Nowy Jork – Lexington Avenue (2)

Po Lexington Avenue jeżdżą także autobusy. Jest ich nawet dość sporo i w dodatku występują w mojej ulubionej odmianie - przegubowej. Poniżej „Nowy Latacz”, czyli kanadyjski New Flyer D60HF Galaxy, własność MTA Bus Company, nowojorskiego przewoźnika autobusowego, który w mieście obsługuje 46 linii zwykłych oraz 35 ekspresowych. Zaprezentowany przegubowiec ma nr 5511 (według fotogalerii TWB to rocznik 2002). Obsługuje linię M101 w relacji Washington Heights – East Village przez Lexington Avenue:

 

Na stronie MTA można śledzić rzeczywiste położenie pojazdów danej linii. Rozwiązanie stosowane także w Polsce, ale tu dodatkowo zobaczymy również numer taborowy autobusu wykonującego dany kurs. W trakcie pisania tego tekstu linię M101 obsługiwały wozy: 5260, 5566, 5613, 5627, 5706, 5707,  5711, 5716, 5825, 5827, 5869, 5882 i 5893. Siedem z nich (czyli od 5566 do 5716) to właśnie New Flyery D60HF Galaxy, a pozostałe to nowsze przegubowce Nova LFS Artic, które zastępują utrwalone przez Google pojazdy. Model DH60HF Galaxy był produkowany do 2004 roku.

Przez Lexington Avenue przebiega również trasa linii M102 łączącej Harlem z East Village. Jest ona także obsługiwana taborem przegubowym. Google utrwaliło kursującego w tej relacji New Flyera D60HF Galaxy o numerze 5408. Rocznik 2000. Po prawej stronie pierwszego zdjęcia charakterystyczne dla USA schody pożarowe zdobiące (szpecące) budynek:

 

New Flyer D60HF Galaxy #5534 (także rocznik 2002) obsługuje linię M103 w relacji East Harlem – City Hall. Warto jeszcze dodać, że nowojorskie New Flyery D60HF Galaxy mają tylko dwa wejścia (w układzie 2-0-2-0): 

Kolejny New Flyer D60HF Galaxy na linii M103. Tym razem to pojazd nr 5390 z roku 2000, czyli na zdjęciu już jako 11-letnia maszyna:

New Flyer D60HF Galaxy nr 5529 (rocznik 2002) jako linia M101 w wersji przyspieszonej. Można powiedzieć, że to wersja „limitowana”, bo na tablicy kierunkowej widnieje napis „Limited”. Oznacza to, że autobus nie zatrzymuje się na wszystkich przystankach.  Takie przyspieszenia odbywają się tylko w popołudniowo-wieczornym szczycie dni roboczych, a nieobsługiwane wówczas przez M101 LIMITED STOP przystanki są nadal stałym miejscem zatrzymania dla linii M102 i M103:

Więcej przegubowców na wirtualnej Lexington Avenue nie znajdziemy. Nie brakuje jednak innych autobusów, także obsługujących komunikację miejską,. To trójosiowe MCI D4500. Marka ta jest skrótem nazwy Motor Coach Industries, pod którą występuje producent autobusów z miejscowości Schaumburg w stanie Illinois. Oznaczony numerem 3103 pojazd obsługuje linię BxM1. Dość zagmatwana numeracja, ale mająca swój sens. Początek, czyli „BxM” to informacja, że linia łączy Manhattan z Bronxem.  Potem następuje zwykła numeracja. Linia BxM1 kursuje w relacji East Midtown – Riverdale. Na screenach widać, że Lexington Avenue nie jest w 100% płaska – autobus pokonuje małe wzniesienie:

Trochę dalej samochód Google utrwalił innego MCI D4500. To numer 3074, także na linii BxM1:

MCI D4500 sfotografowane przez Google na Lexington Avenue pokazane są głównie od strony bez drzwi lub od przodu. Nie widać dokładnie charakterystycznego drugiego boku. Jego zdjęcia poniżej (źródło YouTube), na przykładzie wozu nr 3235:

MCI D4500 to dość specyficzne jak na warunki komunikacji miejskiej pojazdy. Wysoka podłoga i tylko jedne, wąskie drzwi. W Europie nie do pomyślenia, a w Nowym Jorku standard występujący w bardzo dużej ilości. Uważny obserwator dostrzeże w środkowej części specjalne drzwi – windę na wózek inwalidzki.  Korzystanie z niej na pewno nie trwa tak szybko, jak wjechanie wózkiem do autobusu niskopodłogowego. Nie wiem, co kieruje nowojorskimi decydentami, którzy aprobują tego typu pojazdy, może chodzi o ilość miejsc siedzących?  To element przydatny na dłuższych, przyspieszonych liniach, a na takie MCI D4500 są wysyłane. Te mające 13,84 m długości pojazdy posiadają aż 57 miejsc siedzących. Co ciekawe, model ten nadal znajduje się w ofercie producenta (wraz z krótszą o około metr wersją D4000) i wciąż zasila flotę MTA Bus Company. Dostępna jest nawet wersja hybrydowa. Nowe MCI łatwo odróżnić – mają zmienioną ścianę przednią. Poniżej film pokazujący, jak powszechnym środkiem nowojorskiej komunikacji miejskiej są te pojazdy. Autor w ciągu dwóch minut utrwalił aż sześć takich autobusów (nr 3235, 3000, 2090, 2781, 2201 i 2229):

W dalszej części mojej wirtualnej podróży po Lexington Avenue przedstawię kolejne autobusy. Tym razem „dziwne twory” wykonujące przewozy zamknięte oraz charakterystyczne dla USA żółte autobusy szkolne.

Pierwsza część fotograficznej relacji z Lexington Avenue – o ciężarówkach – pod tym linkiem.

Wpisy z tej serii: część I, część III, część IV.

Trolejbusy we Lwowie (2)

 Druga część wpisu o trolejbusach we Lwowie. Tu link do pierwszej.

Škoda 14Tr #593 na linii 2. Pętla Uniwersytet, z której wyruszy w ponad 8-kilometrową podróż do końcówki przy ul. Naukowej. To rocznik 1985. Trolejbus sprowadzono do Lwowa w roku 1997. Wcześniej jeździł po słowackim Preszowie (z numerem 62). Z tyłu brak szyb - materiał zastępczy, czyli pleksi. 2.05.2013.

We Lwowie nakręciłem kilka trolejbusowych filmów. Poniżej pierwszy. Spod pętli Uniwersytet ruszają zaprezentowane wcześniej na zdjęciach Škody 14Tr #541 i #516. Pojazdy pięknie podskakują na skrzyżowaniu:

Kolejne zdjęcia. Nadal okolice pętli Uniwersytet, od której stopniowo oddalimy się:

Škoda 14Tr #543, czyli kolejny pojazd linii nr 2. To rocznik 1989, od początku we Lwowie. Oreklamowana „szpachla” właśnie skręciła z ul. Uniwersyteckiej w Czynu Listopadowego, którą będzie się powoli wspinać na dość konkretne wzniesienie. 29.04.2013.

Škoda 14Tr #552 na linii 10. Zakorkowana ulica Czynu Listopadowego. Przyczyną zatoru jest zepsuta Škoda, która stoi kilkadziesiąt metrów dalej. Za chwilę przyjedzie po nią potężne pogotowie techniczne. O tym jednak dopiero za jakiś czas w dziale Ciężarówki. 29.04.2013.

  

 Škoda 14Tr #538 na linii 9 do Aeroportu. Rocznik 1988. Trup z antyreklamą firmy Toshiba wlecze się za pokazanym powyżej wozem #552. Z tyłu plastik zastępuje szybę. 29.04.2013.

 

Trolejbus Škoda 14Tr #516 na linii 12. Jego zdjęcia na pobliskiej pętli Uniwersytet zamieściłem już w pierwszej części relacji ze Lwowa. Wówczas także obsługiwał linię nr 12. 1.05.2013.

Drugi trolejbusowy film. Ulica Czynu Listopadowego, przez którą przejeżdżają zaprezentowane powyżej Škody nr 543, 552, 538 i 516:

Kolejne zdjęcia. Škody na dalszym, bardziej stromym odcinku brukowanej ulicy Czynu Listopadowego:

Wyprodukowana w 1990 roku Škoda 14Tr #574 na linii 2. Trolejbus wyróżnia inne malowanie zakładowe. Większość lwowskich Škód jest czerwono-żółta, a ta czerwono-kremowa. 1.05.2013.

 

Škoda 14Tr #557, czyli linia nr 9 w stronę lotniska. Powolny trolejbus w otoczeniu stada osobówek. Przeważają nowe pojazdy, ale są też starsze egzemplarze, czyli Łada i Wołga. 1.05.2013.

Škoda 14Tr #546. To rocznik 1989. Linia 10. Trolejbus u szczytu wspinaczki. To miejsce ma niezwykły klimat. Stromy podjazd, brukowana nawierzchnia i jadące co chwilę, pięknie wyjące Škody. Polecam na trolejbusową masówkę fotograficzną. 1.05.2013. 

Trzeci w tym wpisie film. Jego bohaterowie to pokazane powyżej Škody #574, 557 i 546. Świąteczny dzień - 1 maja 2013:

W następnej części kolejne Škody, a później Aeroport, czyli pętla linii nr 9. Tu link.

 

Wycieczka MEX-em i odmieniony Ikarus

W sobotę 12 października 2013 r. Krakowski Klub Modelarzy Kolejowych zorganizował specjalny przejazd należącym do MPK Kraków zestawem: Jelcz 272 MEX + przyczepa P01. Głównym powodem była wypadająca w grudniu 50-ta rocznica wprowadzenia do eksploatacji w Krakowie miejskich „ogórków”.  Piękne, czerwone pojazdy pozowały do zdjęć na terenie miasta oraz poza nim, np. w Ojcowskim Parku Narodowym. Pogoda dopisała, co w połączeniu ze złotą polską jesienią owocowało pięknymi fotografiami.

Poniżej kilka zdjęć z tej bardzo udanej imprezy. Pełna relacja w Blogu Transportowym pojawi się dopiero za jakiś czas. Wcześniej zamieszczę materiały z pożegnania MAN-a SG242, a w dziale Tramwaje z imprezy wagonem GT6.

  Ojców - Ojcowski Park Narodowy. Zestaw pozuje obok ogólnodostępnego parkingu. Dalszy przejazd wymagał specjalnego zezwolenia.

  Ulica Ojcowska - Ojcowski Park Narodowy. Trasa zamknięta dla ogólnego ruchu samochodowego. Jelcze wspinają się serpentyną między Ojcowem, a drogą nr 94.

 Fotostop pomiędzy Karniowicami, a Bolechowicami.

W trakcie imprezy powstał krótki materiał filmowy:

Pozostając w temacie podwawelskich zabytków, wracam do Krakowskiej Linii Muzealnej. O kursujących na niej Jelczu 021 i Ikarusie 280 pisałem już tutaj. Autobusy te obsługiwały historyczną linię także 22 września, kończąc „zabytkowy sezon 2013”. Była to trasa oznaczona symbolem „D”, w relacji: Osiedle Kurdwanów – Nowosądecka – Wielicka – Starowiślna – Rondo Grzegórzeckie – Rondo Czyżyńskie – Plac Centralny. Na moją szczególną uwagę zasłużył Ikarus #DK260, który przeszedł małą metamorfozę. Został bardziej „uhistoryczniony”, czyli otrzymał dawny numer taborowy: 34260. Zmianę tę wprowadzono już w lipcu, ale niestety wcześniej nie udało mi się Ikarusa sfotografować.

Ikarus 280.26 z numerem 34260, czyli dotychczasowy DK260. Linia D w stronę pętli Osiedle Kurdwanów. Ul. Starowiślna.

Chwilę po przejeździe Ikarusa w przeciwną stronę (czyli do Placu Centralnego) pojechał Jelcz 021.

Przejazd odmienionego krakowskiego Ikarusa oraz niezmienionego Jelcza 021 na poniższym filmie. Ulica Starowiślna:

 

Tramwaje w Wiedniu (2)

Druga część wpisu o tramwajach w Wiedniu. Tu link część pierwsza.
Kolejne zdjęcia ULF-ów:

 ULF B #608 jako linia 71. To rocznik 1998. Rennweg, przystanek przed skrzyżowaniem z Ungargasse. 2.05.2012.

 

 ULF B #606 jako linia D w stronę pętli Südbahnhof. To rocznik 1998. Tramwaj właśnie ruszył z przystanku Schottentor, a właściwie z węzła przesiadkowego (tramwaje, metro, autobus). Obwodnica, czyli Ring, po którym samochody mogą jeździć tylko w jedną stronę. Takie rozwiązanie planowane jest w Krakowie. Podwieszona, wyłączona sygnalizacja świetlna dotyczy nieużywanego liniowo łącznika z Universitätsstrasse. 1.05.2012.

  

ULF B #729 jako linia 43 w stronę pobliskiej pętli Schottentor. Alser Strasse, przystanek „Skodagasse”. Na wyświetlaczu graficzna informacja o zlokalizowanej na końcowym przystanku stacji metra. 1.05.2012.

 

ULF B #612 na linii nr 1. Universitätsring, przystanek przy ratuszu. 30.04.2012.

Najstarsze eksploatowane liniowo w Wiedniu wagony silnikowe to SGP/Lohner E1, których ilość systematycznie ubywa. Nie wszystkie są jednak złomowane – trafiają do innych miast, np. do węgierskiego Miszkolca, czy do polskiego Krakowa, który ma już ponad 70 egzemplarzy i wciąż sprowadza kolejne. Firma Wiener Linien kupowała tramwaje E1 w latach 1966 – 1976. Łącznie dostarczono 338 egzemplarzy. Na ulicach Wiednia zobaczymy je w trzech „wersjach”, czyli solo, w składzie z doczepą typu C3 (produkcja 1959 – 1962) lub w składzie z doczepą C4 (produkcja 1974 – 1977). Ze względu na wiek i stopniowe wycofywanie z ruchu, wagony E1 są już mocno zużyte. Niekiedy ich wizualna strona nie zachęca do podróży. Poniżej kilka zdjęć wiedeńskich wagonów E1.

  E1+C4 #4747+1373 jako linia 49. Bellariastrasse, kierunek Dr.-Karl-Renner Ring, choć na tablicy ma już wstawioną nazwę Hütteldorf. Następny przystanek to już pętla, więc przypuszczalnie motorniczy chciał wjechać z wypisaną powrotną relacją, a nie zmieniać ją dopiero na końcówce. Inna możliwość to zwykłe przeoczenie. Wagon silnikowy jest z 1971 roku, a doczepa z 1977. 30.04.2012.

E1+C4 #4747+1373 w tym samym miejscu, ale w przeciwnym kierunku. Teraz relacja Hütteldorf jest już poprawna. Okazały budynek w tle to Muzeum Historii Naturalnej. 30.04.2012.

 E1+C3 #4544+1238, także na linii 49 w stronę pętli Hütteldorf. Bellariastrasse. Wagon silnikowy jest z 1975 roku, a doczepny z 1961. 30.04.2012.

 E1+C4 #4776+1312 jako linia 30 w relacji Floridstdorf - Stammersdorf. Trasa ta jest dość krótka, bo czas całego przejazdu to tylko 17 minut. Kursuje wyłącznie w dni robocze. Brünner Straße pomiędzy przystankami „Floridsdorfer Markt" i „Bahnsteggasse", czyli tuż za pętlą. Można powiedzieć, że to tramwajowe przedłużenie linii metra U6, która kończy się we Floridstdorfie. Korzystając z tramwajów w tym rejonie miasta odniosłem wrażenie, że są one w znacznie gorszym stanie technicznym niż tabor kursujący w rejonie centrum. Wagon silnikowy wyprodukowano w 1972 roku, a doczepę w 1974. 6.08.2012.

  E1+C4 #4851+1351 na linii nr 1. Skład przejeżdża obok słynnej wiedeńskiej opery. Na wysokości doczepy zejście do stacji metra, a jednocześnie do przejścia podziemnego, w którym znajduje się dość niezwykły przybytek - muzyczna toaleta. W trakcie korzystania z niej możemy np. wysłuchać „Nad pięknym modrym Dunajem” Straussa. Wagon SGP E1 wyprodukowano w 1976 roku. Wtedy też powstała przyczepa Rotax C4. 2.05.2012.

E1+C3 #4546+1190 na linii nr 2 obok budynku austriackiego parlamentu (Rathausplatz). Wagon silnikowy nie wygląda zbyt dobrze - odpryskująca farba z dachu, pudło pomazane różnymi odcieniami czerwieni. Taki złomek, który nie pasował do pięknego, zadbanego Wiednia. Na dachu reklama zamontowana jak kilkadziesiąt lat temu. Taki sposób promocji jest w stolicy Austrii nadal bardzo popularny. Flagi przy numerze linii z okazji święta pracy. SGP E1 jest z 1975 roku, a doczepka to już ponad półwieczny zabytek - 1960 rocznik. 30.04.2012. 

Pokazany na wcześniejszych zdjęciach skład E1+C3 #4546+1190 na linii 2. Tym razem jedzie w drugą stronę. Okrążając parlament skręca z Ringu w Rathausplatz. To kadr z poniższego filmu. 2.05.2013. 

W Wiedniu kręciliśmy (czyli ja i żona) także filmy tramwajowe. Poniżej pierwszy z nich. Oprócz opisanych tramwajów na nagraniu zobaczycie składy E2+C5. Sceny nocne z pięknym pałacem o nazwie Belweder w tle:

 Pozostałe części relacji z tramwajowego Wiednia: część 1, część 3, część 4.