Kilka informacji od Airbusa

Pośród informacji prasowych publikowanych ostatnio przez Airbusa znalazły się materiały o nowo dostarczonych samolotach. Za godne uwagi uznałem cztery z nich. Zaczynam od modelu A350, o którym ostatnio pisałem tutaj. 

19 grudnia 2019 pierwszy Airbus A350-1000 (czyli największy z rodziny A350) trafił do Air Caraïbes z Gwadelupy (department zamorski Francji). To maszyna o rejestracji F-HMIL. Rocznik 2018 – egzemplarz testowy (demonstracyjny) Airbusa. Pierwotnie oznakowany jako F-WLXV. 

Linie Air Caraïbes (wchodzące w skład Groupe Dubreuil) stały się pierwszym francuskim przewoźnikiem eksploatującym tę wersję A350. Wnętrze samolotu zostało podzielone na trzy klasy: biznesową, ekonomiczną premium i ekoniczną. Łącznie 429 miejsc.

Nowy A350-1000 wraz z trzema A350-900 i sześcioma A330 stanowi podstawową obsługę połączeń Air Caraïbes z Gwadelupy do Paryża. Sprawdziłem na radarze lotniczym, który to potwierdził. W pierwszej połowie lutego 2020 maszyna F-HMIL latała prawie codziennie z miejscowości Pointe-à-Pitre (na Gwadelupie) do Paryża (Paris Orly Airport). Obsługiwała także rejsy z Paryża do Fort-de-France (stolica Martyniki, francuski departament zamorski) i powrotny.

Dawny tester, czyli Airbus A350-1000 linii Air Caraïbes.

Pierwszy Airbus A220 trafił 20 grudnia 2019 do Air Canada. Więcej o tym modelu pod tym linkiem. Dokładnie to wersja A220-300.

Linie Air Canada stały się w ten sposób pierwszym przewoźnikiem z Ameryki Północnej, który eksploatuje Airbusa A220-300. Maszyna ta została oznaczona rejestracją C-GROV. W pierwszej połowie lutego 2020 wykonywała loty wewnątrz Kanady, z Montrealu do Calgary i Toronto.

Pierwszy Airbus A220-300 linii Air Canada.

Dnia 3 lutego 2020 pierwszy egzemplarz Airbusa A320neo został przekazany do linii Batik Air. To przewoźnik z Indonezji, należący do grupy Lion Air. 

Firma w swojej flocie posiada łącznie 46 Airbusów (wliczając bohatera tego wpisu), w tym 44 z rodziny A320 i jeden A330-300.

Omawiana maszyna otrzymała rejestrację PK-BDF. Jej wnętrze jest skonfigurowane do przewozu 156 pasażerów (12 miejsc biznesowych i 144 ekonomicznych).

Obecnie maszyna realizuje wyłącznie loty wewnątrz Indonezji, ze stolicy Dżakarty do miast Denpasar, Lombok i Manado.

Pierwszy Airbus A320neo dla Batik Air. Uroczyste przekazanie.

Pod koniec lutego 2020 pierwszy Airbus A350 trafił do rosyjskich linii lotniczych Aeroflot. Dokładnie model A350-900. 

Maszyna otrzymała rejestrację VQ-BFY i imię „P. Tchaikovsky / П. Чайковский”. Wyróżnia się ona nowym malowaniem.

Wnętrze samolotu przystosowano do przewozu 316 pasażerów, w tym 28 w prywatnych apartamentach klasy biznes, 24 na miejscach klasy komfort z dodatkową przestrzenią na nogi i 264 w klasie ekonomicznej.

Przewoźnik nową maszynę przeznaczy do obsługi rejsów długodystansowych, z Moskwy do Londynu, Dubaju, Nowego Jorku, Miami, Osaki i Pekinu.

Perwszy A350 dla rosyjskich linii lotniczych Aeroflot. 

Oficjalna prezentacja nowej maszyny Aeroflotu.

W trakcie pisania tego tekstu portal Flightradar24.com nie pokazywał żadnych lotów wykonywanych przez VQ-BFY. Najprawdopodobniej ma to związek z szerzącą się epidemią koronawirusa.

Airbusy A350 dla Fiji Airways i Air France

Wracam do tematu Airbusa A350. Od ostatniego wpisu poświęconemu temu modelowi samolotu minęło już dość sporo czasu (tu link). Maszyny te cały czas są dostarczane kolejnym przewoźnikom. Regularnie informuje o tym producent.

Przykładowo 15 listopada 2019 Airbus opublikował materiał o uroczystym przekazaniu pierwszego z dwóch zamówionych A350 XWB dla linii Fiji Airways. To prowadzący działalność od 1951 roku przewoźnik lotniczy z Fidżi (państwo wyspiarskie położone w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego). Maszyna ta otrzymała rejestrację DQ-FAI i imię „Island of Viti Levu” na cześć największej wyspy Fidżi. To wersja A350-900.

Fiji Airways stało się zatem pierwszą linią lotniczą z regionu Południowego Pacyfiku, która rozpocznie eksploatację Airbusa A350 XWB. Zarówno DQ-FAI, jak i egzemplarz planowany do dostarczenia nie są własnością przewoźnika z Fidżi. Są wynajmowane od DAE Capital z siedzibą w Dubaju. 

Airbusy A350 XWB będą obsługiwać połączenia z Fidżi, z miejscowości Nadi do USA (Los Angeles) i Australii (Sydney). Opisywana maszyna DQ-FAI w dniu 15 listopada 2019 odbyła pierwszy przelot z Tuluzy do Dubaju. Flightradar nie podaje informacji o dalszych lotach samolotu, zatem do Fidżi jeszcze nie dotarł. Jak później ustaliłem, był on częścią ekspozycji Airbusa na Dubai Airshow 2019.

Wnętrze obu maszyn konfigurowano w układzie dwóch klas, łącznie z 334 miejscami. W tym 33 w klasie biznes i 301 miejsc w klasie ekonomicznej (z tego 39 oznaczonych jako „BULA SPACE” - z dodatkową przestrzenią na nogi).

Airbus A350-900 nr DQ-FAI dla Fiji Airways w Tuluzie. Uroczyste przekazanie maszyny. Przedstawiciele Fidżi również w charakterystycznych strojach ludowych. W garniturach między innymi władze przewoźnika (np. Rajesh Punja - prezes zarządu Fiji Airways) i prokurator generalny i jednocześnie minister odpowiedzialny za lotnictwo cywilne Fidżi (Aiyaz Sayed-Khaiyum). 15.11.2019. Fot. Airbus.

Airbus A350-900 nr DQ-FAI pozuje do zdjęcia już bez oficjeli. Fot. Airbus.

Fragment wnętrza Airbusa A350-900 dla Fiji Airways. Na pierwszym planie, po prawej stronie Rajesh Punja - prezes zarządu Fiji Airways, a obok Andries Viljoen - dyrektor generalny Fiji Airways. Fot. Airbus.

Pierwszy Airbus A350-900 dla linii Fiji Airways odlatuje z Tuluzy do Dubaju. Fot. Airbus.

Pierwszy A350 dla Fidżi prezentowany w trakcie Dubai Airshow 2019. Po lewej transportowy Airbus A400M z Royal Air Force. 17.11.2019. Fot. Airbus.

Detale prezentowanego w Dubaju Airbusa A350-900 z Fiji Airways. Na górnym zdjęciu widać przelatującego Airbusa A330neo, a na środkowym A380. 17.11.2019. Fot. Airbus.

Nieco wcześniej, 27 września pierwszego Airbusa A350 odebrał inny, już nie egzotyczny przewoźnik - Air France. To maszyna o rejestracji F-HTYA. Otrzymała imię „Toulouse”.

Samolot obecnie obsługuje rejsy z Paryża. W połowie listopada 2019 latał stamtąd regularnie do Toronto. Zdarzył mu się także przelot do Bamako – stolica Mali.

W listopadzie do opisywanego samolotu dołączył drugi Airbus A350-900. Oznaczono go jako F-HTYB i nadano imię „Lyon”.

Pierwszy Airbus A350-900 dla Air France. Uroczystość przekazania w Tuluzie (przypuszczalnie właśnie dlatego maszyna otrzymała imię Tuluza), 27.09.2019. Warto dodać, że Air France jako pierwszy przewoźnik na świecie rozpoczął eksploatację samolotu marki Airbus. Był to model A300 w 1974 roku. Fot. Airbus.

Wnętrze F-HTYB, a w nim władze Air France i Air France-KLM Group. Od lewej siedzą: Anne Rigail (dyrektor generalny Air France), Benjamin Smith (dyrektor generalny Air France-KLM) i Anne-Marie Couderc (przewodnicząca zarządu Air France-KLM Group). 27.09.2019. Fot. Airbus.

Airbus A350-900 nr F-HTYB z Air France. Górne zdjęcie to odlot z Tuluzy do Paryża, pozostałe dwie fotografie to najprawdopodobniej również dokumentacja tego przelotu. Maszyna została przystosowana do przewozu 324 pasażerów. Jej wnętrze podzielono na trzy klasy (34 miejsca w klasie biznes, 24 w ekonomicznej premium i 266 w ekonomicznej). Fot. Airbus.

Wpisy dotyczące Airbusów A350 dostępne są pod tym linkiem.

Wagony towarowe na stacji Głuchołazy

Ponownie zapraszam na stację Głuchołazy. Wcześniej pisałem o przejeżdżającym tamtędy czeskim pociągu (tu link). Teraz pora na ustawione w części towarowej wagony. Było ich wówczas (22 kwietnia 2017) dość sporo. Cysterny i kryte z rozsuwanymi ścianami. Co ciekawe, większość z nich (a być może nawet wszystkie – nie wiem, bo zajmowały aż trzy tory) była spoza Polski.

Od strony peronów stacji Głuchołazy ustawiono cysterny. Własność firmy Millet z Paryża. Działa ona od 1898 roku i specjalizuje się w wynajmie wagonów i lokomotyw. Jak podano na stronie internetowej firmy Millet, obecnie posiada ona 5160 wagonów i jest na piątym miejscu w klasyfikacji europejskiej przedsiębiorstw wynajmujących tabor kolejowy (50% działalności poza Francją).

Pośród wagonów stały także cysterny firmy VTG Austria. Ona również zajmuje się wynajmem pojazdów kolejowych. VTG na swojej stronie podaje, że ma największą prywatną flotę taboru kolejowego w Europie – ponad 94 tysiące wagonów. Historia tej firmy jest znacznie krótsza niż francuskiej Millet. Powstała dopiero w 1951 roku. Pierwotnie jako przedsiębiorstwo państwowe, a od 1961 prywatne.

Natomiast wagony kryte były własnością np. niemieckiej firmy GE Rail Services GmbH z siedzibą w Hamburgu. Ona również zajmuje się wynajmem pojazdów kolejowych. To europejski oddział amerykańskiej GE Capital Rail Services. 

Widok ogólny na część towarową stacji Głuchołazy. Tory przy rampie i budynkach magazynowych zajęły wagony z różnych krajów.

Stacją macierzystą dla widocznych na pierwszym planie cystern jest Paryż.

Zbliżenie na francuskie cysterny - Millet. Stacja Głuchołazy jest niezwykle klimatyczna. Taka sprzed lat, chociażby dzięki semaforom kształtowym. Mocno historyczna jest także infrastruktura drogowa, co widać na górnym zdjęciu.

Jedna z cystern firmy Millet. W tym przypadku serii Zas, nr 33 87 7849 245-8. Jak napisano, wagon służy do przewozu destylatów ropy naftowej.

Inna cysterna serii Zas z firmy Millet. Tym razem nr 33 87 7850 831-1. Tablica ADR informuje, że przewożony ładunek to olej napędowy. Na fragmencie wagonu z prawej strony widoczny starszy logotyp firmy.

Najładniejsza z ustawionych w Głuchołazach cystern firmy Millet. Przy okazji prezentująca kolejną wersję logotypu. To również seria Zas. Numer 33 87 7854 917-4. 

Oprócz cystern serii Zas w Głuchołazach z logo firmy Millet stały także wagony serii Za. Tu pojazd oznaczony jako 84 87 7550 359-4.

Pośród cystern firmy Millet stały też wagony z Austrii - z VTG. Tu jeden - jaśniejsza cysterna.

Gość z Austrii, czyli cysterna firmy VTG. Seria Zaes nr 33 81 787 9031-1, stacja macierzysta Linz - Stahlwerke.

Dwuczłonowy wagon kryty z przesuwnymi ścianami z firmy GE Rail Services. Seria Hirrs nr 43 80 2921 635-7. Niestety dość mocno posprejowany.

Miasto Głuchołazy już niedługo ponownie pojawi się w Blogu Transportowym. Tym razem zaproszę na dworzec autobusowy. Tu link do tego materiału.

Renaulty - elektryczne i z nagrodą German Design Council

W lipcu 2012 zamieściłem wpis poświęcony testom ciężarówki Renault Midlum electric (tu link). Później publikowałem także inne materiały dotyczące pojazdów elektrycznych tej marki. Ponieważ pojawiła się nowa informacja prasowa tego francuskiego producenta, wracam do  „elektrociężarówek”.

W lutym 2018 firma Renault Trucks ogłosiła (bazując na ponad 10-letnim doświadczeniu w testach pojazdów w pełni elektrycznych, w warunkach rzeczywistych eksploatacji, w firmach partnerskich), że w 2019 roku te w 100% elektryczne, przeznaczone do pracy w obszarze miejskim i podmiejskim ciężarówki będą produkowane seryjnie, w fabryce Renault Trucks Blainville-sur-Orne (departament Calvados w Normandii).

Poniżej szczegóły podane przez producenta.

Elektromobilność jest dziś na pierwszym miejscu w strategii energetycznej Renault Trucks, jeśli chodzi o zrównoważony transport miejski. Pojazdy o zerowej emisji spalin pomogą zachować jakość powietrza, ograniczą efekty ocieplenia klimatu, zmniejszą poziom hałasu. W przyszłości pojazdy elektryczne będą jedynymi środkami transportu, które będą mogły poruszać się po centrach miast.

Od 2009 roku Renault Trucks inwestuje duże środki w badania i rozwój w zakresie elektromobilności, w tym przede wszystkim w testy z firmami partnerskimi należącymi do klientów. Testy prowadzone w realnych warunkach, na pojazdach testowych 100% elektrycznych w segmencie od 12 do 16 t (szybka dystrybucja), w firmach Guerlain, Stef w Carrefour, Nestléi w grupie Delanchy – pozwoliły zebrać kluczowe informacje na temat ich eksploatacji, zachowania baterii, infrastruktury ładowania i obsługi pojazdów elektrycznych.

Dodatkowo, od 2010 roku, Renault Trucks ma w ofercie pojazd elektryczny Maxity 4,5 t. „Wprowadzenie do sprzedaży pojazdu elektrycznego Maxity pozwoliło nam przygotować sieć dystrybucyjną do sprzedaży, obsługi i naprawy pojazdów elektrycznych” - tłumaczy François Savoye, dyrektor ds. strategii efektywności energetycznej Renault Trucks. „Dziś i w przeciwieństwie do 2010 roku, nasze pojazdy elektryczne mają perspektywę konkurencyjnej ekonomiczności”.

Niewątpliwym wsparciem w zrozumieniu zasad eksploatacji i rynku są również badania i działania przeprowadzane w ramach grupy Volvo, testowane technologie i silne synergie między jednostkami grupy, które tak jak na przykład autobusy, produkują pojazdy w pełni elektryczne. Osiągnięte dzięki temu ogromne oszczędności, pozwalają Renault Trucks wprowadzić do sprzedaży ekonomiczną gamę pojazdów elektrycznych już w 2019 roku.

Linia produkcyjna pojazdów 100% elektrycznych jest w trakcie przygotowań w fabryce Renault Trucks w Blainville-sur-Orne w Normandii.

Elektryczny Renault Trucks D testowany przez firmę Guerlain (na górze) i Grupę Delanchy (na dole).

Dodatkowe materiały o elektrycznych ciężarówkach Renault pod tym linkiem.

Pozostając przy temacie ciężarówek marki Renault jeszcze jeden materiał prasowy. Śmiało można powiedzieć, że z dumą rozpowszechniany, bo mowa w nim o nagrodzie dla Renault Trucks T. Szczegóły poniżej.

9 lutego 2018, w ramach targów International Ambiente, we Frankfurcie, Niemiecka Rada Wzornictwa (German Design Council) nagrodziła Renault Trucks w kategorii Transport za specjalną edycję T High Edition. Nagroda przyznana w uznaniu dla walorów estetycznych serii specjalnej, która podkreśla ekspresywny design Renault Trucks T, pojazdu flagowego producenta w transporcie dalekobieżnym.

Renault Trucks T to kultowy pojazd, którego design charakteryzują trzy elementy: kabina w formie trapezu, nachylenie przedniej szyby pod kątem 12° i trapezowa krata wlotu powietrza, budząca skojarzenia z symbolem Pi. Nietypowa stylistyka edycji specjalnej T High Edition została podkreślona czarnym malowaniem, aluminiowymi łączeniami, karbowanym wykończeniem i czerwonymi subtelnymi liniami, które podkreślają klamki, również czerwone.

Hervé Bertrand, dyrektor ds. design Renault Trucks zdradził: „Czuję ogromną dumę z otrzymania tej nagrody. Renault Trucks T to pojazd o nowoczesnej stylistyce, który oferuje maksymalny komfort. Nowoczesna stylistyka budziła na początku obawy, ale dziś została doceniona dzięki tej nagrodzie”.

Renault Trucks T High Edition.

Detale wyróżnionej ciężarówki.

Edycja specjalna Renault Trucks T High Edition zaprezentowana po raz pierwszy w Niemczech na Targach IAA w 2016 roku, została doceniona przez młodych kierowców w 2017 roku zajmując drugie miejsce w konkursie „Young Professionals Truck Award 2017”. Nagroda Niemieckiej Rady Wzornictwa docenia innowacyjność produktów i projektów w zakresie niemieckiego i międzynarodowego designu, uznając też ich producentów i designerów.  Zwycięzców wyłania 43-osobowe jury międzynarodowych ekspertów. Nagroda German Design Award jest przyznawana przez Niemiecką Radę Wzornictwa, fundację stworzoną w 1953 roku, z inicjatywy Bundestagu.

Ayats – polski przedstawiciel

W Blogu Transportowym już dwa razy pisałem o ofercie firmy GSP Polska z Krapkowic. Były to materiały o autobusach Rába (tu link) i Sanos (tu link). Tym razem zajmę się najnowszym jej elementem, czyli hiszpańską marką Ayats. Dość egzotyczną, ale już występującą na polskich drogach.

Historia autobusów Ayats rozpoczęła się w 1905 roku. Wówczas w miejscowości Arbúcies (w Katalonii) powstał pierwszy egzemplarz, którego cechą charakterystyczną było drewniane nadwozie. Obecnie Ayats to nowoczesny tabor turystyczny, lokalny i miejski. Marka ta jest także dobrze znana w obu Amerykach, szczególnie w Południowej, gdzie powstał zamorski oddział Ayatsa (w Meksyku). Główna fabryka i siedziba firmy nadal mieści się w katalońskim Arbúcies.

Obecnie w ofercie GSP Polska znajdują się cztery modele autobusów Ayats. To Eclipse, Spirit, Kronos i Bravo. Ten ostatni również w wersji kabrio, czyli z otwieranym dachem górnego pokładu. To model popularny w wielu turystycznych miastach, wykorzystywany np. do obsługi specjalnych linii kursujących pomiędzy największymi atrakcjami danego rejonu. Przykładowo przez kilka lat starsze wersje Ayatsa Bravo City kursowały po Krakowie.

Ayats Spirit.

Ayats Kronos w wersji trójosiowej.

Ayats Kronos w wersji dwuosiowej.

Ayats Eclipse. Następca modelu Bravo.

Ayats Bravo I R Open Top. Pojazd obsługujący linie turystyczne w wielu znanych miastach. Od góry: w Paryżu i w Weronie.

Do tematu autobusów marki Ayats już niedługo powrócę. W lipcu 2016 dość sporo ich przedstawicieli przyjechało do Polski, a dokładniej do Krakowa. Przywiozły pielgrzymów na Światowe Dni Młodzieży.