Maluch cały w monetach

Fiatów 126p, czyli potocznie „maluchów” jest już na polskich drogach coraz mniej. Czasami  zdarza się, że pełnią one funkcje reklamowe. Stoją odstawione na parkingach i odpowiednio obwieszone lub  obklejone zapraszają np. do jakiegoś sklepu. Bohater tego wpisu to także „reklamowóz”. Jednak znacznie różniący się od innych.

Pojazd jest na stałe zaparkowany przy ul. Św. Wawrzyńca w Krakowie. Tablice rejestracyjne informują, że przyjechał z Katowic. Nic jednak nie wskazuje na to, aby w najbliższym czasie miał powrócić na Górny Śląsk. Na jego dachu umieszczono wielkie tablice zapraszające do otwartego w maju 2015 klubu Old Timers Garage.

Te sporych rozmiarów reklamy nie są powodem, dla którego „maluch” znalazł się w Blogu Transportowym. Początkowo myślałem, że jest on pomalowany jakąś dziwną farbą. Dopiero po podejściu bliżej okazało się, że to monety o nominale 1 grosza. Jak głosiła kartka za szybą było to około 58400 monet. Pracochłonnie przyklejone jedna obok drugiej na całej karoserii. Powstało coś doprawdy niezwykłego. Niestety niektóre monety były już poodrywane, bo nie wydaje mi się, aby same odpadły.

Tak wygląda to „groszowe cudo”:

Powyższe zdjęcia wykonałem 4 i 12 lipca 2015.

Alanya – komunikacja miejska (3), Tezeller

Kontynuując opowieść o komunikacji miejskiej w tureckim mieście-kurorcie Alanya, przechodzę do tematu taboru. Autobusów Alanya Belediyesi Şehir Otobüsü posiada kilkadziesiąt, wszystkie wyprodukowane w Turcji. Pomalowane na biało, klimatyzowane i oznaczone numerami taborowymi (jedno i dwucyfrowymi). W wielu pojazdach działa system głosowej zapowiedzi przystanków, są też wewnętrzne wyświetlacze, które oprócz prezentacji reklam podają następne przystanki, a czasami wyświetlają mapę z aktualnym położeniem autobusu. Blisko 100% taboru to pojazdu klasy midi (czyli o długości 7 – 10 metrów), wśród których wyróżniają się dwa „rodzynki” klasy maxi. To 12-metrowe, niskopodłogowe pojazdy marki Tezeller. Otrzymały one numery taborowe 18 i 65. Dokładnie to Tezeller LF1200. Przyznam, że byłem doprawdy w wielkim szoku, gdy po raz pierwszy zobaczyłem jeden z tych autobusów. Wcześniej nie wiedziałem o istnieniu takiej marki. Tezellery wyróżniają się dość oryginalnymi kształtami, które z perspektywy czasu trochę kojarzą mi się z nowym Solarisem Urbino (np. nadkola). Natomiast wnętrze, a dokładniej jego dość spora część dla pasażerów stojących przypomina mi kultowego już i historycznego Jelcza PR-110M. Na tureckich stronach podających jakieś informacje o marce Tezeller znajdziemy np. zapisy o tym, że pojazdy te są sprzedawane do... Polski. Bujną miał ktoś fantazję, a reszta pewnie kopiowała. W zależności od aranżacji wnętrza, Tezeller LF1200 może mieć od 27 do 31 miejsc siedzących i 74 – 80 stojących. Silnik MAN, skrzynia biegów ZF. Autobusy te są wyznaczone wyłącznie do obsługi linii 101.

 Tezeller LF1200 #65 w trakcie wjazdu i postoju na jednym z przystanków przy bulwarze Ataturka. Przystanek ma wydzieloną zatokę, przy której stoi wiata. Nie da się nie zauważyć, że to miejsce przeznaczone dla transportu publicznego. Mimo tego zatokę pomalowano pomarańczową farbą i napisano otobüs, czyli autobus. Kierowcom osobówek nie przeszkadza to jednak w parkowaniu. Niekiedy centralnie na środku przystanku. Pomarańczowy kolor działa natomiast odstraszająco na prowadzących autobusy - robią wszystko, aby nie najechać na tak pięknie ozdobioną nawierzchnię. 24.08.2013.

Tak Tezeller prezentuje się od tyłu. To także #65. Przystanek na bulwarze Ataturka w stronę otogaru. 24.08.2013.

Drugi Tezeller z Alanyi, czyli #18. Pętla Alantur. Po prawej inny pojazd linii 101, Isuzu Citibus #53, a po lewej fragment Otoyola prywatnego przewoźnika. 25.08.2013.

Ponownie Tezeller #65, tym razem na pętli Alantur. Obok autobusu logotyp OMV Petrol Ofisi A.Ş., czyli właściciela około 2200 stacji paliw w Turcji. Alantur to ciche, spokojne miejsce. Nie ma tam hoteli (przynajmniej w okolicy pętli), jedynie domy lub apartamentowce (także zagranicznych właścicieli), a na plaży pusto. W pobliżu jest też spora plantacja bananów. 25.08.2013.

Autobus #65 i zbliżenie na charakterystyczną ścianę tylną. W tle pierwszego zdjęcia budowa dość sporego budynku, przypuszczalnie hotelu. Alanya dość szybko rozbudowuje się i cicha, spokojna okolica pętli Alantur niedługo zmieni się. Wracając do Tezellera, z napisów dowiemy się, że posiada on skrzynię biegów ZF Ecomat, a napędza go spełniający normę Euro-5 silnik firmy MAN. Na samym dole, w linii świateł element obowiązkowy w każdym tureckim pojeździe, czyli „oko proroka”. Te symbole są także naklejone z przodu i jak przypuszczam ozdobiły autobus już w fabryce.

Tezeller LF1200 - wnętrze. To autobus #65. Na uwagę zasługuje bardzo duża ilość miejsc stojących. 

Tezeller #65 jako linia 101 w stronę pętli Yatlimani. Bulwar Ataturka. Tu kończą się dwie jezdnie tej reprezentacyjnej ulicy (dalej tylko jedna, jednokierunkowa). Autobus za chwilę dojedzie do otogaru (międzymiastowy dworzec autobusowy), za którym skończy trasę (przy głównej drodze D400). Niestety liczne osobówki nie pozwoliły mi na utrwalenie wyłącznie Tezellera. 24.08.2013.

Tezeller #18 na początkowym odcinku trasy. Kierunek Alantur. To zdjęcie zrobiłem z jadącego autobusu. Dlatego budynki w tle są takie krzywe. Niestety prostowanie nie wchodzi w grę, bo pojazd nie zmieści się w kadrze. Wyświetlacze Tezellerów bardzo szybko odświeżają się, więc ciężko jest utrwalić ich treść. Tu widać fragmenty napisu „Kleopatra”, czyli nazwę plaży zlokalizowanej na trasie przejazdu. Za autobusem reklama bardzo popularnego w Turcji piwa Efes. Zielona roślinność przy przystanku to fikusy. 28.08.2013.

Bohaterem następnego odcinka autobusowej relacji z Alanii będzie Isuzu Citibus. Link.

Link do wcześniejszego wpisu o komunikacji miejskiej w Alanii. 

Koleje Małopolskie

14 grudnia 2014 zaczął obowiązywać nowy kolejowy rozkład jazdy. Zasłynął on przede wszystkim inauguracją ogólnodostępnych kursów pociągów Pendolino. Dla mieszkańców Krakowa i okolicy dzień ten był ważny także z innego powodu. Wówczas działalność przewozową rozpoczął nowy przewoźnik. To Koleje Małopolskie. Zgodnie z założeniami spółka ta miała stopniowo przejmować od Przewozów Regionalnych obsługę kolejowych połączeń na terenie województwa małopolskiego. Jako pierwsza została przekazana trasa Kraków Główny – Wieliczka Rynek-Kopalnia.

Pociąg osobowy Kolei Małopolskich na stacji Wieliczka Rynek-Kopalnia. EN64-003 oczekuje na odjazd do Krakowa Głównego. 20.12.2014.

Koleje Małopolskie wprowadziły 30 minutowy takt odjazdów. Taka częstotliwość obowiązuje w dni robocze oraz w soboty, tu jednak tylko do godziny 14, później oraz w niedziele i święta odjazdy co godzinę. Taki rozkład jazdy jest bardzo korzystny dla pasażerów. Wcześniej, czyli do 13 grudnia 2014 do Wieliczki pociągi docierały o wiele rzadziej, np. raz na godzinę lub w jeszcze większym odstępie czasu. Rozkładowo pokonanie całej trasy zajmuje 21 minut.

Zdjęcia rozkładu jazdy Kolei Małopolskich. Takie bezpłatne broszurki pasażerowie otrzymywali  w początkowym okresie funkcjonowania nowego przewoźnika.

Nowy przewoźnik wprowadził dość atrakcyjną ofertę biletową. Dostępne są bilety czasowe ważne przez 2 godziny (za 3 zł) i 6 godzin (za 5,60 zł). To rozwiązanie bardzo dobre chociażby dla turystów, którzy przy tej drugiej opcji zdążą np. zwiedzić kopalnię soli i na ten sam bilet wrócić. Przykładowo jednorazowy bilet autobusowy z Krakowa do Wieliczki kosztuje 4 zł (bilet normalny), a 5 zł za opcję ważną przez godzinę od skasowania. Oczywiście od podanych cen obowiązują ulgi ustawowe. Są także bilety miesięczne.

Na szczególną uwagę zasługuje bilet wspólny 70-minutowy. W cenie 5,40 zł za normalny lub 2,70 zł za ulgowy można przez godzinę i 10 minut podróżować pociągami Kolei Małopolskich oraz wszystkimi środkami Komunikacji Miejskiej w Krakowie, także na liniach aglomeracyjnych.

Przykładowy bilet na pociąg Kolei Małopolskich. Zakupiony w automacie firmy Avista. Ważny na całej trasie przez 2 godziny. Odbyłem na nim podróż do i z Wieliczki.

Koleje Małopolskie eksploatują wyłącznie nowy tabor. Zatem z linii do Wieliczki bezpowrotnie zniknęły wiekowe już jednostki EN57 i EN71, zastąpione teraz przez pojazdy serii EN64 i EN99. To produkty bydgoskiej firmy PESA, oferowane pod nazwą Acatus Plus. Trójczłonowe EN64 i dwuczłonowe EN99 (te ostatnie czasowo zostały udostępnione Przewozom Regionalnym – zbyt mała pojemność na trasę do Wieliczki).

Z linii do Wieliczki Rynku-Kopalnii zniknęły już całkowicie stare pojazdy. Przed przejęciem tej trasy przez Koleje Małopolskie ezt serii EN57 i EN71 obsługiwały ją regularnie, także w wydłużonych relacjach do Oświęcimia, gdzie wykonałem powyższe zdjęcia. Na górnym EN71-002 po zakończonym kursie z Wieliczki zjeżdża na miejscowe tory odstawcze (31.05.2014). Na dolnym EN71-024 przed odjazdem jako regio Oświęcim - Wieliczka Rynek-Kopalnia (28.12.2013).

Nim powstały Koleje Małopolskie, do Wieliczki także jeździły nowe pojazdy. Tu EN77-004 jako regio Oświęcim - Wieliczka Rynek-Kopalnia podstawiony na stacji początkowej. 28.12.2013.

Nim Koleje Małopolskie rozpoczęły działalność przewozową, już dostarczony nowy tabor był eksploatowany przez Przewozy Regionalne. Tu EN64-003 jako pociąg regio nr 33309 relacji Kraków Główny - Wieliczka Rynek-Kopalnia. Stacja początkowa. 23.11.2014.

Ponieważ inauguracja działalności Kolei Małopolskich była bardzo nagłaśniana przez lokalne media, w początkowym okresie ich funkcjonowania sporą grupę pasażerów stanowiły osoby jadące z ciekawości, chcące zobaczyć, jak funkcjonuje to połączenie, a przy okazji odbyć podróż nowym taborem. Często były to rodzinne atrakcje, będące jednocześnie dla wielu dzieci pierwszym w życiu przejazdem pociągiem.  

Poniżej kilka zdjęć dokumentujących Koleje Małopolskie obsługujące relację Kraków Główny – Wieliczka Rynek-Kopalnia.

EN64-002 jako pociąg osobowy Kolei Małopolskich relacji Kraków Główny - Wieliczka Rynek-Kopalnia opuszcza stację Wieliczka Park. Cel przejazdu jest tuż obok - to zdjęcie zrobiłem z peronu przystanku końcowego. 20.12.2014.

EN64-002 przed celem podróży - Wieliczka Rynek-Kopalnia. 20.12.2014.

Wieliczka Rynek-Kopalnia, EN64-002 kończy kolejny kurs z Krakowa Głównego. Na następnych zdjęciach już w trakcie postoju, ale jeszcze przed zmianą kierunku jazdy. 20.12.2014.

EN64-004 odjeżdża do Wieliczki ze stacji Kraków Płaszów. W tle budowana estakada tramwajowa. 21.02.2015.

Wnętrze EN64-003.

Koleje Małopolskie w wersji dynamicznej. Jednostki EN64-002 i EN64-003 nagrane na stacjach Kraków Główny, Wieliczka Rynek-Kopalnia i Kraków Płaszów. Materiał powstał 20.12.2014 za wyjątkiem ostatniej sceny, którą nakręciłem 21.02.2015:

Od 1 września 2015 pociągi Kolei Małopolskich rozpoczną obsługę nowej relacji, do lotniska w podkrakowskich Balicach. Tu link do wpisu na ten temat.