BMC Fatih – wywrotka z Özdere

Ponownie zapraszam do tureckiej miejscowości Özdere. Ostatnio pisałem o sfotografowanym tam irańskim Peugeocie (tu link). Teraz pora na pojazd wagi ciężkiej. Wywrotka BMC Fatih. Zaparkowano ją przy głównej drodze przechodzącej przez centrum miejscowości.

BMC to obecnie marka turecka. Pierwotnie brytyjska - British Motor Corporation. Oddział w Izmirze powstał w roku 1964. Po latach stał się jedynym prawnym użytkownikiem marki BMC (brytyjski pierwowzór został wchłonięty przez British Leyland). W ofercie firmy (BMC Sanayi ve Ticaret A.Ş.) znajdują się oprócz ciężarówek także autobusy, również eksploatowane w Polsce. BMC oferuje też pojazdy wojskowe, w tym czołgi.

Ciężarówki BMC Fatih produkowano w latach 1986 – 2009. W eksploatacji nadal pozostaje ich dość sporo. Występują w przeróżnych wersjach nadwoziowych. Wywrotki są dość licznym ich przedstawicielem. 

BMC Fatih w całej okazałości. Przyznam, że jest to moja ulubiona turecka ciężarówka. Obowiązkowy element każdego wyjazdu do tego kraju. 20.09.2017.

BMC Fatih - zbliżenie na kabinę, która kojarzy mi się z czechosłowackim Liazem.

Warto jeszcze dodać, że BMC Fatih to następca produkowanego raptem trzy lata (1983 – 1986) modelu Yavuz, który powstał w kooperacji z koncernem Volvo.

BMC Fatih napędza amerykański silnik Cummins. Fakt ten jest dość mocno podkreślany, chociażby poprzez dość sporych rozmiarów naklejki umieszczane na maskach.

Marka BMC będzie się w Blogu Transportowym pojawiać jeszcze wiele razy. Zarówno w tematyce autobusowej, jak i ciężarówkowej. Całość materiałów dostępna pod wspólnym Tagiem BMC.

Trolejbusy we Lwowie (5) – podskakujemy i КТГ-1

Opisując lwowskie trolejbusy ostatnio zająłem się tematem linii nr 9 (Uniwersytet – Aeroport). Tu link do tego wpisu. Warto dodać, że obecnie trasa ta została wydłużona pod nowy terminal.

Zgodnie z obietnicą z tamtego materiału pora na podskakującą Škodę oraz zabytek – kanciapa dla kierowców.

Dlaczego podskakująca? Ze względu na stan nawierzchni drogi oraz torowiska tramwajowego, przez które trolejbus przejeżdża. Mimo powolnej jazdy pojazd dość intensywnie buja się. Dosłownie podskakuje. Widok niesamowity, powtarzający się za każdym przejazdem trolejbusu.

„Podskakującym bohaterem” jest Škoda 14Tr o numerze taborowym 569. Rocznik 1989. Od nowości we Lwowie, teraz już jako jeżdżąca ruina. Pojazd obsługując linię nr 12 w stronę pętli Uniwersytet przejeżdża przez ul. Bandery i wjeżdża w ul. Szeptyckich. 

Škoda 14Tr w trakcie „podskakiwania” na ul. Bandery. Screen z poniższego filmu. 30.04.2013.

Tak Škoda #569 prezentuje się w ruchu. Film nagrany 30 kwietnia 2013. Obsługiwana przez pojazd linia nr 12 to obecna trasa nr 32. 

Zmiana numeracji tras lwowskich trolejbusów nastąpiła w dniu 1 lipca 2019. Dzięki temu nie dublują się już oznaczenia linii tramwajowych i trolejbusowych. Tak to teraz wygląda. Linia nr 2 stała się trasą nr 22, 3 przemianowano na 23, 5 na 25, 7 na 27, 9 na 29, 10 na 30, 11 na 31, 12 na 32, a 13 na 33. Jedynie linia 24 nie zmieniła oznaczenia.

Obok miejsca nagrania powyższego filmu, przy ul. Metropolity Angełłowicza znajduje się przystanek o nazwie  „Stefana Bandery” (za nim zlokalizowano dość spory pomnik tego człowieka). Przed nim stała odstawiona znana już czytelnikom Bloga Transportowego Škoda 14Tr #559. Trolejbus miał przerwę w obsłudze linii 10.

Škoda 14Tr #559 odstawiona na ul. Metropolity Angełłowicza. 30.04.2013.

Na placu w pobliżu ulicy ustawiono wyjątkowo ciekawy pojazd. Trolejbus towarowy КТГ-1 (KTG-1). Takie nietypowe ciężarówki produkowano w Kijowskim Zakładzie Transportu Elektrycznego. Były one dość powszechne w miastach Związku Radzieckiego. Zazwyczaj ich eksploatacją zajmowały się przedsiębiorstwa transportu pasażerskiego. Obecnie ich czas świetności już minął, a nieliczne ocalałe egzemplarze wykorzystywane są do różnych celów, raczej znacznie odmiennych od tych pierwotnie dla nich przewidzianych.

КТГ-1 ustawiony przy ul. Metropolity Angełłowicza pełnił funkcję punktu socjalnego dla kierowców. Kiedy go fotografowałem był w trakcie odświeżania – malowano go.

Pojazd ten pochodzi z lat 70-tych lub 80-tych ubiegłego wieku.

КТГ-1 (KTG-1) odstawiony w pobliżu przystanku „Stefana Bandery”. Nad trolejbusową ciężarówką rozwieszono fragment sieci elektrycznej, do której pojazd może się podpiąć, choć ze względu na gałęzie w dniu wykonania zdjęcia było to znacznie utrudnione. 30.04.2013.

Rozkład jazdy na trolejbusowym przystanku „Stefana Bandery”. Umieszczony dość wysoko i w dodatku bez podawania konkretnych godzin odjazdu. Tylko ramowy czas kursowania.

Trolejbusy towarowe KTG były produkowane także w innych wersjach. Np. wywrotka, mobilna stołówka, polewaczka, czy chłodnia.

Inny lwowski egzemplarz elektrycznej ciężarówki КТГ-1 sfotografowało Google na ul. Kostomarowa. Boczna ulica z nieużywaną liniowo siecią trolejbusową. Październik 2011. Na zdjęciach z roku 2015 już go tam nie było.

КТГ-1, czyli trolejbus ciężarówka na ul. ul. Kostomarowa we Lwowie. Z informacji krążących po Internecie wynika, że stał on tam od lat 80-tych. Październik 2011. Źródło: Google Street View.

W dalszej części trolejbusowej relacji ze Lwowa jeszcze kilka zdjęć pojazdów marki Škoda. Tu link.

Peugeot Pars z Iranu

Bohatera dzisiejszego wpisu sfotografowałem ze względu na rejestrację. Dopiero później odkryłem, że nie jest to zwykły Peugeot. Szkoda, że zrobiłem mu tylko jedno zdjęcie.

Zapraszam zatem do Turcji, do miejscowości Özdere, która pojawiała się już w Blogu Transportowym (np. tutaj). Na terenie tamtejszego hotelu Grand Efe stała osobówka, na którą raczej nie zwróciłbym uwagi. Od innych zaparkowanych tam pojazdów odróżniała ją rejestracja. Dość barwna, z elementami czerwonymi i niebieskimi. To mnie przyciągnęło. Kiedy podszedłem do samochodu, okazało się, że to nie jakaś specjalna wersja tablic tureckich. Były to „blachy” z Iranu.

Przyznam, że jeszcze nigdy nie fotografowałem żadnego pojazdu z Iranu, więc bez względu na to, co to za samochód, zdjęcie musiało być obowiązkowe. Tylko jedno części tylnej, bo przód był zastawiony.

A co dokładniej sfotografowałem? To Peugeot Pars. Produkt irańskiej firmy Iran Khodro (występującej pod nazwą IKCO – skrótowiec od Iran Khodro Corporation) z siedzibą w Teheranie. Oferuje ona samochody osobowe pod własną marką Iran Khodro (obecnie kilka modeli) oraz produkty oparte na licencjach innych producentów, np. Renault, czy Peugeot.

Jak podaje producent, Peugeot Pars to luksusowy samochód dla Irańczyków. „Owoc ciężkich wysiłków irańskich ekspertów. Peugeot Pars zapewnia swoim pasażerom wysoki poziom komfortu. Mimo obecności licznych rywali, pojazd nadal jest najpopularniejszym samochodem wśród Irańczyków”. Wciąż pozostaje w ofercie producenta.

Ogólnie rzecz ujmując, model Pars to irańska „bogata”, zmodernizowana wersja Peugeota 405. Tu jednak warto podkreślić, że model 405 także jest oferowany przez IKCO.

Peugeot Pars w tureckim Özdere. Niestety z przodu był zastawiony. 16.09.2017.

Zbliżenie na detale irańskiej osobówki. Napisy Peugeot Pars i charakterystyczna rejestracja. Co ciekawe, takie tablice otrzymują tylko pojazdy wyjeżdżające z Iranu. To tak zwane tablice dodatkowe. Napis na dole rejestracji: Touring & Automobile Club of the Islamic Republic of Iran. Jest to instytucja powołana celem ułatwienia podróży turystycznych obywatelom Iranu wyjeżdżającym poza kraj oraz turystom z innych krajów planujących jeżdżenie własnym samochodem po Iranie (otrzymują oni wówczas także dodatkowe tablice).

IKCO to jednak nie tylko osobówki. Firma swoją działalność zaczęła w latach 60-tych ubiegłego wieku (jako Iran National) i już wówczas produkowała także autobusy. Co ciekawe, w późniejszym okresie trafiały one również do Polski. Były to np. nadwozia na bazie Mercedesa O309.

Gama produktów IKCO jest bardzo duża, bo oprócz wspomnianych osobówek i autobusów są to także ciężarówki (np. pod marką Khawar), tabor kolejowy i pojazdy metra.

Autobusy z Costa del Sol (1) - Castrosua

Wracam do tematu autobusów podmiejskich kursujących po Costa del Sol w Hiszpanii, a dokładniej do obszaru miasta Malaga. Wcześniejszy wpis dostępny pod tym linkiem. Wówczas skupiłem się na trasach i biletach, a teraz pora na tabor.

W czasie mojego pobytu na Costa del Sol (czerwiec 2017) w taborze kursującym w ramach Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga dominowały trzy marki: Castrosua, Sunsundegui i Tata Hispano.

Przedstawicieli tej pierwszej widziałem głównie w wersji przegubowej. Były także egzemplarze trójosiowe, 15-metrowe. Wszystkie to modele Magnus.E. Obsługiwały one głównie linię M-110 łączącą Malagę z Benalmadeną przez Torremolinos. Kursowały także na trasie M-120, która wzdłuż wybrzeża łączy miejscowości Torremolinos i Fuengirola. Można powiedzieć, że to przedłużenie linii M-110, ale z mniejszą częstotliwością kursowania (co około 30 minut, a M-110 co 15 – 20 minut).

Castrosua Magnus.E o numerze taborowym 5829 na dworcu autobusowym Málaga Muelle Heredia. Przegubowiec właśnie zakończył kurs linii M-110 z Benalmadeny. Po krótkiej przerwie wyruszy w drogę powrotną. 11.06.2017.

Powyższa Castrosua Magnus.E #5829. Wnętrze sfotografowane w trakcie obsługi kursu linii M-110 do Malagi. Początkowy odcinek trasy na terenie Benalmadeny. Po zatrzymaniu się na kolejnych przystankach w Castrosule zapanował tłok. Niestety sprzedaż biletów przez kierowcę znacznie wydłużała czas przejazdu. 11.06.2017.

Castrosua Magnus.E #5828 na linii M-120 w kierunku Torremolinos. Benalmadena centrum - przystanek na Av. Antonio Machado (w pobliżu portu jachtowego - „Puerto Marina”). Korzystają z niego także autobusy dalekobieżne. O tej porze (godzina 7:26) przegubowiec nie wiezie zbyt wielu pasażerów. 15.06.2017.

Powyższy przegubowiec #5828 w lepszym świetle uwydatniającym ciekawą reklamę, która została wkomponowana w obowiązkowe tylne malowanie autobusu: kolor zielony i napis Transportes Públicos de Andalucía. Benalmadena, rejon przystanku „Antonio Machado” na Av. Antonio Machado. Castrosua jedzie bez pasażerów. Prawdopodobnie to wyjazd na linię M-110. 11.06.2017.

Przegubowa Castrosua Magnus.E #5827 obsługuję linię M-120 do Fuengiroli. Autobus właśnie wjeżdża na przystanek „Antonio Machado” w Benalmadenie. 17.06.2017.

Widok na tylną część wnętrza powyższego przegubowca #5827. Zdjęcie zrobiłem bezpośrednio po odjeździe z przystanku „Antonio Machado” w Benalmadenie. 17.06.2017.

Ponownie Castrosua Magnus.E #5827 na linii M-120. Tym razem na końcowym odcinku trasy - Fuengirola, przystanek „Recinto Ferial” na Av. Nuestro Padre Jesús Cautivo. Autobus opuściła tu znaczna grupa pasażerów, udając się na pobliskie targowisko. Co ciekawe, przystanek ten nie ma zatoki, a obsługujący go pojazd blokuje jeden z dwóch pasów ruchu prowadzących na rondo. 17.06.2017.

Fuengirola, targowisko przy Av. Nuestro Padre Jesús Cautivo. Kupimy na nim dosłownie wszystko. Ja np. nabyłem tam historyczną już pocztówkę z trolejbusem. Warto zwrócić uwagę na ruchome stoiska z owocami - ustawione obok siebie taczki. Prowadzące je osoby co chwilę wołają, co sprzedają i w jakiej cenie. 17.06.2017.

Estación de Autobuses de Fuengirola, czyli główny przystanek autobusowy w miejscowości Fuengirola. Pętla linii M-120 z Torremolinos, a także np. M-220 do  Marbelli. Znana z powyższych zdjęć Castrosua Magnus.E #5827 oczekuje na kurs powrotny do Torremolinos. Autobus nie jest jeszcze dostępny dla pasażerów. 17.06.2017.

Chętnych na podróż przegubowcem #5827 było dość sporo. Autobus zamknięty, więc ustawiła się obok niego kolejka. 17.06.2017.

Ponownie wnętrze przegubowca #5827. Tym razem widok na część przednią. Jeszcze w trakcie postoju na Estación de Autobuses de Fuengirola. 17.06.2017.

Dwa przegubowce Castrosua Magnus.E na Estación de Autobuses de Fuengirola. Sfotografowałem je z innego autobusu - Irizar i6 w dalekobieżnej relacji do miejscowości La Línea de la Concepción (przy granicy z Gibrartarem). Pierwszy to nr 5827 na linii M-120 do Torremolinos, a drugi nr 5839 na linii M-220 do  Marbelli. 15.06.2017.

Dwa miesiące po mojej wizycie na Estación de Autobuses de Fuengirola pojawił się tam samochód Google, który udokumentował odjeżdżający autobus Castrosua Magnus.E #5839. Prawdopodobnie w trakcie obsługi linii M-220. Sierpień 2017. Źródło: Google Street View.

Jeszcze jedno zdjęcie popełnione z pokładu Irizara i6 w drodze do miejscowości La Línea de la Concepción. Castrosua Magnus.E #5840. Calle Padre Paco Ostos w miejscowości Marbella, nieopodal dworca autobusowego. Autobus z Grupy Avanza, ale najprawdopodobniej nie z firmy Portillo. Przypuszczalnie na linii M-220 lub zjazd do zajezdni - wnętrze wygląda na puste, a kilka minut wcześniej mijaliśmy inne M-220. 15.06.2017. 

Przegubowa Castrosua Magnus.E #5827 na linii M-120 do Torremolinos po odjeździe z przystanku „Antonio Machado” w Benalmadenie. 17.06.2017.

Castrosua Magnus.E w wersji trójosiowej, 15-metrowej. Jedyny egzemplarz tej wersji pojazdu, który udało mi się sfotografować. Autobus #5825 na linii M-110 do pobliskiej pętli Benalmádena Costa. Rondo Los Molinillos przy Av. Antonio Machado w Benalmadenie. 19.06.2017.

Rondo Los Molinillos przy Av. Antonio Machado w Benalmadenie przez które przejeżdża powyższa Castrosua. Na trasie linii M-110 i M-120 jest kilka równie ciekawych rond. Taka lokalna tradycja. 19.06.2019.

Castrosua Magnus.E w wersji trójosiowej, 15-metrowej została także udokumentowana przez firmę Google. Tu egzemplarz nr 5637 na dworcu autobusowym Málaga Muelle Heredia. Pojazd powstał na podwoziu Volvo (powyższy #5825 na bazie Scanii). Listopad 2018. Źródło: Google Street View.

Przeglądając Google Street View ustaliłem, że firma Portillo (Grupa Avanza), do której należą powyższe pojazdy, eksploatuje także mniejsze autobusy Castrosua Magnus.E - w 12-metrowej wersji maxi.

Castrosua Magnus.E w wersji 12-metrowej w ramach linii Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga sfotografowana przez Google na dworcu Málaga Muelle Heredia. Autobus posiada stary, trójcyfrowy numer taborowy: 821. Lipiec 2016. Źródło: Google Street View.

Pozostając w temacie zdjęć z Google Street View warto jeszcze zaprezentować starszy tabor obsługujący linie Consorcio de Transporte Metropolitano del Área de Málaga. Na zdjęciach z października 2012 można zobaczyć „deskorolkę”, czyli autobus Castosua CS-40 City (podwozie MAN NL313F) w wersji 15-metrowej. Obecnie już raczej wycofany z eksploatacji.  

Co ciekawe, do firmy Portillo w 2010 roku trafiły dwa egzemplarze przegubowej wersji tego modelu – odkupione od tego samego przewoźnika, którego pozostałe przegubowe autobusy Castrosua CS-40 City sprzedano do MPK Kraków.

Castosua CS-40 City w wersji trójosiowej, 15-metrowej na dworcu Málaga Muelle Heredia. Autobus obsługuje linię M-110. Październik 2012. Źródło: Google Street View.

Jeszcze starsze zdjęcia. Castosua CS-40 City w wersji 12-metrowej na dworcu Estación de Autobuses de Fuengirola. Autobus obsługuje linię M-120 do Torremolinos. Październik 2008. Źródło: Google Street View.

W dalszej części relacji z autobusowego Costa del Sol przedstawię inną hiszpańską markę – Sunsundegui. Tu link.