Czech Raildays 2019 (12) – ostrawskie metro

 

W związku z niedawną kampanią wyborczą, kandydaci na prezydenta Krakowa obiecywali budowę metra. Nawet kilku linii. Przykład z Czech dowodzi, że aby po mieście jeździło metro, nie trzeba niczego budować. Wystarczy posiadać odpowiedni tabor. Tak jest, a w zasadzie niestety już było w przygranicznej Ostrawie. 

„Vítkovické metro”, bo to o nim mowa, to oczywiście tylko substytut metra. Pozyskany z Pragi tabor, który przemieszczał się okazjonalnie po torowiskach kolejowych. Tu więcej na jego temat. W trakcie poszczególnych edycji targów Czech Raildays „Vítkovické metro” również się pojawiało (tu link do wcześniejszej części targowej relacji – o „brejlovcu”). Było np. w 2018 roku (tu link) oraz w opisywanym 2019 roku. Wówczas pokazano wagon 81-71 nr 2501. Rocznik 1990. Ekspozycja statyczna, miejsce spotkań biznesowych Vítkovice Machinery Group.

Wykonałem wówczas tylko kilka zdjęć. Jak się później okazało, ostatnich. „Vítkovické metro” przestało istnieć. Finalny przejazd miał miejsce w 2018 roku. Potem jeszcze tylko targi Czech Raildays 2019 i koniec. 

Wagon nr 2501, czyli 50% ostrawskiego metra jako ekspozycja Vítkovice Machinery Group na targach Czech Raildays 2019. 11.06.2019.

Detale wagonu nr 2501.

Wagony zostały odstawione na terenie zamkniętym Vítkovice Machinery Group. Jak podaje portal Československý Dopravák, po długich negocjacjach, jesienią 2021 sprzedano je do Království železnic („Królestwo kolei”) z Pragi. To wielka wystawa makiet kolejowych. 

Prezentowany na powyższych zdjęciach wagon nr 2501 został podzielony na dwie części. Jedna stała się szatnią dla grup szkolnych odwiedzających „Królestwo kolei” (otrzymując fikcyjny numer 1501), a druga (ta z kabiną sterowniczą) została symulatorem metra z pozostawionym oznaczeniem 2501. Co ciekawe, każdą z tych połówek wagonu rozdzielono na wiele drobnych elementów, bo ich docelową lokalizacją stały się piwnice. Jak dużo pracy włożono w rozebranie pojazdu na części, a następnie złożenie go, dowodzi wymiar drzwi, przez które pudło wagonu należało przenieść: 2 x 1,5 m.

Drugi z wagonów „Vítkovickégo metra”, nr 2395 został finalnie odsprzedany jako kompletny eksponat historyczny. 

Cytat fotograficzny z portalu Československý Dopravák. Fragment wagonu nr 2501 już w nowej roli - symulator.

W kolejnej części relacji z ostrawskich targów przedstawię pokazane wówczas doczepy starszych wagonów motorowych.

Pierwsza część relacji z targów Czech Raildays 2019.

Relacja z targów Czech Raildays 2018.

Na stacji metra Volkstheater

 

Temat wiedeńskiego metra w Blogu Transportowym pojawiał się już kilka razy. Ostatni większy wpis dotyczył linii U1, a dokładnie stacji końcowej Oberlaa i pociągów zwanych „srebrnymi strzałami” (tu link do tego materiału). 

Teraz zapraszam na położoną w centrum miasta stację Volkstheater, czyli tłumacząc na język polski Teatr Ludowy. Korzystają z niej dwie linie: U2 i U3. Stacja dla tej pierwszej jest obecnie nieczynna. Trwa modernizacja-przebudowa trasy (projekt nazwany „U2xU5”), która finalnie będzie pierwszą w Wiedniu w pełni zautomatyzowaną, czyli jak np. w Kopenhadze obsługiwaną pociągami bez maszynistów. Nowy, przeznaczony na tę trasę tabor już jest w mieście i przechodzi testy na linii U3 (tu jednak z maszynistą).

Wiener Linien na swojej stronie informuje pasażerów, że linia U2 na stałą trasę powróci już od września 2024. Obecnie jest skrócona do Schottentor. Zmodernizowany odcinek to trasa pomiędzy stacjami Rathaus i końcową Karlsplatz (przez Volkstheater). Co ciekawe, od 2026 roku po tym fragmencie ma także kursować nowa linia U5. Po raz pierwszy w historii wiedeńskiego metra z tego samego torowiska będą korzystać różne linie. Obecnie mimo wspólnych nazw, stacje dla poszczególnych tras są osobne, zlokalizowane w miarę blisko siebie. Tak jest także w przypadku omawianej stacji Volkstheater. Nowa linia U5 ma w pełni funkcjonować od 2028 roku.

Stacja Volkstheater została otwarta w 1980 roku. Początkowo tylko dla linii U2. Jej nowszą część dedykowaną obsłudze linii U3 wybudowano poziom niżej i dla ruchu otwarto w 1991 roku. Wówczas linia U3 obsługiwała relację Erdberg – Volkstheater (to jej pierwsza relacja). Obecna trasa łączy stacje Ottakring (otwarcie w roku 1998) i Simmering (otwarcie w roku 2000).

Stacja Volkstheater dla linii U3 jest dość charakterystyczna. Wyróżniają ją murale o wspólnej nazwie „Das Werden der Natur“ („Pojawianie się natury”) autorstwa Antona Lehmdena. To austriacki malarz, grafik. Współzałożyciel wiedeńskiej szkoły realizmu fantastycznego. Murale te nie są malowidłem. To łącznie cztery miliony kamieni mozaikowych wielkości paznokcia. Łączna powierzchnia muralu wynosi 360 m². Mozaikę układano ponad 2,5 roku.

Stacja ta robi wrażenie i dlatego schodząc na jej jedyny peron postanowiłem ją udokumentować.

Stacja metra Volkstheater dla linii U3. Nad peronem mural „Pojawianie się natury”. 10.10.2023.

Zbliżenia na mural utworzony z milionów kamieni mozaikowych. 10.10.2023.

Najnowszy tabor, dedykowany dla powstającej linii U5 dostarcza firma Siemens. To pociągi nazwane serią X. Ponieważ są one próbnie eksploatowane na linii U3, miałem nadzieję na sfotografowanie jednego z nich, a może i przejażdżkę. Niestety nic nowego nie przyjechało, ale pojawił się inny ciekawy pociąg. Złożony był on z wagonów typu U₂. Jak już wcześniej pisałem, powstały one w wyniku modernizacji pierwszego wiedeńskiego taboru metra, czyli SGP U produkowanego w okresie 1974 – 1982. Modernizacje (przebudowy) wykonywano w latach 2000 – 2010 i dotyczyły wagonów wyprodukowanych w roku 1978 i młodszych. Prace te były realizowane wewnętrznie przez Wiener Linien.

Ponieważ nie spodziewałem się spotkania z przedstawicielami serii U₂, wykonałem tylko ogólną dokumentację fotograficzną, której głównym celem było utrwalenie umieszczonego na wagonach identyfikatora typu (zawsze przy drzwiach do kabiny sterowniczej). Szkoda, ale niestety na więcej czasu nie było. 

Udokumentowałem wagony nr 2100/3100 (rocznik 1979, modernizacja w roku 2006) oraz nr 3078/2078 (rocznik 1978, modernizacja w roku 2004). 

Sprzęgnięte wagony typu U₂ na stacji Volkstheater. To pojazdy o oznaczeniach 2100/3100 i 3078/2078. Linia U3 w relacji do końcówki Simmering. 10.10.2023.

Zbliżenie na wagony. Przy drzwiach do kabin sterowniczych nazwa typu: U₂. Pojazd nr 2100 ma widoczne uszkodzenie pudła - obicie.

Dla porównania inna „srebrna strzała”. Różnicy nie widać, a to SGP U11. W tym przypadku wagony 3276/2276 z 1993 roku. Linia U1, na której seria U₂ nie występuje. Stacja Karlsplatz. 11.10.2023.

Pociągi serii U₂ są już stopniowo wycofywane z ruchu.

W kolejnym wiedeńskim wpisie dotyczącym metra zaproszę na spotkanie z linią U4 na jej końcowej stacji Heiligenstadt. 

Nowe filmy – listopad 2023

 

W listopadzie 2023 na kanale filmowym Bloga Transportowego (Lukaszwo – Transport Movies) zamieściłem cztery nowe materiały. Dwa duże filmy i tyle samo krótkich „shortsów”.

Zaczynam od prezentacji dużych filmów. W ich przypadku wprowadziłem pewną nowość – zmieniłem czołówkę. Jest ona teraz krótsza i bardziej dynamiczna, choć nie dotyczy to w 100% pierwszego z filmów. W jego przypadku eksperymentowałem i właściwy efekt końcowy pojawił się dopiero w kolejnych materiałach.

Nagranie to powstało w Oświęcimiu, przy dworcu kolejowym i prezentuje zamiatarkę WUKO Łódź ZM-260 na bazie ciężarówki Volvo FL.

Fragment filmu. Zamiatarka WUKO Łódź ZM-260 w trakcie pracy.

Ten ciekawy pojazd należy do Zakładu Usług Komunalnych (ZUK) w Oświęcimiu. Nagrywałem 6 maja 2022.

Drugi z listopadowych filmów prezentuje tramwaje MPK Kraków. Kilka wagonów nagranych na pl. Centralnym w dniu 1 listopada 2022. Obsługują one stałe i dodatkowe linie (dojazd do cmentarzy).

Fragment filmu. Wagon EU8N nr HL437 jako jadąca objazdem linia 14 do pętli Mistrzejowice. Przejazd przez pl. Centralny. 

Wówczas na pl. Centralnym był dość spory ruch. To ze względu na prace torowe i w związku z tym brak przejazdu przez ul. Bieńczycką.

Dwa pozostałe listopadowe materiały to krótkie filmy typu „shorts”. 

W lipcu 2018 opublikowałem wpis prezentujący wyjątkową windę w gmachu Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach (tu link). To dźwig okrężny, którego coraz mniej liczne przykłady znajdują się jeszcze w różnych krajach. Dwa z nich funkcjonują w Wiedniu. Bohaterem poniższego „shortsa” jest egzemplarz działający w tamtejszym ratuszu. Już sam budynek jest niezwykły, a tu jeszcze taka techniczna perełka.

Nagrywałem 20 czerwca 2023. Wsiadłem na parterze. 

Link do filmu shorts - zabytkowy dźwig okrężny w wiedeńskim ratuszu.

Drugi z krótkich filmów także powstał w Wiedniu. Dokładnie na stacji metra „Karlsplatz”. Odjeżdża z niej pociąg linii U1 w stronę Oberlaa – tu link do wpisu dotyczącego tej końcowej stacji. 

Widać tylko końcówkę składu, zestaw wagonów SGP U₁₁ o numerach 2282 + 3282. Rocznik 1993. Nagrywałem 20 czerwca 2023.

Link do filmu shorts - ze stacji metra „Karlsplatz” odjeżdża skład SGP U₁₁.

Temat windy paciorkowej z wiedeńskiego ratusza pojawi się jeszcze w oddzielnym wpisie.

Prezentowany film z pl. Centralnego to dalszy ciąg wcześniejszego materiału. Można go obejrzeć pod tym linkiem.

Nowe filmy – lipiec 2023

 

W lipcu 2023 opublikowałem pięć nagrań. Tylko jedno z nich to „zwykły” film. Pozostałe cztery to tak zwane „shortsy”, czyli krótkie (do minuty) obrazy nagrywane ustawionym pionowo telefonem.

Pierwszy „shorts” powstał na Rynku w Starogardzie Gdańskim. Przedstawia on odjazd autobusu tamtejszego MZK, który obsługuje linię nr 19 w stronę pętli Żabno. To Autosan Sancity 10LF oznaczony jako 311. Rocznik 2018. Widoczny fragment budynku z wieżą to Kościół św. Katarzyny. Nagrywałem w dniu 9 czerwca 2023.

Link do filmu shorts - Autosan Sancity 10LF z MZK Starogard Gdański.

Następny w kolejności zamieściłem tradycyjny film. Oczywiście jakości 4K. To materiał tramwajowy przedstawiający tabor obsługujący Krakowską Linię Muzealną. W niedzielę, 2 lipca 2023 oprócz tradycyjnej linii 0, na ulice stolicy Małopolski wyruszyła także trasa nr 23 w relacji Nowy Bieżanów P+R - Teligi - Wielicka - Limanowskiego - Kalwaryjska - Wadowicka - Zakopiańska - Borek Fałęcki. Co ciekawe, w kierunku Nowego Bieżanowa trasa była nieco wydłużona, bo przebiegała przez teren zajezdni tramwajowej Podgórze, z wyjazdem przez nieużywaną w ruchu liniowym ul. Rzemieślniczą.

Linia 23 kursowała z częstotliwością co 60 minut, a obsługiwały ją dwie brygady. Same tramwaje typu N, które tworzyły trójwagonowe pociągi. Jeden niebieski, drugi kolorowy.

Skład niebieski to wagony Konstal N + ND + 4ND o numeracji 20 + 511 + 573. Skład kolorowy to wagony Konstal N + ND + ND o numeracji 607 (czerwony) + 502 (niebieski) + 436 (zielony). Wagon czerwony został wypożyczony do Krakowa z Warszawy, a zielony z Poznania. Niebieski to własność MPK Kraków.

Fragment filmu. Kraków, ul. Limanowskiego. Skład Konstal N + ND + 4ND o numeracji 20 +511 + 573 jako specjalna linia 23 w stronę pętli Borek Fałęcki. 2.07.2023.

Fragment filmu. Kraków, ul. Limanowskiego. Trójbarwny, złożony z wagonów z trzech miast skład Konstal N + ND + ND o numeracji 607 (czerwony) + 502 (niebieski) + 436 (zielony) jako specjalna linia 23 w stronę pętli Nowy Bieżanów P+R. W kadrze pojawił się także Bombardier NGT6 nr RP604 na linii 6 do Cichego Kącika. 2.07.2023.

Na linii 0 (Dajwór – Cichy Kącik) kursował wyjątkowo długi tramwaj, czyli skład złożony z przegubowych wagonów Konstal 102Na + 102NaD (nr 210 + 155).

Fragment filmu. Skład linii 0 skręca z ul. Na Zjeździe w Limanowskiego. 2.07.2023.

Na miejsce dokumentowania tych ciekawych pojazdów wybrałem skrzyżowanie ulic Na Zjeździe i Limanowskiego. Niestety kolorowy skład został przysłonięty przez Bombardiera.

Trzeci opublikowany w lipcu 2023 materiał to kolejowy „shorts”. Stacja Kraków Płaszów w dniu 19 czerwca 2023. Nowy, czwarty peron, z którego odjeżdża skład towarowy pchany przez SM42-2140 z firmy Strabag. Rocznik 1972. Pierwotnie własność Elektrowni Ostrołęka. Na nagraniu również widać wjazd na tory odstawcze składu pasażerskiego PKP Intercity, prowadzonego lokomotywą EU160-023. Rocznik 2020, producent NEWAG.

Link do filmu shorts - lokomotywa SM42-2140 z firmy Strabag na stacji Kraków Płaszów. 19.06.2023.

Dwa ostatnie „shortsy” to materiały opublikowane już w Blogu Transportowym, we wpisie dotyczącym wiedeńskiego metra (tu link). Prezentują pociągi złożone z wagonów SGP U₁₁. 

Link do filmu. Wiedeń. Skład SGP U₁₁ złożony z wagonów nr 2235 + 3235, 2246 + 3246 i 2242 + 3242 odjeżdża ze stacji Oberlaa jako przejazd techniczny w stronę stacji Neulaa. 21.06.2023.

Link do filmu. Widok na wnętrze wagonu SGP U₁₁ nr 2252 oraz fragmenty infrastruktury (tor odstawczy) w trakcie przejazdu z Oberlaa - wjazd na stację Neulaa. 21.06.2023. 

Niedawno założyłem nowy kanał na YouTube: Lukaszwo – Travels. Więcej informacji na jego temat podam w materiale prezentującym sierpniowe filmy.

Na stacji metra Oberlaa (Wiedeń U1)

 

Po krótkiej przerwie ponownie wracam do tematu Wiednia. Ostatnio pisałem o położonym przy zajezdni tramwajowej hotelu (tu link). Teraz zapraszam na spotkanie z tamtejszym metrem.

Sieć wiedeńskiego metra obecnie liczy pięć linii. Są to trasy nr U1, U2, U3, U4 i U6. Ta ostatnia dość specyficzna, bo mająca charakter linii tramwajowej (zasilanie pantografem z sieci umieszczonej nad torem). Co ciekawe, wycofane z linii U6 pojazdy zostały wykorzystane przez MPK Kraków do budowy nadal eksploatowanych wagonów EU8N. 

Obecnie trwają prace nad linią U5, która ma być najnowocześniejszą trasą w stolicy Austrii.

Temat wiedeńskiego metra jest bardzo obszerny. Na pewno będę do niego wiele razy wracał. Na początek wybrałem linię U1 (tak zwana czerwona linia). W obecnym kształcie funkcjonuje ona od 2017 roku, łącząc stacje Leopoldau i Oberlaa. Rozkładowy czas przejazdu całej trasy wynosi 34 minuty. Długość 19,2 km. 

Pierwotnie (od 1978 roku) linia U1 kończyła trasę na stacji Reumannplatz. Od roku 2017 została wydłużona o pięć nowych miejsc postoju (Oberlaa, Neulaa, Alaudagasse, Altes Landgut i Troststraße). Końcowy odcinek jest zbudowany na powierzchni. U1 przebiega przez ścisłe centrum miasta, jako jedyna linia metra zatrzymując się przy głównym dworcu kolejowym (Wien Hauptbahnhof), łącząc go bezpośrednio z centralnym placem Wiednia – pl. św. Szczepana, na którym mieści się słynna katedra (stacja Stephansplatz).

Nie wszystkie pociągi linii U1 pokonują całą trasę z Leopoldau do Oberlaa. Za wyjątkiem kursów po godzinie 5 rano i po północy, tylko co drugi pociąg jedzie do Oberlaa. Te w wersji skróconej bieg kończą dwie stacje wcześniej, w Alaudagasse. Mimo tego i tak pasażerowie jadący do lub z Oberlaa i Neulaa mają zapewnioną całkiem dobrą częstotliwość kursowania, która w dni robocze (z nauką szkolną) wynosi około 4 – 6 minut. W dni wolne jest to spadek do 10 minut. Na głównym odcinku trasy, czyli pomiędzy Leopoldau i Alaudagasse w dni robocze (z nauką szkolną) częstotliwość kursów to przedział 2 – 5 minut (okres wolny od zajęć szkolnych to interwał 2 – 6 minut). W soboty, niedziele i święta U1 kursuje tam co 5 – 6 minut.

Do obsługi linii U1 nadal jest wykorzystywany najstarszy tabor. W dni robocze występuje go nawet dość sporo. To wagony nazywane „Silberpfeile”, czyli „srebrne strzały”. Produkt firmy SGP, pierwotnie pod oznaczeniem U, a następnie (od 1987 roku) U₁\U₁₁ i po modernizacjach z lat 2000 – 2010 jako U₂ (przebudowa z wagonów serii U). 

Pierwsza generacja pojazdów wiedeńskiego metra, czyli SGP U nie jest już eksploatowana. W ruchu wciąż pozostają późniejsze „srebrne strzały”, czyli U₁₁ i U₂, z tym, że te ostatnie tylko na liniach U2 i U3.

W trakcie mojego krótkiego pobytu na stacji Oberlaa udokumentowałem dwa pociągi zestawione z wagonów SGP U₁₁. Pociągi są tworzone z trzech „podwójnych wagonów” (dwa wagony sprzęgnięte tyłem, z kabinami na krańcach), czyli są łącznie sześciowagonowe. Nie ma możliwości przechodzenia pomiędzy wagonami.

Skład, który mnie przywiózł po wypuszczeniu pasażerów odjechał jako przejazd techniczny. 

Stacja końcowo-początkowa linii U1 o nazwie Oberlaa. Ta „srebrna strzała” właśnie skończyła bieg. Jej początek tworzy zestaw wagonów SGP U₁₁ o numerach 2242 + 3242. Rok produkcji 1991. 21.06.2023.   

Powyższy pociąg na stacji Oberlaa - widok na część końcową. Jako ostatnie wagony nr 3235 + 2235 z 1990 roku. Widoczny także fragment SGP U₁₁ o numerze 2246 (+ 3246) z 1991 roku. Skład jest już pusty, ale kontrolnie przez wszystkie wagony przejdzie maszynista, aby mieć pewność, że nikt nie został. 21.06.2023.

Zbliżenie na wagon nr 2242. Warto zwrócić uwagę na to, że nie są otwarte wszystkie skrzydła drzwi. W wagonach serii U to pasażerowie otwierają drzwi, ruszając klamką. Klamka otwiera tylko jedną połówkę drzwi, zatem aby otworzyć całe wejście należy pociągnąć za dwie klamki. 21.06.2023.

Kolejne zbliżenia na wagony U₁₁. Nazwa modelu jest wypisana przy wejściu do kabiny sterowniczej, co widać na powyższych zdjęciach. Fotografie prezentują fragment wagonu nr 3242 (w zestawie z wagonem 2242) z roku 1991 oraz opisane już powyżej wagony nr 3246 + 2246 i 3235 + 2235. 

Widok na drzwi do części pasażerskiej wagonu U₁₁.

Tak łączone są w pary wagony U₁₁.  

Tak łączona jest para wagonów z inną parą - kabinami sterowniczymi do siebie. 

Wnętrze przykładowego wagonu SGP U₁₁ (najprawdopodobniej nr 3246) udokumentowane na stacjii końcowej Oberlaa. 

Link do filmu. Krótko po wykonaniu powyższych zdjęć skład złożony z wagonów nr 2235 + 3235, 2246 + 3246 i 2242 + 3242 odjechał jako przejazd techniczny w stronę stacji Neulaa.

Kiedy dokumentowałem powyższy skład, na drugim torze jedynego peronu stacji Oberlaa stał już podstawiony inny pociąg linii U1, czekający na możliwość odjazdu w stronę Leopoldau. To również SGP U₁₁. Pierwsza para wagonów to pojazdy nr 2252 + 3252 z 1991 roku. Pozostałych niestety nie ustaliłem. 

Fragment wnętrza wagonu nr 2252.

Link do filmu. Widok na wnętrze wagonu nr 2252 oraz fragmenty infrastruktury (tor odstawczy) w trakcie przejazdu z Oberlaa - wjazd na stację Neulaa. 21.06.2023. 

Oprócz pociągów SGP U₁₁ linię U1 obsługuje także nowszy tabor typu V. Do niedawna były to najnowsze pojazdy metra w Wiedniu. Od czerwca 2023 palmę pierwszeństwa przejęły wagony serii X, które stopniowo wprowadzane są na linię U3, ale ich docelową lokalizacją ma być nowa linia U5.

W następnym materiale dotyczącym wiedeńskiego metra zajmę się linią U4.

Parę słów o warszawskim metrze

 

W lipcu 2022 na YouTube opublikowałem film prezentujący kilka pociągów Metra Warszawskiego. Nagrywałem je 1 kwietnia 2022 w paru lokalizacjach. 

Wówczas stacje metra były jedynymi miejscami, w których bez przeszkód można było dokumentować tabor komunikacji miejskiej. Powodem tego stała się pogoda. Intensywny opad śniegu utrudniał przemieszczanie się, a tym bardziej robienie zdjęć, czy nagrywanie filmów.

Przyznam, że do warszawskiego metra trafiłem po dość długiej, kilkuletniej przerwie. Zmieniło się ono przez ten czas. Powstała nowa linia M2, wówczas w relacji Księcia Janusza – Trocka, a obecnie Bemowo – Bródno. 30 czerwca 2022 oddano do użytku nowe stacje Ulrychów i Bemowo, a 28 września 2022 regularny ruch metra rozpoczął się na stacjach Zacisze, Kondratowicza i Bródno. Kiedy korzystałem ostatni raz z usług tego przewoźnika, dopiero powstawały pierwsze fragmenty tej trasy. Oj, jak ten czas szybko ucieka.

Zmieniło się także malowanie taboru. Wagony nie mają już teraz granatowego pasa, pojawiła się na nich też charakterystyczna litera „t” z ogonem warszawskiej syrenki. To nowe logo warszawskiego transportu publicznego, które zostało oficjalnie zaprezentowane w 2017 roku.

Przyznam, że nie spodziewałem się zobaczyć najstarszego taboru, czyli wagonów rosyjskich. Okazało się jednak, że na linii M1 jeździ ich całkiem sporo. Wówczas w regularnym ruchu liniowym nie było jeszcze najnowszych składów Škoda Varsovia. 

Najstarszy tabor, czyli rosyjskie składy serii 81, wciąż obsługuje linię M1. Tu pociąg nr 14 zestawiony z wagonów 027, 446, 447, 449, 451 i 028. Pojazdy czołowe nr 027 i 028 to rocznik 1994. Wagony środkowe są znacznie młodsze, z 2007 roku. Stacja końcowa Młociny. 1.04.2022.

Fragment wagonu serii 81 nr 039, który wraz z 476, 477, 478, 479 i 040 tworzy pociąg nr 38. Całość z roku 2009. Stacja końcowa Młociny. 1.04.2022.

Nieokreślony wagon serii 81. Widok na wnętrze. Dość puste - dochodzi godzina 19, a pociąg właśnie ruszył ze stacji początkowej Młociny. 1.04.2022.

Detale wnętrza nieokreślonego wagonu serii 81. Przejście międzywagonowe (niedostępne dla pasażerów), wykaz stacji i jedne z drzwi bocznych.

Fragment stacji linii M2 Rondo Daszyńskiego. Widoczny u góry wyświetlacz oprócz najbliższych odjazdów prezentuje także grafikę typu taboru obsługującego dany pociąg. Tu symbole Siemensa Inspiro. W trakcie moich kilku krótkich przejazdów i pobytu na stacjach linii M2 nie widziałem innego rodzaju taboru. 1.04.2022.

Siemens Inspiro to wówczas najnowszy i najnowocześniejszy tabor przewożący pasażerów Metra Warszawskiego (nie uwzględniam obecnie dostarczanych Skód). Wygląd ścian czołowych jest bardzo futurystyczny. Tu fragment pociągu nr 47 (siódmy pociąg Inspiro: nr 6007/5007/4007/4507/5507/6507) na linii M2 do stacji Trocka. Rocznik 2013. Stacja Rondo Daszyńskiego, 1.04.2022.

Poniżej wspomniany film z 1.04.2022. Pociągi Siemens Inspiro nagrywałem na stacjach Rondo Daszyńskiego (pociągi nr 75, 73, 53 i 47) i Świętokrzyska (nr 59), a rosyjskie serii 81 (pociągi nr 14 i 38) na stacji końcowej Młociny. Tu warto dodać, że pociąg nr 75 to najwyższy numer dla Siemensów Inspiro. Od nr 76 oznaczane są już składy Škoda Varsovia. 

Nagranie kończy się widokiem na wnętrze wagonu serii 81. Niestety nie ustaliłem jego numeru.

Historia realizacji obecnej linii M1 sięga stycznia 1982 roku (tu pomijam różne plany i działania z wcześniejszego okresu, które nie doprowadziły do finalnego powstania metra). Jak podaje na swojej stronie Koło Miłośników Metra, wówczas do Polski przybył przywódca ZSRR Leonid Breżniew, który obiecał pomoc w budowie metra i nieodpłatne przekazanie 90 wagonów. Po takiej deklaracji krajowe władze wręcz nie mogły nie kontynuować tematu. W roku 1983 rozpoczęły się pierwsze prace budowlane. Za dzień pierwszy tych robót uznaje się datę 15 kwietnia 1983 („między dzisiejszymi stacjami A4 Stokłosy i A5 Ursynów zostaje wbity pierwszy pal stalowy tzw. berlińskiej ścianki stanowiącej obudowę wykopu” – za KMM). Przez kolejne lata metro stopniowo powstawało, szybciej lub wolniej. Kiedy wybudowano jakiś jego kolejny fragment, media z dumą o tym informowały. Przykładowo Dziennik Telewizyjny z 7 października 1986 podawał, że wykonano już 2,5 km zakrytych tuneli. Średnio na dobę powstawały 2 kolejne metry nowego tunelu drążonego tarczą produkcji radzieckiej. Jak podkreślono, jest to budowa pierwszego odcinka warszawskiego metra, pomiędzy stacjami Kabaty i Politechnika.

Finalnie pociągi metra pomiędzy stacjami Kabaty i Politechnika rozpoczęły kursowanie z pasażerami w dniu 7 kwietnia 1995 roku. Szczegółowa historia linii M1 do zobaczenia na stronie KMM, pod tym linkiem.

W październiku 2008 cała obecnie funkcjonująca linia M1 była gotowa, łącząc stacje Kabaty i Młociny. Budowa linii M2 rozpoczęła się w 2010 roku. Pierwszy, centralny odcinek Rondo Daszyńskiego – Dworzec Wileński zaczął obsługiwać pasażerów 8 marca 2015. Zgodnie z mapą zamieszczoną na stronie Metra Warszawskiego, do wybudowania pozostały jeszcze trzy stacje: Lazurowa, Chrzanów i końcowa Karolin wraz ze stacją techniczno-postojową.

Rozpoczęto już także działania dotyczące budowy linii M3. Ma ona połączyć stacje Stadion Narodowy i Gocław wraz z budową stacji techniczno-postojowej Kozia Górka.