Selçuk – otogar

 

Ponownie zapraszam do tureckiej miejscowości o nazwie Selçuk. Ostatnio pisałem o tamtejszych pociągach (tu link). Teraz zajmę się autobusami.

Dworzec autobusowy w Turcji nazywa się otogar. Ten położony w Selçuku przylega do głównej drogi nr D550. Obok rozciąga się zabudowa centrum miasta, a w pobliżu znajduje się historyczny akwedukt i dworzec kolejowy.

Tabor, który przeważa na dworcu to minibusy, czyli pojazdy nazywane dolmuszami (dolmuş). Duże autobusy pojawiają się tam tylko przejazdem i obsługują długie, kilkusetkilometrowe trasy. Ruch lokalny to wyłącznie najmniejsze pojazdy.

Otogar w Selçuku przypominał mi polski dworzec PKS sprzed lat, czyli wypełniony różnymi autobusami plac postojowy (tylko ich rozmiar się nie zgadzał). Co chwilę coś przyjeżdżało i odjeżdżało. Dominowały różne wersje Karsanów, także najstarsze.

Z poszczególnych rejonów dworca odjeżdżają dolmusze do danych lokalizacji. Są tablice informacyjne, a dodatkowo kierowcy (a może jacyś inni pracownicy) sami pytają, dokąd chcemy jechać. Pod tym względem Turcja jest rewelacyjna. Wystarczy podać nazwę miejscowości i zostaniemy wsadzeni do właściwego pojazdu.

Przykładowe trasy obsługiwane z dworca w Selçuku to Doğanbey, Gökçealan, Şirince, Kuşadası. Dolmusze jadące w tej ostatniej relacji przejeżdżają obok słynnego, biblijnego Efezu. 

Z żoną trafiliśmy tam w ogromny upał (ponad +40 stopni Celsjusza). Naszym celem był przejazd do miejscowości Şirince, o której napiszę w jednym z kolejnych wpisów, a potem powrót do Kuşadası. Dość spore zmęczenie (wcześniej zwiedzaliśmy muzeum parowozów) spowodowało, że nie miałem siły dokumentować wszystkich, a przynajmniej większości zgromadzonych na dworcu minibusów. Na szczęście coś sfotografowałem. Dokładniejsze informacje pod poszczególnymi zdjęciami.

W części dworca autobusowego przeznaczonej do obsługi relacji  Selçuk – Şirince odpoczywa Karsan Jest. Na tej trasie kursuje kilka takich pojazdów. Wszystkie pomalowane zgodnie z widocznym na zdjęciu układem kolorów. Na drzewie przyczepiona tablica z nazwą kierunku: Şirince. Pojazd ma nadany numer taborowy 2 (widoczny za wypisaną na masce relacją). 5.08.2021.

Karsan J9 Premier właśnie zakończył kurs z Gökçealan, przejeżdżając obok muzeum parowozów w miejscowości Çamlık. Przy okazji warto zwrócić uwagę na różne elementy ozdobne wprowadzone na dolmuszu. Między innymi na przedniej ścianie logotyp Audi, a na kołach charakterystyczne srebrne kołpaki z dość mocno odstającym elementem środkowym. Raczej nie ułatwia on dojeżdżania do krawężników. Takie dość oryginalne kołpaki widziałem na wielu mikrobusach w rejonie Kuşadası. Malowanie takie samo, jak na pojazdach obsługujących linię do Şirince, więc są to barwy nadawane dolmuszom obsługującym ruch lokalny w rejonie Selçuku. 5.08.2021.

Seledynowe malowanie pojawiło się również na najstarszym taborze. Tu oznaczony numerem 7 Karsan J9, który obsługuje linię do nadmorskiej miejscowości Pamucak. To krótka trasa, która zahacza także o słynny Efez (wykonuje wjazd kieszeniowy pod ruiny miasta Efez, dłuższa linia do Kuşadası tam nie wjeżdża - przejazd główną drogą nr D515). Częstotliwość kursowania co około 20 minut. 5.08.2021.

Strona otogaru przeznaczona między innymi do obsługi relacji do górskiego miasteczka Şirince. Stanowiska postojowe, na których również wsiada się do wskazanego przez obsługę pojazdu. Tu na pasażerów do Şirince czeka już z otwartymi drzwiami Mercedes-Benz Sprinter. Obok niego dwa Karsany Jest, ktore w późniejszym czasie także odjadą do tej miejscowości. Dalej stoi weteran tureckich szos, szyli Karsan J9 do Zeytinköy, a za nim kolejny Karsan Jest, ale bez wskazanej relacji docelowej. To dość dziwny przypadek, bo dolmusze zazwyczaj mają na stałe wypisane, gdzie kursują. Ten ma tylko ogólny napis Şehiriçi, który oznacza miejski. Może to zatem jakiś pojazd rezerwowy. Przedostatni dolmusz to Karsan J9 Premier przypisany do linii z Gökçealan i na końcu Volkswagen LT. Niestety nie wiem, jaką trasę obsługuje.

Inny rejon placu postojowego. Na pierwszym planie oznaczony numerem taborowym „1” Karsan J9 Premier. Dolmusz ten obsługuje relację do nadmorskiej miejscowości Doğanbey przez Özdere,
o którym pisałem np. tutaj. Na Karsanie wypisano jego rok produkcji: 2008. Kiedyś takie podawanie roczników pojazdów było w Turcji dość powszechne. Jednak po latach chwalenie się coraz starszym taborem nie było zbyt marketingowe, więc zwyczaju tego zaniechano. Dotyczyło to różnych marek. Obok Karsana zaparkował Mercedes-Benz Sprinter kursujący do Kuşadası. W dali, nad pojazdami widoczne logotypy dużych tureckich przewoźników autokarowych: Pamukkale i Kâmil Koç Otobüsleri. 5.08.2021.

Uliczka w bezpośrednim sąsiedztwie otogaru. Zatrzymał się tu inny dolmusz obsługujący relację Selçuk - Doğanbey. Dość rzadki gość pośród wszechobecnych Karsanów: Renault Master. Pojazd dodatkowo upiększony, np. przez kołpaki, czy długi chlapacz z cytatem Damada Mehmeda Ferida (turecki dyplomata i polityk). Prawdziwe cudo jest jednak z przodu - wewnątrz, pod szybą. Biały udający pierze materiał. Widok skutecznie przysłaniają także tabliczki z nazwami miejscowości (które nie leżą na obsługiwanej trasie) i numerem telefonu przewoźnika - to dość oryginalna forma reklamy, zachęcająca do wynajęcia dolmusza. 5.08.2021.

Dolmusze na stanowiskach postojowych zlokalizowanych od strony drogi D550. Od lewej stoją: w dali, ustawiony tyłem Karsan J9 Premier (linia do miejscowości Tire), Mercedes-Benz Sprinter (linia Selçuk - Izmir), Volkswagen LT (linia do Kuşadası), Mercedes-Benz Sprinter (także linia do Kuşadası), Karsan J9 Premier (linia do Doğanbey), Karsan J10 (kolejna obsługa linii do Kuşadası) i Mercedes-Benz Sprinter (również do Kuşadası). 5.08.2021.

Kolejna zbiorówka zaparkowanych na otogarze dolmuszy. Od prawej stoją: Karsan J9 Premier (linia do miejscowości Zeytinköy), Karsan J9 Premier (linia do Kuşadası), Karsan J10 (charakterystyczne seledynowe malowanie, a główna relacja zaklejona napisem Şehiriçi - w przeciwieństwie do pojazdu opisanego kilka zdjęć wcześniej, tu widać że jest to naklejka, spod której wystają fragmenty nazwy Gökçealan, a w oknie są wypisane miejscowości pośrednie charakterystyczne dla tej trasy), Karsan J9 Premier (do Tire), Karsan J9 Premier (do Doğanbey) i na końcu przedstawiciel innej marki, czyli Fiat Ducato (do Kuşadası). 5.08.2021.

Widok na powyższy rząd zaparkowanych dolmuszy z rozszerzeniem o trzy pojazdy. Dwa Karsany J9 Premier i Mercedes-Benz Sprinter. 

Strefa odjazdów do Kuşadası. Na kolejny kurs oczekują Karsan J9 Premier i Volkswagen LT. 

Centralnie na zdjęciu zaparkowane trzy Karsany J9 Premier obsługujące relację Selçuk - Doğanbey (ich numer taborowe to: 22, 17 i 1 - patrząc od lewej strony). Tyłem ustawił się oznaczony jako nr 3 Karsan kursujący do Kuşadası, a po prawej widać fragment seledynowego przedstawiciela modelu Jest, który jeździ do Şirince. 5.08.2021.

 

Po drugiej stronie drogi D550, do której przylega otogar, znajdują się atrakcje turystyczne miejscowości, czyli pozostałości po zamku i kościele św. Jana oraz jeden z najstarszych meczetów w Turcji - İsa Bey, który powstawał w latach 1374 – 1375. Trochę dalej natrafimy na ruiny świątyni Artemidy w Efezie i finalnie na pozostałości miasta Efez, do których warto podjechać dolmuszem, bo to już około 3 km od dworca, a na miejscu jest poro zwiedzania, więc i dużo chodzenia.

Biblijny Efez, do którego dojedziemy dolmuszem w relacji Selçuk - Pamucak. 6.08.2009.

Meczet İsa Bey i widoczny za nim zamek są osiągalne pieszo z otogaru w Selçuku. Na pierwszym planie ruiny świątyni Artemidy w Efezie, do których też można się przejść. Natomiast do ruin miasta Efez polecam dojazd, bo ich zwiedzanie to dość sporo chodzenia. 6.08.2009.

Na otogar w Selçuku zaproszę ponownie już za jakiś czas. Będzie to związane z opisem przejazdu do Şirince.

Zimowo z Krakowa do Oświęcimia (4), Libiąż

 

Wracam do tematu zimowego przejazdu samochodem osobowym z Krakowa do Oświęcimia, a dokładnie do prezentacji zdjęć wówczas wykonanych. Ostatnio pisałem o mocno śnieżnym odcinku w Alwerni (tu link). Teraz zapraszam do Libiąża i jego okolic.

Jeszcze przed tą miejscowością (a dokładnie przed Żarkami), na skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej 780 z boczną szosą prowadzącą do wsi Zagórze, udokumentowałem autobus obsługujący linię w sieci połączeń Związku Komunalnego Komunikacja Międzygminna w Chrzanowie. 

Był to Autosan M09LE (inna nazwa modelu to Sancity 9LE) z firmy Elbud, która od wielu lat jeździ dla ZKKM. Rocznik 2014. Numer taborowy 08. Wykonywał on kurs linii nr 8 w relacji Chrzanów Dworzec Tymczasowy – Żarki - Libiąż Jowisz. Rozkładowy czas przejazdu to 28 minut. Wariant skrócony. Pełna trasa linii 8 to Chrzanów Dworzec Tymczasowy - Chełmek Młyny, którą planowo autobusy pokonują w 47 minut. Jest też wersja z dodatkową obsługą przystanku „Libiąż Kopalnia Janina”, gdzie całość przejazdu rozkładowo wynosi 52 minuty. Zgodnie z podaną na stronie internetowej ZKKM informacją, obecny rozkład jazdy linii 8 jest tymczasowy ze względu na zamknięcie przejazdu pod wiaduktem kolejowym w ciągu ul. Krakowskiej w Chrzanowie.

Autosan Sancity 9LE #08 z firmy Elbud Jaworzno. 8.02.2021.

W pobliskich Żarkach sfotografowałem następny, przemieszczający się po zaśnieżonej nawierzchni autobus. To Setra S315 GT-HD (nr rej. GDA 36179). Rocznik 1999. Pierwotnie eksploatowana we Francji. Do Polski sprowadzona w roku 2012. Początkowo jeździła dla przewoźnika z Olecka, a obecnie użytkuje ją Bus-Trans z Tychów, czyli firma obsługująca np. przewozy pracownicze dla Fiata.

Setra S315 GT-HD z firmy Bus-Trans. 8.02.2021.

Za powyższą Setrą przemieszczał się DAF XF 460 z naczepą. Rejestracja ciągnika: SBI 97688.

DAF XF 460.

Na skrzyżowaniu z sygnalizacją świetlną w Żarkach uzbierało się sporo rozjeżdżonego śniegu. Te utrudnienia pokonuje Mercedes-Benz Axor (nr rej. ST 9108C) z firmy Multi-Form. Oferuje ona między innymi panele podłogowe i drzwi.

Mercedes-Benz Axor. Żarki.

Nadal Żarki. Do zasypanego skrzyżowania z sygnalizacją świetlną dojeżdża dość oryginalnie pomalowany MAN TGA (nr rej. RST SN11). 

MAN TGA, Żarki.

Libiąż, przy ul. Matejki. Kolejny DAF. Tym razem XF 105 z firmy Mawit – Tartak Imielin. Rejestracja z zamówioną treścią: S4 MAWIT. Zestaw kłonicowy.

DAF XF 105, zestaw kłonicowy z firmy Mawit, oddział Tartak Imielin.

Libiąż. Przy ul. Sienkiewicza. Miejscowy Renault Premium o rejestracji KCH RK45. Pas, którym ciężarówka się przemieszcza jeszcze oczekuje na odśnieżenie. Część jezdni dla przeciwnego kierunku jest już oczyszczona z zalegającego śniegu.

Renault Premium.

W trakcie tego zimowego przejazdu miałem szczęście do autobusów obsługujących linie ZKKM Chrzanów. Udało mi się udokumentować trzy pojazdy. Drugi z nich to przedstawiciel dość egzotycznej w Polsce, ukraińskiej marki Bogdan (Богдан). Dokładnie reprezentant modelu А60110.

Autobus został oznaczony numerem taborowym 02. To jak powyższy Autosan własność firmy Elbud z Jaworzna. Rocznik 2009. Pierwotnie użytkowany pod numerem 29, potem 33 (do roku 2014). Przewoźnik łącznie posiada dwa takie pojazdy. Ma także inne modele autobusów marki Bogdan. 

Obecnie nie są sprowadzane do Polski fabrycznie nowe Bogdany. Z dostępnych w Internecie informacji wynika, że tabor używany także do naszego kraju nie trafia. Producent nadal działa. W fabryce zlokalizowanej w mieście Łuck powstają zarówno autobusy, jak i trolejbusy. Tu link do strony Bogdana.

Fotografowany Bogdan #02 zatrzymał się w zaśnieżonej zatoce przystanku „Libiąż Krzywda”. Obsługuje on linię nr 15 w relacji Chrzanów Dworzec ZKKM - Libiąż Kopalnia Janina - Gromiec Granica. Planowy czas przejazdu wynosi 40 minut. Zgodnie z podaną na stronie internetowej ZKKM informacją, obecny rozkład jazdy linii 15 jest tymczasowy ze względu na zamknięcie przejazdu pod wiaduktem kolejowym w ciągu ul. Krakowskiej w Chrzanowie.

Jeden z kilku ukraińskich autobusów w sieci ZKKM Chrzanów. Bogdan (Богдан) А60110 #02 z firmy Elbud.

Libiąż, wspólny odcinek dróg wojewódzkich numer 780 i 933, zlokalizowany pomiędzy dwoma rondami. Udało nam się tamtędy przejechać dosłownie w ostatniej chwili – ciężarówki miały problem z wjechaniem w ul. Oświęcimską i tworzył się zator blokujący ruch.

Udokumentowałem tam ciężarówkę, która osobiście kojarzy mi się z początkiem lat 90-tych. Renault Magnum. Chyba właśnie w roku 1990 (początek produkcji tych charakterystycznych pojazdów) oglądałem przedstawicielkę tego modelu w Sławnie (ówczesne województwo słupskie, teraz zachodniopomorskie). „Magnumka” z naczepą stała przy stacji paliw (wtedy to na pewno był CPN). W kraju zdominowanym przez Jelcze, Stary, Kamazy i inne pojazdy bloku wschodniego taki widok był po prostu czymś niezwykłym. Taki nowoczesny, futurystyczny. Niestety wtedy nie robiłem zdjęć.

Prezentowany Renault Magnum jest zarejestrowany w Limanowej. Dokładnie ma tablice: KLI 39333.

Renault Magnum.

Ostatni ze sfotografowanych w trakcie tego zimowego przejazdu autobusów. Trzeci obsługujący połączenia w ramach sieci ZKKM Chrzanów. Tym razem nie z firmy Elbud, a z Transgóru Mysłowice. „Deskorolka”, czyli Solaris Urbino 15 o numerze taborowym 34. Rocznik 2018, od nowości u tego przewoźnika. 

Udokumentowałem go na ul. Beskidzkiej w Libiążu. Wykonywał kurs linii 15 w relacji Gromiec Granica – Chrzanów – Trzebinia PKP - Młoszowa Wzgórze II. Rozkładowy czas przejazdu całą trasą wynosi 54 minuty. 

Solaris Urbino 15 z firmy Transgór Mysłowice.

Za autobusem jechał zestaw z firmy Łoziński, która swoją bazę ma w pobliskiej miejscowości Bobrek. Naczepę ciągnie DAF XF 460 o rejestracji SK 572GV.

DAF XF 460 z firmy Łoziński.

Ta sama lokalizacja. Tym razem wywrotka. Renault serii K, czyli pojazd przeznaczony dla ciężkiego transportu budowlanego. Jego właściciel to firma Machnik z miejscowości Mochnaczka Wyżna koło Krynicy-Zdroju. 

Na stronie internetowej firmy Machnik znajdziemy między innymi taką informację: „Firma P.B.I. MACHNIK Sp. z o.o. istnieje od 1985 r. Podstawową działalnością firmy jest wykonywanie robót inżynieryjno-budowlanych: w szczególności kompleksowa budowa sieci kanalizacyjnych i wodociągowych wraz z obiektami towarzyszącymi takimi jak: pompownie i oczyszczalnie ścieków oraz budowa dróg, chodników, mostów.”

Numer rejestracyjny wywrotki to: KN 1013F.

Wywrotka Renault serii K.

Droga wojewódzka nr 933. Las za Libiążem. Tam sfotografowałem następną wywrotkę, tym razem znacznie starszą. To MAN F2000 na oświęcimskich tablicach: KOS 11619. Gdy na drogach nie ma już poczciwych ciężarówek rodem z PRL-u, cieszy chociaż widok starego MAN-a. Przyznam, że o wiele więcej radości daje mi fotografowanie właśnie takiego, stopniowo znikającego z ulic taboru, niż nowego.

MAN F2000.

Już prawie Oświęcim. Miejscowość Bobrek, nowy przebieg drogi nr 933. Z jednego z kilku zlokalizowanych na tym odcinku rond właśnie zjechała Scania R420 (rej. TJE 25804) z naczepą cysterną. 

Mimo tablic z Jędrzejowa, pojazd ten jest miejscowy. Z Oświęcimia. Dokładnie z firmy Trans-Chem. Jak podano na stronie internetowej przewoźnika: „Firma dysponuje flotą ponad stu ciągników wraz cysternami jedno i wielokomorowymi przystosowanymi do przewożenia materiałów niebezpiecznych. Dodatkowo wszystkie pojazdy posiadają kompresory lub pompy do rozładunku produktów klasy 3 ADR, część cystern dodatkowo wyposażona jest w instalacje Webasto (pozwalające na podgrzewanie produktu podczas transportu).”

Na ciągniku brak oznaczeń ADR, więc cysterna jest pusta.

Scania R420 z firmy Trans-Chem.

Zjeżdżając z nowego mostu nad Wisłą sfotografowałem jeszcze jedną Scanię. Także R420. Oznaczenie: RDE 5Y77. Na kabinie ciągnik nie miał informacji o właścicielu. W Internecie można jednak znaleźć zdjęcia prezentujące go w oznaczeniu firmy Alta-Trans z miejscowości Żyraków w pobliżu Dębicy. To duży, międzynarodowy przewoźnik, który podaje na swojej stronie, że rozpoczął działalność w roku 1989, początkowo tylko z jedną ciężarówką marki Kamaz.

Scania R420 z firmy Alta-Trans. 

Na dalszym odcinku pojawiło się jeszcze kilka ciekawych ciężarówek. Niestety zabrudzona szyba znacznie pogorszyła jakość wykonanych zdjęć, więc już ich nie publikuję.

Tak więc kończę tę czteroczęściową relację z zimowego przejazdu osobówką z Krakowa do Oświęcimia. Około dwóch godzin później wracałem. Na większości trasy jezdnia była już oczyszczona.

Tu link do pierwszej części relacji z zimowego przejazdu do Oświęcimia.

Straż pożarna z Darłowa

 

W dziale Ciężarówki tym razem zapraszam do Darłowa. Materiał już sprzed kilku lat, bo prezentowane zdjęcia wykonałem 8 czerwca 2012.

Przechodziłem wówczas obok posterunku Państwowej Straży Pożarnej przy ul. Żeromskiego. Dawniej mieściła się tam siedziba zakładowej straży pożarnej Przedsiębiorstwa Połowów i Usług Rybackich „Kuter”. Firma ta niestety już od wielu lat nie istnieje, ale do jej historii zdarzy mi się jeszcze powrócić (o żurawiu ex Kuter pisałem tutaj). 

Na wyposażeniu tego zakładu znajdował się pożarniczy Jelcz, 315 lub 325. Pamiętam, że w latach 80-tych ubiegłego wieku czasami przejeżdżał on przez Darłowo, jadąc pomiędzy poszczególnymi siedzibami przedsiębiorstwa. Ciekawe, co się z nim stało po upadku „Kutra”? Może trafił do państwowej straży, która pierwotnie miała siedzibę w rejonie zamku. Pamiętam, że na wyposażeniu PSP był wówczas też taki Jelcz, a może nawet i dwa.

Wracam jednak do roku 2012. Budynek darłowskiego posterunku był wówczas otwarty, więc mogłem zobaczyć, jakie pojazdy w nim garażują. Najciekawszym był dla mnie Jelcz 325. Może to właśnie ten z „Kutra”?

Niestety Jelcz ten stał wewnątrz garażu, więc mogłem sfotografować tylko jego ścianę przednią. To pojazd o rejestracji ZSL 65EF. Jego numer operacyjny to 522[Z]25. Zgodnie z opisem na portalu Czerwone Samochody jest to ciężki samochód gaśniczy, wodno-pianowy, typu GCBA 6/32.

Został on w roku 2018 zastąpiony przez Scanię P400. Niestety nigdzie nie znalazłem informacji o roku produkcji tego Jelcza.

Jelcz 325 z darłowskiej straży pożarnej. Numer operacyjny: 522[Z]25. 8.06.2012.

Sąsiedni garaż zajmował inny starszy wiekiem pojazd: Iveco-Magirus. Jego rejestracja to ZSL 00081, a numer operacyjny 522[Z]71. Jest to samochód ratownictwa wodnego.   

Również i w jego przypadku sfotografowałem tylko ścianę przednią. 

Iveco-Magirus ratownictwa wodnego. Nr 522[Z]71. 

Przed siedzibą straży, przy ul. Żeromskiego ustawiono wówczas trzy pojazdy. Największy z nich to drabina Magirus na bazie samochodu Jelcz 415. Rejestracja ZSL 14544, a numer operacyjny 522[Z]51.

Obok Jelcza stał Renault Midlum o rejestracji ZS 2513U. Numer operacyjny 522[Z]21. To średni samochód gaśniczy, wodno-pianowy.

Natomiast za 522[Z]21 ustawił się inny Renault. Model Mascott o rejestracji ZS 97158 i o numerze operacyjnym 522[Z]43. To lekki samochód specjalny ratownictwa technicznego. Tego pojazdu nie fotografowałem oddzielnie, więc na poniższych zdjęciach zobaczycie tylko jego fragmenty.

Jelcz 415 drabina i Renault Midlum pozują przed siedzibą darłowskiej straży pożarnej.

Wracając do przedsiębiorstwa „Kuter”, w latach 80-tych za obecnym darłowskim posterunkiem Państwowej Straży Pożarnej znajdował się parking, na którym było sporo obecnie kultowych ciężarówek. Ogradzała go zwykła siatka, więc z chodnika prowadzącego w stronę rzeki bez przeszkód mogłem podziwiać te motoryzacyjne cudeńka. Niestety wtedy zdjęć nie robiłem. Natomiast po drugiej stronie tego ciągu pieszego parkowały Liazy z naczepami chłodniami z Przedsiębiorstwa Przemysłowo-Usługowego Rybołówstwa Morskiego „Transocean” w Szczecinie. Ale to już temat na oddzielny wpis.