Citroëny H przy wiedeńskim ratuszu

 

Pod koniec 2021 roku w dziale Ciężarówki prezentowałem Citroëny H ustawione na rynku w Katowicach (tu link do tego materiału). Teraz ponownie zapraszam na spotkanie z tym ciekawym modelem. Tym razem do Wiednia.

Tamtejszy neogotycki ratusz (Wiener Rathaus), projektu Friedricha von Schmidta, był budowany w latach 1872 – 1883. To piękny i dość pokaźny budynek, w którym siedzibę ma między innymi burmistrz i rada miasta oraz różne urzędy. Mieszczą się tam też Biblioteka Miasta Wiedeń oraz Biblioteka Kraju Związkowego. Ponoć w budynku wciąż funkcjonuje winda paciorkowa. Niezwykły dźwig okrężny - o takim urządzeniu pisałem (w oparciu o egzemplarz z Katowic) pod tym linkiem. Niestety nie udało mi się tego osobiście sprawdzić, choć poniższe zdjęcia powstały w dzień roboczy, czyli gdy ratusz był otwarty. Powód banalny – brak czasu i inne priorytety.

Przed ratuszem znajduje się plac (Rathausplatz – plac Ratuszowy), na którym organizowane są różne imprezy, wydarzenia. Pod koniec września 2022 gościł tam niemiecki (ale mający historyczne korzenie w Wiedniu) cyrk Roncalli. W alejce łączącej ratusz z ulicą Universitätsring i położonym po jej drugiej stronie teatrem (Burgtheater) ustawiono należącego do cyrku „food trucka”. Był to pojazd idealnie pasujący do tej roli, czyli Citroën H. Kultowa ciężarówka w tak pięknej scenerii.

Citroën H z cyrku Roncalli na tle pięknego wiedeńskiego ratusza oraz ustawionego czasowo namiotu cyrkowego. 26.09.2022.

Widok na tył Citroëna H z cyrku Roncalli. W tle Burgtheater.

Co ciekawe, od strony teatru zaparkował jeszcze jeden Citroën H. W ciemniejszym malowaniu i z polskim akcentem – z dużą nazwą: „Trześniewski”. Reszta już po niemiecku, czyli: „Die Unaussprechlich Guten Brötchen”, co znaczy: „Niewyobrażalnie dobre bułki”. Trześniewski to polska marka datowana na 1902 rok. Założona w Wiedniu przez pochodzącego z Krakowa Franciszka Trześniewskiego. Specjalność firmy – pyszne kanapki. 

Citroën H z logo marki Trześniewski pozuje z wiedeńskim ratuszem w tle. 26.09.2022.

Citroën H od Trześniewskiego z budynkiem Burgtheater w tle.

Jak podano na stronie internetowej Trześniewskiego, obecnie najpopularniejsza bułka to ta z bekonem i jajkiem.

Inne wpisy dotyczące Wiednia do zobaczenia pod tagiem Austria.

Citroën H na Rynku w Katowicach

 

Bohater tego wpisu ostatnio coraz częściej pojawia się w wielu polskich (i nie tylko) miastach. Nie pełni już jednak pierwotnej funkcji, czyli samochodu dostawczego, a jest przerabiany np. na różnego rodzaju mobilne punkty gastronomiczne i kawiarniane lub inne. To słynny Citroën H.

Jego produkcja rozpoczęła się krótko po drugiej wojnie światowej. W roku 1947 pojazd zaprezentowano, a od 1948 roku trafił do sprzedaży. Była to odpowiedź Citroëna na spore zapotrzebowanie rynku na małe i zwrotne ciężarówki o prostej konstrukcji. Model ten zyskał uznanie nabywców, czego dowodem jest drugi okres produkcji – aż do roku 1981. Powstało ponad 400 tysięcy takich pojazdów. 

Nietypowy, oryginalny wygląd to dodatkowe elementy, które przyciągają klientów do tak zwanych „food trucków”. Dlatego właśnie Citroëny H stały się tak popularne w tej branży.

Dwa z nich udało mi się udokumentować w lipcu 2021 na Rynku w Katowicach. Oba pełniły funkcję mobilnej lodziarni. Jeden z nich to własność spółki Gramy Group z Tychów, a drugi firmy Lodowato z tej samej miejscowości.

Citroën H jako mobilna lodziarnia na Rynku w Katowicach. Napisy umieszczone na pojeździe informują, że to własność spółki Gramy Group. 3.07.2021.

Po przeciwnej stronie Rynku ustawił się drugi Citroën H. Bezpośrednio przy torowisku tramwajowym, a w tle Teatr Śląski. Na stronie internetowej Lodowato.pl podano informację, że jest to rocznik 1979.

Przeglądając Internet można znaleźć ogłoszenia sprzedaży tych kultowych dostawczaków. Przykładowo wersję do remontu z 1967 roku oferowano za 40 tys. zł. Natomiast egzemplarz przerobiony na „food trucka”, bez podania roku produkcji, wyceniano na 196 tysięcy zł.

Tu link do strony Citroëna poświęconej tym ciekawym pojazdom. Znajdziemy tam np. informacje o czynnych egzemplarzach z różnych rejonów Europy.

Kilka autobusów w Koźlu

 

Kiedy zbierałem materiał do wpisu o pociągu TLK „Sudety” w Kędzierzynie-Koźlu (tu link), krótki czas poświęciłem także tamtejszym autobusom. Przyznam, że ze względu na pandemię COVID-19 i okres świąteczno-noworoczny nie liczyłem na żaden pojazd obsługujący sąsiednie miejscowości.

Okazało się jednak, że mimo tego, komunikacja organizowana przez Starostwo Powiatowe w Kędzierzynie-Koźlu działa. Tu warto przypomnieć historię zmian, które ostatnio zaszły w Kędzierzynie-Koźlu. Od 1 lipca 2019 firma Arriva wycofała się z Opolszczyzny, a organizację lokalnego transportu, na mocy podpisanej ze starostwem umowy przejął przewoźnik o nazwie GTV Bus z miejscowości Ozimek. Firma wykorzystuje dawną bazę Arrivy (a wcześniej Veolii, Connexu i pierwotnie PKS-u) przy ul. 24 Kwietnia i część ex taboru tej firmy.

Wspomniany materiał zbierałem w poniedziałek, 28 grudnia 2020. Wówczas na około 20 – 30 minut trafiłem na pl. Raciborski, czyli w rejon dawnego dworca PKS. Wykonałem wtedy kilka prezentowanych poniżej zdjęć.

Na początek udokumentowałem pojazd, który podstawił się na stanowisko nr 4. Obsługiwał on kurs do miejscowości Polska Cerekiew na godzinę 9:10. Jego trasa przebiega przez Reńską Wieś (9:15), Długomiłowice (9:22), Naczysławki (9:26), Gierałtowice (9:29), Pawłowiczki (9:38), Ostrożnicę (9:43) i Ligotę Małą (9:48). Zgodnie z rozkładem jazdy koniec trasy powinien osiągnąć o godzinie 9:50. Kurs ten jest wykonywany od poniedziałku do piątku oprócz świąt.

Autobus ten to zabudowa powstała na bazie Mercedesa-Benza Sprintera. Jak podają różne źródła internetowe, jest to Koch Sprinter Niederflur. Produkt finalny niemieckiej firmy Karl Koch GmbH z siedzibą w Mudersbach koło Siegen. W roku 2004 przestała być ona samodzielna, udziały wykupił EvoBus, tworząc nową firmę: Mercedes-Benz Minibus GmbH z siedzibą w Dortmundzie. 

Omawiany pojazd to rocznik 2005. Firma GTV oznaczyła go numerem taborowym 17. Jego rejestracja to: OKR 35P6. Portal Bezpieczny Autobus podaje, że posiada on łącznie 33 miejsca, w tym 15 siedzących i 18 stojących.

Przed laty, gdy jeszcze istniał PKS Kędzierzyn-Koźle, relację do Polskiej Cerekwi obsługiwały przegubowce. Była to jednak inna trasa, przez Cisek i Zakrzów. Przykładowe zdjęcie Ikarusa IK160P w Polskiej Cerekwi pod tym linkiem.

Mercedes-Benz Sprinter #17 z firmy GTV Bus podstawiony jako kurs do miejscowości Polska Cerekiew. 28.12.2020.

Powyższy Mercedes #17 właśnie rozpoczął kurs do Polskiej Cerekwi. 

Na placu manewrowym zaparkowały jeszcze dwa inne minibusy GTV. Mercedes-Benz Sprinter i Citroën Jumper. Ten pierwszy to zabudowa wykonana przez polską firmę Mercus. Rocznik 2020. Numer taborowy 30, a rejestracja WPR 6430N. Po krótkim czasie podstawił się on na stanowisko nr 3 jako kurs do Branic na godzinę 9:15. Jest on wykonywany od poniedziałku do piątku oprócz świąt. Nie jedzie 24 i 31 grudnia.

Można powiedzieć, że poranna relacja do Branic jest historyczna. To pozostałość po PKS Kędzierzyn-Koźle. Niestety nie kojarzę, czy kurs ten zawsze odjeżdżał o tej porze, ale chyba tak. Na pewno w 1998 roku o 8:30 był autobus do Głubczyc, a do Branic jechał później, po nim, czyli może właśnie o 9:15. Pamiętam, bo wtedy podróżowałem w tej relacji i kurs do Branic był dla mnie zbyt późno, choć finalnie okazało się, że ma lepszy, krótszy czas przejazdu. 

Do roku 1998 i ówczesnej podróży autobusem PKS Kędzierzyn-Koźle oraz PKS Głubczyce powrócę w czasie późniejszym. Będzie to dość spory materiał, bo wykonałem wówczas dużo zdjęć. 

Wracam jednak do roku 2020. Do Sprintera ruszającego o 9:15 do Branic. Jego trasa wiedzie przez następujące miejscowości: Reńska Wieś (9:20), Pawłowiczki (9:34), Ucieszków (9:40), Głubczyce (kilka przystanków, ok. godz. 10:00), Bogdanowice (10:08), Włodzienin (10:17), Dzbańce (10:22), Posucice (10:29) i Michałkowice (10:32). Do celu podróży, czyli do Branic Sprinter powinien dotrzeć około 10:40. Odjazd powrotny do Kędzierzyna-Koźla rozkład jazdy przewiduje na godzinę 11:50, a przyjazd na przystanek końcowy na 13:15. 

Linia do Branic jest jedną z dłuższych tras obsługiwanych przez kozielski oddział GTV Bus (a może nawet jest najdłuższa?). Powód, dla którego to połączenie utrzymuje się od tylu lat to Specjalistyczny Szpital im. Ks. Biskupa Józefa Nathana w Branicach, do którego w ten sposób zostaje zapewniony dojazd z Kędzierzyna-Koźla.

Ustawiony na placu manewrowym Citroën Jumper nie miał widocznego numeru taborowego nadanego przez GTV Bus. Jego rejestracja to: OKR 46P6. Rocznik 2001.

O godzinie 9:18 podstawił się on na stanowisko czwarte, jako kurs do miejscowości Mechnica. W obowiązującym obecnie (od 1.01.2021) rozkładzie jazdy nie ma takiej relacji, ale jest wydłużona wersja, do położonej za Mechnicą Straduni. Odjazd o 9:20 i następnie przejazd przez miejscowości: Reńska Wieś (9:25), Większyce (9:29), Komorno (9:34), Poborszów (9:38) i w Mechnicy na 9:42. Następna miejscowość to Stradunia, do której obecnie dociera wydłużony kurs z 9:20.  Autobus ten kursuje od poniedziałku do piątku oprócz świąt. 

Na pustym placu manewrowym kozielskiego dworca autobusowego na rozpoczęcie kursów oczekują Mercedes-Benz Sprinter i Citroën Jumper z GTV Bus oddział Kędzierzyn-Koźle. 

Mercedes-Benz Sprinter o rejestracji WPR 6430N podstawiony jako kurs do Branic na godzinę 9:15. Przed laty z tych stanowisk odjeżdżały także przegubowce, np. do Polskiej Cerekwi.

Citroën Jumper podstawiony na kozielskim dworcu jako kurs do Mechnicy.

Większy tabor GTV Bus stał na terenie zajezdni. Kilka pojazdów udało mi się sfotografować z ulicy. Np. odkupionego z Arrivy, jeszcze w charakterystycznym biało-czerwonym malowaniu Veolii Autosana H9-21/A09 o rejestracji OKR 55P6. Dawny OK 34991. Rocznik 2006.

Warto jeszcze dodać, że to jeden z partii 30 Autosanów H9-21/A09, które w roku 2006 (po wznowieniu produkcji) wyprodukowano dla firmy Veolia. Były to ostatnie nowe „dziewiątki” opuszczające fabrykę w Sanoku.

Autosan H9-21/A09 o rejestracji OKR 55P6 zaparkowany na terenie zajezdni GTV Bus w Kędzierzynie-Koźlu. Obok Renault na francuskiej rejestracji. Przypuszczalnie ówczesny najnowszy nabytek GTV Bus.

Przy bramie wjazdowej na teren zajezdni stało kilka autobusów, ale niestety zasłaniały je osobówki. Jedyny dobrze widoczny pojazd to Setra S315 UL o rejestracji OKR 41P6. Rocznik 2000. Pojazd ten został sprowadzony z Niemiec, a jego historia nie jest związana z Arrivą.

Setra S315 UL jako pierwszy od lewej strony autobus. Niestety reszta została skutecznie zasłonięta. 

Na placu manewrowym kozielskiego dworca stały dwa autobusy innych przewoźników. PKS Głubczyce i PKS Strzelce Opolskie. Zaczynam od tego pierwszego, jak dla mnie najciekawszego ze sfotografowanych tego dnia.

To Mercedes-Benz O407 o rejestracji OGL FA29. Rocznik 1997. W Polsce dopiero od roku 2019, a wcześniej eksploatowany w Niemczech. Na tablicy kierunkowej miał jeszcze wcześniejszą relację: Prudnik – Kędzierzyn-Koźle przez Głogówek. Autobus najprawdopodobniej czekał na godzinę 10:30, aby rozpocząć realizację kursu do Głuchołaz przez Głogówek i Prudnik. Jest on obsługiwany od poniedziałku do piątku oprócz świąt, nie kursuje w dniach 24 i 31 grudnia oraz nie kursuje 2 maja, w piątek po Bożym Ciele oraz w dzień roboczy pomiędzy dniami wolnymi.

Warto jeszcze dodać, że w swojej flocie PKS Głubczyce ma kilkanaście egzemplarzy Mercedesów O407. W tym jeden z 1992 roku.

Piękny klasyk wciąż w ruchu. Mercedes-Benz O407 z PKS Głubczyce oczekuje na odjazd z dworca w Kędzierzynie-Koźlu.

Drugi autobus to SOR LC10,5 o rejestracji OST 67T8. Rocznik 2019. Fotografowałem go po godzinie 9:00. Z rozkładu jazdy wynika, że w trasę powrotną do Strzelec Opolskich wyruszy dopiero o 10:30. Kursy te są obsługiwane od poniedziałku do piątku oprócz świąt, nie jadą 2 maja i w piątek po Bożym Ciele oraz 24 i 31 grudnia.

SOR LC10,5 z PKS Strzelce Opolskie zaparkowany na dworcu autobusowym w Kędzierzynie-Koźlu.

Przy pl. Raciborskim znajdują się także dwa przystanki MZK Kędzierzyn-Koźle. Na tym w stronę Kędzierzyna udokumentowałem Solarisa Urbino 12 #169. To rocznik 2011. Autobus obsługiwał linię 1 do Zakładów Azotowych.

Numer 169 pierwotnie posiadał ostatni w Kędzierzynie-Koźlu miejski Jelcz PR-110. Jeden z czterech kupionych w roku 1991 Jelczy PR-110M. Były to pojazdy o numerach 169, 170, 171 i 172.

Solaris Urbino 12 #169 w trakcie wjazdu i postoju na przystanku przy pl. Raciborskim.

Przystanek MZK na pl. Raciborskim w stronę Kędzierzyna. Zamontowano na nim elektroniczny rozkład jazdy, podający najbliższe odjazdy. 

Jako linia nr 1 w przeciwnym kierunku jechał inny Solaris Urbino 12, #158. Rocznik 2008. Autobus w obecnym, dość oryginalnym malowaniu zakładowym przewoźnika.

Solaris Urbino 12 #158 jako linia 1 do pętli Koźle Stadion odjeżdża z pl. Raciborskiego. Na uwagę zasługują życzenia Wesołych Świąt wyświetlane w bocznej szybie. 

Bieżące odjazdy autobusów MZK Kędzierzyn-Koźle można sprawdzać na portalu KiedyPrzyjedzie.pl. Jeszcze niedawno dostępne były tam także połączenia GTV Bus.  Niestety 31 maja 2021 zakończyła się współpraca przewoźnika z portalem.

Rajd Krak 2013 – czwarta część

Kolejna część relacji z niezwykłego pokazu pięknych, historycznych osobówek, czyli z Konkurs Elegancji Rajdu Krak 2013 na krakowskim Rynku Głównym. Wcześniejszy materiał pod tym linkiem. Samochody jechały w kolumnie, a obok nich przechodziło dość sporo osób, więc nie było łatwo fotografować.

Zaczynam od Citroëna DS20. Model ten produkowano w latach 1955 – 1975. W dniu jego premiery, na targach w Paryżu w 1955 roku, okrzyknięto go samochodem przyszłości. Prezentowany egzemplarz przyjechał do Krakowa z Wielkopolski, z powiatu poznańskiego:

Na żółtych tablicach rejestracyjnych z Katowic przyjechał Mercedes-Benz W108. Dokładnie model 250S, który był produkowany w latach 1965 – 1969:

Ten piękny kabriolet to brytyjski Morgan Plus 4. Samochód sportowy produkowany w latach 1950 – 1958 przez firmę Morgan Motor Company. Warto zwrócić uwagę na jego rejestrację, w której zawarto nazwę modelu: S1 PLUS4:

Fiat 127 powstawał w latach 1971 – 1983. Poniższy, krakowski egzemplarz to rocznik 1981:

Citroëna Traction Avant produkowano w latach 1934 – 1957. Po II wojnie w Polsce kojarzono go niezbyt pozytywnie, po pojazdy te były używane przez UB, czyli Urzędy Bezpieczeństwa Publicznego. Poniższy egzemplarz to wersja nadwoziowa oznaczona jako BL, rocznik 1952:

Z Gliwic przyjechał Mercedes-Benz 190 z roku 1956. Żółte tablice rejestracyjne:

Za gliwickim Mercedesem jechał gość z Niemiec, przedstawiciel luksusowej rodziny Mercedes-Benz W180:

Historyczne już maleństwo, czyli brytyjski Austin A35. Samochód produkowany w latach 1956 – 1968. Pokazany w Krakowie egzemplarz to rocznik 1958:

Na tym kończę relację z 2013 roku. W kolejnej edycji rajdu także uczestniczyłem, więc za jakiś czas powrócę do tematu pięknych osobowych klasyków pokazanych w Krakowie.  

Wpisy Rajd Krak 2013 część I,  część II  , część III i część IV

Wpisy Rajd Krak 2012 część I, część II ,  część III