Alanya – komunikacja miejska (5), Isuzu Citibus

Wracam do tematu autobusów Isuzu Citibus obsługujących komunikację miejską w tureckiej Alanii. Link do wcześniejszego wpisu. 

Kolejne zdjęcia tych ciekawych, małych autobusów. Zaczynam od pokazanej wcześniej pętli Cuma Pazari w centrum miasta. Mieści się ona w pobliżu bulwaru Atatürka, przy dużym targowisku. Jest ono czynne tylko przez dwa dni w tygodniu, w pozostałym czasie zmieniając się w zadaszony parking. O tym dość ciekawym miejscu jeszcze napiszę. Teraz pora na Isuzu Citibus, czyli produkt tureckiej firmy Anadolu Isuzu Otomotiv Sanayi ve Ticaret A.Ş. z miejscowości Çayırova-Kocaeli.

 Isuzu Citibus #38 na linii 16. Pętla Cuma Pazari. Trasa ta, podobnie jak zaprezentowana we wcześniejszym wpisie linia nr 7, ma bardzo małą częstotliwość kursów - około raz na godzinę. W przeciwieństwie do Tezellerów, które obsługują tylko jedną linię nr 101, poszczególne Isuzu nie mają na stałe przypisanych konkretnych tras. Przykładowo autobus #38 w Blogu Transportowym prezentowałem już w trakcie obsługi linii 4 do zamku. 23.08.2013.

Isuzu Citibus #36 jako linia 202 odjeżdża z przelotowego przystanku na pętli Cuma Pazari. 23.08.2013.

 suzu #40 na linii 1 przejeżdża przez bulwar Atatürka. Pomarańczowa nawierzchnia to teren zatoki przystankowej. Oczywiście elektroniczne wyświetlacze nie działają, a ich funkcję pełnią różne tabliczki. Jedna z nich podaje informację, że autobus jedzie przez Cuma Pazari. To zapis wprowadzający w błąd, bo przystanek (pętla) o tej nazwie znajduje się nie przy głównej drodze, lecz w jej pobliżu. 24.08.2013.

To samo miejsce co powyżej, ale inne Isuzu. Tym razem to #58 na linii 101. Dodatkowo szerokokątne spojrzenie na bok pojazdu. 24.08.2013.

 Pętla Alantur. Isuzu #40 na linii 101 zawraca rozpoczynając kolejny kurs do centrum Alanyi. 25.08.2013.

 Citibus #48 na linii 2 przejeżdża obok pętli Alantur. 25.08.2013.

Prezentowane już we wcześniejszym wpisie o komunikacji miejskiej w Alanii „wypasione” Isuzu #53. Wówczas autobus obsługiwał linię nr 7. Teraz odpoczywa na pętli Alantur jako linia 101. 25.08.2013.

 Droga D400 w rejonie pętli Alantur. Isuzu #59 na linii 1 oddala się od Alanii. Na tym odcinku podróżuje już bardzo mało pasażerów. Droga D400 to doskonałe miejsce do fotografowania przeróżnych ciekawych pojazdów. Autobusy jadą tu praktycznie jeden za drugim, na przemian z ciężarówkami. Muszę jednak dodać, że był to sierpień, a w miejscu tym znalazłem się około godziny 11, czyli słońce świeciło już dość konkretnie. W cieniu temperatura wynosiła mocno ponad +30 stopni. Rozgrzany asfalt dodatkowo utrudniał oczekiwanie na kolejne pojazdy. Przyznam, że była to jedna z bardziej ekstremalnych sesji fotograficznych w moim życiu. Przy jezdni nie było cienia, więc wytrzymywałem tam około minuty i ewakuowałem się pod ustawiony w rejonie daszek. Nabieranie sił i znów na palące słońce. Oczywiście, gdy byłem w cieniu, obok przejeżdżały najciekawsze pojazdy. 25.08.2013.

Przykładowe wnętrze jednego z Isuzu Citibus. Na lewym nadkolu zwraca uwagę komplet tablic kierunkowych na różne linie. Obok kierowcy czytnik biletu elektronicznego. Osoby płacące gotówką niestety nie otrzymują żadnego potwierdzenia wniesienia opłaty. Pojazd obsługuje linię nr 1, która zgodnie z tablicami kierunkowymi powinna kończyć trasę przy otogarze, czyli dworcu autobusowym. W rzeczywistości „jedynka” jedzie dalej, mija pętlę linii 101 i drogą D400 opuszcza Alanyę, przy okazji przejeżdżając przez dwa wydrążone w skałach tunele, co dla pasażera-turysty jest dość ciekawym przeżyciem. Za tunelami autobus zawraca i jedzie jezdnią od strony morza. Widoki piękne, ale już bez przejazdu przez tunele. Gdzieś tam przy głównej drodze jest przystanek końcowo-początkowy. Isuzu zatrzymało się na nim na około minutę i po zabraniu kilku pasażerów wyruszyło w drogę powrotną do Alanyi. Kierowca nie żądał od nas dodatkowej opłaty, widocznie uznał, że zgubiliśmy się, myląc przystanki. Odcinek od tuneli do końca trasy pokonaliśmy z żoną jako jedyni pasażerowie i przyznam, że było to trochę dziwne uczucie, bo jechaliśmy w nieznane, w dodatku sami i cały czas mając świadomość, że trasa miała skończyć się przy otogarze, który był głównym celem tego przejazdu. 27.08.2013.

Spotkanie dwóch tureckich pojazdów na pętli Alantur. Obsługują linię 101. Isuzu Citibus #58 i Tezeller LF1200 #65. Po lewej stronie, za terenem zagrodzonym białym płotem swój punkt socjalny mają kierowcy - parasol, krzesełka i cień drzew. 25.08.2013.

Tak Isuzu Citibusy z Alanya Belediyesi Şehir Otobüsü prezentują się w ruchu. Większą część nagrałem na bulwarze Atatürka. Na koniec materiał nakręcony na drodze D400, czyli zaprezentowany wcześniej na zdjęciu autobus #59 na linii 1:

W kolejnej części poświęconej komunikacji miejskiej w tureckiej Alanyi autobusy Cobra.

Alanya – komunikacja miejska (3), Tezeller

Kontynuując opowieść o komunikacji miejskiej w tureckim mieście-kurorcie Alanya, przechodzę do tematu taboru. Autobusów Alanya Belediyesi Şehir Otobüsü posiada kilkadziesiąt, wszystkie wyprodukowane w Turcji. Pomalowane na biało, klimatyzowane i oznaczone numerami taborowymi (jedno i dwucyfrowymi). W wielu pojazdach działa system głosowej zapowiedzi przystanków, są też wewnętrzne wyświetlacze, które oprócz prezentacji reklam podają następne przystanki, a czasami wyświetlają mapę z aktualnym położeniem autobusu. Blisko 100% taboru to pojazdu klasy midi (czyli o długości 7 – 10 metrów), wśród których wyróżniają się dwa „rodzynki” klasy maxi. To 12-metrowe, niskopodłogowe pojazdy marki Tezeller. Otrzymały one numery taborowe 18 i 65. Dokładnie to Tezeller LF1200. Przyznam, że byłem doprawdy w wielkim szoku, gdy po raz pierwszy zobaczyłem jeden z tych autobusów. Wcześniej nie wiedziałem o istnieniu takiej marki. Tezellery wyróżniają się dość oryginalnymi kształtami, które z perspektywy czasu trochę kojarzą mi się z nowym Solarisem Urbino (np. nadkola). Natomiast wnętrze, a dokładniej jego dość spora część dla pasażerów stojących przypomina mi kultowego już i historycznego Jelcza PR-110M. Na tureckich stronach podających jakieś informacje o marce Tezeller znajdziemy np. zapisy o tym, że pojazdy te są sprzedawane do... Polski. Bujną miał ktoś fantazję, a reszta pewnie kopiowała. W zależności od aranżacji wnętrza, Tezeller LF1200 może mieć od 27 do 31 miejsc siedzących i 74 – 80 stojących. Silnik MAN, skrzynia biegów ZF. Autobusy te są wyznaczone wyłącznie do obsługi linii 101.

 Tezeller LF1200 #65 w trakcie wjazdu i postoju na jednym z przystanków przy bulwarze Ataturka. Przystanek ma wydzieloną zatokę, przy której stoi wiata. Nie da się nie zauważyć, że to miejsce przeznaczone dla transportu publicznego. Mimo tego zatokę pomalowano pomarańczową farbą i napisano otobüs, czyli autobus. Kierowcom osobówek nie przeszkadza to jednak w parkowaniu. Niekiedy centralnie na środku przystanku. Pomarańczowy kolor działa natomiast odstraszająco na prowadzących autobusy - robią wszystko, aby nie najechać na tak pięknie ozdobioną nawierzchnię. 24.08.2013.

Tak Tezeller prezentuje się od tyłu. To także #65. Przystanek na bulwarze Ataturka w stronę otogaru. 24.08.2013.

Drugi Tezeller z Alanyi, czyli #18. Pętla Alantur. Po prawej inny pojazd linii 101, Isuzu Citibus #53, a po lewej fragment Otoyola prywatnego przewoźnika. 25.08.2013.

Ponownie Tezeller #65, tym razem na pętli Alantur. Obok autobusu logotyp OMV Petrol Ofisi A.Ş., czyli właściciela około 2200 stacji paliw w Turcji. Alantur to ciche, spokojne miejsce. Nie ma tam hoteli (przynajmniej w okolicy pętli), jedynie domy lub apartamentowce (także zagranicznych właścicieli), a na plaży pusto. W pobliżu jest też spora plantacja bananów. 25.08.2013.

Autobus #65 i zbliżenie na charakterystyczną ścianę tylną. W tle pierwszego zdjęcia budowa dość sporego budynku, przypuszczalnie hotelu. Alanya dość szybko rozbudowuje się i cicha, spokojna okolica pętli Alantur niedługo zmieni się. Wracając do Tezellera, z napisów dowiemy się, że posiada on skrzynię biegów ZF Ecomat, a napędza go spełniający normę Euro-5 silnik firmy MAN. Na samym dole, w linii świateł element obowiązkowy w każdym tureckim pojeździe, czyli „oko proroka”. Te symbole są także naklejone z przodu i jak przypuszczam ozdobiły autobus już w fabryce.

Tezeller LF1200 - wnętrze. To autobus #65. Na uwagę zasługuje bardzo duża ilość miejsc stojących. 

Tezeller #65 jako linia 101 w stronę pętli Yatlimani. Bulwar Ataturka. Tu kończą się dwie jezdnie tej reprezentacyjnej ulicy (dalej tylko jedna, jednokierunkowa). Autobus za chwilę dojedzie do otogaru (międzymiastowy dworzec autobusowy), za którym skończy trasę (przy głównej drodze D400). Niestety liczne osobówki nie pozwoliły mi na utrwalenie wyłącznie Tezellera. 24.08.2013.

Tezeller #18 na początkowym odcinku trasy. Kierunek Alantur. To zdjęcie zrobiłem z jadącego autobusu. Dlatego budynki w tle są takie krzywe. Niestety prostowanie nie wchodzi w grę, bo pojazd nie zmieści się w kadrze. Wyświetlacze Tezellerów bardzo szybko odświeżają się, więc ciężko jest utrwalić ich treść. Tu widać fragmenty napisu „Kleopatra”, czyli nazwę plaży zlokalizowanej na trasie przejazdu. Za autobusem reklama bardzo popularnego w Turcji piwa Efes. Zielona roślinność przy przystanku to fikusy. 28.08.2013.

Bohaterem następnego odcinka autobusowej relacji z Alanii będzie Isuzu Citibus. Link.

Link do wcześniejszego wpisu o komunikacji miejskiej w Alanii.