SilesiaKOMUNIKACJA 2017 – Scania, MAN, Neoplan i Isuzu

Po prezentacji pokazanych w 2017 roku w Sosnowcu Autosanów i zabudów na bazie Mercedesa Sprintera (tu link) zapraszam do ostatniego wpisu poświęconego targom SilesiaKOMUNIKACJA 2017. 

Zaczynam od ustawionego przy wejściu do hali wystawienniczej małego MAN-a. To model Lion`s City M. Rocznik 2015, własność MPK Siedlce. Został on oznaczony numerem taborowym 098.

MAN Lion`s City M z MPK Siedlce.

Na stoisku Scanii oprócz przedstawionego już wcześniej używanego Solarisa Urbino 8,9 LE pokazano także pojazd fabrycznie nowy. To efekt współpracy Scanii i chińskiego producenta autobusów, firmy Higer, czyli Scania Touring HD. Egzemplarz w żółto-czarnym malowaniu projektu SuperPKS, którego inicjatorem jest działająca w branży nowych technologii firma Teroplan. Polega on na realizowaniu pod wspólną marką SuperPKS przewozów przez różnych przewoźników (np. PKS Elbląg). 

Scania Touring HD w malowaniu marki SuperPKS.

Tabliczka znamionowa prezentowanego Touringa, czyli potwierdzenie współpracy Scanii i Higera.

Inny wystawiony na targach SilesiaKOMUNIKACJA 2017 turystyczny autobus to Neoplan Starliner. Oferta pojazdów używanych firmy Dafa Danisch Jan z Bydgoszczy. Pojazd miał już oznaczenia nowego właściciela – Biuro Turystyki GAEDIG-REISEN z Pleszewa.

Neoplan Starliner dla Biura Turystyki GAEDIG-REISEN z Pleszewa.

Wnętrze Starlinera.

Stanowisko pracy kierowcy w Starlinerze.

Firma Mercus, o której pisałem we wcześniejszym wpisie, oprócz zabudów na bazie Mercedesa Sprintera wystawiła także dwa tureckie autobusy – Anadolu Isuzu. Były to modele Turquoise i Novo Lux. Przyznam, że widok tych pojazdów bardzo mnie ucieszył, bo kojarzą mi się z wakacjami, z różnymi wyjazdami do Turcji, gdzie są dość powszechnie eksploatowane.

Isuzu Novo Lux.

Isuzu Novo Lux - wnętrze.

Isuzu Novo Lux - stanowisko pracy kierowcy.

Isuzu Turquoise.

Isuzu Turquoise - wnętrze.

Isuzu Turquoise - stanowisko pracy kierowcy.

Kolejne materiały z Sosnowca będą dotyczyły najnowszej edycji targów, z 2018 roku. Tu link.

Isuzu Giga z Tajlandii

Zdjęcia z Google Street View co jakiś czas pojawiają się w Blogu Transportowym. Przykładowo w dziale Ciężarówki prezentowałem Mitsubishi z Kambodży (link). Teraz zapraszam do innego dość egzotycznego kraju - do Tajlandii.

Dokładnie do Nong Sang w prowincji Chaiyaphum. Przy jednej z głównych dróg w październiku 2014 samochód Google sfotografował ciężarówkę Isuzu Giga. Pojazd bardzo popularny w tej części Azji.

Produkcja Isuzu Giga rozpoczęła się w roku 1994 i trwa nadal. Ciężarówki te poza Japonią są także określane jako Isuzu serii C lub serii E.

Isuzu Giga.

Obok prezentowanego pojazdu stały także dwie inne ciężarówki. Następna Isuzu Giga (choć w tym przypadku nie mam 100% pewności) i Hino Ranger, czyli kolejny model popularny w tym rejonie świata.

Druga z ciężarówek, najprawdopodobniej także Isuzu Giga.

Hino Ranger, czyli bardzo popularna w Tajlandii ciężarówka.

Niedługo zaprezentuję kilka pięknych ciężarówek udokumentowanych przez Google w Bułgarii.

Śmieciarki w Rimini

Położone nad Adriatykiem włoskie miasto Rimini liczy ponad 140 tysięcy mieszkańców. Oprócz nich w sezonie turystycznym przebywają tam tysiące wczasowiczów. Dużo ludzi to niestety także wiele śmieci.

Tam gdzie pojawiają się śmieci są również śmieciarki. W Rimini dość specyficzne – małe. To rozwiązanie bardzo dobre ze względu na szerokość tamtejszych ulic. Są one bardzo wąskie i jednocześnie pozastawiane zaparkowanymi pojazdami. Tradycyjna śmieciarka zabudowana na bazie dużej ciężarówki po prostu nie zmieści się. Natomiast doskonale radzą tam sobie mniejsze pojazdy. W przypadku Rimini podstawę takiej floty stanowią Isuzu. Po mieście jeździ ich dość sporo. Są własnością różnych firm.

W niektórych włoskich miastach (np. Florencja) praktykowane jest przesypywanie ładunku małych śmieciarek do dużych pojazdów, które wywożą śmieci na wysypisko. Czy tak jest także w Rimini? Niestety nie wiem. Faktem jest, że w czasie tygodniowego pobytu w tej miejscowości nie widziałem żadnej dużej śmieciarki.

Poniżej kilka śmieciarkowych zdjęć z Rimini.

Śmieciarka Isuzu L35 o numerze taborowym 101 odpoczywa na Via IV Novembre. To rejon historycznego centrum Rimini. Zabudowę wykonała firma Rossi Oleodinamica z pobliskiej miejscowości Riccione. Ten model śmieciarki nazywa się Qube. 22.08.2015.

Trochę większa śmieciarka, czyli Isuzu P75. Pojazd w trakcie postoju na Via Michele Rosa, przed halą targową i dużym targowiskiem zewnętrznym. Jest on oznaczony numerem taborowym 103. To także produkt firmy Rossi Oleodinamica, model R200. 22.08.2015.

Kolejny przykład Isuzu L35 z zabudową Qube. Mała śmieciarka w trakcie pracy na Piazzale Cesare Battisti, czyli przed głównym dworcem kolejowym. Obok autobusy Start Romagna. Po lewej Autodromo Alè (tak, to jeszcze nie Rampini, które licencję od Autodromo kupiło w 2004 roku, to rocznik 2002), a po prawej Autodromo BusOtto. 24.08.2015.

Po Rimini jeżdżą także śmieciarki innych marek. Tu Nissan Cabstar w trakcie przejazdu przez Piazza Malatesta. Niestety nie udało mi się go utrwalić z boku. Ma on prezentowaną powyżej zabudowę Qube. 25.08.2015.

Isuzu L35 #101 przejeżdża przez Via Bastioni Occidentali na starym mieście. Po prawej stronie samochód z niebieskimi tablicami rejestracyjnymi - przyjechał z pobliskiego małego kraju - San Marino. 25.08.2015.

Nissan Trade 100, czyli jeden z najstarszych przedstawicieli taboru komunalnego w Rimini. To wprawdzie nie jest zabudowa śmieciarki, ale podwyższone burty powodują, że doskonale nadaje się do przewozu odpadów stałych (w tym przypadku gruzu). Pojazd oznaczono numerem taborowym 31. O jego dość zaawansowanym wieku świadczą stare tablice rejestracyjne. Nissany Trade produkowano w Hiszpanii. W latach 1987 - 2001 były oferowane na rynek europejski, a aż do roku 2004 na rynek hiszpański. Pojazd stoi na Via IV Novembre, obok Tempio Malatestiano, czyli kościoła, którego początki sięgają IX wieku. 25.08.2015.

Tempio Malatestiano. Obok tej datowanej na IX wiek, później przebudowanej (rozbudowa nigdy nie została dokończona) katolickiej świątyni stał powyższy Nissan Trade. Niestety nie było możliwe ujęcie pojazdu z tym zabytkiem w tle. 25.08.2015.

Przez Viale Regina Elena jedzie Isuzu NQR. Pojazd ma numer taborowy 101, czyli identyczny, jak prezentowana powyżej śmieciarka. To dlatego, że należy on do innej firmy, stąd ta zbieżność oznaczeń. Zabudowę komunalną wykonało przedsiębiorstwo Officine Porcelli z miejscowości Pegognaga w regionie Lombardia. 25.08.2015.

Isuzu NQR z firmy Ecoservizi L'olmo w trakcie pracy na jednej z bocznych uliczek w rejonie wybrzeża, a dokładniej na Viale Giacomo Leopardi. 24.08.2015.

Śmieciarki w Blogu Transportowym pojawiały się już we wcześniejszych wpisach. Tu zobaczycie Volvo przy bramie Floriańskiej w Krakowie, a tu Jelcza 422 z Brzeszcz. Pisałem także o takiej zabudowie na bazie Renault Trucks D Wide CNG (link). Była także śmieciarka Mack LE  i Mack Granite CV713 (link), elektryczny MAN Metropolis (link) oraz DAF FAN CF75.310 (link).

Alanya – komunikacja miejska (5), Isuzu Citibus

Wracam do tematu autobusów Isuzu Citibus obsługujących komunikację miejską w tureckiej Alanii. Link do wcześniejszego wpisu. 

Kolejne zdjęcia tych ciekawych, małych autobusów. Zaczynam od pokazanej wcześniej pętli Cuma Pazari w centrum miasta. Mieści się ona w pobliżu bulwaru Atatürka, przy dużym targowisku. Jest ono czynne tylko przez dwa dni w tygodniu, w pozostałym czasie zmieniając się w zadaszony parking. O tym dość ciekawym miejscu jeszcze napiszę. Teraz pora na Isuzu Citibus, czyli produkt tureckiej firmy Anadolu Isuzu Otomotiv Sanayi ve Ticaret A.Ş. z miejscowości Çayırova-Kocaeli.

 Isuzu Citibus #38 na linii 16. Pętla Cuma Pazari. Trasa ta, podobnie jak zaprezentowana we wcześniejszym wpisie linia nr 7, ma bardzo małą częstotliwość kursów - około raz na godzinę. W przeciwieństwie do Tezellerów, które obsługują tylko jedną linię nr 101, poszczególne Isuzu nie mają na stałe przypisanych konkretnych tras. Przykładowo autobus #38 w Blogu Transportowym prezentowałem już w trakcie obsługi linii 4 do zamku. 23.08.2013.

Isuzu Citibus #36 jako linia 202 odjeżdża z przelotowego przystanku na pętli Cuma Pazari. 23.08.2013.

 suzu #40 na linii 1 przejeżdża przez bulwar Atatürka. Pomarańczowa nawierzchnia to teren zatoki przystankowej. Oczywiście elektroniczne wyświetlacze nie działają, a ich funkcję pełnią różne tabliczki. Jedna z nich podaje informację, że autobus jedzie przez Cuma Pazari. To zapis wprowadzający w błąd, bo przystanek (pętla) o tej nazwie znajduje się nie przy głównej drodze, lecz w jej pobliżu. 24.08.2013.

To samo miejsce co powyżej, ale inne Isuzu. Tym razem to #58 na linii 101. Dodatkowo szerokokątne spojrzenie na bok pojazdu. 24.08.2013.

 Pętla Alantur. Isuzu #40 na linii 101 zawraca rozpoczynając kolejny kurs do centrum Alanyi. 25.08.2013.

 Citibus #48 na linii 2 przejeżdża obok pętli Alantur. 25.08.2013.

Prezentowane już we wcześniejszym wpisie o komunikacji miejskiej w Alanii „wypasione” Isuzu #53. Wówczas autobus obsługiwał linię nr 7. Teraz odpoczywa na pętli Alantur jako linia 101. 25.08.2013.

 Droga D400 w rejonie pętli Alantur. Isuzu #59 na linii 1 oddala się od Alanii. Na tym odcinku podróżuje już bardzo mało pasażerów. Droga D400 to doskonałe miejsce do fotografowania przeróżnych ciekawych pojazdów. Autobusy jadą tu praktycznie jeden za drugim, na przemian z ciężarówkami. Muszę jednak dodać, że był to sierpień, a w miejscu tym znalazłem się około godziny 11, czyli słońce świeciło już dość konkretnie. W cieniu temperatura wynosiła mocno ponad +30 stopni. Rozgrzany asfalt dodatkowo utrudniał oczekiwanie na kolejne pojazdy. Przyznam, że była to jedna z bardziej ekstremalnych sesji fotograficznych w moim życiu. Przy jezdni nie było cienia, więc wytrzymywałem tam około minuty i ewakuowałem się pod ustawiony w rejonie daszek. Nabieranie sił i znów na palące słońce. Oczywiście, gdy byłem w cieniu, obok przejeżdżały najciekawsze pojazdy. 25.08.2013.

Przykładowe wnętrze jednego z Isuzu Citibus. Na lewym nadkolu zwraca uwagę komplet tablic kierunkowych na różne linie. Obok kierowcy czytnik biletu elektronicznego. Osoby płacące gotówką niestety nie otrzymują żadnego potwierdzenia wniesienia opłaty. Pojazd obsługuje linię nr 1, która zgodnie z tablicami kierunkowymi powinna kończyć trasę przy otogarze, czyli dworcu autobusowym. W rzeczywistości „jedynka” jedzie dalej, mija pętlę linii 101 i drogą D400 opuszcza Alanyę, przy okazji przejeżdżając przez dwa wydrążone w skałach tunele, co dla pasażera-turysty jest dość ciekawym przeżyciem. Za tunelami autobus zawraca i jedzie jezdnią od strony morza. Widoki piękne, ale już bez przejazdu przez tunele. Gdzieś tam przy głównej drodze jest przystanek końcowo-początkowy. Isuzu zatrzymało się na nim na około minutę i po zabraniu kilku pasażerów wyruszyło w drogę powrotną do Alanyi. Kierowca nie żądał od nas dodatkowej opłaty, widocznie uznał, że zgubiliśmy się, myląc przystanki. Odcinek od tuneli do końca trasy pokonaliśmy z żoną jako jedyni pasażerowie i przyznam, że było to trochę dziwne uczucie, bo jechaliśmy w nieznane, w dodatku sami i cały czas mając świadomość, że trasa miała skończyć się przy otogarze, który był głównym celem tego przejazdu. 27.08.2013.

Spotkanie dwóch tureckich pojazdów na pętli Alantur. Obsługują linię 101. Isuzu Citibus #58 i Tezeller LF1200 #65. Po lewej stronie, za terenem zagrodzonym białym płotem swój punkt socjalny mają kierowcy - parasol, krzesełka i cień drzew. 25.08.2013.

Tak Isuzu Citibusy z Alanya Belediyesi Şehir Otobüsü prezentują się w ruchu. Większą część nagrałem na bulwarze Atatürka. Na koniec materiał nakręcony na drodze D400, czyli zaprezentowany wcześniej na zdjęciu autobus #59 na linii 1:

W kolejnej części poświęconej komunikacji miejskiej w tureckiej Alanyi autobusy Cobra.