Nowe filmy – sierpień 2023

 

W sierpniu 2023 na kanale Lukaszwo – Transport Movies publikowałem zarówno tradycyjne „duże” filmy, jak i krótkie typu „shorts”. Były to materiały dotyczące ciężarówek, pociągów i tramwajów.

Na początek zapraszam do Egiptu, na spotkanie z kilkoma tamtejszymi ciężarówkami. 

W trakcie wycieczki do Luksoru, nasz autobus zatrzymał się na parkingu przy toalecie, restauracji i kilku sklepach. Było to gdzieś obok przebiegającej przez pustynię drogi nr 60, która łączy miejscowości Kina (Qena) i Safadża (Safaga). Postój ten wykorzystałem do nagrania trzech ciężarówek. Dwie Scanie 113 i Mercedes-Benz Actros.

Fragment filmu. Scania 113 z przyczepą nabiera prędkości po przejechaniu przez progi zwalniające w rejonie miejscowego punktu obsługi podróżnych. 

Fragment filmu. Mercedes-Benz Actros z dużym numerem taborowym „5” na szybie wiezie spory, wystający ponad burty ładunek.

Moja miejscówka była bardzo dobra, bo ciężarówki dawały tam pokaz swojej mocy, powoli rozpędzając się po wcześniejszym spowolnieniu na progach zwalniających. Być może dawniej znajdował się tam punkt kontrolny (jest ich dość sporo w Egipcie) i dlatego wymuszano powolną jazdę.

Warto zwrócić uwagę na to, że egipskie rejestracje są zamontowane na wcześniejszych, europejskich blachach.

Nagrywanie tam było dla mnie dość mocnym, egzotycznym przeżyciem. Trochę oddaliłem się od naszego autobusu, ale wciąż pozostawałem w zasięgu wzroku naszego uzbrojonego w karabin maszynowy ochroniarza. Przyznam, że tylko dlatego, że nasz „opiekun” bacznie mnie kontrolował, zdecydowałem się na odejście od grupy i ustawienie się przy szosie. Kierowcy ciężarówek pozdrawiali mnie klaksonami i generalnie było wszystko w porządku. Ograniczył mnie tylko czas, bo nie mieliśmy zbyt długiego postoju. Oprócz filmu robiłem także zdjęcia i już niedługo zamieszczę większy materiał z tamtego miejsca i całej podróży do Luksoru. To było w sobotę, 3 czerwca 2023.

Kolejny opublikowany w sierpniu 2023 materiał to shorts. Austria, Wiedeń. Dokładnie główny dworzec kolejowy, czyli stacja Wien Hauptbahnhof. Statycznie pokazany elektrowóz węgierskich kolei MÁV (Bombardier TRAXX nr 480 001, rocznik 2010), który przed chwilą przyprowadził opóźniony pociąg EN 346 „Dacia” z Bukaresztu przez Budapeszt. Planowa trasa przejazdu: București Nord (14:07) - Ploiești Vest (14:44) - Brașov (16:30/33) - Sighișoara (19:33/34) - Coșlariu (20:35/50) - Teiuș (20:57/21:02) - Cluj Napoca (22:46/23:03) - Oradea (1:51/53) - Episcopia Bihor (2:01) - Biharkeresztes (1:17/50) -  Püspökladány (2:42/58) - Szolnok (3:53) - Budapest-Keleti (5:20/40) - Budapest-Kelenföld (5:55) - Győr (7:00/02) - Hegyeshalom (7:29/32) - Wien Hbf (8:21). Nagrałem go o godzinie 10:30, więc opóźnienie miał dość spore. Na początku składu wagony rumuńskich kolei CFR. 

Na sąsiednim torze, w tle widoczny elektrowóz austriackich kolei ÖBB. To maszyna 1144 259 z roku 1993. Produkt firmy SGP, pierwotnie pod oznaczeniem 1044 259. Lokomotywa ta przyprowadziła opóźniony pociąg Nightjet nr NJ 40294 z Włoch. Jego relacja to: Ancona (21:15) – Pesaro (21:52/55) – Rimini (22:24/27) – Bologna Centrale (23:35/45) – Villach Hbf (3:57/4:18) – Klagenfurt Hbf (4:38/40) – Wien Hbf (8:52).

Nagrywałem 20 czerwca 2023.

Link do filmu shorts - Bombardier TRAXX nr 480 001 kolei MÁV.

 

Kolejny shorts również powstał na głównym wiedeńskim dworcu kolejowym. Przedstawia on lokomotywę spalinową 2070 082 (producent Vossloh), która zabiera ze stacji przyprowadzony przez elektrowóz 1044 259 skład dziewięciu wagonów pociągu NJ 40294 z Ancony. 

Link do filmu shorts - Vossloh nr 2070 082 zabiera wagony pociągu NJ 40294 z włoskiej Ancony. 

Ostatni z sierpniowych materiałów to film prezentujący tramwaje w niemieckim Cottbus. W centrum miasta udokumentowałem dwa wagony Tatra KTNF6 na linii nr 2. Dokładnie pojazdy o numerach 129 i 145. Pierwotnie były to Tatry KT4D, czyli dwuczłonowe wagony produkowane na rynek NRD. W latach 90-tych poddano je modernizacji, dodając nowy środkowy, niskopodłogowy człon. Tak stały się wersją o oznaczeniu KTNF6.

Fragment filmu. Tatra KTNF6 nr 145 na Sandower Straße, obok kościoła ewangelickiego.

Fragment filmu. Tatra KTNF6 nr 129 mija rynek.

Tak te ciekawe pojazdy prezentują się w ruchu. Nagrywałem 30 kwietnia 2023. 

Do tematu tramwajów w niemieckim Cottbus powrócę jeszcze w oddzielnym wpisie. Teraz obiecana w ubiegłym miesiącu informacja o moim nowym kanale YouTube. Nie ma on związku z tematyką Bloga Transportowego. 

Nazwałem go Lukaszwo – Travels, bo to po prostu materiały z podróży. Ciekawe budynki, miejsca. Architektura i przyroda. Na początku dość sporo treści z Egiptu. Przede wszystkim w formacie shorts.

 Zachęcam do oglądania i subskrybowania. 

Tu link do kanału Lukaszwo – Travels.

Wagony Duewag GT8SU w Krakowie

 

W ostatnim czasie tabor tramwajowy MPK Kraków przechodzi dość intensywną wymianę. Jak już pisałem, do miasta dostarczane są nowe wagony Stadler Tango (tu link do tego wpisu). Warto jednak dodać, że pod koniec 2022 roku do stolicy Małopolski trafiło także 5 pojazdów używanych. To sprowadzone z Niemiec, z Dusseldorfu dwukierunkowe wagony Duewag GT8SU.

Nasuwa się zatem pytanie, po co kupować tabor z początku lat 70-tych ubiegłego wieku, skoro przybywa tak wiele nowych pojazdów? Odpowiedź jest bardzo prosta. W Krakowie brakuje taboru dwukierunkowego, który jest wykorzystywany np. przy różnych przebudowach, remontach infrastruktury itp. Stąd taki zakup.

Jak podał przewoźnik, dwa z pozyskanych wagonów GT8SU posłużą jako źródła części zamiennych, natomiast trzy egzemplarze zostaną zmodernizowane, przebudowane na model GT8N, który w dość licznej reprezentacji już od kilku lat kursuje po mieście (łącznie 24 egzemplarze).

Sprowadzone do Krakowa GT8SU można oglądać spacerując wzdłuż ogrodzenia zajezdni tramwajowej Nowa Huta. Na torach w narożniku obiektu (przy skrzyżowaniu ulic Ujastek i Łowińskiego) soją wagony o dawnych numerach 3205 (rocznik 1973) i 3213 (rocznik 1974). Elementem odróżniającym model GT8SU od GT8S są niższe drzwi i umieszczone pod nimi rozsuwane stopnie. To w związku z obsługą przystanków z wysokimi peronami na trasach zwanych Stadtbahn.

Obok nabytków ex Rheinbahn Düsseldorf od dłuższego czasu stoi inny wagon dwukierunkowy. To N8S-NF nr HK458. W Internecie krążą informacje, że nie powróci on już na krakowskie torowiska.

Wycofany z eksploatacji wagon N8S-NF nr HK458 obok sprowadzonych z Dusseldorfu tramwajów Duewag GT8SU. W tle Stadler Tango. Widok zza płotu zajezdni Nowa Huta. 21.04.2023.

Widoczne na zdjęciach wagony nr 3205 (w środku) i 3213 są w stanie oryginalnym, czyli wyglądają tak, jak w trakcie eksploatacji przez firmę Rheinbahn Düsseldorf. Niestety nie udało mi się ich dokładniej udokumentować - tylko takie możliwości daje spacer wzdłuż płotu. W dali widoczna hala, w której garażuje tabor historyczny. 21.04.2023.

Zbliżenie na charakterystyczny element wagonu GT8SU, czyli niższe drzwi i wysuwane stopnie. To ze względu na obsługę przystanków z wysokimi peronami, które występują na trasach zwanych Stadtbahn. Tworzą one trzon komunikacji miejskiej w Dusseldorfie oraz łączą to miasto z innymi miejscowościami. W Internecie można np. zobaczyć zdjęcie tego wagonu (nr 3213 + inny GT8SU) na linii U75 do miasta Neuss. 

Najprawdopodobniej tak będą wyglądać sprowadzone do Krakowa wagony GT8SU po przeprowadzonej modernizacji. Na zdjęciu dawny Duewag GT8S przebudowany w roku 2019 na model GT8N. To rocznik 1974. W Krakowie od roku 2010, początkowo z oryginalnym numerem taborowym z Dusseldorfu: 3049; od 2015 roku jako RF312, a od 2020 pod obecnym oznaczeniem RF316. Na zdjęciu postój na przystanku  „Rondo Czyżyńskie” jako linia nr 1 w stronę tymczasowej końcówki Wańkowicza. Do obsługi tej trasy wykorzystywany jest wyłącznie tabor dwukierunkowy - brak pętli na Wańkowicza. 10.07.2023.

Równolegle do miejsca, w którym ustawiono wagony z Dusseldorfu znajduje się przystanek tramwajowy „Elektromontaż”. Ze względu na budowę trasy S7 od 15.07.2023 ruch nie jest tu prowadzony. Wcześniej jeździły tędy do Wzgórz Krzesławickich linie nr 4 (z Bronowic Małych) i mająca czasowo zmienioną trasę nr 22 (z Borku Fałęckiego). Z wnętrza obsługujących je pojazdów był dobry widok na ustawione przy płocie GT8SU. Kto chciał, mógł tu wysiąść i podchodząc do ogrodzenia z bliska obejrzeć te ciekawe pojazdy. Tym bardziej, że zazwyczaj bujna w tej lokalizacji roślinność została wycięta. Na zdjęciu widoczny wagon PESA 2014N nr HG931 (rocznik 2015) na linii 4 do Bronowic Małych. 21.04.2023.

W tle wagonów Duewag GT8SU był widoczny tabor historyczny i techniczny. Na pierwszym planie Konstal N przerobiony na pług. Rocznik 1949. Pojazd z oznaczeniem taborowym HT011. 21.04.2023.

Niskopodłogowe, środkowe człony do przebudowywanych GT8SU dostarczy firma Autosan. Ma ona już doświadczenie w tym temacie, ponieważ wcześniej również realizowała takie zamówienia dla MPK Kraków.

Nowe filmy – maj 2023

 

W maju 2023 na kanale YouTube Bloga Transportowego (Lukaszwo – Transport Movies) opublikowałem dwa nowe nagrania. Oba kolejowe. Normalny i wąski tor.

Jako pierwszy został zamieszczony materiał ze stacji Świdnica Miasto. Powstał on w dniu 22 października 2022 (sobota), a prezentuje „popołudniową godzinę szczytu”, czyli spotkanie trzech pociągów. Dwóch lokalnych i jednego dalekobieżnego.

Fragment filmu. SN84-004 jako pociąg TLK „Sudety” do Krakowa Głównego wjeżdża w perony stacji Świdnica Miasto. 22.10.2022.

Fragment filmu. Z przeciwnej strony na stację Świdnica Miasto wjeżdża hybrydowy zespół trakcyjny NEWAG 36WEh-015 z Kolei Dolnośląskich. To pociąg nr 69131 „Kalenica” ze stacji Bielawa Zachodnia do Wrocławia Głównego przez Jaworzynę Śląską. 22.10.2022.

Takie pojazdy zobaczycie na poniższym filmie:

- SN84-004 SKPL jako pociąg TLK „Sudety” z Jeleniej Góry do Krakowa Głównego.

- 36WEh-015 Kolei Dolnośląskich jako pociąg nr 69131 „Kalenica” ze stacji Bielawa Zachodnia do Wrocławia Głównego przez Jaworzynę Śląską.

- 36WEh-012 Kolei Dolnośląskich jako pociąg nr 66102 „Wielka Sowa” w relacji Świdnica Miasto - Wrocław Główny przez Sobótkę.

Drugi majowy film powstał w Niemczech. Bardzo blisko polskiej granicy. Przedstawia pociąg turystyczny Mużakowskiej Leśnej Kolei Wąskotorowej (Waldeisenbahn Muskau) z miejscowości Weißwasser (Biała Woda) do Kromlau. 

Głównym bohaterem jest lokomotywa spalinowa Kö 0451 z 1957 roku (producent: VEB Lokomotivbau Karl Marx Babelsberg). 

Fragment filmu. Mużakowska Leśna Kolej Wąskotorowa (Waldeisenbahn Muskau). Lokomotywa 
Kö 0451 wprowadza pusty skład pasażerski na dworzec w Białej Wodzie. 2.05.2023.

Fragment filmu. Mużakowska Leśna Kolej Wąskotorowa (Waldeisenbahn Muskau). Skład turystyczny powoli opuszcza dworzec w Białej Wodzie. Po lewej stronie widoczny historyczny towarowy tabor wąskotorowy (koleby). 2.05.2023.

Fragment filmu. Na szlaku. Lokomotywa spalinowa Kö 0451 ze składem turystycznym w drodze do stacji końcowej Kromlau (obok pięknego parku rododendronów). 2.05.2023.

Film nagrałem 2 maja 2023. Prezentuje on wjazd pociągu pasażerskiego na stację w Białej Wodzie (podstawia się na zamówienie dla grupy turystycznej). Następnie przejazd do stacji Kromlau i manewry lokomotywy oraz odjazd pustego składu do Weißwasser.

Mużakowska kolejka będzie bohaterką oddzielnego wpisu.

Powrócę też jeszcze do tematu stacji Świdnica Miasto.

Prasowo od Airbusa - Iraqi Airways, STARLUX, Condor i Air Greenland

 

Tym razem zamieszczam trochę prasówki od Airbusa. Starszej i nowszej, z różnych rejonów świata. Zaczynam od Iraku. 

7 stycznia 2022 Airbus ogłosił, że Iraqi Airways, narodowy przewoźnik Iraku, odebrał pierwszy z pięciu samolotów A220-300 z lotniska Mirabel w Kanadzie. Po wprowadzeniu tego modelu do eksploatacji, linie Iraqi Airways stały się jednym z pierwszych przewoźników obsługujących A220 w regionie Bliskiego Wschodu.

Pierwszy A220-300 dla Iraqi Airways (i najprawdopodobniej pozostałe) posiada dwie klasy i jest przeznaczony do przewozu 132 pasażerów (w tym 120 w klasie ekonomicznej i 12 w klasie biznes). Nowe samoloty to integralna część planu odnowy i modernizacji floty Iraqi Airways.

Omawiana maszyna otrzymała rejestrację YI-ARE. W trakcie pisania tego tekstu (koniec grudnia 2022) wykonywała regularne loty z Bagdadu. Była to obsługa połączeń krajowych do Irbil oraz zagranicznych do Egiptu (Kair), Turcji (Stambuł), Jordanii (Amman) i Libanu (Bejrut). 

Iraqi Airways to przewoźnik z długą historią. Powstał w roku 1945, będąc jednocześnie pierwszą linią lotniczą z Bliskiego Wschodu. Według portalu Planespotters.net, flota Iraqi Airways liczy 33 samoloty.

Pierwszy Airbus A220-300 dla Iraqi Airways, czyli maszyna o rejestracji YI-ARE. Fot. Airbus.

 

Przeglądając portal Flightradar24.com natrafiłem na maszynę YI-ARE obsługującą lot z tureckiej Antalii do Bagdadu. Tu już na końcowym odcinku, w rejonie miasta Kirkuk. 25.05.2022, godzina 21:48. Źródło: Flightradar24.com.

 

Kolejne zrzuty ekranu, tym razem z końca grudnia 2022. Airbus o oznaczeniu YI-ARE rozpoczyna rejs z Bagdadu do Ammanu w Jordanii. 26.12.2022, godzina 14:44. Źródło: Flightradar24.com.

31 października 2022 swojego pierwszego Airbusa A350 odebrał STARLUX. Przewoźnik lotniczy z Tajwanu. To wersja A350-900.

Maszyna o rejestracji B-58501 jest pierwszą z 18 takich maszyn zamówionych przez STARLUX Airlines. Jej wnętrze podzielono na cztery klasy. Dla pasażerów klasy pierwszej przygotowano cztery wydzielone kabiny. W klasie biznes znajduje się 26 miejsc, w klasie ekonomicznej premium 36. Najwięcej, bo aż 240 siedzeń przeznaczono dla klasy ekonomicznej.

Początkowo dla najnowszego A350 wyznaczono trasy w rejonie Azji i Pacyfiku. W drugiej połowie grudnia 2022 maszyna nr B-58501 latała ze stolicy Tajwanu (Tajpej) do Tajlandii (Bangkok) i Malezji (Kuala Lumpur).

Prezentacja pierwszego Airbusa A350-900 dla linii STARLUX Airlines. Maszyna o oznaczeniu 
B-58501. Fot. Airbus.

Infografika dotycząca A350 dla STARLUX Airlines. Materiały prasowe Airbusa.

20 grudnia 2022 Airbus ogłosił, że niemieckie linie lotnicze Condor Flugdienst GmbH odebrały pierwszy egzemplarz modelu A330-900. Tak rozpoczęto realizację zamówienia opiewającego na 16 samolotów A330neo. Zastąpią one maszyny poprzedniej generacji, aby obniżyć koszty operacyjne Condora, a także zużycie paliwa i emisję CO₂ o 25 procent. 

A330neo dla Condora pomieści 310 pasażerów, w tym 30 na miejscach w klasie biznes, 64 w klasie Premium Economy i aż 216 na miejscach w klasie ekonomicznej.

Jak podał producent, A330neo jest wyposażony w wielokrotnie nagradzaną kabinę Airspace, która zapewnia pasażerom wysoki poziom komfortu. Otrzymują oni większą przestrzeń osobistą, większe schowki nad głową, nowy system oświetlenia oraz możliwość oferowania najnowszych systemów rozrywki pokładowej i pełnej łączności. Podobnie jak wszystkie samoloty Airbusa, A330neo jest również wyposażony w najnowocześniejszy system wentylacji kabiny, który zapewnia czyste i bezpieczne środowisko podczas lotu.

Condor wybrał w lipcu 2022 roku rodzinę A320neo do modernizacji swojej floty wąskokadłubowej. Eksploatując jednocześnie modele A320neo i A330neo, firma Condor skorzysta z korzystnych rozwiązań ekonomicznych oferowanych przez te dwie rodziny samolotów.

A330neo to nowa generacja popularnego samolotu szerokokadłubowego A330. Wyposażony w silniki Rolls-Royce Trent 7000 najnowszej generacji, nowe skrzydła i szereg innowacji aerodynamicznych, samolot oferuje 25-procentową redukcję zużycia paliwa i emisji CO₂. A330-900 jest w stanie przelecieć 7 200 mil morskich / 13 334 km bez międzylądowania.

Pod koniec listopada 2022 zarejestrowano łącznie ponad 1700 wiążących zamówień na maszyny z rodziny A330, z czego 275 to A330neo (zamówienia od 24 klientów).

Omawiany samolot otrzymał rejestrację D-ANRA. W trakcie pisania tego tekstu nie był jeszcze eksploatowany. Radar lotniczy wskazywał tylko jeden lot, z francuskiej Tuluzy (zakład Airbusa) do Frankfurtu nad Menem. 

Bardzo charakterystyczne malowanie. Airbus A330 o rejestracji D-ANRA linii Condor w trakcie pierwszego lotu. 28.11.2022. Tuluza - Francja. Na zdjęciach jeszcze z oznaczeniem F-WWCX.  Fot. Airbus.

Nieco wcześniej, na początku grudnia 2022 do grona użytkowników Airbusa A330neo dołączyły linie Air Greenland. Przewoźnik ten zakupił model A330-800, który otrzymał rejestrację OY-GKN. Nadano mu także imię „Tuukkaq”. 

Maszyna ta jest już eksploatowana. Obsługuje loty wyłącznie w jednej relacji. Z Kangerlussuaq na Grenlandii (terytorium autonomiczne Danii) do Kopenhagi i powrót. W planach jest także trasa do Ameryki Północnej.

Air Greenland to przewoźnik założony w 1960 roku, z siedzibą w Kangerlussuaq. Według portalu Planespotters.net obecnie ma on 9 samolotów. Oprócz omawianej maszyny są to ponad 20-letni Airbus A330-200 oraz dziewięć egzemplarzy De Havilland Canada DHC-8-200. 

Wnętrze OY-GKN jest przeznaczone do przewozu 305 pasażerów. W klasie Premium mogą podróżować 42 osoby, a w ekonomicznej aż 263. 

Prezentacja Airbusa A330-800 linii Air Greenland. Fot. Airbus.

Airbus A330-800 (OY-GKN) linii Air Greenland - fotoreportaż z pierwszego lotu. 25.10.2022. Fot. Airbus.

Airbus A330-800 (OY-GKN) linii Air Greenland. Nocna prezentacja w Tuluzie. Fot. Airbus.

Detale A330 dla Air Greenland. Fot. Airbus. 

Jak podał producent, linie Air Greenland zawarły również umowę z Airbusem dotyczącą usług godzin lotu (FHS), obejmującą dostawę komponentów i usługi serwisowe. W oparciu o model gospodarki o obiegu zamkniętym i redukcję śladu węglowego, Airbus FHS zapewnia bardziej zrównoważony rozwój przez cały cykl życia samolotu. W ramach Airbus FHS zakontraktowano obecnie ponad 1200 samolotów na całym świecie. 

Czech Raildays 2019 (9) – Lucy Train

 

Ostatnio pisałem o ciężarówce MOST pokazanej na Czech Raildays 2019 (tu link). Teraz pora na główną tematykę tej imprezy targowej, czyli pojazdy kolejowe. Pośród nich zaprezentowano wagon motorowy o nazwie Lucy Train.

Był on ekspozycją firmy Thales. To przedstawiciel serii pojazdów oznaczonych w Republice Federalnej Niemiec (RFN) symbolem NE 81, gdzie „NE” jest skrótem od Nichtbundeseigenen Eisenbahnen (tłumacząc Koleje Niefederalne). Pierwszy taki czteroosiowy wagon motorowy dostarczono w roku 1981, ale historia pojazdu sięga lat 70-tych ubiegłego wieku. Został on opracowany przez firmę Orenstein & Koppel (w skrócie O&K, o innym jej produkcie pisałem tutaj) do obsługi linii kolei niebędących własnością federalną (tak określa się w Niemczech wszystkich przewoźników, którzy nie są w większości własnością rządu federalnego), na trasy o średnim natężeniu ruchu. Ich przeznaczeniem był również transport wagonów towarowych, co wyróżniało tę konstrukcję od wagonów motorowych eksploatowanych wówczas przez państwowego przewoźnika - Deutsche Bundesbahn (DB). 

Jako seria NE 81 oznaczane były także wagony doczepne i sterownicze. Co ciekawe, finalnym producentem tych pojazdów nie była firma O&K, lecz Waggon Union, która nabyła już wytwarzane wagony i ich dokumentację techniczną. 

W latach 90-tych powstawała zmodernizowana druga seria NE 81. Ostatnie egzemplarze miały już logo firmy ABB Henschel, która przejęła Waggon Union. Finalnie produkcja NE 81 zakończyła się w 1995 roku. Łącznie wytworzono 26 wagonów motorowych, 14 sterowniczych i trzy doczepne. 

Pokazany w Ostrawie NE 81 to pojazd o oznaczeniu VT 420 (inna numeracja: 626 420‑3). Rocznik 1994, wyprodukowany przez ABB Henschel. Według krążących po Internecie informacji, pierwotnie był on eksploatowany na niemieckiej linii kolejowej o nazwie Wieslauftalbahn. To jednotorowa, niezelektryfikowana trasa w Badenii-Wirtembergii. VT 420 był na niej użytkowany przez Zweckverband Verkehrsverband Wieslauftalbahn (ZVVW), czyli tłumacząc Stowarzyszenie Transportowe Wieslauftalbahn. W roku 2001 trafił na Strohgäubahn (Kolej Strohgäu). To jednotorowa, ponad 20 kilometrowa linia położona także w Badenii-Wirtembergii. Obsługuje ją Württembergischen-Eisenbahn-Gesellschaft (WEG). Przewoźnik ten jest własnością Transdev Germany. To właśnie z WEG wagon VT 420 trafił do firmy Thales około 2013 roku.

Po co firmie Thales stary wagon motorowy? Wyjaśnienie znajduje się na jej stronie internetowej. Przeczytamy tam między innymi, że Lucy Train „jest ruchomym laboratorium, którego Thales używa do testowania i zatwierdzania technologii we współpracy z klientami. Działający na dedykowanym 22-kilometrowym torze testowym pod Annaberg-Buchholz, niedaleko Chemnitz w Niemczech, prototyp ma udowodnić, że najnowsze innowacje w technologii kolejowej wydłużają cykl życia dzisiejszych pociągów i optymalizują ich działanie.”

Oto, co jeszcze pisze Thales na temat tego ciekawego wagonu motorowego:

„Lucy pozwala nam pokazać operatorom, że ich tabor można unowocześnić za pomocą nowych technologii, aby pozostał w eksploatacji” — mówi Kai Taylor, dyrektor ds. marketingu i komunikacji Thales w Main Line Rail Signalling. Innowacje te obejmują najnowocześniejsze czujniki do wykrywania pozycji i integralności pociągu, a także analitykę wideo. Na początku będą służyły wsparciu maszynistów, ale ostatecznie doprowadzą do rzeczywistej autonomii pociągów, z której skorzystają zarówno maszyniści, jak i podróżni.

Podczas gdy zautomatyzowane metro bez maszynisty już działa na obszarach miejskich, przeniesienie autonomii pociągów na wyższy poziom oznacza zastosowanie jej w głównym ruchu towarowym i pasażerskim. Automatyzacja oznacza na przykład, że następna generacja pociągów będzie w stanie zlokalizować się w swoim otoczeniu i wchodzić w interakcje z innym ruchem pociągów bez pomocy człowieka. Będą mogły samodzielnie wykrywać i zarządzać wszystkimi elementami swojego środowiska, zarządzanymi przez połączony system zarządzania ruchem.

W międzyczasie zdalne sterowanie i większa autonomia ułatwią życie dzisiejszym maszynistom, umożliwiając im na przykład robienie większej liczby przerw, podczas gdy automatyzacja utrzymuje działanie systemu. Użytkownicy skorzystają z mniejszej liczby opóźnień i bezpieczniejszych, płynniejszych podróży.

Lucy była już używana podczas zdalnej jazdy próbnej w Schlettau w Niemczech. Thales dostarczył systemy sterowania i bezpieczeństwa dla projektu 5G z Vodafone, w tym instalację środowiska testowego i czujników, wraz z systemem zdalnego sterowania dla pociągu we współpracy z Niemieckim Centrum Lotnictwa i Kosmonautyki (DLR) oraz specjalistą od pozycjonowania i sterowania pociągiem Railergy.

Lucy wykorzystuje technologie, które są kluczowe w grupie Thales i które reprezentują sposoby na osiągnięcie prawdziwej autonomii pociągów, takie jak sztuczna inteligencja, duże zbiory danych, łączność, internet rzeczy – łączenie pociągów z inteligentnymi zwrotnicami kolejowymi – oraz wbudowane cyberbezpieczeństwo. Należą do nich również czujniki do wykrywania przeszkód z dziedziny obronności, a także bezpieczne i precyzyjne pozycjonowanie satelitów wywodzące się z dziedzin kosmosu i awioniki.

Wszystkie te technologie stanowią podstawę specjalistycznej wiedzy firmy Thales w zakresie transportu naziemnego i lotniczego, co umożliwia jej zapewnianie wydajnych, bezpiecznych i niezawodnych podróży. Wzięte razem, zapewnią pociągom rzeczywistą autonomię dla bezpiecznej i wydajnej eksploatacji — z korzyścią zarówno dla pasażerów, przewoźników towarowych, jak i operatorów kolejowych.

Powyższy materiał firma Thales opublikowała z datą 30 stycznia 2020, czyli już kilka miesięcy po opisywanych targach Czech Raildays 2019. 

VT 420 z firmy Thales prezentowany w trakcie Czech Raildays 2019. Obok pojazdu ustawiono elektrowóz Vectron MS, o którym pisałem tutaj. 11.06.2019.

Tak Lucy Train wygląda wewnątrz. 11.06.2019.

Wnętrze jednej z dwóch kabin maszynisty. Niestety fotografowane przez szybę, stąd niechciane odbicia. 11.06.2019.

We wnętrzu VT 420 wciąż znajdują się naklejki prezentujące trasę, którą wagon obsługiwał na Strohgäubahn. Jest też logo przewoźnika: WEG.

Lucy Train. Umieszczona na wagonie tabliczka znamionowa ABB Henschel. 

Program Lucy Train nadal jest realizowany, a firma Thales co jakiś czas o nim informuje. Przykładowo we wrześniu 2022 wagon motorowy VT 420 był prezentowany w Berlinie, na targach InnoTrans 2022. 

W materiałach targowych dotyczących Lucy Train, firma Thales poświęca dużo uwagi systemowi RailBot™ Eye dedykowanemu do wykrywania przeszkód. Jak podano:

Jest to zdolność do wykrywania, klasyfikowania i reagowania na obiekty przed (i wokół) pociągu za pomocą czujników i zaawansowanych algorytmów komputerowych. Wykrywanie przeszkód to podstawowa funkcja w pełni autonomicznego systemu bez kierowcy. To rozwiązanie firmy Thales zapewnia pociągom nowy zmysł wizualny, wykorzystujący sztuczną inteligencję do autonomicznej nawigacji w „otwartym świecie”. Będzie używany w normalnym ruchu, ponieważ pociąg będzie w stanie rozróżnić odpowiednie rodzaje przeszkód i określić poziom ryzyka, aby podjąć właściwą decyzję.

Thales Group ma główną siedzibę we Francji. Swoim klientom dostarcza zaawansowane technologicznie rozwiązania dla sektorów, takich jak transport, wojskowość i obronność, tożsamość cyfrowa i cyberbezpieczeństwo oraz lotnictwo i kosmonautyka. Obecna jest również w Polsce, zatrudniając ponad 1300 osób w różnych lokalizacjach (np. w Krakowie i Poznaniu).

Tyle w temacie autonomicznego pociągu. W dziesiątej już części relacji z ostrawskich targów pokażę modele, które udało mi się wówczas sfotografować. Tu link do tego wpisu.

Pierwsza część relacji z targów Czech Raildays 2019.

Relacja z targów Czech Raildays 2018.