Dzień otwarty krakowskiej zajezdni Wola Duchacka

 

W związku z obchodami rocznicy 20-lecia Krakowa w Unii Europejskiej, miejski przewoźnik udostępnił do zwiedzania dwie zajezdnie. Autobusową Wola Duchacka i tramwajową Podgórze. Tę pierwszą można było oglądać w sobotę, 2 marca 2024, a drugą dzień później. Jednym z celów organizatora było pokazanie pojazdów zakupionych z wykorzystaniem środków unijnych.

Mój wybór padł na Wolę Duchacką. Otwarto ją dla wszystkich chętnych w godzinach 11:00 – 14:00. Zainteresowanych zwiedzaniem było dość sporo. Zmierzali oni głównie w rejon na końcu bazy, gdzie udostępniono najnowszy tabor. Dużym zainteresowaniem cieszyła się też ekspozycja małych pojazdów historycznych. Co jakiś czas po zajezdni kursowały dwa autobusy. Na przejażdżkę, której trasa wiodła np. przez niedostępne do pieszego zwiedzania hale, zabierały naprzemiennie Solaris Urbino 12 electric nr DE636 i historyczny Jelcz 272 MEX nr 341.

Jedna z głównych atrakcji dnia otwartego zajezdni - możliwość przejażdżki historycznym „ogórkiem”. Jelcz przejeżdża obok Solarisów czwartej generacji. 2.03.2024.

Kolejny kurs po terenie zajezdni Wola Duchacka. Jelcz 272 MEX przejeżdża obok Solarisów Urbino 12,9 Hybrid. 2.03.2024.

Link do filmu Shorts - Jelcz 272 MEX właśnie rozpoczyna kolejny kurs po zajezdni Wola Duchacka.

Przyznam, że dla mnie najciekawsze były tak zwane „rodzynki”, czyli pojazdy, które MPK w swoim taborze posiada tylko w liczbie maksymalnie kilku egzemplarzy. Jest to wyjątkowe, bo zazwyczaj dany model reprezentuje kilkadziesiąt autobusów. Są wśród nich np. solowe Mercedesy Citaro z 2011 roku. Łącznie 8 egzemplarzy, o których pisałem tutaj.

Inne warte zainteresowania pojazdy to pozyskane z Norwegii Solarisy Urbino 12,9 Hybrid. Na temat testów jednego z nich pisałem w grudniu 2017 (tu link). Finalnie do krakowskiego MPK trafiło dziewięć takich autobusów. Cztery są eksploatowane w zajezdni Bieńczyce, a pięć w Woli Duchackiej. Ich zadanie to obsługa linii aglomeracyjnych.

Zarówno solowe Mercedesy Citaro z 2011 roku, jak i hybrydowe Solarisy stały bezpośrednio przy wejściu do zajezdni.

Na placu postojowym przy bramie zajezdni zaparkowały trzy solowe Mercedesy Citaro. Samotnie stał pojazd o oznaczeniu DO215. 

Dwa kolejne najstarsze solowe Mercedesy Citaro we flocie krakowskiego MPK. Ustawione obok siebie pojazdy o oznaczeniach DO212 i DO217.

Cztery Solarisy Urbino 12,9 Hybrid. Od lewej strony stoją: DH405, DH406, DH407 i DH404.

 

Pierwszym przedstawicielem najnowszego taboru MPK Kraków „witającym” odwiedzających zajezdnię Wola Duchacka był elektryczny przegubowiec. Solaris Urbino 18 electric nr DN019 z 2021 roku. Warto zwrócić uwagę na odgięte logo Solarisa na masce. Wyglądała tak większość autobusów tego producenta ustawionych na terenie zajezdni. Dlaczego? Pod logo znajduje się przycisk otwierający i zamykający przednie drzwi.

Dzień otwarty zajezdni Wola Duchacka był związany z Unią Europejską. Krakowskie MPK posiada autobus w specjalnym, unijnym malowaniu. To Solaris Urbino 18 nr DR743 (pierwotnie, w latach 2011 – 2014 w zajezdni Płaszów jako PR743). Jego nietypowe barwy to forma uczczenia Prezydencji Polski w Radzie Unii Europejskiej, która przypadła na drugie półrocze 2011 roku. Tu link do materiału między innymi na ten temat. 

Niestety ten wyjątkowy, unijny pojazd nie był tego dnia eksponowany. Wprawdzie stał na terenie zajezdni, ale „ukryty” pośród wielu Solarisów Urbino 18 IV generacji.

„Unijny” Solaris nr DR743 schowany pośród przegubowców czwartej generacji.

Tabor przegubowy zajezdni Wola Duchacka to głównie czwarta wersja Solarisów Urbino 18. W gronie największych autobusów znajdują się cztery „rodzynki”. To Solarisy Urbino 18 III generacji. Autobusy o oznaczeniach DR742 – DR745, w tym opisany powyżej unijny DR743. Są to roczniki 2011, do roku 2014 przydzielone do zajezdni Płaszów.

Solaris Urbino 18 nr DR742. 

Solaris Urbino 18 nr DR745.

Najnowszy tabor elektryczny krakowskiego MPK to pierwsze w Polsce autobusy Irizar ie bus 12. Tylko cztery egzemplarze. Rocznik 2023. To pojazdy o oznaczeniach DE637 – DE640. 

Jeden z nich był ustawiony w rzędzie autobusów, których wnętrza można było zwiedzać. Chętni mogli także zasiąść w kabinie kierowcy, więc przy pojeździe ustawiała się kolejka oczekujących.

Irizar ie bus 12 nr DE638. Jeden z czterech takich autobusów eksploatowanych przez MPK Kraków. Element ekspozycji udostępnionej zwiedzającym - kilka autobusów ustawionych pod ładowarkami dedykowanymi elektrycznym przegubowcom. 

  

Udostępnione zwiedzającym wnętrze elektrycznego Irizara nr DE638.

Elektryczny tabor krakowskiego MPK to także małe autobusy. Kolejne „rodzynki” w gronie większych pojazdów. Dokładnie cztery egzemplarze Solarisów Urbino 8,9 LE electric (numeracja DE602 – DE605). Roczniki 2016. Pojazdy te nie stanowiły części ekspozycji, ale były na terenie zajezdni. 

Jednego z nich udokumentowałem, gdy po ładowaniu wyjeżdżał na miasto, do obsługi linii 155 w relacji Zajezdnia Wola Duchacka - Swoszowice SKA. To nr DE603. 

Pierwotnym zadaniem krakowskich „małych elektryków” była obsługa pierwszej w Polsce linii obsługiwanej taborem elektrycznym – 154. Tu wpis na temat tej trasy.

Obecnie linia nr 154 nie funkcjonuje.

Solaris Urbino 8,9 LE electric nr DE603 wyjeżdża, aby rozpocząć obsługę linii 155. Lokalizacja jednej z pętli na terenie zajezdni pozwala na ładowanie autobusów w przerwach pomiędzy kursami.

W pewnym oddaleniu od terenu udostępnionego zwiedzającym, ale jak najbardziej w zasięgu obiektywów stał kolejny „rodzynek”. To jeden z dwóch Solarisów Urbino 12 electric trzeciej generacji. Charakterystycznie pomalowany pojazd o oznaczeniu DE606. Rocznik 2014, dawny tester. Początkowo na krakowskich ulicach pod numerem DK608 (testowo w 2015 roku – tu zdjęcia), a od 2016 już na stałe i z obecnym oznaczeniem.

Odstawiony w części niedostępnej dla zwiedzających, ciekawie pomalowany Solaris Urbino 12 electric nr DE606. 

MPK Kraków posiada dwa solowe Mercedesy Conecto. Z roku 2018 i 2021. Oba eksploatowane przez zajezdnię Wola Duchacka. Ten pierwszy otrzymał oznaczenie DO200. Był on ustawiony w rejonie bramy wjazdowej do zajezdni.

To egzemplarz testowy, który już w 2018 trafił do MPK. Wcześniej można było zobaczyć go na ulicach Lublina.

Pojazd wyróżnia się dość nietypowym malowaniem. Połączenie lakieru, w którym opuścił fabrykę z obowiązującymi barwami miejskimi. Wyszedł miks szaro-niebieski.

Drugiego Conecto (nr DO201) nie dostrzegłem na terenie zajezdni.

Jeden z dwóch solowych Conecto w krakowskim MPK. Autobus nr DO200. „Rodzynek” zaparkował w otoczeniu Solarisów Urbino 12 nr DU318 i DU315. Obok niego przycupnął też „maluszek” - Fiat 126 el. 

Oprócz dwóch solowych Mercedesów Conecto, MPK Kraków posiada także cztery egzemplarze przegubowców. To pojazdy o oznaczeniach DC700 oraz DC732 – DC734. Również wszystkie zgromadzone w zajezdni Wola Duchacka.

W trakcie dnia otwartego dostępny był tylko jeden z nich. W zasadzie tylko jego ściana przednia. Reszta pojazdu kryła się w wyłączonej ze zwiedzania hali.

To pojazd o oznaczeniu DC732. Rocznik 2018. Pierwotnie tester, ale dość szybko (jeszcze w 2018 roku) zakupiony przez MPK Kraków. On również ma nietypowe, szaro-niebieskie malowanie.

Przedstawiciel nielicznych ustawiony pośród wielu powszechnych. Mercedes-Benz Conecto nr DC732. Jego bezpośredni sąsiedzi to Solaris Urbino 12 electric nr DE620 (z roku 2017) i Solaris Urbino 18 electric nr DN020 (z roku 2021).

Do tematu dnia otwartego zajezdni Wola Duchacka powrócę już niedługo. Tym razem zajmę się pokazanym taborem historycznym.

Dawny Duewag GT8SU już jeździ (RF328)

 

Pod koniec lipca 2023 pisałem o odkupionych z Dusseldorfu dwukierunkowych wagonach Duewag GT8SU. Tu link do tego materiału. Do Krakowa trafiło wówczas pięć takich pojazdów. To wagony nr 3203, 3205, 3209, 3213 i 3236. Pierwszy z nich już został przebudowany na typ GT8N. 

To dawny nr 3209 z 1974 roku. Jego nowy, krakowski numer to RF328. Co ciekawe, pod tym oznaczeniem jeszcze w 2022 roku kursował inny GT8N. W związku z porządkowaniem numeracji, tamten pojazd (ex 3065 w Rheinbahn Düsseldorf) otrzymał oznaczenie RF303. Numery od RF328 zostały przeznaczone dla przebudowywanych GT8SU. 

Tu warto dodać, że obecny RF328 nie jest pierwszym wprowadzonym do ruchu w Krakowie dawnym wagonem Duewag GT8SU. W roku 2018 do stolicy Małopolski trafił pojazd nr 3223, który po przebudowie na typ GT8N zyskał oznaczenie RF329.

Z materiałów dostępnych w Internecie wynika, że obecnie trwa przebudowa dwóch kolejnych GT8SU, które finalnie otrzymają numerację RF330 i RF331.

Stałym przydziałem krakowskich tramwajów dwukierunkowych są obecnie linie 1 i 5, które mają wspólną końcówkę Wańkowicza. Brak pętli wymusza stosowanie tego rodzaju taboru (budowa trasy S7 – torowiska do Wzgórz Krzesławickich i ul. Ujastek są nieprzejezdne). Dlatego omawiany wagon RF328 swój debiut liniowy miał na jednej z tych tras. Dokładnie na linii 1, kursującej teraz w zmienionej relacji Wańkowicza – Cichy Kącik. Miało to miejsce w sobotę, 9 marca 2024.

Dwukierunkowy wagon GT8N nr RF328 w pierwszym dniu liniowej eksploatacji. Wieczorną porą udokumentowany na przystanku „Bieńczycka” jako linia 1 do końcówki Wańkowicza. 9.03.2024.

Warto jeszcze dodać, że do zdominowanej przez zmodernizowane Duewagi końcówki Wańkowicza docierają także ostatnie niezmodernizowane wagony typu N8S-NF, sprowadzone przed laty z Norymbergii. To pojazdy o numerach: HK457, HK459, HK460 i HK461.  

Wagon N8S-NF nr HK457 z 1976 roku. Pojazd obsługuje przystanek „Rondo Kocmyrzowskie” jako linia 1 w stronę końcówki Wańkowicza. 10.03.2024.

Więcej wpisów dotyczących wagonów GT8 pod tym linkiem.

Pociągi w Kopenhadze – dojazd z lotniska

 

Na początku lutego 2024 pisałem o dwóch ciekawych statkach cumujących w Kopenhadze (tu link do tego materiału). Teraz ponownie zapraszam do duńskiej stolicy. Tym razem w temacie kolejowym.

Zaczynam od dojazdu z położonego w pobliżu Kopenhagi lotniska. To port lotniczy Kopenhaga-Kastrup lub w krótszej i miejscowej wersji Københavns Lufthavn. Najdogodniejszy dojazd do stolicy zapewnia stamtąd transport szynowy. Metro i kolej. W tym pierwszym przypadku to kursująca co kilka minut linia M2. W trakcie tego wyjazdu do Danii z metra nie korzystaliśmy, więc ten temat pominę.

Zarówno stacja metra, jak i dworzec kolejowy znajdują się bezpośrednio przy lotnisku. Dojście z terminali jest dobrze oznakowane. Jeżeli korzystamy z usług tanich linii lotniczych, należy nastawić się na dłuższy, około 15 minutowy spacer z samolotu do stacji. Przykładowo Ryanair korzysta z wejść usytuowanych na samym końcu lotniska.

Bilety na wszystkie środki transportu publicznego kupimy w automatach biletowych DOT (Din Offentlige Transport, czyli tłumacząc Twój Transport Publiczny). Mają one charakterystyczny czerwony kolor i są ustawione na trasie przejścia z terminali do stacji. W razie ewentualnych problemów z zakupem, dostępny jest pracownik. Jednak jego głównym zadaniem jest wskazywanie wolnego automatu, bo gdy bilety chce kupić większość pasażerów samolotu, robi się kolejka.

Opłaty za transport publiczny w rejonie Kopenhagi wnosi się za pokonanie poszczególnych stref (zon). Odległość z lotniska do głównego dworca w stolicy (København Hovedbanegård) to 3 zony. Jeżeli nie wiemy, ile zon mamy do przejechania, to w tym przypadku żaden problem, bo wybieramy stację docelową, którą automat sam nam sugeruje. Jeden bilet z lotniska do głównego dworca (lub w odwrotnej relacji) to koszt 30 koron duńskich (druga klasa), czyli w przeliczeniu około 17,40 zł.

Københavns Lufthavn to ostatnia duńska stacja kolejowa. Pociągi następnie wjeżdżają na słynny Most nad Sundem (Öresundsbron) i zmierzają do Szwecji. Jest to drugi najdłuższy na świecie most łączący dwa państwa. Ma 7845 m, a otwarto go w 2000 roku. Dlatego ważne, aby trafić na właściwy peron. 

Peron nr 1 obsługuje pociągi jadące do Szwecji, a peron nr 2 do Danii. Pasażerowie co jakiś czas się mylą, dlatego w różnych informatorach, a nawet w e-mailach przesyłanych przez kopenhaskie hotele, pojawia się informacja, na który peron należy się udać. To jednak tylko taka „burza w szklance wody”, bo duński system informacji pasażerskiej jest bardzo dobry. Na peronach (dwa perony, dwie krawędzie peronowe) stacji Københavns Lufthavn znajdują się tablice informacyjne, które nie tylko podają relację danego pociągu, ale także wskazują, która jego część zatrzyma się w danej lokalizacji oraz układ wagonów. 

Pociągi w relacji Szwecja - Københavns Lufthavn (w rozkładach jazdy zamiennie z nazwą CPH Lufthavn) -  København Hovedbanegård (Dworzec Centralny w Kopenhadze) - Østerport kursują w takcie co 15 minut. Częstotliwość ta utrzymana jest przez cały dzień, z ograniczeniami w godzinach wieczornych. Przejazd z lotniska na główny dworzec rozkładowo zajmuje 15 minut. Na trasie są dwa przystanki: Tårnby i Ørestad. 

Pociągi obsługujące relację Dania – Szwecja mają naniesioną na pudła nazwę Øresundståg. Jest to połączenie duńskiego słowa Øresundstog i szwedzkiego Öresundståg, co po prostu oznacza „pociąg Øresund”. Są to trójczłonowe zespoły trakcyjne (wagon sterowniczy ET + wagon silnikowy FT + wagon sterowniczy ET), które mogą być sprzęgane ze sobą. Ze względu na różne napięcia w sieci trakcyjnej Danii i Szwecji, tabor ten jest dwusystemowy. Duńskie koleje DSB pociągi obsługujące połączenie Øresundståg nazwały Litra ET. W Szwecji funkcjonują one pod symbolem X31K. Pierwsze egzemplarze wyprodukowała firma Adtranz, a kolejne powstały już pod marką Bombardier. Producent tę serię pojazdów nazwał Contessa. Łącznie dostarczono 111 takich ezt. 

Oprócz pociągów Øresundståg, na stację przy kopenhaskim lotnisku dojeżdżają także pociągi dalekobieżne DSB. Jest to dla nich stacja początkowa lub końcowa. Kursują one w takcie raz na godzinę (odjazdy z lotniska 26 minut po pełnej godzinie, a  pociągi Øresundståg w takcie pełna godzina i 15, 30, 45 minut po niej – w okresie największego ruchu). Ich oznaczenie to ICL, a relacja docelowa Aalborg Lufthavn St. przez Aarhus H. Odcinek pomiędzy lotniskiem i kopenhaskim dworcem centralnym pokonują one bez postojów handlowych. Obsługę zapewniają spalinowe zespoły trakcyjne IC3 lub IC4. Możliwe jest także łączenie spalinowych IC3 z elektrycznymi IR4 i takie zestawy również docierają na stację przy lotnisku. W serwisie YouTube jest dostępny film pokazujący na stacji CPH Lufthavn pociąg złożony z jednego elektrycznego IR4 i dwóch spalinowych IC3.

Stacja Københavns Lufthavn, nazywana również CPH Lufthavn. Zdjęcia robiłem z peronu nr 2 do Danii. Po przeciwnej stronie peron nr 1 do Szwecji. Na peronach umieszczone są ekrany informacyjne podające najbliższe odjazdy. 19.01.2024.

Przykładowe ekrany informacyjne umieszczone na peronie drugim stacji Københavns Lufthavn. Po prawej stronie bieżący rozkład jazdy dla obu peronów. Na zielono zaznaczono łączące Danię i Szwecję pociągi Øresundståg. Natomiast po lewej stronie prezentacja najbliższego pociągu wraz z grafiką ilustrującą rozmieszczenie poszczególnych jego części. W tym przypadku jest to Øresundståg oznaczony jako Re 1053 w relacji Karlskrona C (7:48) - Sölvesborg (8:58) - Lund C (10:19/21) - Malmö C (10:33/35) - København H (11:15/21) - Østerport (11:27). Na dole wyswietla się także następny pociąg z tego peronu. To kolejny, jadący 15 minut później Øresundståg. Nr Re 1055 w relacji Göteborg C (7:40) - Landskrona (10:20) - Lund C (10:36/38) - Malmö C (10:48/50) - København H (11:29/33) - Østerport (11:39). 19.01.2024.

Øresundståg nr Re 1053 w relacji Karlskrona - Østerport wjeżdża na peron drugi stacji przy kopenhaskim lotnisku (Københavns Lufthavn). Tworzą go dwa elektryczne zespoły trakcyjne serii Contessa, na DSB pod nazwą Litra ET. Oznaczeń drugiego ezt nie ustaliłem. Pierwszy to Bombardier nr 4400/4800/4600 z 2011 roku. 19.01.2024.

Bombardier Contessa o oznaczeniu 4400/4800/4600 już w trakcie postoju na stacji Københavns Lufthavn (CPH Lufthavn). Początek członu o oznaczeniu 4400 to klasa pierwsza. Przedział ten jednocześnie jest „strefą ciszy”, o czym informują napisy na zewnątrz i wewnątrz pojazdu. W dzień oświetlenie stacji zapewnia głównie światło naturalne, z którym niestety mój aparat nie chciał współpracować. 19.01.2024.

Wnętrze przedziału pierwszej klasy w członie o oznaczeniu 4400. Informacje o tym, jaka to klasa niestety nie są łatwo dostrzegalne, więc np. pasażer z Polski przyzwyczajony do dużych cyfr 1 lub 2, umieszczonych w wielu dobrze widocznych lokalizacjach, może się łatwo pomylić. 19.01.2024.

 Øresundståg nr Re 1053 w relacji Karlskrona - Østerport w trakcie postoju na głównym kopenhaskim dworcu - København Hovedbanegård. To człon nr 4400. Nad oknami w części przedniej widoczne napisy o „strefie ciszy”. 19.01.2024.

Awers i rewers przykładowego biletu z lotniska do Kopenhagi. W automacie biletowym wybrałem stację docelową København Hovedbanegård, ale na wydruku nie ma jej zaznaczonej. Jest tylko stacja początkowa Københavns Lufthavn oraz czas obowiązywania i zakres stref - 3 strefy (zony). Uwzględniając te wytyczne, można kontynuować podróż przesiadając się na metro, autobus lub kolej miejską (S-tog).

Bilet kupiony na kopenhaskim dworcu centralnym (København H), pozwalający dojechać dwóm osobom na stację przy lotnisku. Kupiony o godzinie 19:45, a wskazana godzina rozpoczęcia podróży to 20:14. Jeżeli jednak nie zdążymy na ten pociąg, to i tak bilet jest ważny do 21:44 i możemy jechać kolejnym lub wybrać inne środki transportu.

Przykładowy ekran informacyjny umieszczony na dworcu København H (skrócona i powszechnie stosowana wersja nazwy København Hovedbanegård). Wskazany jest na nim pociąg do szwedzkiej stacji Lund C. To Øresundståg jadący przez lotnisko - fakt ten nie jest dodatkowo wyszczególniany w rozkładach jazdy. Celem wskazania, że na trasie jest port lotniczy, przy nazwie stacji pośredniej CPH Lufthavn umieszczono symbol samolotu. 

Stacja CPH Lufthavn. Przy peronie pierwszym stoi pociąg Øresundståg nr Re 1128 w relacji Østerport (20:05) - København H (20:11/14) - CPH Lufthavn (20:27/29) - Malmö C (20:55/57) - Lund C (21:07). 

 Tworzą go dwie jednostki DSB Litra ET. Na temat pierwszej z nich nie mam informacji, natomiast widoczna na zdjęciach to produkt firmy Adtranz z 2000 roku. Jednostka o oznaczeniach 4303/4703/4503. 20.01.2024.

Stacja CPH Lufthavn. Przy peronie drugim stoi pociąg Øresundståg nr Re 1129 w relacji Lund C (19:53) - Malmö C (20:03/05) - CPH Lufthavn (20:28/30) - København H (20:45/48) - Østerport (20:54). Tworzą go dwa elektryczne zespoły trakcyjne typu Contessa. Pierwszy produkcji Bombardiera o oznaczeniach 4596/4796/4396. To 2010 rocznik. 20.01.2024.

Aktualny rozkład jazdy dla wybranej relacji można sprawdzić na stronie Rejseplanen.dk – tu link.

Wątek mostu do Szwecji pojawia się w skandynawskim serialu kryminalnym pod tytułem „Most nad Sundem”. Przedstawiona jest przede wszystkim jego infrastruktura drogowa. W ostatnim odcinku pierwszego sezonu pokazany jest także pociąg Øresundståg, również wewnątrz. Można także zobaczyć infrastrukturę kolejową, która jest umieszczona pod samochodową częścią mostu.

Na kolejne spotkanie z duńskimi pociągami zaproszę już wkrótce. Pokażę kopenhaski dworzec centralny - København Hovedbanegård.