kierowcom autobusów nie żyje się łatwo - skręt 90 stopni, wąsko i oczywiście wszechobecne osobówki. Tu Mercedes O405 o nieustalonym numerze, który jako linia nr 2 lub 3 (na wyświetlaczu pusto) wjeżdża w ul. Agiou Nikolaou.

Mercedes O405N #3 na linii nr 3 z dość sporą prędkością przemierza centrum Paralii. Kierowca robił wrażenie niezadowolonego z mojego fotografowania.

Mercedes O405 #8 na linii 2 przejeżdża wąską ul. Agiou Nikolaou. W doniczkach po obu stronach rosną oliwki, co dodaje uroku temu miejscu. W tle słabo widoczny zarys góry Olimp. Widok na część przednią pojazdu prezentuje poniższy film. Tytułowy autobus obsługując linię nr 1 zmierza do głównego przystanku w centrum Paralii:

Wśród Mercedesów jest także mały O402, czyli jeden z trzech autobusów zakwalifikowanych do taboru midi (pozostałe dwa to MAN-y). Nr taborowy 20, który regularnie jeździł na linii 10.

Następna niemiecka marka w taborze AKK Katerini to Neoplan. Osobiście widziałem tylko jednego przedstawiciela modelu N4016 o numerze 12, ale internetowe źródła wspominają także o pojeździe nr 10. Numer 12 pokazałem już powyżej. Teraz jeszcze jedno ujęcie - główny przystanek w centrum Paralii. W tle molo i morze.

Klasę maxi reprezentuje także Setra S215 SL nr 9. Innych przedstawicieli tej marki nie widziałem.

Najprawdopodobniej jedyna w taborze AKK Katerini Setra - model S215 SL. Tu w trakcie obsługi linii nr 2, na końcowym odcinku ul. Agiou Nikolaou.

Najbardziej znanym autobusem AKK Katerini jest DAF, a w zasadzie Castrosua SB220. Pojazd ten wystąpił w reklamie AKK Katerini, która była emitowana przez lokalną telewizję z Katerini. Około minutowy spot zachęcał do podróżowania na plażę autobusami spółdzielni. Jego cel to chyba tylko zniechęcenie do korzystania z własnych samochodów, bo w relacji Katerini – Paralia nie ma żadnej konkurencji. Jedynie taksówki. Reklamę widziałem już pierwszego dnia pobytu w Paralii, a na żywo Castrosuę zobaczyłem dopiero pod koniec urlopu. Co ciekawe, nawet mogłem nią jechać, ale nie zauważyłem słupka przystankowego. To efekt pierwszego spotkania z tym dwudrzwiowym autobusem. Przystanek przy dworcu kolejowym w Katerini, przed wiaduktem jaki tworzy linia kolejowa do Thessalonik i Aten.

Drugie spotkanie, owocujące ładniejszymi i dokładniejszymi zdjęciami tego oznaczonego jako nr 5 pojazdu nastąpiło w dniu powrotu do Polski. W dodatku w trakcie obiadu w jednej z położonych w rejonie głównego przystanku restauracji. Była to więc szybka akcja, ale udało się. „Gwiazda telewizyjna” upolowana.

Jak już wspomniałem, tabor AKK to również dwa małe MAN-y. Nowszy i starszy, oba typu NM152. Według fotogalerii TWB ten pierwszy to nr 21, czyli jak na rejestracji, bo oznaczeń na wozie nie widziałem. Idąc tym kluczem, drugi mały MAN to nr 26, bo jego rejestracja kończy się właśnie tym numerem.

MAN NM152 nr 21 przeciska się pomiędzy osobówkami w centrum Katerini. Grecy uwielbiają parkować swoje pojazdy w różnych dziwnych miejscach, czego dowodem jest czarny samochód obok autobusu.

Drugi, starszy MAN NM152, prawdopodobnie nr 26. Pojazd odjeżdża z głównego przystanku w Paralii, obsługując linię 10.

Na tym kończę opis urlopowego przewoźnika, czyli AKK Katerini. W blogu będą jeszcze wpisy o komunikacji miejskiej w Atenach i Thessalonikach.