niedziela, 28 maja 2017

Antalya – na lotnisku


Na temat lotniska w tureckim mieście Antalya pisałem już w 2015 roku. Był to krótki materiał o moim pierwszym spotkaniu z Boeingiem 747 (tu link). Teraz ponownie zapraszam do tego portu lotniczego, na spotkanie z innymi maszynami.

Prezentowany materiał powstał 21 sierpnia 2013, z kołującego samolotu oraz z  pokładu autobusu lotniskowego, wiozącego pasażerów lotu czarterowego Kraków – Antalya, obsłużonego maszyną polskich linii Enter Air o rejestracji SP-ENK (Boeing 737-400 z 1996 roku, nadal czynny, ale obecnie latający dla bułgarskiego przewoźnika Cargo Air).

Samolot zatrzymał się na oddalonym stanowisku postojowym, dzięki czemu trasa przejazdu autobusu była dość długa (około 10 minut) i wiodąca obok licznych maszyn różnych przewoźników. Kilka z nich udało mi się udokumentować. Na przykład rozpoczynającego rząd innych samolotów Airbusa A320-200 o rejestracji TC-FBH. Rocznik 2010, czyli wówczas trzyletnia maszyna, eksploatowana od nowości przez tureckiego przewoźnika Freebird Airlines. To czarterowe linie lotnicze, które pierwsze loty rozpoczęły w 2001 roku. Obecnie Freebird Airlines użytkuje osiem samolotów, wszystkie to Airbusy A320.

Omawiana maszynę o rejestracji TC-FBH w sierpniu 2013 przydzielono do lotniska w Antalii. Jej stałym zadaniem była obsługa rejsów do Finlandii, do miasta Turku. Kiedy ją fotografowałem, od kilku dni miała przerwę w lotach.

Ze względu na wielki kryzys tureckiej branży turystycznej, linie Freebird Airlines utraciły dość sporo pracy przewozowej. Ratunkiem okazało się wynajmowanie samolotów innym przewoźnikom. Obecnie Airbus TC-FBH lata dla linii VietJetAir z Wietnamu, obsługując połączenia krajowe w relacjach do i z Hanoi.


Airbus A320-200, TC-FBH, Freebird Airlines
Airbus A320 nr TC-FBH linii Freebird Airlines, a za nim rząd różnych maszyn wielu przewoźników.


Airbus A320-200, TC-FBH, Freebird Airlines
Zbliżenie na Airbusa z Freebird Airlines.


Za TC-FBH ustawiono Boeinga 737-800 z 1999 roku. To maszyna o rejestracji TC-TJG, należąca do tureckich linii Corendon Airlines z siedzibą w Antalyi. Początkowo samolot ten latał dla przewoźnika Air Berlin. W kwietniu 2010 trafił do Corendon Airlines, a od maja 2017 już z rejestracją 9H-TJG lata dla nowych linii Corendon Airlines Europe z siedzibą na Malcie.

Boeing TC-TJG otrzymał imię: „We ❤ Alanya”. W sierpniu 2013 z lotniska Antalya  latał on do Norwegii (miejscowość Sola) i Holandii (Amsterdam). Jednak przez większość dni nie był eksploatowany.


Boeing 737-800, TC-TJG, Corendon Airlines
Boeing 737 o rejestracji TC-TJG jako pierwszy od lewej strony. W tle budynek portu lotniczego - terminal pasażerski.


Boeing 737-800, TC-TJG, Corendon Airlines
Zbliżenie na TC-TJG z Corendon Airlines.


Pośród Airbusów i Boeingów stała niesamowita maszyna, która przyleciała z Rosji. Najprawdopodobniej z miejscowości Saratów, bo to własność linii Saratov Airlines. Najprawdziwszy Jak-42. Maszyna o rejestracji RA-42316. Niestety w Internecie nie ma zbyt wielu informacji na jej temat. Po dość długich poszukiwaniach natrafiłem na rosyjską stronę, która podała datę produkcji. Była dość szokująca: 10.06.1982. Tak więc w sierpniu 2013 samolot ten miał 31 lat. W roku 2016 nadal był czynny (na YouTubie są dostępne wówczas nagrane prezentujące tę maszynę filmy), ale obecnie wycofano go z eksploatacji.

Jak-42 był produkowany w latach 1979 – 2002 (niektóre źródła podają rok 2003). Łącznie powstało 188 egzemplarzy (niektóre źródła podają wartość 185). Polska wersja Wikipedii zawiera zapis, że według stanu na kwiecień 2017, w ruchu cywilnym pozostają już tylko 22 egzemplarze tego modelu. Wszystkie eksploatowane przez rosyjskich przewoźników, w tym 5 sztuk w posiadaniu Saratov Airlines. Czy te informacje są prawdziwe? W innych źródłach nie natrafiłem na taki zapis.


Jak-42, RA-42316, Saratov Airlines

Jak-42, RA-42316, Saratov Airlines
Jak-42 nr RA-42316, czyli ponad 30-letnia radziecka maszyna linii Saratov Airlines.


W dniu 21 sierpnia 2013 Antalya gościła także inne ciekawe i kultowe samoloty z Rosji. Niestety nie udało mi się ich dokładnie sfotografować. Utrwaliłem np. tylko ogon maszyny Ił-96 o rejestracji RA-96008 linii Aeroflot. To rocznik 1993, od nowości u tego przewoźnika. Wówczas obsłużył lot z i do Moskwy.

Samoloty Ił-96 wprowadzono do produkcji na początku lat 90-tych (wcześniej prototypy) i nadal są oferowane. Opisywana maszyna RA-96008 we wrześniu 2014 została sprzedana kubańskim liniom Cubana de Aviación i oznaczona jako CU-T1717. Iły-96 są eksploatowane tylko w Rosji i na Kubie.


Ił-96, RA-96008, Aeroflot
Niezwykły gość z Rosji, czyli Ił-96 nr RA-96008 linii Aeroflot, a w zasadzie tylko jego ogon. Maszynę zasłania żółty Boeing 737-800 nr D-ATUL niemieckiej linii TUIfly. Po lewej fragment Boeinga 737-300 nr UR-GBA z Ukrainy - Ukraine International Airlines.


Trasa przejazdu autobusu lotniskowego pozwoliła mi na dokładne udokumentowanie Boeinga 757-300 niemieckich linii Condor Flugdienst. Rocznik 2000 o rejestracji D-ABOK. Condor Flugdienst to obecnie (od 2009 roku) część grupy Thomas Cook Airlines, stąd charakterystyczny logotyp na ogonie.

Maszyna nadal jest własnością Condor Flugdienst i wciąż obsługuje wakacyjne kierunki z Niemiec. Przykładowo w maju 2017 maszyna D-ABOK latała w relacjach: Hamburg – Palma de Mallorca (Hiszpania), Frankfurt – Antalya, Frankfurt - Las Palmas (Hiszpania), Dusseldorf – Jerez (Hiszpania).


Boeing 757-300, D-ABOK, Condor Flugdienst

Boeing 757-300, D-ABOK, Condor Flugdienst
Maszyna wakacyjnego przewoźnika, czyli Boeing 757-300 nr D-ABOK linii Condor Flugdienst.


Zdjęcia z pokładu autobusu lotniskowego robiłem także w dniu powrotu do Polski. Będzie to temat drugiej części relacji. Tu link.


Blog Transportowy na Twitterze

niedziela, 21 maja 2017

SilesiaKOMUNIKACJA 2017 – SOR


W dniach 26 i 27 kwietnia 2017 w Sosnowcu odbyła się już dziewiąta edycja Targów Transportu Publicznego SilesiaKOMUNIKACJA.

Impreza mała, ale ciekawa. Pod względem taborowym w tym roku zdominowana przez markę Solaris. Tym tematem zajmę się jednak w kolejnych wpisach.

Relację z targów zaczynam od polskiej premiery elektrycznego autobusu SOR ENS12. Pojazd wizualnie nie mający nic wspólnego z tym czeskim producentem. Całkowicie niespodziewany wygląd - zupełnie nowy kształt.

Przyznam, że nowy SOR bardzo przypadł mi do gustu. Bez wątpienia można nazwać go gwiazdą tegorocznych targów SilesiaKOMUNIKACJA.

SOR ENS12 to autobus o długości 12 m, szerokości 2,55 m i wysokości 3,15 m. Producent niestety nie podał, ile osób ten nowy pojazd może przewozić, ograniczając się jedynie do informacji o miejscach siedzących: 35 sztuk. Można jednak wnioskować, że całkowita ilość miejsc to około 90 – 100. Moc asynchronicznego silnika to 160 kW. Baterie Varta o pojemności 225 kWh. System elektryczny firmy RAIL ELECTRONICS CZ. Prędkość maksymalna nowego elektrobusu to 80 km/h.


SOR ENS12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR ENS12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR ENS12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR ENS12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017
Premierowy SOR ENS12, czyli nowe oblicze czeskiego autobusu.


SOR ENS12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR ENS12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR ENS12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017
Wnętrze najnowszego SOR-a. Na górnym zdjęciu dodatkowo widoczna ładowarka, która zdecydowanie powinna być prezentowana obok autobusu.


Oprócz premierowego modelu ENS12, SOR w Sosnowcu pokazał także trzy inne pojazdy. Jeden w wersji gazowej (CNG), czyli BNG12. Egzemplarz gotowy do odbioru przez nowego właściciela, firmę Transgór Mysłowice. Oznaczono go numerem taborowym 503. Autobus obecnie obsługuje linie w sieci KZK GOP.


SOR BNG12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR BNG12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017
SOR BNG12 dla firmy Transgór Mysłowice.


SOR BNG12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR BNG12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR BNG12, SilesiaKOMUNIKACJA 2017
Wnętrze czeskiego gazowca.


SOR pokazał także turystyczny model LH10,5. Najprawdopodobniej to ten sam egzemplarz, który został przez producenta wystawiony w Kielcach, na TransExpo 2016 (link). 


SOR LH10,5, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR LH10,5, SilesiaKOMUNIKACJA 2017
SOR LH10,5.


Czwarty, jednocześnie najmniejszy pokazany SOR to model BN8,5. Autobusy tego typu obsługują komunikację miejską np. w Kędzierzynie-Koźlu i Nysie.


SOR BN8,5, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR BN8,5, SilesiaKOMUNIKACJA 2017

SOR BN8,5, SilesiaKOMUNIKACJA 2017
SOR BN8,5, czyli najmniejszy przedstawiciel tej marki pokazany w Sosnowcu.


W kolejnym materiale o targach SilesiaKOMUNIKACJA 2017 zajmę się turecką marką Temsa oraz pojazdami pokazanymi przez PKM Tychy. Tu link.


Wpisy poświęcone autobusom

środa, 17 maja 2017

NEWAG Nevelo


Warto przypomnieć, że po Krakowie nadal kursuje NEWAG Nevelo. Ostatnio pisałem o nim w marcu 2015 (tu link). Od tamtego czasu tramwaj ten miał kilka przerw w kursach liniowych, niekiedy dłuższych (np. powrót do Nowego Sącza, kolizja). Zmienił się także jego wygląd, a konkretnie malowanie. Wagon upodobnił się nim do pojazdów Warszawskiej Kolei Dojazdowej.

Nevelo nadal na stałe obsługuje linię nr 8 łączącą pętle Borek Fałęcki i Bronowice Małe.


NEWAG Nevelo

NEWAG Nevelo
Tak obecnie wygląda NEWAG Nevelo. Linia nr 8, kierunek Bronowice Małe. Skrzyżowanie Alei Trzech Wieszczów z ul. Karmelicką i Królewską, a na dolnym zdjęciu ul. Królewska. 13.05.2017.


Nevelo obecnie jest oznaczony numerem taborowym RY899.


Blog Transportowy na Facebooku

niedziela, 14 maja 2017

Czeskie w Kędzierzynie


Materiały na temat kolei czeskich pojawiały się w Blogu Transportowym wiele razy. Utworzyłem nawet specjalny tag „ĆD” pozwalający łatwo znaleźć te wpisy. Dotyczą one także czeskiego taboru jeżdżącego po Polsce, zarówno wagonów, jak i lokomotyw.

Na jeden z pojazdów czeskich kolei natrafiłem na stacji Kędzierzyn-Koźle. To elektrowóz ČD Cargo oddelegowany do Polski, posiadający napisy: „Koleje Czeskie”. Dokładnie maszyna o oznaczeniu 130 003-7.

To Škoda 79E z roku 1977. Łącznie powstały 54 takie maszyny. Wszystkie wyprodukowano w 1977 roku. Większość, czyli 40 egzemplarzy, trafiła do czechosłowackich kolei ČSD, a pozostałe do kolei przemysłowych.

Lokomotywy te potocznie określane są jako: hrbatá (garbata) i velbloud (wielbłąd) – ze względu charakterystyczny „garb” w części środkowej dachu.


Škoda 79E, 130 003-7, České dráhy

Škoda 79E, 130 003-7, České dráhy

Škoda 79E, 130 003-7, České dráhy
Škoda 79E oznaczona jako 130 003-7 stoi odstawiona przed peronami stacji Kędzierzyn-Koźle, pod nastawnią KKA. Lokomotywa w obecnie obowiązującym schemacie malowania ČD Cargo. Za elektrowozem podbijarka PR-C7-PLM-633.


Powyższe zdjęcia powstały 3 grudnia 2016. W trakcie tego krótkiego pobytu na stacji Kędzierzyn-Koźle nic się na niej niestety nie działo. Chodzi mi o ruch pociągów towarowych, bo na te głównie liczyłem. Natomiast w kwestii pasażerskiej, pojawiły się dwa ezt z Przewozów Regionalnych. Jeden z nich obsługiwał relację Kędzierzyn-Koźle (14:00) – Racibórz (14:49), czyli regio nr 99415. To EN57-992 z 1974 roku.


EN57, Przewozy Regionalne
Przy peronie czwartym stacji Kędzierzyn-Koźle stoi EN57-992 jako regio do Raciborza.


Druga jednostka to EN57-2077 obsługująca pociąg regio nr 64412 relacji Wrocław Główny (11:40) – Opole Główne (12:53/13:05) – Kędzierzyn-Koźle (13:55/14:06) – Gliwice (14:44). Wyprodukowano ją w roku 1980 i pierwotnie oznaczono jako EN57-1351. Jednostka na stałe była przydzielona do Katowic. W roku 2007 przeprowadzono modernizację połączoną ze zmianą oznaczeń na obecne EN57-2077 i zmieniono przydział pojazdu na Opole.


EN57, Przewozy Regionalne

EN57, Przewozy Regionalne
EN57-2077 jako regio do Gliwic w trakcie wjazdu i postoju przy peronie trzecim stacji Kędzierzyn-Koźle. Widok na dawniej zadaszony peron bagażowy i jego niszczejącą i nieużywaną infrastrukturę (oddzielny tunel podziemny, windy).


Do czeskich pociągów jeżdżących po Polsce niedługo powrócę, zapraszając do Głuchołaz. Tu link.


Blog Transportowy na YouTube, kanał Lukaszwo

czwartek, 11 maja 2017

Setra S212 HD z Oświęcimia


Autobusy parkujące pod domami kierowców to dość częsty widok. Szczególnie w mniejszych miejscowościach. W Blogu Transportowym kilka razy publikowałem zdjęcia wykonane w miejscach nocowania różnych pojazdów (np. Autosan z firmy Veolia – link). Teraz zapraszam do Oświęcimia.

Przy ul. Stefana Batorego regularnie odstawiany jest autobus firmy Drobisz-Tur. To przewoźnik z miejscowości Hecznarowice w województwie śląskim (w pobliżu małopolskich Kęt, które od Oświęcimia oddalone są o około 20 km). Na swojej stronie internetowej Drobisz-Tur podaje, że „dysponuje taborem 36 autokarów, które w ruchu ciągłym świadczą usługi przewozowe na terenie całego kraju oraz zagranicą”.

Przede wszystkim firma Drobisz-Tur znana jest z przewozów pracowniczych. Autobus parkujący na ul. Batorego właśnie takie ma zadanie. Zgodnie z umieszczoną za przednią szybą informacją, jeździ dla firmy Electrical Components International, czyli w skrócie ECI. Siedziba tego jednego z największych producentów komponentów elektrycznych na świecie to Bielsko-Biała. Zatem autobus z ul. Batorego kursuje w relacji Oświęcim – Bielsko-Biała – Oświęcim.

Na ul. Batorego w Oświęcimiu nocują różne autobusy firmy Drobisz-Tur. W świąteczny dzień, 26 grudnia 2016 udało mi się natrafić na dość ciekawy egzemplarz Setry. To model S212 HD o rejestracji SBI 21947. Według strony Bezpieczny Autobus jest to rocznik 1989.


Setra S212 HD, Drobisz-Tur

Setra S212 HD, Drobisz-Tur

Setra S212 HD, Drobisz-Tur
Setra S212 HD pozuje przy ul. Batorego w Oświęcimiu. 


Do miejscówki przy ul. Batorego powrócę za jakiś czas. Bohaterką wpisu będzie wówczas inna Setra.


Blog Transportowy na Google +

poniedziałek, 8 maja 2017

Rajd Krak 2013 – czwarta część


Kolejna część relacji z niezwykłego pokazu pięknych, historycznych osobówek, czyli z Konkurs Elegancji Rajdu Krak 2013 na krakowskim Rynku Głównym. Wcześniejszy materiał pod tym linkiem. Samochody jechały w kolumnie, a obok nich przechodziło dość sporo osób, więc nie było łatwo fotografować.

Zaczynam od Citroëna DS20. Model ten produkowano w latach 1955 – 1975. W dniu jego premiery, na targach w Paryżu w 1955 roku, okrzyknięto go samochodem przyszłości. Prezentowany egzemplarz przyjechał do Krakowa z Wielkopolski, z powiatu poznańskiego:


Citroën DS20


Na żółtych tablicach rejestracyjnych z Katowic przyjechał Mercedes-Benz W108. Dokładnie model 250S, który był produkowany w latach 1965 – 1969:


Mercedes-Benz W108


Ten piękny kabriolet to brytyjski Morgan Plus 4. Samochód sportowy produkowany w latach 1950 – 1958 przez firmę Morgan Motor Company. Warto zwrócić uwagę na jego rejestrację, w której zawarto nazwę modelu: S1 PLUS4:


Morgan Plus 4


Fiat 127 powstawał w latach 1971 – 1983. Poniższy, krakowski egzemplarz to rocznik 1981:


Fiat 127


Citroëna Traction Avant produkowano w latach 1934 – 1957. Po II wojnie w Polsce kojarzono go niezbyt pozytywnie, po pojazdy te były używane przez UB, czyli Urzędy Bezpieczeństwa Publicznego. Poniższy egzemplarz to wersja nadwoziowa oznaczona jako BL, rocznik 1952:


Citroën Traction Avant

Citroën Traction Avant


Z Gliwic przyjechał Mercedes-Benz 190 z roku 1956. Żółte tablice rejestracyjne:


Mercedes-Benz 190


Za gliwickim Mercedesem jechał gość z Niemiec, przedstawiciel luksusowej rodziny Mercedes-Benz W180:


Mercedes-Benz W180


Historyczne już maleństwo, czyli brytyjski Austin A35. Samochód produkowany w latach 1956 – 1968. Pokazany w Krakowie egzemplarz to rocznik 1958:


Austin A35

Austin A35


Na tym kończę relację z 2013 roku. W kolejnej edycji rajdu także uczestniczyłem, więc za jakiś czas powrócę do tematu pięknych osobowych klasyków pokazanych w Krakowie.  



Wpisy Rajd Krak 2013 część Iczęść II  , część III i część IV
Wpisy Rajd Krak 2012 część I, część IIczęść III  


Zamów bezpłatny newsletter